Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

61쪽

ποντι - όλον ὁτι τοιούτοι ζητηταὶ δύνανταινα ὐπάγωσιν εις τόπους, και μεταξ ἄνθρω- πων, που ελπίζεται θρησκευτικη διδασκαλία, καὶ λα ταυτα να μη μάθωσιτίποτε περὶ του ησοῖ μάλι α δ ν ἀναχωρησωσι προληπτικώτεροι, η πλεον πεπλανημενοι παρὰ πρότερον οἰ ζητοῖντες την ἀληθειαν Θελουν Ἐξαγοράζεσθαι τον καιρον, ' ρευνωντες τὰς Γραφὰς, και τανακόμη τα εννοοὐν λίγον. Ἀλλα φευ πόσον λίγοι των ευγενων και δυναpων της γης ἀναγινωσκου κας ὁδὸν, μεσα ει τας αμαξα των το Ἱερον τουτο Βιβλίον η κάμνουν κουσίως μακρυνα ταξίλα δια να ζητησωσι τον Θεον η να ονλατρευσωσι Βεβαια ὁ Αιθίοψ οὐτος Θελειεγερθην ναντίον αὐτων ν ημερα κρισεως, και τους καταδικάσειν - Α ποτε θελεν εὐρεθην τις ἀναγινωσκων τα Γραφας, καὶερωτηθην ἄπο τινα ὐπηρέτην του ρι οὐ με

τον πλεον σπουδαῖον ευγενη, και σεμνον

τρόπον ἀνίσως κατάλαβεν α ἀνεγίνωσκεν,ενδεχόμενον, τι θελε εκλάβειν την ρώτη- σιν αὐθάδειαν. ταπεινότης ὁμως εἰναι διδακταία, καὶ δηγεῖ εις την σοφίαν καὶ ὁταν μεῖς γνωρίζωμεν την μάθειάν μας, Θελομεν εἰσθαι εὐχαρι ημενοι να ὁδηγωμεθα και ἄπο ἔνα μας κατωτερον η ξένον καὶ δενθελομεν ει νειν διδασκαλίας μετοχοι. Oταν ο εος, διὰ μεσου μόνης της Γραφης, διεγείρη σπουδαίας ερωτησεις περι ης λη- θείας, θελε πεμψει ερμηνευτην προς λυσιν

των δυσκολιων και ποριων. υτως, ενω μια

Ἐταιρεία διασκορπίζει τας Ἱερὸς Γραφας,

ἄλλη ελλε Ἀπο όλους Ἀμφότεραι εἰναι ἀναγκαῖαι καὶ δε πρεπε να γεννηθη φιλονεικία μεταξύτων, ἄλλα συνδρομ εγκάρδιος προς κτελεσιν το ἱεροὐτων προκειμενου.

υδατος, Πνευμα Κυρίου ρπασε τον Φιλιππον, καί Ουκ ειδε αυτὸν υ -

οδον αυτου χαίρων. 40. Φίλιππος

μενος ευηγγελίζετο τάς πόλεις πα-

σαρειαν.

M κοινωνοία των αγίων επάνω εις την γην, αν και εὐάρεςος, εἰναι κοινως πρόσκαιρος. Tὰ διάφορα παγγελματα καὶ πηρεσίαιτων του καλοῖν εις διαφόρους τόπους αλλυπὸ την επιρροην το αυτοῖ Πνεύματος, ὁλοι αὐτοὶ δουλεύου το γενος των, καὶ τότε Θελουν ενταμωθη ενωπιον τοῖ θρόνου, δια ναμ χωρισθωσι πλεον, ἄλλα να νωθωσιν εις αδιακοπους και χαροποιοὼς μνους πρὸς τον κοινὸν Κύριον καὶ Σωτηρά των.

, Γ Σαυλος ετ εμπνεω απειλης καὶ φόνου εις τους μαθητας

του Κυρίου. προσελθων τ αρ- χιερεῖ, 2. τησατο παρ αὐτουεπι ολάς εἰς Δαμασκὸν προς τάς

συναγωγας οπως αν τινας ευδε της

όδγοντα ανδρας τε καὶ γυναῖκας, δεδεμένους γάγη ει Ἱερουσαλημ.

Δεν εἶναι ληθως γνωστὸν ποιον χρόνον επεστρεψεν εις την ριστιανικην πίστιν oΣαὐλος. Ισως συνεβη τοὐτο δύο η τρία ετ μετα το Κυρίου ημων την ἀναληψιν. H εμπνευσις αὐτ απειλης καὶ φόνου δηλοῖ, οτι τοὐτο ητο φυσικον εἰς το Σαὼλον καὶ σταθερο εργοντου Ἐνεπνεε ταὐτάμε ξαψιν καὶ ἀγανάκτησιν η δία πνοπτον, ως εκείνη των φαρμακερων ζωων, το λοιμωδης. Aυτὸς νεπνεεν εις τους ριστιανοὴ θάνατον, ὁπου καὶ αν θελεν ὐπάγειν.

62쪽

Ei την Δαμασκὸν ειχεν δη φερμην τοEὐαγγελιον σχάτως απὸ κείνους, ἴτινες εφυγον ἀπὸ τον διωγμὸν εις του Στεφανουτον Θάνατοι καὶ στοχάσθησαν, τι εἶναιασφαλεῖς και ησυχοι εἰς ταυτην την πολιν, της ποια οι διοικηταὶ παρεβλεπεν εις ωνεκεῖ καταφυγόντων ρι τιανων τα δόγματα. Ἀλλ' ὁ Σαυλος δεν δύναται να ἡσυχάση ἄν εξεύρη τι ενας ριστιανος εἶναι συχος' ὁθεν μαθων τ οι ε Δαμασκω ριστιανοὶ μενον νενόχλητοι, απε- φάσι σε ν του ταράἴη Διὰ τουτο πηγεν εις τον ἀρχιερέα, ζητήσας ἀπο αυτὸν επιστολὰς πρὸς τὰς ε Δαμασκω συναγωγάς. ἀρχιερευς δε εἶχε χρείαν ν παρακινηθη ει το ν διωξ τους ριστιανούς'αυτος το ἀρκετὰ διατεθειμενος φ εαυτουτ δια τοιουτον πρῆγμα ὁ ενθουσιασμος ὁμως του νεου διωκτου φαινεται ὁρμητικωτερος παρὰ τον του γεροντος. λεις την ἁμαρτίαν ὁδηγουντες εινα των αμαρτωλων χειρότεροι καὶ οι προσήλυτοι, τους οποίους κάμνουν οι Γραμματεῖς και Φαρισαῖοι, γίνονται πολλάκις περισσότερον τεκνα της κολάσεως παραυτους τους δίους. εγε ο ΓΙαυλος κβ. 5.)o τι την ἐπιτροπην ταυτην λαβε παρατο ἀρχιερεως καὶ ὁλου του πρεσβυτεριου.

V δεισιδαίμων ουτος καὶ ὁρμητικὸς λαβεμεγάλην περηφάνειαν, ἀξιωθεὶς πιτροπης εσφραγισμενης με την σφραγίδα του μεγάλου Συνεδρίου. O εν Δαμασκω μαθηταὶ ἄκουσαντες του Σαύλου την παραγγελίαν, θελον συνδεηθην βεβαια ὐπερ της λυτρώσεως. Δου-

ναται ὁμως ἁ ξετασθ', ἄν εἰς ξ αυτωνεσυλλογίσθη περὶ κείνης της μεθόδου λυτρωσεως, διὰ της οποίας μελετησεν ὁ Θεὸς

S. t τω πορεύεσθαι, γένετο

τρον- ν, κουσε φωνην λέγουσαν αὐ

τω Σαουλ, Σαουλ, τί με διώκεις:

λακτί ιν 6. ρέμων τε ψ Θαμ- βων εἰπε Κυριε, τί με Θελεις ποία αι Καὶ ο Κύριος προς αὐτον

'Aυας ηθι καὶ εἴσελθε εις την πολιν, ψ λαληθησεται τοι τί σε δεῖ ποιεῖν.

Ἐbω ὁ Σαυλος πλησίαζεν εις την πόλιν, χαίρων ναμφιβόλως γνωρίζων ποῖον τρόμον εμελλε ν προξενήση, περιεκυκλωθη διαμιῆς ἄπο μίαν καταπληκτικὴν λάμψιν,, ἁ ρα-

πην, λαμπροτέραν παρὰ την του μεσημβρινο ηλίου, καὶ πεσων κατα γης ἀπο τοθάμβος καὶ κπληξιν, κουσε φωνη ενὸς καλουντος αυτὸ κατ ονομα μ επανάληψιν, καὶ ερωτωντος, T με διωκει Παρατηρησον ενταυθα,-I. Πριν γενη ρι ιανὸς ὁ αὐ-λος, πρεπε, γνωρίση τον εαυτόν, ἁμαρτωλὸν,μεγα ἁμαρτωλὸν ἁμαρτωλὸν εναντίον του ρι οὐ Aυτὸ λοιπὸν εφθασε νάγνω

ρίση το κακὸν τουτο περι του αυTου του, το

ὁποῖον δεν καταλάμβανε πρότερον iis μαρτία ἀνεζησε, καὶ αυτὸς ἀπεθανε.VMία ταπειν κατάπεισι της μαρτίας εἶναι το πρωτον βημα πρὸς την επιτης ἁμαρτίας σωτηριωδη ἐπι ροφήν. . Abτο επιπλήττεται διὰ εν διαίτερον ἁμάρτημα, τουοποίου το βεβαιότατα νοχος καὶ κατα- πείθεται εκ τουτου Γ ολα τὰ πίλοιπα.

3. V δε τροπος της επιπλήξεως πρεπεν ἁπαλυν μίαν καρδίαν πετρίνην. ἱμε διωκεις Εἰσαι συ;-συ, ο ις δε εισαιενας εκ του ἀπαιδεύτου καὶ ἀκρίτου λαου, οῖτινες ζητουν ν ἀνατρεψωσι πρῆγμά i, ἄκουοντες την κακως δοθεῖσαν φήμην του

ἀλλα συ, ὁ ποῖος λαβες ελευθερα καὶ σπουδαίαν ἀνατροφην, χεις θη χρη is καὶ προτερήματα, γνωρίζεις τὰς Γραφας, α ιοποῖαι ἄν τὰς σκεφθης πρεπόντως, θελουν σε δείξειν την μωρίαν τούτου εἶναι χειρότερον ει σὲ παρ ι τιν' ἄλλον Και ναμ

63쪽

τίον τίνος γίνεται η ἁμαρτία αἴτη λαιεγω, ὁ ις δεν καμα ποτε κανεν κακόν ο ὁποῖος κατεβην ἀπὸ τον οὐρανὸν εις την γη δια να σε καμω καλον ὁ πριος προολίγου σταυρωθην ὐπερ σοὐ και δεν εφθασε τουτο, ἀλλα πρεπε πάλιν ν σταυρωθω ἀπο σε Σαὼλος νόμισεν, ἔτι πεχείρησε νὰ ἐξολοθρεύση ταιρείαν πεπλανημενων καὶ

επιμονων αἱρετικων, η αἱρετιστων και τι επρόσφερε λατρείαν εις τον Θεον με τον ζηλον του πρὸς το νόμον του Μωὐσεως και τὰς παραδόσεις των πρεσευτερων, ενανTίον μιας αναισχυντου ταιρείας επιβλαβων νεωτεριστων πλην τωρα φάνη, τι αυτος

εδίωκε της δόξης τον Κύριον, ὁ ς θεωρειω ἰδίαν το των αὐητων την πόθεσιν. Ποτὲ ὀαριστος δεν παραπονες τοσουτον διὰ κείνους, ο ῖτινες εδιωξαν προσωπικως τὸν ἰδιον, ως παραποιεῖται ενταυθα δια τους διωκτα των παδῶν του.

T. O δε ανδρες

με της φωνης, μηδεν δε Θεωρροντες. b. γέρθη δε ο Σαυλος απο της γης ο νεωγμενων δε των φθαλμων

αυτου, δεναεβλεπε χειραγωγουντες

9. Καὶ ην μερας τρεῖς μη βλεπων καὶ ἰά σφαγεν, δε πιεν.

ι πηρεται του Σαυλου, ἴτινες εἰχον πεσειν πρωτον επι η γην ς αυτος ελθόντες ει το εαυτόν των, σηκωθησαν επάνω, καὶεμειναν ἄφωνοι ἀπο τον φόβον καὶ κστασιν. ουτοι κουσαν ἀληθω φωνην ἄν καὶ δενεκαταλαβαν ἀπο τὰ λαληθεντα τίποτε.Δει ἴδον ὁμως ἄνθρωπον εν ὁ αὐλος εν πτασια θεωρησε το Ἱησοῖ ε ανθρωπιν μορφη, ως ο Στεφανος ἡξιωθη τὸ ἴδιον και μεῖς συνάγομεν ἄπο την διήγησιν, την

τικῶς περὶ του γεγονότος, τι, παρὰ ταενταυθα περιγραφόμενα, στάθησαν πολλὰ περισσότερα μεταξυ του Κυρίου καὶ αυτου. o μεν αὐλος γέρθη ἄπο την γην οι δ' οφθαλμοί του μ ολον τι σαν ἀνοικτῶ, ησθάνθη, ὁτι τὸ περικυκλωσα αυτὸν φως

το ετύφλωσε. ο ἀποτελεσμα τουτο ἀπεδειξεν ολον τὸ γεγονὸς, τι rάθη ἀληθες, καὶ ὀχ ἁπλη της φαντασίας ἀπατη 'Oθεν αυτὸς δηγήθη εις Δαμασκόν καὶ εἰσηλθεν εἰς την πόλιν ταύτην ως ἀρνίον ἄκακον, ἄφουεκβηκεν εἰς τοὐτο τὸ ταξίδιον με θηριότητα τίγρεως Μετὰ το εἰς την πόλιν φθάσιμόντου, κυριεύθη τὸ πνευμα του ἄπο τοιουτον τρόμον, λεγχον, νησυχίαν δέησιν, καὶ Θείας οπτασίας, καὶ τοσαύτην ἀλαθεσίαν ησθάνθη το σωμά του, ως δε ελαβε τρεῖς ημερας κανεν εἰδος τροφης διότι τόσον καιρὸν φάνη ρεςὸν εἰς τον Κύριον ν τον ἁφήση εις τὰς σκεψεις του, πρὶν τον πεμψητινα παραμυθίαν, η περαιτερ διάταξιν. Εἰναι δύνατον, περιγραφθη τι εσυλλογίζετο, ησθάνετο, καὶ δοκίμαζεν ὁ Σαοῦλος ει τὸ φοβερὸν τοὐτο καὶ ἀξιόλογον διά ημα. Κατα πολλους ὁμως λόγους πρέπει ν συμπεράνωμεν οτι τον καιρὸν τουτον φωτισε τον νουν αυτο τὸ Aγιον Πνευα με καθαρὰν Θεαν του θείου νόμου, κατὰ την πνευματικότητα καὶ ὐπεροχήν του καὶ ἴτω ον ἀπεδειξε της φαρισαῖκης αυτο δικαιοσύνης et ἀνάξιον, καὶ τὸ μεγιςο εγκλημα του, ἔχι μόνον, διότι δίωκε τον Μεσσίαν εἰς τους οπαδους αυτοῖ, ἀλλα καὶ εἰς λην την λαγωγην καὶ της καρδίας του την κατάςασιν.Tοῖτο φαίνεται τι δηλοποιεῖται εις μερητιν των Ἐπι ολων του καὶ το τωόντι

ἀναγκαιότατον πρὸς την ὀρθην κατάληψιντο Ευαγγελίου κείνου, τὸ ποῖον αυτὸς εμελλε νὰ κηρύττ εις της ζωης του τὸ πίλοιπον. Ιδε Ῥωμ. r. 9-12. Γαλατ ά. 11-24. Φιλιππ., . 4 . Ἐκ ταύτης της διηγήσεως δε πρεπεινὰ θαυμάσωμεν, ἄν ενας ἴτω σωθεις διατης χάριτος, καὶ διορισθεὶς Ἀπό ολος την ἰδίαν εκείνην γμην, καθ ρ αυτὸς δύνατο

64쪽

δικαιότατα να καταπεμφθη ζωντανος ει τον αδην, εὐχαρι ηθη κατεξοχην εις et ναὰκτείνηται περὶ του νεξερευνητου δόγματος της εκλογης, καὶ περὶ του πλούτου καιέφθονίας της χάριτος του Θεου και Σωτηρος μῶν, προς σωτηρίαν του κλεκτου λαοὐ του Aυτατα δόγματα δυνανται νι εὐρεθωσιν εις τα ἄλλα μερη της Γραφης, και νάεπιβεβαιωθωσιεξ αλλων ιερων συγγραφεων. υτος μως

Ἀπό ολος, ποσπασθεὶς δαλὸς ἐξεσπασμενος εὐπυρος ' καὶ χαίρων χαρὰν ἄκρα ευγνωμοσύνης δια την παράδοξον ευ-

δε ενθουσιασμὸν, πιποθεῖ να προστρεξ εις την πηγη όλων τω ελπίδων καὶ χαρα του, συμβουλεύων του ἀδελφούςτο ν ἀποδωσωσι παγκοσμίως ει μόνον τον Θεον λην την δόξαν της σωτηρίας Tων.

μασκω ονοματι Ἀνανιας, καὶ εἰπεπρος αυτον Κυριος εν ραματι

Ἀνανία. O δε ειπεν Ἱδου γω Κύριε. II. O ὁ Κύριος προς αὐ-

ρύμη τη καλουμένη , υθεῖαν, καὶ ζητησον εν οικία Ἱέδα Σαυλον νόματι, αρσεα ἰδοῦ γὰρ προσεύχε - ται. 2. Καὶ ιδεν εν ράματι ἄνδρα νόματι Ἀνανίαν εἰσελθοντα, καὶ πιθέντα αὐτω χεῖρα, πως άναβλε γη. 13. ' Απεκρίθη δὴ

Ἀνανίας Κύριε, κημο απὸ πολ- λων περ του ανδρος τήτου, σα

Ἱερουσαλημ. 4. Καὶ δε ἔχει εξουσίαν παρα των ἀρχιερεων, δησαι πάντας τὰς επικαλουμενους τοονομά σου. 15. Ε πε δε πρὸς αυτὸν

Κυριος Πορεύου, τι σκευος κλο-

το νομα μου νωπιον θνων, και

αυτὸν , περ του νόματος μου παθεῖν.

Ανανίας εστάθη φύλαξ κριβεστατος

του Μωσαήκου νόμου, καὶ ωρα εγινε μα- θητης του ριστοῶ, σως και κηρυξ του Eυαγγελίου. ις αυτον φάι εν ὁράματι Κυριος Iησους και λαλησας καὶ προς αὐτον κα ονομα τον διόρισε α πάγη προ τον αρσέα Σαυλον, στις τον νησχολημενος ει ενθερμον δεησιν, καὶ ητοιμάζετο ε οπτασίας συγχρόνου, δια τον προς αυτον κεινου ρχομον, πως τον ἀποδωση το φως του, τὸ ποῖον εἶχεν δηχάσειν. Σαυλος, χρηματίσας ακριβης Φαρισαῖος, καμε χήρὶς ἀμφιβολία εκτε- ταμενας, σπουδαίας, καὶ σταθερα προσευχας προ ταύτης. Ih ατθ. S. Tάρα δε προσηύχετο ς αμαρτωλὸς ὐπερ σωτηρίας, καὶ αναμφιβόλως προς το Σω- τηρα κεῖνον, τον ὁπο:ον δίωκε πρότερον. Mτο τωόντι μεγάλης ἀπορίας ἄξιον, τι

εκεῖνος, opις νεπνεε πρωτον απειλης καὶ

φόνου ει του μαθητὰς του Κυρίου, μελλε ταχεως να εκχυση πρὸς αυτὸν ταπεινὰς δεησεις καὶ τον ἱκανὸν ενδειγμα, τι αυ- τος πετάχθη, καὶ μετεβληθη, καὶ διόεπρεπε καὶ α εμψυχωθη. Da 'Aνανίας εθαύμασεν ἄκουσα εις την ὁμιλίαν ταύτην του Σαύλου τὸ νομα. υτος συλλογίσθη την, δια την ποίαν στάλη, πρεσβείαν πληο κινδύνου οθεν μίλησεν ως α μηνεγνωριζεν ὀ ησοῖς την πρωτην διαγωγηντου Σαύλου, του δια την Δαμασκὸν ταξ

ιδιου του ον σκοπόν.

Κύριος-μων λελυσ του Aνανίου τὸ ἀμφίβολον, καὶ τον πρόσταξε να πάγη χωρὶς ἀναβολην, πειδη ὀ αυστηρὸς ουτος

διωκτης το ' σκευος κλογης, ' τον ὁποῖον προωρισεν ὁ Θεὸς δια να τον μεταχειρισθη 'ὁπως πληρούμενος ευαγγελικου Θησαυρου, φερ τὸ νομα αὐτου καὶ την διδασκαλίανεις τὰ θνη της γης, καὶ ις αυτους τους βασιλεῖς χν' σαύτως καὶ ις τον λαὸν του Ἱσραηλ. -

65쪽

17. Ἀαῆλθε ὁ Ἀνανίας,

εἰσηλθεν εἰς πην ικίαν καὶ επι-

Θεὶς π αυτον τα χεῖρας, εἰπε

παντες ι κουοντες, και λεγον

αρχιερεῖς 22. Σαυλος δε μαλλον

δαίους τὰς κατοικουντας εν Δαμα-

σκω, συμβιβάζων οτι ουτός ςιν

ο Ἀνανίας, ἴτω νουθετηθεὶς, πηκουσεν εἰς τοναρι ον χωρὶς περισσοτεραν ἀργοπο- ρίαν Οὐτος δεν θεωρει πλεον τον Σαυλονως διωκτην, αλλ ως μαθητην καὶ Θεσας τὰς χεῖρά του επάνω εἰς αὐτον, τον νόμασεν Ἀδελφον, V ν τον ιδοποι ει, τι ςάλη προς αὐτον ἄπο της δόξης το Κύριον, ἄποτον Ἱησοῖ εκεῖνον μάλι α τον οποῖον αυτὰς εἶχεν ἰοεῖν καθ' ὁδον, διὰ να παναλάβη Θαυμασίως το φως του, καὶ α γένη μετοχος

οφθαλμους του Σαύλ ως λεπίδες, α οποῖαι επροξένησαν την τυφλωσίν κ. υτα ησαν σημεῖον του σκότους της ψυχης του, εν μεσωτο λαμπροτατο φωτος του ναγγελίου καθως γινε του πνευματικου φωτισμου του, δια της δυνάμεως καὶ εὐσπλαγχνίας του Xρι οὐ ποκατάστασις του φωτός του. 'Aφο τον δωρηθη της καταλλαγης τοὐτοτο ενδειγμα, αυτος γέρθη, καὶ ις' βάπτισμα μολόγησεν αυτον μαθητην του Κυρίου Ἱησοὐ καὶ ἀπολαύσας ουτως ελπίδα καὶ εἰρηνην, λαφ τροφην πρεπουσαν, καὶ επαν λθον εις την πρώτην των κατάςασιν αι σωματικαί του δυνάμεις Ἐπειδ δε καὶ ο Ανανίας εκοινοποίησεν εις τους αδελφούς του τὰ παράδοξα ταυτα συμβάντα αὐτοὶ εδ εχ- θησαν τον Σαυλον, καὶ μεινε με αυTων τινὰ καιρον εις Δαμασκόν. Ἀλλ' ἄντὶν παρα ση τὰς πιστολάς του εἰς τους οποίους ε ελλοντο ἄρχοντας, αυτος πῆγεμιτὰ Θάρρους εἰς τὰς συναγωγὰς καὶ κήρυττε τον ριςον εἰς τους κεῖ συνηγμενους Ἱουδαίους, ἀποδεικνυων, τι Ῥησοῖς τοτωόντι λεπαγγελθεὶς Μεσσίας, καὶ ὁ ἰος του Θεοὐ 'οντος δε γνω ου του χαρακροτηρος του, καὶ του σκοπου του δί κεῖ τα- ξιλου του γ μεταβολη αἴτη παρεκίνησεν ολους τους ἀνθρώπους εἰς ἀπορίαν, καὶ ἴσως, ως προς πολλους, ενίσχυσε την μαρτυρίαν του αν καὶ ἄλλο εσκανδαλίζοντο ἀπο αὐτην. Aυτος μως κατε αίνετο ερεωτερος εἰς την πι ιν, καὶ ἰσχυρότερος εἰς το επιχείρημα'ως ο Ἱουδαῖοι δεν δύναντο παντελως ἀναιρεσωσι τὰς ε της Γραφη αποδείξεις του, οτι δεησοὐς ητον ὁ Μεσσίας, καὶ τι λαιαὶ παλαιαὶ προφητεῖαι εἰχο εκπληρωθην εἰς αυτόν. 'Aπο την δίαν του διηγησιν μανθάνομεν,οτι ὁ αὐλος λαβε την περὶ του Eυαγγελίου γνωσίν του μεσως δι ἀποκαλυψεως ἀπο τον

66쪽

νυκτος καθηκαν δια του τείχους, χαλα ταντες ε σπυρίδι. 26. Παραγενόμενος δε ο Σαυλος ις Ιερου- σαλημ, πειρατο κολψασθαι τοῖς μαθηταῖς καὶ πάντες φοβουντο

θητης 27. Βαρνάβας δε πιλαβόμενος αὐτὸν ηγαγε προ τὼς Απις ους, και διηγησατο αὐτοῖς πως ν τῆ οδω εἰδε τον Κύριον, καιο τι λάλησεν αὐτω, καὶ πως εν Δαμασκω παρρησιάσατο ε τω ονοματι του ησου. 28. Και- μεταυτων ιο πορευομενος καὶ κπορευόμενος εν Ἱερουσαλημ, καὶ παρρησια- μενος εν τω ονοματι του Κυρίου Ιησου. 29. λαλει τε καὶ συνε-

γνοντες δε οι δελφοὶ κατηγαγον αὐτον εις Καιλάρειαν, καὶ ξαπε-

ςειλαν αὐτον ις αρσον. O οὐκἀς ενταυθα δε αναφερε τὴν εις τὴν Ἀραβίαν ἀποδημίαν του ΓΠαύλου,

οπου μας λεγε ο ἴδιος, ὁτι μετεβη μεσως μετα τὴν εις τοναρι ιανισμον επιςροφήν του.

ἁπεκάλυψεν εις αυτον τον πιο αυτου, διανα τον κηρυξη, αυτος δε ἀνέβη εις τὴν Ἱερουσαλὴμ δια να λάβη παραγγελίας απὸ του Ἀπο όλους-ως θελε πράξειναλλος τις νεοφωτι ος, ὁ ς το διωρισμενος δια τὴν πηρεσίαν του υαγ γελιου-αλλυπῆγεν ει τὴν Ἀραβίαν, ὁπου πῆρχε νέα γη δια να καλλιεργηθη καὶ οπ αυτος ηθελε λαβειν εὐκαιρίαν να διδάξη, αλλ' χι ναμάθη Ἐντευθεν επε ρεψεν εις Δαμασκόν' και εκεῖ, μετὰ τρία ετ της επιςροφῆς του, συνεβη το ενταυθα ἀναφερόμενον. Eνω πολλοὶ, ἴτινες βλεπου του Εὐαγ

γελιο τα ποτελεσματα, dirανται, λιγοι

μόνον πείθονται πραγματικως π αυτά. Καὶ αὐτη του Σαυλου επι Ῥοφὴ μ λονοτι υπά χε εως την σήμερον ψηλὴ νδειξις της ληθεια του ρι ανισμοῖ, επειδ δενδυναται υτ να ἀμφιβληθη υτε ν ἀποδοθηε: ἄλλην τινα αρχὴν ὁμως ἴτε πρωτον

αὐτη συνεβη, καὶ Oταν συνετρεξαν τα καTαπειςικα αυτο επιχειρήματα, καὶ τα πλεον

εξαισι Θαύματα, δε ἐδύνατο α εαυτης ν ενεργέση την επι ροφὴν ενὸς χθρου του Εὐαγγελίου επειδὴ παρὰ την δυναμινεκεινην, τις ἀναπλάττει την καρδίαν, λπο ἄλλο δε προξενεῖ ἀληθῆ πίrιν. ἴτως ο Ἱουδαῖοι της Δαμασκοὐ πεβαλον τηναληθεστάτην μαρτυρίαν του Σαύλου καὶ

Σαυλος ὁμως ε θείας προνοίας ἀνεκάλυψε, και πεφυγε τὴν κακία των, τις υπῆρχε πολλα δραστικὴ, εγρήγορος, καὶ&ἱματωδης επειδ αυτοὶ εἶχον διορίσειν δολοφόνους ει πῆσαν πυλην κείνης της

μεγαλη πολεως, τοιμους να τον φονεύσασιν ευθυς φου θελε πλησιάσειν.

ταμωθη μετα των ε Ἱερ σαλὴμ ριστια- νων, αυτοὶ εδίστασαν εις τὴν ιλικρίνειά του, καὶ υποψιάσθησαν, ὁτι ἡ προς αυτους εχ- θρα του εἶχε λάβει μόνον αλλην μορφὴν καὶ ρτι αυτος απεβλεπε α του προξενήση με πονηρίαν τὴν βλάβην κεινην, τις εγινε πρότερον με βίαν. Δαμασκὸς δεναπεῖχε πολυ της Ιερουσαλὴμ ὐπερ τα κα- τὸν πεντήκοντα μίλια πλὴν αἱ νεωτεραι εὐκολίαι δια τὴν τακτικὴν ἀνταπόκρισιν με- ταξυ μακρυνων τόπων σαν τότε αγνωστοι 'καὶ ποτίθεται τι μερικοὶ πλησιόχωροι πόλεμοι εἰχον κλείσειν στενως τὴν κοινωνίαν. O Σαὼλος ξωδευσεν εἰς τὴν Ἀραβίαν μεγαμερος του καιροῖτου, διάγων σχεδὸν ἁγνωριστος καὶ οι πρωτοι κίνδυνοι, τρόμοι και πάθη τὰ οποῖ εἰχον πομείνειν παρ

67쪽

αυτον οι μαθηταὶ τρυς κατεστησαν παρα

λόγως περ αυτου πόπτους. οἱ καλοὶ ἄνθρωποι κτείνουσι πολλάκις τὰς υποψίας

των εις πειρον προς κείνους, κατα- ων

ὁποιων ελαβον μεγάλας προλήψεις, καὶ παρατων ποίων παθον βαρείας βλάβας. κόσμος κατὰ ἀλήθειαν εἰναι τοσουτον πλήρης ἁπατης, και η ρατ Ἐκκλησία bποκρισίας, στε εἶναι δύσκολον ὰ χωμεν τηνδεουσαν προσο ν χ ρὶς να καταντήσωμεν εις ποιίαν. δε Βαρνάβας, στις διά

τινων μεσων λαβεν ἀκριβεστερα πληροφορίαν, και εγνώρισε τον Σαυλον, τίν σύ- Γησεν εις τους αποστόλους Ιετρον και ά- κωβον διότι τον καιρον κεῖνον, λειπον οἰαλλοι πόστολοι, ναμφιβόλως κηρύττοντες ει διαφόρους τόπους το Εὐαγγελιον' καιἀφοὐ τους ληγήθη παραστατικως τον τρόπον καὶ τα ποτελεσματα της επιστρο φῆς του, πεισθεντε οι μαθηταὶ τον δέχθησαν μες αυτων, και μεσως ἡρχισε τοκέρυγμα. Obτος μάλις ἐφιλονείκησε μετους Ελληνι ὰς μετὰ των ο ποίων εἱχε α- Θῆν πρωτον συνωμότης κατὰ του Στεφάνου' κεφ. . 1 9-i4. καὶ τὰ πιχειρήμα

αὐτοὶ επρόβαλον νότον Θανατώσωσιν. Oθεν μετεβ εις την πατρί του αρσὸν κηρύττω εκεῖ καὶ ις τους περιξ τόπους τινὰ καιρον, ως ο ὐπῆγεν ὁ Βαρνάβας, καὶ τον μετεφερεν εις ' Αντιόχειαν. κεφ ιά. 25, 26.)- Υποτίθεται, ὁτι O 'Aπό ολος κατέφυγεν εις αρσον λ ξηρῆς, καὶ οτι ει τον τριακοςον ίχον εννοεῖται ἡ Φιλίππου Καισάρεια. Γαλ ά. 21. ατθ. ι . 13-16.)

SI A μεν ου εκκλησίαι καθ ολης της ουδαίας καὶ Γαλιλαίας

και - μ ρειας ει ν ιρρορο, ,κοροδομουμεναι πορευόμενα τω φόβω

Ἀγιο Πνευματος πληθύνοντο.

T τελος του διωγμου εἶναι της Ἐκκλησίας η ερεωσις, ἁ ο Κύριος περιμένηται καρτερικως.-'Aφου ρ αὐλος το μέγα του διωγμου ὀργανον, γινε ζηλωτὴς ἡρυξ, καὶ πεμακρύνθη ἀπο των χθρων του τὰς ενεδρας φαίνεται οτι ι πίβουλοι δειλιασα . καὶ συντρεξασων ἴσως αλλων αἰτιων ἁνεβλήθη ο διωγμος, καὶ μειναν αἱ Ἐκκλησίαιόν εἰρήνη διὰ νὰ διατάξωσι τὰς ποθεσεις Tων, τυχοὐσαι τοιαύτης φετης ευκαιρίας διὰ νὰ ερεωθωσιν κάτερα εις την γνωσιν, πί ιν, καὶ ις ἀν-γαθόν. οἱ μαθηταὶομοίως περιεπάτουν εν φόβω Κυρίου, και διῆγον κοινως με το ανῆκον σεβα εις του Θεο την λατρείαν, χαίροντες ,εγάλην παραμυθίαν, καὶ προτρεπόμενοι ις την ποταγὴν παρὰ της δυνάμεως του Aγίου Ινεύματος, εὐελπιδι καὶ εἰρήνη του Εὐαγγελίου καὶ ἴτω πολλοὶ ἄλλοι προσκολλοῶντο εις αυτοῖς, καὶ ἴξανεν ἀδιακόπως ο ἀριθμόςτων.

32. γενετο δε Πέτρον διεοχο- μενον δια πάντων, κατελθεῖν ψ πρὶς

δαν καὶ τον Σάρωνα, οἱ τινες επες ρεγψαν επὶ το Κύριον.

Dλιγα εσημειωθησαν ἄχρι τοὐδε περὶ τωναγωνων ων Αποςόλων, πλην των ν Ιερου- σαλημ' Ἀλον τοὐτ αναμφιβόλως αυτοὶ κατεγίνοντο καταπαύpως ει το ν προάξωσιτο Εὐαγγελιον καθ' ὁποιον δήποτε τρόπονεδυναντο Ἐνταυθα δε βλεπομεν, τι

IΠέτρος περιῆλθε διάφορα μεξ της γης, πιθανὸν διὰ νὰ δη τους τόπους, που εἶχε φυτευθῆ το Εὐαγγελιον ἀπο εκείνους, τους οποίους εἶχε διασκορπίσειν o τελευταῖος διωγμος καὶ λθων προς τους ἁγιους η πι οῖς

68쪽

εἰς Λύδδαν πόλιν πλησίον et ης παραλίαότης Μεσογείου Θαλάσσης, καμεν οῦν θαὐμαε ονόματι του ησοὐ καὶ διὰ της δυνάμεως του το ποῖον άθη μεσον του νάπειση και επιςρεψη εἰς την i ιν του ρι- ου λους γενικως τους κατοίκους κείνου καὶ των πλησιον τόπων ρις τρόπον r αυτοὶ επι Γευσαν, τι αυτος πάρχει ο Κύριος, Mεσσιας, και εγιναν μαθηταίτου.

συνων, ων ποίει. 7. 'Eγένετο εν ταῖς μεραις εκείναις ασθενησασαν αυτην πιθανεῖν λύσαντες δε αὐτην

κλαίουσα , και επιδεικνυμεναι χιτωνας και ματια, σα ποίει μετ

σας δε τὰς γίους καὶ τα χηρας,

τινι Σιμωνι βυρσεῖ.

Πολλοὶ φαίνεται, οτι στοχάζονται, πως παρά του ἱερεῖς και εῖς αλλος δεν δύναται νὼ δος ολογήση τον ριστον η ἁ συνεργήση προς του Ευαγγελιου του την διάδοσιν. Υποκείμενα μως ως η αβιθα εἶναι τοσουτον ναγκαῖα, και εἶναι τόσον ωῖελιμα εἰς τους τόπους των ως ο ἴδιοι ἄξιοι και πιστοὶ κήρυκες διότι νω διωρισμένοι πηρεται διακηρύττου τὰς αληθείας του Eυαγγελίου με τον λογον των, λευσε βεῖς λαῖκοὶ πικυροῖν, ποστηρίζου καιαποδεικνύου την 2ελειάν των με την Θεό-ῖρον διαγωγήν των .-Πόσον εἰναι λοιπὸν ταπειν καὶ χαμερπης η φιλοδοξία των ἀναριθμήτων κείνων γυναικων, αι ποῖαι δεν ποθουν ἄλλην ἀνωτερα διάκρισιν, παρὰ

τον ξωτερικον του σωματος στολισμον καιεν τελειαν, δαπανωσαι την ζωήν των εις οὐ

τιδανὰς πιθυμίας ἄφοὐ τὰ πλουσι οπάροχα λεη, καὶ τὰ της γάπης εργα τωνεδύναντο ν τὰς καταστήσωσι, με λιγωτε- ραν δαπάνην καιρου και θησαυροὐ, εὐλογίανεις πολλούς, και του ριστιανισμου την δόξαν 'Oταν αποθνήσκου τοιαὐται ματαιόφρονες, λα συναποθνήσκουν με αὐτὰς, και η στερησίς των δε προξενεῖ μεγάλην Θλίψιν και αἴσθησιν' ενω και αυτα α μικρῶς δυνάμεως, αι ποῖαι κοπίασαν, καὶεδούλευσαν με τὰς δίας χεῖράς των πρὸς βοήθειαν του πτωχου και ενδεους, πάρχουνουσιωδως εις την ζωήν των χρήσιμοι, καὶ μετὰ Θάνατον ειλικρινως μακαριζόμεναι, και τὰ εργα των Θελουν τὰς ἀκολουθεῖν, καὶ ἀνταμειφθην εις τον οὐρανὸν μυριοπλασίως.

69쪽

επικαλεῖται Πετρος P. οἶτος ἴ- νι εται ταρα τι:/ι Σίμωνι βυρτεῖ,

λαλησε σοι τί σε δεῖ ποιεῖν. . δε απηλθεν αγγελος ο λαλων τω Κορν λίω φων σας δυο των ρικετωναυτου, καὶ ρατιωτm ευσεβη των

Mεχρι οὐδε κανεῖς αλλος δε εισήχθη διατου βαπτίσματος εἰς τὴν ριστιανικην εκ - κλησιαν, παρὰ ουδαῖοι, Σαμαρεῖται, καὶ

προσηλυτοι oλο ανθρωποι περιτετμημενοι, ο ιτινες ἐτήρουν στερον τον ωσαῖκον νόμον.

'Aλλ ἔφθασεν ἡ δη ο καιρος ὁτ εμελλον απροσκαλεσθωσιν Ἐθνικοὶ παρρησία, διανα μεθεξωσιν λων των προνομίων του λαοῖτου Θεοὐ χωρὶς να γένωσι του Ιουδαῖσμου προσήλυτοι, ἡ πρωτον, ἡ μετα τὴν εις τον Xριστιανισμον επιστροφὴ των. D χαρακτὴρ του ποκειμενου, το ποῖον ηὐδόκησεν oΘεος, εκλεξη ἄπο του 'Eθνικους, απαρχὴν του θερισμου τούτου, τον εις ἄκρον κατάλληλος ει το α ξαλειψη ἡ κατατης μεταβολη ταυτης πρόληψιν των πιστρεφόντων Ιουδαίων. D Κορνήλιος τονεκαzόνταρχος ει το ταλικὸν τάγμα,

σπειραν των Ῥωμαίων στρατιωτων,, ἴτινες ησαν σωματοφύλακες του διοικητου, pις διετριβε γενικως τον καιρο εκεῖνο ει Κα: σάρειαν Εἰναι πιθανον, τι αυτ εκαλεῖτο

ἡ ταλικὴ σπεῖρα, διότι πολλο των Tρατιωτων της σαν ταλοί. I ρεπε δε ναὐποθεσωμεν, τι αν ο Κορνήλιος ὐτον 1ταλος, εμελλε να νομίση λιβερόν τι το ν σταλητοσουτον μακραν ἀπο τὴν πατρίδα καὶ τους συγγενεῖς του οι Κορνήλιοι ἐσαν περιφανὴς οικογενεια εις Ρωμην πλὴν ἰς τὴν Ιουδαίαν αὐτος μαθε να γνωρίση τοναληθῆ Θεόν. Aυτος το κατα το μέτρον του οποίου εἶχε φωτος, νὴ ευσεβής. D στορούμενος χαρακτηρ του Κορνηλίου εἶναι καλός. Δενῆτο ειδωλολάτρης, ουδ' ἐπροσκύνει ψευδεῖς Θεους οὐδ' συγχωρε εις τον εαυτόν του καμμία των κακοηθειων κείνων εις τὰς οποίας το παραδεδομενον το περισσότερον μερος των θνικων Αὐτος κυβερνατο ἀπομίαν ἀρχὴν υλαβεια προς το ἁληθινον καὶ ζωντα Θεόν ἡτον ευσεβὴς καὶ φοβουμενος το Θεον V πίστευεν εις ἔνα Θεον, τον Οὐρανοῖ καὶ γης ποιητὴν σεβόμενος τὴν δόξαν καὶ δύναμίν του τρέμων μὴν ἡθελε τον καθυβρίσει με ἁμαρτίαν καὶ, ολον τι τοστρατιωτικος, δεν λαττοῖτο ἡ πόληψις της ανδρείας του ἀπο- να τρέμη εμπροσθεν του Θεοὐ. τήρει τὴν αυτὴν εὐσέβεια ει ολον τον οἶκόν του εφοβεῖτο τον Θεον Θυν παντὶ τω οἰκ-αυτου V Δεν

70쪽

αυτος ο διος, παρὰ καὶ ὁλοι λοικει οἱ τουνα δουλεύωσι τον Κύριον. υτὸς το πολλαελεήμων' καμνεν 4λεημοσύνας πολλὰς εις ον ουδα ικὸν λαὸν ὁλας τὰς μερι- κότητας της θρησκεία των 'Aν καὶ εὐ- νικος, εἰχε διάθεσι ν βοηθη τους ληθως χρείαν χοντας, χωρις α ξετάζη την θρησκείαντων 'Hτο αφιερωμενος εις την προ σευχὴν, ' δεόμενος του Θεο διαπαντός Εἶχε διωρισμενας ρας δια την προσευχὴν, και δε τας παρεβλεπεν ἡ το σταθερὸς εις

το θρησκευτικόν του ἴσως μετα της ικογενείας του, σαύτως και ν τω κρυπTω καιε διόριζε καιρους νη ειων καὶ δεήσεων, ως ἔπεται να συμπεράνη τις, δια να ζητηπαρὰ του Θεο περαιτερ διαταγὰς περὶ της ληθείας καὶ Θελῆ χατός του. - Ῥωμαῖος οὐτος στρατιωτης μοίαζε περισσοτερον ς υιὸς του ὁραὰμ καιπριν γενη ριστιανος, παρὰ πολλούς των κατὰ σειρὰν απογόνων εκείνου του πατριάρχου και χωρὶς ἀμφιβολίαν αὐτος ελειεγερθῆν εις κρίσιν ναντιον παμπολλων ὀνομασθεντων ριστιανων, και μολογητων μάλιστα της ευαγγελικης ληθειας Ἀλλόλ αυτ ἡ πιμελεια, η λευθερwzης ευροθύτης ευσεβεια καὶ αὐταπάρνησις, δε εδί- ναντο ν τον σωσωσι, χωρὶς τον λασμον του ριστου Καὶ αυτὸς πρεπε ν ἀποδεχθη, και εἰσαχθη εἰς τον οὐρανὸν κατὰ τον ἴδιον τρόπον με τον διωκτην Σαὼλον, μετον επιστρεψαντα δεσμοφύλακα, και τον ἐπὶ σταυρου μετανοήσαντα ληστήν.-Tίμελλε γενεσθαι λοιπὸν δἰ κείνους, οἱ τινες χωρις το μισυ η κἄν το δεκατον της ευ- σεβεια και λεημοσύνης του Κορνηλίου φαντάζονται, et Θελουν πάγειν εις τον Οὐρανὸν νεκα των καλων ργωντων, ἀποβάλλοντες τὴν ὁδὸν της σωτηρίας διὰ τη εν χριστω πίστεως - οπου ὁμως ταυταυπαρχου γνησια εἶναι συνωδευμενα με ταπεινῆν καὶ φιλομαθη διάρσσιν πράτ-

τοντες δ' ὁ,τι γνωριζουν, χωρις α ὐπερηφανεύωνται διὰ τούτο γνὰ νθαρρύνωνται εἰς αυτὸ παρὰ ζητουν απὸ ον Θεον, διὰ της πίστεως καὶ δεήσεως, μεγαλητερα διδασκαλίαν, δε Θελουν καθῆ ποτε δι ελλειψιν μαθήσσως 'Aν ὁ Κύριος μελλε, εμπνεύσητοιαύτην διάθεσιν εις τὴν καρδία ενὸς κατοίκου της Κίνας, απονίας η ταχείτε, ἡθελε προτιμωτερον πεμψειν αγγελον ξουρανου η τινα πηρετην απὸ τὰ περατα

της γῆς, διὰ νά ον δείξη τὴν ὁδὸν της σωτηριας, παρὰ ν τον ἀφέση ερημενον της

γνωσεως κείνης, τὴν ποίαν πιποθεῖ μεακατάπαυςον δέησιν.

Πετρος, ο πο ολος της περ τομης, διὰ του κηρύγματος του ποίου κατετες τοθεμελιο της Ἐκκλησίας - των ἐπι ςρεψάν- τωνδεουδαίων, τὴν ημέραν της Ιεντηκοςης, εκλεχθη εἰς et ἡ περί ασιν ταύτην, μαλλον παρὰ Ο ΙΠαῖλον, τον διωρισμενον διὰ τα Eρνη Ἀπόζολον -ἴσως, διὰ νὰ μὴν θελε προξενήσειν μεγάλην νόχλησιν η σκάνδαλον εἰς τους νεοφωτί ους Ιουδαίου γ ἀπαραδειγμάτι ος ισοδος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἀπεριτ

μενον επὶ της γης I 2. ν άπηρ- χε πάντα τα τετράποδα της γης,

και τα - ηρια, και τα οπετα και