장음표시 사용
561쪽
a m habet supra omnia alia dignitate,Iaudem, & efficacia eorum que ad nostra salutem pertinet. Hinc intelligitur,quare Patres illa in teriora, dicat vera sacrificia,nepe,quia Vera Vozat,qur maiore persectionem ex se
ipsis habent,ut vera fidem,que persecta sit.
lic Diis Ioa.is.se vera vitem vocat,quod ex
similitudine res significata metaphoricὰ perfectius Christo conuenit, qua viti naturali: hoc igitur propriu sacrificium idest actione externa sacrificandi, ut speciale & elicitam religionis actione, de qua doctrini institui mus,ex proprio senere & dii ferentia defini
atra ρω- mus. Genus eii oblatio, siue exhibitio rei priis cres i. sensibilis:latius enim patet oblatio, qua sacri citi: primitiae oblat ones lunt, quia Deo os α. α'. si ari serutur immediatE Deutias. ει quodcunq; 3.as s. aliud donu Deo factum,oblatio est:sed non sunt sacrificia,quia nihil sacru in eis fit, quo immutetur in Dei cultu, ut in sacrificio: decime, neq; lacrificia, neq; oblationes propriε
sunt,quia no immediat. Deo, sed minimis
diuini cultus exhibetur. sacramenta eti veloἶum rei si is sacra metalia onmia,excepta Eucharistia si-βbibi immedia cet in quibusdam operationibus saeris circara vosa . res sensibiles cos stant tamen,quia neq; OD
seruntur, neq; immediatὸ in Dei honore exhibentur, sed ad nostra potius salute procu randam perse primo instituta sunt, lacrificia propriE no dicuntur,neq; certὸ sunt. sit igitur genus sacrificii,oblatio in Dei honorem immediate facta in aliqua re sensibilit ut licet sacrificiu primo consistat io actu interioris oblationis, clim sit actus religionis,ut tamen sit proprius acriscium, oportet esse in
re sensibili aspectabili &manifesta:quod sit
actus religionis,quo homines in eandem societate de rempub.copulantur.homines au-
te nisi externis Sesensibilibus signis eo iungi Im Maiis. in ea' de religionem no possunt.sed illa immutatio maximὰ discernit proprium sacrificium,ab aliis oblationibus Deo immediat Enctis:primitiae enim primogenita,religio' personae, de alia innumera Deo in lege offerebantur,quae tamen sacrificia non sunt : si cui neq, donaria templorum & altarium inveteri,aut noua Ecclesia, quod in illis nulla intercedat mutatio, sed integra in sua specie maneant,quae aut e sacrificantur in alias species traseant,cum vel mactata,vel tosta, vel contusa,vel frixa, vel aliqua alia actione sacerdotis prorsus cosecta sunt,ut praecipitur
Leuit. 2.& 6. In lege etiam nature eade erat
in sacrificiis mutatio, vel per gladiu, vel per
ignem, vel utroq; modo,ut constat in sacrificus Abrahami, Noei,de Abelis, quod diuinitus inflammatum ex interpretatione Theodotionis putat D. Hier. in lil . qq. super Uenesim:quasi Deo probante immutationem, quae sit in sacrificio. idem etiam constat in Patrum sacrificiis,ut Gedeonis,Heliae, Salomonis in dedicatione templi .Ratio est,quia sacrificare nihil aliud est,quam sacrum facere:st autem sacrum,cum per huius inodi immutationem , res ipsa oblata, humanis usibus inepta redditur,ut ita offeres rei posses insone se exuens, in v sum diuinu reipsa transsii erat,quod oblatum est: vi deprehenditur manifesto in holocausto,cum totum in Dei
honorem comburereturiin reliquis autem,
aliqua rei oblatae pars cedebat sacerdoti, aut populo, quasi diuina quadam redonatione significaretur diuinorum cum homine initum consortium,iuxta illud i. Corint. io.qui edunt hostia participes sunt altaris, quod etiam in nostro sacrificio obseruatur: ubi de re Laoeificata semper sacerdoI. saepEetia populus in ratione sacramenti comunicat. Est etiam illa causa omnium sacrificiorum comunis, ut in eis post lapsum primi hominis
fuerit haec immutatio necessaria, repraesentatio nimiru mortis Dominicae,quam
tebat in omnibus lacrificiis repraesentari:ca aliter Deo placere non possunt, qui reconciliationem generis humani in morte Christi constituit, quae fuit omni u m sacrificiorum finis de consummatio: vilicut Deo Patri vitam & spiritu voluntarius obtulit Christus,& se ex vivo mortuum reddidit, vi e in humanum filii Dei, Patri Deo pro nobis donaret,ita in omni sacrificio haec immutatio repraesentata,ipsum Deo gratum deacceptum redderet: cum non sit aliud nomen in quo oporteat nos saluos fieri Act. q. quamuis eam reptissentationem, alij ex praesse de e plicite profiterentur: alii vero implicite tantum,ut D. August.epist. iro.lignificat.Com Fμsentit etiam nomen sacrifieij eum hae eius V. Ur se essentia, cum sit ide, quod factio sacri, quae Graeco nomine thysia apertius exprimitur. dicitur enim proprie de his, quae mactati ne & iugu latione conficiuntur: licet Theophaactus ad ea proprie reserat, quae igne sacrificantur, alluc stae, quod est thymiasthae
ardere, vel sus litum edere, in commad c.8.epist. ad Hebr. Euseb.etiam lib. I.de praeparat. Evangelica cap. 6. refert Porphyrium in Edide elu carnium,disserentem contra sacri
562쪽
sicia Iudaeorum,& contendentem antiquitus non aliter sacrificatum esse, quam per resolutionem Sc exhalationem storum &herbarum in sumum,eumq; sumtum GHcE vocari thymiain , unde dicti sit thysia. sed certe nomen sacrii ij in omnem rem, quae aliqua actione, ut mactatione, eostagratione, in cultum Dei immutatur, omnino conuenit: licet deducitur a suffi- tu,sortas, quia in scriptura dicitur Dominus odorari sacrificii odorem: & constat antiquiora illa sacrificia non fuisse exhalatione sed mactatione immutata,vi sacrifi-
cium Abraham &Abelis conflagratione. aliud autem saepE est 1 quo imponitur no . me aliud quos ex usu lignificat.ut immolare latinis dictum est a mola, & tamen transtertur ad ea,quae gladio sacrificantur, ut in illa, Pallas te hoc vulnere, Pallas imia molat, & Genes.22.arripuit gladiu, ut i molaret filium.vnde, quia sacrificium habet coiianctam multiplicem & opc: osam actionem sacere, plerumq; est ide,quod sacrificare. sic Euangelistae dixerunt iace re Pascha , occidere Pascha , immolare Pascha.
Xplicauimus generalem ic propriam sacrificii rati neni,deinde sernis: di spe- ei ει ὰistinguendae sunt, ut ad nostrum sacrificium or: peritumamus.in sacrificio igitur generali,ut admonui, continentur omnia os ficia virtutum dc actiones: cum omnes ab
una religionis virtute, in Dei honorem, cultum,& rcueretiam referri possint,ut prius admonui.in sacrificio autem speciali di proprio, quae fuerint formae in lege naturae noconstat, nisi de expresis in lancta scriptura, ut Abelis, Noeli Abrahami, Iacob,&aliorum quorundam: in lepe autem veteri tribus modis distingui possunt,ex nateri ι, sorma &fine.Ex materia viventi,& animata, dicebatur victima,no tamen ab ea, sed deuictis hostibus,cum ea de causa offerretur, nome habens.ex materia aute inanimi erat multiplex, ut materia solida Ne sicca, ex farre, sale, simila, de huiusmodi: &que immolatio a mola latinis dicituride ex materia liquida,ut vino, unde libamen diu eiu est. Ex sorma autem faciendi. cruenta sacrificia distinguebatur,ut aliud esset holocaustu,quod tota hollia cremaretur, ex bobus,ouibus,capris,auibus:aliud esset pacis ,cuius una pars Deo cedebat crema ta in altari, altera sacerdoti, tertia offereti, ut ab illis comedereturaeritu erat pro de licto per ignorantia commisita, cuius una Deo cedebat cremata in altarioltera sacerdoti nisi pro seipso offerret: tunc enim to tum cremabatur:quartum pro peccato ex Pallione,aut scienter commisso. Ex adiuncto etiam distingui potest sacrificium, ut
aliud sit abs tutiun,independens, & no rc latum ad aliud, nec in commemoratione alterius positum:alterum lit dependens de ad aliud relatum cuius est signiticativum& commemorativum. primi generis tantum est sacrificium crucis: alterius generis sunt caetera omnia sacrificia,quae vel praecesserunt in lege naturae, vel quae in veteri lege secuta sunt,uel iplum nouae legis sacrificium,quod in sSura panis & vini offer tur:ctim haec omnia ad sacriscium crucis tanquam ad finem,& prima iam al:orum
causa ira reserantur,de ex illius commemoratione efficaciam,& vim desumJt.Unde qui in definitione proprij sacrifici j,comemoratione collocaret, vitiosam definitio ne redderet,quia perfectis imu crucis sacrisiciu excluderet: tui aute poneret lignum, nullumaexchideret sacrificium,quod fecit D. Aug.clam ait,visibile sacriscium est,in- Lib. to.dacia. uilibilis sacrificisi sacramentit,hoc est sacrusignum.ipsa enim oblatio Christi in cruce Augustiniano more, signum filii sita interni lacriscis.His diuitionibus breuiter om- nia veteru lacrificiorum,dc nostroru genera de species coprehenduanus est teli ut beoru omnium comunis illa definitio pro-i j lacriscij,paulo ante explicata: sic cinanis,ut fiant in honore dc cultum Dei, que proprie latriam dicimus, cuius ratione, ex naturq instinctu.scriptura,& Patribus colli qugsitur. Ex natura quide,quia ex insita &naturali propclione ducimur, ad publice co- bicti .ram Omnibus agnoscendu supremumDei rimis dominiani, d l: fit visibilibus sacrificiis,ut aret.
563쪽
cx omniu gentium moribus colligitur: cunulli unqua fuerit tam barbara gens, quae sacrificia no fecerit, ut inqu t D.Aug.li. O. de ciuit.c4. iis quos ut putauit,aut credi-d t aut finxit esse deos.sed hoc ni se stilis deprehenditur in populo Dei: de priusquain Getilitate ut in duobus primis fratribus Gen. in altari de sacrificio Noei egredietis de area Gene.8.in Abrat ramo cumprimum benedictioni , omni u gentium promistione accepit: in Melchisedech, in Iob, in reliquis sanctissimis Patribus e qui omnes,aut libera animi inductione, aut diuina reuelatione,pro illoru temporii condi tione sacrificauerunt. v d vero in rebus
sensibilibus sacrificia perii seda sint,caus
est ipsa natura hominis, que e si corpore 3c anima constet,quae recti intelligentiam ex simulachris rerum sens bilium deducit, rebus sensibilibus maximξ permovetur: dc quia homo non modo animum, sed seipsu in totum ipsumq; uniuersum sua causa conditum,iplumq; Christum propter nos natum Sciacrificatu, Deo debet ideo oportet externo aliquo lacrificio profiteri noe supremum Dei dominium, de maxima e v. n. sM F nos bzneficia.Nisi cnim Deus nobiseu , indulgenter ageret, oc prouideret,ne gra--. ues abusus ex mutua caede ac sanguine cotingerent,iuste exigeret a nobis,ut nos ipsos,aut charissimos liberos, aut de humano genere ac sanguine aliquid, in naturae tributum Deo penderemus: sed hoc vo. luit aliis rebus commari, ut in primo3miris, qui Dei erant, in lege commutationε ad milit Exod.; .de cv iustὰ Abrahae praecepisset unigeniti filii oblationem, tamen obedientia dc ariete contentus, non acce hiauit.nec unquam voluit hoc genus h sitae perse licitum esse:de ideo temerarium iudicatum est factus Iepthe I . 12. insiliae immolatione ut asserunt Nazianz.de Machabaeis, Ambrol. lib.3.ossc.c.n. Hi ron.I rem.7.August. s.7.qq. in lib. Iudici In solo Domino I x x v acceptum fuit humanae carnis sacrificium: quod ea tantum placare tollet Deum,ut 3.p.de satisfacti ne Christi ostentum est sic impuri spiritus, quia sciebant tale aliquid Deo deberi, secerunt cultores suos lacrificare filios suos c filias daemonibus, de sanguinem innocentem effundere. unde eleganter Eusebius lib. i.de preparat. Evang. c.IO.in rebus
vivis,inquit, fidulibus sua sacrificia praescripta suaserquia vitam propriam Deo debemus:de ideo animam, seu sanguinem be stiae, esse pro anima nostra commutati nem:& animal capite comprehensum La
cerdoti in lege sisti de ab eo manus capite imponi quod sit hostia dc preciuin pro capite offerentis. Est etiam alia ratio externi sacrificii in s. rebus sensibilibus politi: t quoniam ad societatem nati sumus,&resipublica sine religione eonstitui non potest, haec iacrificia publicε de sensibiliter fierent, ut eorum
commercio coalescerent in eandem religionem homines,de ea ratione n eandem rempub.
Xplicauimus quid esset proprium sacriscium . quae eius diuisiones,quis finis, &materia in qua heri posset: de ipsius ministro statim dicedum cit,ut tota generalis sacrificiorum ratio periecta sit, antequam ad nostrum
speciale de proprium nouae legis sacrificiuilescendamus. Sacerdos igitur est sacrificii proprius Sc legitimus minister, ut haec sint necessario re indissolubili nexu coniuncta,lex, acerdos,sacrificium.Sic D. Paulus Hebris.omnis pontifex ex hominibus assumptus,pro hominibus constituitur in his, qus sunt ad Deu,ri offerat dona te sacrificia pro peccatis. c.7.sub sacerdotio, inquit,Leuitico,populus accepit lege, hoc est,factus est letalis nenomotheto,& mutatione legis,costat mutari sacerdote, de sacrificiu. Ratio est,quia sicut per religionis I riuatos de internos actus,st qusda cuiusmominis cu Deo societas, ta per publica de externa sacrificia legitimis administrata
sacerdotibus, fiunt societatis scedera, cum hominii interse, tum etiam inter repub. de
Dei de illi seruiendo de ab illo vicissim beneficia recipiedo,ut simus illi in popula,&ille rutius sit nobis mDeu. letoeaussuit. aediscari
564쪽
taediscato altari, inter Iacobu, eiusq; simii am,& Dominia:tale pactum inierat prius Abraham pro sede semine suo per lacrifieiuni similibus etiam,quasi si crificiorum
pactis conuentis, daemones ipsi non solii meertas peribaae sed hominum conuentus maximasq; nationes sibi sociarunt.Neque alio sundamento respub. Gentilium constitui poterani,hoc tantum a legitimis societatibus differentes, quod ea, quae gen
tes immolant,ut inquit Paulus, I.COr. O.
daemoniis de non Deo immolant. Vnde Aristot.lib. I a. metaph.ad populum continendum, acri ficiorum religionem constitui oportere trad:t:& Ethic. 6.inter magistratus.line quibus respub.consistere non potest,num crat lacrificos, ill: R; in ciuitate principem locum tribuit lib.7. politic.8.& li memoria vetera repetamus, nullam unquam videbimus,luxta naturae praescriptum, institutam rempub. sine lacrificio. Non sollim autem legitimus Dei populus discernitur ab aliis non rite constitutis, n-crificiis legitime procuratis: sed etia eiusdem populi & Ecclesiae Dei variis latus, eisdem distinpuntur. sic cap.7.epist. ad
Hebr.conclua tur veteris legis abrogatio, ex lacerdotii Levitici mutatione , ut lex vetus sit abrogata , sed per aliam legem, non quae careat sacerdote, sed quae si iminum habet iacerdotem , eumq; iureiurando iactum: quia mutatio Deerdotii &ncrificij non aute in sublatio de abrogatio illius, quamcunque reipub. formam in populo fideli constituit. lic Daniel cap.3. describens rempub.in religione valde perturbatam, de in acieismum inclinantem, insuit esse populum sine holocausto. Ω- criticio, oblatione, incenso. Vnde obse
uandum est, Omnem comparationem vaiariorum statuum,fidelium, aut infidelium, semper liabere in scripturis coniunctam
comparationem lacrificiorum. Una comparatio, & antithesiis Malach. cff. I. Proponitur , ad effrimendam translationem veterum secrificiorum in nostram oblationem. oppositio autem sit inter homogenea, ut esse debet in omni comparatione. vi opponatur lacerdos sacerdoti, sacrificium sacrificio, altare altari, locus i co , panis pollutus, animalia caeca & clauda, oblationi mundae , contemptus no
minis, gloriae nominis apud gentes suturae, ut autem intelligamus prophetam
locutum de secrificiis propriis, se principio iacerdotes compellat. Ad vos,o Δ-cerdotes, qui despicitis nomen meum, de o tis super altare meum panem pollu-
tum ,& caecum,& claudum,& debile it η- molatis,non est voluntas mihi in vobis, de munus non suscipiam de manu vestra.abortu enim solis usque ad occasum magnum est nomen meum ingentibus, de in omni loco sacrificatur, de offertur nomini meo oblatio munda: quia magnum est nomen meum in gentibus, quibus verbis extremis verum N proprium sacrificium, ex eius effectu describitur , nempe cultu Dei externo, et colligitur ex illo Psal. 18. Asserte Domino patriae gentium, asserto gloriam nomini eius, tollite hostias. Hanca utem oblationem mundam, esse sacrisi. cium noui tella menti proprium, externum de vi libile, non internum & spirituale, haec argumenta ostendunt. primiun, verbum, sacrificare,& offerre, per se sum pluin line particula diminuente, de proprio sacrificio de externo tant lim dicitur:
eum vero dicitur holba laudis, hostia vociferationis , sacrificium cordis tribulati, aut contriti improprie dicitur secrificium. Secundo, sacriticium de quo propheta loqv tur, est unum: spiritualia autem sacrificia tot sunt, quot Christianitatis opera. Terti acrificium nouae legis dc gentium, non sunt Iudaeorum: spiritualia vero pre
cum de operum, Iudaeis nob scum con
munia sunt. Qualeto, lacrificium, de quo Malachiasaudaicis succedit. & eorum loco offertur sed oratio, heiunium, caeteram charitatis opera , nullis lacrificiis succedunt, sed cuilibet generi coniunguntur.
Quinto, aduerseriorum maxime iudicio,
opera nostra sunt inquinata, utcumq: speciosa videantur sed haee prophetica oblatio per se munda est, & ita prae veteribus hostiis munda, ut a nobis, vel a pessimis sacerdotibiis pollui omnino non possit,
neque in aliam commutari, clan unica tantum sit. Hoc argumentum aduersariis
debet esse firmis limum, ut confiteantur in Evangelio ess e lacrificium unicum dep:rlectis lumi es sic etiam omnes Patres Eccletiae catholicae de eodem sacrificio prophetam intelligunt. Tertullianus lib.
3. contra Marcionem ad finem. Itistinus contra Trupli. Irenaeus lib. q. capit. Ir. Hieron.Malach. I. de Zachar.8. Cyprian.
565쪽
aliqu1do sacrificium nostru,oblatio precua veteribus dicta est, no est ad tollendam proprietate externi sacrificii , qua semper confirmat,& ratam haberi volunt i sed ad significandu,quod eulogia, benedictione
di prece mustica, hoc est certa verborum forma, nostru sacrificium perficitur: cumno habeat Gassam & carnale, cruentamq; consecratione,aut immolationem,sicut victime Iudaice,sed mustici & in mysterio. de qua ratione dicendi, dictu est i nobis,
tam de formis omni u sacramentorum generaliter disputauimus. Comparationem eandem inter Iudios dc Christianos,fecundus acrificii diuertitatem proposuit D. Paulus Heb. s.cii altare nostrum, thysiasterio sacrificato tu, opponit Iudaeoru tabemaculo:habemus,inquit altare, de quo no habent potestate edere,qui tabernaculo deseruiunt. cu autem liceret Iudaeis credere in Christu, & interiora cordis sacrificia colere:certe altare vocat in quo Per cosecra-
ν-. -ι rionem, corpus Christi offertur. Sed pleia ερ. Z.tid. M nior est comparatio illa Pauli I.Corint.io. μυι- o. ' inter status ire duorsi fidelium, terti j prophani in analogia sacrificioriit ut constet nostrum sacrificiu semper veris &propriis sacrificiis c6parari.Prima coparatio est cuhostiis Iudaicis,in effectu, cum ait, videte
Israel secundu carnem: nonne, qui edunt
hostia participes sunt altaris ' sic vicissim de nostro sacrificio, panis que frangimu
nonne participatio corporis Dnieli altera coparatio cum infidelibus, cum inquisi fugite a cultura,hoc est sacrificio idolorur&reddens eius rei ratione, lix,inquit, ibenedicimus,nonne est comunicatio sanguinis Diallidest,habemus alterum sacrificiu,latris de monum repugnans.chm enim
sacrificiu perceptum faciat homine participem eius cui sacrificatur,absurdu est, uti de diabolo & Deo sociatus sit sacrificio.
Tande concludit exactiorem comparatione his verbis, quae irnm mi gentes,daemoniis immolant, & norimeo. nolo fieri
vos p articipes dgmonio .non potestis calicem mi bibere.& calicem dimonioru.no potestis mensae Diti participes esse, &dimonioru mensae. J in quibus calicem calici,m ensam menta participationε participationi, immolatione immolationi opponit:iM: tanta in Eucharistia,no in alio rea ligionis sacramento vel ossicio.Ex his igitur costet, nullum esse statu populi Dei, in quo non ct sacerdos& sacrificiu,quod ex his a huiusmodi coparationibus sancte scriptu i etl colligendu erat:dico aute proprium sacrificiu,externum &vilibile.Ide confirmari potest ex D. Aug lib.io.de ciuit.c.2I.nisi enim sacrificiu esset adeo proprium diuini cultus & religionis,sancti Domines &angelino tantopere refugerent tibi exhiberi,ut costat Ae .i Apoc. 9.Neq; etia superbi ι. spiritus id i rupere expeterent,ut sibi diui p. mal
num honore vendicenti imo,quod est in sem, hamio hoc argumeto valde obseruandii, haereti- scom & infidelium gentilium opera effecerunt aliquando, ut in ipsa Eucharistia libicultus exhiberetur ad modii sacrificii,ad usurpatione scilicet eius cultu que in hoe sacra meto Christiani Deo exhibent. sic teste Iustino apol. 2.in Mittire naysteriis,n stri sacramenti cultus mimice demoni representabatur. sic Peputiani & Cataphrygae apud Aug.heresi 2 6. N 28.& Epiphani unetres i. s.coficiunt Eucharistiam exsanguine,que minutis punctionibus de infantu corporibus exprimunt:&hoe inquit Epiph.ad apparatu sacriscit. Artotyt ite capane dissico eas eum offerebat, quasi ad sacrificium pertinentem. scediora sunt,quae Manichaei,S: Ophyt ad eandem re excogitauerunt,que narrauimus disserentes de materia Eucharistie: vicoste daemonem, diuinitatis opinione aucupatem his superstitionibus ad se transierre voluisse culiatum sacrificii Ecclesiasti ei in Eucharistia positu:quod religio etiam falsa line sacrificio im; nome ipsum retinere posseti No tum p . stravero tepestate per haereticos id potius vult demo efficere, ut omnis hic cultus sa- rimis
cristat omnino auseratur.euiuscausam re .ctε expedit Petrus Cluniacen. equalis Bernardi, intractatu contra Petrobustiano
huius sacrificij primos sere hostes: nempi ivt Christiani, qui pluribus a Deo ben ficiis affecti, ad sacrificii obsequium prae
Omnibus aliis maxime tenentur, sacrificiu tam e e religione explodat,atq; ita nusi quam sit hoe eximiu seruitutis genus,si ab his contenaturicum apud Iudaeos propter teplum destructum esse no pollit,&apud Sarracenos non sit r quia nulla sacrificio
566쪽
rsi praecepta a Miliometo acceperunt.neq; deniq; apud Pagano apud quos ita naturae lumen extimis est, ut vix Deum esse cog- ura noleant.C6stat igitur ex his, in omni popu-fo-m. at arti lo Dei, esse necessario coniuncti cu lege,sacerdotem, crifietu, altare,quod est sacris.catorium: de quia pertinent ad cultum Dei, que latriam dicimus, ad profestionem supremi dominij creationis,conseruationis, deptionis,lure soli Deo sacrificari posse, Se illi erigi altaria: licet aliquando adiungatur, martyrei,dc beatorum grata recordatio, in
quibus gloria &triuphus supremi sectificii
crucis maxime conspicitur. unde nec sacerdos dicere solet, offero tibi sacrificiu Petre, vel Paule, sed Deo de illorum victoriis ora . tias agens,eorii patrocinia implorat, ut ipsi pro nobis intercedere dignutur in celthquom memoriam iacimus in terris:vt inquit cocii. d.&T.22.c.3.3c can.3.si quis,inquit, dixerit impollura esse celebrare inissas in honorem Lancti ru, c pro illoriim intercessi ne apud Deum obtin da,sicut Ecclesia intendat,anathema liti
In nouo tegumento Christus Dominus es principalis o primus sacerdos,
quisci um immo tu i in nouum tessamentum condidit. X his qui posita sunt, dein
ceps esse in Ecclesia Christi veru de proprium sacrificili, externum cie aspectabile, &quodna illud lit, de que effecta,otiencienciu est.Sit ipitur hic prima no .stra senteria.necesse est iacerdote Christum
persecisse propriu noui test. sacrificiu, quo, i, seipsum immolaret, de ide nouum testamen .. Τ tu i anciret.Christulit esse sacerdote praefinitum a Deo,& non ta in vita sua factum,qua plane natu,expressum est Psal. iop. his verbis:Tu es Lacerdos in steriau, secundum omo flia is alis dinem Melchisedech, hoe est, no in ordine ordia. qia Le Aaronico, qui in lege institutus est, sed in -ωDuror. sterno illoMelchisedech, cui de ipse ordo sacerdotalis in tribu Levitica institutus, des. mas in Abrahamo obtulit, ab eo ut maior benedictione accipiens:vi expedit exactissime D.Paul.Heb.7. Voluit aute Deus,Clim tam sacerdote redimere genus humanum a peccato, no alio opere,cu plurimis posset, Iarer Atis ... quod essent singula infiniti valoris&priam nura. iij,qua sacerdotali. Cum aute plurima sint sacerdotalia munera,vi orare, docere, diuina iudicare de pertinentibus ad salute sacra meta administrare sacriscare, ut constat ex Leuit. Agaei de Malachr. Deuter.IT. Heb. .& hie Christus perse ipsum cumulatis time
prestiterit: lo tame sacrificio crucis redemptionem nostra perfecit .sic, cum cetera perfecisset,adhuc tamen coarctabatur Luc.It.
donec perficeret illud aliud, in quo uno positu erat munus propriu sacerdotis,& noltra redepti sic etiam loquitur cu Patre rea. 3 . yeluti pacis es de hac scini volutate, Per
sacrisciu implenda.Oblatione, inquit, de holocaustu,de pro peccato no postulalli, ecce venio, in capite litari scriptu est de me,ut sacerem voluntate tuam, hoc est, ut meipsum sacrifice.sic enim ad sacrificium nouu accinmodat D.Paul. Heb. io.de ideo propter hoc sacrisiciu subiungit inenarrabili ratione, nohominis mortalis, sed Spiritus sancti inunctione,pre omnibus participibus suis iurisiurandi sermone, secundu ordinem Melchisedech, qternu sacerdotem a Deo institutum. de suo certa est ille grandis sermo D. Pauli, de ininterpretabilis ad dicendu Heb. . Deinde ex c 8.eius de ep.necessarium luit huic sicerdoti habere aliquid quod offerat : tali vero ac tanto sacerdoti excelsori,& ad nn ximii religionis opu quod unquam extitit nato Se vocato, nihil fuit in omnibus rebus creatis accomolatum 8c conueniens prctercorpus ipsius:de ideo caetera sacrificia foevno corporis sui de impletusse de abrogasse, illis verbis eiusdem Psalm. 39. exprcssum est : hostiam& oblationem noluisti , corpus autem aptasti mihi. De quare elegam tissime differens Eusebius lib.7. demonstri Euang. capit. vltimo ostendit, qua ratione Deus Pater summo sacerdoti Chrillo aptauerit corpus sacrificabile, ut habeat Eeclesia rationalem holi ia in pro brutis victimis: Sc quomodo haec coaptatio humanitatis Citriisti ad sacrificiunt in eapite libri descripta suerit, quali omnium musterio.
rurn maximum.Vnde Aligust.lib. l. de Trinit.c.Iq.quis,inquit,ta iustus Manctus sacerdos,qua unicus filius Dei quid ta congruenter offerretur pro hominibus, de ab hominibus risis, ChrD
567쪽
bu qua humana caro ' & quid tam apturo huic immolationi, qua caro mortalis' quidia in mundii pro vitiis mortali in quam caro nata ex utero virginali & quid ta gratὰ onferri & suscipi potest, qua caro sacrifici j nostri,corpus effectu sacerdotis nostri.Cogitemus igitur,quata sit hec sapientiami,quale legem,qua excelsum sacerdote, quam munda in, dignam dein seipsa infinite placentem Deo hostiam habeamus: cuius sola ligna inveteri & natur; lege ita Deo placuerunt,ut ex eis odorem suauitatis odoratus esse dicatu Gen.8.cert qui respexit ad Abel &munera eius,quomodo non respiciet in faciem
Christi sui cuius ipsa persona per se in carne humana sacrifieata est,supra quam dici potest grata,eadem hostia & sacerdos existes Unde sunt illa Ephesue.Christus dilexit nos,
di tradidit semetipsum pro nobis,oblatione& hostia Deo in odore suauitatis 3c Heb.9. Christus autem assistens pontifex futuroru bonorum per amplius & persectius tabernaculum,non manu factum, idest,no huiu, creationis, sed per proprium san uinem, introiuit semel in sancta,eterna red eptione in ueta.si enim sanguis hircoru & tauroru & cinis vitulae aspersus,inquinatos sanctis cat ad emundationem camis:quato magis sanguis
Christi, qui per spiritu sanctu semetipsum
obtulit, immaculatu Deo.emii dabit cos cientiam nostra ab operibus mortuis, ad seruiendumDeo viventi' Effectum est igitur,Christum a Deo summum sacerdotem inibi tum, ut suo sacrificio redimeret, & mundaret genus humansi I peccatis iustissimE: &ideo huic muneri non potuisse aliam victimam congruetem accomodari, nisi corpus ipsius, quod cum ellet Dei & hominis, &α mori potuit. & ea mors sponte pro peccatis oblata, infinit E Deo placere, ut principio huius s. p. Theologiae ostensum est. quomodo autem in sacriticio Christi, nouutestimentum sancitum sit, secunda conci sione statim coni labit.
Desacri 2io crucis, in Ecclesiiae, atque eorum distinctione.
Dera sententia de eode sacri scio sit: hoc sacrificium Christino tantum debet redimere homines a seruitute peccati,sed etiam permanere in rcii si OileChristiananitudin cruce,li in ultima coena institutum est, ut illud unicu sit, hoc vero permaneat in aeternum in Ecclesia & ispissime repetatur. Prior pars huius sententig,de Iaa: ficio Christi in cruce unico,persectistimo & sussicietissimo, Zeideo non amplius repetendo, adeo expressa est,& cofirmata a D.Paulo in ep.ad Heb.c. 9.Vt omnino extra cotrouertia polita sit.Intel igo aute in sacri scio crucis, non tantum re oblatam Christum, sed et ii modum offerendi in propria specie, per vera & propria, morte,qua anima , corpore separatur. hoc igitur sacrificiu Christi per sanguanem impleuisse omnia sacrificia vetera, in qua nulla fuit sine sanguine mundatio, cu ostendisset D.Paul.cod.caeocludit, Christu per hoc sacrificiu non introisse in sancta manufacta, ut veteres sacerdotes, sed in ipsum caelum: neq: ut saepe offerat semetipsum, quemadmodii Pontifex intrat in sanct i per lingulos annos in sanguine alieno: alioquin oporte bat eum frequenter pati ab origine mussi: nunc aute semel in consummatione strui rit,ad destructione peccati per hostiam sus apparuit.& queia admodu statutum est hominibus semel mori, post hoc aute iudici ut sie 5 Christus semel oblatus est ad multorii exhaurienda peccata .secundo line peccato apparebit expectatibus tu in lalute.Et c. l . Omnis, inquit, sacerdos presto est quotidie ministras & easde sese offerens hostias, quet nunqua possunt auferre peccata: hie autem una pro peccatis offerens hostia in sempiternu sedet in dextera Dei:de cstero expectas, donec ponatur inimici eius scabellu pedum
eiusu una enim oblatione consuminauit in sempiternu sanctificatos sentire aute Paulude sacrificio Christi in propria specie per
morte costat apertissimῆ, cum eum a pellet sacrificium in sanguin eisdem capitibus 9.&io.Eiusde rei est altera ex D. Paulo coli cta demonstratio: quia sacrisicium consummatiuum no potest nec debet eode modo repeti:cuno sit ad ullius alterius pretiatioris recordatione, sed ipso actionis genere in se absolutu &persectum, redeptionis opus plenis lim8 absolues: at sacrificiu Christi iα cruce consummatiuu fuit omnium ali urnon debet igitur eodem modo repeti. itaq; non sola, quia Christus retarzens ex momtuis
568쪽
t uis Ia no moritur, sacriscisi crucis iterari derepeti no debet sed etia quod ex propria ratione sit cosummatiuu, perfectu & absolutis, lignificavit D. Paul. Heb. 7.ad linem,
his veri,isdex enim lio mines costituit lacerdotes infirmitate habentes, sermo aute iurisiurandi, qui post lege est,silium in clernu persectum. sic enim reddit ratione, cur semel tantu seipsum obtulerit per morte. Posterior p. eiusdem lententis de coclusoniis, quod in ultima coena sit nostre religionis propriti sacrificium institutu, quod stermi in Ecclesia Christi debeat permanere, noligniscat esse duo lacrificia distincta ratione rei oblatae,unu in chuce,alteria in coena, cu utrobiq; cadeoinninores Christus
laus offeratur sed in modo offeredi esse distincta .ibi enim oblatus ei tua propria specie & mortali, hic offertur in aliena tria mortalis & impas libilis existensmon solit,ut in sacra meto, sed ut est in se ibi ad morte,hic ad mortis gratissima recordatione, ibi ad
meritu, sat ii actionem de redEptionem sulficientilii in a. lue ad efficacia, participationem de applicationem eorunde. Itaq; haec tria sacrificia Clirilit,in cruce, in coenaculo in Eccletia sacerdota ministerio, in re oblata,in principali Oisere te, in ordine os- feretis Melchisedeciano coueniunt: in modo aute offerendi aliisq; accidetibus d iter ut de est aliquid singuloru propitum. CO-stit enim re oblatam est e Clarit tu, principale offerentem eunde esse, per se quide, re immediate in coena,& cruce, mini j terio aute sacerdotum in Ecclesia: sed in ea, impisibilis Christus in se, de modo sacrame-
tali offertur,qui tamen in coenaculo oblatus est passibilis di mortalis in se, licet modo sacra metali impat sibilis,ut supra cu disserere de existentia lacramentali explicatu est. quod aute secundum eunde ordinem Melctiisedecianu, ex hac distinctione constabitan ordine sacerdotali est vocatio, institutio,cosecratio,& quali character dipotestas,& est materia ad exercitatione eiusnde potestatis. in ordine aut e Melchisedeeest expressa vocatio & unctio Christi, per qua accepit,vi homo, huius sacerdotij potestate, dicente Deo Patre, tu es sacerdosin eternu secundum ordine Melchisedec: est materia in qua exercetur hic ordo, panis & vinu,in quibus tantum legitur sacrificaTeMelchisedec.Ex hae huius ordinis vosatione colligit D.Paul. Heb. 7.huius sacer
dotii antiquitate, persectionem & eo sumismatione. stabilitatem & immutabilitatem.
Antiquitatu quidem,quia Melalii sed de in oH nis ei. sancta seriptura describitur sine patre & sine m atre,neq; initiu dierum,neq; sin vitς
habes, manens sacerdos in clernum: persectione vero, quia benedixit Abrabe in quo erat Leviticus di Aaronicus ordo, & ab illo decimas accepit: sine lla aute contradictione, auod minus est a meliore benedicitur.P ectione etiam illa ostendui, quoasacerdotium Leviticu, ut infirmu de impcrsectu dedit Melchisedeciano, reprobatio, is inquit fit precedetis mandati propter infirmit .ite e. us 5e inutilitate: nihil euun ad perfectu adduxit lex, introductio vero ineliori, spei, per qua proximamus ad Deum. si enim cosummatio per sacerdotium Leuticum erat, populus cnim sub ipsis lege accepit,quid adlluc necessariu fuit lectandii ordine Melchisedec, altu iurgere sacerdote, ta non lucunda Ordine Aaron dicit ei tautem Umoitus ex tribu I udae, in qua nili: lMoyses de sacerdotibus locutus est. Stabilita; deniq; de immutabilitas eius id sacerdoti j colligitur, quia cisi sicci dos Cliritius .
maneat in clernu, sempiternum, stabile de
immutabile habeat a cardotiti necesse est, ne sacerdos line sacerdotio esse dicatur. Afferimus igitur Christu iacerdote secundia ord nem Melsit elec, non soluimpleuisse huius sui ordinis, sed cita ordinis Aaronici de cuivi inq: alterius ordinis omnia facrificia figurativa, licci iiij semper s.crificatierit in materia Piopita illius ordinis nepe pane de vivo. Sic Christus in cruce impleuit omnia sacrificia cruenta Aaronica, sed non vocatione,aut dei' utatione Aaronis, veru vocatione Patris secudum ordine Melchisedec. Paulus enim aperto pronuntiat,consummatione n 6 esse per Leviticii, sed per Melchisedecianu ordinem: cosummauit aut e dc impleuit omnia sacrificia vcl. . legis de nati irs,suae cisciit crucia, siue no ersent, cu omnia essent umbrῖ sui sacrifici j absoluti, quod in cruce perfeci Ucosummauit igitur secundit ordine Melchisedec etia in
cruce icci materia thuius ordinis suerit panis devinxi.Sed in ordine no solii ipsa materia quae posterior est, sed multo magis de prius ipsa vocatio de potest is cosideranda est quare cuin ibo ordine debuerit onmia
consummare,& in cruce cosummauerit,ut
constat,in cruce etiam seipsu in secundum ordiscni
569쪽
ordinem Melchisedec obtulisse fatendum est Sed apertius concludamus: si Christus in potestite ordinis Melchisedec vocatur,
ut consummet omnia sacrificia,& ut sternum permanens sacrificiu instituat,vimq;
erit Christi in eodem ordine di sed illud in
cruce,hoc in coena impleuit: in utroq; eadem res oblata sed modus offeredi diueriasus: illud independens, consummatiuum, di redemptiuum,hoc applicativum, dc co- memoratiuum alterius, de noui populi distinctiuum vi statim constabit. Asserimus etiam in propria materia eiusdem ordinis
Melchisedeciant,impleuisse figuram Melchisedecundignum enim esset, ut qui exacte copleuit omnes figuras politas in alieno, hoc est naturali de Aaronico ordine,vn, illustrissimam sirram, Ginq; solam, in suo ordine simili lacrificio no i mpleret. Non potuit autem Melchisedec omne materiani sacrificabile a Christo usurpata imitari:quia non potuit nec debuit se neci ad sacrificium tradere:& ideo illud tantu praefigurauit ratione materiae, quod in religione perpit tuos cirum esset, de continenter repetendum.Sic, ut veritas figuri omnino MM.
cbosedec, ordine primogenitvrs,autiarnalis successionis,sed speciali mandato & t . vocatione sacerdote institutum ut colligitur ex Epiph.heresi s. eide sancta scriptura proprium sacrificium tribuit in pane &vino ex institutione Dei:cu antea hoc genus sacrificii apud Patres non extiterit, Zein leae naturae cruenta serὰ essent uniuerissa ad imitationem Abelis,potius qua Caini .Eundem summum sacerdotem,Sc eximiusupra omnes alios, videtur sancta scriptura innuere, vocans sacerdotem Dei altissimi:cu hoc genere dicendi soleat exprimere excelles aliquod officiu circa filium Dei, respectu aeterni Patris,qui nomine aut istimi plerumq; exprimitur, ut Luc. .virtus altillimi de filius altillimi, de propheta altissimi vi intelligatur Melchisedecu aliquod peculiare osticiu in musterio gesisse,
uod postea ab ipso filio Dei consumma
um sit,erga aeternum Patrem suum.
Sacrificium proprium c permanens religionis nostrae,in ultima
corna institutum est,non in cruce.
Christium Dominum,om nia vetera sacrificia in e
, -ῶ- - impleuisse: deincees pr6banda est illa pars sententiae propoliti, hactenus explicata, quod in ultima coena sit nostrae religionis proprium sacrificium institutum,non autem in cruce. Primo quidem,quia cu in omni religionis statu oporteat esse cum sacerdote coniunctum sacri scium,ut ex D. Paulo de ratione naturaliositensum est:de sacerdotes esse in relisione Christiana, cum sit omnium,quae fuerunt,aut erunt persectissima, necessarium
sit 3e Christum Apostolos instituisse in ultima coena sacerdotes noui testamenti semper credidit Ecclesia catholica ex illis verbi, Domini,hoc facite in meam comemorationem,necessario concluditur,abrogatis veteribus sacrificiis. no existente alia victima noui testamenti accommodata de
congrueti,nili carne & corpore Christi, ut colligit D.Paul Hetaio. ex illo Psal.39IO Ilia de oblationem noluim,corpus aute aptasti mihi:vel esse sacrificiu noui testamcti proprium,quod in mice persecit Christus, vel quod in ultima coena in figura panis de vini quia utrobiq; Christi caro realiter c tinetur,ut suo loco ostendimus sed no p test esse nostrae religionis permanes S proprium crucis sacrificiu:erit igitur, quod in vltima coena institutuesit in pane 5c vino: eu alibi non sit vera Christi caro, quae sola in religioneChristiana sacrificari potest 3c
debet.huius argumentationis vis ex assumptione pendet:& in ea a nobis disi dent omnes aduersarii,siue Lutherani,sue Sacramentarii statuentes sacrificiu crucis,nost Hreligionis propitu S: unicii, quod amplius repetendum non sit: quia cu caro Christi tantum sit sacrificabilis in nouo testamento, de ea in Eucharistia per se existere ne gent, licet Lutherani in ipsa sumptione exisitere concedat,reti nites positione hae salsam, negant in Eucharistia esse poste sacrificium,quia neque volunt esse in ea veram de realem carnem Claristi: nos autem
570쪽
quod semper docuit rcclesia catholica, ut
came Christi in Eueli ristia retinemus,licetia sacri scha,& hoc et se pro tu nostrae religionis, non aute illud crucis: hoc est,licet illud crucis fuerit absolutum S perfectis L u,in quod tanqua in veritate vetera omnia terminata sint,& nostrum in ligura panis & vini reseraturcillud tamen no debet permanere & repeti in religione nostra, quae sine sacrificio existere non potest, ut Ottendimus:quia iterum Christus postresurrectionem pati non potest Rom. 6.sed alterum in figura panis & vini, eande carnem Christi continens impastibilem in se,&in modo existendi, ut ita sit eadem res oblata,caro Christi sed offerendi & sacrificassi modus diuersus lit. auare si caro Christi passibiliter sacrificari non potest, ut in cruce, rellat, ut sacrificetur impas libiliter in sacramento Eucharistiae: & ideo hec vere sit proprium nostrρ relisionis sacrificiis,
in ultima coena Domini institutum,que elinostrae assa optionis firmillima confirmat ouado idem confirmatu quia lacrificium. quod conitituit& distin uit statu
Ecclesiae,propriumq; eli noui testa menti, est ritus a Deo preceptus Ecclesie alioquin non posset ipsam extrinsecus distinguere, quod eli de ratione ritus & sacrificii proprie sumpti: sed sacrificium crucis soli Christo,non autem Ecclesiae prae
: praeceptum est: legis ergo noue cultus in eo non collocatur. sic D. Atta lib. 2o.ctat. lati Ih.c. 2 r. sacrificiuEcclesie appellat ritum in manifestatione noui teli amenti praeceptu pertinentem ad illum cultum, qui latria dicitur,& vni Deo
debetur. Tettio,i inmutabilitas & eternitas
noue legis,no ab alio qua a sacerdotio sterno dependet: sacerdotii vero ettemitas &immutabilitas ne intelligi quide potest line
proprio actu,hoc est sacrificio, eoq; aete no ac non reprobabili mandato,sicut mandatu vetus HebQ.dicitur esse reprobatum
propter infirmitatem & imperfectionem: actus vero sacerdotii Christi in cruce non fuit aeternus:ergo aeternitas nolim legis in ipso crucis sacrificio constitui no potest,ticet ab eo efiiciatur.Sacrificiu enim Chrilli in cruce, causa fuit instituendi nouu cultu, quo lex a lepe distingueretur, cu omnia vetera sacrificia impleuerit & antiquauerit:
sed non fisi ipsa ratio & forma distininionis extern vel constitutionis ullius peculiaris testamens,& noui status Ecclesiae: cara
no possit sensibiliter In ipsa Ecclesia vi sed
male & externu distinctiuum permanere. qua ratione sepe a iserunt Patrcs,vetera sacrificia mutata esse, no in sacri liciu crucis, quamuis illoria veritas & complementum
sit sed in sacrificiu Ecclesis, ut sicut illa veterem populu distinguebant. & in suo statu constituebant sentibiliter,sic nouum populum distinguat & constituat, non sacri licium crucis, sed Ecclesiae visibile in sigura panis & vini.itaq; neq; sacrificia crucis veteribus,ut is maliter distinctivum religi nis siccessit, neq; nostrum Ecclesiae lacrisicio crucis succe 1t,sed ab illo &priora illa,&lioe unum posterius dependent, de illius virtutem gessisicientiam applicani liis, pro
quibus offeruntur.& idcirco D. Paulus cuex translatione sacerdotii mutationem te In concludit, non tam peculiariter respicita unicum actum sacerdotalem Christi,in cruce peractu, qua totum ossicium nostri
saceldoiij Se iplius, incoepti in Christo,de
per eu,nouum cultum N aeternu nou.legi congruente constituenti sale D. Aug.li. 7. de civ.c.ro. qia, inquit, quam sacerdos nou. test. exhibet, de corpore ac sanguine
suo est. idest enim sacrifici ii, quod successit omnibus sacrificiis, quae immolabantur in umbra suturi. pr ter quod etiam a Pnoscimus vocem illam in Psum. 39.eiuldumediatoris,corpus aute aptasti mihi: quia pro illis omnibus sacrificiis & oblationibus corpus eius offertur, N participantibus ministratu non solum igitur ad crucem, sed etiam ad mensam coaptatur corpus Christi pro reliqui, sacrificiis: unde idem Aug.
quit, sacrificia erant umbrae sacrificii Ecclesiae.de eadem re Damas lib. . de sida .r Isidor.lib. i.de ossic. c. 37. Chrysost. ho m.
83. in Matth. in illis verbis Domini ad Apostolos, s hoc lacite J & nouum institutum sacrificium,& vetus phase abrogatu, quasi dicat aloe quod sacrificaui,vos deinceps sacrificate,& nihil praeterea. Sed omniti maxime D. Leo scri n. 8. de passione, nunc,inquit, camaliti sacrificiorum varietate cessante, omnes ditiarentias hostiarum una corporis de sanguinis tui implet obinio trasciat unum cit pro omni victima sacri licium,ita nunc unum de omni aetate fit regnum. idem confirmatMelchisedec sacrificium,quod ratione materiae magis adii