장음표시 사용
581쪽
peccatorum,quae quotidie commitantur. de grauibus autem delendis eodem sacrificio inquit, cap. r. hac oblatione placatus Dominus, gratiam & donum poenitentia concedens,crimina & peccata etiam ingen t sacrifolia tia dimottit.& Can.3.qui negat hoc sacritar ι' cium esse propitiatorium aut pro peccati , poenis, satisfactionibus, de aliis nec iitati. ' bus offerri,anathema sit.quod si hoc sacii ficio mundantur di remittuntur in entiata grauia peccata & line gratia non tit eo . rum remissio,esticitur certe hoc sacriticio primam gratiam tribui & procurari, me
diante dono poenitentiae ex opere Opera to. ut supra explicauimiis. Concludamus
igitur, ex institutione Christi, Patrum, CG-ciliorumque decreti usu& praxi Ecclesie, Missae sacriscium non tantum esse nobis Q . satisfactorium pro poenis etiam extilentiuin purgatorio, sea etiam propitiatorium
pro remistione peccatorum leuium in vi oz uentibus & deiunctis, atque etiam grauiu& mortalium in viventibus, quod erat a nobis demonstrandum. Postea vero copio
si de valore Missae disserendum erit, cuhoc loco tantum ostendendum esset, insana esse sacrificium,non tantum Iἱucliaristicum ad gratiarum actionem, sed etiam propitiatolium ad remissionem peccato
rum,ut in propria specie sacrificii collocaretur. uapropter admonendi sunt peccatores omnes, etiam clim ad me peccatias e tum nondum euierint, Vclexin ' ti P. mitate continuo offendunt mortal: Ier, ut
altare ii deserant, sed frequentisiime fa iari, cris tum pro remi ilione de conuersione sis.
procurer ic enirn sancta Eccletia pro his Milias instituit: non quod iplis adhuc in peccatis huius modi existentibus, sacrisciuimmediate applicetur: sed quod per illud
Placatus Dominus gratissima tibi oblati ne, poenitentiam concessit, & ita, mediante illa, sacrificium valci ad remissionem Omnium peccatorum is secundum: effica clam: ut valuit idem sacrificium Christi in cruce pro omnibus peccatis . S donis, quae nobis largitur Deus ad conuertionuta poenitentiain secundum sui scientiam. hoc etiam maxime sacrificantibus sacerdotibus curae esse dubet, ut pro peccatoribus, grauissimis etiam peccatis contami natis, offerant hoc modo , i treipsa con . Q uentes suae ina tutioni, sciant se esse con istitutos in his, quae sunt erga Deum pro caeteris hominibus , ut legitimos Christi ministros, & mysteroruin dispensatores:
quia sacrilicium Eccleasisticu melius est ea. re omnibus aliis oviciis humanis,& proculdubio habet clamorem validis limum,tanquaipsus Christi, cuius sacrificium peragitur: de coveitit plures,quam vel ieiunium, vel oratio, vel eleemosyna, aut quiduis aliud.
Sacrificium in qua Missae actione positumsit.
in qua una ex illis primo de per se sacri suiu positum sit,
ostendendia est. sunt autem plures illae actiones partim iure diuino, ut consecratio,maducatio, fractio:partim tra
ditione Apostolica,& more Ecclesiastico
inductae,ut praecedentes consecratione variae oblationes cruce manuum impositiones,& post consecratione eleuatione vocales oblatione ,sracti permistio, & aliae plures specierum inter se per crucis signa
accommodationes.In hoc ergo argumento non habemus aduersarios repugnates,
quod ii ii in nullo horu velint esse propria ratione sacrificij &immolationis:habemusta me dissidentes inter se catholicos scriptores.Ex his quidasacrisci si partim in consicratione,partim, idq; magis, an Oblationa vocali subsequente, clim dicitur, offerimus preclarae maiestati tuae hostiam puram, sanctam 'alij xolunt non tantum in his, sed praeterea in communione di consumptione rerum oblatarum consistere. Ter tia sententia est eorum,qui putan t fracti nem atque etiam tinctionem hostiae ad sacrificium requiri,ut ita quatuor aut quinque pari bus absoluatur. Quarta denique sententia statuit sacrificium proprie &solium consecratione per sic i. Nos vero ad recte de hac sententiatum diuersitate iudicandum , lianc sententiam & conclusione rata & firma haberi volumus. Sacrificiugli Tae in sola consecratione, quatenus cst
mystica quaedam niactatio ex vi verbora
582쪽
sacra mentalium, consistit: non autem in aliqua alia operatione,vel consecrationem antecedenti,vel consequenti, siue ut parte essentiali,siue integrali: quavis omnes illae habeant suam necessitatem, utilitatem dicongruentiam cum sacrificio. Prima pars huius sententiae,ex distinctione eoru quae sunt in consecratione, se explicanda est. in consecratione tria pol illimum reperiuntur,unde aliqua immolationis ratio accipi possit. Primum materiae mutatio per tran-ibbstantiationem.Secundum , esse Christi sacramentale,vel continentia Christi sacramentalis sub specie panis & vini.Tertium,
ipsa mystic hoc est sub figura panis & vini,virtute verborum sacramentalium mactatiorquatenus corpus existeret perse, de similiter sanguis,& utrumque sine anima, nisi ratione concomitantiae hsc omnia ne cessario coniugeretur. Ailerimus igitur,sacrificium noui testameti in ipsa tantu consecratione, v t est huiusmodi mactatio mystica.conlistere. Illud autem primum non
intenditur primario a sacrificante: quia in eo non est polita aliqua religionis actiose eundum se nempὸ in dedicatione panis &vini: cum haec non postini in nouo testa mento Deo dicari modo sacrificali,ut emtum mutatione Deus placetur, quia solii
placari potest respiciendo in saciem Christi sui sacrificati: mutatio igitur illa creaturarum est commoda ratio, quam diuina sapientia inuenit,ut ea intercedente & media sacrificium nostrum perficeretur tan
quam medio quodam instrumento , per quod unico momento temporis, illae substantiae tolluntur, di fit praesens Christus,&mystice mactatur. itaque hec mutatio non fit,ut in honore Dei destruatur panis, sed ut per eius transubstantiationem, fiat corpus ex vi verborum sine sanguine &anima,& ita mactetur in sacramento, qua-uis ratione concomitantiae omnia fuit coniuncta necestario post resurrectionem. Illud autem secundum, idest Christi continenda sacramentatis,pertinet ad rationem sacramenti ut mutatio est de pane & vino in corpus &sanguinem Christi sacramentaliter existenti,,ut supra de termino tra substantiationis explicauimus, in eo coprehendentes hanc sacramentalem contine tiam. Tertiu vero est ipsa essentialis actio sacrificii:.itque ita per species sacra mentales continentes Cluitam substantialiter.
habet Ecclesia sacriscium vitiisbiae, unicum ratione rei obibit iterabile per acti
nem sacramentalem, qua Christus, qui in mori non potest,mystice macteturde immoletur.Ratione huius materiae panis &vini,quorum transubstantiatio est via ad
nostrum sacrificiti,dicitur a veteribus hoc saerificium, panis & vini sacrificium, ut ab Irenso lib. .cap.32.4 ab autore Iib de s-
de ad Petru,c.Is cum tarmen omnes ammment nos tantum immolare corpus & sanguinem Domini unde Cypria .lib. r. epist. 3.obtulit, inquit,Christus idem quod Melchisedec obtulerat,id est panem de vinum, suum scilicet corpus 3c languinem: qu niam vi D. August. lib.i7. de Civit. cap. c. rectὰ exposuit ex verbis Domini, panis inquit, quem ego dedero caro mea est pro saeculi vita,& ipsum est sacrificium non secundum ordinem Aaron , sed secundum
ordinem Melchisedec,qui legit lintelligat. Me etiam intellige illud ab Ecclesia usura
patum e sacerdos in aeternum Christus Dominus,seci dum ordinem Melchisedec panem & vinum obtulit. Saepius tamea termino ad quem,Patres hoc sacriscium vocaverunt corporis & sanguinis Domini,
ut ex testimoniis commemoratis de comemorandis constabit. Probatur igitur prima partisententiae propositae, in consecratione scilicet consistere rationem huius sacrificii in hostiae noui testa muti immutatione, qua per naactationem de prophana efficitur sacra, & diuino cultui dicata, acrificia noui test.cosistit,ut principio hui de sacrificio disputationis politu est sed sola cose crct one hostia nou. testa. propria immutatur & triactatur in cultum Deo gratissimur cu hec hostia ut oste sum est,tantu sitChristi cory quod in cosecratione ex vi verboru immutatur & niactatur,quatenus separatur a sanguine & anima, in qua separ ti e consistit mors& mactatio, licetratione concomitantiae, nulla post resurrectionem sit separatio , semper tamen ii ' rufri
telligitiir facta ex vi verboria,& voluntate αὐ- Christi fit,& voluntas offerentis se per mi- sacrifici- μ.nistros infinit E Deo grata est , neque alia ter commodius potuit niactatio eiusdem corporis perpetua inlli tui in Ecclstia Christi, ut esset in ea veru sacrisciu, ut in omni religione esse oportet. in sola igitur cole
eratione sacrificium noui telia m. constitit.
Ecclesiarum Orientis testimonium pro sert
583쪽
seri de haere liber Simeonis Archiepiscopi Thessalonicesis de mysteriis Ecclesis,
cap. 2J.quaerit enim, quando haec dona iamificantu ante consecrationem, vel post consecrationem 3e respodet,nec ante nec post consemtionem ita in ipsa consecratione . tune enim si mutatio ex pane non mactato in corpus Domini veia mactatu. sicut sataficium ouis tune fit,cum in ea sit
mutatio ex non mactata in mactatam. hec
ille. cui in Occidentali Ecclesa Diuus
tic.3.ad 3.inquit, tunc esse proprie sacriscium,ciam in rebus oblatis id sit, quo de profanis reddantur sa , ut cum animal occiditur,comburitur,panis frangitur, c meditur Se benedicitur.Sed hic non exprimit, quae mutatio exhis tribus, rationem sacrificii constituat in pane, quod eius loci non esset proprium: expressit suo loco, . restiaest. 8I. art. q.ubi primo inquit,hoc mysterium offerri &consecrari , ut sacrificium, & sumi ut sacramentum : deinde vero, cum accesisset ad illiam consecrationem, subit sit ea proposita, petit sacerdos hoc sacrificium peractum,esse Deo acceptum,cu dici supra que propitio,&c. haec D. Thomas plane significans in ipsa consecratione esse sacrificium: siquidem
peracta consecratione, peractum esse sacrificium amrmat. & merito, quia consecratione, panis & vinum mutantur in corpus & sanguinem Christi , & mutatione rei prosanae in sacram,& diuino cultui dieatam sit sacrificium,ut quest.83.2.2. con eludendum est, si haec cum illis antE propositis coniungamus. sed aperte . p.'.82. attic.4.ad prim i,inquit consecratio claris malis vel citiuscunque alterius materiae non est sacrificium, sicut consecratio Eucharist .Huius vero argumentationis vim continent omnia Patrum supra adducta testimonia, quae Christum affirmant in hoe sacramento mactatum existere,& ideo esse verum sacrificium: quorum sententiam SimeonThessalonicensis ex omnibus apertissime colligit.Sic igitur ex illis concludamus:corpus Christi immolatum & mactatum in victimam est terminus actionis sacrificalisi quam nunc vocamus sacrificiu: cum immolatum comus nisi per immolationem fieri non possit, nec hostia nisi per sacrificium praecedens: sed sola consecratione sit immolatum & mactatum ex viverborum,ut saepὸ explicatum est ergo la consecratio est sacrificium. Praeterea Christus consecrando, secit suum corpus.
immolatum & mactatum, cum vere seir sum immolauerit, ut supra ostendimus .e go sacerdotes noui testamenti sola consecratione sacrificant: quia Christus illis verbis , hoc facite, praecepit sacerdotibus,p testatem conlectandi tribuens , ut sin ilia ter sacerent corpus mactatum N immota
tum.Sic vero significat, iam factum & s ciificatum fuisse, & ideo sacerdos statim
vocat hostiam sanctam, puram,& inam culatam. Vnde intolerabile est,quod quibdam asserunt, mortem Christi mnsecratione non annuntiari, sed ipsa sumptione, cutamen sumatur ex sententia totius antiquitatis,quod prius immolatum est,ut postea disseretur,& contra D. Tho. quem explicant.3.P.q Soart.12.ad 3.ubi inquit,representatio Dominicae passionis agitur in ipsa consecratione huius sacram enti.Vnde Nissenus in oratione de resurrectione,qui, inquit, dedit discipulis sitis corpus suum ad
comedendum, aperte demostrat, iam perfectam esse immolationem, ut ove homo vesci non potest risi mactatio praecesserit. Denique, quicquid vel consecratione a tecedi vel consequitur,ut oblationem,r presentationem mortis Dominicae, gratia- ω- η Murum actionem, mysticam mactationem, consectione,una consecratio, reipsa& sς- - - -
cundum actum exercitum continet, cuius NI
inconsideratio dissidentes de hac re catho M. Iicorum sententias secit: ergo in consecra tione reipsa factificium nostrum consistitire enim ipsa offertur victima,cum de priphana fit sacra pet mactationem & imm lationem:quomodo Christus seipsum o tulit,cum totum se per mortem Deo comsecrauit, etia msi ratione diuinitatis totus esset sacer, sed ut homo,per mortem totus diuino cultui pro hominu redemptione dicatus est.Si mili tre reprssentatio mortis Christi, ipsa consecratione efficitur , cu virtute Verboru consecrationas,separetur sanguis corpore,& ab utroque anima,licet ratione concomitantis necessario coniuncta sint: ut quod multis verbis & signis criacis,&seactionis significatur,id nobis ipsa consea tio ex lubeat: ea vero dicitur cosectio sacra meti,quatenus per ea manet Christus sacra
584쪽
per anticipationem dicitur oblatio, quasi
oblationis per consecrationem efficiendε materia.Vnde nomen offertorii derivatuest,ic illae orationes conceptae, suscipe sancte Pater hanc immaculatam hostiam,osiserimus tibi Domine calice salutaris: & illet
rationes dicendi usuffatae, dona, munera, sineta lacrificia oblatio seruitutis,sive cultus latriae.& in Graeco ritu additur,cum panis ad altare affertur,tanquam agnus ad oecilionem ductus eaede super eum crucem destribentes dicut sacrificatur agnus Dei: lanceolis etiam minutis pungunt panem consecrandum in dextero latere, addentes illud, & unus militum latus eius lancea aperuit. Siciensibus exprimitur distinctEde partite,quod unica consecratione pe agitur sacrificium, antequam perficiatur reipta ut animi fidelium his admonitionibus praeparentur ad sacrificii meditatione. Polt eonsecratione illustrissimae sunt actiones eiusdem sacrificii veram naturam exprimentes. Ex his prima est exaltatio vel eleuatio hostiae sub utraque specie,non ta tam ut adoretur,sed ut denotetur victima nostram in caelum ascendisse , ibique in propria specie existere: ut exprimatur etiaillud litur cum, quo solebant Aaron 8c si iij eius leuare panes cum collyrida , armumde pectusculum coram Dominomon quidem , t immolarentur, sed ut ante iam immolata. Deinde oratione vocali offertur , quod rei pla per consecrationem enfectum est.Tertio frangitur in tres parti .culas, ad lignificandum quod per conse. cratione vere frangitur,idest diuiditur virtute verborum sacramentadium & sanguis E corpore, de anima ab utroque , quibus tres fractionis particulae respondent. Non
enim fractio Christi repraesentata in hoc sicrificio, est carnis in varias particulas sectio, sed camis a singuine, de utriusque ab anima ex vi consecrationis, ut dictum
est, separatio. quarto loco comnus ito utriusque speciei, est signum earundem
partium coniunctarum per concomita tiam. Ad easdem significationes reserendae sunt multiplices cruces, vocales oblationes , preces dc vota, quibus Deum o lecramus, ut velit accepta habere ista, sicuti accepta habuit sacrificium Abrahae, Be oblationem Melchisedec. quare, licet omnes caeremoniae de sacrificatis operationes non pertineant ad essentiam, de necessitatem sacrificii , ut sacramentalia non pertinent ad essentiam sacramenti: omnes tamen ad extemam eiusdem sacrificii & luculentiorem representationem,
vel ab ipso Christo , vel ab Apostolis de
Pontificibus adiectae sunt: ut verbo vel opere designent, quid in ipsa consecratione occultiori, de nugis symbolico op
re perficiatur. Vnica autem sententiola consecrationis,cuius di itate de vim nutolus hominum pro dignitate explicare poterit,omnia postulamus , Omnia accipimus, praestantillimum quod in caelo vel iii terra existit: sacrificaliter omnia damus, de
pnstantissimum quod est in nobis,ino retribuimus, maximas,quas concipere possumus, gratias agimus: Omnia reprfietamus, que propter nos & nostram Lalute in cruce peracta sunt. fit etiam memoria uiuoru demortuorum Christo, ut ita Christus Iacerdo, noster, verus Aaro, cu thuribulo sui sacrificati corporis medius inter vivos&mortuos collocetur.de omnibus ad salute de satisfactione pro peccatis prodesse intelligatur.Cu nihil igitur in definitione sacrificii. principio huius disputationis a nobis posita, reperiatur,quod non exacte quadret in ipsa ni consecrationis actionem, cum ibi comittetur, consciatur, de offeratur Deo victima propria noui testamenti : necessario statuendum est, in ipsa colaciatione la criseium nostrum consistere.
Sumptio G aristae nonpertinetiaesentia acrificib
quibus videtur in alia actione consistere , praesertim vel communione, vel oblatione,que consecratione cosequitur, vel tamquam in essentiali actio ne, vel saltem tamquam in integrali sacrificii parte, ut dicimus anima pertinere adessentiam hominis, manu vero tanqua integrale partem:haec omnia,que continentur
585쪽
altera parte nostrae sententiae propositς,singilatuu refutanda sunt. Fatemur quidem in aliquo genere sacrificii, plures esse posse mutationes,quae videtur vel ad essentia, vel ad integritatem sacrificij peninere: ut in holocausto non tantum occilio & prq- cedens oblatio requirebatur, sed praetere, etiam ex combustione plena transmutatio & consumptio: in aliis etiam sacrificiis veteribus ad integritatem pertinebat, ut una particula de reliqua oblatione decerperetur per sacerdotes,& in memoriale peracti sacrificij super altare cremaretur,Vt Levit. 2. s. & io. constat. comestio etiam videtur pertinuisse ad aliquorum sacrificiorum consummationem, ut in saerificio Melchisedec,sortasse non interuenitalia actio ad rei offerendae mutationem, praeter manducationem:& Exod. 29. de panum sacrificio inquit Dominus ad Moysen.panes,qui sunt in canistro,in vestibulo tabernaculi comedent, ut sit placabile lacrificium, de sanctificentur manus offerentium. alibi iubentur sacerdotes comedere sacrificia iam facta, non autem ut fiant, manducare: N ideo Leuit. io. Elearar NIthamar filii Aaronis grauiter reprehenduntur 1 Moyse, quod hostiam pro peccato secissent,&tamen ex hostia nihil manducassent. Sed in nostro sacrificio,ipsa cimunio vel manducatio, ad essentiam , et
integr tatem sacrificii nullo modo pertinet , licet sit a Christo Domino praecoda, & ideo iure diuino sacrificio coniuncta. qua ratione reprehenditur sacrifici in quo sacerdos non communicat, in TO-let. l2.cap. .quia contra praeceptum Christi,licet non sit contra essentiam vel integritatem .caeteras vero actiones, quas vel
certo constat postea aecesime vel probabiliter existimamus non fui Te usurpatas a Christo in diuina actione huius mystici sacrificii in coena, ut oblatio vocalis, eleuatio, fractio sgnificativa, permistio specie.
rum: quas omnes Apostolica Traditionareceptas non dubitamus, non est ulla ratio , vel in speciem probabili quae esse
re videatur ipsa vel earum aliqua ad es sentiam vel integritatem sacrificii pertin re. Cum autem communio multis ad imtegritatem, vel essentiam periinere videatur, ex similitudine veterum illorum sacrificiorum,quae commemorauimus, ea se tentia his argumentis confutatur.lVimum,
quia ipsa communio est immolati Christi participatio:ergo praecellit immolatio. se D.Paulus i.Comn. lo. qui edunt,inquit, hostias participes sunt altaris, hoc est sacri scii.quod in altari immolatur,& ex consequenti prius sacrificium peractum suisse necesse est. cuius argumetum est,quod communio plebi cum sacerdote cominu nis est, ctio vero sacrificii vel essentialis, vel integrali sacerdotis propria est : cum ad sacrificandum instituatur. Unde ipsa Gmunio ad ustum sacramenti, in qua datur Christus immolatu omnino pertinci, ad sacrificium vero non pertinet. Idem plane significant testimonia Patrum supra adducta . ad confirmandum sacrificium n ut testamenti, cum asserunt nos immo latum prius Christum sumere. Praetere , diuersa sunt effecta sacrificii de communionis,diuersae gratiae, ut constat acrificiuigitur & sumptio diuersae sunt actiones,& licet coniunctae , neutra tamen de ensentia vel integritate alterius. Uidetur etia, si sumptio sit de ratione sacrificii, illas tantum hostias plene & integre immolari. quas sacerdotem percipere contingat treseruatas autem , tum demum persectὰ sacrificari, eum a populo sumuntur e cum nulla ratione possit intelligi , cur unius sumptio, sacrificatas reddat reliquas , si sumptio est de essentia vel integritate se
oblatis,quae antecedirosequitur conse timem,non est de essentia is integritate nostri sacrisi j : licet aliqua oblatio sit de illius essentia, ut genus,sed ea est rei a coniuncta consecrationi.
SD de lamptione satis:oblationem vo secrationε no esse de essentia aut integritacalem,quae autecedit vel sequitur con- te sacrificii deinceps ostendamus. quavis
586쪽
enim omne sacrificiu sit oblatio & ideo sit
interna sacrificio,non tame omnis oblatio sacrificium est,siue in veteri siue in noua lege in veteri qui deerat oblatio primogenitorii,decimarum & aliorum similium,que tamen non sacrificabantur. in noua etiam populus panem & vinum offert antequam consecrentur:&in primitiua Ecclesia eleemosvnae ipsae, quas larsistimas Christi, faciebant, non prius sere pauperibus distribuebantur,quam ad altare offerrentur,vel sacerdotibus.quod ex veteri Iese desumptum videtur,ubi decimae dandae pauperibus aut leuius, sicut primitiae, Deo cisterebantur,ut patet Deuter.Ir. Iq.i6.Vnde D. August epist. 39. voventur,inquit,omnia quae offeruntur Deo, maxime autem sacri
altaris oblatio. Est enim oblatio alicuius rei, ad aliquod religionis officium dedicatio:& ita quae ad futurum sacrificium proponuntur,offeruntur & a populo & ab ipsis sacerdotibus, in quantum voventur &dedicantur Deo. Atque ipsa etiam res sacrificata & facta victima potest offerri, hoc est repraesentari, sisti, & proponi coram Deo per veram oblationem sine no .uo lacrificio. Si e Germanus lib. de mystica theoria ait: primitias vocari oblationem panis & vini ad suturum sacrificium,& Irens aib. . c.32. & 3 . inquit,Christianos onferre Deo primitias creaturarum panem di vinum: vel intelligit sacrificium corporis &sanguinis Domini nomine materiae, ex qua sit, ut supra ex Cypriano explicauimus. Sic in veteri lege luper sacrificia iancta, populus & sacerdotes inuocabant Dominum:& in noua, Christius hostia no .stra,sistitur ab omnibus coram Deo, pro omnium sum agiorum validissimo& ess-cacissimo genere , respondente eiusdem Christi interpellationi,quam ni S pro n. his iacit sedens ad dexteram Dei, per sacrificati corporis continuam oblationem ac representationem in caelo. Sic enim Pontifex noster apparet vultui Dei pro nobis per hostiam tuam, teste D.Paulo Hebr.9. sic eius sanguis melius,quam laninis Abel
clamat iam susus de altari, ut mirum non sit si ad singula momenta , dum incon spectu nostro iacet sacrificatus, per ipsum ac super ipsum vota Deo faciamus. Vnde sacerdos ita facta m hostiam proponit, eleuat, offert sacrificia s)n ti,immaculatam
hostiam: de addit , super q x propitio
ac sereno vultu respicere digneris: & ru sus,iube haec perserri in conspectu diuinae maiestatis tuae . compellat denique Christum praesentem per modum hostiae pro vicis& defunctis illa prece sacrificali, a
nus Dei miserere, dona pacem, donarequiem.&huiusmodi oblationem a populoneri debere, principio sacerdos admonet
dicen pro quibus tibi offerimus, vel qui tibi offerunt hoc sacrificium laudis, pro se
suisque omnibus,pro redemptione animarum suarum , pro spe salutis & incolumitatis su tibique reddunt vota sua stemno Deo uiuo dc vero. Concludamus igitur:oblatio,quae consecrationem vel ant cedit, vel sequitur, populo cum sacerdote comunis est: non pertinet igitur talis oblatio ad essentiam vel integritatem sacrificii: alioquin populus sacrificaret , de idcirco vere sacerdos esset omnis homo de plebei quod fidei catholicae repugnat,ut ostesum est. Deinde , sacrificium noui testam. est tantum corporis Christi,ut positu est,qu do immutatur Per nractationem, cum de ratione sacrificii sit talis immutatio, ut supra ostedimus sed ante cosecrationem noest corpus Christi, post consecratione noimmutatur per mactationem , cum hoc tantum fiat virtute verborum lacramentalium in ipsa consecratione, ut saepe expliacatum est: ergo oblatio praecedens vel cosequens consecrationem,non est de essentia vel integritate nostri sacrificii, cu prius
sactum sit & intefrum per consecratio nem. Illa vero oblatio quae est sacriscit oblatis .st δε genus,& ideo essentiae illius interna , in essenna iam
ipsa mei consecratione reipsa continetur,' εν quatenus per illam mactationem virtute verborum sacra metalium peractam,Christias vere sistitur coram Deo,& ideo dedi- AEq.catur & offertur ad nostram salutem. bae iis Ma Quapropter ut oblatio Christi iam sacris- rocata, post consecrationem, non cst de eL sentia aut integritate sacrificii nostri .sic neque Christi in caelo sedentis ad dexteram I ici ἐω- , Patris interpellatio pro nobis, proprie sa- b-- r idocrificium dicitur di sed utraque est oblatio victimae iam factae tantum , di dedi- ρ ρο- , catio quaedam , ut dignetur Pater aeter- Σ
nus eam ad nostram salutem secudum es ficaciam applicare: preserum cum Chri- sacrifim m.
Itus in propria specie semel tantu seipsum
in cruce sacrifieauer it,ut probat D. Paulus Hr 79 .& io.Ouod vero quida colendui,
587쪽
in quib' est Archingius in disputatione de
sacrificij in consecratione, ut est mystica queda m mactatioquod in sacrificio rc ipsa mutatione m esse oporteat, quae hic no sit, supplente nimirum vi concomitantiae in istegritatem:esse autem rationem sacrificii in consecratione, ut est consectio corporis Christi sub esse sacramentali: quod hoc sit reipsa nouu& adsumptionem accommodatum,& ideo nostri sacrificii propriu. hoc inquam ab his assertum,nulla probabit late nititur, cum sit etiam ipsis asserentibus totum ad rationem sacramenti pertinens: & mysticam esse immutationem in nostro sacri siclo,non realem, tota antiquitas confitetur.& li res oblata in nouo test.
Christius tantum est,& resurgens iam non
moritur, Roman. 6. certe ut constet ratio sacrificii. immutari debet ex vi verbo rum & mysticE : quare in consecratione erit ratio nostri lacrificii ut est mystisa queda ex vi verborum Christi rna ctatio. Rcliqua est ad cosrmandu tertia pars propoliis sentcntie de nostro sacrificio et nempe actiones alias sacerdotis antecedentes &consequentes consecrationem, habere sua utilitatem:& conpruentiam cum sacrificali actione i sed haec pars abunde est a nobis confirmata, cum primam partem confirmaui,ostendens quid significarent omnes illae actiones ad sacrificium perti nens , & in ipsa consecratione virtute comprehensum.
Tunis'vini trans stantiatio non est sacrisic um.
X his aperte esticitur, valde inconsiderate quocia in ipsa
panis Se vini transubstantiatione sacrificium nostru constituere , quatenus per eam mutationem de non sacris fiunt sacra, ut animalia in vet. lege per mctationem &moietem.in quo magis erratum est ab iis,
qui duo sacrificia in religione nostra distingunt circa actionem consecrationis:vnum panis & vini, liter ii corporisChristi:ad hec enim absurda necessatio deducuntur. Primum, in nouo test.aliquid sacrificari posse preter corpus Chri ili,nempe pane:& tamecertissimum est tantusacrificari posse corpus Christi,quod illi in hunc finem Deus aptauit,ut illud pro omnibus aliis immolaret,ut supra ostendimus ex sacra scriptura,& constat ex Psalm. 39.ubi dicitur de Christo, expositore D.Paulo, Heb. io. hostiamdcoblationem noluisti,corpus autem aptasti mihi.Secudo sequeretur, sacrificiu nostru ira non esse idem omnino ratione reii minotatae,cum lacrificio crucis, modo tantu diuersum, ut supra ex tota antiquitate,
scriptura & Conciliis ostendimus: N ideo vetustistimi Theologi victima noui testamenti, intelligibilem ac rationabilem appellauerunsiquod sit veri hominis & Dei. Tertio sequerctur, actionem ipsam sacrificationis qua Deus maximὸ co itur & placatur,tanquam summa latria, non geri ci ea Christum, sed circa pane 5c vinum:
di ex consequenti Christus a nobis non sacrificaretur,e dextra Christum esset aliquid summe gratum Deo , ut constat esse nostrum sacrificium:cum sacrificalis actio debeat esse immutatio rei, quae sacrificatur: quare si mutatio panis & vini esset sacrificium,ut estialis immutatio, certe panis de vinum esset propria victima noui testameli, non autem corpus Chrisiti. Costituamus igitur in consecratione panis & vini nostrus acrificium,non ut transubstantiatio,sed ut est virtute verborum sacramentalium nactatio corporis C hristi,hoc est separatio ab anima & languine: licet ratione concomitantiae necessario sint semper posit resurr
cl.onem coniuncta. Cum autem dicimus
in consecratione panis & vini nostrum sacrisci u mconsistere, non intelligimus esse in nouo testa. plura sacrificia,licet ratione panti O in duelicis materiae saepe ita a Patribus & Eccletia vocentur: sed integritatem di institutionem Christi exprimimus : ut quamuis deesset altera pars mater iae,ut vinum, maneret in tota specie panis verum sacrificiu, non tamen integrum, neque congruens Christi institutioni. Ostedimus enim, mde materia & communione huius sacrameti dissereremus,praeceptu diuinum Christi esse,ut sub xtraque specie cosiceretur hoc sacramentum licet consecratio unius Pamtis materie a copsecratione alterius non pet
588쪽
: . , t deret,& eodem Christi praecepto costrin dx gi acerdotes sacrificantes ad sumptionem utriusq; speciei. Constat autem ex praecedentibus prius saltem natura sacrificium constites,quain sacra mentum, cum priussit corpus Christi vii tute verborum sines suine vi explicatum est,quam continetia lacramentalis: sacerdotes autem prius& multo magis,ad sacrificandu instituuntur,quam ad sacramentum coficiendum, sed utrumq; eadem consecratione praestant licet illud prius natura, ut omnes sumat Christum immolatum,quod iupra ex omni antiquitate docuimus.. Colliga mus praetet ea, Ecclesiae Chrisiari aristi risi um, ut omnium al:orum cosummatiuum, cum o nauibus alus sacrificiis aliquo modo cc uenire. cum sacrificiis quidem legis naturae,quod in omni loco possit etia m inter gentes offerri, obseruatis Ecclesiae praeceptis, S irreuerentiae periculo vitato.cum sacrificiis vet. lcg. quod
a solis sacerdotibus a Deo vocatis, ut Aa- 2 tae. ron olim vocatus est: cum victima Pascharis, ut per veri agni sanguinem libereturi
Populus a seruitute peccati:eum sacrifieti, O ' λο γpacificis,quod a sacerdotibus & offerenti 'bus laicis manducari possiticum sacrificio Melchisedee, quod fiat ex pane di vino: cum holocaustis &alus sacri liciis.vetileg. quod in eo fiat rei oblatae vera immutat ovirtute verborum sacramentalium et cum
crucis sacrificio, quod res oblata sit eade, quod fiat separatio corporis a languine,&animae ab utroq;, licet ratione concomitatig omnia sint post resurrectionem necesse sario coniuncta: quod utrumq: est iacrificium propitiatorium, sed unum adsum. 'cietiam,alteria ad elii caciam' quod viri ;nos Deo coniungit. Deniq; cum omnibus naturae N legis sacrificiis ea ratione conuenit: quod tu crucis Christi commemoratio ed inagis expressia, ut statim constabit. ι
Actenus rationem & essenti in sacrificij ecclesi istici constituimus, nunc obiectionibus aduersarioriim, quibus contendunt sacrifici uin non esse, respondendum est: argumenta vero libus eonantur efficere
propiti itorium non esse, ves non esse offerendum provi; is de defunctis, caeteris mhominum hecessitatibus, tu dis luemus, cum de efficacia & valore eiusdem sacrificii disseruerimus:& ex obiectionu, quMutinc proponetur,resutatione, alia omnia dissolui pose constab:t. Censent igitur ad . uersarii totam epistolam ad Hebr.ex viaitate si crificii aucis aperte de potaer euertere nostriam sacrisi vim sedi ne unitate ad tria capita reuocant sacerdotis,hostiae, oblati mis' ut quoniam in notio ieiunacto haec omnia unica sint. acriscium Ecclesiasticum nullum sit, cum repugnet huic tri lici unitati. requirit enim plures numero acerdotes, plures numero hostias, plures frequentes ta saepissime repetitas oblati nessacrificantiunt.Deinde, his unitatibus talis conditio persectionis additur,que nopossit cumEcclesiastico sacritici coniisse
re: nempe ut sacerdos non tantii in sit unus,
sed etiam talis,qui non trabeat necessiitate pro se offerendtitalis hostia, quae persu litesicax adoinnia peccata exhaurieua: latio deniq; cius generis,ut ea semel intemPoiit , popsus non amplius habeat conisicientia in peccati, & ita deinceps Oinnis
usus sacri licii abroactur. Omnes vero huius argumentationispartes, variis sentetus eiusdem epist.sie ci3nlirniantur. IVo unita sacerdotis,& contra nostram pluralitatem est illud Hebr.7.dc alii quidem plures facti sunt lacerdote quod morte erohibercntur pcrmanere:llic autem eo quo i ina'neat in aeternum, sempiternunt habe is icerdotium.de inserius talis enim dccebat, ut nobis esset pontifex. anctus, innocens,iqi pollutus, qui non , bet necessitatem quotidie, quemadmodu sacerdotes prius pro suis deliriis hostiasofferre deinde pro populi liis addunt, proprium esse ordinis ιρldai sedeciv nus tantii in eo existat sacerdo qui neq: sbcium neq; succelli, eintrabeat. Deinde ad bo lux ex oblationi, ii thus unitatem compiobandam adieria itii ψd e. i hic unam Oiscrens pro peccatisti m Usenapit enaum sudet ad de N i l
589쪽
ram Dei. Item, lex per singulos annos iiDdem ipsiis hostiis,quas offerunt indesinenter, nunqua potest accedet es persectosfacere,alioquin cessisient offerri.&paulo post, sanctificati sumus per oblatione corporis Cluilli semel e c.9.nec ut saepe offerat semetipsumolioquin frequenter oporteret eum pati. c.7.hoc enim stacit semel se offerendo rursu unica oblatione consummauit in aeternum sanctificatos.& iterum, in consummationem saeculorum ad destitiationem peccati per hostiam suam apparui Contra quae omnia aduersariorum iudicio multipliciter in missa de sacrificio nostro peccamus.Primum, quod nostra sa-' crificia interse comparata diuersa sint:deinde,quod ab ipso sacrificio crucis, quod in nouo testamento unicum esse debet, si non victrina , certe actione sacrificationis&oblatione d Eerat.Tum,quod faciamus .iuerlitatem inter sacerdotem dcrem oblatam,vbl offerens non deberet habere alia holitam,quam suam,hoc est propriu cor pus. Denique, quod non sine scelere Christum neci pertinguli mi Tarum momenta adiudicemus eiusq; hostiam saepE repetendo inualidam esse ostendamus, Apostolo contrarium sic acclamante, ubi est peccatorum remistio, iam non est oblatio pro peccatis.
ripere ,ex verbis Domini pricipientis,
ut sacra corna fiat in commemorationem s. ω M it mortis Domini,cum ait hoc facite in mea ε βμμι ova commemorationem:& Paulo sic exponete , quotiescunque manducabitis panem hune, & calicem Domini bibetis, mortem Domini annuntiabilis' de Patribus appellatibus nostrum sacriscium commemora Guum,imaginem, aut exemplum sacrificii crucis:deniq; Theologis cu inagristro q. sent.d Ir .asserentibus ex D.Aug.ideo v cari sacrificium,quod sit representatio veri sacrificii, ut nomina rerum, limilitudinibus earum attribuuntur, conficere volunt aduersaris,no esse in nouo testamento verum sacrificium, praeterquam illud unicucrucis,quali commemorativum,aut repris latiuum sacrificium dicatur, ex particula diminuente veri sacrificii rationem denaturam, ut cusculptum hominem & pictu dicimus. Tandem adiiciunt illud,umbram Mel- ichisedee no et ficere, ut in pane de vino sit in nouo testamento, vel in specie x triusq; verum de proprium sacrificiu:quia Melchisedec nunquam obtulit,aut sacrificauit pa i . ne & vinum, sed tantum ad commeatum Abrahae de lociis protulit. quin etiam aduersarii .ne sacerdotem quidem fuisse astirmare audent, propter verbi Hebraici indifferentiam, tuo dc sacerdote de satrapam significari posse contendunt.
D priores duas obiectiones ex ep.ad Heb.petitas, duplex est respolio, una Veteru omnisi l)atru Graecorule Latinora , qui videntes illa in i pectu repugnatis in D.Paulo, cu nostro sacrificio Ecclesiastico, praeoccupauerunt illius restitatione, immoti a fidei decreto afferente esse in Ecclesia veru sacrifietu,non autem illud contenentes,ut nostri aduersarii.hi igitur omnes sacrificiu Ecclese cu sacrificio ctucis, omnino consentire ideo assi a quod illa triplex unitas, hostii oblationi sacerdotis, nostro sacerdotio no tollitur,sed potius cosirmatur. Hostia enim ea de numero .Christus, in omni. s sacrificiis nostris offertur,qui in cruce oblata est,licet modus offerendi sit diuersiis: illic incrucie sic cruente.actio euia criscalis vel oblatio eade est,quatenus nostra missa, nihil est aliud qua repetita panso,vel perpetua redeptionis oblatio , vel passionis celebratio, ut veteres illi loquuntur. Vnde Naria2. oratione post morbum ait sacerdote his sacrificiis se planὸ immincere magnisChristi passionibus. Alexad.L.Iα stra favi
ep.ad omnes orthodoxos,in sacramento. f . Grinan
ru inquit, oblationibus, quae inter missaru lenia offeruntur passo bili miseeda est, ut elux,cuius corpus rescitur,pasio etiam 2. - πcesebretur. Cyprian ep. ad Cecilia passio Uni est sacrificiu, quod offerimus. c Ambros lib.I.de ol sic. c. 8.offertur hic Christus in imagine, quasi recipies pastionem. Quia i situr saeriticiu Ecclesiasticu est expressia imago,vnicu ex emplum, inessabilis recordatio Christi patietis in cruce, adeo exacta,ut identitate neq; ita re oblata,nm:
590쪽
in actione excludat,contra ac veteres animali si mactationes,quae erat prorsus diuersae interse, tenuissimamq; umbram futurae oblationis in cruce continentes, neque ipsa erat de substantia eoru , ut est in nostro sacrificio per mysbcam mactatione: ideo
Patres omnes veteres sentiunt, non tollere
unitate sacrificij de oblationis propris noui
testamenti,nec nostra sacrificia magis dici posse plura,aut diuersa,qua plura sunt corpora,aut plures ac diuersi Christi. rtiam vero unitatem sacerdotis,quem D. Paulus vult unicum esse,aetemu,impeccabit non aliam hostia, quam suum corpus, nec alienu,sed proprium sanguinem offerente,eatenus in sacrificio noli, o retineri tradunt, quatenus sacerdotes noui test. sunt ministri di dispensatores mysterioru Dei,iussit, aut rItate,allistentia,virtute Christi, & in ipsius persona sacrificantes, ut ea ratione omnium sit unicum in Christo sacerdotium:ctim tamen in vel lege nullus sace dos ab altero penderet, vel alterius persenam gereret.vnde, licet nostri sacerdotes non minus linguli concurrant ad sua ossicia praestanda,quam legales sacerdotes,cusacramenta administrant: semper tamen
principaliter & vere Christus eadem ipsa per ipsos facere dicitur: ut non solitin autoritate Christi faciat sacerdos, sed etiam in persona ipsius, ut verba ipsa cosecrantis sacerdotis euincut: cu non posint esse vera, nec esscere,quod significat, nisi in persona Christi accipiat induasi Christo ore sacerdotis proserente ioe est corpus meu, hie est calix sanguinis mei.his autem verbis &hac tantum consecrationis actione, sacrificium Ecclesiae perlici supra ostensum est. Hinc Chrystio. r. in ep.2. ad Tim. inquit,no hanc sanctificat homines, sed Christus, qui eam ante sacrificauerat, S: sicut verba
sunt cade,ita deoblatio eade est.& Amb.c. citato ex ILI. os sic. ante agnus offerebatur, offerebatur vitulus,nuc Christus offertur,
sed offertur quasi homo , & offert se ipseras sacerdos,ut peccata nostra dimittat.
eniq; Aug. de civit. Dei lib.io. c. .cu adiltu sursum est altare cor nostru,eius unigeto sacerdote eu placamus, ut legit Thom Uvalden.& c. ro.eiusde lib. in sorma serui/ mediator noster maluit esse sacrificiu,qua sumeretper hoc sacerdos est,ipse offerens, ipse & oblatio. cuius rei sacramentu,quotici anu esse voluit sacrificiinccin ipsius co
pocis ipse sit caput, & ipsius capitis ipsi sit corpus , ta ipsa per ipsum qua ipse per ipsam suetus offerri.huic summo veroq; sacrificio cuncta falsa facillicia cesserui. Hscest Patru responsio eaq; vera,etiasi in partem coparationis Paulin qua inter sacrificium Christi & Leuiticum instituit, sacrificium Ecclesiasticum, quod Diis per ministros suos peragit,accipiamus.Sed est alte Aho Nθον-ra recentiorum responti directe Sc prima iis rie intentioni D. Pauli valde consentanea. est enim hie status controuersiae inter I dgos de D.Paulu,iit ne illud absolutu inde pendens de capitale sacrificiu a quo cetera pauta religionis obluquia pendebant,in sacerdo- n tio Aaronico & legali, an in lacerdotio Melchisedeciano. hoc est, ut loquitur D. Paul.Heb.7.fuerit ne cosummatio per sacerdotium & sacrificiu Leultarum , an potius Melchisedecianu:ut hoc sacrificiu enset conlummatiuu,& redemptiuu, potens suavi ad remittendu de exhauriendu omne peccatu,destruendu de abolendum:cu 'ius proinde vis esset infinita:cuius pretium Z: valor apud Deu exacte summoq; iure libratus,in comparabiliter superaret omne omni u peccatorum debitum,quoad culpa depcxnam. Guni,an illimam aliquam hostia in illa infinita victimaru varietate haberent,quae tantae dignitatis esset, ut perse Peccata purgaret.deuit,an alique sacerdotem ex suis in lege de ordine Levitico Iudaei cognouerintiqvi libi merito vendica-rct generale offici uredeinptionis, in cuius personi dignitate tanti osticii aetemitas Mimmutabilitas fundaretur : qui ulla sua ctione,vel sacrificio stemam redemptionem inuenire posseticaeli ianuI Patribus &suturis fidelibus omnibus aperiret: sibiq; a dextris Dei sedem constitueret, mortem destrueret:quidemus uo sacrificio, omnibus sacrameti sacrificiis,sanetis operibus, ab initio orbis usq; ad finem luim omnem, dignitate conferret.Hec enim omnia de
similia, propria sacristat abloluti, perfecti.
consummauui, sacerdotis di hostiae redimentis, & uniuersum orbem reconciliatis Hebraei tempore Apostolorum Iudaizantes, si suae sectie consentanea dicerent, coninsteri deberent in sua sacrificia conuenire: alioquin non esset consummatio per ordinem Leviticum, ut illi volebant,nisi haberet illa lex tale sacriscium, talem hostiam, lem sacerdotem, qualem descripsimus