장음표시 사용
71쪽
Comment in D. Tho ter t. parta
lusenodi cultum videtur significare, quod illis & per illas: alioquin tolleretur omnis
Deis indigeat aliquibus creaturi mar- . to, quia seruile ac Iudaicum est,& libertati Christianae repugnans in cultu Dei
allagam ad creaturas-Denique confirmant haec omnia ex illo Iamoth. q. corporalis exercitatio ad modicum utilis est his a minenti lueretici tollunt de sacramentis nostris determinatas materias & sormas. Tricaciam vero sacramentorum ad san.ctificandum impugnant , aequantes Π stra sacramenta veteribus, ut non sivit ma-
sis cmcacia, tilli lo ruuntur, quam baptismus Ioam, si Ezechiae umbra , vellus incleonis& conlimiles aliae si gure: S: sint
rostra sacramenta verba tantum quaedam
visibilia, quibus instituimur re admonemur de Cluillo,& beneficiis mortis eius:
5 hac ratione non esie sacramenta nostra
magis efficacia, quam Euangelij praedicationc mn vulgari lingua esse administranda, et omnes instruantur, sicuti praedica- tinne Euangclij. 26 Pr taea maestates asserunt signis sacramctorum, excitari fidem,quae per se de
tisi per sacramenta iustitiam de gratia Dei apprehendat:& ideo in signo sacramentielli: vim pridicationis ad fidem excitamdam, non tamen vim gratiae effectivam.
Verre error huiusmodi desde illa speciali
iustificante damnatur in Trident. Sessi s. cap.9. Sed quia nos supra ex verbo Dei expresso, itum Dei, in his sacramentis, de nostram lanctificationem positam esse
ostendimus, facilE & aperte has obiectiones refutabimus. Primo igitur, creaturaesensibiles& corporales tribus modis conis siderari possunt, ves secundum se, vel respectu hominum, vel respectu Dei: secuncum se nullus homo illis tu biici potest nisi
nefando sceloe adorationis Nabusu L qu gentiles idololatrae , & peccatores se illis subiicilini. N ideo reprehenduntur graui ter a Diuo Paulo Roma. r. sed respectu hominum &Dei, homines variis modis
eisdem creaturis stibiiciuture vel quia sunt Dei flagella, quibus nos puniet: ves quia
imponuntur sub praecepto, ad exercitium religionis vel alicuius virtutis, ut obedientiae, patientiaeanstructionis:ves quia sunt ligna gratiae de diuinorum beneficiorum, ut a Deo praescripta, ves a ratione humana inuenta: his autem tribus modis homo non subiicitur creaturis, sed Deo in
e xternus cultus,tam in lege naturae quam
veteri & nostra,& perirent cum precibus publicis, sacrifici adc lacramenta Omni at que ipsius corporis nostri cum anima inseruiendo Deo sancta societas: qua re nuhil potest excogitari absurdius aut indignius.17 Unde semper , Deo prescriptum est
quomodo rebus externis colendus esse
vel generaliter, ut de protestatione verae religionis in lege naturae vel specialiter, tin paradyso filii lignum vitae, & arbor scietiae, exercitatio albedientiae in lege veterisuit quide iusta& leg tima institutio creaturarum ad cultum Dei. sed numeralitate,infirmit ate, obscuritate significationis, oneris de fastidii plena, de ideo a D. Paulo Coloss.2.Galat. . dicitur seruitus sub elementis , atque legis paedagopia,& a D. Ausust lib.f. de Doctrina Christiana,ca's. seruitus sub signis, quia sciebat populus millis Deum coli,quorum tamen significa tionem plerique diiuncte non nouerant. Qua ratione haec seruitus a seruitute gentilium differt quod illa ad Dein hee ad creatura terminaretur. Postremia autu seriurus erga creaturas in noua leg precepta a Deo de necessariainc iacular,ei cicacior, num
in &obseruatione leuior& suauiosia: ideo no dicitur proprie seruitu ed iugum suaue di gratissimum religionis obsequium. Itaque liberi sumus, non solum pre gentilibus, qui seruierum potius creaturae quam creatori, sed pri Iudaeis qui signorum plerilsue incognitorum , semper autem mesticacium, multitudine preme bantur. sed signis omnihus sensibilibus in cultu religionis de caeteris studiis ca-roe, omnino fieri rum potest: hoe enim esset hominem in aet cma beatitudine colu locare qua Deum facie ad faciem intueatur , & ad rerum spiritualium intelligentiam nullis indigeat signis externis.18 Sie iptur ad priinain obiectionem
respondetur, seruitutem creaturarum proprie esse cum ad creaturas cultus ipse tπ-
minatur, quae idololatriς est, qualis filii in gentibus seruitus autem Iudaeorum fuit iusta, quia precepta a Deo . sed importabilis, ut inquit Petrus Acto. 13. Christianorum autem subiectio ad elementa sensibilia, est quidem aliqua semitus res pecta vitae innoecutis ante peccatum, δί turi
72쪽
si turae quae erit in caelo:sed tamen in summa paucitate, efficacia Sc apertissima si-γ:licatione signorum, est quae in hae viata cogitari potest liberrima & humane naturae congruens & accommodatissi maicum mediocritalium lignorum exercitio recreetur & adiuuetur , ut multorum inessicacium pondere deprimitur. Ad secundam obiectionem, respondetur ex August.lib. I.contra aducrs leg. cap. 18.daemonem illa exigere , gentibus
sibi exhiberi, quia scit Deo vero deberi. Sic enim vult falliis deus adorari ab eis quos decipit, sicut verus Deus honoratur ab his quisus consulit. & quia vera re ligio salsam antecessit, & salsa veram imitatur, ideo a veris cultoribns, falsi pleraque acceperunt : quare peccatum non est in materia cultus , sed quia quod est veri Dei, falso deo tribuitur. Instinctus etiam naturalis admonet illa Deo debeii , deceptio tamen est in veri Dei cognitione. ad illud autem Deuter.2 i. respondetur, materiam quandam sacramenti &sacrifici j legitimam gentes habuisse,ut pecora panes,Vinum,quandam illigitimam, ut filiorum immolationem, sensuinis humani effufionemrab hac cauendum precipit Dominus , non ab illa in veri Dei cultu. sic olim Christianis obiiciebatur quod Cererem & Bachum colerent, pr pter sacramentum panis 5e vini, inquit August. lib. ro.contra Faust. cap. la. & quod Saturnum colerent, propter Sabbathi o seruationem: & semper supersticiosi cultores creaturarum se defendebant,ex eo
quod esset aliquid simile in sacramentis
nostris de quo D. August.epist.Π8.cap.7. concludens non esse positam superstitionem in usu istarum rerum , sed in modo, ratione & fine & intentione utentium: sicut aliter nauta obseruat ventos & tu pora, aliter planetarius :& eisdem rebus Christianus ad significationem , gentilis ad superst tionem utitur. Vnde Paulus I. Corint. IO.non reprehedit gentes, quod immolent ea quae nos, sed quia daemonitibus de non Deo immolant. 3o Ad tertium respondetur, ex Irenpolib. .cap.Ir. illa non assumi propter Dei
indigentiam, sed propter nostrum obsequium : nec quia illsi delectetur Deus, sed quia in illis est spiritualium magis accommodata significatio. Similiter sono.
situ,& numem verborum in sormis sacramentorum non delectatur Deus ted quia instituta ad significandum accommodatissimὸ.3t Ad quartum,Iudaeorum ser uitus non
fuit posita in eo quod ligna essent exte na , sed quod multa , infirma & ohkura , & quia ipsi carnales mentem supra sipna non erigebant, sicuti Prophetae tiviri religioli ieruitute illa non premeba tur, mysteria occulta intelligentes. quare nos qui pauca signa,expressa & efficacia habemus, nulla seruitute premi posissimus. Vnde D. Aurust. lib. I9. contra Faustum,cap.i7. populit, inquit, Iudaicus in eis qui intelligebant quo iam pertinerent erat liber,sed seruus in eis qui haec nointelligebant. 3r Ad quintum, D.Paulus, aut loquitur
de exercitatione coiPoris ad sanitatem, ut volunt Graeci,aut si loquitur de exercitatione in signis, intelligit de his, qui spiritualem significationem non nouerunt ut carnales Iudaei: non autem de usus cramentorum nouq legis, quem falso di- eas corporalem , cum lignificatione &causalitate lit omnino spiritualis ut inquit,
33 Ad alias obiectiones contra efficaciam nostrorum sacramentorum,asseren
tes nihil amplius efficere quam Euangelii praedicationem, ex verbo Dei expresso respolio deducitur: quia D. Paulus Rom. I. cum asseruisset Euangelium esse virtut EDei,subivnsit: in eo enim reuelatur iustitia Dei ex fide in fidem, hoc est,Euanylium significat & annuntiat, qua rati ne iustitiam comparare possumus ipsa vero annuntiatio non habet virtutem iustificandi de ideo praedicatio mittit nos ad sacra meta,ut sanctificemur,proponit& demonstraKsed non prstat, dicitur autem ex fide veteri, ad fidem Euangelij pr pressio fieri.Vnde diuus Anselmus Eua gelium intelligit res contentas in Euangelio, mortem, redemptionem Christi,& sacra menta quibus communicatur. C5 ueniunt qui de Euangelium & sacramentum in significando mysteria Christi, α& ideo sacramentum dicitur a D. Augu.
quodda quali vilibile verbum, sed in operatione sanctificandi,habet praeterea sacramentum efficacia instrumentalem. Idem cor
73쪽
cosrniat praxas Apostolorimi, cu Act. r. cap. compuncti Iudaei praedicatione Euagelij in. utur a a baptis inum. Dicut enimaa Petrum & Apoliolos,quid faciemus vim fratres,hic eli vis Luangel.j.Res 'Ondat
Petrus: Pinnitentiam agite, & baptizetur nathusive velimin in remissione peccatorum, de accipiolis Spiritu sanctum. Hoc est virtussacramento in. Aci. I Ciun Eunuchus credidit i P ulippo evagehaanti, licet.inquit Pallippus tibi baptiZari. Con. stat prete ea sacra meta iis saepξ ministrarivii l. ter quibus prsdicatio Metinui lis, ut baptismum paruulis di a mentibus.
3 Vnde quod August. Verbum sacramentale,appollat verbum qηod predicamus ermonem Christi verbum fidei verbum v itar,tract.So. in Ioan. non ligni licat sacra menti non esse aliam vim, quam praedicationis, , t volunt aduersarii,sed intellisit sorinas sacramentorum qiis nobis exprimunt Christi essicaciam per sacramemta,& ideo vim quandam predicationis hahent in significando,sed preterea estici ut danctificationem Quod vero addit Augu. verbu mundat non quia dicitur, sed quia crediturJ non significat fidem, vel lusci pientis,ut conitat de b. ptismo pamuloru, vel mini ibi, ut constat de haerctico baptivante secundum sensum Ecclesie catholics, cum fides cibam in adulto suscipiente sit tantum dupolitio, non vero instrum tum gratie et sacramentum: sed lignificat .ritualem benedi. ionem dc vim sanctuseandi non .ine in solio verborum fornig sacram eis led in virtute diuim, quam per fidem credimus verbi, formae lacra me ti inesse:& ideo forma aut ruerbu sorino non mund it quia dicitur de profertur, sed quia vis latens Spiritus sancti inest, quae creditur per fidem. Qire explicatio proposito Augustini N verbis sequentibus valde contentit, subiungit enim: s Nain ipso verbo aliud est sonus transitens, aliud vim tus manens J illud vero Ephes.s.Mundis eam lauacro aquae in verbo vitae,quod referunt Protestantes ad fidem ut obiectu,& ideo mundationem fidei tribuunt, nonsecramento: Chrys ost .de forma sacrameti intellisi Hieron.de sacra scriptura, sed quod dicatur, ut de annum tiatione Euangelii dictum est. De ei sectu sacra metorum, qui est character in sex articulos divisa.
DF nde confiderandum est de alio
character. Et circa hoc quςri intur sex. Primὀ duram ex sacramentis causem νι haraeter aliquιs in anima. Secunia,quid sit ille character. Tertia, curus sit charaeter.
Muintὀ,aurum insit indelebibi eri Sext ὀ trum omnia sacramenta impi mant characterem.
Vtrum sacramentum imprimat aliquem characterem in anima.
Videtur, quod sacram ctumno imprimat aliquem charactere in anima. character enim significa
re videtur quoddam signum distincti uti m. Sed distinctio membroruChristi ab aliis,fit per sternam prε destinationem, quae non ponit aliquid in praedestinato, sed soluinin Deo praede si i nante , ut in prima parte ' habitum est. Dicitur, enim et . Timoth. a.Firmum standa mentum Dei stat habens signaculum hoc,nouit Dominus qui sunt
eius. Ergo sacra menta non impii. munt chare eterem in anima.
Κ2. Praeterea, Character sivsi est distinctivii; signu aute ut Augustinus dicit in a. de Doctrina Clui
stiana) est quod praeter speciem,
quam ingerit sensibiis,facit aliquid aliud in cognitionem venire. Nihil autem est in anima,quod aliqua spe
74쪽
speciem sensibus ingerat. Ergo,idetur quod in anima no impii matur aliquis character per sacra
3. P caeterea, Sicut per sacramenta nouet legis distinguit hir fidelix ab infideli, ita etiam per sacramenta veteri s legis. Sed sacrameta veteris legis non inprimebant ali. quem characterem in anima, unde ει dicuntur iustitiae carnis, secundu M Apost. ad Hebr. p. Ergo videtur quoditeque sacramentano ut legis imprimunt citaracterem. t SE D co N TR A e st quod Apost. dicit 2.ad Corint. i. Qui unxit nos,
Deus est,&qui signauit nos,& dedit pignus i Spiritus in cordibus nosti . Sed nihil aliud importat character quam quadam signationem. Ergo videtur quod Deus per sacramenta nobis suum charaiierem imprimat. Ras poNDEo dicendii, quod . corii. sicut ex praedictis ' pater,sacramenta noui legi s,ad duo ordinantur,videlicet ad remedium contra peccata,&ad perficiendum animam in his quae pertinent ad cultum Dei, secundum ritum Christianae vitae. Quicunque autem ad aliquid certii deputatur, consueuit ad illud con-sgnari,sicut milites qui ascribeba- tur ad militiam antiquitu solebat quibusdam characteribus corpora libus in signiri, eo quod deputabantur ad aliquid corporale. Et ideo' cum homines per sacrameta deputentur ad aliquid spirituale perti. nens ad cultum Dei, cosequens est quod pet ea fideles aliquo spiritua. Ii charactere insigniantur. Unde ira εἰ M. August.t dicit in a. contra Parm . piaiiu. Si militis charactere in coro-ia..is. r. Pore suo, non militans pauidus ex.
horruerit,&ti clementiam Imperatoris confugerit,ac prece suis,&impetrata iam venia militare coe perit, ii quid homine liberato atq; correcto, character ille repetitur, ac no potius agnitus approbatur an sorte minus haeret sacra meta Chrisiana,quam corporalis haec nota A D P R I M v xi ergo dicendum,
quod fideles Christi ad praemium
quidem suturae glotiar deputantur signaculo pratilestinationis druinae. Sed ad actus conuenientes pret sen ii Ecclesiae deputantur quodam spi- rituali signaculo eis insignito, qui
cha raeter nuncupatur. An sacv Nouxi dicendit,quod
charactet animae i m pre sitis, habet rationem signi inquantum per sensibile sacra metum imprimitur,per hoc enim scitur aliquis esse bapti iam ali charactere in signitus,quod est ablutus aqua sensibili. Nihilomibnus tamen character vel signacula
dici potest per quandam similitudi
nem,omne quod configurat alicui,
vel di stinguit ab alio, etiam si non si sen sibile, sicut Christus dicitur 'figura, vel character paternar substantia secundum Apostolii, Hedi primo. Ao Thalleti via dicendit,quod sicut supra dictum est, 'secramen- s..ta veteris legis non habebant in se spiritualem virtutem, ad alique spiritualem effectum operantem. Et ideo in illis sacramentis non requi rebatur aliquis spiritualis chara
Eier, sed sufficiebat ibi eorporalis
circuncisio, quam Apostolus signaculum nominat
75쪽
Hirum character se spiritualis potestiis.
tatur. Videtur,quod character non sit spiritualis potestas. Character enim id e videtur esse quod figura,vnde Heb.i . ubi dicitur. Figura substantiae eius, in Graeco habe tur loco figurae,character. Sed figura est in quarta specie qualitatis, &ita differt a potestate, quae est in se cunda specie qualitatis. Character ergo non est spiritualis potestas.
t 'V1.- Eccle. hier.quod diuina beatitudo accedetem ad be titudinem in sui participationem recipit, Sc proprio
suo lumine, quasi quod a signo, ipsi
tradit suam participatione. Et si evidetur quod character sit quoddatum e. sed lumen ad tertiam specie qualitatis videtur pertinere. Non ergo character est potestas,quq videtur ad secundam speciem quali talis pertinere. 7 3 Praeterea, Α quibusda character se definitur.Character est sig-
num sanctu communionis fidei,&sanctae ordinationis,datum a literarcha. Signum aute est in genere relationis , non autem in genere potestatis.Non ergo character est spitii, et tualis potestas.
I q. Pr erea,Potestas habet ratione cause & principi j,ut patet s.
v.f.mmam. Meta.' Sed signit, quod ponitur indefinitione characteris,magis pertinet ad ratione effectus. Character ergo non est spiritualis potestas. 5: .Nha.1M SE D C o N TRA est, quod ' Phi. Iocdicit in a. Et hic.Tria sunt inanima, potentia , habitus & passio. Sed character non est passo, quia
passio cito transit, character autem aris . ,- s. indelebilis est,ut insta dicetur ' Si
militer etiam non est habitus , qui a nullus habitus est,qui se possit ad benE & male habere: character autem ad utrunq; se habet, utuntur enim eo quidam benE,alij vero malE: Quod in habitibus non cotingit,
ira habitu virtutis,nullus utitur male, & habitu malitiae, nullus bene. Ergo relinquitur quod character sit potentia. Rasso Novo dicedum , quod sicut dictu est, ' sacramenta nouae αν tram legis,charactere imprimur, inqua tum per ea deputantur homines ad cultu Dei,secundu ritum Christia
Eccl. hierar cli dixisset uod Deus in quod a signo tradit sui participatione accedenti ad baptismu,subingit, Perficies eum diuinu, & communicatorem diuinorii. Diumus aut e cultus consistit vel in recipi edo aliqua diuina,vel in tradendo aliis. Ad utrunq; autem horti requiritur quaedam poteria: na ad tradendum ira liquid aliis, requiritur potetia actiua,ad recipiendia autem requiritur potentia passua. Et ideo character importat quandam potentiam spiritualem, ordinatam ad ea quae sint diuini cultus. Sciendii tamen,quod haec spiritualis potentia est instrumentalis, scut etiam supra dictum est 'de virtute,qus est in sacramentis .Habere enim sacramenti charactere competit ministris Dei .minister aute habet perse modii instru- meti,ut Philos' dicit in i . Polit. Et ii, ideo sicut virtus,quet est in sacrametis,non est in genere per se, sed per reductionem, eo quod est quiddam suens & incompletum, ita etiam character non proprid est in genε re vel specie, sed reducitur ad sec si dani speciem qualitatis. AD
76쪽
AD PRIMvM ergo dicendum, quod figura est quaedam termina tio quantitatis. unde propriE loque do,non est nisi in rebus eorporeis, in spiritualibus autem dicitur me, taphorich. Non autem ponitur aliquid in genere vel specie, nisi per id quod de eo proprib praedicatur.
Et ideo character non potest esse in quartas specie qualitatis, licet hoc quidam posuerint.
quod in tertia specie qualitatis nictsunt nisi sensibiles passiones vel sensibiles qualitates. Character autenon est lumen sensibile,&ideo noest in tertia specie qualitatis,ut quidam dixerunt. An et gaetrvM dice dum,quod relatio quae importatur in nomine
Signi, oportet quod super aliquid findetur. Relatio autem huius si gni quod est character, non potest fundari immediate super essentia
animae, quia sic conueniret omni animae naturaliter. Et ideo oportet aliquid poni in anima , super
quod tandetur talis relatio, & hoc est essentia characteris. Vnde non oportebit quod sit in genere relationi sicut quidam posuerunt. AD QUAR TvM dicendii, quod character habet rationem signi per comparationem ad sacramentum sensibile, a quo imprimitur, sed secundum se consideratus, habet rationem principis, per modum iam dictum.
Vtrum character sacramentalis silebaracter christi. AD r xxiv M se procedit. Videtur, quod character sa-
cramentalis no si character Chri m. Dicitur enim Ephes. . Nolite contristare Spiritum sanctu Dei, inquo signati estis. Sed consignatio
importatur in nomine characteris. Ergo character sacramentalis, magis debet attribui S litui sancto quam Christo.' a. Pr terea, Character habet rationem signi. Est autem signum
gratiar, litae per sacramentum confertur, gratia autem infunditur animara tota Trinitate .,Vnde diei.
tur in Psalm. 83. Gratiam & gloriam dabit Dominus. Ergo vide tur , quod character sacramentalis non debeat specialiter attribui Christo.
characterem accipit, ut eo acarteris distinguatur. Sed distinctio sanctorum ab aliis, fit per charitatem, quae sola distinguit inter filios regni & filios perditionis:vi August.' dicit i s. de Trinitate. unde id ipsi perditionis fili; charactere in beΑstiae habere dicuntur,ut patet Apocal. 13. Charitas autem non attriis
itur Christo, sed magis Spiritui
sancto:secudum illud Rom. s. Charitas Dei diffusa est in cordibus nostris,per Spiritum sanctum, qui da, tus est nobis. Vel etiam Patri, secundum illud et . ad Corinth. vlti, Gratia Domini nostri I s s v Christi,& Charitas Dei. Ergo videtur, quod character sacramentalis, non sit attribuendus Christo. SED CONTRA est, quod quida
se definiunt charactere. Character est distinctio a charactere aeterno impressa animae rationali, secunduimaginem cons gnans Trinitatem creatam. Trinitati creanti & re.
creanti,& distinguens a non confi-E a guratis
77쪽
guratis secundum statu in fidei. Sed citaracter aeternus est ipse Christus, secundum illud Hebr i. Qui eum sit splendor gloriae & figura vel character substantiae eius. Et go videtur, quod citaracter sit profipridat tribuendus Christo. l. dii R Espo Noto dice dum, quod
ι.u, sicui ex supradictis patet' character proprie est signaculii quodda, quo aliquid insignitur, ut ordinatu
in aliquem finem: sicut charactere insignitur denarius ad usum cornu tationum, S milites charactere in-sgniuntur,quasi ad militiam depu. tati Homo aute fidelis ad duo de putatur. Primhquidem'& principaliter ad fruitionem gloriar: &ad hoc insgnitur signaculo gratia se- cudum illud EZech. ρ. Signa Thausit per frontes virorum gementium de dolentium. Et Apocal. 7. Noli
te nocere terrae donari, neque ax
boribus , quoadusq; signemus ser-
uos Dei nostri in frontibus eorum
' Seeundo autem deputatur quisquς fidelis ad recipiendum , vel tradendum aliis, ea quae pertinent ade ultum Dei, & ad hoc proprie d
putatur character sacramentalis. Totus autem ritus Christianae reli.
gionis derivatur a sacerdotiuChristi Et ideo inanifestum est, quod character sacramentalis specialiter est character Christi,cuius sacerdotio configurantur fideles se. cundia in sacramentales characte
res, qui nihil aliud sunt,quam qua da participationes sacerdotij Christi,ab ipso Christo derivatae. ,
quod Apostolus ibi loquitur decosignatione,secundum quam aliquis deputatur ad suturam gloriam,quet
fit per gratiam,quae Spiritui sancto
attribuitur i, in ita niti m ex amore
Procedit,qucd Deus 1 c bis aliquid gi ρii, largiatur, quod ad rationem
gratiae perii tela Spiritus aut cin satactus amor est, de & i. ad Cor. . dicitur, Divisiones gratiarum sunt, idem autem Spumis. 2ῖ nil. DP. N A D Mec ub ov M didicendum, quod character lacrametatis est ies respcctu sacramentie rei traxis, Sest sacramentum respectu ultimi
effectus, E lideo dupliciter pol e stoliquidc hai a ct eri a t tribu, Vim modo seeundii ration Esacramenta &hoc modo est signit inuisibilis gratiae, quae in sacramento consertur.
Alio modo secundum propriam rationem characteris,& hoc modo est signulit coii figuratiuum alicui principali,apud quem res det alit litas eius ad quod aliquis deputa. tur,sicut milites qui deputantiit ad pugnam , insigniuntur signo ducis, quo quod modo e ii configuram tur. Et hoc modocilli qui deputat, tur ad cultum Christiam , cuius autor est Christas,charactet cripi ut quo Christo cons ratur. Vnde proprie est citaracter Chiis i. A D TH risu dicendii, quod charactere distinguitur aliquis ab alio , per comparationem ad aliquem sinem n quem ordinatur qui characterem accipit, sicut dictum est ' de charactere militari, quo in ordine ad pugnam, distinguitur mi Ies regis a milite hostis. Et simili, ter character fidelium est, quo di- i istinguutur fideles Christi a seruis diaboli, et in ordine ad vitam aeternam,vel in ordine ad cultum praesentis Ecclesiae. Quorum primumst per charitatem & gratiam , ut obi ectio procedit,secund ii aute fit
per characterem sacramentilem.
78쪽
Quaest. LXIII. n il Art. IIII. 3s
de &charactet bestiae intelligi potest per oppositimi vel obstinata malitia, qua aliqui deputantur ad poenam aeternam,vel professio illi.
Vtrum charaecto sit in potenti iam
Λ D qv, Drusi sic procedi. I riit. Videtur, quod characterno sit in potetiis animet sicut in subiecto.Character enim dicitur esse dispositio ad gratia. Sed gratia est inessentia animar,sicut in subiecto, ut in secunda parte dictum est ' Et go videtur, qudd charactet sit inessentia animae, non autem in potentiis.
I r. Praeterea, Potentia animaend videtur esse subiectum alicuius
nisi habitus, vel dispositionis. Sed character ut dictum est' no est habitus,vel dispositio sed m agis potelia,cuius subiectum non est nisi essentia animae. Ergo videtur, quod characterno sit,sicut in subiecto inpotentia mi in q,sed magis in essen. tia ipsius. I 3. Praetere Potentiae animqtationalis distinguutur per cogniti uas & appetiti uas.Sed non potest dici, quod character sit tantum inpotentia cognitiva, neq; etiam tantiun in potentia appetitiua quia noordinatur, neque ad cognoscedum tantum,neque ad appetendum similiter etiam non potest dici quod sit in utraque, quia idem accidens non potest esse in diuersis subiectis. Ergo videtur, quod character non sit in potentia animae sicut in subiecto,sed magis in essentia. SED CONTRA est,quod sicut in praemissa definitione 'characteia Aν ris continetur character imprimitur animae rationali secundum imaginem. Sed imago Trinitati sin anim attenditur secundiat potetias.
Ergo character in potentiis animae existit Ruspo Nnho dicendii, quod
sicut dictum est ' ) character est in 'in i quoddam signaculum , quo anima insignitur ad suscipi edum, vel aliis
tradendum ea quae sunt diuini cultus. Diuinus aut e cultus in quibusdam actibus consistit. Ad actus au-- rem propriE ordinantur potentiae animae, sicut essentia ordinatur adesse. Et ideo character non est sicut
in subiecto in essentia anim sed in
eius potentia. AD p R I M v v ergo dicendum,
quod subiectum alicui accidenti attribuitur secundum rationε eius ad quod propinquE disponit,non autem secundum rationem eius , ad
quod disponit remoth vel indir cth. Charactet autem directε quidem & propinquἡ disponit anima Μ' ad ea , quae sunt diuini cultus exequenda,& quia haec idoneε non siit sine auxilio gratiae quia vi dicitue
Ioan Eos qui adorant Deum, in spiritu & veritate adorare oportet ex consequenti diuina largitas recipientibus charactere, largitur gratiam,per quam dignis impleant ea, ad quae deputantur. Et ideo char cteri magis est attribuendum subiectum,secundum rationem actuum ad diuinum cultum pertinentium, quam secundum rationem gratiae. An s RcvNDvM dicendu,quod
essentia animae est subiectum p tentiae naturalis, quae ex principiis essciitiae procedit.Talis aute potentia non est character, sed est quia a
79쪽
spirit lis potentia, ab extrinseco adueniens. Vnde sicut essentia mi mae,per quam est naturalis vita ho, minis, perficitur per gratiam, qua anima spiritualiter vivit, ita Potentia naturalis animae perficitur per spiritualem potentiam,quae est cha racter. Habitus enim de dispositio: . pertinent ad potentiam animae, eo quod ordinantur adactus, quorum
potentiae sunt principia. Et eadem
ratione omne quod ad actum ordi natu est .potentiae tribuendum. Iurar.ar. - A D vs RT.I vai dicendum, quod
icut dictum est character ordi,
natura dea,quae sunt diuini cultus.
Qui quidem est quaedam fidei protestatio per exteriora fgna. Et ideo oportet,quod character sit incognitiva potetia animae,in qua est fides.
Utrum character insit animae im- delebiliter. .
Λ D Uti Netv M sic proceditur. ar. s. 4. ει ILVidetur quod cliaraeter non υ insitanimae indelebiliter. Quanto enim aliquod accidens est persectius, lato firmius inli ret. Sed gratia est persectior, quam character: quia characterordinatur ad gratia scut adulteriorem finem. Gratia. autem amittitur per peccatis. Ergo multo magis character. r. Prς terea, Per characterem aliquis deputatur diuino cultui, si --.i . . h.. cui dictum est.' Sed aliqui a cultuini diuino transeunt ad cotrarium cultu, per apostasia a fide, Ergo vide-- tur,quod tales amittant charaetere
.3. Praeterea , Cessante fine cessare debet & id quod est ad fine,
alioquin frustra remaneret, sicut post resurrectione non crit matri
montu,quia ce sabit generatio, ad
quam ordinatur matrimoniti. Cultus autem exterior, ad quem character ordinatui remanebit in patria,in qua nihil agetur in figura, sed
totum in nuda veritate. Ergo character sacramentalis no manet in perpetuu in inanima , de ita non inest
dicit secundo tra Parin qnianu: - 7 Non minus haeret sacra meta chri stiana,quam corporalis nota mili, tis. Sed character militaris non re petitur, sed agnitus approbatur in eo,qui veniam meretur ab impera. tore post culpam. Ergo nec character sacramentalis deleri potest. R Espo vnno dice dum, quod sicut dictum est')character sacra-
metalis est qusdam participatio sacerdotij Christi in fidelibus eius, , t scilicet sicut Christus habet plena in spirituali s sacerdoti j potesta- te,ita fideles eius ei configurentur rin hoc,quod participant aliqua spiritualem potestate respectu sacramentorum, dc eorum quae pertinet ad diuinum cultu. Et propter hoc etiam Christo non competit habere character c,sed potestas sacerdotij eius coparatur ad characterem,
sicut id quod est plenu& persedi si
ad aliquam sui participatione. S cerdotium autem Christi est aete num, secundia illud Psal. io o. Tu es sacerdos in aeternu, secundum ordi ne Melchisedech. Et inde est,quod omnis sanctificatio, quae fit pers cerdotium eius,est perpetua,re c5secrata manete. Quod patet etiam in rebus inanimati ,na Ecclesii vel altaris manet consecratio semper, nisi destruatur Cum igitur animast subieci iam characteris sec udum intel le-
80쪽
intellectitia in partem, in qua est si-Α s. praci. des ut dictum est' manifestu est, 3 τ' quod scutintellectus perpetuus est&incorruptibili ita character indelebiliter manet inanima. AD RRiuvM.ergo dicendum, quod aliter est in anima gratia, &aliter character. Nam gratia,est in anima sicut qiuedam forma habens esse completum in ea,character autem est in anima, sicut quaedam vi . - . tus instrum et alis,ut supra i dictum est. Forma autem completa est in subiecto, secundum conditionem subiecti,& quia anima est mutabi. Iis secundum liberum arbitrium, quandiu est in statu viae, cosequens est,quod gratia insit animae mutabiliter. Sed virtus instrumentalis magis attenditur secundum conditione principalis agentis,& ideo cha.
racter indelebiliter inest animae, non propter sui persectionem, sed propter persectionem sacerdotij
Christi,a quo derivatur character, sciit quaeda instrumentalis virtus. A D. sacvNDvM dicendum, Mia; v. quod sicut ' August. dicit ibidem. Nec ipsos apostatas videmus care re baptismate,quibus utiq; per pin' nitentiam redeuntibus non restituitur,& ideo amitti non posse iudica. r. Et huius ratio est, quia chara. μμ -- cter est virtus instrumentalis,ut id ictum est. Ratio autem instrumenti consistit in hoc quod ab alio moueat ur, non aute in in hoc quod ipsum se moueat, quod pertinet advolutatem. Et ideo quantumcunq; voluntas moueatur in contrat tum, character non remouetur, propter
immobilitate principalis mouetis.
AD TERTI via dicedum,quod quamuis post hanc vitam n5 rema neat exterior cultus, remanet ta-
men finis illius cultus. Et ideo post
hanc vitam remanet character, dein bonis ad eorum gloriam, & in
malis ad eorum ignominiam. Sicut etiam militaris caracter xemanet in militibus post adeptam victoriam, & in lais qui vicerunt, ad
gloriam, S in his qui sunt victi, ad
Utνum per omn a sacramenta noua legis imprimatur Hraracter.
Videtur,quod per omnia sacramenta nouae legis imprimatur bi. s.. s.character, per Onania enim sacra menta nouae legis fit aliquis particeps sacerdotis Christi.Sed chara- Ο. - ωὐν.cter sacramentalis nihil est aliud, quam participatio sacerdotii Chiisti, 'vi dictum est. Ergo videtur, 'Ar. .er.
quod per omnia sacramenta nouae k legis imprimatur character. a. Praeterea, Character se habet ad animam in qua est, sicut consecratio ad res consecratas. Sed per quodlibet sacramentum noua legis homo recipit gratiam sanctiscantem,' ut supra dictum est. Ergo videtur, quod per quodlibetis. 'cramentum nouae legis, imprima
3. Praeterea , Character estres & sacramentum. In quolibet autem sacramento nouae legis est aliquid quod est res tantum, Se ali. quid quod est sacramentum tantu, & aliquid quod est res & sacramen . tum .Ergo per quodlibet sacramentum nouar ipgis imprimitur cha