장음표시 사용
161쪽
ro8. Haud iustus videretur Deus, si nullum suturum esset prae- .mium virtuti, nulla paena peccatisue atque hinc si una cum corpore animus in morte periret, nihilque hominis relinqueretur, quod pro conditione eorum, quae gessit invita, praemium, suppliciumve reciperet. Si nihia est pol hane vitam, inquit S. Joannes Chrysostomus, ne Deus quidem est. Sin Deus est, justus est: quod si justus fit , pro dignitate tribuet unicuique. Si nihiI post hane vitam fit, gnomodo , quo par est, recipiet anusquisque sa e Nec enim temere , nee fortuito , ut Praeclare advertit Cicero, sati θ eνeati sumus i, sed proferito fuit quadam vis, qua generi eonsuleret hamano , nee id gigneret, aut aleret, quo eum exantiavisset omnes Iasores, tum ineideret in mortis malum sempiternum ib). Profecto nulla omnino Respubliea, ut ait doctissimus Melchior Canus, quod Solon υεν me dixit, nis duabus rebus, cootineri pς testi, pramis, ct poena. Sua causa PIatonem movit, ut , quoniam Ni debat optimor saepe viros pro vetus praeclaro gestis navo an hac vita pra-mio virtutis, nutu insignι honoris, nucta monimento Iaudis decoratox,sissereret animor immortales, eii pram um, e fructum aliquando accepturo s absurdum quippe esse, ut verus, Justra, ct honestur labor honor bμή , pr miis ,splendore eareat ,s qua es in caelo pietas, β ρηod numen , quod talia curet . Non itaque aut eampos Elisios, aut Siphi saxum, Ixionis rotam, Tantali stim, poematis solum esse,sed historia. Nam ut fecta snt a Poetis isthre omnia, veri tamen signiscandi gratio, Ia sunt, tu utili fima tua, veri maque sententia in animis hominum inscribereri
Io 9. Quod si quis dicat, peceatum sibi ipsi esse pinam, iuxta illud S. Ausustini justi Domine ino se est, ut poena saa fit omni1 inor
dinatus anιmus d), arguitur contra, quia aut peccatum est sufficiens Paena Peccati, aut non . Si primum t ergo in hoc Mundo injuste Prorsus puniuntur iniqui, sed relinquendi sunt omnes, ut voluptati bus libere indulgeant suis, & jura quaeque contemnant: quod qu miniquum, quam turpe sit, nemo non videt. Sin alterum rergo aliama post corporis mortem , admittamus vitam oportet, ne scilicet aut
in ca orat. IV. de novirixtis, sive de fata . st Lib. XII. de laeti TMOL cap. 4. i0 Lib. I. qq. Tuscia. cap. 4'. 00 Lia. L Coing. num. Ip. alias cap. 1
162쪽
insignis improbitas maneat sine pina, aut magna virtus sine solatio praemioque relinquatur. Si enim peccatum sibi ipsi adaequata poena non est, neque virtus profecto erit seruiens praemium virtutis . Sι virtus, inquit Lactantius, per seipsam beata non est, quoniam in perferendis matis tota vis fas est: s omnia, qua pro bonis eoneupiscuntur, negligit: f semmar eser gradur ad mortem patet, quandoquidem vitam,
qua optatur a ceteris , saepe respuit , mortemque , quam ceteri timent,
fortiter suseipit: μ necesie est, aliquid ex se magni boni pariat, quia μ-
seepti ct superati usque ad mortem labores fine pramio esse non possunt ,s nulluo pramium, quod ea dignum fit , in terva reperatur, quandoquiadem eundia, qua fragilia sunt θ eaduca spernit , qaid aliud restat, ni fixi earum aliquid efficiat, quia terrena uniuessa contemnit s ct ad alti va nitatur, quia humilia despieit. Id vero nihil aliud potest esse, quam immortatitas sa . Rectissime proinde Socrates moriturus, etsi ethniaeus Philosophus, atque adeo sola naturali ductus ratione, duas, ut refert Tullius, esse vias, dixit, duplisesque earsus animorum e eo ore excedentium. Nam , quι se humanis vitiis rentaminavissent, ct se totor Abidinibus dedissent, quisur eaeati velat domestieis υitiis atque sagitiisse inquinavissent, vel republiea violanda fraudes inexpiabiles concepissent, iis devium quoddam iter esse ,seelusum a conestio Deorum. Abiit a tem se integros castosque servavissent , quibusque fudiet minima eum eo portiar contagio , seseque ab his semper sevocassent, essentque in eorpor issas humavis sitam imitati Deorum, his ad illos, a quibus essent nos L i , raditum facilem patere ib). Sed quid argumentis eoiauimus , ut loquar eum laudato Lactantio , aternas esse animas, cum habeamus testimonia divinae Id enim saera mera, ae vocer Prophetavam docent. odsi eat parum videatur , legat carmina Sibi Harum. Apouinis quoque -- Iesi responsum confideret ' , ut intelligat , delirasse Democritum , e Epicurum, ct Dieaarchum , qui soli omnium mortalium , quos est eυ δεοι , negaverunt se .
M Lib. I. qq. Tuscia. cap. 3o. quoad vinculis corporeis tenetur, corru ibia e) Divis. Insit. Epitom. cap. 7. les passonessentiens, mortaΓbus cedit dia Apolfinis Milesii responsum, quod ribus . Cum vera humanamsolutionem vel Me loco memorat Lactantius, relatum ab eissimam , post e rvrum stomaes, Moem Usipso est Lib. VII. Divin. Instit. cap. t 3. Fert omnis in aethera fertur, nunquam sienso s. igirin, Apollinem Milesium eonsultum a manet in totum lindomita. Primogenita Polyte quodam , utrumne maneat anima enim hoe rivisa disposuis providemisispost mortem . num vero resolvatur Pro sus, .
163쪽
Monendum in limine, iis tantum objectionibus fieri satis hoe Ioe,
quae humanae mentis immortalitatem directa labefactareovidentve 'Quae namque indirecte illam oppugnant ,. quateno nempe eo tendunt, ut evincant, animuM eaudem cum corpore naturam habere superiori loca diluimus i .
opponitur itaque primo auctoritas Ecelefastis, quae est hujusmodi θωκαι inieris ua est hominii, O Jμmentorum , ct aqua est xlviasque eondiis aio SAωι moritar homo, fe ct illa moriuntur is Simi Ster sp.rant omnia, O nihil habet hama jamento ampli uris Cuncta sullacent vanitati , ct omnia pergunt ad unam locum ia De terroe factoe sunt , ct in terra pariteν revertuntur. Adis novit,si spiritur stiorum Adam astendae saris,in, ct s spiritur jumentorum des dat deorsum P Et depyeiandi, nihil esse melias, qua- iatari haminem in opere suo ,. θ' baue esse paviem ilialias. I in enim eum addaret, M post se futura egressae sale Et instastation et Munt se esse mari curas b, m tui vero uiari noverant ampliar, nee habent ultra meνcedem; quia obbvioni tradita ess memoria eorum b . Postremor quodcvngae facere potes manus tua, instanter operare s. quiarnee opes, nee ratio,. nec sapientia, nec scientia erunt apad infeνον, quo ea properas. sc).. Ergo,. Salomonis judicio , alia non datur vita post mortem L ac proinde immortali& non. est mens humana,. sed in mo te dissipat ut tota ,. penitusque extInguitu PM .
neg. eonseq. Hi s.enim omnibus. ita locis non loquitur Salomomex sententia propria, sed impiorum .. Refert nimirum , quod iniquitenent animo, nomautem quos ipse sentit. Hic liber, ut egregia o servat S. Gregorius Magnus, idcirco Contionatoπ dieitaν , quia Salomon in eo, quo tumultuantis, turba suscep/t sensum, ut eα per intristionem dicat, qua fortasse per tentationem imperita men3 sentiat. Nam quin
sententias quasi per inquistionem movet, quas tot in se personas diversorum suscipit. Sed eontaonator serax, velut extensa manu, omnium ramaltus sedat , eosque ad unam ρntentiam revocat , eum in ejusdem Γόνὴ termino ait: Finem loquendi omne r pariter audiamus: DEUM TIME , ET MANDAETA EIus. OBSERUA s Me enim est omnia hama id ..Hinc doctissimus. Praesul Daniel Huetius de hujusce libri auctore sermonem habens ,. neque desunt inquit,. hae aetate homines in Deris volum nisu, non tam, vitiorum suorum medelam quami impietatili patroianium, qua-
164쪽
Φενε soliti, qui his, qua mox adduximur, verbis erroreν suor tarantur. Enimvevo pavam attente sunt in libri hHur lectione versati, in qu/m flaltius penetrassent, non ex sua sententia proferre ea Salomonem , νυ ν est. Is enim est Eeel alia scopar propositur, ut de fimbus sonoram ct malaνum disserat. Varias itaque statim ab initio profert opinionea , easgae ad examen se suum revocasse, ac randem repMcasse , ait, θ' in ea demum aequiescit, qua Deum e taenaeum, ae mandata ejus observanda esse tradis sa ridque ex pluribus ipsius libri locis ad evidentiam osten dit Vir eximius 3 ut proinde nemini dubium esse possit, quin certis. sme senserit Sapiens, humanam mentem non perire in morte , sed corpori superesse ac vivere s & ita quidem , ut , si corpori copulata ex praescripto vixerit, aeterna post mortem consequutara sit praemia, sin aberraverit, voluptatibus libere indulgens suis , igne perpetuo torquenda sit, acriterque sine fine punienda.
Dicere ex Jobi sententia, Iignum habet spem 3 si praeisum fuerit,
rursum viresit, ct rami ejus pullulant. Si senuerit in terra radix Nas , O in pasiere emoνtuas fuerit truncus illias, ad odorem aqua germinabit, ct faciet comam, quo eum primum plantataν est . Homo vero eam momtuur fuerit, ct nudatus atque consa tur, ubi quas est ib)p Ergo h mo ita perit in morte, ut illius nihil plane superiit. neg. conseq. Non enim de anima rationali loquitur Iob, sed de
homine, prout est aliquod ex anima rationali atque corpore intriti. secus constitutum. . Ait propterea e homo cum mortuur fuerit , atque
consumptus, Abi quase est Θ quasi dicat, ita perit homo in morte, ut,
secus atque de arboris ramo contingit, revirescere natura sua non possit, quatenus nempe illius anima separatur a corpore, Deique potentia opus est, ut illi iterum conjungatur 3 cum e contrario raismus arboris a trunco praecisus , perinde ac dum illi est copulatus, suam habeat animam 3 unde terrae infixus vegetare optime potest, germinare, & comam facere.
Hanc porro fuisse Iobi mentem, ex eo vel maxime patet, quod de animae rationalis immortalitate, de altera illius vita apud inferos , deque carnis resurrectione disseruerit adeo aperte, ut hisce de rebus ne leviter quidem ipsum dubitasse, res sit perspicua. Hinc doctissimus Lyranus ad illa verba haec habet: ubi quase est quo dieat, ex hoe contuditur anima hominis esse immortalis, in qua resurreuia exisne atur. Selendum autem, quod ista vationer, ficut o consimior, quarponit Iob de immortalitate anima, o resurrectione , quamvir non finx
165쪽
demonsrativa, sunt tamen persuasiones probabiles, q- sussitat in
posito. Ne enim liter νhetorice procedit, ut frequeuter dictum est . Si cui autem ad Geometram pertinet demonstrare, ita μι Rhetorem noua.dere, ut habetur L Ethicorum . . iopponitur a. Anima rationalis una Cum corpore nascitur. Ergo
simul cum illo intereat necesse est, experientia demonstrante, id omiane corruptioni esse obnoxium, quod generationi subjicitur. R. r. neo asit. Ut enim suo loco dicemus, anima rationalis non producitur simul eum corpore, sed a Deo creatur, formato jam coriapore, nempe cum ea in illo habetur organizatio, quae satis est, ut, anima ipsi corpori inissa, quod inde emergit compositum, vitae sun.
R. a. disting. anse anima cum corpore nascitur , per Eenerati nem, nego an per creationem, eomedo aB, dc nego conseq. Naseitur ergo anima cum corpore, at non ita, ut , quemadmodum coris puε, ipsa quoque per naturalem generationem producatur. Fit corispus per generationem, quia est ens compositum. Contra vero antisma, utpote substantia simplex, nequit produci, quin ex sui nihilo fiat. Hinc perire illud potest , & perit reipsa, viribus naturae, quia sola partium dissolutione interimitur. At mens cum perire non possit, quin in sui nihilum redigatur, idque naturae vires prorsus excedat, dissipari nequit, cum perimitur homo, sed, licet una cum eorpore nata, sine corpore tamen post mortem existit. Par igitur ratio nota est, dato etiam, ut anima, atque corpus una simul nascantur .
Hinc Lactantius, eo us, inquit , quoniam frit m eX ponderoso , creorruptiliai elemento , ct tangibile est, ct visibile, eorrumpitur, atque occidis ι Mee vim repellere potest, quia sub aspectum, is sub ictum venis . Anima autem , quia tenuitate sua omnem tactum sagit , natio icta dissolvi potest. Ergo quamυis inter se eonjuncta, o sociata nais scantur , ct alterum, quod est de terrena concretione formatum, quasi vasculum fit alterius, quod est a eoelesti subtilitate dedactum: eum
vis aliqua utrumque discrevit , qua discretio mors vocatur, tum utramisque in naturam suam redit. Iuod ex terra fuit, in terram solvitur. God ex coelesti spiritu, id constat, ae viget semper , quoniam diυ nas spiritus sempiternur est . Denique idem Lucretius obIisus quid asesereret, o quoa dogma defenderet , hos versus postiis: Cedit enim retro, de terra quod fuit ante, In terram , sed quod missum est ex aetheris oris, Id rursus Coeli fuIgentia templa receptant. Iuod ejus non erat dicere, qui perire animaI cvm corporibus disse νε
166쪽
sa , sed υieyus est veritate, ct imprudenti ratis veri surrepsit. Prateis Φja id cam, quo colligit, isi solvi animam, Me est, fimal eum eo*οre
inserire, quoniam simul nastantur , θ' falsum est, ct in eontrariam eon. Oeνti pοιest. Non enim simul interit, sed anima discedente , integνηmper dies multos manet, O plerumque medicatum , diuti me durat. Nams, ut simul naseantur, simul interirent, non disederet repente anima , corpusque desereret, sed uno temporis puncto utramque pariter dissipar ιαν, ct tam eeleriter etiam corpus, adhue spiritu in eo manente , deliis quesseret ae periret , quam celeriter anima secedits imo vero distolato eorpore , anima υanseret, velut humor fracto vase ae usus . Nam si terrenum, di fragile corpus post secessum anima non statim di uit, in ιεν-vamque tabesit, ex qua tui origo esis ergo anima , que fragilis non est,
.n aternam manet, quoniam origo ejus aeterna est ta).
Porro corruptioni obnoxium esse, experientia teste, quidquid generationi subiicitur , verum quidem est , si de generatione proprie sumta id intelligatur , nimirum si sumatur generatio pro rei productione ex prae existente subjecto ι fallit vero, si sit sensiis , nihil ipsa sua natura durare in aeternum posse, quod per creationem in tempore existit. Sicuti enim id natura sua ingenerabile est, ita est etiam intrinsecus incorruptibile . Id, quod Munt , inquit S. Augustimis, omne, quod in tempore coepit esse , immortale esse non posset, quia omnia orta oceidunt, ct aucta sene seunt, ut eo modo eredi cogant , aiamum humanum ideo esse immortalem, quod ante omnia tempora fit ere ius, non movet Hem nostram. Ut enim alia taceam, eepis esse in tempore immortalitas Christi, qua tamen jam non moritur, o mors ei uLμa non dominabitur b). Opponitur 3. Anima rationalis est Arma corporis. Ergo, cum perit corpus , Pereat & ipsa necesse est , experientia demonstrante, perire formam, cum perimitur subiectum , quod ab illa perficitur. θ. disting. ans: anima rationalis est forma Corporis, verum hujusmodi, ut sine illo existere queat natura sua & operari , eoncedo asis. Est krma corporis, & quidem adeo, ut ab illo tum in existendo, tum in operando in triniectas, ae proinde necessario dependeat, negoans, Se conses Anima igitur est forma eorporis, quia ipsiam perficit, unumque compositum determinatae speciei, hominem scilicet , cum illo constituit. At simul ejus naturae ipsa est , ut a corpore, neque ut sit, neque ut operetur , intrinsecus dependeat. Hinc , corrupto. Orpore, ipsa non perit. Pereunt autem ceterae Brinae , si earum Phil. NIent. m. II. L subi
ta Lib. VII. Ditis. Instit. cap. 12. b) Epit L CLVi. n. i , alias XXVIII. e. F.
167쪽
subjectum vitiatum nimis suerit; quia, cum, si loquamur de materialibus, nihil illae sint a certa subjecti modificatione diversum, eaque sit modi cuiusque natura , ut sine subJecto nec esse possit, neque concipi, necessario perire ipsae debent, vitiato sub ecto, quod
Opponitur 4. Si anima rationalis esset immortalis, hanc haberet praerogativam, vel quia substantia est, vel quia spiritua sis. At sive ses flantia , sive spiritualitatis ratio habeatur, praer ativam hanc habere nequit. Ergo &c. Prob. min. Non enim quia substantiar, cum plures substantias perire , certum sit . Neque propterea quod spirituatio cum gratia, & habitus ipsius animae sint spirituales, & tamen pe
IJ . Animam rationalem esse immortalem, non quia substantia, neque propterea quia spiritualis, si tum substantia, tum spirisaal tatis attributum generatim sumatur s sed quia substantia μνώω est, simulque talis, ut cogitet. Quia enim est substantia sint plex,
per actionem citati agentis perire non potest s & ideo maneat, necesse est, corpori post mortem superstes . Quia autein est subiassantia cogitans, illius est naturae, ut operaria ac proinde vivere, etiam sejuncta a corpore possit. Opponisur s. Si humana mens non periret in morte , sed corpori superesset, ac viveret, homo Non jam se moriens disseisi eonquereretur, Sed magis ire foras, vestemque relinquere, ut anguis, Gauderet a . Quam autem id salsum sit, ignorat nemo, qui inorientem lio. minem viderit. Ergo &c. Cum Lactantio, me nunquam vidisse, etsi plures morientes viderim, qui se quereretur in morte dissiavi. Sed ine fortasse Dieaveam aliquem viderat, etiam dum moritur, phiaosophantem, ae de sui dissolutione in exι remo spiritu disserentem. Lamodo sciri potest, utrum dissolvi se sentiat, an eorpore Iiberari, eum in exitu tingua muteficate Nam, dum sentit, ct loqui potest , nondum disiuatar es s ubi issolutus est, jam nee sentire, nee loqui potest, ita queri de dissolu-3ione aut nondum potest , aut jam non potest . At enim non prius , quom d pomataν , inteli it, se dissolutum ιri. Did, quod v/demur plerosque momentium non dissolvi conquerentes , ut ait , sed exire se ,
proficisci, ct ambulare iestantes, idque aut gestu Agniscant , aut,
a Lucretius lib. IIL de rerum natura W 6Is,
168쪽
F adhue possunt, ct voce pronuntiant '). Unde apparet, non dissoluistisnem feri, sed separationem, q*4 declarat, animam permanere a . opponitur ultimo. In sexta Synodo approbatae fuerunt epistolae . Sophronii, in quibus aperte traditur I intellectualia, atque invisibi- elia, angelos scilicet & animam ationalem, immortalia quidem es
se, at non per naturam , sed per gratiam. Ergo humana mens non est natura sua immortalis. D. disting. anir intellectualia non sunt immortalia tam intrinsecas, quam extrinsecus per naturam, concedo ans. Non sunt immortalia intrinsecus per naturam, nego ans, de conseq. Intrinseca itaque immoris talitas animae rationali, atque angelis naturalis est . Gratuita vero immortalitas extrinseca. De hac autem, non vero de illa , intelligendus est Sophronius, iique cum eo omnes , qui ajunt, animam rationalem nonnisi per gratiam Dei esse immortalem . Sensus nimiis rum est, animam rationalem indigere auxilio conservativo Dei, ut post mortem corpori superstes vivat, licet illius sit naturae, ut ab agente creato neque possit destrui, neque vita privari.
Ho. Stensa incorporea humanae mentis natura, ejusque in trinis
seca immortalitate demonstrata, reliquum est, ut illius originem investigemus. Observandum est igitur , non unam suisse hac super re omnium Philosophorum, Theologorumque sententiam.
m. Prima, eaque omnium sane absurdissima , opinio illorum fuit, qui, ut elegantissime ex eorum mente cecinit oli in Virgilius, Esse apibus partem divina mentis, ct haustasAEthereos dixere. Deum namque ire per omnex Terrasque , tractusque maris, earlumque profuniam. Hine homines, armenta, viros, genus omne ferarum
Luemque Mi tenuem nascentem arcessere vitam b)r. L a video
a Lib. VII. Divis. Instit. cap. Ita non aegre mortem obire. Sperare enim , se b) Lib. IV. Georgie. v. 2 9. conventurum ex Phia phis lathagoram, eπ Refert Alianus lib. Xli I. variarum Itistoricis Hecataeum, ex ψει cis Oompum historiarum cap. zo. , civem quemdam Me- ex Poetis Homerum. Et baec effatum, MI galo politam ex Arcadia, Cercidam nomiis maest, vitam amisisse. ne, morientem dixisse samiliaribus suis, se
169쪽
videlicet animam non hominum tantum, verum & peeudum, cetectarumque belluarum particulam esse ex ipsa Dei substantia avulsam, atque corporibus copulatam . Ita porro de humanae mentis origine
senserunt Pythagoras,& Euripides. Censuit quippe ille, Deum esse animum per naturam rerum omnem intentum , ct commeantem , ex
quo nostri animi carperentur sa , nempe demitti animos e earis , divianaque mentis eos esse non sotam munus, sed etiam partem prgeipuam aepνoriam sb), unde ipsum redarguit Tullius , quod non viderit , dia Ην acliane humanorum animorum discerpi, ct lacerari Deum sc) . Euripides vero, non contentus divi um aliquid , quemadmodum ipsum appellat Tullim, esse animum dicere, contendere ausus est, hominis mentem, atque Deum nulla prorsus inter se ratione disterni d).Manichaei quoque, ut refert S. Augustinus, nihil aliud dixerunt esse antrimam, quam ipsam Dei substantiam, atqae id omnino , quia Deus est se ineque aliter hac ipsa super re, si S. Hieronymo daada est fides H, senserunt Stoici, & Priscillianistae. Pessimaem demum hanc, vel state jam obsoletam, de origine humaciae mentis sententiam impius nuper exsuscitavit Spinosa . Cum enim nullum ille , ut suo loco dicemus, in ver Dei, niundique substatu iam disertinen ponat , sicuti rationalis anima est pars substantiae mundi, unam quoque Divinar substantiae, Spinota judicio , mentem ipsam esse particulam, eonsectarium est.
. . I L I ra. Alia de animae origine fuit Platonis opinio.Censitit quippe Philosophus ille nobilis, animas rationales esse particulas nota quidem substantiae Dei, sed animae Universi, ita nempe ut, que madmodum humanum eorpus corporis Universi pars est, ita animus humanus sit illius animae, quae Universum perficit, una veluti potato. Hominis namque productionem explicans Vir summus, ait Hationales animas conditas a Deo fuisse, quatenus rerum omnium Opi- lex in eodem eratere , in quo Mundi totius animam permiscens temperaveνat , superioris temperationis reliquias miscendo parfudit mo quodam eodem , non tamen perfectas fimuΓter , sed secundo is tertist radu a primis deficienteν g . Hinc Macrobius Mundi animam
ex a Tullius L I. de natura momm . M.' b) Auctor libri de eonsolatione, vulso Tullio adscripti. cin Lib. I. de natura Destrum cap. M.
s Epis h. inter Auto inianas CLXV.
170쪽
ex Platonis mente animarum omnium fontem appellat ta). Primus t men non suit Plato, qui hominum animas ex una Mundi anima deiscerptas dixerit; quippς eri m Orpheus dicebar, auctore Stobaeo, unam esse geneνalem ammam , ex cuju= multiplici Gυ one particulares anima
ria. Arbitrabatur insuper Plato , singulas animas , statim ae a summo rerum omnium opifice conditae fuerant, in totidem ab eo fuisse astris collocatas, tum humanis copulatas esse corporibus, ex tribus cum exeunt, iterum ad astra redire, atque ex his iterum deiscendere, aliisque,& quidem pro meritorum conditione diversis , ut nova animantia fiant, corporibus copulari. Plato persuadere eonatus ii, inquit S. Augustinus, vixisse hic animas hominum, antequam ista corpora gererent ib); atque insuper eas nee sine corporibus durare perpetuo, sed asternantibus υisibuι indesinenter vivo/ ex mortuis, ct ex via vix mortuos fieri putat , ut a ceteris hominisus hoc vi eantur di erre sapientes, quod post mortem ferantur ad sidera, ut aliquanto diutius in astro sibi congruo quisque requiescat, atque in e rursus miseria pristina oblitus, ei cupiditate habendi corporis victus, redeat ad labares arumnaseque mortalium , iIN vero, qai stultam duxerint vitam , ad torpora Die meritis delisa , De hominMm, e bestiarum , de proκὶmo revolvantur c . Ita enim ipse loquitur Plato: eum universum constituiset Deus)i stris parem numerum distribuit animarum , singulis sngulas adhibens, eisque tamquam vehiculo impositis monstra υit universi nMuram. Tum enumeratis vitiis, quibus obnoxia esse potest humana mens corpori copulata, hae, inquit, qui superaverint, eos Iuste esse vieturos s inj se vero qui ab his fuerint superati. Atque illum , qui recte euνrieulum
vitiendi a natura datum confecerit, ad illud agram , par accommodat fuerit , reversum, beatam vitam acturum . Contra vero agentem, eogi in ortu secando , sexu mutato ,feri mulierem . Et qui ne tune quidem sisem peccandi faciet, quatenus depraυatur, eatenus in brutorum naturam suis
II 4. Origenistarum hac super re fuit sententia, rationales animas non tantum antiquiores esse corporibus, quemadmodum senserat Pla- PULMent. m.II. L 3 to,
a Lib. I. in somnium Scipionis. M Lib. XII. de Trinitate num. 24. s