장음표시 사용
221쪽
ANIMADVERsro II. 1 4. Habendum est pro mera θpothesi, quod idem Vir Cl. panto
antea docuit, videlicet in s emate harmoniα prasias Visa , vi meeba . nisini eorporis, ex ideis materialibas se bilium nasci motus volitioni
bus, ct appetitionibur anima respondenter, citra usiam determinarionem
extrinsecam immediatam sa), ab anima pendentem m). Id, inquam, pro mera hypothesi habendum est. Neque enim arbitrari potest Cl. Au etor, id ab se ostendi, nisi contradicere sibi velit, primo cum ait, in systemate harmonia prastabilitae supponi possibile tale corpus, quod vi
Iosias meehanismi omnes humanos motus producat e): secundo, cum docet, possibilitatem hujuscemodi corporis a priori non posIe evinci,& aliquid adhuc desiderari, ut aposteriori ostendatur id) . Praeterea licet detur, nullo principio externo opu3 esse, qwao, ut ipse ait, in stomate inreuxur phsei supponitur vis anima in spiritus animales ν fluens , in s stemate eausarum oecasionalium omnipotentia divina , seu potentia Dei in ita, hicet, inquam , detur, nullum istiust nodi principium requiri, ut corpus suos motus peragat, non tamen sequitur, eura determinationem ullam extrinsecam ab anima pendentem motus voluntarios in eo ove per mechanismum eorporis, ex aliis mMisur in eoisdem naturariter graexistentibust oriri se) 3 quin prius ostenderit Cl. A etor, corpus non posse determinari ab anima, nisi vel quatenus physi eam qualitatem illi communicet, vel quatenus Occasionem Deo praeis beat, ut hosce motus in ipso eorpore producat: quod nisi tibi ab eo factum invenio, neque fieri posse puto. Fateor, a nobis non intelligi, quomodo humana mens determinare queat eorpus ad eos agenis dos motus , quos ipsa imperar, si neque aliquam realem qualitatem corpore it Ia communicet, neque volivione suae occasionem praebeat Deo, ut eos ipse efficiat. Verum non propterea dicendum puto, modum alium ab hisce diversum dari non posse. Sicuti enim naturam mentis nostrae non omnino perspectam habemus, ita nonnisi tem re contendere possumus, hoc dumtaxat, vel illo modo ipsam posse operari, & corpus movere, quemadmodum, eodem auctore Uolfio, neque ipse in luxus physicus cper quatitatem realem corpori i mpressam potest rejici tamquam fassus, quod uuliam ejus habeamas notionem tD, neque ex eo, quod anima actio in corpus a nobis non observatur,ealtio
222쪽
potest, quod noη detur , , eum plura sint, de quorum existentia d
hilare nequimus, licet eorum natura plane in abdito delitescat. Itaque ostendat primo Vir Cl. , tribus tantum modis posse humanum corpus ad mentis nutum suos motus peragere, nimirum vel juxta systema instuxus ph flet , vel juxta systema eausarum occasionaliam, vel vi solius mechanismi ,& tunc non peccabit fallacia imperfecta euamerati uis , cum ait: quoniam ad hoc, ut isti motus t voluntarii in nascantur in corpore , nullo principio externo opus est, quale in s emate inreuxis physici supponitur vir anima in spiritus animales tassuens s in s emate causarum occasionalium omnipotentia divina, seu potentia Dei infinitaseitra determinationem uuam extrinsecam motus voluntarii in eorpore per mechanismum eo oris ex aliis motibus in eodem naturaliter praexisten
Animam rationalem, ct eorpus, ea Ea conjungitur, esse δεσveluti automata , quoram unum as altero n suis functioniabur exercendis nullo modo rei a dependeat , vel omnino falsum est , MI nuia us effectus sua eskiens eausa eognoscyper expeνientiam potess, certoque determinari.
I s. Probatur. Etenim , si experientiam consulamus, rantam corvis nexionem deprehendimus inter perceptiones mentis , & certas inuistationes corporis, & vicissi in stiter quosdam motus corporis,&voli. tiones mentis, quanta nobis apparet inter efficientem realem causam, ejusque effectum. Sicuti enim posita causa efficiente reali po, nitur effectus, ita, facta certa mutatione in sensoriis corporis ex rerum sensibilium appulsu , excitatur statim in anima rerum earum Perceptio g. I 3 ρ. ,& quidem ea lege constanti, ut quemadmodum persectio effectus respondet virtuti suae causae, eamque adaequat s P. I. s. 3os. , ita pereeptio rei proportionaliter respo det impressioni factae in organo sensorio, adeo nimirum ut clarior, vel obscurior east, prout magis, vel minus valida fuerit impressio I. I 3. . Similiter, posita in anima volitione motus, statim motus ipse ita cor . re consequitur 3 is eam diu durat, quamdiu animae placet 3 cessat ve. ro, quin ne minimum illius vestigium supersit, quam primum vult mens, ut mota membra quiescant F. I S. I. Ergo, si tanta conne io, quam, experientia duce, inter certas operationes mentis, &quosdam motus eorporis deprehendimus, sumciens ratio non est, ut
223쪽
mens a corpor8, & eorpus a mente in suis exereendis stinctionibus
aliquo reali modo dependere dicatur, neque ea haud dissimilis connexio, quae, itidem Per experinatiam , inter realem causam , ejusqque effectum attingitur, suificien& ratio nobis erit, ut denominationem eaasa, atque effectus illiS iure tribuamus s ac proinde vel falsum est, mentem, & corpus elle duo, a se mutuo penitus independentia, automata, vel dicendum, nullius effectus naturalis posse a nobis, experientiae testimonio innixis, realem etficientem causam certo deis terminari. Nullus enim effectus ab eo est , tamquam ab efficiente Causa , a quo realiter non dependetia opponet sorte nonnemo, ad denominationem causa alicui rei tribuendam necessario requiri, ut illius actio cognoscatur . Sed contra: quia tunc nullius ferme effectus naturalis ea erit causa, cui es-fectus ipse jam vulgo tribuituria Nulla siqvidem ferme est, cujus actio nobis sit perspicua. Sic neque magnes erit causa motus, qui ad illius praesentiam in serro contingit, neque lucidum corpus ,. ut alix omittam, erit illius luminis. causa, quod, ipso posito corpore, per me dium diaphanum quoquoversus diffunditur, cum nemo sit, qui magneris ita serrum , luminosique corporis. per medium diaphanum actionem clare , distincteque cognoscat. At dicet alius , ex connexio inne, quae inter duo quaedam apparet, non posse legitime inferri , unum esse alterius causam,si aliunde constet, eam proportionem. inter illa non haberi,quae requiritur, ut unum causa alterius jure dicatur; atque hinc mentem non posse statui pro causa motuum corporis , utpote quae ad eos producendos sit improportionata. Verum in oppositum est, quia, omnino gratis dicitur, mentem non ita influere iacorpus posse, ut illud valeat ad motum, determinare. Mentis quippe naturam non ita perspectam habemus, ut certo nobis constet, quid
ipsa possit, quidque non possit . Scimus, eam esse substantiam cogi tantem. At ignoramus, an haec sola ei potentia insit. Connexio, qugdatur inter illius volitiones,& quosdam corpori& motus, argument
est, aliam quoque potentiam in illa haberi, licet modum, quo hanCexerceat, ipsi ignoremus. Sed hac de re alibi plura Monuisse in pra sens sufficit, sine sufficienti ratione mentem nostram ad movendum
corpus, cui juncta est, censeri improportionatam ia i H
. 176. Igitur aut nullius esctus naturalis sua scient causa doni Mper experientiam pates , aut fallunt principia, quibus f ema praestabilitae harmonia innititur . i l , A Dissiligod by Gorale
224쪽
I77. Τantam esse connexionem, si experientiae habeatur ratio, in. ter certas operationes mentis, & quoidam corporis motus , quanta inter realem causam, ejusque effemim deprehenditur, aperte docet etiam summus ipse harmonista Volsius. Sic enim probat, pro certo tenendum in omni systemate, mentem atque corpus ita se habere, ae fi anima vi Da produceret motus voluntarior in eo ore , er cor par vi sua produceret perceptiones rerum sen ilium in anima. Cum experiamur, inquit, fi objecta externa in organa sensoria rite constituta agunt, eo ipsa momento oriri quoque perceptioner, quibus eadem tamquam extra nos reprasentamus g. 948. Psychol. empir. s adeoque .positis mutationibus in corpore, poni quoque mutationes in anima , ilistis vero sublatis, har quoque tolli, i is impeditis, has etiam non o- viri s posta vero causa esseientis susscienti actione ponatar efctust 898. Ontol. s consequenter , ea cessante, vel impedita, eessare quoque, vel impediri sectum , perceptiones rerum sensibilium videntuν eetur actione eorporis in anima pνoducti ; atque adeo perceptiones veνum sensibiliam in anima eo modo oriuntur , ae se eorpus in ani.
mam ageret,seu in eandem insueret. Similiter eum expeνiamur , quo-vandam virganovum removit moιων statim consequi, quando anima eosdem Duo cI. 933. Psycholis empir. atque adeo posita , votitione antisma , poni motus voluntarios in corpore s posita notitione, hos cessare, MI prorsa; non produci , constet vero , posita actione eausa efficientio sufficient is, poni sectum s g. 898. Ontol. , motur voluntavit in coriapore videntar essectar actione anima producti, ct eessationes motuum Uectus pares videntur , atque adeo motus voluntarii in eopore ovi sutar , ct cessant eodem modo , ac si anima vi sua eosdem produce-ves , ae sisteret, consequenter in eo ar ageret, seu in idem ingueretia . Ergo , si nullus est realis influxus mentis in quosdam motus corporis , neque corporis in perceptiones mentis , licet tanta inter volitiones mentis, & motus corporis, & vicissim inter mutationes corporis perceptiones mentis connexio sit, ut illa non
esset major, si mens in corpus, & corpus in mentem reipsa in flueret, fateatur & ipse Vir Cl. neeesse est , escientem nullius effectus causam posse ex hoc capite definiri. ANIMADUERsio ILI 8. Si det Cl. Volfius, inter operationes mentis,& quosdam motus corporis eandem prorsus connexionem a nobis deprehendi, quae
a Psychol. ration. Demonstrat. s. LI.
225쪽
quae inter illa apparet, quorum unum causa alterius dicitur, dandum quoque ab eo est, mentem ,& corpus ita se habere in homine, quem intrinsecus constituunt , ut in perceptionibus producendis mens aeorpore,& in quibusdam peragendis motibus corpus a mente reipsa dependeat. Etenim, si secus, non video, quomodo vel manca non sit illius doctrina,vel non sint falsa, quae ipse tradit. Loquens nam inque Vir doctissimus de rerum dependentia, ait, unum em dependere ab alio, quatenus in hoc continetur ratio, cur illud existat sa). De remisti autem dependentia ab eo agi hoc Ioco, res videtur certa ; cum non aliter principiam, & principiatum, quorum unum reipsa ab alio deis pendet, ipse exponat e principium scilicet vocans, quod in se continetrationem alterius; prinὸ ratum vero, quod rationem sui in altero
habet ib). Hujus ergo Viri judicio, unum reipsa dependet ab alio,
cum ita se habent, ut in uno, cur alterum sit, ratio contineatur. Docet autem, unius rationem in altero contineri, eum, posito ho
altero, illud quoque existit. Enimvero explicans hoc principium et, s vel demonstratione, o I expeνientia patet, ideo esse A , quod ponat ηr
B, ipsum B erit ipsas A ratio sufficiens μ), ait: ampli mi usus est the
rema prasent, quod ita quoque enuntiavi poterate quo posito, aliquid ponitur, illud ejus ratio sufficiens est d). Ergo unum reipsa dependet ab alio, si hoc posito, illud etiam ponatur. Quamobrem , cum & iP- se doceat, ut vidimus superiori loco, possis mutationibuι in eo ore, poni quoque mutationes in anima, tuis vero sublatis , har quoque tolti sistis impeditis, haι etiam non oriri s ae iliter posita volitione anima, poni motu3 voluntarios in torpore 3 pota nolitione , hos cessare , vel prorsus impediri e , concedere quoque debet, mentem a corpore ,εc corpuς a mente in suis functionibus exercendis aliquo reali modo dependeres ac propterea non satis sibi consentire, cum ait, in aniama dari seriem perceptionum, o appetitionum vi propria productaνum citra ullam realem anima a corpore dependentiam , ct in corpore dari seriem motuum, vi meebanismi ex se invicem nascentium, di ab impressionibus in organa senseria a sensibilibus factis pendentium , eis raulum realem dependentiam eorporis ab anima f). Manea vero est illius doctrina, si, ut unum continere censeatur rationem sus entem existentiae alterius, satis nequaquam sit, ut nobis certissime conster, uno posito, alterum itidem poni. Manca, inquam, est, si hoc medium fallit s quia nullibi ab eo traditur, quod sciam, unde nam colliga
226쪽
ligatur , νationem suseientem unius in altero eomprehendi. ANIMADVERSIO III.
I73. Verum hac super re me vehementer nacivet ratio , qua Ia datus Cl. Auctor ostendit, ex θνis motuum in empore rationem reddi posse, ear perceptioner, ct a petitiones in anima jam oriantur , & vt- Cissim, ex serie pereeptionum, o appetitionum in anima reddi posse να- tionem , eur jam in eorpore oriantur motus caiὰ . Haec enim ratio est, quam ad id probandum ille assumier In anima, inquit, datur series perceptionum di appetitionum fg. 6ra. vi propria pro actarum t613. estra auam realem anima a eo ore dependentiam i g. 6rq- , ct in eoπο- re datur series Padam motuum s f. 6Ia. Di meehanismi ex se invicem
nascentium, ct ab impressonitus in organa senseria a sensibilibus factis
pendentιum g. 6IS. , e tra unam dependentiam realem eorpor 3 ab an ma g. 6I6. . Iuoniam ea ram una alteri tonstanteν consenιit g. 6 Iz. , nulla in anima dataν pereeptio, veI averisio, quin aliquis in stris motuum respondeat motus 3 nee vicissim aliqvrs in serie motuam datur motu1, quin eidem in serie perceptionam ct appetitionum aliqua respo deat perceptio di appetitio, utut nuua supponatur anima, ae corpori3 in se invicem actio. Atque adeo per naturam ct essentiam anima θ eo poris inteu ita , euν perceptiones ct appetitiones in anima , ct motu/quidam ta eo ore eodem tempore eontιngant, eonsequenter in anima, scorpore continetuν ratio Iusserent continustatis temporix, quo pereeptione=ct appetitiones in anima , ct utriusque eonsentientes motus in empore contingunt I. 16. Ontol. . Ex modificationibus adeo anima νatio redd. potest motuum in corpore, ct ex motibus in eo ore modisseationum aniama, seincet.ear dato Me in corpore mota , detur jam hae in anim4 perceptio, vel appetitio; θ υis ear data hae in anima pereeptione, vel appetitione, detur jam his in corpore moIas tβ. 2.Cosines. J Duo ita. que sunt in hoc argumento, quae simul stare mihi non posse videntur. Ptimum est r animam pro eere suar pereeptioner, ct appetitionescis ra unam realem a eo ore dependentiam s er in eoetove dari seriem motuum vi soliar meebanismi , eitra uuam dependentiam realem ψον voris.ab anima. Alterum veror ex modi seationibus anima rationem reddi molaum in eorpore, di ex motibus eorporis modificationum ammae, sive in anima , ct eorpore eontineri vationem susscientem continuitat ννemporir, quo pereeptiones di appetitiones in anima, ct utriusque con sentientes motar in corpore contingant. Si namque nulla est dependentia
227쪽
mentis a eo orh In suis perceptionibus producendis , neque eorporis
a mente in suis agendis motibus , nihil est in corpore, quod sit νatio I eiens, cur modo ita operetur mens, neque aliquid habetur in anima , quod susciens ratio esse possit, cur corpus ita moveatur . Non enim sine dependentia unius ab alio potest sustens unius ratis in altero contineri. Et vicissim , si in anima & corpore continetur ra ris sinetens continuitatis temporis, quo Perceptiones, & appetiti
res in anima ,& utrisque consentientes motus in corpore continganr, videtur tum anima a corpore, tum corpus ab anima in suis exeriscendis functionibus realiter dependere. Etenim, ipis auctore Uolfio, ens unum A dicitur dependere ab altero B, quatenur ejus, quod ipsi A inis existit, ratio in hoe altero B continetur a . Ceterum an haec Volfis ratio legitime concludat, iusta opportunius expendetur. ANIMADUERs Io IRI So. Dicet sorte nonnemo, seriem pereeptionum definitam effra Deo in qualibet anima dependenter ab iis mutationibus, quas ira organis sensoriis corporis, cui eam copulare decrevit, praevidit Deuxipse certo futuras, & ideo mentem cujuslibet hominis in productiois ne idearum dependere a corpore, cui juncta est, nota quidem prout re ipsa existente, sed prout a Deo praeviso: videlicet ab illo dependere, tamquam ae norma, juxta quam determinata a Deo fuerit in ipsa mente suturarum idearum series. Sed nullum est hoc effugium, si probe consideretur res, & cum Vol fit doctrina conferatur. Primi enim hinc sequitur, harmonisuram systema a systemate oee Onalista-νum parum disserre. Videtur quippe, Deum modificare animam ingratiam corporis, quemadmodum docent oceasonatista, si series idea. rum determinetur a Deo in ipsa anima ex praevisione mutationum , quae ita corpore sunt suturae. Secundo: series idearum nequit a Deo in anima determinari, nisi ipsa anima ita ponatur capax cujuslibet ideς, ut ad nullam prorsus sit per suam essentiam, sive naturam determinata. Ergo fallitur Uolfius, cum docet, vim reprasentativam universi esse naturam anima, quatenui reprasentationeι istas actuari essentians vero, qua νenur ad tales potiur, quam alias , tali potius , quam atra ordine actua
das, restringitar tb . Non enim video, quom do essentia animae conis sistere possit in vi repraesentativa universis prout ad certam producendam idearum seriem determinata, si ip- anima ut natura sua ad om-
228쪽
nes ideas indifferens , sive ad nullam per suam essentiam determina.
ta. Tertior. si mens habet a Deo, ut hanc potius, quam aliam idea . tum seriem producate igitur in rerum ideis producendis ab externo
principio mens ipsa dirigitur, & ideo sibi contradicit laudatus Auctor, cum docet, per θstema harmonia nassabiIita doniri, υim anima spr ductivam idearum non dirigi a principio externo a . marto, sibi quoque adversatur, posita superiori doarina, Vir Cl. , cum ait, amsammet amimam dirigere vim repraesentativam universi, isa ut si totiuν
praeeptionis, Pam habet ,rausa sufficiem ib). Quippe, si a Deo dete
minatur mens, ut hanc potius, quam aliam idearum seriem producat , jam non est ipsa met anima , quae vim illam dirigat. Adde, ideo per Volfium non dirigi humanam mentem ab externo princia
pio in producenda serie id earum, sed a seipsa dirigi in hoc negotio, quia vi flbi essentiari, O natarati ideam totius unives men3 ipsa producit c. 4 ergo mens cujuslibet hominis ita vi sua rerum ideas producit, ut, etiam ipsiusmet Vol fit iudicio, sit per suam essentiam ,&ideo non ab extrinseco, ad certam producendam idearum seriem deis terminata. Diator non potest dici, seriem idearum determinatam esse a Deo in anima ex praevisione mutationum, quae futurae sunt in corpore, cui juncta est, nisi corpus , in quo una potius, quam alia futura sit mutationum series, ponatue possibile . Anima autem , si audiamus Volfium , ra m habens sexiem peνceptionam , possibilis inteia Ilitur, etiamsi nullum possibile supponatur corpus, in quo serier motuum harmonicorum detur d . Ergo aut Volfius sibi constans non est, auedicat oportet, seriem idearum ex praevisione mutationum in corpore, cui iungenda erat, non fuisse in anima a Deo determinatam. Seritor docet CL Auctor, harmoniam inter mentem, & corpus praestabili istam a Deo non fuisse, . dum seriem perceptionum ita conssistiis , ut se. visa motuam , qua antecedentex ad tuam tamquam pumitis fumitar , eonsentiat se , sive neque crepus esectum esse juxta seriem perceptranam, θ' appetitionum anima, neque animam juxta seriem motuum corporis f . Ergo dicere sine piaculo nequit Uir doctissimus, ideas determinatas a Deo fuisse in anima dependenter a mutationibus, quas in organis senis soriis corporis, cui illam copulare decrevit, praeviderit ipse futuras.
Postremo et si mens cujuslibet hominis indifferens est per suam essentiam ad quamlibet idearum seriem producendam, istiusmodi ipsa est, ut cuilibet corpori a Deo copulari ex aequo potuerit . Contrarium autem
229쪽
apertissime tradit Volsius. Haec enim habeti in s stemate hadimonia proabilitς anima Me non potuit uniri , nis bule corpori per ipsam atriasque substantia essentiam, atque naιην- anima. In systemate insaxuose fiet, ct eausarum occasionaliam indi ferens est ad unionem eum quia let empore ta , utque id clarius cuique fiat, addi tr fetutare hoe est
in s siemate harmonia praestabilita, quod unaquaque anima ad anionem eum seo corpore per essentiam atque naturam suam destinetων , Daut eat concipiantur anima posmiles, quot eorpora humana ius baν-nisemis ealitia in hae serie rerum existere possunt, ct μνοι suum, sensu
proprissimo, eonveniat eorpus s eum nullo modo ,salva hae revum seris,aia tenus anima corpus feri possit tri. Igitur, nisi manifeste sibimet adis versari velit Vir Cl. , dicere nequaquam potest, humanam mentem dependere a mutationibus organorum sensoriorum corporis in rerum ideis producendis, quatenus ex praevisione suturarum ipsarum reuis rationum suerit ipsa mens ad unam potius, quam ad aliam producendam idearum seriem, a Deo determinata.
Nequie mens hamaria indepe'denter adeo as omni eκtetno primcipio omnes suaa perceptioner produeere, ut velati spiritualeaaιοmaιon vectari ipsa pum, nisi ejus ipsa ponatur natura,
ni nunquam valeat a eoSitatione cessare. 8 I. Prolatav. Spectari nequit mens veluti spirituale automaton inisi ita vi sua ideas rerum omnium producat, ut essentia , sive natura ipsius mentis sit tota ratio non solum, cur producat ideas, verum etiam cur has potius, quam alias producat . Automaton est enim, quod ita movetur, ut in illius essentia tota sit ratio, cur moveatur. Posita autem vatione susteienti, necessario ponitur. id, quod propter eam potius est , quam non est P. I. I. I 33. . Ergo in rerum ideis producendis non se habet mens tamquam spiritaale automaton, nisi ideas ipsas ita semper producat, ut nunquam valeat ab earum productione cessare. Semper enim hac in hypothesi habetur sufficiens ratio in mente, cur aliqua debeat idea ab ipsa produci. Confrmatnr. Quia, si a cogitando interdum cessat mens, danda est ratio, cur illa postmodum moveatur, sive ideam aliquam iterum
producat. Nihil est enim sine ratione IVMienti , cur sit potius, quam non sit c P. I. g. I 3α . Certum ςst autς mi id, ex quo ratio delum iis
230쪽
tur, eur, post otium, mens iterum cogitet, non semper esse in ipsa mente, alioquin nunquam otiosa, ut patet, illa consistereti P. I. g. a33. . Ergo ei advenit ab extrinsecos & ideo D risuale aa-etomaton mens humana non est , utpote Ab externo principio i operando dependens.
- 182. Nisi humana menι semper egitet, nultam est sestema havmonia pνHabiaita. Si enim non semper cogitat mens, haud recte habetut veluti spirituale automaton s Se ideo unum ex iis fallit principiis, quibus prastasima harmonia systema innititur I. I 61. .
χ83. Mentem semper cogitare, affirmat Cartesius, negant alii &quidem non de turba Philosophi . Quis autem horum vero propius accedat .videbimus suo loco. Id unum monuisse interea sus-ficiat, prudentiorum iudicio , nihil incertius esse , quam utrum mens semper cogitet. Hinc quanti faciendum sit systema , in quo principii loeci assumitur, quod plane incertum est, videant, quibus
integra manet judicandi potestas. ANIMADUERs Io I. 18 . Humanam mentem nunquam cessare a cogitatione, atquε propterea etiam in somno ideam totius universi m seipsa producere, adeo certum putat summus harmonista Volfius, ut sine probatione id admitti posse contendat. Nulla enim, inquit, adest νatio, ear antisma , qua peν essentiam suam ideam totis 3 univers eontinuo roducit,eUDVe debeat subinde ab actione sua contra vis non impedita noti nom s ct eura consueta Hi actione nescio ad quas alias digrediatur. Cum enim, propterea quod anima in somno perceptionum suarum Miconscia non fit, nondum sequatur, quod pereeptisne omni, seu idea senis
Dati, vel phantasmate destituatur, nee inde inferri potest, quod ideam n Dersi in somno non amplius producat. Iuod si dicar, vi eouoris d
germina νι vim anima ad hunc statum unives producendum, qui momen
ro evigilantis respondet, eadem id facititate rei e tuν , qua alicitur. nodo emm probaveris , motui, qui ex organo sensorio ad cerebrum pr.pagatur , inesse ea, per qua intemgi possis, cur anima producat rdeam unia