장음표시 사용
141쪽
Ad quartum : Quamquam ex dictis pateat promissiones veteribus Patriarchis ac Prophetis a Deo iactas, mere temporales non fuisse, sed etiam interdum spirituales, non tamen consequens est Deum Circumcisioni promissi nem gratiae aditinxisse: neque haec verba: statuam pactum meum inter me oete, ut sim Deus turas oe feminis tui post te, aliam suam temporalem continent promissionem , singularem scilicet Dei proVidentiam ac protectionem, bonorum huius vitae abundantiam, prolis multiplicationem , terrae Chanaan possessionem. Patent isthaec omnia ex ipsomet citato cap. II. Gene-seos v. a. Ponam fardus meum inter me o te. o multipIisabo te vehementer nimis. Et V. q. Eru pater multarum gentium. Et V. 6. Faciam te crescere vehementissmp, o ponam te in gentibus, 'gesque ex te egredientur. Et v. 8. Dabo tibi ρο semini tuo terram peregrinationis tuae, omnem terram Chanaan
in possessionem aeternam. P. se, Instat Calvinus Libro Institi cap. I 6. n. s Meris praestigiis Deus Iudificatus esset populum suum, s fallacibus Dbolis eos lactastet, quod solo auditu homrendum est. Equidem solo auditu id horrendum est. At nunquam Circumcisioni vim producendi gratiam Deus alligavit; ergo ea ex parte non fuit symbolum fallax, nec illa falsa spe Iudaeos unquam lactavit Deus, qui Circumcisionem dumtaxat imperavit in signum foederis, & distinctionis Isdaeorum ab aliis populis. objicies s. testimonia sanctorum Patrum. S. Augustini, qui Lib. I 6. de Civ. Dei cap. 27. contendit r. pactum illud quod infans incircumcisus irritum facit, esse pactum illud primaevum quod Deus
cum Adamo iniit. a. defectu Circumcisionis non deleri originale peccatum , quia Circumcisio signum regenerationis ibit. 3. poenam his Verbis expressam, delebitur anima illius de popula. esse poenam aetemam damni. Et Lib. 2. de nuptiis & concupistentia cap. 1 Iia sic loquitur: Ex quo insti-T. o.t. tuta est Ciscumcisis in popalo Dei , quod erat tunc signaculum fidei , ita ad GH significationem purgationis valebat, ct in parvulis originalis veterisque peccati , sicut oe Baptismus ex illo valere coepit ac innovationem hominis , ex quo institutus est. Lib. deniciue . contra Donatissas c. 24. cur ergo, inquit, ra Abrahamo praeceptum est, ut omnem deinceps infantem masculum octavo die circumcidei o. E. ret, qui nondum potuerat corde credere, ut ei deputaretur ad iustitiam : nifiquia ετ ip um per seipsum Sacramentum multum valebat 3 Quod in filio Mosi
Sancti Gregorii Magni Lib. . Moral. cap. q. Quod valet apud eos Π --Baptimatis, inquit, Me egit apud Veterer vel pro parvulis sola fides, pro maioribus virtus Satrifcii, vel pro bis qui ex Abrahae Birpe pr
dierunt , mysterium Circumcisonis. Idem fere docent Innocentius III. cam Maiores . S. Bemardus Epistola .ad Hugonem, Vcnerabilis Beda Lib. I. in Lucam, cap. 8. Magisto Sententiatum Lib. dist. I. Hugo Victorinus Lib. I. par. a. caP. 3. . Resp: Fatemis nobis hic adversari S. Augustinum, a cujus sententia, salva quae ipsi debetur reverentia, recedere nobis fas est. Ad hanc vero sententiam ductus videtur sanctus Doctor, r. quia in citata loco Gen. II. legebad cum septuaginta Interpretibus verba haec, octavo die: ex quibus consequens esse
142쪽
DE s Ac R MENTIS II L GENERE. I putavit, & pactum quod infans incircumcisius irritum facit esse pactum eum
Adamo initum, & poenam quam Deus comminatur, esse privationem gratiae, &aetemam damnationem. a. quia di utanS adVersus Pelagianos, undequaque colligebat argumenta quibus eVincere posset unumquemque ho minem nascendo peccatum originale contrahere, qu quidem ex rem
dio adversus ipsiun destinato commode demonstrabat, Baptismo scilicet in Lege Christi, de Circumcisione in Lege Moysis.
D lex distinguitur Sacramentorum effectus , gratia scilicet & character: hic ae tribus dumtaxat Sacramentis imprimitur, nempe Baptisqmo, Confirmatione, & ordinatione; illa ab omnibus consertur, aut talem conferri potest. De utroque illo effectu sigillatim disterendum.
De Iratia qua primarius est Sacramentorum effectus. GRatia quae per Sacramenta consertur, vel communis est omnibus Sacramentis, Vel propria uniuscujusque. Communis, est ipsa sanctificans gratia, prima, Vel secunda; idest , quae homini vel primum datur , vel jam data augetur. Sacramenta quae primam conferunt gratiam, Vulgo dicuntur Sacramenta mortuorum, ut Baptismus & Penitentia r quae Vero secundam conferunt, dicuntur Sacramenta vivorum , ut Confirmatio , Eucharistia dic. Gratia vero quae propria est uniuscujusque sacramenti, & quae idcirco sacramentalis appellatur, ab unoquoque Sacramento confertur ad speciales quosdam effectus assequendos: sic gratia roborans, propria est Sacramenti Confirmationis ad fidem constanter profitendam; gratia nutriens, Propria Eucharistiae ad incrementum charitatis, cte prosectum in omni genere virtutum; & ita de cateris. Circa hanc utramque Sacramentorum gratiam, tum communem, tum propriam, haec sunt expendenda capita. R imum: An gratia sanctificans quae per Sacramenta confertur, sit inter na, formalis, permanens, habitualis, & vera qualitas. - Secundum: M prima sanctificans gratia per sngula Sacramenta comserri possit.
Tertium: Quae & qualis sit gratia sacramentalis r an habitus distimctus a gratia sanctificante. Quartum denique: quantam, di an semper aequalem sacramenta comferant gratiam
143쪽
Iogaratia sanctificans quae per Sacramenta confertur, fit interna, formalis permanens, habiιualis, ct vera qualitas. Observat Magister Lib. Sentent. dist. q. suo tempore in controversia fui s. sepositum, an pax Vulis, cum baptisantur, gratia conferretur, qua ad majorem venientes aetatem possent Velle & operari bonum. De adultis enim, inquit, qui digne percipiunt Sacramentum , non ambigitur quin gratiam operantem & cooperantem percipiant. Negabant aliqui infantibus conferri gratiam, quia haec charitas est& fides quae voluntatem pra parat& adjuvat rat infantes, inquiebant illi, talem charitatem & fidem non habent , qua uti non possunt. Alii e contra dicebant, illis conferri gratiam operantem &cooperantem, non quidem in usu, sed. in munere, hoc est in habitu . Non aperit Magisterquam ex his duabus seqimur opinionem: cum tamen Lib. r. dist. 17. doceat craritatem, qua diligimus Deum & proximum, esse ipsummet Spiritum sanctum; quae sententia velut creonea in ipso notatur consequenter multis visus est existimasse gratiam quae per Sacramenta datur, inte nam non esse nec formalem: quamquam loco mox citato agnoscat adultis dari gratiam operantem εν cooperantem. Et L. a. dist. χ7. virtutem esse qualitatem quae in anima est, tanquam forma I ct gratiam esse virιutem nobis a Deo infusam. Verum quaecunque sit Magistri sententia, certum est nonnullos existimasse hominem iustum fieri, non per justitiam internam & sormalem, sed per externum dumtaxat Dei amorem; eo ipso modo quo homo homini gratus &acceptus est, per meram & externam benevolentiam, sine ulla transfusa imterna &inhaerente qualitate . Ita eorum mentem exponunt ac reserunt Andreas Uega Lib. 7. in Conta Trid. ca. a . Domicus Soto dist. 6. qu. I. art. conclusione a. Innocentius 3. Extra. de Baptismo ct eius esse tu, Clemens V.
in Conc. generali Vienneiasi Clementina de fide Catholica, sanctus Thomas in Summa 3. parte quaest. 69. art. 6. ubi observat causam erroris
filisse, quod Veteres illi non satis distinguerent inter habitum & actum; atque concluderent infantes Virtutes inlusas non habere, quod illis uti
Novatores Lutherani& Calvinistae docere videntur, homines justos fieri per solam externam justitiae Christi imputationem , qua nostra obteguntur peccata, sine ulla interiori ac formali gratia in cordibus per Spiritum sanctum diffusa. Ita sentire illos communis sere est nostrorum sententia.
Verum adversus calumniam totis Viribus reclamant nonnulli recentiores
Calvini discipuli, inprimis Ludovicus te Blanc in jam citatis Thesibus Sedanensibus, ubi rublicam exhi bet Reformatorum in Polonia Consessionem sect. I n. 7. qua asserunt, se falso accusara, qaasi omnem inhaerentem justitiam Me- Iibus negarent , eosque sola externa iustitiae Christi imputatione, quaest sine ulla interna renovatio no , Iustificari statuerent. Idem affirmat Consessio Anglicana cap. I 3.&Gallica art. 22. Addunt deceptos nos filisse vulgata definitione justineationis, quam ex usu sorensi Re Hrmatores mutuati sunt, secundum quam justificari nihil aliud est, quam a peccato ab triti insontem pronuntiari r Verum in usu Theologico, aliud importat, gratiam scilicet internam, formalem & inhaerentem. Si reipsa ita sentiunt Novatores, bene sit: Disiti sed Ly
144쪽
DE SAc R MENIIS GERE . Iosisiti utinam & in aliis fidei capitibus notastum patiter sentirent.. Verum hac missa facti quaestione, sit
Fide Catholica certum est , gratiam quae per Sacramenta infunditur . esse aliquid internum, sermale, inhaerens, distinctum ab actu fluente ac transitorio ; quod desinente seculo duodecimo , per habitualem qualitatem e plicari coepit: an autem Vera sit habitualis qualitas , Philosophorum sensu, definitum ab Ecclesia non fuit. probatur prima pars Conclusionis multiplici ex scripturis argumento. I Ex modo duo Deus affirmat se in justis permanere & habitare. Ioan. Iq. v. aet. Si quis diligis me, sermonem meum Iervabiι ct Pater meus diliget
eum, o ad eum veniemus, ct mansionem apud eum facremus. Et Apollo- Ius I. Cor. r. v-I6. citis, inquit, quia templum Deo olis , ct Spiritus Dei habitat in vobis. Isthaec loquendi ratio, Tenire ad alivem, mansionem apud ν eum facere , habiιare tanquam in templo , Indicat praeientiam Spiritus sancti per gratiam intimam ac permanmtem. II. Ex modoquo Deus nos sanctificat. I. PetrI I. V. 3. miserιcsrdiam suam magnam regeneraviι nos . Ad Titum Secundum isserico diam suam saloos nos fecit per Iaυacrum regeneratronιs o renovationis πι- ritus sandii. Ephes. φ. V. et . Induite novum hominem, qui secundum Deumereatus est in iustitia oe sanelitate veritatis. Porro sicut terminus petierationis&creationis est aliquid fixum&permanens, ita & regenerationis ac renovationis spiritualis per inhabitantem Spiritus sancti gratiam. III Ex modoquoianctificans gratia conceditur, nempe per infusionem , quae quidem intimum aliquid ac sermale importat. Rom. q. v. s . Charitas Deν dissi a vi in cordibuι nostris per Spiritum sanctum qui datur est nobis. IV. Idem evincunt ea Scripturae loca, in quibus gratia dicitur esse semen Dei, I. Ioan. 3. v. 9. pignus haereditatis. Ephes. I. v. I . signaculum Spiritus sancti, ibid. caP. q. V. 3O. V. denique probatur ex iis Scripturae testimoniis quibus dicitur impossobile osse sine fide placere Deo. Hebr. II. v. s.&Rom. 3. V. 28. Urbitramur fustificari hominem per fidem. Ex quibus sic arguitur: impossibile est sine fide placere Deo, ac vere justum esse: atqui infantes baptisati Deo placent ac justi sunt ; Vshil enim damnationis Q iis qui sunt in christo Iesia . Ergo infantes habent fidem, non quulem actualena, sicut Olimi omniavit Lutherus , cujus figmentum a suis explosum subinde filii; cujuscunque enim actus eliciendi plane incapaces sunt infantes: habent igitur fidem habitualem, inhaerentem, distin tam ab actu fluente ac transitorio, seu, ut loqpebantur Veteres Scholae Magistri, fidem in munere, non in usu. Probatur et, ex Concilio Trid. sess. 6.cap. . cujus haec doctrina est: In bae impii iustificatione per Spiritum sanctum cbaritas Dei diffunditur in cordibus Oorum qui inflicteantur, atque 1nis inhaeret . in ipsa iustificatione cum missiono peccatorum haec omnia si ub infusa accipit bomo per Issum Chri lumcisi inseritiir, fidem ,. spem, o charitatem . Porro charitas, seu gratiaque du
145쪽
iro DE SACRAMENTIS GENARIZ.citur diffiindi N inhaerere , haud dubie est aliquid internum sermale ,
di ilineium ab actu fluente ac transitorio. Et ses. 7. Can. I 7. de infitiatibus bapti satis sic statuit; Si quis dixerit parumlos. eo qrιὐd acitim credendr nota habent, fit septo Baptismo tuter fideles Eomputandos non esse, bc propterea cum ad annos discretionis pervenerint esse rebaptis ndos, auathema sit. Habent igitur intantes baptisati fidem , non certe actualem; ergo habitualem. Deniqtie Can. 13. sess. 6. Si quis dixerit, homines iustificari v I sola imp ratione iustitia chi illi, vel sola peccatorum remispone, exclusi gratia ct charitate qliae in cordibus eorum diffunditur, atque illis inhaeret, anatbema fit . Hrceorro gratia&charitas diffiisa in cordibus atque inhaerens, haud dubie aliquid est internum, formale, fixum ac permanenS. Ante Concilium Tridentinum jam anno I 3 r r. Clemens V. in Concilio generali Viennensi, clementina de fide Catholica, declaraverat, probabiliorem esse sententiam eoru inqui exillimant infantibus per Baptismum infundi gratiam habitualem inhaerentem. En verba: manium ad efectum Baptismi cis Theologi Uarias opiniones habeant, videlicet dicentibus quibusdam, pam. Tvlis culpam remitti, sed gratiam non comerri, aliis E contra agerentibusquδd 'oe culpa eisdem in Baptismo remittitur, ρο virtutes ac informans gratia infunduntur quoad habitum, etsi non pro illo tempore quoad risum. Plos attem dentes generalem esicaciam mortis Christi, quae per Baptisma applisatur pariter omnibus baptisatis , opinionem secundam , quae dicit ιam parvulis quam adultis conferri in Baptismo gratiam informantem oe virtutes, tanquam probabiliorem , oe diciis Sancto. um ac Doctorum modernorum Theologiae magis evnsonam ct concordem, sacro approbante Concilio, duximus eligendam. opinio, qtiam Summus Pontifex probabiliorem hic appellat, ea ipsa erat de qua discordcs tunc temporis erant Scholae Theologi, an nempe infantibus bapti satis gratia informans ac virtutes quoad habitum infunderentur: adultis enim eas insundi, communis omnium sere erat sententis, ut observat Magister, qui a caeteris idcirco notatus nait, quod visus ipsis esset docere charitatem in Oobis cliffusim nihil esse creatum, sed esse ipsum mei Spiritum sanctum. Ratio discriminis haec ipsis erat, quod infantibus videretur plane in illis habitualis gratia, quam reducere in usum non possunt, sicut possunt adulti . opinionem v rhillam, quae ipsos spectabat infantes, probabiliorem dumtaxat appellat S Pontifex, non autem certam certitudine fidei, quia tune, ob dissidentes Theologorum opiniones, eam aperte definire noluit Ecclesia, quam subinde definivit Synodus Tridentina, elim nempe intellexit omnes Theologos ad hanc sententiam rediisse . Ita testantur duo insignes Tri lcntinet Synodi Theologi, Andreas Vega Franciscanus, & Dominicus
Uega scribens insessionem 6. Concilii Tridentini de justificatione Lib. .cap. zq. II ec opinio, insuit, acceptata est ab Ecclesia in Concilio Viennensi, ut pra- habilior Sanctis oe recentioribus Dodioribus magis consona ; atque eam summa' concordia post Maristri tempora defenderunt Scholastici Doctores . Paulo post ait , Synodum Tridentinam sententiam hanc simpliciter & absqtie limitatione acceptasse, & anathema dixisse cuicunque oppositum
146쪽
mininicus Soto in . dist. 6. q. r. art. 3. Cons. I. sic rem totam expolnit 'Quod gratia Paptismate ablutis infundatur , duplicem habere piaest sensum innum, quod fant Deo grati; ρο hic semper fuit habiicis tanquam fides coibo-Itca : alter vero sensus est, quod illa gratia st qualitas ab homine distineta, divinitus eonsecrata, qua fat homo gratus, sicuti est habitus sciretiae o Cir tutis acquisitae; atque hic sensus non est tanquam de Ide usque adeo antiquas, quoniam neque tam plane ex sacra pagina colligitur. P m, ut dist. I. q. 3. ex. plicuimus, nihil repugnat hominem ebe Deo gramm, absque ulla sibi inhaerente qualitate, sicuti ego sum gratus amico , eo solam quod diligor ab illo . Et pariter distinguendum est de virtusum inscisione. Quod enim Ides, spes oecharitas sint auxilia quaedam specialia Dei, suibus nos supra nattiram ad cre
dendum movet, θ' sperandum, o amandum, confiso Evangelica ess ..... ι .
liud autem sint habitus distincti potentiarum, scuti acquisti, nee ιam planὸligitur ex sacris Litteris, nec ni tam amiqua Ecclesiae confess o . Imo gradatim Seriιas haec ab.Ecclesia suscepta est: primimi enim Innocentius in cap. Maiores, De Baptismo, tanquam rem inter Theologos dubiam reliquit, atrum hoc secundo modo gratia oe virtutes per Baptismum t undantur: postmodum vero in Concilio Mennensi pars haec limatim tanquam probabilior, didiisque Sanctorum o Doctorum magis concors recepta est ; quod scilicet tam parvalis quam adultis infundantur, ut patet in clementina, Fidei Caιbolicae, De sum ma Trinitate o fda cattalica , o hoc potissimum propter parvulos, de qui bus maius erat dubium: nunc autem novissime in concιlio Tradentino tanquam certa veritas est stib hoc verborum tenore decreta. Resert deinde verba Ca- noni S I I. sess. 6. quae mox laudavimus. Clariora sunt haec insignis Theologi Verba, quam ut explicatione indigeant. Probatur 3. ex communi Sanctorum Patrum doctrina. Docent enim I. eos persectos esse, qui Spiritum in se perseverantem habent. Ita S. Irenaeus Lib. S. cap. 6.
fice, sanitas in corpore, verbum in mente ; quas comparationes profert Beexponit sanctus Basilius Lib. de Spiritu sancto cap. 26.
nitatem, vigorem, eram libertatem, Dei filiationem, novam nativitatem ac regenerationem, quibus certe omnibus aliquid internum for. male, fixum ac permanens siqnificant.
tur, infundi, diserte affirmat Lib. n. de peccatorum meritis & rem. cap. 9. ubi ait, christum dare Fidelibus occultissmam sui Spiritus gratiam , quam latenter i vηdit o parvulis. Et cap. 19. ait, infantes fideles esse ac dici per Sacramentum fidei. Non quidem isto dumtaxat sensu, quod exterius fidei si-ignum percipiant, sed etiam quod internam&inhaerentem habeant fidem , quam habitualem Vpellamus: iam enim dixerat, in illis infantibus per Baptismum fidem inesse, quomodo inerat per nativitatem Adami peccatum . Et Lib. de gratia & libero arbitrio cap. 2 a. ait, infantibus, quando baptis -
Ur, etiam reluctantibus gratiam haerere. Atque hinc merito Andreas Vega loco mox citato observat, Patres ΤrLaevtinos, cum rem nostram praesentem definiere, recte intellexistebane eommv-
147쪽
Caibolitii Docioribus diversiisi morum temporum summa conPordia sententiam bane trudi, nisi esset a Spiritu sancto, ct digna quae ab omnibas reciperetur. Αt, inquies, ad quid inservire potest in parvulis gratia inhaerens, inso mans & habitualis, quandoquidem in actum exire ίlla non potest, imo Beactitati gratiae auxilio indigeant, ut grandiores faciti credere in Deum, spe rare, ac ipsum diligire valeant Resp. istud utilitatis ac commodi habere ejusmodi gratiam, ut parvulos interius sanctificet, immutet, regeneret, Deo gratos & acceptos reddat ;ut accedente auxilio Dei actuali, fidei, spei, & charitatis habitus ad actus similes eliciendos moveat & impellat: atque in eo maxime discrepant habitus supernaturales insessi a naturalibus acquisitis, quod isticum per freque tes actus sint comparati, ex se se ad actus similes disponunt, movent & inclinant, nec tam facile possunt a subiecto dimoveri; habitus vero inius sitne qualitates veluti sopitae acquiescentes, quae, ut in actum erumpant, indigentium exremis tum internis auxiliis r unde etiam fit ut per unicum actum contrarium expellantur; puta fides per haeresim, spesper desperatiouem, charitas per seccatum mortale. Secunda pars Conclusionis, scilicet definitum ab Ecclesia non esse,gratiam illam sanctificantem esse verum habitum & Veram qualitatem, Philos phorum sensu, probatur testimonio Theologorum qui Concilio Tridem tino interfuere. Andreas Vega loco jam indicato ait, rem quidem definitam filisse, tametsi non tib nomine habituum. Dominicus Soto Lib. a. de gratia cap. 18. ait, revera remerarium se negare Iratiam banc inhaerentem, nempe per modum qualitatis Fion riimene e conira fidem. Et cap. 8. ait. concilium consulto abstinuisse a vocabula habitur, ut rem expressὶ non definiret. Et in Librum . Sent. dist. I. q. 3. art. r. ι sanὶ intelligere cupit, ait, quomodo Sacramenta gratiam eo erant, id primum constituat oportet , fingendo nullam eiusmodi qualitatem esse necessariam: nam prosed tis Patres nunquam de illa disputare cogitarunt; imo res est non adeo antiqua. Enim vero in Concialis bHennensi, propter paruvIos ante Uum rationis sacro fonte intinctos sanxerunt, ut probabilius ; ct nuper in Tridentino, ut certius, qualitates illas quae sunt gratia o virtutes bapιUaiis infundi ; sed Me tantum a temporeiapostolorum docti Deereque postmodum posteros contendebant, quod Sacramen ra novae Legis in hoc sensu gratiam conferrent , quod homines facerent Dei amicos, site per qualitatem id feret, De sine illa, ut inter homines accidit Cumasserit Solo, tanquam rem certam a Concilio Tridentino definitam misese, gratiam scilicet & qualitates infundi, per qualitatem haud dubie inteuligit tantum aliquid internum, formale, distinctum ab actu fluente & transitorio, quod quidem, recepto usu, qualitas & habitus nuncupatur; quamquam ab nac appellatione abstinere consulto Voluerit Synodus, ne quaestionem de nomine dirimeret. Revera enim non alia hic videtur esse, quam dα nomine controversia, an nempe gratia quae infantibus, dum baptitantur ,
infunditur, habitus & qualitas dicenda sit. sic autem communi usu a suo recedere non licet appellatur; at fidei ille satisfacit, qui putat gratiam . illam
148쪽
illam esse aliquid internum distinctum ab actu, quidquid tandem illud sit Melchior Canus ex Familia Praedicatorum insignis alter Theologus, qui Concilio Tridentino pariter intersuit, Lib. 7. de Locis cap. a. inter quaest aes in Scholis, salva fide, eontroversas, hanc reponit, an gratia qua jurstificamur sit quaedam qualitas animo impressa. Ruardus Tapperus unus e Theologis es asdem Concilii arti . qui est delibero at ire idem quoque testatur. Idem & alii non ignobiles Schola,
Doctores, Rannes a. a. q. 13. art. a. Medina in primam 1. qu. Io . arti c. a.
conclusione a. Thomas Stapleton Lib. I. de Iulii ficatione cap. 8. Alberius Pighius Lib. s. de libero arbitrio. r per singula Sacramenta prima sanctiferar gratia conferri possis
Quaestio est utrum Sacramenta vivorum, quae ex primaria sua institutione destinata sunt ad incrementum gratiae conferendum, possint per accidens primam; & Sacramenta mortuorum, secundam conferre graciam.
Sacramenta vivorum possunt per accidens primam conferre gratiam';& Sacramenta mortuorum, secundam. Ratio est: Quia Sacramenta ex se se gratiam semper conserunt non ponentibus obicem: si ergo contingat aquod fieri Potest, adultum ex persecta charitate prius justificatum esse quam accedat ad Baptismum vel Poenutentiam, quae duo appellantur mortuorum Sacramenta ) haud dubie B ptili us & Poenitentia primam non conserunt sanctificantem gratiam , sed Incrementum dumtaxat illius et quamquam eo casu prima illa gratia non datur sine voto seu desiderio percipiendi reipsa Sacramenta. Pariter. si quis eo quo par est pietatis ac religionis affectu ad sacram Mensam accederet. cum aliquo tamen mortali peccato, cujus post diligens examen se reum es se iniurat, Eucharistica Communio per accidens primam in eo produceret sancti Mantem gratiam. Verum de hoc argumento uberius suo inco.
E a re qualis fit gratia fueramotalis. An βι habitus distismos. . a grasia sancti came .
Gratia Sacramentalis dicitur, quae propria est uniuscujusque Sacramemti; de qua duo quaeruntur. Primum, an singula Sacramenta praeter gratiam lanctificantem , quae omnibus communis est, suam peculiarem conferant.
Secundum, quid sit illa specialis ac singularis gratiar an a gratia sui. ctificante distinguatur, & quid ei superaddat..
149쪽
singula Sacramenta praeter sanctificantem gratiam, peculiarem aliquam. quae sacramentalis dicitur, conferunt. Probatur: Quia unumquodque Sacramentum ad specialem finem destia natur. caro abluitam, ait Tertullianus Lib. de resurrectione carnis cap. 8.vι anima emaculetur. caro ungisur, ut anima coUecretur. Caro manus imp
sitione adumbratur, ut anima Spiritu illum,netur. caro corpore christi vesciatur, uι anima de Deo saginetnr. Et Eugenius IV. in Decreto et Ter Baptismum spiritualiter venascimur ;per confirmationem augemur in gratia, ct roboramur in fide: renati autem σroborati nutrimur divina Eucharisia alimonD. Q d bi per peccatum incurrimus agritudinem anima, per Prnitentiam spiris ter sanamur 3 spiritualiter etiam re eorporaliter, prout animae expedit, per Extremam undiorem ; per ordinem vero Ecclesia gubernatur oe multiplicatur spiritualiter; per Matrimonium auetur corporaliter. Porro adfines illos varios&distinctos assequendos necessaria videturpropria & speci alis gratia sacramentalis: effectus quippe Sacramenti induitrationem medii respectu finis ejusdem Sacramenti; ac nisi effectuset ille varius foret ac distinctus, vix aliter differrent inter se Sacramen-xa, quam externorim; neque unum alio majoris seret necessitatis.
V erisimilius est gratiam sacramentalem non esse habitum distinctum a gratia sanctificante, eique jus aliquod dumtaxat addere ad obtine da, cum opus est, auxilia gratiae necessaria ad proprios uniuscujus. que Maamenti effectus consequendos, Probaturi Quia superfluus omnino videtur habitusille distinctus 2 gratia sanetificante; liquidem haec una id omne praestat, quod praestaret distinctus ille habitusi animam quippe ejusque facultates perficit & complet in ordine ad exercendos supernaturales actus proprios cuiusque Sacramenti; ergo sacramentalis gratia supra habitualem sanctificantem adjicit solummodo jus aliquod certum ac fundatum in druina promissione, qua se gratuito. obstri xit ut dignae Sacramentorum perceptioni & sanctificantem gratiam annecteret, & jus illud obtinendi actualia gratiae auxilia , ad finem uniuscujus que Sacramenti prossium assequendum. Neque porro est quod reis ident nonnulli ius illud admittere, ne sorte gratia inde desinat esse gratuis, ad quam jus habetur. Quis enim non Videatnsiliu on in nostris meritis, feci in liberali ac plane gratuita Dei promissione ac benevolentia fundatum esse; nec alio titulo esse debitum, quam fidelitatisDei, qui fidelis est in promissis, &in necessariisnunquam deest λQuareSq. anillaauxilia gratiae statim asuscepto Sacramento conferantur. Resp. ea conferri suo tempore & loco, cum nempe postulat necessitas is Plerumque cnim contingit, aut non esse necessaria nujusmodi auxilia cum
150쪽
Sacramentum percipitur ; aut tunc esse necessaria, cum percipi amplius non potest. U. g. puer Sacramentum Confirmationis percipit cum nullas patitur circa fidem tentationes; non indiget tunc speciali illo auxilio gratiae, quod proprium est hujusSacramenti: eo tamen subinde indigebit, cum Sacramentum percipereamplius non terit. illa ergo gratiae auxilia, ad quae per sacramentum jus acquirit, suo tempore & loco conseruntur . .
Quaeres a. an qui per mortale peccatum excidit a gratia sanctificante ώjus amittat habendi suo tempore praedicta auxilia. Resp. ita esse: quia amisso juris fundamento, jus ipsum amittitur.
I uantam Sacramenta gratiam conferant, or an in omnibus semper aqualem iaQu stio est de eodem Sacramento in se considerato,non comparate ad aliud. Censent aliqui idem Sacramentum habere posse inaequalem estectum gratiae , etiamsi aequalis sit ex parte suscipientis dispositio. Ita Paludanus in . dis . . q. I. &Cfetanus qu. sq. art. I. Fundamentum Paludani est, quod parvuli , qui cum solo Baptismo moriuntur, inaequalem in Coelo consequantur gloriam; quia destinati sunt supplendae Angelorum ruinae, eorumque sedibus occupandis: Angeli porro illi, si in gratia perseverassent, inae alem o tinuissent gloriam. Cantanus alia ratione utitur: Quia, inquit, in Baptis. mo parvulorum plarimum Valent parentum ac Minutrorum meritas ergo scut inaequalia sunt ista merita, sic etiam inaequalis est Baptismi effectus in parvulis. Censent alii, idem Sacramentum aequalem semper conserre gratiae effectum, quomodocumque homo sit dispositus, modo non ponat obicem. Ratio ipsis est, quia Sacramentum ex sese cum non reperit obicem, tantam Producit, quamam potest gratiam. Alii denique ajunt, Sacramenta etiam ex opere serato maiorem conferre gratiam pro majori suscipientium disepositione , seu Pietate ..
Idem specie Sacramentum aequalem semper gratiae estinum, confert ita qui aequaliter praeparati ea perciPiuntia Probatur: Ruia ubi causa est eadem & eodem modo applicata, &dispositio ex parte suscipientis eadem, effectus idem planedebet esse. Neque PaliIdani aut Caietam fundamentum Quidquam habet Ponderis: quia lalso suppinnitur inlantes quicum solo Baptiuno moriuntur , Inaequalem habere gloriam: falso quoque supponitur nos supplendis Angeloriam ruinis, & se,bus in C lo occimandis dumtaxat esse destitiatos: falsum non minus est, quod aliquis
gratia: sacramentalis.gradus respondeat merito parentum vel Ministrorum; certum quippe est, Virtutem omnem Sacramentorum ab uno Christo deri-Vari: His enim est qui baptisat .. mquid , aid Apostolus r. Corinth. I. v. I r3. Paulus erueifixus est pro Vobis i aut in nomine Pauli baptisati estis 2 Perinde Valet Sacramentum, a quocunque Mitiistro conferatur: potest qui
dem Minister suis precibus impetrare a Deo gratiam aliquam pro eo cui