장음표시 사용
161쪽
Adversus pracedentes conclusiones.
Objicies r. contra pri mam Conclusionem. De charactere per aliqua sacramenta impreta, nulla in Scripturis fit mentio, ut nos ipsi cum multis antiquis Scholassicis non diffitemur: apud Veter autem SS. Patres & Theol . gos ante Innocentium III. hoc est 3 saeculum decimum-tertium, deillo pariter altum est silentium: nihil deillo Magister Sententiarum, nihil Hugo Viiii annoctorinus, licet de Mcramentis ex proseo tractaverint. Magister enim L.
tum, non vero rem Sa menti percipere; per rem vero Sacramenti, intelligit, Mo gratiam : neque distinguit duplicem essectum Sacramenti, uinos jam distin guimus, gratiam scilicet & characterem. Eodem Libro dist. 7. rationem reddit cur Confirmatio repeti non possit, nempe quia non debet Sacramento fieri injuria; fieret autem si repeteretur: quod enim per consecrationem aliquam consertur, iudice sancto Augustino, iterari non potest: si vero characterem agnovisset Magister, procul dubioeumlaudasset tanquam Veram causam cur repeti non possit Confirmatio ia . iResip. 1. silentium Seripturae opponi hic merito non posse, cum aliunde certa de constans est Ecclesiae Traditio. a. Falsum est veteres sanctos Patres nihil de charactere suis in Scriptis ad nos transiuisisse: fidem faciuut quae hic laudata sunt eorum testimonia. 3. Uctere& Mholastici, ut diximus , non tam de existentia characteris, quam de naturaeipsius, disputant, ac degenere probationis unde certo possit demonstrari illum per aliqua lacramemta imprimi. q. Magister Sententiarum characteris quidem nomine non utitur, at rem nomine ipso significatam agnovit. Libia cnim q. dist. 7. mox cutata, docet Baptismum , Confirmationem di ordimem iterari non posse , quia per quamdam consecrationem conseruntur, quaeratio ex sancto Augu- uino deprompta est, ac characterem nostrum submdicat.
Obiit Et vero Petrus Pictaviensis Lombardi discipulus, & in Cathedra The Uno logica Parisiensi, quam annis prope quadraginta magno cum plausu tenuit, successbr, primusque Sententiarum Lombardi Commentator, in dista'. dustincte de charactere impreta mentionem facit, sicut&Guillelmus Parisiem sis Episcopus qui floruit an. Ia o. cap. 3- de Baptismo, quox summo consensiu caeteri Seholae Magistri sequuti fiantia . Obiicies a. Veteres Ecclesiae Doctores, imprimis vero sanctus Augustianus, per characterem cujus aliquando meminerunt, intelligunt, Vel exte-rius Sacramentum, Vel internam gratiae unctionem, vel externam denominationem; quemadmodum explicat Durandus antea memoratus. Η'c sensus. Augustinus Sermone coram Emerito Donatista, ait fidem in nomine Trinitatis esse characterem quem Christus militibus sivis imprimi jussit. Rel p. nego ant. Ad sanctum A ustinum,. distinguo: per characterem imprimentem, seu causam characteris instrumental , intelligit sanctus Eustinus Sacramentumexterius aut fidem Trinitatis, hoccst, invocationem solemnem Trinitatis quae filia Baptismo, concedo: per characterem impressum
162쪽
sum, nego. Porro citato loco loquitur Augustinusde charactere imprimente, nos autem hic agimus de charactere impressb.
Instabis r. Eodem in loco sanctus Doctor asserit, quod si Donatus in no mine filo b tisasset, haracterem impressisset: at talis character haud dubie nihil internum misset ac spiritale. Resp. sanctum Doctorem ex hypothesi loqui, ut saepe fit inter disputan- .dum. Scilicet consilium ipsi erat ostendere, Sacramentum vim sitam unice 'a Christo trahere, atque validum & ratum illud esse, a quocunque Ministro, ritu legitimo & a Christo praescripto consecratum; quod ostendit ex hypothesi in qua supponeretur Donatus proprium suum Baptismum conferis xe, estque Donatum eo in casu characterem suum impressum in iis quos baptistret. Hypothesim autem non probat nec admittit sanctus Doctor, sed ea tacta recte concludit quod Volebat, nempe Sacramentum Christi non
pendere a privata Ministri conditione, sed a virtute Christi de quo dicitur , His est qui bapti Ρι.
Instabis a. Ibidem sanctus Doctor ait characterem exterius cognosci,
quod de signo spiritali & interno dici non potest, bene vero de exteriori
-- Resp. dist. ant. ate characterem exterius cogimsci in suacausa, nempe via sibili Sacramento, concedor in seipso immediate, nego. Obiicies 3. Vitiosus occurrit in nostra sententia circulust namque idcirco probamus characterem imprimi per aliqua Sacramenta, quia haec iterari . non possunt;&probamus ea iterari non posse, quia characterem imprimunt. Resp. vitiosum non esse circulum, cum probatio ex diverso caulae genere deducitur; qua ratione effectus per causam, & causa per effectum aliquando probatur. Iterari non Posse aliqua Sacramenta prohamus ex charactere impreta, tanquam ex effectu Sacramenti; &Viciuam probamus characterem ab illis Sacramentis imprimi, tanquam ex causa Instabis. Ex eo quodSacramentum aliquod non possit iterari, male inse tur per illud characterem imprimi; namque Matrimonium iterari saepius cum eadem persona non potest, nec tamen imprimit characterem. Respond. Matrimonium ex se iterari posse cum diversis personis, quod satis estut characterem non imprimat. Cum eadem vero personaTepeti non
potest, non quidem propter characterem quem imprimat, sed propter vinculam quod dissiavi non potest nisi sola morte, si consummatum merit ssunt enim duo in came una objicies q. Necesse non videtur recurrere ad characterem, ut explicetur
cur Baetismus V. g. repeti non possit; in promptu 'uippe sunt rationes aliae. Prima, quia Baptismus est ianua seu introitus ad Ecclesiam: ubi autem semel aperta est janua, necesse non videtur ut saepius aperiatur. Secunda , quia Baptismus destinatus est ad delendum originale peccatum, quod unucum est. Tertia, quia per Baptisinum promittiturusta aetema, Dei autem
promissi a certa est. - Resp. I. nego ant. Etsi enim rationes illae&causae, quasNovatorrae se gerant, dquam momenti ac ponderis haberent, an idcirco excludendam quam ex es aractere impreta Ecclesia repetit λ minime prosecto. x. Le- es admodum dc parum firmae videntur adductae causae & rationes. Prima
163쪽
quidem, quia janua Ecclesiae quae baptisatis aperitur, iisdem apostatis aedesertoribus, si redire Velint, rursus aperienda est, non quidem per Baptismum, sed per mitentiam. Secunda, quia qui fictus accedit ad Baptusinum, a labe peccati Originalis non mundatur. & tamen non rebaptisatur. cum respiscit. Tertia, quia per Eucharistiam promittitur quoque vita aeter na, & tamen saepius percipi potest ac debet Eucharistica Communio. Obiicies s. Inutilis omnino Videtur character, ut sit nota distinctionis Cui enim inserviret3 An Deo λ at omnia per seipsum novit immediate. An Beatis at omnia vident in verbo. Antion lini at Videt tantum ea quae pa
Resp. ad hoc maxime utilem esic characterem, quod sit nota seu signum quoddam fixum ac permanens, per quod homo Deo consecratur, ac ciistimguitur a caeteris. Neque refert quod absque tali signo Potuisset homo Deo consecrari, a Deo de Beatis cognosci, & secemi ab aliis: neque enim hic disputamus de eo quod fieri potuit, sed de eo quod revera a Deo factum cst; neque hujusce tacti alia quaerenda ratio, quam voluntas ficientis. Simili argumento probaretquis, superflua esse Sacramenta ad sanctificationemn stram, quia potuit Deus alia via suam nobis communicare gratiam: Voluit
tamen eam per Sacramenta nobis communicare; ulterior autem ratio quae
objicies 6. Per omnia Sacramenta imprimi deberet character, non autem, per tria dumtaxat, quia nempe per omnia Sacramenta homo deputatur ad cultum divinum. Resp. S. Th. 3. parte q. 63. art. 6. per ea tantum Sacramenta characterem imprimi, per quae homo deputatur ad agendum aliquid vel recipiemdam quod pertineat ad cultum Dei. Atqui tria dumtaxat sunt hujusmodi Sacramenta. Paenitentia enim directὸ ad. divinum cultum non ordinatur, ait ibid. Angelicus Doctor: per illam enim homo liberatur a peccato, non autem exbi betur ipsi aliquid de novo pertinens ad divinum euictam, sed refiisuitur in si tum pristinum. Pertinet autem, pergit lanctus Thomas, aliquod sacramen tum ad divinum cultum tripliciter: uno modo, per modum ipsius actisnim, adio modo per modum agentis ', tertio modo per modum recipientis. Per modum quidem ipsius actionis pertinet ad cultum dioinum Eucharinia, in qua principaliter divinus cultus consistit, in quantum ess EeeIecta siniscium; ct per Me idem sacra mentum non imprimitur homini character, quia per Me Sacramentum non ordina-ιur homo ad aliquid aliud ulterius agendum vel recipiendum in Sacramentis, cum potius fit fnis re consummatio omnium Saeramentoram. Ita sanctas Thomo.
Alb.ε, Objici Τ. contra secundam Conclusionem.
eontra Varias circa naturam characteris opiniones, ea caeteris praeserenda stren- Videtur, quae, salva fide, lacilior est, ac clarius exponit quaecunque ad characterem pertinent: atqui talis est opinio Durandi supra memorata, quae per Et: selam externam Des voluntatem seii destinationem nitide exponit qua ra- tione homo per Sacramenta deputetur ad res sacras percipiendas Vel peragendas, absque ulla succrescente in anima entitate seu qualitate, quae lino
scura est ut vix intelligi possit; quomodo Magistratus ad varia Offcia deputatur, & pretium monetae crescit vel minuitur per solam Principis volunt
tem sine ulla qualitate addita ve, in Magistratu vel in moneta.
164쪽
Resp. prudenti & cauto Theologo sussicere non debere, quod opinio. citiam amplectitur, sit facilior & fidet non adversetur, sed priterea ne cesse esse, ut cum modo loquendi, seu proprietate Verborum, quae usurpat Ecclesia, aperte consentiat . Quamvis autem opinio Durandi cum fide conciliari possit, at utcunque ut intellectu tacilior , vel eo tamen solo nomine rejici debet, quod videatur aliena a communi usu loquen et Ecclesie & Theol Norum , ubi de charactere verba faciunt . Nui enim characterem esse signum Biritale animae impressum , inhamens & . indelebile: an vero proprie id dici potest de externa quadam denominatione & destinatione hominis ad res sacras sive perficiendas sive recipiendas minime profecto. Hic et go loquendi modus denotat aliquid absolutum & intemum, seu qualitatem animae inhaerentem i neque assiducta exemela quidquam hic juvant Durandum. Princeps enim cum Magistratum ad aliqua officia delegat, nihil in eo ponit, nec aptum eum facit, sed supponite Deus e contra qui in animam ipsam hominis illa bitur , quem amat suo amore dignum facit per infusionem gratiae ; &quem pariter ad cultum suum certa ratione consecrat , Per internam aliquam qualitatori ipsum disponit ac destinat. Neque vero resert quod
difficile sit qualitatem illam explicare . Quasi istud a Theologis exigi
merito posset, ut res Theologicas, omni prorsus detersa obscuritate, planas & faciles omnibus redderent.' Objicies ultimo . Character est signum et omne autem signum relati- vum est ad rem quam significat; erio character est relatio quaedam realis, ut contendit Scotus. iResp. in omni signo , praeter illam ad rem significatam relationem , esse aliqnid reale & absolutum. V. gr. in charactere qiπι notatur ovis vel miles, praeter illum respectum quem habet ad Pollatarem&dueem, est aliquid reale absolutum: pariter igitur in charactere per Sacramenta impressis, praeter ordinem quem dicit ad cultum Dei, aliquid est Asolutum & reale in anima inhaerens, quod solet appellari qualitam quemadmodum gratia stinctificans , praeter respectum quem habet ad Dei
amorem di benevolentiam , aliquid in se reale ac positivum impodi
165쪽
. ne auctore seu in titutore Saeramentorum. DE duobus hic controversia movetur. Primo, an Christus Domi r
omnia di singula Sacramenta inmmerit, & quomodo; an immediate di per seipsum, an mediate Per Apostolos. Secundo , an auctoritas instituendi Sacramenta possit hominibus communicari.
An christus D inis omnia oe singula nova Legis saeramota institueris, quomodo , an per sei ηm immediaia, an mediatὸ per SI quis hic Novatorum error est, non tam circa inritutionem, quam
circa numerum Sacramentorum Versatur. Agnoscunt enim illi, Sacramenta a solo Christo immediate insumi potuisse; nec aliopraetextu duo tam tum admireunt, Baptismum nempe & charistiam, . quam quod ea duo Christus per seipsum immediate instituisse legatur, caetera vero Apostolisia vel Ecclesiae suam debeant originem is , i. Orthodoxi Theologi consentiunt quidem omnes, Baptismum& Euchar,stiam immediate a Christo salta instituta: consentiunt pariter Christum mediate saltem omnium & singulorum Sacramentorum auctorem eia ac parentem ; de duobus tantiun dii tant, nmpe in Christus omia immediate instituerit, & an istud certa fide C tholica sit definitum. Ex veteribus Scholasticis aliqui existimarunt, Apostolos, pro concessa sibi a Christo potestate, nonnulla instituisse sacranwma, prinertim vero Confirmationem & Unctis,nem extremam. Ita Magister Sentent. Hugo Vi-- νg. ctorinus&S. Bonaventura. inin Alexander Alensis Parte 4. Summae qu. a membro r. longe post Apostrarum tempora Sacramentum Confirmationis concilio Meldensi circa annum Christi 8 s. institutum Risse fabulatur, cujus certe improbanda omnino est sententia. Est enim ferenda fit, ait Draia. stius in dist. I. parag. 16. eorum opinio qui adicujus saeramenti institutionem Sm Apostolis adferibant, minimὸ tamen eis assentiendum, a post Apostolorum trim V k7' pora pluans aliquod esum fuisse nlisutum, quandoquidem coimmisso umiiD- cta non ultra o postolas extendere se potuerit r alioquis enim ct hodie pso 6.1. p. ali id in Sacramentis Ecclesia mtare, vel instituere. Haec Emus.
Qui in ea versantur sententia, haud dubie persu um non habent de fide 'GR' ess- , Christum Dominum per seipsum & immediate singula Sacramenta im
Alii e contra existimant istud ad fidem pertinere, atque a Concilio ridis sess. 7. Can. I. definitum filisse; oppositamque sententiam Velut erroneam traducere non dubitant. Ita Bella inus Lib. I. de Sacramentis cap. 23. Vasques in 3. partem ad qu. 6q. art. disput. 13s. cap. I. Becanus de Sacramentis in commmuni cap. s. & Ilamberius in 3. partem ad Φ6 dii P.
166쪽
sit arti a. non alia ratione Veteres Scholasticos itersentientes exemcit, quam quod Scripta sua Iudicio Ecclesiae subjecerint Alii denique mediam quamdana tenentesiententiam, contendunt revera quidem Christum Dominum immediate per seipsum omnia & sit gula Sa cramenta instituisse; at istud esse de fide, pronuntiare non audentia Ita D minicus Soto in . distia r. qu.Wart. a. concursione 3. Estius. in dist. r. Iragr. I 6. Suares quoque scribenS in 3. partem S. Thomae ad qu. 6 - art. isput. I a. sectione I. quamquam asserat dubitari vix posse quia tae sit mens Concilii Tridenti attamen aperto ad fidem eam intinere ncm assi
malis His praemissis sit CONCLUSI oia
Christum Dominum omnia&slagula Legis novae Sacramentae immediate &per seipsiam instituisse,certa quidem estac vera sententia noninmen deside iam a Conclusionis pars Probatur I. ex Scripturis triplici argumento. I. Quia nullum est ex Isptem Sacramentis cuius aperta non fiat in Scripturis mentio, ac proinde cuius immediata institutio ad Christi non videat reserri debere.. De Baptismo mentio fit Matth. 28-V. I9. de Confirmationeώ Act. 8. V-I - de Eucn ristia, Matth.26.v.26. de Poenitentia, Dan.2c .v.23-de Unctione extrema Iacobi sia V. I . de ordine, Act. 6. Ver. 6. de Mattimonio ,. Ephes. s. V. 3r. II. Apostoli declarant se dumtaxat Ministros ac dispensatores esse , non auctores mysteriorum Dei. I. Corinth. q. V. I. Sic nos exili et b mo ut ministros christi , o disposatores moesseriori Delia Et cap. 3. V. s.
jam dixerat Apostolus: did est Apollo h quid vero Paulus λ munirier eius cui credidistisia III. denique testatut S. Lucas, Christum postquam a mortuis suscitatus est, per dies quadragintae cum Discipulis conversatum , & deR gnomicos utum fuisti; quo cerae temporis spatio Apostolos tuos in Nmabat,. eaque omnia, quae ad ritus Sacramentorum pertinent, iesis exponebat. Ita sanctus Leo Serm. r. de Ascensione Domini .. Hi vies, inquit, G. t. si inter 'surrectionem Domini incensionemque fluxerunt, non otioso transiere δε- 31.. cursu; sed magna in his confirmata Sacramenta , magna sunt revellaιa mysteria . Quamquam vero. concederemus Novatoribus ,. nonnullorum Sacramentorum institutionem Hare ac distincte in sacris Litteris non exprimi,. an non Apostolica Traditio sitficeret iis omnibus retinendis, quae Ecclesiaab Ap stolis edoctaeonstanter retinuit Quod enim, ait S. Aisustinus Lib. de B Ptismo cap. 2q. universa tenet Ecelsi, nee Conciliis institutum, sed semper retentum est, nonnisi auctoritate Apostolica traditum rectissime eratur . Apostoli autem 1 Christo,. Christus a Deo, Quod nobi traditum est D acceperem ait TertullianuS. Probatur a. ex sanctis Patribus, Ambrosis praesertim & Augustino S. Ambrosius Lib. q. de Sacramentis cap. Aactor Sacramentorum,. quit, quis est, nisi Dominus refus XL Απustinus Lib. 3: de IJoctrina Christiana capr 9. agens de Sacramemus novae Legis, Θωdam pauca, inquit, pro multis, eademquefactisfacillima, αλ. L 2- . ct im
167쪽
intellisu a Ussim, oe observatioηe colissima, ipse Dominus, ct stolica tradidiι dijsciplina. , .i , Et Epistola Fq. alias II 8. Τenere te vola alloquitur Ianuarium) Domi i . A num nostrum Jesum Christum leni iugo suo nos subdidisse, o saninae Dot i. de sacramentis numero paucomis, observatione facillimis, significationeprat stivissimis societatem novi populi colligavit. Sicuti est Baptismus Trinitatis nomine consecratus; communicium corporis ct sanguinis i ius, ct si quid aliud in Scripturis canonisis commendatur Illa autem qme non scripta,sed tradita custodimus, quae quidem toto terrarum Orbe Varitur, datur intelleivel ab ipsis Apostolis, mel plenariis conciliis, quorum est in Ecclasa falaberrima auctoritas, commendata atque. statuta retiueri, sicuti quod Domini Passio ct 'surrectio m. anniversariasolemnit te celebrentur. Distinguit eo loci S. ctor Sacramenta a caeteris ritibus in eo
maxime, quod isti vetab Apostolis, vel ab Ecclesia instituti fuerint; illa vero a Christo Domino, immediate scilicet: alias ab Ecclesia instituta fuisse dici pos
sent quamquam precariaauctoritate, id est, a Christo Sponso suo accepta. Probatur 3. auctoritate Concilii Trid. seis. 7. Can. r. Si quis dixerit Sacra menta ηουae Legis non fuisse omnia a Iesu Christo Domino nostro instituta .... ana-
,,ὸs thema ,r. Etsi autem synodus non dicat, immediate instituta; atque propter
hanc causam Conclusio nostra statuat id de fide non esse, nihilominus vide , tur haec esse mens Concilii, fundata in communi usu loquendi: eaeni liis instituere dicitur, quae per se ac immediate instituit. Sessione r . cap. I. de Poenitentia, eadem Synodus docet, tunc praecipuEa Christo Domino institutam, cum a mortκis excitatus insufflavit in DL , scipulos Istos dicens: Accipis e virisum sanctum, quorum remseritis peccata res s. h. mittuntur sit. Et sess. aa. cap. t. docet pariter, Christum Dominam in ultimanii p. eaena Apostolos Sacerdotes instituisse. Et ses. 23. cap. I. Sacrificium o sacerdo- DG ordinatione coniunctum esse, atque ut Sacrificium sic & Sacerdotium usi κ. ex Lymmini institutione Ecclesiam accepisse. De Unctione extrema lassi r Ibiti . cap. r. ait, insti tam esse sacram hanc unctionem infirmorum, tanquam vera η- . v m proprie sacramentum novi Τestamenti, a Christo Domino nostro apud Mamcum quidem in inuatum, per Iacobum autem Apostolum ac Domini fratrem . Fidelibus commendasum ae promulgatum. Denique sess. 2I. cap. 2. docet iarbid. νι esse discriminis inter Sacramenta, & sacramentalia seu ritus & care- 45. - nias Sacramentorum , quod Ecclesia nihil possit in substantiam Sacra. mentorum, sicut potest in ritus & caeremonias. En verbat Declarat sancta unodur, hanc potestaιem perpetuo in Ecclesia fuisse, ut in Sacramentorum dispensarione, salsa illarum substantia, ea statueret vel mutaret . quae suscipientium utilitati, seu ipsorum Sacramentorum venerationi maxu expedire 1udica.ret. Porro si Ecclesia accepisset a Christo potestates, instatuendi Sacramenta, posset haud dubiei eorum materiam & formam pro data opportunitate
mutare, addendo vel detrahendo': atqui tamen declarar SynoduS, quacun- . que interveniente in rita mutatione, salvam semper remanere SacramentIsubstantiam. Quid ita quia quae sunt juris divini a Chri Domino prefixa &determinata, non possunt ab Ecclesia mutari; erg'omnia & singula Legis k- Λ nOVae Sacramenta sunt a Christo Domino immediate instituta ... 'II Secunda pars Conclusionis probatur: quia nullum satis firmum ex auctO-klatistu ritate momentum liabemus, quo teneamur fide divina credere, Christui
168쪽
Dot m omnia & singula Legis novae Sacramenta immediate per se ipsum instituisse. Non ex verbo Dei seu scripto seu tradito, ex quo inierimus quidem Christum Dominum Sacramentorum auctorem esse; at immediatum Itiresse auctorem nullita legimus. Non ex definitione Ecclesiae: Canon enim per se
Τridentinus mox citatus errorem dumtaxat NOVatorum perstringit, qui e septenario Moeamentorem numero quinque hoc Praetextu expungunt , sina
quod non sint a Christo Domino instituta; adversus quos Synodus statuit , menta omnia Sacramenta quae Catholica Ecclesia agnoscit, suissh a Christo Do insti minoinstitutar an vero mediate vel immediate, non determinat Synodus; 'atque consulto pro sua sapientia ab hac particula, abstinuit, quod sciret rem esse inter Scholasticos hinc & inde agitatam. .apropter non videtur nobis Bella inus Lib. I. de Sacramentis cap. a . 'coeum attigisse , cum scripsit inutilem futurum eum Canonem, nisi mens Concilii Lisset statuere, Christum immediate per seipsum omnia Sacramenta instituisse; cumn reo, inquit, dubitaverit quin saltem mediatὸ Sacramota a Deo sint insti- ruta. Nemo quidem Catholicus dubitavit; at ipsi negabant Novatores, & contendebant vera non esse Sacramenta,nisi quae Christus immediate instituit. Probatur a. Quia, salva fide, in scholis libere disputatur haec praesens no stra Conclusio. Multi praeterea etiamnum docet, Christum Dominum in genere dumtaxat aliquorum Sacramentorum materiam & sormam designast iu atque spe Plem earum determinationem Ecclesiae suae arbitrio permisisset quae prqfecto sententia in istam fere incidit, nempe Christum non immediateomnia Sacramenta instituisse, sed aliqua mediate tantum; qui enim testatem habet determinandi materiam & sormam Sacramenti alicujus, asse censetur habere acceptam a Christo Domino auctoritatem instituendi cramenti. Mamquam non ignoramus consecutionem hanc ab aliquibus Theologis, Ilamberto imprimis , negari ; existimat enim ille, simul &Christim immediate omnia Sacramenta instituista, ac Apostolis & Ecclesiae dedisse potestatem in specie determinandi materiam & sormam Sacramenti. quas ipse in genere dumtaxat assignavit. Proba- denique testimonio duorum ut caeteros omittamus gravissumorum Theologorum, Imminici Soto, & Guillelmi init.
Dominicus Soto in dist. I. qu. s. articulo 2. conclusione 3. Tlan usque Domi-aaeoco at, Inquit, haereticum esse nega re Sacramenta Confirmationis o Exir
mae unctionis fuissee ore Christi proprio instituta. Et conclusione 4. Uet tamen. 'negare omnia Sacramenta a Christo instituta.
definitum. mm Gale o Christo instituta eo , disputatis Estiui
adhuc rnter Catholicos, utrum omnia septem Chrissus immediate oper se ip-- , ὰ ροπμm iam instituendorum ministerium Api olis πιι Ecclese eo feris. Dabitanda enim eausa videtur, qvυd in Scriptura nusquam ιVιmus tibι Confirmationis oe extrema mctionis Sacramen a christus institu
2 potestate mi a christo commissa videantur Ecel
existimanι Ordinem Dia Q. fisd coηatus , ct quatuor mιηπει ordines immediatὸ d christonaesertim quoad fingulorum materiam ct formam, quarum d
inmmat nem, alterationem, aquae mutationem volant .apostolis, imboe post
169쪽
riori EccIpsi, prout Fidelium DIuti expedire iudicarent, fuisse concreditam. DE n. .a. hac vero sententia sic ibidem judicat gravis Theolo : Haec opinio, inquit, B. ut aliquid probabilitatis habeat, ma ori ιamen probabilitate diore sententiae smperatur. Probabilem dicit, non ex fide certam sententiam
An auctoritas instituendi Sacramenta possit hominibus communicari. τρῖρle, Riplex a Theologis distinguitur in Sacramentis auctoritas: una prim auctori- I ria&independens, quae dicitur potestas auctoritatis; altera excellentiae seu ministerii principalis, qliae Christo competit ratione humanitatis, quaei stupri strumentum eit divinitatis hypostatice confunctum; tertia denique infima ιttilatis, quae dicitur potestas puri miniisterii, qualis Sacerdotibus data est.
ς - ζμ Auctoritas excellentiae quae Christo propria est, fundatur in unione hypostatica, atque haec quatuor includit: I. quod meritum Christi operetur in S, mimile. cramentis, ac primam de condigno gratiam mereatur. 2. quod ad inUcationem ejus nominis Sacramenta celebrentur. 3. quod ipse ea instittiere potuerit, acre vera instituerit. q. quod esse in Sacramentorum etiam isto nutu & imperio voluntatis absque Sacramento conferre possit. Ita S. Thm
Duo potTo necessaria sunt ut aliquod institui possit Sacramentum: primum, ut assignctur signum aliquod cxterius conveniens; alterum, ut huic fgno annexa sit virtus & efficacia conferendi gratiam sanctificantem. Scotus in q. dist. I. q. 3. Gabriel in canidem dist. q.et. articulo I. dubio 2. UaLqucs in 3. partem qu. 6q. articulo disput. 13 s. cap. at docent posse quidcm alicui creaturae communicari facultatem assignandi& determinandi signum exterius sacramentale ; at negant posse ipsi ab homine certo assignari vim conferendi gratiam. Alii cum Criminico isto in q. dist. I. qu. s. articulo 2. e contra sciatiunt, auctoritatem excellentiae quae in Christo fuit, posse puris hominibus communicari, non quidem adaequale quantum ad om-ncs estectus, satisfactionem scilicet infiniti pretii, ac meritum de condigno primae gratiae sanctificantis; sed inadaequate, quantum ad institationem signi cui certo annexa & alligata sit effcax gratiae collatio.
Potestas auctoritatis primaria & independens instituendi Sacramenta, nuLli purae creaturae communicari potest. Ea vero quae dicitur excellentiae, i & humanitati Christi tanquam instrumento divinitati c'njuncto concessa fuit, adaequale quantum ad omnes effectus communicarinon potest, sed inadaequate dumtaxatis Probatur prima parer Quia illa potestas primaria & independens solius Dei propria est, nec ulli creaturae, quae essentialiter est ens dependcns, potest communicari.
. Se inda pars ostenditur: Quia potestas excellentiae in Christo adaequata
170쪽
sumpta, fundatur in unione hypostatica, praesupponit satisfactionem ita niti pretii , per quem etiam de condigno Christus primam sanctificantem
gratiam nobis meruit: at hujusmodi potestaS nulli pura creaturae potest communicari, ut per se manifestum est- ' e . . Tertia denique pars probatur auctoritate lancti Augustini Τract. s. in Ioan. n. Lubi sic loquitur: Potuit Dominus noster Iesus Christus, si vellet,poussurum alicui servo, ut daret Baptismum suum tanquam vice sua, ct trans-ρ.3,3. A. ferre a se baptisandi potestatem , ct constituere in aliquo servo suo, ct ian. tam Oim dare Baptismo transla:o in servum , quantam vim haberea Baptia m. B. fmur datus d Domino. Hoc noluit ideo, ut in illo spes set baptisatorum, a quoso baptisatos agnosce rent. Noluit ergo ser m ponere spem in servo. Et paulo post: Intenditer Potuit hanc potestatem servis dare, sed noluit. Si enim duret hane potestatem servis, id est, ut m ipsorum esset, quod Domini erat, tot essent Baptismata , quas essent servi. Hactenus sanctus Angustinus. Ratio est, quia nulla videtur esse implicantiae& contradictio aut ex parate Dei, aut exparichominis, aut ex parte Sacramenti, quod, Deo ita comcedente, non tantum possit homo instituere signum exterius, sed etiam ipsi annectere vim producendi gratiam: semper enim ea in hypothesii salva esset dependentila illia hominis a Deo; neque de condigno, sed tantum de comgruo ex libera de gratuita Dei acceptatione primam sanctificantem gratiam nobis mereretur Verum in quaestionibus huJusinodi de re possibili, plus mquo immorandum nobis non est .
D Uo hic expendemus. Primum, an Minister Sacramentorum active concurrat tanquam causa instrumentat is ad gratiam sacramentalem. Secundum, . an solus 3 quilium homo sit Minicter Sacramentorum ..
An Minister Sacramentorum active concurrat ad gratiam sanctificantem. QVaestio nota est, an Minister propria sua Virtute interiorem attingat gratiam; certum enim est solum Deum primaria sua auctoritate in nobis interius operari: sed quaestio est, i utrum Minister tanquam causa esta ciens instrumentalis simul cum Sacramento non tantum remote, sed etiam. Noxime concurrat ad gratiam sacramentalem
Mihister sacramentorum tanquam vera, instriimentalis & materialis ea si simul cum Sacramento proxime & activo concurrit. ad gratiam sa