장음표시 사용
171쪽
peccatis. Accipite Spiritum fanssum, ait Christus Ioan. 2o. V. 28. Porum re miseritis peecria, remittuntηr eis. Ita statuit Concilium Tridentinum sessio ne I . cap. 6. & Can. 3. & Io. In Sacramento pariter ordinationis, Episcopus per manus impositionem gratiam impertitur. 2. ad Timoth. I. v. s. Admoneo te, ait Apostolus, ni resusciter gratiam Dei, quae eb in te per --
Idem de caeteris Sacramentis quae Minister dispensat, judicandum. Ratio est, ait S. Τhomas 3. parte q. . articulo I. incorpore, quiarad est ratio Ministri olustrumenti, seu Sacramenti; utriusque enim actio exterius exhibetur: ct fortitur effectum interiorem ex virtute mincipalis Menmis nempe Dei. Atqui Sacramenta sunt causae efficaces seu euectrices gratiae sanctificantis, ergo&eortim Ministri. Dices I. Sacramentum Eucharistiae gratiam communicat cum jam penitus effluxit actio Ministri per suam consecratur: quomodo igitur potin Munister ad illam gratiam active & proxime concurrere Resp. eo in iacramento Ministrum nonnisi remote ad essectum spiritualem concurrere, quia nempe peculiare est Eucharissiae, ut non in usu , sed in re permanenti consistat. Unde species consecratae quae corpus Christi vere ae realiter sub se continent, per usum & sumptionem gratiam conserunt diu post elapsiam Ministri actionem: in aliis Vero Sacramentis quae inacti ne posita sunt, Minister & Sacramentum unam & eandem habent actionem
Dices α. M. Patres Vulgo asserunt Unistros Sacramentorum Iinguam& manus dumtaxat praebere , Deum autem interius mundare , lanctifi
Resp. non aliud velle SS. Doctores, nisi quod Ministri non sint causae pria mariae sanctificationis, sed ministeriales dumtaxat, ac certis adstrictae legibus. Qiud inium est Apollat quid vero Paulas 3 ait Apostolus I. Corinth. 3. Ver. q. Miniuri ejus cui credidistis, o unicuique scut Dominus dedit. Ego pIantavi, .Apollo rigavit; sed Deus Derementum doli. IIaque neque qui Fat να est aliquid, neque qui rigat, sed qui incrementum dat Deus.
. DIκν θ quilibet homo βι Minister Sacramentorum .. Communis est omnium sententia , solum hominem, eumque Viatorem, idonem esse posse sacramentorum Ministrum; anyero Angeli ad hocce ministerium delegari possint, anxie disputant ex nostris non pamei. Verum, ut jam diximus, in quaestionibus hujusmodi de re possibili, quae
rem nostram Catholicam multum non juvant, inhaerendum non aestimam .
Lutherus cum suis distinguit inter potestatem & usum ministerii. Usum idem seu iunctiones sacri ministerii nullum arrogare sibi debere contendit, nisi qui legitime vocatus fuerit: potestatem vero ipsam ministrandi cuilibet homini Christiano per Baptismum inditam agnoscit. Sacerdos, ait in Libro ad Pragenses de instituendis Ministris Ecclesiae, quem dedit anno II et 3. in νονο praesertim numento non fit, sed nascitur; non ordinatur, sed
172쪽
.reatur. Nascisur autem in Baptismo , suntque prorsus omnes chrissiani S cerdotes. Et inter Propositiones quaS Leo X. damnaVit', haec erat, ubi N. t . non est Sacerdos, aeque potest quilibet christianus Sacramenta administrare -ς p.
' etiamsi mulier aut puer esset. . . . . . Op se Calvinus in Antidoto Concilii Tridentini ad Ruaonem IO.lesl.T.ita rigIde ac r. ια severe tuetur eos tantum qui legitime Vocati sunt facultatem ha remini strandi Sacramenta, ut nequidem urgente necessitate concedat laicis, pr sertim vero foeminis, ut conserant Baptismum.
Firmilianus Caesareae in Cappadocia Episcopus Epistola ad sanctum Cyprianum s. dubitat de veritate Baptismi collati a muliere damionibus obsessa. Catholici omnes, excepto Baptismo in casu necessitatis, docenteum solum idoneum esse Ministrum Sacramentorum, qui per legitimam ordinationem, non . tantum usum, sed&potestatem ipsam accepit ea conficiendi.
Solus homo viator idoneus esse potest Minister Sacramentorum. Probatur ex Scripturis, quae non aliis quamhominibus, iisque viatoribus, . datam esse a Christo facultatem administrandi Sacramenta, testantur. Solis hominibus dixit christus Matth. 28. V. I9. Euntes docete omnes gentes, bapti santes eos in nomine Patris, ct Filii ct Spiritus fa cti . Solis hominibus Lucae 22. v. 19. dixit; Hoc facite in meam commemorationem. Solis homini-hus Ioan. 22. V. 23 dixit: Accipite Spiritum sanctum, quorum remiseritis peccata , remittuntur eis. APol holus non alios quam homines designabat r. Corinth. 4. V. I. his Verbis: Sic nos existimet homo ut Ministros Christi, θῶ pensatores msteriorum 1 ei. Et 2. Corinth. 3. V. 6. Qi nos idoneos Misi-ytros novi testamenti fecit. Denioue Hebr. q. V. I. Omηts Fontifex ex homini bus algumptus, pro hominibus constituitur in his quae sunt ad Deum, ut offeras dona ct Sacrificia pro peccatis r qui eondesere pst iis qui loream σerrant; quoniam oe ipse circumdatus est infirmitaι''o propterea debet, suemadmodum pro populo , ita etiam ct pro se ipso offerre pro peccatis . Haec porro omnia nonnisi in hominem Viatorem peccatis & infirmitatibus obnoxium cadere possunt. Superfluum omnino Videtur in re tam facili&obvia testes appellare M.Patres. Unus sufficiat sanctus Chrysostomus Lib. 3. de Sacerdotio. Qui sinam incolunt, inquit, in eaque commorantur , ad ea qua in Coelis sunt dispen- 383. B. fanda commissi sunι, potestatemque acceperuηt , quam neque Angelix , neque Archangelis dedit Deus. Neque enim illis dictum est, viaecumque ligaveria vitis in terra oec.
Quid ergo, inquies, dicendum foret, si Angelus , assumpto corpore visi li, Sacramenta ministraret, sicut aliquando contigisse nonnullis proditum legimus Historiisp Resp. Si certo illud constaret, dicendum foret haud dubie, voluisse Deum signo aliquo sensibili extra legem ordinariam, gratiam suam alicui concedore. Verum eo in casu non videretur signum illud hoc iplum esse Sacramentum quod Christus in nova Lege instituit, sed alterius esset conditionis, desecta. scilicet
173쪽
Dilicet Ministri seu causae conficientis Sacramentistri. Quemadmodum si jam, Deo placeret noxam Originalem non per aquam alicui remittere, sed per aliud iiioddam sensibile signum, non diceretur remissum peccatum per Sacra me tum quod Christus in hunc finem instituit. Ruae porro referunturhistoriae , . . seu exempla Angelorum qui nonnulliS sanctis Eucharistiam administrasse
narrantur, eo ad summum tendunt, nempe Angelos jam consecratam Eucharistiam detulisse ac dedisse, non Vero consecrasse . Firmilianus autem
idcirco judicavit nullum esse Baptismum, quem mulier daemone obsessa dederat , quod a daemone ipso illum datum existimabat, qui baptisandi Ibcentiam non accepit.
Homo quilibet Christianus si Baptismum excipias in casu necessitatis
idoneus non est Minister Sacramentorum, sed ille tantum qui per legitimam ordinationem ministerii potestatem accepit. Probatur L. ex diversis officiis ac iunctionibusque non omnibus promiscue, sed aliquibus dumtaxat hominibus concessae sunt. Ita testatur Apostolus Ephes.
q. v. . Unicuique, inquit, est gratia secundum mensuram donationis chriani. Et v. ii. Ipse dedit quosdam Apostolos, quosdam autem Prophetas, alios. vero Evangelistas, alios autem Pastores ρο Dostores ad consummationem Sanctorum in opus ministerii .. Quod illustrat familiari comparatione membrorum corporis humani, quorum Varius usus est , & actio distincta , servandae totius humani corporis harmoniae maxime necessaria. Si totum corpus, ait Corinth. I 2. V. II. oculus, ubi auditur λ fi torum auditus, ubi odoratus Nunc autem posuis Deus membra, unumquodque eorum in corpore
De potestate vero, non autem de solo usu potestatis, sitiat placet Lu- thetanis, loqui Apostolum, certo constat. Tum quia de ea loquitur potasta te quam Apostoli a Christo, & Aaron a Deo acceperant i atqui non usum dumtaxat, sed telam potestatem, unde legitimus usus nascitur , illi acceperunt. Tum quia id V. s. confirmat Apostolus exemplo Christi , qui non semesipsum glorificavit ut Pontifex feret, sed qui locutus est ad eum, Filius meus es tu, ego bodie genui te. At Christus potestatem, & quidem ple nam ac persinam accepit. Denique , si in veteri Lege cuilibet licitum non fuit se sacris immiscere, sed iis tantum qui erant de stirpe Aaron: si tam severe emitus est Ozias Rex, quod munia Sacerdotum usurpare austis fuisset, ipsique constanter restitere fortissimi Sacerdotes: n est, dicebant, tui cocii , Ozia, ut adoIeas incensum Domino, sed Sacerdotum, boc est, filiorum Aaron qui confecrati sunt ad eiusmodi ministerium. Egredere de sanctuario. Quan- ''ρ' magis in Lege Christi a sacro ministerio. removendi, sunt, qui adit' lud speciali consecratione noni vocantur λFuit haec semper constans ac perpetua Ecclesi, fides ac praxis. D te immisceas rebus Eccle asticis, scribebat Orius Cordubensis Episcopus ad Impexatorem
174쪽
.. DE SACRA ME IS r; Vratorem Constantium , nobis bis de rebus praecepta 1 nitis; sed a nobis potius haec ediscas. Tibi Deus Imperium tradidit, nobis Mesesallica concredidit . r. ',' quemadmodum qui tibi Imperbum subripit, Dei ordinations repugnat; bta 3 . n. renue, ne δε ad te Ecclesiiastica pertrabas, magni criminis reus fas. Notum est quod in Concilio Alexandrino contigit. Accusatus sei licet in eo fuit Athanasius ab Arianis quod stegi set calicem qui apud Presbyterum quem
tam domino schyrana asservabatur: non alia autem meliori ratione accus tores calumniae ac falsi testimonii convicti fuere, quam quod Ischyras ille , cuius custodiae calix concreditus dicebatur, Verus non esset Presbyter, utpote quia Collutho Presbytero qui se Episcopum mentiebatur, ordinatus fuisset. Quaproprer ipse Colluilius ab Osio caeterisque Episcopis ad priorem
Presbyteri ordinem redactus fuit, ac irrita: & nullae declaratae, quas ille attentaverat, ordinationes, &Ischyrasin ordinem laicorum re)ectus. Ita natarat sanctus Athanasius Apologia 2. Plura ex veteribus monumeutis referre hic facile foret; sed ea suis quibusque propriis locis reservamus, ubi nempe de Ministro cuiuslibet sacramenti disseremuS. Fidem Ecclesiae his verbis declaravit&o pressit Concilium Trid.sess.7.Can. To M.
Io. Si quir dixerit christianos omnes in verbo ρο mnibus Sacramenus ad- ConM. ministrandis habere potestatem, anathema sit. 777 D. Dices: I. Petri 2. v. s. omnes Christiani appellantur genus electum, reg Ie Sacerdotium. Et sanctus Ioannes Apocal. 4. V. 6. Fecιι, inquit, nos regnum O. Sacerdotes Deo Patri suo.
Resp. distinguo: omnes Christiani sunt Sacerdotes improprie & metaphoerice, ratione scilicet hostiae spiritualis quam Deo per preces ac bona opera offerunt, concedo: Vere&proprie, ratione ordinationis seu potestatis consecrandj Eucharistiam, nego. Seipsum exponit sanctus Petrus citato cap. V. s. Ipse, inquit, tanquam Lipides vivi superaedificamini domus spiriivalis, Saoeerdotium santium , erre sistiuales hostias , acceptabiles Deo per Iesum . Illae vero spirituales hostiae opera sunt virtutis & pietatis quae ad Deum tan- suam ad fontem & parentem totius boni reseriintur. Et vero Christiani eo ipso modo vocantura sancto Petro Sacerdotes, quo domus spiritualis, ct Reges; sed eos ita per figuram & metaphoram appellari nemo non videt: sunt 'illi domus spiritualis, quia ad unam familiam cujus caput est Christus, pertinent, mutuoque inter se charitatis vinculo debent colligari: sunt Reges , quia suis affectibus dominari, seque a rerum terrenarum servitute liberare &expedire tenentur. Pariter igitur sunt Sacerdotes, tum quia in mente sancti Augustini in Psalm. 9 . anima norira est ara Dei. Sacrifcium Dei quid es pForte hoc facimus modo, imponimus in ara Sacrificium, quando Deum mus. Tum quia eodem docente Libr. 2o. de Civit. Dei cap. I Suvt smnes T.. h. christianos dicimus propter mysticum chrisma, se omnes Sacerdotes, quoniam 188. E. membra sunt unius Sacerdotis, nempe Christi. Instabis r Christus est Sacerdos in aeteream secundum ordinem Melchisedec. Mai. Io9. v. q. At omnes Christiani sunt statres Christi; ergo omnes Christiani sunt SaccrdoteS.
Resp. distinguo min. omnes Christiani sunt seatres Christi per gratiam
adoptionis, concedo: Per naturam, nego. Non eadem porro est erar gativa Dissiligod by Corale
175쪽
1 o DE SAGR MENTIS GENERE. - grativa seatrum ex adoptione, quae statrum ex natura. Quin&filius primo genitus speciale quoddam habet praecaeteris statribus privilegium.. poni posset auctoritas Tertulliani Lib. de Exhortatione castitatis cap. 7 Verum cum huiusce testimonii examen propius spectet tractationem de Ministro Eucharistiae, illud in. eum locum rejicimus.
De conditionibus in Ministro requisitis ut Sacrmenta perficiat. DE tribus hic potissimum instituitur controVertar nempe de intenttione, fide, ac probitate Ministri. ARTI ULUS PRIMUS. i De intentione Ministri Sacramestiorem. An ct qua in eo necessaria D ut Sacramenta vallo perficiat Plientio Ministri est actiis voluntatis quo Minister vult facere quod Christus instituit & userpat Ecclesia .
Necessariam esse in Ministris, dum Sacramenta eonficiunt ρο eonferunt, imτρ. sentionem saltem faciendi quod facit Ecclesa , expresse declaravit ac definivit Conc. Triae sess. 7. Can. II. Verum quar&qualis illa esse debeat, aperte non declaravit nec definivit; atque hinc Theologi dubium excitarunt circa sensum istorum Concilii Verbo rum , faciendi quod facit Ecclesia. Dubitandi ratio haec ipsis filii, quod E . clesia non tantum ritum extemum, quem Christus instituit, facit & intendit facere, sed etiam Verum Sacramentum, quod sanctificantem gratiam beneptaeparatis confert, & habet pro fine aeternam selicitatem. Αn Vero eorum omnium intentio, sive explicita, sive implicita Ze consula, sit in Ministro Sa- ' cramentorum necessaria, ut ea valide perficiat aut conserat, controvertiutur. Rursus quaeritur quantam sit illa Ecclesia, cujus ritum Minister intendere de ait an Catholica & Romana; an quelibet Christiani nominis partic laris societra , sive Catholica illa sit, live non: Q g. Ecclesia D ana, aut Calviniana Genevensis. Duo igitur hic sunt controversit capitar unum circa intentionem conside ratam ratione objecti ad Pod illa sertur; alterum ratione modi, quo ad ii lud sertur & tenditi an stilicet necessaria sit intentio actualis; vel Virtualis, aut habitualis & interpretativa sussiciat. De necessitare mentionis ratione obiecti.
Objectum seu terminus intentionis,illud ipsum est quod Minister intendit seu
176쪽
spectat, cum Sacramenta perficit aut coisscrt; atque ex sententia Concilii . Tridentini, id ipsum est quod facit Ecelasia, seu opus, & actio Ecclesiae.
In actione vero illa distingui hac ac i ctari pollunt. I. Ritus exterior solus ac pure materia is, nael a proruta attentionet, cta quod sit ritus Ecclesiae; nec ulla praesupposita voluntate seu vitentione laetendi quod facit Ecclesi . II Ritus ille quatenus est ritus Ecclesiae, quaecumque tandem illa cisitetur, & cum directa voluntate sive explicita sive Implicita & confusia generatim faciendi quod tacit Ecclesia , abstrahendo ab eo quod
sit verum Sacramentum Vel non .
III Ritus ut est formaliter sacramentalis, seu ut Verum Sacramenitimia IV denique, ritus quatenus est causa effcax seu effectiva gratiae lan ctificatis, & tendit ad aeremam felicitatem talwuam ad finem. Circa ouae varia fingi postst hypothesis Ministr1 ritum externum Ec' vi iis,clesiae v. g. ablutionem in Baptismo uisummis o hynci Prima est, si Minister vel per iocum & irrisionem externam ae nranifestam, ut solent mimi & histriones, ritum hunc non serio lacere, ted fingere ac re- ii
praesentare velleti vel sideritu Ecclesiae nihil Planec Uitam, In balneo V. gr. iheli, positus, aquam supra puerum e deret cum Verbis consuetis, ad sordes corporis elueadas: vel si serio exterius ac in debitis circumstantiis materia- Iem& externum Christi & Ecclesiae ritum debite observaret, intus vero&antia mo intentionem suam suspenderet ac cohiberet, aut etiam contrariam gereret, diceretque tacitus apud se, Nolormam Ecclesiae perficere, imo contrarium intendo; & volo tantum ritum illum exterius, quamquam apparenter serio, fingere, simulare, repraesentare. In priori casu homo non intendit facere ritum etiam exremum Ecclesiae, sed eum dumtaxat fingere, simulareae nude repraesentare; atque irrisito, jocus ac fictio exterius aperta est ac manis sta, nec ratum ac validum est Sacramentum. In secundo casu homo nullatenus intendit tacere ritum Ecclesiae sormaliter ut est ritus tacdisiae, sed puro materialiter& adfinem valde diversum ab eo quem sibi Ecclesia proponit ;nec etiam eo in casuvalet Sacramentum. In tertio casu fictio ac irrisio est o iculta, interna ac latens, quae in primo Verta est, externa & manisesta; n
Oe aliud interutramque hypothesim discrimen occurrit, nisi quod in prima est irri r manifestus, in altera irrisbr occultus. Cum enim in hac tertia lin,o thesi Minister exterius seriori tum Ecclesiae peragit, intus tamen&apud se ait,
Nolo lacere ritum Ecclesiae, seu id quod tacit Ecclesia; quid, rogo intestigo potest per illud, Nylo ,cere ritum Ecclesia I An ritum externum clesiae 3
non ita certe, siquidem illum serio peragit & exercet: quis autem Lurar mentis vigilans facit, quod iacere non intendit λ ait apposte Catharinus mox laudandus. Ergo cum ille in adducta hypothesi ait se nolle facere quod facit Ecclesia, non alius sensusac mens illius esse potest, quam quod vel nolitiacere ritum Ecclesiae quatenus formaliter Sacramentum, aut productoum grantiae sanctificantis; vel reissa nolit illum ritum tacere, sed simulare dumtaxat
fingere ac repraesentare : qnorim primum a Theologis non eXigitur ἔ. alterum,
vero falsum est, &ab errore Novatorum in hoc uno distat, quod irrisio,cum qua stare Veritatem Sacramenti Novatoresarbitrantur, sic exterior 3e mani. a. hic vero interna sit, occulta & latcnS.. . .
177쪽
ecum Secunda. hypothesis est , si Minister externum Christi & Ecclesiae r
non tantum serio exterius , sed. intus & animo vellet observare non tameta verum perficere Sacramentum, sive exmalitia, ut hominem
Sacramento destaudet; sivo ex errore, Auiλ nota credid ritum hunc Ve
Tertia Tertia hypothesis est; si Minister ritum hunc serio tum inteme,. tum
externe vellet observare, etiam ut Verum Sacramentum non intendet' ret tamen essectum vel finem Sacramenti
, Atque hinc nata celebris in praesenti argumacita distinctio intentionis e
iis .k ternae & intemae, quae cum non uno modo ad Omnibus intelligatur & explice. terna& tur, paulo involuta&obscuraeVast praesens inter Theologosdisceptatio. nterna Sumqui ext amintentionem appellateam qua Minister externum Christi&Ecclesiaeritum serici ac simpliciter Vult observara, non tamen Verum per- vir. ficere aut conserre Sacramentum; sive ut dictum est ex mesitia, sive ex errore. Internam e contra eam dicunt, per quam Minister non tantum rutum Ecclesiae externum sed etiam ipsum ut formaliter sacramentalem , seu ut verum Sacramentum serio intendit perficere et hoc sensit admittenda est intentio externa, interior vero rejicienda. Sunt quibus intentio externa ea videtur esse quae ad opus dumtaxat Ecclesiae externum, unde nomen sumpsit, serio exteritis usurpandum resertur , tametsi Minister intus de animo nonintendat ritum Ecclesiae facete, . sed. intemtionem suam aut retineat ,. aut etiam contrariam. Grade unde eo in casu
necesse est ut Minister, qui exterius serio. ritum Ecclesiae peragit,. intus dicat, Nolo illum reipsa iacere, sed tantum fingere , simulare,. ac nude repraesentare.. Nisi res ita sit modus ille ex nendi externam intentionem. vanus ac illusorius est, ac in meram recidid de nomine quaestionem , ut Paulo ante ad primam hyrithesim observavimus Rectius igitur,. nostro quidem iudicio, nomine intentionis extamae ea intelligitur, per tuam minister exterius & quidem serio ac in debitis circum stantiis externum Ecclesiae opus perficit, tametsi intus & animo statuat illud non perficere, sed tantum fit ere ac simulare. Interna Vero ea dicitur, per quam minister non tantum serio exterius, sed etiam intus& animo vult sim pliciterac generatim facere,. quod iacit iaclesia, quidquid tandem ille sentiatdeSacramento, vel et ellectuac fine, &de Ecclesia ipsar sive enim ea omnia rejiciat, . sive admittat, perindeest, ad substantiam Sacramenti, mindo velit serio intus de apudse facere quod facit Ecclesia; error quippe priV tusimere non potest generali Ecclesiae intentioni, nec consequenter obstare Veritati ac Valori Sacramenti. Inde est quod hujusmodi intentio, appellari soleatintentio generalis & publica Ecclesiae, seu ministerii, quam habere Minister praesumitur, quoties serio & ut Ministrum Ecclesie decer, in debutis circumstantiis ritum factum observat &. iacit quem Christus instituitti usurpat Ecclesia. . Non est igitur hic quaestio, utrum ad valbrem Sacramenti necesse sit Ministrum velle facere Sacramentum; aut ritum externum quatenus. formaliter sacer est', reliψosus ac sacramentalis; aurejus essectum produc e; aut etiam ut Veram &. Catholicam Ecclesiam agnosca r certum' etenim est , .
quod subinde demonstrabitur,. valere v. g. Baptismum, a Pagano, Vel IMMO
178쪽
aeto, vel Haeretico collatum, quamvis haec omnia rejiciat & irrideat. Qui io pariter non est, utrum qui serioritum externum ac materialem E clesiae observat, intentionem debeathabere illum saltem materialiter faciem nemo enim sanae mentis vigilans iacit, quod acerenon intendit. Tota igiturpraesens controversia eo delabim, utriam fictio ac simulatio Ministri Sacramentorum non tantum extemadi apparens, ut volunt Novatores,
sed etiam interna & occulta, ut nonnulli ex nostris sentire videntur, stare ac conciliari possit cum veritate substantiali Sacramentorum. Sententia 'Novatorum de intentione I DUM Sacramemor . Existimant communiter nostri Theologi nec immeriis, Novatores eam in Ministro Sacramentorum intentionem tanquam necessariam negasse, quam asseruit ac definivit Synodus Tridentiua; adeoque Valere apud ipsos Sacramentum quod Minister per jocum & irrisionem non tantum intemam ac Iatentem, sed etiam externam ac manifestam, perficit aut confert. E
Torem hunc praeseserunt ista Lutheri verba in Iabr. de Captivitate Babylonica: Non dubitem, inquit, A quis σn umise Domini suscipiat, etiams impius Minister non det in nomine Domini, verὶ baptisatum esse in nomino Domini: non enim in conseremis tantum, quantum in suscipientis fide, vel usu sita est vistin Baptismi, sicut tigitur exemplum de quodam Mimo per i cum baptifato.
Et in arti χχ. eorum quos Leo x damna it: Si Sacerdos, inquit, non et . i.
Ierib, Ied Deo absolverit, si tamen credat se esti absolutum, veri assum tar est. Ex his manifesta videtur Lutheri mens atque sententia; nimirum
ratum ae validum esse Sacramentum etiam Mauce per incum di irrisionem externam collatum. Duram hanc Lutheri sententiam Verbo tenus temperare ae emolire Voluerunt Calvinus, & Chemnitius ipse Lutheranus; nec aliam, vii eorum verbis flemus, in Ministro Sacramentorum intentionem plane necessariam rejicere Videri volunt, praeter eam quam ab omnibus nostris Theologis concilio ipso Tridentino admissam illi falsoexistimabant, eam nempe internam ac privatam qua Minister effectum& finem Sacramenti, ipsin diue ritum exter num Ecclesiae maliter ut Sacramentum est expresse Velitru intendat. An v ro excludant illi iocum c fissionem pure internam, de qua diximus, non ita certum' explorarum est apud omnes. Calvinus in Antidoto Conc. Τrid sess. 7. Can. I r. sic loquitur: Quod de im ratione consecrandi garriunt , d Sophistis nulla probabili ratione suis proditum . . . . uo vero sacrosancta Christi innitutioni tantum defero, ut si Epicureas quispiam, intus totam actionem subsannaar, mihi ream ex Christimam dato ct set dum vetulam ab eo datam rituque legitimo administret, non disebitem panem ρο eristem illius manu porrecta, vera mihi esse corporis Osam
rvinit christi pignora. Loquitur equidem ibi Calvinus de Uicureo qui intus
arridens ac labiannans Sacramentum, illud tamen exterius ritu legitimo com ferret: at inceriumac dubiumnonnullis videtur, ad quidtendat & terminetur illa irrisio se fictio Epicurei; an ad substantiam ipsam Sacramenti, quam stacre tantum velit, non facere, an tantum adesse m& finem Sacramenti,
179쪽
quae duo valdὰ discrepatit: postrema quippe intentio non requirites; prima
Vero Sacramentum nullum & irritum facit.
Paulo clarius rem explicare Videtur Chemnitius in exADine Concilii Tria j . i. dentini par. a. ad. Canonem II. sesi 7. Plan Me, inquit, It institutio Baptis Edis. mi, ut f.ti vulgaris altilua Iotio, vel quae ex pro fisso xubii aliud st, oeli r/ης. Iusur, vel mimica subsannatio , vel propbanatio institutionis I reeitatione verborum e sed requirit, ut peculiaris instituatur actio , θ'
quidem illa actio, quam christus instituis; ct hoc susscis ad servandam rastriti tionem. Quid vero in corde de illa actione sentiat is, qui administrat Baptismum, hoc ad veritatem sive integritatem Baptismi non pertinet. Patet ex his verbis, Chemnitium asperitatem sententiae Lutheri emollire voluisse. Reprobat ille quidem ficta m & mimic am exterius ac apparenter Sacramemti administrationem, qualem Lutherus approbasse videtur; atque contendit necesse esse ut Minister inter baptisandum, non vulgarem seu prophananalo' tionem intendat facere, sed eam quam Christus instituit. Verum ambigitur an irrisionem&fictionem internam ille rejiciat, Vel non. 1bidem nostrorum Theologorum sententiam mala fide refert & adulteratra. e .l. Docuerunt, ait, ad veritatem Baptismi requiri non tantum formam institutionis, verum etiam intentionem Miniriri, eamque non tantum respectu acturbaptisundi, ut obiecti, sed etiam revectu lectus Baptismi, qui est eius finis
ct terminus. Ideo tria ponunt, baptifationem, verba, oe intentionem; oei Ia tria sentiunt simul requiri ad veritatem seu integritatem Baptismi, ita ut neutrum sine altero verum fallitur ac nobis imponit Cnemnitius. Intentionem quidem requirunt Orthodoxi, sed non respectu essectus Baptismi,
ut ille dicit; sed tantum respectu actus baptisandi, ut obiecti. Quod si hocum in vellent Novatores accessariam non esse intentionem effectus Sacramenti, sed tantum ritus sacramentalis quem Minister intus animo intendit facere, non vero tantum fingere ac sin aulare, non esset prosecto quod hac in parte eos reprehenderemus.
Marciis Antonius de Dominis L s. de Republica Ecclesiastica cap. I a. adsensum Chemniti iaccedere videtur , cum docet n. ix. non ipsius Ministri privatam stilicet) sed Ecclesiae publicam 'requiri intentionem. Haec enim
inquit, actionem dirigit, non 'asens intentio ministrantis. Et nu. I 3. addit, externam actionem v. g. lotionem in Baptismo, i propbana ad sacram dete minari, non ex sola invocatione Trinitatis, neque ex intentione privata Iuinistri, qua necessaria non eri, sed ex intentione Ecclesiae; ex petitione eorum qui non lotionem DFicem postulantii ex loco, quia ia Ecclesiae, exim. pore, ex tot circumstantiis personarum, susceptorum oe. Cum ait de Dominis non requiri privatam Ministri intentionem, non satis constat quid ipse intelligat. Si enim hoc unum vult, privatam Ministri intentionem, tametsi per' Versam, non officere veritati Sacramenti, ultro annuimus, si aliunde Minti ser generatim ac serio velitiscere quod iacit Ecclesia, non autem fingere ac smulare. Erinde Dominis vel negat omnino cum aliis Novatoribus, requiri
Ministri intentionem faciendi quoa facit Ecclesia, vel eam sufficientem cremdix, qua Minister serio exterius ritum Sacramenti uis at, licet intus Manimo eum non tacere sed tantum fingere ac simulare velit, quod in idem Pl 'ne recidit, ac pariteraoctrinae Catholicae adVersatur. i r Eo-m
180쪽
Eodem prorsus modo cum Chemnitio& de Dominis Novatorum sententiam exponunt recentiores Calvini discipuli. Ludovicus te Blanc nThesibus Sedanensibus jam citatis, pag. 79d. postquam multa ex suis & ex nostris Theologis testimonia tulit nu. 3I. ait , nianifestum esse sententiam Protestantium d carbarini sententia in hac quaestione nihil quoad rem ipsam differre; ae proinde defendi posse, eorum hac in parte do trinam in ipso conecilio Tridentino non esse damnatam.
Verum, quidquid tandem hic ad fucum faciendum obtendant Novatores, ex eorum placitis clare insertur; nullam ab ipsis admitti debere necessitatem intentionis in Ministro Sacramentorum faciendi quod facit Ecclesia. Cum enim doceant Sacramenta justificare, quatenus repraesentando promissiones Christi excitant fidem suscipientium, & independenter ab intentione illam vim ipsis inditam putent ex Christi institutione ; quacunque intentione admunistrentur, strio, vel ludicre, nihil refert, quia ad excitandam fidem apta esse non desinunt. Rationem reddit Chemnitius loco mox citato, ex partitate verbi quod praedicatur. Quemadmodum enim verbum Evangelii pr dicatum sine ulla intentione esse verbum Evangelii non desinit, & qui ei assentitur justificatur, quantumvis perversam tam Interiorem quam exteriorem, es etiam nullam habeat intentionem Minister; ita neque desinit esse Sacramem tum, modo applicetur serma materiae, tametsi absque intentione recta applicetur, sed contra cum perversa tum interiori, tum exteriori, vel etiam nulla. Cum nullam dico, eam dumtaxat intelligo quae refertur ad ritum ut Ecclesiae ritus est; non eam, quae ad opus externum ac pure materiale terminatur, quae semper adest, quoties Mituster sciens&Volens operatur.
Talem reipsa esse Novatorum sententiam, demonstrat manifeste vel ipse Chemnitius loco jam citator Ministrum, inquit, qui animo prophano , irria forio, negiqenti γ irreverenti, Sacramenta tractat, peccare non est dubium: sed hae Ministri vitia, si tamen Sacramenta iuxta christi institutionem administret, non possunt Dei veritatem irritam facere; non enim ad substantium reveritatem Sacramenti pertinet vel qualitas, vel fides, vel devotio Ministri Audis irrisionem Ministri, sive interna illa sit, sive externa, non obstare V ritati Sacramenti. Porro vix intelligitu qui fieri possit, ut Minister serio velit ritum Christi&Ecclesiae perficere . quem intus subsannat & irridet: pros cth Minister ille eo in casu non vult ritum illum facere, sed dumtaxat repraesentare ae simulare; ergo non eam habet, quam Ecclesia exigit, intenti
nem faciense quod facit Ecclesia.
De sententia citharini ct nonnullorum aliorum catholicoram .
Ambrosius Cattarinus insignis ex ordine Praedicatorem Theologus, qui sessioni 7. Concilii Tridentini an. 1 3 . interfuit, Minorensis primum Epist pus, deinde ad Archiepiscopatum Ompis in Italia a Iulio III S. Pontifice promotus, opusculum edidit ac promulgavit de intentione Ministri, sedem . tibus adhuc Patribus Tridentinis, in quo sic loquitur. Dicendum quod inten' Verbatio Minireri dicitur esse in boe, ut intendat furare quod christus oe Ecclem C φ. sis facis , etiam nihil ipse credat fieri. Et paulo post r Ponamus , inquit,auinistrum omnia exterius facera qua iubet Eecissa , intks autem aliud umeb de Sacram in Om. Κ serva-