장음표시 사용
201쪽
Cerrum est x. inludo illo haberinon posse intentionem externam, quae profecto non adest, quando Minitier serio ritum Ecclesie non perstat ; ergo aut sine ulla prorius intentione validum est illud Baptisina , quod certe asserere hereticum est; aut adfuit interior: si adfuit interior in illo mimo qui Baptismum administi at, cadit praecedens argumentum; in utroque mnim Baptismate, tum in eo quod fallaciter datur & accieitur in Ecclesia, tum in eo quod in ludo datur , reperitur intentio interior , proindeque quoad late itatem non differrent propter desectum intentionis; quapropter adigerentur adversarii, voscere necessitatem intentionis interioris in Miniso ut ratum ac valicrum sit Sacramentum. At vero in Ministro qui inter ludendum representat in Theatro ritum Baptismatis, potest absolute adesse intentio interior faciendi quod iacit E clesia: hujusmodi enim repraesentatio foret occasio exercendi ritus externi, cujus Minister potest non solum intendere nudam repraesentationeni, sed etiam id quod facit Ecclesia. Siautem contenderet aliquis, cum tali repraesentatione stare non posse internam intentionem, attendat ille, quaeso, sanctum Augustinum de validitate illius Baptismatis nihil absolutὰ & affirmate determinasse, sed dubitanter tantum suam proposuisse sententiam. Instabis 2. At saltem inde colligitur, sanctum Augustinum dubitasse num validus foret Baptismus mimo per iocum collatus, atque adeo , ut certum est, sine ulla etiam externa Intentione: quanto magis dubitasse dicendus est de necessaria intentione interna Resp. Esto dubius fuerit de illo Baptismo prorsus mimice ac ludicri collato, de quo nihil tunc temporis statutum ab Ecclesia fuerat: at Hrte suinposuit fieri posse ut in mimo illo adsit intentio interna , ut mox dictum est. Verum, ut nihil dissimulemus, valde obscura videtur & implicata eam in rem S. Doctoris sententia. Instabis . Per sellaciam de qua loquitur sanctus Augussinus, intelligi non debet desectus fidei in Ministro , sed intentionis intemae ; quia fallaciam illam, cum qua sanctus Doctor supponit Baptisma dari & accipi, in solum dantem & accipientem Baptisma cadere se nitr An plus valent, inquit, ad confirmandum Saeramentum illi veraeea inter quos agi fur , qvam ad frustranti m illi fallaces d quibus agitur Supponit ergo alios esse fallaces, &alios veraces in ea societate in q Ia datur Baptisma; proindeque non in omnes, qui componunt hanc societatem, cadere fallaciam de qua mentionem habet: atqui si per fallaciam intelligatur fidei absentia , non in solum accipientem & dantem Baptisma caderet ista fallacia, sed in totam societatem in qua Baptismus datur. Quando enim exponit quid per societatem de qua loquitur, intelligat, Catholicam quidem denotat Ecclesiam; sed & simul eam, quae putatur vera Ecclesia, societatem nempe Haeretis rum, in qua non tantum qui dant&accipiunt, sunt fallaces, sed & tota se, cietas filiam est, cum omnes aequaliter fide carent . Non dubito, inquit, etiam illos habere Baptismum, qui quamvis fallaciter illum accipiant, in EccDM 4 men accipiunt, vel ubi putatur esse Ecelam ab eis in quorum Reietate id Mcipitur', da quibus dictum est, ex nobis exierunt. Ex his sic arguitur.
202쪽
s. Augustinus agit de illa fallacia, qtue cum datur Ba mus in vireticorum societate, non in societatem totam cadit, sed in aliquos dumtaxat s cietatis, dantem nempe δέ accipientem Optismum: atqui haec tallacia non est absentia fidei, quae cadit in omnem societatem Haereticorum; ergo ina, sentia intentionis internae, qua cadit in dantem & accipientem Sacramentum. Resp. distinguo. Absentia fidei supernaturalis& habitualis cadit in omnem cietatem Hareticorum, concedor absentia fidei humanae lammae pro imtentione conserendi talis essectus, v.g. regenerationis internae per Sacramem tum Baptismatis, cadit in omnem societatem Haereticorum , nego. .
Quando igitur dicimus ver lallaciam de qua loquitur sanctus Augustunus, intelligendamesse absentiam fidei, non intellisimus, ubi agitur de Iia
reticis, fidem supernaturalem, quam certum est in illis noneste; sed interuligimus tantum eos fide humana non credere, seu ritum, qui exercetur, es se verum Sacramentum, seu talem effinum ab hoc ritu produci. Sunt enim qui errant circa quaedam capita, non circa alia, licet de iis fidei nostri mysteriis quae ab ipsis non impugnantur, fidem non habeant superaram ratem, sed humanam; quia deestapsis motivum fidei divinae, stilicet revelatio Dei, &Ecclesiae declaratio. Emo fallacia, de qua sanctus Augustinus, non cadit in solos dantem & accipientem iaptim, sed in totam
Haereticqrum societatem. Instabis . ex eodem sancto Doctore, Lib.3. contra Cresconium Donatustam cap.8. de Ministro Sacramentorum ait, curandum non esse, em moro τε. p. operetur, qua laboret intentione. EtMactatus . in Dan. Versus finem , asserit 'R' L
se in administrandis Sacramentis, non timere adulterum, non ebriosim, qui omnes pamqne victi & rapti, ad ea quae coelestia spectant, vix attendunt 3izC. Resp. distinguo anti & per intentionem, his in locis sanctus Doctor imtelligit vel fidem, vel probitatem Ministri, quam docet necessariam non esse ad validam Sacramenti administrationem, concedor &intelligit intentiqnem seu voluntatem in Ministro conficiendi sacramenti, nego. De ista nulla ipsi erat cum Donatissis controversia. sed tantum de fide ac probitate Ministri. Prohide, ait sanctus Doctor cap. 9. Lib. 3. contra Cresco- Ο.9 p. nium, Deus oe per RHores bonos, ct per P.Mores mios, eὰm oerbum μυ-S entamque dispensat, ipse pascis m. Tractatus . in Ioan. citato , non de ebrio loquitur, in quo non datur sufficiens intentio tempore ebrietatis 3 sed de ebrioso, qui nempe solet inebriari, quod vitium non tollit valorem di intentionem deditam, quo tempore ebrius non est. Expendisar mens sancti Tianis. De necessitate intentionis in Ministro ad persectionem sacramenti tra- ωt LThomas 3. parte . . art. 8. ubi Versans istam difficultatem, quomodo, stante necessitate intentionis Ministri, haberi possit securitas , &scrupulus 'nanis ac sollicitudo ex suscipientis animo evelli, cum semper dubitare merito possit, num Minister veram habuerit perficiendi Sacramenti minatarent m ire neti animi anxietatem ut sanare ac pacare possit sanctu,
Doctor, resp'ndet his verbis: Dicendum, quod circa ia est di x opinio . dammmdisum, quod requiritur malis intrario in Misi O, qua β δε-
203쪽
non per*Buν Sacramentum: sed hane defectum in panis, non habent in-rentionem accedendi ad Sacramentum, supplet Christus, qui linterius baptisatrin adultis autem, qui intendunt Sacramentum suscipere, supplet illum defectum fide, o de iis . Sed hoe satis poset dici quamlum ad ultimum sectum , qui in iustificatio a peccatis; sed quantum ad essectam, qui eri res cy' Sacramenium, scilices quantum ad characterem, non videtur quod per devotionem ac-eedentis possiι suppleri, via character nanquam imprimitur nisi per sacram-ram. Et ideo alii melius dicunt, quod Minister Sacramenti vis in persona folius Ecelasiae, cuius est Ministeri: in vel bis autem qua profert, exprimitnr1nientis Eiclesiae, quae I scit ad perfectionem Sacramenti, nisi cantrarium. xterius exprimatur ex parte Minorι vel recipientis Sacramentum. Eandem diff- cultatem proposuerat sanctus Doctor scribens in q. Librum Sentent. dist.6.
q. I. art. a. quaestiuncula I.
Ex his vero sic arguitur: Intentio quae Verbis Ecclesiae exprimitur, estintentio pure externa et atqui hanc sufficientena pronuntiat sanctus Thomas;
Resp. distinguo maj. Intentio quae Verbis Ecelesiae e primitur, 'nec ullatenus est hi mente ministri, est intentio pure externa, concedo : quae saltem virtualiter est in mente ministri, nego. Summa responsionis est, suffcere, jumta sanctum Thomam, in ministro intentionem virtuaIem , quae hon destrubtur nisi per intentionem explicitam contrariam ; non requiri vero intenti nem actualem, quam mentalem appestat, expressam &explicitam; nectilla modo eatnsuffcere,. quae pure externa est, aliamque internam supponeret , qua Minister nollet facere, sed tantum fingere ac simulare ritum Eccles . Hanc porro esse Angelici Doctoris mentem facile est ostendere ex iis offae ipse docet citata quantione M. articulo Io. in corpore. DicendMm, inquit , quod intentio Ministri potvi perverti dupliciter. uno modo respectu inins S eramenti: pata eum aliquis non intendii Sacramentsem conferre, sed derisoruailiquid agere; o talis perversitas tollit veritatem Sacramenti, pr cffπὸ quam do suam intentionem exterius manifestat. Ubi particul a G praeclise , aperte ostendit, etiamsi non manifestetur exterius , adhuc tolli verritem Sacramenti, ut iam supra obser vimus Praeterea videtur AngelicuS Doctor eam dumtaxat ifitentionem excIudere, qua Minister Velit Verum perficere Sacramentum. Hanc porro intentionem non exigimus, sed eam tantum qua velit seriorum exter ad , tum ii terius simpliciter ac generatim facere quod tacitfoelesia. Idemq.68.art.7. ad a. cxpresse docet, adultum qui non haberet intenti mem suscipiendi Sacramentuin, rebaptisandum fore. int eadem est, Iuxta S.
Thomam , ratio&necessitas intentionis in ministro quae in suscipiente. Rursus ibidein q.6 art.9. quarens utrum fides' ministri sit de necessitiite Sacramenti, objicit sibi eam esse necessariam o Hritur, inquit, quod fides Ministri sis de neces: tale Sacramenti. Sicut enim dictum est, intentio Ministri egnecessaria ad Sacramenti perfectisnem e sed fides retentionem dirigis; e Ii δε- ι ona fides in Ministro, non perficitur Sacramentum. t: 'Obiectionem sic di taluit : Dicendum quod potest contingere η d aIliqui, patiatur dofectim fidei circa aliquid, non circa veritatem Sacramenti Moa
,sin t puta b adiptas credra momentum esse in omni casu illicitum, Si
204쪽
men eredat Baptismum esseaciam habere ad salutem ; ct se tam infidelita, non impedit intentionem coaeferendi Sacramentum. Si vero patiatar fidei desectum circa ipsum Sacramentum quod exhibet, licet credat per id quod agitur exterius, nAllum sequi interiorem essectum , non tamen ignorat quod Ecclina Catholica intendit per huiusmodi qua exterius aguηtur, praebere Sacramentum rvnde non obstante infidelitate , potest intendere facere id quod facit Ecclesia , lae t existimει id nihil ege; o tulis intenιio susciι ad Sacramentum di quia , ut supra dictum vi, Minister Sacramenti agit in persona tosius Ecclesae, emius M. sunt tur id quod dein fidei Atinistri.
Certum est sanctum Doctorem eo loci agere de intentione necessaria ad substantiam Sacramenti, de qua jam se dixisse articulo 8. declarati Sicut enita dictum est , inquit , intentio Ministri necesiaria est ad Sacramenti persectionem. Atqui intentio illa de qua hic agit sanctus Doctor , est vere interna. I. De illa loquitur quam posset impedire infidelitas, sicut manifeste patet ex textu in responsione ad objectione mi rim obnante , inquit, infidelitate, potest intendere facere qaod facit Ecclesia. Atqui intentio , de qua dubium est utrum stare ροssit cum infidelitate, seu quae propter infidelitatem deficere potest, interior est, non externa; hac enim separari non potest ab opere externo quod serio exercetur; ergo loquitur sanctus Doctor de intentione interna quam necessariam esse ostendit. II. Ea intentio interna est , quam infidelis idcirco habere censetur , quia intendit, saltem implicite, facere quod iacit Ecclesiar atqui infidelis, juxta sanctum Thomam, idcirco suffcientem habere censetur intemtionem, quia interius vult facere quod facit Ecclesia, quam novit intendere ut perficiatur Sacramentum, licet ipse interius credat, per id quod agitur exterius, nullum sequi interiorem effectum; crua tamen nono stante infidelitate vult ille facere quod novit per Ecclesiam fieri, quae intentio, juxta S. Thomam, sufficietas est. Instabis I. Intentio de qua sanctus Thoinas loco in objectione citato per sola verba exprimitur , nec supponit eam ullatenus in mente esse ;alias non solveret argumentum quod sibi proponit, ex eo ductum quod si necessaria sit intentio Ministri interior, semper dubiuna erit & anxietas circa Veritatem Sacramenti.
Resp. S. Thomam argumentum quod sibi proposuerat recte solvere , ex eo quod non actualem, sed virtualem dumtaxat exigat intentionem; nec ullum sit fundamentum dubitandi quin sit in Ministro , qui serio agit, vi tualis intentio, quod sufficit sedandis omnibus se pulis qui excitari poLsent circa debitam Ministri intentionem & Sacramenti veritatem 1 dolus quippe ac fictio praesumi iacile non potest, nisi aliquo signo exteriori manifestetur, ut ipse ait sanctus Thomas in Supplemento tertiae partis q. s. art. . ad a. loquens de Matrimonio. Dicendum , ait, quod δε defit consensus mentalis ex parte unius, ex neutra parte est Matrimonium , quia Matrimonium consistit in mutua comunctione. Tamen probabiliter potest credi dolus non se,no Mna evidentia doli appareant: quia de quolibet praesumendum est bonum, nisi probetur contrarium. Inde est quod Caietanus di alii nonnulli Thomi-- .stae, ad quos accedit Mares, ad locum sancti Thomae ex articulo 8. qu. art. 8.o respondeant, sanctum Doctorem non agere de veritate seu integritate Sa- Ψ
205쪽
cramenti quoad se, sed tantum quoad nos, seu moresem certitudinem ae securitatem quae de illo haberi potest; quae certe Irima habenda est, qu
ries Minister serio exterius ritum Eccleuae observat. Imrkm bae explicaris , ait Cardimiisde Lugo , non ommo satisfacis, quia sanctus Thoms Me inneisio 8. xon Diam vi tmr loqui de Sacramenιo vinoquoad nos, sed Miam de ejus valore intrinseco orisques di utit 38. Eitetur ingenue sanctum Thomani nobis hic adve sari, ac difficile omnino esse Verda ipsius inrectum sensum adducere. Ue rum aegre admodum patimur nobis ruc sanctum Doctorem eripi, cujus vintentia ex ante dictis manifesta videtur. Instabis a. S. Thomas expreM Unoscit eam sufficere intentionem Ministri, quae per verba Eccletiae exprimitur; eam vero quae escitur mentalis, quam nonnulli admittebant, non requiri. Resp. per intentionem mentalem, sanctum Doctorem intelligere actua-lam Sc explicitam, non implicitam de virtualem. Ideo autem implicitam de virtualem intentionem non dicit me Mem quia implicita magis est in opere, quam in mente; virtualis vero potius fuit in mente, cum de Sacrame to administrando cogitavit Minister, quam ad est dum ritus externus Perficitur . Bliautem ad quos alludit sanctus Thomas, ii videntur esse, qui temporibusInnocentii IR de suomox dicemus, existimabantiaoliditatem Sacramentinecessariamesse intentionem actualem explicitam Sc expressam. Haec
videtur Hisse sententiamtistii seu Petri Lombardi,quideBaptismo 8c Euch ristia disserens, ait neutrum dari sine intentione explicita; Petri Pictaviensis , Guillelmi Parisiensis, quam fuse refellit Durandus a sancto Porcia . Expenditur mens Dinocentii In Innocentius IV. S.Pontifex, de quo antea jam diximus, scribens in Librum Decretalium, titulo de Baptismo eius effectu, sic loquitur: Non est necesse pios baptisans sciat quid sit Ecclesia qua baptisat, qηis baptifatus , σπηδe fit; nec quod gerat in mente facere quod facit Ecclesia r imis si contrarium
xererer in mense, scilicet non facere quod Deit Ecclesia, sed tamen facit , quia formam servat, nihilominus baptisatus est, dummodo baptisare intendat. uniuesi aliquis in casu necestatis constitutus: Ort etiam fine necessitate Vadat ad Sa-Υarenam, oe Licat, Bapti me, re doceat eum Drmam, ct ille Saracenus baptisar, non credens per immersonem aliquid aliud fieri no madefamonem, ernon mundat eum baptisare, vel etiam madefacere secundum intentionem p
rentis Baptismum, ut Baptismus operetur quiquid operari pretes, σ ipse . ptisans tanquam Minicter eonferar, quod alii baptisantes conferunς, licis non credat ipsum posse Atquis operari, vere baptisatus OKς ses si Me non inteπ-iatur, non ba faret: nee est Mes. quod utiquis sciat quid in his Eccissio ira Iugar, veι etiam od scias, vel eredat Ecclesiam esse. Huc usqtae Inn centiuS, ex cujus verbis haec inierunt qui stant pro externa indentione.
L Declarat Innocentius, necesse non esse ut baptisans serit quid se Ecclesia quae baptilat; nec quod gerat in mente tacere quod facit Ecclesiali porro Theologi qui internam exigunt intentionem , exigunt urMinister intendat lacere quod iacit Eccle ια A,
206쪽
IL Addit Innocentius, Ministrum valide baptitare, etiamsi contrarium di mente gereret, scilicet non facere mod facit Ecclesia. Quare quia
se am servati porro Hae ipsamet est de intentione exterioriaententia. III. Exemplum assert Saraceni qui baptisat aliquem a quo rogatus est , nec credit per immersisnem aliud aliisvid fieri nis madefactionem , neque etiam intendit eum baptilarer responget tamen Ponti sex, illum, qui sic b Ptisaretur, recte baptisatum fore. Porro Saracenus ille ideo dici potest tmptiare, quia ritus externos Ecclesiae peragite non gerit enim in mente imteriorem baptisandi intentionem, quin imo contrariam habet, cism de lactionem corporis baptisando intendat. Resp. Innocentium illam reipui in Ministro exigere intentionem quae ab externo ritu seiungitur. Namque ratio cur dicat illum recte baptis re, qui baptisando non gereret in mente facere quod facit Ecclesia, haec est, quia, inquit, Brmam servat; nihilominus non valet Baptismus, nus ille daptisare intendat. Haec igitur duo requirit Summus Ponti sex aὸ v Iiditatem Baptismi de quo agitur; ut Minister Ermam servet, & baptisare intenjat: haec autem intentio baptietandi sejuncta est a laris ritu exte no applicata ; ergo interior est. Praeterea ad exemplum Saraceni qui baptisat eum a quo rogatus est, respondet, quod si non intenderet ille Saracenus baptisando, ut Baptismus operetur quidquiri operari potest, & ipse baptuans tanquam Minuster conserat quod alii baptisantes conserunt, rite non foret baptisatus.
Nihil autem aliud est yelle conferre id quoa alii conserunt, quam habere implicitam , sed interiorem voluntatem faciendi quod ficit E
Ad primum i tur respondeor posse etiam Innocentium , admittendo intentionem interiorem, dicere, necesse non esse ut baptisans sciat quid sit Ecclesia quae baptisat, necutactu gerat in mente lacere quod iacit Ecclesia; licet enim homo non a noseat Ecclesiam, tamen quia vult Beere id quod
ab ipso postulatur, implicita laltem vult lacere quod iacit Eccleti di vult enim dare id quod ab ipso petitur; petitur autem id quod dat Ecclesia.
Ad secundum: Quanao Innocentius ait, etiam dari Baptisina ab eo qui contrarim gereret in mente, scilicetnon tacere quod iacit Ecclesia, Respondeo, exponi istud debere de effectu quem intendit Ecclesia, &quem ut Minister intendat, ad valorem Sacramenti necesse non est: suffcit enim, ut saepius dictum est, ut generatim velit facere quod lacit Ecclesa, quidquid tandem ille & de Ecclesia, & de Sacramento ejusque effectu sentiat. Ad tertium: exemplum assere Saraceni qui ma elactionem tantum crodat fieri; Respondeo, hominem qui ab illo baWilareturrim legitimo, recte baptisatum sore; quia aut intendit dare quod ab eo petitur , aut comserre quod conseruntalii baptilantes, quae quidem interna intentio lassicit. Obiectiomes ex momentis ac rasionibus Theologicis. objicies r. silentium Veterum circa necessitatem intentionis inremae in Ministro, ut valide Sacramenta perficiat. Nullusquippe ante Martinum V. Eugenium IV. & Patres Tridentinos, de illa mentionem secisse legitur.
207쪽
Resp. I. argumentum negativum, in re facti cujus positivae sunt & afframativae probationes, nullius plane momenti esse . , Resp.2. praesentem de intentione Ministri quaestionem veteribus increntitam non Histe. An non eam agnovit S. Augustinus Lib. 3. de Baptismo cap. 33. ubi duas, ut supra vidimus, sibi qu estiones distat vendas proponit, quaeipectant intentionem qua Baptismus conferri debeati Nonne ibidem observat, praeteritis Majorum suorum statutis , de fallacia per quam Baptismus dari potest, vel accipi, decretum fuisset . . Quod si Ecclesia universa tunc temporis nullam ea de re definitionem eis misit, mirum videri non debet; quia nempe in dubium &quaestionem voca,ta illa non fuerat; Ecclesia etenim nonnisi occasione subnascentium errorum, a vitam fidei doctrinam verbo Dei seu scripto seu tradito contentam, deci ratac definit. Neque porro Tridentina Synodus dogma fidei, de quo agimus, aliter definire & declarare potuisset, nisi ex constanti ac perpetua travitione illud a Christo Domino revelatum fuisse didicisset: neque enim novae fiunt revelationes, sed quae revelata sunt, Ecclesia declarat, & pro auctoritate sua, sub anathematis poena credenda proponit. objicies a. Ad veritatem Sacramenti satis est, si debite observetur ritus a Cluislo institutus: atqui Minister qui serio exterius ritum Christi observat, tametsi intus&in animo intentionem suam vel cohibeat, vel etiam contrariam gerat, ritum Christi debite observat; erso dic. Resp. neg. min. Ritus enim a Christo Domino inllittitus ipsam importat
internam Ministri intentionem: haec enim pars est institutionis Christi, ut
probatum est. Instabis I. Ad illorum Sacramentorum valorem non requiritur intentio MLnistri, quorum forma independenter ab intentione Ministri est operati rarat- qui Sacramentorum sorma operativa est independenter ab intentione Ministri, eratur enim virtute significationis a Christo Domino institutae. Resp. neg. min. Intentio enim Ministri, ut mox diximus, est ex instit tione Christi ; nec serma Sacramenti suam habet eficacem significationem, nisi ab intentione seu voluntate Ministri determinetur . Sicut enim Qrma determinat materiam, ita larmam ad esse sacramentale determinat intentio Ministri. Instabis a. Quod est operativum ex sola Christi institutione , producit
effectum suum ex opere operator sed quod producit effectum suum ex opere erato, cffcax est de operativum independenter ab intentione Miuisi i . Namque producere effectum suum ex opere operato, est illum producere vi ipsius actionis sacramentalis a Christo in hunc finem institutae, proindeque independenter a Ministri intentione; alioqui non laret ex virtute actionis , sed ex virtute intentionis. Confirmatur. Quia in rebus quae per modum naturae operantur , sussicit res illas ad agendum applicare, ut effectum suum producant independenter ab intentione seu voluntare applicantis. Sic v.g.ignis comburit, medicamentum sanat, verbum Dei praedicatum movet & excitat fidem, absque privata& interiori intentione;imo etiam iste contra intentionem illius qui Vel ignem admoVet, Vel medicamentum porrigit, vel annuntiat Evangelium.
Rc . nego istam minor im argumenti propositionem, nempe, Quod produ-
208쪽
'eir effectiam suum ex opere operato, illum producit independenter ab late tione Ministri. Ratio negati est, quod intentio Ministri in ipsomet opere perato ex institutione Christi includatur, aut tanquam para, aut saltem tamquam causa perficiens Sacramentum, per legitimam scilicet materiae&sor me applicationem, non ex merito vel dantis, vel accipientis, sed virtvi te ipuus operis a Christo Domino debite celebrati: at debite & ut opo . tet non celebratur, nisi laterius ac serio Minister velit & latendat illud
Ad confirmationem: Quam haec disparata sunt ac dissimiliat celebratio
quippe Sacramenti essentialiter est actio humana, quae, perfici non potest nisi humano more, hoc est, ex intentione mlaistrant.. Revera quidem postquam Sacramentum debite persectum est, Operatur independenter ab Intentione Ministri: velit enim aut nolit effectum illius produci, reipsa producitur, si nihil obest ex parte subjecti recipientis; sed ut fiat seu perficiatur
Sacramentum L necessaria est intentio Min stri. i Atque inde aperta est ratio discrimini sinter Sacramenta&cxempla rerum uae adducta sunt; res enim illis, neque ut fiant, neque ut operentur, pument ab intentione agentis. Qui enim isnem ex cilice excutit, quoquomodo excutiat, Velit, nolit, ignem excutit, quem si segetibus v. g. admoveat, necesse est, velit, nolit, segetes comburi. Medicus pariter qui aegroto p ' culum porrigit, sive cogitet, sive non cofitet, poculum datam salutarem, aut noxium. Concionator etiam EVangelicus aptus ad persuadendum & adcommovendos nimos audientium, affectus illos excitabit, si divina aspiaret gratia, quaecunque tandem sit illius oratoris sacri voluntas & intentio. Instabis 3. Intentio Ministri non contiuetur, sicut diximus, inopere operato, quia opus operatum in Sacramentis est id tantum quod constituit signum sensibile: atqui intentio Ministri non est ex iis quae constituunt signum sensibilet quomodo enim quod non est sensibile, qualis est intentio, constituere posset id quod est sensi ite λResp. distinguo: Quod non est sensibile non potest esse ex iis quis constituunt signum sensibile speculativum, esto: signum sensibile practicum, nego. Ad min. Intentio Ministri non est sensibilis Perse immediate, concedor per actionem quae ab ipsa emanat, nego. Quid porro discriminis sit later signum pure speculativum & practicum, antea exposuimus. Nempe diximus, verba illa esse speculativa, quorum totus effectus stat insignincando; practica vero, quae aliquid imperant, & supponunt voluntatem, proindeque
Intentionem in imperante. Cum ergo Sacramentorum forma constituatur
verbis practicis, sequitur inde ea supponere in illo a quo proseruntur, Voluntatem faciendi quod significant; ac consequenter, ad innum practicum intentionem absolute rcquiri.
Instabis q. Forma Sacramentorum suatenusestsignum practicum, est ser-ma quatenus imperat & jubet: atqui non requirit intcntio Ministri ad coimsi tuendam formam quatei uis aliquid imperat& jubet; Minister enim, quatenus formam pronuntiando aliquid imperat, se habet ut instrumentuin Clarisi, non ut pracipuum agens: atqui in instrumento Christi & Dei nonilae
imperante non requiritur intentio ἱ sed agentis praecipui, Christi stilicet , voluntas sufficit. Re o Diuitigod by Corale
209쪽
' Resp. dist. min. In instrumento inanimato & rationis experte non tequi ritur intentio, concedo: tale quippe instrumentum eatenus consere in effectum, quatenus movetur ab agente principali. In instrumento animato de
ratione praedito, qualis est Iudex, aut praesectus a Rege seu Imperatore dele..gatus, ut aliquid, si expedire iudicaverit, perficiat, nego. Duobus scilicermodis potest aliquis alterius esse Magister: I. ut sit tantum Velatinuntius, qui alterius voluntatem deserat &declaret: in Ministro quidem hujusmodi non requiritur ad rei valorem, ut vesit reipsa facere quod alter intendit. a. ut ab alio potestatem& facultatem acceperit, rem, si placuerit, perficiendi rin tali vero Ministro necessaria est intentiorem perficiendi. Porro Ministri Sacramentorum hoc posteriori modo instituti a Christo sunt Ministri ae dia,nsatores mysteriorum.
Instabis 1. Nequidem in publieo Ministro requiritur intentio interna ut
valeat quod auctoritate publica conficit lastrumentum. Sit V. g. Notarius qui publicum Instrumentum, quo partes contrahentes ligantur &obliga tur, ad sormam legibus praescriptam describat: sit Iudex qui sententiam absolutionis in gratiam rei ex plurali suffragiorum numerocontra propriam sitam sententiam pronuntiat: sit Scriba qui eidem sententiae, ut publica st& executioni demandetur, subscribit; nonne & partes contrahentes ligantur, tametsi intus resisteret, nec consentiret Notarius Nonne sentcntia ingratiam rei pronuntiata staret, etiam contra privatam & internam mi Iudicis oronuntiantis, aut Scribae subscribentis sententiam Res p. disparem omnino causam&rationem esse Ministri Sacramentorum, ab iis quorum exempla hic proseruntur. Hoc unum a Notario publico extigitur, ut Instrumenta quibus partes contrahentes ligantur apte & ad juris regulam describat; non ut ipse interius velit ac consentiat: ille etenim nore tam partes ligat, quam declarat ex mutuo earum consensis ligatas. Iudex pariter qui in causa capitis reum absolvit ex plurali aliorum Iudicum auidentium sustragio, contra propriam suam sententiam, non tam absolvit, quam declaratjuridice absolutum. Ita & de Scriba dicendum, qui sententiae su scribit tanquam publicus testis ad hoc ossicium destinatus: at Minister Sacramentorum ex institutione Christi ea nomine Christi & Ecclesiae perficit, nec tantum declarat, aut testis est concessae .sanctificationis, sed eam ut Minister & instrumentum Dei confert ac producit. Quomodo autem Sacramenta perficeret, si ea nollet perficere λ Voluit ergo Christus Sacrame torum suorum perfectionem pendere a voluntate, seu intentione Ministri non ita porro est in exemplis adductis. Instabis 6. Nos ipsi hic δε in probationem secundae Conclusionis his exemplis personarum publicarum, Notarii, Iudicis &c. usi sumus, ut ostenderemus in Ministris qui ex ossicio ac nomine Reipublicae aliquid operantur , necessariam non esse privatam & internam eorum intentionem, ut quae ab ipsis fiunt, vim&auctoritatem habeant: porro Sacramenta timi publica Instrumenta quae ex ipsa Christi institutione operari debent, etiam contra privatam Ministri voluntatem εο intentionem. Resp. argumentum istud in aequivoco laborare. Non indigent quidem Sacramenta, ubi rite persecta sunt, intentione Ministri, ut estectum suum eroducaui, sicut Conclusione secunda ostendimus; Mut sint, seu, ut perfician
210쪽
tur, pendent, Deo ita volente, ab intentione Ministri. oblectio igitur con fundit efficaciam Sacramenti, cum existentia seu Veritate illius. Ut Sacra mentum sit effinx & operativum, non indiget quidem intentione Ministri. sed ea indiget ut sit seu perficiatur . . . . lastabis . Votum aut juramentum exterius ac serio expressum ligat, i
metsi qui voret ac iurat interi reclamet, nec animum habeatsese obligamidi. Pariter firmum stat Matrimonium exterius ac serio Per Verba comenqsum exprimentia contractum, licet contrahentes interius & animo non consentiant. Ita Magister Sententiarum Lib. q. disi. 27. Resp. eum qui exterius vovet aut jurat , Vel serio Velle iacere exteriusquod faciunt qui vere jurant aut vovent, licet interius statuat se voto aut rur mento non ligare; vel nolle etiam exterius ac serio id lacere, sed tantum velle illud simulare ac fingere: si prius, Votum&juramentum ratum est, ac privata intentio qua ille vult se non ligare, reVera non impedit quin ligetur. quia vinculum illud ex ipsa voti & juramenti natura sequitur; si posterius. votum & juramentum omni interiori animo vovendi ac iurandi destitutum, nullum quidem est coram Deo & in foro intaiori conscientiae ; attamen coram Ecclesia, quae de internis non iudicat, pro rato habetur: neque audiendi qui contra voti obligationem reclamare eo praetextu Vellent, quod interius non consensssent; quanta enim inde sequi posset in Republica Christia na rerum confusio ac perturbatio, nemo noci intellisiit compellendi e go illi sunt, ut intra obligationem voti exterius emim sese contineant; a que ut serio tandem & ex animo VOVeant, quod me ac mendaciter vovisse e declarant: quin & condignae poenitentiae subsiciendi, propter delusam tam turpi mendacio ac fallacia Ecclesiam. Idem prorsus de Matrimonio judicandum. Nullum quidem coram Deo est, si interior consensus desuerit: veruntamen coram Ecclesia , quae de occultis non judicat, ratum habetur a quod unum haud dubie voluit Magister. Qui ergo declararet se in Matrimonium intus&animo non consensisse , eo ipso tempore quo exterius ac serio consensum verbis exprimebat, non esset ille audiendus, nec dimittendus tanquam libera vinculo conjugali, adisit; sed adigendus ille foret in foro conscientiae, ad consensum Vere & ex animo quantocius praebendum. Dissicile profecto non est, quae moxdicta sunt transferre ad praesens de Ministro Sacramentorum argumentum. Quippe si Minister serio exterius ac indebitis circumstantiis ritum Ecclesiae pet it, intus tamen noluit eum revera perficere, sed tantum fingere, reipsa quidem coram Deo nullum est Sacramentum, desectu debitae intentionis, quamquam in tribunali Ecclesiasticoratum & validum habeatur. Neque, ut antea diximus. Ministro contestanti se intentionem non habuisse conficiendi Sacramentum , tam facile habenda fides: tum quia dissicile prorsus ac rarum est ab actione exteriori seria debitam abesti intentionem internam: tanta est inter haec duo facilis, prompta & naturalis connexior tum quia si propius & attentius res expendatur, ac pulsetur conscientia illius qui declarat se nullam habuisse intentionem conficiendi vel conserendi Sacramentum, apparebit,
non aliam ipsi defitisse intentionem, quam finis seu effectus Sacramenti, vel ritus exterioris quatenus is aliter Sacramentum est, qualem intentionem