장음표시 사용
241쪽
supplementum, tum alii nonimi Veteres Historiae Francoram Scriptores .apud Duchesne, nempe Gotbi Hispani non secundum regulam quam Dominas ira&dit, baptisarent. Frustra, inquam, haec exempla proferrentur: lo- . quitur enim hic de Arianis quos noverat sanctus Athanasius, non de aliis. Ex duabus porro illis expositionibus, ad textum S. Athanasii, sequat Utra- quilibet quam voluerit: utractve autem, ne quid dissimulemus, Videturn
χ: hi is illiquid implicatum M Obscurum continere, quod difficile solvi & en
potest. Prima quidem, quod sanctus Doctor Arianorum & Paulianunodulii starim Baptismum simul conserat, &eodemloco habeat. Porro certum est habet Paulianistas verum non habuisse Baptismum, non tantum quoadefictum ei um. etiam quoad substantiam & intemitatem; siquidem ab illis baptisatos' iussit Nicaena Synodus iterum baptiuari. Sacunda, quod asserat Pauli an stas versa krmae pronuntiasse, quos tamen Nicama Synodus non alia de cauta rebaptisandos judicavit: quam quod formam BaptΗmi adulterarent: si enim illam, ut oportet , observassent, ratus habitus Risset eorum Baptismus. En nodus non parum implicatus, quem VasqueZ in tertiam paritari S. Thome ad *6 articulo 6. disput. I 37. c. 3. hac conjectura solvit: Bicendum , inquit , tempore concilii Pocaeni me dubio hos IIoeticos Paulia- baptisare eonsuevisse non invocata Trὶnitate; postea vero tempore uis VI patus Albanasii fortasse aliquos ex illis coepisse invocatione Τrinitatis bapι solate sareicumque varii admodum sinant esse Haeretici in suis pravis opinionibus ,
V Ru. mirandum non est, si Patres diversa de illis referant. Ita asqueZ, cujuS con, is jectur m aliorum ludicio definiendam relinquimus. .
Sanmis Optatus Mileuitanus. Objicies cl. Optatum Miluvitanum L.r. contra Parmenianum Donatistam ..ἡiis,' ubi nullum quidem esse apud Haereticos, non vero apud Schismaticos Ba Opta ptismum contendit. Vides, inquit, ,frater Parmeniane, Irureticos 4 domo ve-riis. rataris satis extorres, solos habere varia θ DIIa Baptismata, quibus inquinatus 'P Q non possit abluere, immundus emundare se. Bene clausisti hortum Hrreticis:
bene revocasti claves ad Petrum .... vobis vero Schismaticis, quamvis in Cain
tholica non stis, lac negari non possunt, quia nobiscum vera oe communia I cromenta traxistis. Quare cim hyc omnia Haereticis bene negentur, quid ιibi visum est, bre oe vobisai re voluisse, quos Schismaticos esse manifestum est
Resp. Si haec verba comparentur cum iis quae Lib. s. adversus eundem Parmenianum leguntur, necesse est dicere Optatum eorum dumtaxat H reticorum Baptismum reiicere qui verbis Evangelicis non baptisabant: In Ps 37--baptisarentur Gentes, ait Lib. 4 Salvatore mandatum Us per quem bapi
sarentur, nulla exceptione discretum est. Non dixis Apostolis, Vos facite, alii non faciant. Quisquis in nomine Putris, ct Filii, ct Spiritus sancti baptisa- verit, Apostolorum opus implevit. Unde concludit i Ergo nomen est quod fanctificaτ, non opus. Ibidem saepius inculeat vim Baptismatis a Christo deria Vari, nona Ministros atque falsum prorsus esse istam Dqnatistarum sententiam. Nemo dat quod non habet, quam de vico, non de Libro collectam esse as, P. t. 6. seris: Minister quippe non quod suum est, sed quod Iesu Christi, administratia
Instabis : In hoc ipso Libro optatus non minus fidem, quam sal Elissimae
242쪽
ctissimae Trinitatis invocationem exigere videtur. In hoc, inquit , sacramento Baptismatis celebrando, tres esse species constat, quas vos nec augere. nec minuere, nec prnermittere poteritis. Prima species en in Τrinitate 'i secanda incredente , tertia in operante : sed non pari libramine ponderano simi fu Ia, duas enim video necessarias, o unam quoi necessariam. Principalem locam
Trinitas possidet, ne qua rex ipsa non potest gerit hane frittitur fides credeκtis; iam persona operantis vicina est, qur simili auctoritate esse non potest Re . nego ant. Non enim de fide operantis, seu Miniliri loquitur opta tus, sed de fide suscipientis Baptismum, quam plane in ipso necesiuriam existimat, non tantum ut licite de cum seuctu, sed etiam ut valide Sacra mem, tum percipiat; expresic siquidem fateriir ibidem, personam operantis 2 ili auctoritate esse non posse cum invocatione Trinitatis, & fide credentis; id est, illius qui baptisatur.
Instabis optatus Lib. r. n. Io. adversiis Parmenianum, nullum plane
videtur habere Sacramentum quod ab H xreticis consertur. alia quς- s.= LIlio est, ait, ut quid a te Parmeniane memorati sunt i li de Hareticis loquitur apud quos non sunt Sacramenta, qur nobis oe vobis videntur esse communia ..... Dixissi apud haereticos dotes Ecclog se non posse, ct rectE. dixisti, scimus enim Hrreticorum Ecclesiar singulor- , prystitutas , nullis lega- , Iibus Sacramentis, ct fine iure bonesti Matrimonii esse' sed misor, quod tibi visum est, elion vos ipsos eis adiungere, quos esse Schimaticos coUat λε , dum EceIesis dotes oe Hrretieis ipsis, ct vobis Schismaticis denegasti cumula illa quo a te paulo ante sunt dicta. Dixisti enim fieri non posse, ur falso
Baptismate inquinatus abluat, immundus emundet, supplantator erigat, perdiatus liberet, reus veniam tribuat, damnatus abfimat. Benh bre omnia potuere ad solas Hereticos pertinere, qui falsaverunt symbolum; dum alter dixerit duos Deos, cum Deus unus fit ; alter Patrem vult in persona Filii cognosci ; a per carnem subducens Filio Dei per quam Deo reconciliatus est mundus; ρο π- reri huiusmodi, qui d Sacramentis Catholicis alieni se emnoscuntur . Quare poenaleat te talibus hominibus etiam schismaticos aiunxi sit in te enim eonvertisti sententia gladium .... 9 non attendisti inter . Schismaticos oe Hrreticos quam sit magna distratia. Et quibusdam interlectis, rides ergo, frater Pam u=.iό. meniane, I greticos a domo veritatis satis extorres, solos habere varia alsa αἰ . Laptismata, quibus inquinatur non possit abluere, immundus emηndare .... P. M. Cobis vero Schismaticis, quamvis in Catholica non stis, Me negari non possunt, quia nobiscum eommunia ct vera Sacramenta traxistis. Quare cum hic
omnia Imreticis beηὶ negentur, quil tibi visum ess hcc ρο vobis negare et mluisse, quos Schismaticos esse manifestum est λ tum istud optati ratiocinium eo recidit: suxta Parmenianum, immundus, supplantatos, perditus Baptismate abluere non potest . atqui non tam tum Haereticus, seὸ etiam Schismaticus immundus est, supplantator, perditus; ergo Schismaticus perinde ae Haereticus baptisare non potest. In quo quidem ratiocinio supponere optatum apud Hateticos vera seu valida non esse Sacramenta, his momentis potest siua acri. I. Dixerat Parmenilaus, nulla esse apud Haereticos Sacramentat optatus vero id recte dictum agnoscit & fatetur. ' . II Postquam rationes attulit quibus utebatur Parmenianus ad rebvlL sandos Digitigod by Corale
243쪽
sandos eos qui ad se veniebant, ait baec benὸ ad Haereticos pertinere III. Ubi dixit Haereticos i domo veritatis extorres, addit eos varia σfulsu habero bapιi via; & bene de iis halelligi rationes quibus utebatur Pa mentanus ad probandum rebaptisandos esse illos qui ad se veniebant; IV. Tandem ait se voluisse damnari Haereticos, id est, eorum Baptisma.
Respondent nonnulli, optatum citato loco hoc unum Velle, nempe Sa-eramenta apud Haereticos non valere quoad effectum gratiae, non vero quo
ad characterem & substantiam. Verum infirma & insufficiens aliis videtur haec responsio.
quae non sunt apud Haereticos; sed apud Schismaticos Mesam non cons ruut propter obicem in recipiente, sed solum characterem; crgo cum ait Sacramenta apud Haereticos non esse, quae agnoscit apud Schismaticos, intelligendus est eo sensu ut non detur character Apud Haereticos, qui apud Schismaticos per Sacramenta imprimitur. II. Intelligit optatus non esse Sacramenta apud Hereticos, quomodo intelligebat Parinenianus non esse Sacramenta apud eos, qui immundi, suin plantatores, & perditi erant; patet istud ex praecedentibus: atqui Parmeni nus intellistebat apud hujusmodi homines nulla esse Sacramenta, non tam tum quoad gratiam, sed etiam quoad characterem; siquidem rebaptisabat iccos, quod profecto non secisset, si Baptisma quod acceperant, characterem impressisset ergo optatus intelligit non esse Sacramenta apud Haereticos , etiam quoad characterem. . Respondent alii, optatum omnium Hateticorum non improbare Baptus , ted eorum dumtaxat qui verbis Evangelicis illud non consecrabant i;
unde dicit Schismaticorum Baptisma legitimum, quia ipsi formam servant . quam in Ecclesia didicerunt.
Veruna haec quoque re onsio aliis non videtur plane satisficere.
I. Quia curia ait Haereticorum Baptisina esse irritum, illud de singulis Haereticis intelligit r sic enim loquitur : Dixisti apud Hrreticos dotes Eector esse non posse. θ rectὸ dixisti ; scimus enm Haereticorum Ecclesias fingularum pronitutas esse. Id vero omnes plane Haereticos spectat. .ando enim optatus ait Parmenianum recte dixisse, apud Haereticos Veras non esse Ecclesiae dotes, nomen Haereticorum extenwit ad illos omnes ad quos illud extenderat Parmenianus; fatetur enim verum esse quod Parmenianus duxerat: atqui Parmenianus non solos intelligebat Haereticos qui sormam Baptismi vitiabant , rebaptisabat enim eos omnes qui ad se accedebant ἔergo optatus intelligendus est quoque de omni sΗameticis. Neque dicas Parmenianum intellexisse quoque Schismaticos esse rebaptisandos, & tumen id negasse optatum: namque de his ultimis Optam monet eos in reingula non contineri; sed de Haereticis nullum excipit, & fatetur verum esse quod generaliter de iis dixerat Parmenianus. II. Optatus exponens quos Haereticos intelligit, cum ait eos irritum da- re Baptisma, nominat eos qui duos admittebant deos, qui carnem Christi negabant; additque caeteros hujusmodi a Sacramentis Catholicis alienos esse; verisimile autem non videtur, tot Haereticos in serma paptismatis e
244쪽
III. Conqueritur optatus eo quod Schismaticos inter & Haereticos Parmenianus nullum posuisset discrimen. Schisma, inquit , sparso cinsula pa- Pag. io. cis , dissipatis sensimus graeratur , livore nutritur, aemulatione ct litibus ro- . boratur .... Haeretici vero Urritatis exules. sani o verissimi I boli d.seri ras; de simu sandis Ecclesie impiis sensibus depravati, contempto quod benὶ fu rant geniti de se nasci voluerunt .. . Vides ergo Iureticos a domo veritaris fatis extorres siolor habere varia re falsa Baptismata. Haeretici igitur qui habent varia & falsa Baptismata, ii sunt quos definiit in praecedentibus veris bist sed in praxedentibus verbis definiit quid essent Haeretici generatim , non ii dumtaxat qui sermam Bartismatis Vitiaverant. Attamen haec secunda responsio, nempe optatum de iis Haereticis .loqui qui Baptismatis formam adulterabant, his momentis suaderi potest. I. .ia loquitur de Hareticis qui a Sacramentis Catholicis alieni esse noscuntur, & commuuia nobiscum Sacramenta non traxerunt, qui varia habent Baptismatar si varia, ergo sormae diversae. II. De Haereticis loquitur qui symbolum vitiant: nomine autem symboli non inisequenter designatur apud hujus temporis auctores, sanctissimae Trinitatis invocatio in sorma Baptismatis adhibita. Sic sanctus Augusti. nus Lib. 6. contra Donatistas cap. 23. Caeterum, inquit, quis nesciat non esse cisisti Baptismum, se verba Evangelica quibus symbolum constat, illie d fuerint λ Sic Firmilianus Epistola ad sanctum Cyprianum loquens de Bapti- , .smate a quadam muliere praestigiatrici usitata sorma collato, Numquid ait, ct me Stephanus ρο qui illi consentiunt, comprobam, maximὸ cui nec z. - . symbolum Τrinitatis, nee interrogatio Iegitima ct Ecclesiastica defuit . Sic & in Concilio primo Arelatensi Can. 8. symboli nomine forma Baptismi videtur intelligit Si, ajunt Patres, ad Ecclesam aliquis de haeresi venerit, imterrogenteum symbolum; ct s perviderim eum in Patre, ct Filio, o Spiritu sancto e Je baptisatum G. I. IRA - III. Tandem illud suadetur testimoniis extraneis quae paulo ante prolata sunt, ubi de S. Athanasio sermonem habuimus. Ex his patet solutio ad prima Objectionis capita; quantum vero ad ea quae in confirmationem adiiciuntur, - Αd primum: cum optatus ait apud Haereticos veras Mesesiae dotes esse non posse, necesse non est ut de omnibus generatim Hazeticis intelligatur; id quippe de Haereticis fatetur, quod ad suum institurum sviebat. Eo enim Iqci refellit Parmenianum, qui dixerat Ecclesias Haeret;coriam esse prostitutas, esse sine Sacramentis & jure honesti Matrimonii, ut inde concluderet rebaptisandos esse illos qui ab haeres veniebant. Quod de in meticis dixerat, idem&de Schismaticis confirmaverat Parmenianus; eos enim P praesentabat, teste optato eodem loco, veluti sarmenta a vite praecisa, &tanquam ligna ari' flammis reservata, ut inde inferret Donatistas merito rebaptisare eos qui ab Ecclesia Catholica deficiebant, quam spectabant ut schismaticam societatem. Quod de Haereticis dixerat Parmenianus, admittit ut Verum optatus , Ritamen cum restrictione: Bene hae omnia, inquit nu. Io. sub finem, potueruns ad solas Haereticos pertinere qui falsaverunt symbolum. Et eo concesse, quod ad propositum non spectabat, adsectandam pergit: Mnattendisti, Tonmeb de Sinam in Gen. o ait, Disiti rod by Corale
245쪽
ait, inter scbismaticos o Hereticos quam sit magna distantia. Quasi illactete. Bene dixisti, Parmeniane, non esse Sacramentaapud Hareticos qui formam violant; quantum autem ad Schismaticos, qui, ut ait capite sequenti, nee possunt novum aequid aus aliud agere, nisi quod iam dudum apud suam didic xunt matrem, quique proinde formam non Violant, apud eos negari non potest esse vera Sacramenta; & id ulterius urget contra Parmenianum, eo quod si res ita esset, apud Donatistas nulla forent Sacramenta, quia ipsi Schismatici sunt, quod probat cap. Io. & addit, Cum haec ita gesta esse manifestissis constat .... satis te miror, frater Tarmeniane. cum Schismaticus sis,pas. Schismaticos Haereticis ianzere voluisse. Hinc patet solutio ad id quod o scitur, nempe optatum id concedere de Haereticis, quod dixerat Parm nianus: respondendum est, id admisisse cum restrictione, quam tamen fuse non explicat, quia ad rem non spectabat, concedo: id admisisse sine restri
Ad secundum, dicendum est illos omnes Haereticos, de quibus hic mci tio fit, tempore optati in se a Baptismatis errasse; Manichaeos scilicet de quibus sanctus Augustinus haeresi 6. Sabellianos, Valentinianos de quiabus S. Irenaeus Lib. I. cap. I 8.
Ad tertium eadem est quae ad secundum responsio. Sanctus Cyrinus Hierofobmitanus.
Objicies denique S. Cyrillum Hierosolymitanum praefatione in Cathe oppo-chesest Nyn licet, inquit, bis aut ter hoc timero xti, ut si foriὸ semel fuerise a j 'Mirotui, deincepi corrigas: s enim semel illo frustraberis, amplius id con
Mihi. ctionem non patitur: unus enim Dominus, ct una fides, ct vinum Baptisma .solymi. Nam soli Haeretici rebaptisantur, Muidem prius illud non erat Baptisma. Resp. difficile esse verba haec ad Catholicum sensum adducere. Opponit scilicet sanctus Doctor Baptismum Haereticorum illi, quo quis stratus semel est, id est, cujus fructum non percepit, quicerte Baptismus iterari non potest: e contra vero, qui ab Haereticis baptisatus est, ille, in mente S.Cyrilli, baptisari rursus debet, quia pri Baptisma nullum erat, nonnIOdo quoad effilium, sed etiamquoad substantiam. Neque hic dealiquibus u taxat Haereticis loquitur, sed de omnibus indistincter unde verisimiliter com cieti. jicere possumus, errorem Rebaptisantium aetate S. Cyrilli nondum Hi z. rosolymis extinctum penitus fuisse. Sunt tamen ex nostris qui volunt se ctum Doctorem eorum dumtaxat Baptisma rejicere, qui sormam non retinnebant. Ratio ipsis est, quod sanctus Doctor interfuerit Synodo Constantianopolitanae secundae generali cui subscripsit. Haec vero Synodus Gn. T. eorum tantum Haereticorum Baptisma rejicit, quis mam a Christo praescriptam adulterabant. Antequam a praesenti controversia discedamus, exponendae sunt non Liae quaestiones facti, quae ad Historiam Rebaptisantium pertinent.
246쪽
santium pertinent. I. An S. Cyprianus, Firmillanus aliique tum Asticae, tum orientis Epi-Κopi, excitatam de Baptismo vireticorum controversiam, ad fidem vel ad disciplinam pertinere crediderint. II. An S. Pontifex Stephanus reipsa Cyprianum,. Firmilianum aliosque rebaptisantes a sua communione suspenderat. III. An ipse Stephanus in errorem oppositum errori S. Cypriani lapsus Derit, approbato omnium indistincte Haereticorum Baptismo. IV. An L Cudrianus, Firmilianus caeterique ΑΘicani&Orientales Epuscopi errorem litum ante mortem reVocaverint. V. Quodnam sit plenarium illud orbis totius Concilium, in quqconre versiam de Baptismo Haereticorum terminatam ac finitam fuisse toties affirmat S. Augustinus ..iam S. cyprianus Firmilianus, aliique tim Africae, rim Orientis Episcopi, excitatam de Baptismo Hrreticorum controversam ad fdem vel ad disciplinam pertinere crediderint.
Rebaptisantium causam reipsa causam esse fidei ab Ecclesia solemniter definitam; nemo est qui jam ambigat: ante definitionemriclesiae, materialiter; post definitionem vero, formaliter quaestio haec ad fidem Dertinet. An Vero primi hujusce controversiae auctores sibi visi suerint de ficiei vel discuplinae dumtaxat capite disputare, incertum multis vidctur. Qua lio autem movet tum de Asticanis&Orientalibus, tum de ipsoSt Phano, an scilicet Voluerit Summus Pontifex in solemni suo Decreto, rem fidei declarare ac
In eo vero potissimum differt fides a disciplina, quod haec varia&multiplex esse possit pro varietate temporum & locorum k illa simplex, una Seeadem semper habeatur. In rebus ad disciplinam pertinentibus suus unicuique Ecclesiae ussis permittitur, a quo nemini privato in ea, in quaevivit, E clesia, fas est recedere. neque contra fidem, neque contra bonos moras esse creviscitur, i ait sanctus Augustinus Epistola s . ad Ianuarium, alias II 8. 'indiferenter est habendum; re propter eorum, inter mor vivitur, societatem, servandum est . Iam dixerat: Nee disciplina ulla est in his melior gravi prudentique Chrissiano, quam ut eo modo agat, quo agere viderit Ectae am ad ιμιFam fortὶ devenerix.. ι
VideturCyprianus, Firmilianus caeterique ipsis adhaerentes Episcopi, existimasse excitatam de Baptismo Haereticorum controversiam non ad Mdei dogma, sed ad disciplinam dumtaxat Pertinere.. Probatur: Quia isti sunt characteres controversi, ad disciplinam. pertinentis, Varietasin praxi, libertas sentiendi ,. societas&communiolater diL eintroci a. side
247쪽
zia DE 3 Ac RAMENIIS IR GENAERE. sidentes. Atqui, judicio Cypriant, Firmiliani, & aliorum, controversia de
cibi I Baptismo Haereticorum hos habet characteres. cim Primo, varietatem in praxi iuisse non dissimulat S.Cyprianus Epistolis i. perti- ad Quintum, Ta. ad Mepnanum, 73. ad Iubajanum, & in Praelatione Comnζnx cilii III. Carthaginensis. De suis pariter Orientalibus idem testatur Firmi- Cyprianum Epistola inter Cyprianicas 7s. Idem in pra- & Dionysius Alexandrinus in tertia ad Philemonem Epistola apud Eusebium l. Lib. 7. cap. 7. Idem denique S. Basilius, de quo paulo antea, Can. I. Epistolae ad Amphilochium, ubi propter oeconomiam & diisensationem, C tharorum & Encratitarum Baptisinum, quem nonnulli Asiatici recipiebant, recipi quoque non abnuit, quamvis ipse in aliena Hret sententia. Secundo, in ea controversia relictam unicuique sentiendi quod vellet, li- ἡ ' bertatem, significat ipsemet S.Cyprianus Epistola 72. ad Stephanum.
bertat inquit, vim cuiqvam non facimus, aut legem damus, cim habeat in Ecclesie senten- administratione voluntatis sua arbitrium liberum unusquisque Praepositus, ratior ii Domino redditurus. Et in Praefatione quam habuit in III. Conmis., cilio Carthaginensi ubi aderant Episcopi 87. Superest, inquit, ut de Me
M. t. ipsa re singuli quid sentiamus, proferamus , neminem iudicantes, aut d iure 73β-Σ communionis aliquem, s diDersum censerit, removentes. Tertio, servatam a Cypriano & Firmiliano pacem & communionem cum
Tertim,sis qui in diversa opinione & praxi versabantur, patet ex Epistola ejus- ζ' dem S. Cypriani ad Iubajanum nu. 73. Versus finem; Tor, inquit, qliam
munici in nobis est , propter Hareticos cum collegis o coepiscopis nostris non servata contendimus, cum quibus divinam concordiam ct Dominicam pacem tenemur
servatur is nobis patienter oe firmiter charitas animi, collegii honor , vin- sentiem culum fidei, o concordia Sacerdotii. tibus. Atque inde prosecto sitit quod Dionysius Alexandrinus contestatus sue-P-λ rit se ausum non iuisse improbare sententiam Africanorum, & Synodo tum Iconiensis ac Synnadensis; ac Synodus ipsa Nicaena, quamquam jusserit rebaptisari Paulianistas, anathema nihilominus non pronuntiavit ad versus eos qui caeterorum Haereticorum Baptisinum rejiciebant ; & sanctus Hieronymus Luciferianis, S. vero Augustinus Donatistis opponebant exemplum L Cypriani, qui pacem & communionem servabat cum suis , I tametsi non ignoraret contrariam corum sententiam & praxim. bii sitis Praeterea Veteres illi Asticani & orientales controversiam de Baptismo
Haereti-Haereticorum comparabant cum aliis quaestionibus , quae omnium audicorum cio ad disciplinam pertinent; atque inde paulo durius Stephanum Summum Pontificem exagitabant, quod nempe propter Hrjuscemodi dissidia, ompa tot Ecclesias a sua communione se suspensurum comminatus fuisset. Auraiit diatur Firmilianus scribens ad Cyprianum di scire, inquit, quis potest, quod circa celebrandos dies Paschae, o circa multa alia divinae rei sacramenta, UL
Stephanus esse apud illos Romanos ) aliquas dive ιatep, nec ob
disti- servari illis aequaliter omnia qime Hierosolymis observantur. Secundum quod in P inae. caeteris quoque pIurimis Provinciis multa pro locorum oe nominum diversitute variantur; nec tamen propter hoc ab Ecclesia cathoIicae pace atque unitate ali
248쪽
jicies r. auctoritatem S. Cypriani qui Stephanum impugnans, quaestio- - Lxis, quam intabat, statum & naturam iis coloribus depingit, qui non a- bliam, quam fidei quaestionem reserre Possunt. sta de Ι. Id ex quo fidei origo ac spes salutis aeternae pendet, procul dubio ad Sdem, non ad meram pertinet disciplinam: at talis Cyprianio visa est controversia de Baptismo Haereticorum. inquit Epiliola ad Iuba- iso &nnum, parva res haretuis o modica comeditur, quando d nobis Baptisma eo- ,escivum in acceptum refertur; cum inde incipiat omnis fidei origo, o ad spem vitae aeterer salutaris ingresso. r. ndet. II. ta ipsa certitudine credebat Cyprianus commune non esse Catholi- P. ias. eis & Haereticis Baptisma, qua credebat communem non esse Deum, Chri- sum, Fidem, Ecclesiam: Quare, inquit ibidem, Bπιι a vobir Har sicis commune esse non potest, cum quibus nec Pater mus, nec Filius ChriRus, tum est nec Spiriιus sanctus, nec fides, nee Ecclesia ipsa communis est oe ideo bapti- nullum
sari eos oportet qui de haeresi ad Eccle m veniunt. Idem momentum ut et rursus in Epistola ad Pomprium n. 7 . Versus finem. ,hu 'III. De fide est eum baptisare non posse, qui non habet a Christo bapti- Haere. suadi potestatem: at Haereticis talem a Christo datam esse potestatem ne- agat Cyprianus in citata ad Iubajanum Epistola: Manifestum est, inquit, o per quos remissa peccatorum dari possit , qua in Baptismo scilicet datur . eos nee P am Petro primum Dominus, super quem adimavis Eeclectam, unde oe uni- N Mtatis originem instituit oe ostendit, potestatem istam dedit, ut id solveretur in earlis, quod ille solvisset in terris .... Unde intelligimus nonnisi ιn EccIesia Prm iam ha positis, in Evangeliea lege ae Dominica ordinatione fundatis licere baptis bereve, ct rem am peccatorum dare; foris autem nee ligari aliquid posse nec solvit, ubi non fit qui ot ligare possi aliquid, aut solvere. P.Ἀ78.
IV. Ibidem expressu affrmat, sententiam, quam adversus Stephanum tu III. tur, revelatam a Deo esse. Proinde, inquit, frustra quidem, qui ratione vim cuntur , conssuetudinem nobis opponunι , quas consuetudo major fit veritate ,
aut non id fit in spiritualibas sequendum , quod in melius fueris a Spiritu posse sancto revelatum. Ignosci enim potast simpIiciter erranti A.. post is pisationem pilo vero ct revelationem fictam, qui in eo quod erraverat, perseverat prudens oesciens, fine venia ignorantia peceat. Unde concludit postea, fidem Ecclesiae sequendam esse. are, inquit, Eecte a CathoIsta fidem ac veritatem , fra- Christis ter charissme, ct tenere debemus firmiter oe docere. Hinc est quod scribens ad Pompejum, Traditionem, qua Stephanus nitebatur, humanam appel- νζ:let: Quae ista obstinatio en, inquit, quaev rraesumptio , humanam traditionem statem.
dising di p stioni anteponere8 Et in fine eiusdem Epistolae, quam ipse sequebatur Traditionem, divinam esse affirmat: Si in aliquo nutaveris ρου cillaverit veritas, ait, ad originem Dominicam ct Eoangelicam, o Aposto-Cypriiaticam traditionem revertamur; o inde metu actus nostri ratio, unde o orianus seno origo surrexit. Τraditum est enim nobis quod si unus Deus, chrissus unus una fides, una Eecisse, unum Baptisma. essere.
Denique ibidem asserit, relicto Stephani errore, sequendam esse Verit, vel ta, si est de Saoram. in Gen. O 3 tem.
249쪽
ic Tra- tem. Dcconsue:vdo, inquit, quae apud quosdam obrepserat, impedire tibn .ditionς-Oeritas praevaleat o vincat. Nam consuetudo sine veritate , vetustasi ' esu, erroris est: propter quod relicto errore sequamvr veritatem. Stepha- Resp. I. solemne istud este omnibus de re quapiam gravi & Theologicanus,li disceptantibus, ut suam quisque sententiam ex fide ac revelatione deductis zzz momentis confirmare nitatur: quapropter ad dignoscendum Verum eorum 6- . de re controversa judicium, non tam ad speculatiVa, quae proferunt, m suam menta & ratiocinia, quam ad eorum praxim & agendi rationem attendi ero di debet. Quamquam igitur rationes & insem inS. Cypriani videri possent eff-8 Veha. cere causam, quam tuebatur, ad dogma fidei pertinere, esus tamen praxis
P. iis. & ratio agendi contrarium demovit: abat. P. I 27. Resp. 2. ex momentis adductis per illationem ac consecutiones intulisse, li' quidem S. Cyprianum, sententiam suam in fide ac revelatione fundame abic tum habere: at eam expresse reVelatam, di pro fidei articulo ab onutibus liabendam esse, nusquam ille asseruit. Ad primam ita ue probationem, neganda minor propositio. Equidem Baptismus talis vivis est Cypriano, ut ex eo fidei origo & spes salutis pendeat; at non ipsa de Baptismo controversia, nisi saltem consequenti. Imone ipse quidem sanctus in istor: in Epistola ad Iubaianum, desperat de salute illorum qui praeteritis temporibus ab Hoeticis baptisati, sine novo Baptusino in communione Catholica diem extremum obierant, tametsi privata sua opinione nullum & irritum judicaret talem Baptismum. Ad secundam, nego antecedens. Licet enim arguendo & ratiocinando sie inserret S. Cyprianus, consequens tamen non erat ipsum in ea mente ac persuasione laisse, tam ex fide certum esse nullum & irritum ab Han elicis dari Baptismum, quam certum est nec Feram apud ipsos esse fidein, nec usram Ecclesiam: de hoc quippe posteriori capite nulla lis erat, sicut de priori. Ad tertiam, negat quidem Cyprianus datum esse a Christo Haereticis ba ptisandi potestatem; at non ait id certa fide Catholica sic esse exploratum, ut ab omnibus credi debeat. Ad quartam, distinguo hanc propostionem ,S.Cyprjanus sententiam suam ait veram esse, revelatam, & ex divina traditione dimanantem, per illa tionem, &, ut dicitur, arguiti , concedo: sormaliter&expresse, nego. Pariter distinguor Stephani traditionem humanam, lalsam, erroneam judicat, absolute & simpliciter errore contra Veritatem, concedo: errorcco tra Veritatem aperte revelatam, seu contra fidem, nego. Neque enim com sequens est, ut quoties aliquid verum esse existimamus, toties ejus oppositum velut haereticum & contra fidem traducamus.
obiicies a. Si controversia de Blytisimo Haereticorum antiquis illis ad meram cisciplinam pertinere visa fuisset, ut quid Stephantis pro re libera , tam graviter Cypriano, Firmiliano & aliis succensuisset Ut quid fulmen
excommunicationis intentasset Resp. I. Stephano quidem, qui antiqua di Vera Traditione Ecclesiae Romanae nitebatur, hanc de Baptismo Hareticorum causam ad dogma fidei Pertinere visam iuisse, ut mox ostendemus, non Vero Cypriano, Firmili no&aliis, de quibusdumtaxat nostra loquitur Conclusio. Et reipsa eventus comprobavit merito pronuntiasse Stephanum nihil innovandum esse in re tanti Dissiligod by O
250쪽
DE SACRAMENTIS IR GERERE . dii
tanti momenti, sed Traditioni standum; atque venientes ad haeresi, in qua baptisati fuerant, per manus impositionem in poenitentiam esse recipiendos. Resp. 2. etiam in rebis ad communem discisinam pertinentibus, qui ficontumaces sunt ac rebelleS anathemate damnari Posse, quasi haeresim In- .i i iducerent. Sic cum nonnulli aetate Concilii Eliberitani diem Pentecostes ce- eom
lebrarent quadragesimo post festum Resurrectionis Christi die, hoc pr. Iuni textu, quod Christus poli quadraginta dies sejunii esuriisse reseratur, o,n- ,s μ'
cilium cap. q3. abusium emendat, ac veluti noVam haeresim inducentes eos Lita proscribit, qui abusum illum sequuntur. Placuit, inquit, pravam institu- ri quistionem emendari, iuxta auctoritatem Scripturarum, νι cuneti diem Penteco- istes, post Pascha ceIebremus, non quadragesimam , sed quinqκagesimam. Qui de hi mnon fecerit , non haeresim induxisse notetur . Concilium pariter Nicamum ii duce. Quartodecimanos, qui Luna Iq. in quamcunniue diem incidisset, cum Ii, ree. daeis Pascha celebrabant, damnavit. Ita etiam merito condemnaretur tan- α 'quam haereseos reus, aut saltem graviter suspectus, qui Communionem sub , ,. C. utraque specie laicis dispensaret, quamquam haec & huiuscemodi alia bene multa ad disciplinam proprie revocentur. Existimant ex nostris nonnulli, Stephanum S. Pontificem nihil in praesenti causa definiisse quod ad fidem pertineat; sed hoc unum solemni suo D
creto praecavisse, ut in praxi nihil innoVaretur, atque redeuntes ab haeres, in qua baptisati fuerant, per solam manus impositionem in poenitentiam reciperentur, intacta, nec definita quaestione, utrum Validus sit necne Baptismus extra Ecclesiam datus vel susceptus. Ratio praecipua haec ipsis est,
quod, judice S. Augustino, Cyprianus vel Concilii plenarii, vel saltem Comcilii transmarini, hoc est Sedis Apostolicae sententiae atque Iudicio acquievisset, si aliquod latum suisse coisovisset ..
Stephanus S. Pontifex quaestionem de Baptismo ab Haereticis dato ad fidem pertinere censuit, ac implicite saltem definivit. . Probatur I. ex solemni increto quod Stephanus ad Cyprianum direxit; quod resert sanctus Martyr in sua ad Pompeium Epistola num. 7 . Si
quis, inquiebat S. Pontifex, a quacunque haeresi Nexurit ad vos, nihil inno v tur nisi quia traditum est, vi manus illi imponatur in poenitentiam. Existimasse porro Stephanum Traditionem illam non spectare rem unius disciplinae, sed etiam fidei, seu dogmatis, demonstrare certo videtur, tum rei eventus , tum Stephani agendi ratio in Cyprianum aliosque Rebaptisantes. I. Ecclesia in Concilio universali seu plenario de quo toties S. Augustinus, reipsa iudicavit causam Bamtismatis ab Haereticis dati pertinere ad fidcm, atque ratum& validum esse Baptismum a quocunque verbis Evangelicis coli tum; ergo Ecclesia suo Iudicio consecravit ac confirmavit Stephani sente tiam: neque ullo satisnrmoargumento probari potest, aliam iuisse Stephani mentem. Stephanus Cypriano aliisque Rebaptisantibus plurimum suscensuit, gravissimam excommunicationis poenam etiam comminatus, nisi respiscerent: at si de una disciplina tunc actum suisset, nonnepro sua pru-Ο- 4 dentia. Digiti ou by