장음표시 사용
251쪽
dentia & ὰquitate rem illam Ecclesiarum libertati permisisset, pro natura nimirum disciplinae, quae salva fide Varia & multiplex est epotest; praejertim si de illa disciplina termo sit, citrae nulli publico scclesiae Decreto adve ietur, qualem fuisse necesse est lupponere eam quae spectat Haereticomm B ptisma, si reipsa nihil hic Stephanus definivit 3 Hoc ipso arUmento Cyprianus, Firmilianus & alii Orientales Steplianum urgebant, in rebus scilicet disciplinae quae universalis non est nec ab omni Ecclesia recepta, Stephanum jus non habere cogendi caeteras Ecclesias ad usum & disciplinam tuam ob servandam; ergo cum Stephanus legem non rebaptisandi post Haereticos Astieanis impoluit, haud dubie perluasum habebat, rem illam fidei esse , non merae disciplinae, aut saltem non disciplinae universalis, & ab omni Ecclesia receptae.
Probatur 2. ex Vincentio Lirinensi Commonitorio primo cap. s. ubi depraesenti quaesti c. haec habet : Quondam venerabilis memoriae Agrippinus
caritaginensis Episcopus , pristins omnium mortalium contra divinum Can retem, contra finiversalis Ecclesiue regulam, contra sensum omnium consacerdotum, contra morem atque instituta majorum, rebaptrsandum censebat .... cum ergo undique ad noviιatem rei cuncti reclamarent , atque omnes quaquave
sis Sacerdo es pro suo quisque studio reηiterentur , tune beatae memoriae Pspa Stephanus .apostolica Sedis Antister, cum ceteris quidem colligit suis, sed iramen prae eeteris restitis; dignum, νι opinor, existimans, si reliquos omnes tantum fidei devotioηe vinceret, quantum laci auctoritate svexabat. Denique in sui tota quae tunc ad Africam missa est, his verbis sanxit, Phlil novandum , nisi quod traditum est. Intelligebat enim vir samictus oe prudens, nihil aliud rationem pietatis admittere, nisi ut omnia, qua fide a Patribus susceptasorent, eadem fide filiis consignarentur Quis ergo tunc univer in otii exitus λ cvis utique, nisi initatus , solitus p 'tenta est scilicet antiquitas , explosa ηου tas . Gponit deinde Vincentius , quanta ingenii vi , quanta eloquentiae ubertate Cyprianus partem oppositam cum suo Africano Concilio propugnaverit. Sed universa, pergit Vincentius, tanquamsomnia, tanquamsabi Iae, tanquam supersua, abolita, antiquata, .calcata Iunt. De dogmate fidei Vincentium hic loqui, non de aliquo dumtaxat disciplinae capite, contextus ipse clare demonstrat; Stephanum autem Pontificia auctoritate sententiam pronuntiasse, declarat Vincentius hoc Verbo, sanxit
obiicies r. S. Augustinus Lib. a. de Baptismo cap. q. num. q. assismae nullam aetate S. Cyprian i de Baptismo Haereticorum factam iuisse definitim incin, cui procul dubio . si secta fuisset, cessisset Cisrianus. Satis ostendit, Cyprianus inquit, se eorrecturumsuisse sententiam suam, si quis ei demonstraret Laptismum Christi sic dari posse ab iis qui foras exierunt,
quemadmodum amitti non potuit cum foras exirent . Nec nos ipsi tale aliquid auderemiis asserere, nibi univero Ecclesia concordis a auctoritate firmati , cui
ius veritas eliquaιa declarata per plenarium concilium solidaretur .... modo enim potvis ista res tantis altercarionam nebriis involuta , ad plenarii concitu
252쪽
DE s Ac FLAMENTIS IR GENERE. at
concilii Iuculentam illustrationem confirmationemque perduci, nisi primo di ritu per Orbis tinarum regiones, multis hinc atque hinc dispataιionibus σeollationibus Episcoporum pertractata conflaret Et cap. 9 jusdem Libri n. I . addit sanctus Doctor, de codem S.Cypriano verba faciens: IIae adtestatione satis ostenditur, mulιo magis se fuisti commemoraturum, si quod de hac re transmarinum vel universale Concilium factum esset. Nondum antem factum erat, quia consuetudinis ro ore tenebatur Orbis terrarum , o haec sola opponebatur inducere volentibus novitatem, quia non poterant avrehendere veritatem. Tria hic constant ex S. Augustino.
I. Quaestionem de Baptisino Haereticorum atate S. Cistiani a nullo Concilio seu plenario , seu transmarino discussam ac dennitam fuisse diper transmarinum autem Concilium intelligunt auctoritatem Apostolicae Sedis, qua res controversae definiri solebant. Supponit igitur S. Αu3ustinus, quaestionem istam a Stephano Summo Pontifice auctoritate suae Sedis decisam non suisse. II. S.Cyprianum paratissimum se isse sententiam suam emendare, ac definitioni, si quae fuisset, cedere: atqui nec sententiam emendaVit, nec Stepha- no' obsecutus fuit; ergo rem a Stephano definitam non putavit.,II. Solam consiletudinem oppositam suisse inducere volantibus novitatem, quia non poterant apprehendere meritatem: porro si sola opposita fuit consuetudo, si veritatem apprehendere nondum illi poterant; orgo Stephanus rem fidei non attigerat , sed antiquum dumtaxat Ecclesiae usum de non rebaptisandis in haeresi bapti satis, immutari severe prohibuit. Reis. ad primum: fitemur quaestionem de Baptisino Haereticorum mtate sancti Cypriani a nullo plenario Concilio discussam ac definitainsuisset an vero ita sit de Concilio transmarino dubium est. Sunt qui existimatit in textu Augustini citato plenarium Concilium &transmarinum idem plane esse, ita ut particula , vel, disjunctivae Vim non habeat, sed confunctivae; quo suppissito , ruit omnino dissicultas rcertum quippe est in nullo Concilio plenario rem istam aetate Cypriani
Sunt e contra qui volunt Augustinum aperte distinguere Concilium plenarium a transmarino, quia de utroque sub disjunctione loquitur , ac supponit nullum hujusmodi Concilium aetate Cypriani celebratum fuiss e. Attamen certissimum est, nec diffitebatur S. Cyprianus, emissuma Stephano Decretum, quo prohibebat ne rebaptisarentur qui in haeresi baptilati fuerant ; ergo necesse est Augustinum Decretum illud Stephani pro Decreto On-eilii transmarini non habuisset alias, ut ipse praesumit, ei cessisset Cypria- nus. Erat nihilominus Decretum Sedis Apostolicae, quam nomine Concilii transmarini ab Asticanis designari, & aa quam in causis fidei terminandis 'litos illos fuisse confugere, multi contendunt. Vide eam in rem Differt tionem Theologicam typis excusam apud Viduam Mazieres anno IIa s.c.2. pag. 6. Quid ergo huic Sedis Apostolicae Decreto defuit, quominus & n men & auctoritatem Concilii transmarini obtineret Hoc unum dumtaxat , quod a Steph:in' non vocatis cum solemnitate ordinaria , neque in uirunt coactis Italiae Episcopis latim laificto Neque enim verisimile videtur, Si Pharur
253쪽
ai 8. DE SACRAMENTIS IR GERERE.phanum solum nullo adhibito suorum Conciliorem judicasse: siquidem testa
tur Vincentius Lirinensis i loco citato, eum cum calam Collegis suis novitati firmo animo restitisse; ergo huic Decreto, non auctoritas, sed ista selemnitas defuit, quae forte una causa&ratio fuit, cur & Augustinus dixerit nullum tunc temporis celebratum fuisse. Concilium transmarinum& Cyprianus tam dure ac pertinaciter Stephano fuerit reluctatus. Ad secundum: nulla prorsus est istae consecutio, Cyprianus Stephano non obtemperavit; ergo Stephanus nihil definivit. Imo potius ex resistentia CP priani concludi debet, latam a Stephano definitionem. Et vero nonne Si phanus sancivit solemni suo Decreto, nihil in praxi esse innovandum, nec venientes ab haeresi rebaptisari debere λ Ita certe. Attamen non obtemperavit Cyprianus, & Haereticos rursus baptisare non destitit; ergo pariter licet Cyprianus Stephano circa fidem pronuntianti pertinaciter restiterit , an concludi jur; potest, Stephanum nihil definisse λ nihil sane distortum magis& obliquum concludi posset .. Stephano igitur reluctatus est Cyprianus. Quare quia Asticanae libertatis
plus aequo amans ac studiosus, aliunde Vero propter intentatam a Stephano excommunicationis Poenam subinsensius, negabat Romanum Pontificem jus
habere, in rebus disciplinae qualem putabat esse quaestionem de Baptismo ab Haereticis collato γ caeteras Ecclesias ad suam sententiam & praxim adigendi. Quapropter in Praefatione Concilii Carthaginensis, cui aderant Epitcopi 87. declarat liberum unicuique esse, quam vellet, sententiam amplecti. Superen, inquiebat, ut de hac ipsa re, quid singuli sentiamus, proferamgs; neminem indicantes , aut is iure communionis aliquem , si diversum senserit, amoventes . Neque enim quisquam nostrum Episcopum se esse Episcoporum constituit, aut tyrannico terrore ad obsequendi necessitatem collegas suor adigit, quando habeat omnis Episcopus pro licentia libertatis, ετ potestatis suae arbitrium proprium, tanquam iudicari ab alio non possit, eum nee ipse possit adterum iudicare. Sed expectemus universi Iudicium Domini nostri Iesu christi, qui unus oe solus habet potestatem o praeponendi nos in Ecclesiae suae gu
b rnatione, ct de actu nomo iudicandi. . . .
erisimile prorsus est Cyprianum paulo commotiorem his verbis Stephanum Vellicare, ejusque carpere rationem agendi: at longius Prosecto quam par sit progressus S. Martyr,. omnes subordinationis ac jurisdictionis Ecclesi ilicae leges subvertere videtur; neque aliter excusari potest, quam si verba ipsius ad unam de disciplina quaestionem restringantur. Aliam resistentiae S. Cypriani rationem addit S. Augustinus, nempe obscuram nec satis eliquatam tunc temporis . fuisse quaestionem de Baptism' Haereticorum. 24ndum, inquit Lib. 2. de Baptismo cap. . n. I a. erat diligenter illa Baptismi quaestio pertractata; sed tamen, pergit, DIuberrimam consuetu- dinem tenebat Ecclesia , in ipsis quoque Schismaticis ct ucreticis corrigere
quod praυum est, non iterare quod datum est quam cstnsuetudinem credo ex Apostolica Traditione venientem. Et Lib. I. cap. I 8. innuere videtur,.antequam haec quaestio auctoritate plenarii Concilii ni isset terminata liberum fuisse Cypriano aliisque sive Africanis, sive Orientalibus sentire quod vellent. Illu temporibus, inquit, antequam plenarii Concilii senientia quid in hae re sequendum esset, totius Ecclesia
254쪽
coepiscopis suis Africanis e . Paulo ante dixerat: In qua quaestione, si aliud I id. E. alii, ct aliud alii adhuc de ista qMestione salva pace sentirent , donee uni- ' versali concilio unum aliquid eliquatum sincerumque placuisset, humana infirmitatis errorem cooperiret caritas unitatis. Infirmitatem hanc expertus est
Cyprianus; nec a culpa excusari omnino potest, qui Stephano Superiori suo tam obstinate ac irreverenter reluctatus est: Verum culpam hanc r. , . abundantia caritatis ac falce passionis purgavit sanctissimus Martyr , i 1. ut testatur S. Augustinus Epistola 93. alias q8. Ad tertium, solam consuetudinem Cypriano fuisse oppositam dicit S. Aug. per exclusionem dumtaxat definitionis Concilii alicuius plenarii Vel transmarini; consuetudo etenim illa, in mente ac Decreto Stephani, imo in rei veritate, fundamentum habebat in revelatione ac Traditione Apostolica , quamquam non ita clare in Scripturis exprimatur. Objicies a. S. Dionysius Alexandrinus, referente Eusebio L. 7. Hist. c.f. scripsit Epistolam ad Sixtum Stephani successorem, in qua dicit se ad Stephanum antea scripsisse. Sixtum ibidem rogat, ut ad gravitatem negotii attenderet: hsevera enim, ait, in maximis, uι audio, Episcoporum Conciliis decretum est, ut qui ab haereticis Catholicam Ecclesiam accedunt, primum Catechumeni foram; ae deinde veteris ρο impuri fermenti sordibus per Baptismum purgaren-ιur. Porro, inquiunt, qua ratione sic Sixtum alloquutus suisset Dionysius, si
a sancto Stephano quaestio fuisset jure Pontificio definita Resp. Dionysium factum marrare; scilicet in multis Episcoporum Conciliis aliter statutum quam Stephano Visum fuerat , quod certe Verum est; sed quid inde Dionysium approbasse illorum Episcoporum sententiam pnullo id argumento probari potest. Stephanum rem jure Pontificio non judicasse λ imo contrarium affrmat vel ipse Dionysius in mox citata apud Eusebium Epistola. Ad hune Sixtum ait Eusebius , secundam de Baptismo scripsit Epistolam , in qua Stephani simul ac reliquorum Episcoporum sententiam ae judicium exponit. Ergo, Vel ipso fatente Dionysio, Stephanus I
dicium pronuntiaVerat-An Summus Pontifex Stephanus rei a S. Cyprianum, Fimilianum aliosque 'baptisantes 4 sua communione suspenderit Baroni ad annum Christi et s8. contendit disparem hic fuisse Cypriani Ee Firmiliani sortem: in Firmilianum reipsa latam a Stephano excommunica- nixurtionis sententiam ac executioni demandatam, non Vero in Cyprianum.
tio discriminis ipsi est, quod Flanulianus cum suis orientalibus primus ab avita Ecclesiae suae fide ac traditione recessisset, rebaptisando eos qui Berant ab Haereticis bapti sati. Verum ex iis quae hujus dis utationis initio dicta sent facile est intelligere, non a Firmiliano primum in oriente, sed a Cypriano in Africa excitatam fuisse de Baptismo Haereticorum controversiam , atqueFirmilianium praxim rebaptisandi in haeresi baptisatos pervetustain &omni memoria superiorem in sua Ecclesia invenisse; Cyprianum e contra non
alti 'illius originem repetisse quam ab Agrippino praedecetare suo, hoc est annis ante Episcopatum suum sere triginta novem. Bellarminus: Lib. I. de
255쪽
Coaciliis cap. Io. Henricus Valesius in annotationibus ad cap. 1 Lib. Eusebii, Emmanuel a Schelestrate in antiquitate illustrata par. disser.
I. cap. s. art. 2. Natalis Alexander & alii contendunt Stephanum nec
cum Africis, nec cum Orientalibus Pacem rupisse . E contra sentiunt
Stephanus S. Pontifex comminatus quidem est sua communione privandos Cyprianum, Firmilianum caeterqsque Rebaptisantes; reipsa tamen eos non privavit, sed haesit intra minas. Ita testari videntur Ι. S. Cyprianus Epistola ad Pompejum nu. 74. ubi de Decreto Ster. iι i. Phani sic ironice loquitur: Das bonorem Deo, qui haeretisorum amicus , σmimicus Christianorum; Sacerdotes Dei veritatem Christi ct Ecclesiae unitatem tenentes abstinendos putat 3 Non ait abstinet, vel abstinuit, sed abstinendos putat, quae loquens ratio intentatam quidem ac serendam, non latam denotare videtur excommunicationis sentcntiam. Hac. Stephani comminatione paulo commotior factus Cyprianus in praefatione tertii Concilii Carthaginensis durioribus verbis quae paulo ante retulimus, Stephanum perstrinxit. Verum S. Augustinus Lib. 3. de Baptismo contra Donatistas existimat CP prianum durioribus illis verbis non ad Stephanum, sed ad suos Collegas res- Tost. pexisse. Namque cap. 3. post recitata verba Cypriani in tertio Carthaginensi i D. Concilio, exclamat: id mansuetius λ quid humilius Ila nos certὸ doterret auctoritas a quaerendo quid verum sit. Quibus innuit S. Doctor, CD prianum non ad Stephanum resi exisse, sed ad sium dumtaxat Collegas, inter quos cum nullus esset qui se Episcopum Episcoporum diceret, nullus jure poterat caeteros ad obsequendi necessitatem tyrannico terrore adigere . At esto ita sit, occasione saltem terroris quem suis minis injecerat Romanus Pontifex qui vere est Episcopus Episcoporum, ita praefatum fuisse Cyprianum
verisimile plane videtur. Dionysius Alexandrinusscribens ad Silatum Stephani successorem, apud
lexan- Eusebium L. 7. His .cap. s. de Stephano haec memorat. .. tea quidem Litterasdrinus. scripserat de Heleno ct de omitiano, de omnibus denique Sacerdotibus perciliciam , Cappadociam , cunctasque finitimas Provincias constitutis, sese ob' eam causam ab illorum communione discessurum, quod Haereticos rebaptisarent. Addit Dionysius: Vide, quaeso, gravitatem negotii. Revera enim, ut audio, in maximis Episcoporum Conciliis decretum est , ut qui ab Irareticis ad ca-ιholicam Ecclesiam accedunt , primum catechumeni ferent oee. De his omniabus ego ad illum Epistolam misi, rogans atque fbtestans, ne scilicet Stephanias tot ac tam florentes Ecclesias a sua communione separaret: quod quidem
suis precibus effecisse Dionysium, eo verisimilius est, quod de toto illo Stephanum inter ac Cyprianum aliosque Rebaptisantes dissidio altum subinde sit apud Veteres silentium. Quis vero in animum facile induxerit, adeo gra-
256쪽
DE s Ac RAMEN IS IR GENERE. xx suisse, nisi Mephanus mitiori consilio ac precibus Dionysi victus , aut .
a serenda sententia excommunicationis, aut ab ea executioni demandam da sepienter abstinuisset . . III. S. Augustinus Lib. s. de Baptumo cap. as. Steptunus, Inquit, abstine dos putaverat, qui de suscipiendis Haereticis, priscam consuetudinem convelle re conarentur: iste autem quaestionis inius discutiate permotus , o functi, eharitatis visceribus praeditus, in unitate cum eis manendum , qui diversa sentirent . Ita quamvis commotius, sed tamen fraterne indignarentur , vicit tamen pax christi in cordibus eorum , ut nullum inter eos stlasmatis malum
Et Lib. de unico Baptismo cap. Iq. Cum ergo , Inquit, Stephanus non solum non rebapt aret Hareticos, verum etiam hoc facienus , vel ut fiereι decernentes, excommunicandos esse censeret, sicut aliorum Episcoporum ρο ip si sus Dpriani Liιtera ostendunt; tamen cum eo Cyprianus in unitatis pace permansit . . Me ulla facta est a Cypriano o eis qui pariter de Baptismo sentiebant, ab illorum eo φηione divisio. 1 o. Et Lib. 6. cap. I. Ista quaestio, inquit, contra veterem consuetudinem dispa- 161. A. raιionibus salva charitate atque unitate altercantibus discutiebatur. Porro si pax vicit in cordibus eorum, Stephani scilicet, Cypriani& alim rem Rebaptisantium; si nullum schismatis malum subortum iuit, si nulla d. illa communionis divisio facta est, ut testatur sanctus Augustinus, haud dubie excom- Stephanus vel non tulit sententiam excommunicationis, Vel eam cito revo- cavit, nec executioni demandari permisit. Euse-- IV. Veteres, Eusebius, S. Hieronymus, Vincentius Lirinensis, cum de bius. hocce dissidio loquuntur, non referunt a communione Stephani suspensos xeipsa Histe Cyprianum, Firmilianum & alim Rebaptisantes. s uis Eusebius Lib. 7. Hist. cap. 3. Primus omnium, inquit, Cyprianus , qui tunc tony- temporis Carthaginensem reIebat Ecclesiam , nomis per Baptismum ab errore Prius emundatos, admit:eηdos esse censuit . merum Stephantis nihil ad rius Traditionem qui iam inde ab ultimis ιemporibus obtinuerat, innovamdum ra O . rus, grata E id tulit. Vinee- Sanctus Hieronymus Dial. adversus Luciferian e conatus est, ait, liti, Li Dprianus contritos lacus fugere, nec hibere de aqua aliena ct idcirco Har- rinem reticorum Baptisma reprobans, ad Stephanum tune Romanae urbis Episcopum, qui a M. Petro vigesimas sextus fuit, super hic re Africanam Synodum di- , , vexit, sed conatas eius frustra fuit. 7. Vincentius Lirinensis in Commonitorio cap.9. Cum ergo, inquit, uηdique ad novitatem rei evncti reesamarent, atque omnes quaqua versum Sacerdotes pro suo quisque studio reniterentur, tunc beatis memoria Papa Stephanus Apo- EmΕ- stolicae Sedit Antistes, cum exteris quidem Collegis suis , sed tamen prae em pistopi . reris restitit, dirarum ut opinor γ existimans , s reliquos omnes tantum m dei de tione Cinceret, quantum loci auctoritate superabat . ia pii V Caeteri per orbem Christianum Episcopi cum Cypriano &Firmiliano mili eommunione conjuncti semper Here. Sixtus Stephani Successor pacifice omnia no eo no cum Cypriano egit, teste Pontio in vita Cypriani. cum Ecclesia uni ersa illum inter raras ct paucos excellentis gratia viros nnmerat, ait S. T. V. ν RugustinusLib. 6. de Baptismo cap. a. cum Firuulianopariter communicarunt i 62.D.
257쪽
tum Patres utriusque Synodi Antiochenae adversus Paulum Samosatenum eos gregatae, a quibus in Epistola Synodica Virdicitur sancte recor itionisi tum Dionysius Alexandrinus, tum Basilius Firmiliani successbr, qui ius ad Am philochium Epistola Can. 29. ejus opera Velut orthodoxa honorifice com-ι 24 , mendat; tum ipsa denique tota Ecclesia Graeca quae in Menologici illum uexdes Esie sanctum colit ac veneratur . At si Stephanus a sua communione eos sepa-trohi- rasset, ab aliis recepti haud dubie non fuissent Episcopis ς obstabat enim x Canon & consuetudo Ecclesiae, ne qui ab uno Episcopo iuisset excommunior'. s catus, ab alio admitteretur. Cum aliunde plane incertum sit, an Cypri pistopo nus & Flamilianus ante mortem ab errore suo recesserint, dicendum forete eos extra communionem Romanae Ecclesiae in errore suo pertinaces obiisse, quod certe incommodum graVe est, nec declinari potest ab iis qui no
reeipia- VI. Verisimilenon videturStephanum virum cautum ac prudentem absque
ulla praevia monitione voluisse tot illustres Episcopos praecipiti sententia pere ei cellere; nulli bi autem extat hujus praemissae monitionis vestigium: sed in a, versa sententia necesse est ut Stephanus statim a recepta Cypriani Epistola , - . qua ipsum de gestis in Concilia Carthaginensi. certiorem iaciebat, excom ΚΣ municationis fulmen Vibraverit. Denique natistae Perpetuo Catholicis opponebant exemplum Cypriani Cm . i. qui baptilatos ab Haereticisrursus baptisabat. Porro si eam ob causam Cyprianus a Stephano excommunicatus fuisset, splendidum ex hoc anathemate asversus Donatistas argumentum Catholici deduxissent. Attamen de illa eracommunicatione lata apud auctores coaetaneos &sequentis aetatis qui seri sere contra Donatistas, altum est silentium: imo semper opponunt ruptam ab ipsis. unitatem, quam Cyprianusintegram sempet&illibatam servavit ..
DItiuntur obiectistus ... Obiicies L. testimonia Firmillimi 8t Cypriani , qui in praesenticausa, cujusi non modo testes, sed&actores ipsi fuere, inter alios audiendi sunt. Firmi- Firmilianus in istola ad Cyprianumiliter Cyprianicas n. s. sic loquitur:
Secundion quod is taeteris pIurimis Provinciis, multa pro Iocorum, re nomi-nwn cliversitate variantur; nec tamen propter boe ab Eeelesia Casiatica pace atque unitate aliquando disssum est e quod nune Stepbanun ausus est facere , rumpens adversum vos pacem quam semper a tecessores eius vobiscum amorect honore mutuo calladierunt. Et postea alloque Stephanum: Lura, inquit, ' 'edi dissensiones quantas parasti: per Ecclesias Diisy mundi Z Nucatum veru
quam magnum tibi ex geroi , quendo te a tot gruibus scidisti Excidisti enim te ipsum: noli te fallere; siquidem illa veia est schismaticus; , qui se a
communione Ecclesiastica unitatis apostatam feceris r dum enim putas, omnes a
te abstinere posse, solam ιe ab omnibus: aistisiasti. Et paulo post: Hac Ap stoli modata ct monita salataria quim diligentem Stepbanus implevit, humilitatem sensus oe lenitatem primo in loco servans Quid enim humilius aut lenius quam cum tot E sec*is per totum, mundum dissensisse, pacem eum singulis. vario discordiae genere rumpentem , modo i eum Orientalibas, quod nec vos latere confidimi modo vobiscum qui in inridie estis . quibus Le,
258쪽
DE SACR MENTIS GERERE. sor Episcopos patienter satis o leniter suscepit , ut eos nee ad fremiam
saltem colloquii communis admitteret I adhuc iηsuper dilectionis oe charitatis mentar, praeciperet fraternitati xniversa, ne quis eos in domum suam reciperet, ut venientibus non solum pax ct commanis o sed θ tectum oe hospitium negaretur. Hoc est servasse uniιatem Dirisus in communione pacis, abscindare se a charitatis unitate ere. Haec Firmilianus, suae certe non redolent solummodo minis intentatam a Stephano excommunicationem, sed reipsa executioni demandatam; quando idem Legatos Episcopos ab Africanismitas, non tantum adPacem n luit admittere . sed nec etiam ad colloquium; lata etiam lege ne quis erga ipsos jura hospitalitatis consueta exerceret. S. Cyprianus citata inter probationes ad Pompejum Epistola, reserens ac . . . refellcns Decretum Stephani, Praecepit, inquit, nihil aliud in Vari nisi
quod ιradisum est. Quasi is innoυeι qui unitatem tenens, unum Bapti m uni nua. Ecclesiae vindicam, o non illa viique qui ianitatis oblitus, mendacia ct eoηι P. I gia prophana tinctionis usurpat. Et postea per ironiam sic pergit: Daι hmorem Deo, qui unitatem ετ veritatem de divina INe venientem non tenens, Her T. HI.ses conιra Ecclesiam vindicat Daι honorem Deo, qui Hrreιicorum amissu,σinimicus christianorum, Sacerdotes Dei veritatem christioe Ecclesia unitatem ruentes abstinendos putat λ Si hic honor Deo datur, si sie d cultoribus oe s cerdotibus eius timor Dei oe disciplina servatur ἔ abjiciamus arma , manus emus in capti Batem, tradamus diabolo ordinationem Evangelii. Audis ex Cypriano, Stephanum unitatis oblitum Sacerdotes unitatem tenentes abstinendos putasse; quo modo loquitur etiam ipse sanctus Augustinus Lib. s. de Baptismo cap. quae certe loquendi Tatio apud eos qui latine sciunt, significant, non tantum intentatam, sed etiam pronuntiatam & l
tam excommunicationis sententiam, maxime cum executioni eam deman
dari effectus ipsi comprobant. Ad illam hauddubie latam sententiam intentus erat idem S.Cyprianus, cum in tertio Carthaginensi Concilio dicebat, ivisse unumquemque quid sentiret libere proferre, quia nullus est qui se Episcopum Episco, rum dicat, & caeteros tyrannico terrore ad obsequendi neceuitatem adigere possit. Resp. S. Cyprianum hoc sentu dicere Stephanum unitatis oblitum fuisse , quod unitatem Baptismatis violaret. Existimabat enim Cyprianus, ita unicum esse Baptisma, ut in sola Catholica Ecclesia verum & ratum Valere pos-Stepha-set: unde Stephanum unitatis illius oblitum esse dicebat, quod extra Ecclesiam legitimum ac verum agnosceret; non ergo unitatis oblitum asserit Ste. Phanum, obruptam pacem&latam excommunicationem: Verba Cypriani tis oblicitata sensum hunc indicant. - tus a
Ad praefationem vero quam habuit in tertio Carthaginensi Concilio, duo
reponi possunt: primum, ea Verba, si Stephanum invisitant, ad commina tiones ejus, quibus terrorem injicere voluerat, reseret, non ad latam e communicationemr alterum, ea verba, interprete S. Augustino antea laudato, no ad Stephanum, sed ad Episcopos cilii illi Carthaginensisdu ecta suisse, sicut jam observavimus. Ad auct9ritasmvero Firmillanii cum ille, ut solent Orientales, servidioris esset indolis, ae totampaulo acerbius exaggeravit; &quaecunque in
259쪽
di14 DE SACRAM E et Is IR GENARAE. Stephanum dura, aspera, injuriosa&falsa congessit, omnem ipsi fidem de
trahunt . Ruis enim patienter audiat, Stephanum Romanum Pontificem Iudae proditori comparari; eum audaciae , insolentiae, stultitiae, ii robutatis, violatae fidei ac traditionis accusari y Verum haec omnia, ait sapienter S. Augustinus Lib. 1. de Baptismo cap. et s. retractanda non sunt, sed potius omittenda. Firmilianus igitur umbram pro Veritate consectatus, minas excommunicationis pro ipsemet excommunicatione interpretatus , dura illa in Stephanum protulit. Neque porro si verum esset quod ille narrat, a Stephano in colloquium Quare admistbs non fuisse Legatos Cypriani, denegatum ipsis tectum& hospitium, Stepha- certum adhuc & indubitariam foret latae excommunicationis argumentum e uitia quia scilicet ex conomia id prudenter fecisset Stephanus, ut nempe hac se- hospi Veritate Asticanos ab errore nascente revocaret; neve Legatos illos benia itude. gnius excipiendo. vises fuisset illorum errorem approbare: aut etiam ipsis occasionem dedisset alios suo commercio de colloquio in errorem inducem C,hesi di . Non absimili de causa sanctus Epiphanius Constantinopolim veniens ni . noluit aut in aedibus Chrysostomi, quamquainhumanissime invitatus, commorari, aut in Ecclesia simul cum ipso orare , ne sorte videretur erroribus Origenis, quibus Chrysostomum errore facti addictum putabat , fi- vere, & ut ipsum a patrocinio Origenistis dando facilius hac agendi
Objicies et. Infirma prorsus & caduca est probatio nostra inde ducta. tum quod caeteri per orbem Episcopi Cypriano communicaverint; tum quod absurdum sit fingere virum quem Ecclesia ut eximium Doctorem
ac sanctissimum Martyrem colit ac veneratur, in errore Pertinacem e tra communionem Romanae Ecclesiae obiisse. rkZ.m. Namque I. caeteri per orbem Episcopi cum Cypriano communicaVerunt i
-ιntea, non quod ignorarent eum a communione Stephani extorrem factum esse ,
in ρω ' sed quod optime intelligerent talem excommunicationem invalidam esse , DF ' utpote injustam: suia nempe clim potestas excommunicandi Episcopis in aedia .mpora scationem, non in destru onem data fuerit, toties abusiva censeri debet Philiρ- excommunicatio, quoties adjunctum habet grave periculum schismatis ac dissensionis, quale profecto semper imminet, cum vel plures sanctitate ac doctrina illustres Episcopi, vel integrae florentes Ecclesiae, vel Regna inter-remtara dicto&excommumcationi subjiciuntur: quo casu nulla interdicti vel excom- μή i' municationisratio habetur, ut multisdomesticis ex Gallia nostra exemplis dest uti monstrare promptum seret. optima est ac plane retinenda regula S. Augu-S.Aug. stini, cum agitur de vibrando anathematis fulmine: audiatur S. D'Aoecma- Lib. a. contra Parmenianum cap. a. Cum suisque fraιrum , inquit, id eschristianorum intus in EccIesia societate constitutorum, in aIiquo tali peccatob arido fuerit deprehensus , ut anathemate dignus habeatur , fiat Me ubi periculum anathe. schismatis nullum est , atque id cum ea dilectione , de qua ipse alibi praeciam ti pit dicens, ut inimicum non eum existimetis, sed eorripite ut fratrem , nsem enim ad eradicandam, sed ad corrigendum ct ipse Dominus cμ τιαρ servis Volentibus Qi tanta colligere dixit, sinite xtraque crescere V e ad M. A. megem; pramisit eausam dicens: Ne forte eum vultis colligere , era
260쪽
est, quando ita cujusque crimen notum est , ct omnibus execrabile apparet , ut vel nullos prorsus, vel non tales habeat defensores, per quos possit tibi a contingere, non dormiat severitas disciplinae, in qua tanto est escacior emendatio
pravitatis, quanto diligentior conservatio charitatis. Rursus Epist. 22. alias 5 . Non aspere, inquit, non duriter, non modo imperioso ista tolluntur; magis p docendo quam iubendor, magis movendo quam minando. Sic enim agendum est cum mul itudine I severitas autem exercenda est in peccata paucorum. II. Quoci Cyprianus extra communionem Stephani obiisse dicatur, nihil profecto est quod ejus deroget sanctitati: quis enim nesciat communem Excom liane es e SS. Patrum doctrinam, exteriorem scilicet ab Ecclesia praecisionem factam absque ulla ex parte illius qui excommunicatur, culpa, coram Deo exterior non ligare Θ Ιta Origenes in caput I6. Matthaei editionis Illustrissimi Hue tit Tom. I. pag. 279. S. Hieronymus in cundem locum, & S. Augusti- ςui mis Lib. I. de Baptismo cap. II. ubi sic loquitur : Spiritales autem sive Ebri ad hoc ipsum pio sudio proficientes, non eunt forar; quia ct cum alIqua vel pem muniversitate, vel necesstate hominum videntur expelli, 3bi magis probantur, quams intus permaneant, cis adversus Ecclesiam nullatenus eriguntur, sed in solida uniιutis petra fortissmo charitatis robore radicantur. Et Libro de Vera non no
Religione cap. s. ait, quod cum hanc contumeliam nempe excommuni- ι M.
cationem vel iniuriam patientissime pro Ecclesiae pace viri boni tulerint ,
neque ullas novitates, vel sibiImatis vel haeresis molitisuerint, docebunt homines quam vero lectu o quanta ceritate charitatis Deo serviendum sist. Et in- 7si. A.
- fra ..... Ims coronat in occulto Pater in occulto videns. Tales porro erant Cy- 'i V.
prianus, Firmilianus & alii, qui cum bona fide crederent se Veritatem tue.ri, pacem & concordiam cum suis Coepiscopis, imo&cum Stephano aliter na fide
sentientibus servabant, nec ullas novitates aut haeresis, aut schismatis mo- erra it, Iiebantur. Non parvum documentum est, ait sanctus Augustinus Lib. a. de Baptismo cap. s. pacatiFmar animae; in ea unitate martyrium meruisse, unde se Iii, di diversum sentiens noluit separare. Homines enim fumus , unde aliquid aliter veris sapere quam res se habet, humana tentatio est. Pumis autem amando sentorum suam, vel invidendo melioribus, usque ad praecidenda communionis reconden-nis opi. di schismatis vel haeresis sacrilegium pervenise, diabolicaprasumptio est. In nvL servavit. Io autem alitersapere qMam res se habet, Angelica perfectio est.
Ad primum: seposita jam alia quaestione, quae non est hujusloci, do injusta vel justa excommunicatione, quae ligat Vel non ligat coram Deo, contendimus alios per orbem Christianum Episcopos cum Cypriano communicasse, non quod injustam, ut supponit Objectio, sed quod nullatenus latam scirent a Stephano in ipsum excommunicationis sententiam. Istud Badet vel haec ipsa regula prudentiae & oeconomiae quae ex sancto Augustino observam da est in ferenda excommunicatione: verisimile quippe non Videtur, Ste- Phanum regulam hanc ignorasse vel neglexisse. Ad secundum: Etsi fateamur excommunicationem, quam quis sine sua culpa patitur, coram Deo non ligare, attamen Pastoris sententia etiam injusta semper timenda est, aiunt S. Leo Epistola 93. & S. Gregorius Magnus Hom. 26. in Evangelia; eique plane obtemperandum. Quapropter a culpa
excusari non posset Cyprianus, si obnitente, di excommunicationis fulmen Tou est de Sacram. in Gen. P vibrante Disi tiros by Corale