Praelectiones theologicae ... quas in scholis Sorbonicis habuit Honoratus Tournely sacrae facultatis Parisiensis doctor .. Praelectiones theologicae, De sacramentis poenitentiae, et extremae unctionis ..

발행: 1731년

분량: 322페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

261쪽

α26 DE SACROAMENIIS GERERE. vibrante Romano Pontifice, cujus primatum & praetogativam in Ecclesia supra singulos Episcopos non ignorabat, in sententia sua pertinax ad motatem ii lue separatus a communione Romanae Ecclesiae perstitisset. Hine est quod sanctus Augustinus Epistola 93. alias q8. cap. Io. dicat, non incongruenter de tali viro existimandum , quod correxerit sententiam suam. γ

An Stephaniis Romanus Pontifex in errorem oppositum errori Cypriani Iapsus fueriι ; approbato omnium indιstincte Haereticorum Baptimo. Nonnulli, non modo ex Novatoribus, sed etiam ex nostris Theologis, i m. primis vero Latinoius Tom. 8. Epistola ad Iacobum Bevit aquam pag. 6o7. existimant Romanum Pontificem Si lianum, cum Cyprianum impugnaret, in alium cxtremum errorem laprum suille, approbato omnium plane Haereticorum Baptismo, ctiam eo qui solita di praescripta forma, In nomine Patris, ct Hlii, o Spiritus sancti, collatus non fuisset.

CONCLUSIO - ,

Stephanus Romanus Pontifex Cyprianum impugnans in extremum errorem lapsius non fuit, nec alium Haereticorum Baptismum ratum usquam habuit, quam qui Verbis EVangelicis, In nomine Patris, o Filii, o Spiritus sancti, consecratus suisset. Probatur I. ex ipsemet Stephani Decreto quod refert L Cyprianus Epistola . ad Pompeium. Si quis ergo, inquiebat, a quacunque haresi ven rit ad nos, nihil innovetur nisi quod traditum en, uι manus illi imponatur in poemtentiam. Atqui traditum est ab initio nascentis Ecclesiae, ut nullus & irritus habeatur Brptismus qui conlaeta forma, in nomina Patris m. collatus non fuit, neque alia de causa Concilium Nicaenum Paulianistas iussit rebapti fari; Stephanus igitur qui nihil innovandum duxit, non approba vit Baptismum datum ab illis Haereticis qui sormam illius a Christo prascriptam

non observabant.

II. In famosa illa, quam Stephanus cum Cypriano, Firmiliano & aliis habuit, controversia, de fide dumtaxat Ministri, nullatenus vero de sorma Baptismi agebatur. Cyprianus eae solo vitio hareseos, quod omnibus Haereticis commune cst, omnium uaereticordiar Baptismum rejiciebat, ratiis hominem cxtra Ecclesiam positum non posse Sacramenta Ecclesiae de Spiritum sanctum conserrer Stephanus c contra, ad unum haereseos commune vitium oculos convertens, omnium Haereticorum Baptismum, quoruiu haeresis in formam ipsam Baptismi non emuebat, admisit, ratus virtutem Baptismi a Christo esse, non a privata Ministri fide vel pietate. Quod vero in hac tota disceptatione Stephanus velut traditum ac immotum istud principium supposuerit, Baptismum datum ab Haereticis vim suam habere ab invocatione Trinitatis per quam consecratur, aperte significat Firmilianus in Epistola quam ad lanctum Cyprianum scripsit: Illud quoque absurdum, inquit, quod non putant quaerendum esse quis fit ille qui baptifaverit, eo quod qui bapti satus sit, gratiam consequi potueris invocata trinitate n

minum

262쪽

minum Patris, o Filii, o Spiritus sancti .... At. quis est in Eccli a perfnctus oe sapiens, qui boe avt dmendat, aut creda: , quod invocatio harenominum nuda sussciat ad remit onempeccatorvmp Et postea cum narravit historiam mulieris alicujus incantatricis, quae multos baptisaverat usitata& lcgitima ve ha usurpans, ut nihil discrepare ab Ecclesiastica regula videretur, sic peipit: Pgi quid o Me Stephanus, ct qui illi coUentiunt, comprobant; maximὸ cuis p. i 'nec symbolum Trinitatis nec interrogatio Iegitima ct Ecclesiastica defuit' S. Cyprianus pariter Epistola 7 . dicit Stephanum mah stati nominis tribu p., ιθ..ue ut qui nomine Christi hoc est auctoritate Christi ab muticis baptisantur, iuno Dati s sanctificati iudicantur ..

Est in illis Firmiliani & Cypriani verbis aliquid Veri, est & aliquid falsi .

Hoc quidem verum, Stephanum ea de causa ratum habui se Baptismum Haereticorim, quod invocato nomine Patris, &Filii, &Spiritus sancti consecratus esset: istud vero falsum, existimas te Stephanum solam & nudam hanc invocationem Trinitatis sufficere, ut inhaeresi datus ac receptus Bapti- sinus Spiritum sanctum conserat Istud de suo fingunt Cyprianus & Firmilianus, tum aestu disputationis abrepti, tum suo Praeoccupati errore, Sacramentum nempe, quod e tactu suo caret, nullum & irritum esse quoad la stantiam, a quo errore longe alterius erat Stephanus. III. Lbi ex Veteribus de ista Stephanum inter & Cyprianum controversia mentionem fecere, observarunt a Stephano antiquam Ecclesiae traditionem vindicatam fuisse. Ita Eusebius Lib. 7. His . cap. zo. S. Hieronumus Dial. adversus Luciferianos, Facundus Hei mi aiκnsis Lib. contra Mocianum, ubi assirmat Ecclesiam Stephani potist quam Opriani sententiam teneve, non solilm de non rebaptisandis HCreticis, verum etiam de rebaptisantibus ἴmon ferendis ..

Vincentius Lirinensis in Commonitorio de eodem dissidio loqtiens cap. 9. Quis tunc, inqvit, universi negotii exitus, nisi Utatus oe solitus p retenta es scilicet antiqvitas, explost novItas. S. denique Augustinus passim asserit Decreto Stephani vindicatam & asser- N. tam flaisse consuetudinem ac traditionem, quae plenario icti Orbis Concilio subinde confirmata est, quam ipsemet Augustinus ex Apostolis promana tam

assirmat L. . contra Donatistas c. 23. n propterea, inquit, communicavit G.ο. Hereticis, quia Baptisma christi quod in eorum perversitate integrum mansisse sue6. E. cognovit, improbare non avsus est .... Aporioli autem nihil quidem exinde praeceperunt; sed eo uetudo illa quae apponebatur cypriano, ab eorum traditione

exordium sumpsisse eredoda est i sicut sunt musta quae universa tenet Eccle-sa, ct Ob hoc ab ovostolis praecepta bene ereduntur, quamquam scripta non reperiantur. An Vero erroneam Stephani sententiam Ecclesiis confirmasset An falsi arguenda traditio quae ab Apostolis ipsis originem ducit' An serendus Gunojus, cum citata Epistola nu. 8. scribit, Pocaenam Synodum C none suo I9. non Stephani, sed C priani sententiam amplexam fuisse λ Ergo cum Cypriano errante erravit pariter Oecumenica Synodus at quis Patie ter audiat IV. Denique, si Stephanus&Cyprianus iis diros extremos oppositos erro res lapsi sunt, necesse est lateri universam tunc temporis Ecclesiam errasseis fide: quotquot enim erant Episcopi, quotquot Fideles, vel Cypriano P et ad hae

263쪽

adhrrebant, vel Stephano; ergo his pariter errantibus, quamquam eta rore diverso, caeteri omncs etiam errarunt. Ubi ergo tunc temporis vera

fides 3 Ubi vera traditio circa Baptismum Hereticorum Numquid tunc portae inseri adversus Ecclesiam praeValuissent, contra expressam Christi fidem & promissionem λ

objicies r. Decretum Stephani indefinitum est ac plane universale, ne pe ut venientes a quacumque haeresi non baptisentur; ergo eos etiam spectabat Haereticos qui Baptismi formam adulterabant. Hunc esse Stephani p., ια sensum non obscure significat S. Cyprianus Epistola 7 . his verbis i Esse ctum Baptismi majestati nominis ιribuunt, ut qui in nomine Chroti ubicunque oe quomodocunque baptisantur, innovati ct sanelificati sudicantur. Particula haec, quomoducunque, designat haud dubie Baptismum quacunque forma ,

seu quocunque modo datum. Resp. I. Decretum Stephani, etsi verbis indefinitis conceptum, nihilominus restringi ac limitari ad eum Haereticorum Baptismum, quem Traditio Ecclesiae ratum habet: 'hil innovetur, ait Summus Ponti sex, nis quod traditum ess . Atqui Traditio Ecclesiae non alium usquam approbavit Baptismum, quam Verbis Evangelicis consecratum; ergo non alium admisit Stephanus. Idcirco autem in Decreto suo non distinxit Summus Pontifex inter Haereticos Baptismi formam violantes aut retinentes, quod, ut iam diximuS, non de sorma Baptismi, sed de fide bapti Eantis controversia unice moveretur; atque cum Cyprianus generatim omnium Haereticorum Baptismum praecise ob vitium haereseos reprobaret, Stephanus e contra generatim propter solum haereseos vitium illum non reiiciebat, sed ratum & firmum habebat. Neque isthaec verba, a quacumque harini, &, quomodocunque &c. in Ste- phano suspecta magis esse debent, quam in Augustino qui Lib. s. contra Do- To. 93. natistas cap. s. ait, homines occuba quadam inspiratione Dei detestari, s quis ἄν itera m Baptismum accipiat, quem ubicunque sam acceperat. Per illam particulam, ubicunque, noluit haud dubie significare sanctus Doctor, ratum esse Baptismum quocumque ritu seu forma collatum; sed hoc tantum vo- . luit, nempe a quocumque Haeretico, ctiam Marcioine, verbis Evangelicis

consecratum Baptisma, ratum esse, cum sit Baptisma Christi. Non alius prosecto suit Stephani sensiis. .

Resp. a. S. Cyprianum vel non satis assecutum sui sie mentem Stephani, vel cam, ut saepe fit in aestu disputationis, plus aequo exaggerasse, Nper istam particulam, quomodocunque, existincivit admissum a Stephano Baptismum quacunqne forma collatum. At longe verisimilius videtur, per dictam particulam hoc unum dumtaxat innuere voluisse Cyprianum, nempe Ste- Phanum Venientes a quacunque haeresi non rebaptis ire, eo quod majestati

nominum Patris, & Filii, & Spiriritus sancti vim omnem Baptismatis triabueret, non Vero privatae Ministri fidei 3d pietati; quae prosecto Decreti Stephani interpretatio vera est. objicies a. Quotquot Haeretici a Christo ad Stephanum cxorti sunt , prascriptam baptisandi formam haud dubie violarunt, qui tam horrenda errorum Portenta in Deum Unum & Trinum confinxede. Tales fuere Simoianiani,

264쪽

niani, Basilidiani, Dionitae, Cerdoniani, Hermogeniani, Praxeani, in taphryges, Quintilianistae, Marcitae M. qui pollaemi, referente S. Irenaeό

Lib. I. cap. II. alias I 8. bapti labant in nomine incogniti Patris omnium , rn veritatem matrem omnium, in descendentem in Iesum, ad nnitionem, θ redemptionem, oe communionem virtutum. Cum igitur Stephanus eorum om- 'nivm Haereticorum Baptismum admiserit, haud di te alia, quam praescripta, forma datum approbavit. Et reipsa S. Cyprianus Epistola ad Pompeium, & Firmilianus Epistola ad S. Cyprianum Stephano istud potissimum obiiciun uod admitteret Baptismum Valentini, Appelletis, Basilidis ,

Marcionis, Montani &c. Resp. I. Si res ita esset ac objectiq supponit, incassum tanta contentione disputassent inter se Stephanus, Cyprianus, Firmilianus 8c alii: nullus etenim usquam dubitavit irritum esse Baptisma quod in nomine Patris, & Filii,'&Spiritus cincti, datum non fuisset. Non ergo de illo tantum, sed . de omni ab Haereticis collato Baptismo concertatio fuit primis illis Ecclesiae temporibus. Resp. a. nego anti observat enim.S. Augustinus Lib. 6. de Baptismo cap. 23. facilius inoeniri Uareticos qui omnino non baptifent , quam qui verbis To. νοῦ Evangelicis non baptismi. Et certe sanctus Cyprianus citata Epistola di- 176. E. cit, idcirco Baptismum Marcionis e Valentini &c. validum Stephanofuisse, quia in nomine Christi, hoc est virtute, auctoritate & ritu a Christo praescripto collatus fuisset; & sanctus ipse Iraeneus loco citato, a solis Color. semis& Mareitis refert vitiatam fuisse consuetam baptitandi formam, non vero a Menandro, Basilide, Carpocrate, Cerintho, Ebione. Cerdone , quamquam isti impie admodum de Deo sentirent. Nec bene sequitur eos Baptismatis Hrmam vitiasse, quod errarent contra fidem Trinitatis: nonne Ariani etiam contra idem mysterium errabanti Eorum tamen Baptismus rejectus non fuit a Concilio Nicaeno. Rantum Vero ad Praxeanos pertunet, sanct Hieronymus Dial. alversus Luciferianos testatur ab ipsis baptisatos receptos in Ecclesia Hisse sine novo Baptismo . optatus quidem L. f.

contra Parmenianum ait, apud illos mendacem esier at vel inutile de

omni effectu spirituali vacuum, vel si nullum quoad substantiam intelligit

Sacramentum, dicendum, inter eos Praxeanos aliquos formam baptisandi consuetam non retinuisse, de quibus optatus; aliquos vero retinuisse, de quibus S. Hieronymus. S. igitur Cyprianus & Firmilianus quasi per consequentiam ex generali propositione Stephani deduxerunt admissum ab ipta B, ptisma corum omnium Haereticorum quos nominant: suamquam Stephani prop'sitio seu decretum exceptionem patitur; eorum scilicet Haereticorum Baptisma pro rato habendum, quod traditio admittit: atqui non aliud admittit, quam quod in serma consueta invocationis sanctissimae Trinitatis

consecratum est; ergo &c.

Objicies 3. Benedictum XII. in responsione ad objectiones Fraticellorum contra Ioannis XXII. Constitutiones, quam suo Inquisitorum Directorio

Parte a. qu. IT. Eymerius inseruit, inrmare in extremos &opp'sitos errores lapsum esse tum Cyprianum, tum Stephanum; atque Concilium Nic. num utriusque opinionem correxisse.

esp. in ista facti quaestione plus momenti ad probandum habere Veterum temnimnia, quam Benedictum XII. qui cum Scriptum illud reicit anno I 33o. Mneb de Sasam. in Gem P a Cardis

265쪽

Cardinalis dumtaxat erat, nec adsensum Decreti Stephanimature satis miendisse videtur. Non hic commemoramus, quod more suo multum amplificat Laumjus Ecclesiam scilicet longe pluris secisse semper Cyprianum, quam Stepha numi quasi hic quaestio soret de comparandis utriusque virtutibus. Elio , quod ultro fatemur, singulari in pretio fuerit semper memoria Cypriani , ob eximiam ejus simctitatem, doctrinae praestantiam& formam, disciplinae amorem &c. an idcirco non errasse dicendus est, aut erroris incusandus Stephanus3 Apage tam dictorinde obliqua ratiocinia. ' S. cypriarius, Firmitanus, caeterique Africani oe Oriemales Episcopi erro-

rem suum ante moram revocaverint

Baronius adan.Christias 8.α IAadan.2U.n. I.&seq. affirmat tum Cyprianum, tum Firmilianum ab errore Rebaptisantium ante mortem recessisse.

CONCLUSI Q.

Certum non est inrianum & Firmilianum ab errore Rebaptisantium ante mortem recessiste, quamquam id conjici merito possit. De Cypriano id testat S. Augustinus Lib. a. de Baptismo contra Donat. c. q. Si Petrum, inquit, laudatoe praedicat ab uno posteriore collega patienter 9 EF. concorditerque correctum, quanto citius ipse cum concilio Provinciae sua, unia versi orbis auctoritati patefacita veritate cessisset, quia profecto ct uni verum dicenti ct demon firanti posset facillime consentire tam foeneia anima, tam pacata ἔο fortasse faelum est, sed nescimus. Neque enim omnia quae illorempore interunscopossessasum, memorialisterisque mandari potuerunt, aut omnia qua mandata sunt , novimus.

Et Epistola 93. aliis 8. c. ao. cyprianus autem , inquit, sensi se aliter de Ba-T..1.p. tti mo qum forma ct consuetudo habeat Ecclesia, non in canonicis, sed insuiroe . in concilii Litteris imenitur; correxisse autem istam sententiam non invenisur . Pon incongruenter tamen de tali Tiro existimandum est, quod eorrexeris, ct fremtasse suppressum sit ab eis, qui hoc errore nimium delectati sum, o tanto vetur

patrocinio carere noluerunt.

II. Firmilianum aetate Dionysii Alexandrini suum errorem deposuisse . simi Baronio videtur, non minus dubium ac incertum est: quia nullum hujusce retractatiqnis vestigium occurrit apud Veteres Scri res Ecclesiastiscos'. Imo potius cum sanctus silius hunc ipsem Firmiliani errorem postea sequutus suerit, non levis conjectura esse potest, Firmiliani aetate nondum iaCappadocia extinctam Bisse Rebaptisantium praxim atque sententiam. Solvuntur obiectiones. r-- laicies I. s. Hieronymum Dial. adversus Luciferianos ubi affirmat illi' p. h. i. Episπον qui c*m cypriario rebaptisandos statuerant Imreticor, ad antiquam p. 3os. Deιμδεηem revoluιos, noTum emisse decretum.

266쪽

DE S ac RAM EPUIS GENERT. diis Resp. Esto ita sit de aliquibus Africanis Hiscopis, iis praesertim qui Con

cilio Arsarensi primo interfuerunt; at de Cypriano id non asserit sanctus

Hieronymus, tanti viri retractationem profecto non omissurus, si eam compertam habuisset. Quamquam sanctus Augustinus AH nus, qui contro: versiam in Astica excitatam accuratius haud dubie novit, q*m Hieronymus Roma aut Hierosolymis scribens, nusquam certo affirmavit aut Cyprianum , aut ejus Coepiscopos tunc temporis a priori sua sententia disceuisse.' Objicies et. Κ Dionysium Alexandrinum in Epistola quam ad Stephanum Romanum.Pontificem scripsit, apud Eusebium Lib. I. Ηist. cap. s. in qua testatur omnes Ecclesias antea dissidentes ad concoratam tandem rediisse . Scias autem , inquit, frater, eunctas per Orientem oe vlterius postas Eeci fas quae pius erant discissa, nunc tandem ad unitatem reversas esse; θ om. C. D. nes Ecclesiarum ubistisque Antistites, unum idemque sentire, oe ob redditum insperato pacem incredibili Iaadio exultare. Resp. pacem illam& unit item Ecclesiarum, de qua Dionysius, spectare dumtaxat causana & errorem Novati, propter quem diversae fuerant Ecclesar, non vero causam & errorem Rebaptisantium, qui etiam tunc temporis in Oriente invaluerat, de aliquando post etiam invaluit, ut constat ex testumoniis suora memoratis M. Basilii, Athanasii, Cyrilli Hierosolymitant . Id ita esse colligitur ex Eusebio Lib. 7. Hist. cap. q. ubi sic loquitur rhune igitur Stephanum Dionysius per Litteras scripsi, in quibus id tandem illi indicat, omnes ubique Ecclesias mollito iam persectatoηrs furore , vati turbulentam ninitatem detestantes inter se pacem iniisse. At, inquies, si tunc temporis viguissent adhuc contentiones ac dissidia circa Baptismum Haereticorum, quomodo Dionysius pacem ac concordiam Episcoporum Stephano gratulari potuisset pResp. causam S rationem filisse, quia nullum propter Rebaptisantium controversiam schismatis ac dissensibnis erat periculum, cum pax Christi in

cordibus eorum omnium vinceret, ac unusquisque suam defenderet praxim& sententiam, servata unitate pacis ac concordiae unione . Obii ies 3. S. Augustinum Lib. g. contra Cresconium cap. a. ubi tanquam rem certam supponit, quam asserebat Cresconius Donatista, orientales

scilicet suam de rebaptisandis Haereticis sententiam aliquando deposuisse. Resp I. S. Augustinum ex concessis Est at mento, ut dicitur, ad hominem adverserium suum urgeret nempe, si orientales, ut asserebat Crest nius,.suam priorem sententiam deposuerunt , quare Vos Donatissae, inquiebat, eorum emplo Vestram non cleponitis p An autem verum sit quod asserebat Cresconius, non expendit sanctus Doctor . Resp. a. hoc unum inde colligi posse, nempe orientales temeore Donatistarum suum rescidisse judicium, non vero tempore Stephani, Sixti, &Dionysii Αlerandrini ; imo potius contrarium plane ex S. Augustino erui Vudetur: ait enim, Donausarum, quos impugnat, Maiores propterea se ab Orien et, talium communione disjunxise, qubd Me de re diversa senserint, ct fudisium 'θιum correxerint: Primi igitur Donatistae Idcirco se ab Orientalium communione sejunxerant, quod tutic temporis orientales a priori sua sententia recessissent; ergo tempore dumtaxat illorum Donatistarum,. non prius intentales suam sententiam & praxim muta erant.

267쪽

Quo in sit plenarium illud totius Orbis Concilium, in quo controversam de Ami mortiereticorum terminatam ac nisam fuisse testatur toties sanctus Auilinus. Assirmat passim S. Augustinus in suis contra Donatistas operibus, controversiam de Baptismo Hateticorum omnibus remotis dubitationibus finitam ac terminatam fuisse universi orbis auctoritate, seu a ncilio plenario unum. Versae Ecclesiae, quod quidem Lib. 2. de Baptismo cap. 9. tram marinum adit M. B. pellat, aitque ante suam nati Vitatem, Post mortem Vero Cypriani celebr tum illud scisse, atque ea imprimis ratione Cypriani errorem excusat & elevat, quod ejus aetate nondum tale celebratum fuisset Concilium, cui procul dubio ille cessisset; e contra Donatistarum contumaciam redarguit, qiud tantae auctoritati acquiescere recularetit. Quapropter, inquit S. Augustinus Lib. 2. de Baptismo cap. q. .prianus tantis excellentior, quanto bumilior .... sviis ostendit facillim se cor muni fuisse fenientiam suam, si quis ei demonstraret Baptismum christi sic dari posse ab eis qui foras exierunt, quemadmodum amitti non potuit cum foras exirent .... Plac nos ipsi tale aliquid auderemus asserere , nisi universa Ecclesia concordis a auctoritate firmati ; cui ct ipse sine dubio cederet, si iam illa tempore quaestionis hujus Ueritas eliqxata oe desoa-- ta per plenarium Concilium solidaretur. Si enim Petrum laudat o praedicat ab

smo posteriore eodega patienter concorditerque correctum, quanto citius ipse eum Concilio Provinciae sua universi orbis auctoritati paιefacta veritate cessistit 'Ibidem ait, rem ham tantis auercationum nebulis involutam ad plenarii Concilii IucuIentam illustrationem confirmationemque perductam fuisse. Et Lib. 1. de Baptismo cap. 7. Quaestionis huius, inquit, obscuritas prioribus Ecclesiae temporibus m nos viros , ct magna charitate praeditos Patres Episcopos Minter se compulit saIoa pace disceptare aιque fluctvame, ut diu conciliorum in suis quibusque 'glombus diversa statuta nutaverint , donec planario totius Orbis concilio, quod saluterrime sentiebatur, etiam remotis dubitationibus fir

maretur .

Disputant Eruditi de illo Concilio, quod sanctus Augustinus designavit quidem, at nominatim non expressit; de duobus autem potissimum oua, o vertitur, nempe de Arelatensi I. anno 3r . & de Nicaeno L generali a . 3as utrumque ante Augustini nativitatem, quae contigit anno χ sq. post mortem cypriani, qui martyr occubuit an. 2s8. fuit celabratum . Quaestionis nodus non parum implicatus in eo versatur, quod ex una parte Concilium Arelatense aperte quidem Can. 8. Rebaptitantium causiani , definierit: at non videtur hiisse Concilium plenarium, totius Orbis N uni-Versae Ecclcssae. Ex aItera vero parte, Concilium Nicaenum re ipsa plenari uni fuit, ex universo orbe Christiano convocatum: atrem de qua loquimur aperte non definivit; quamquam Can. 8. & I9. fundamentum erroris Rebaptisantium eVerterit. .

Non hic commemoramus sententiam eorum qui Concilium illud plenarium in mente LAugustini, ajuntiuisse vel primum Constantinopolitanum an. 38 I. Vel Alexandrinum an. 3 a. vel Capoanum an . 389. Namque manifestum est ea post natum Augustinum celebrata fuisse, O ncilium vero quod quaerimus, nativitatem Augustini antecessit. Neque verisimilior videtur aliquorum conjectura, qui concilium illud suspicantur tuisse Sardicense an. 3 7.

268쪽

namque in eo Concilio nulla fidei regula condita fuit, atque inter canonesis 'itus nullus est qui Rebaptisantium causam attingat . Adde quod legitimum Saris dicense Concilium videatur Augustinus ignorasse,cui notum dumtaxat fuit falium ejusdem nominis Concilias tum Arianorum, sicut colligitur ex Libro 3.

contra Cresconium cap. 3q. ta igitur controversia spectat Vel Arelatense, Vel Nicaenum primum Oe- .cumenicum. Pro Arelatensi pugnant Sirmundus, Illustrissimus de Marca, ΑΙ-baspinam, Launojus,&c.&pro Ricceno, Bellaru intra, Binnius, Pater Nico Iai Dominicanus. Nobis vero res haec tam obscura&implicata videtur, ut a ferendo judicio abstinendum arbitremur, propositis ex utraque parte m

mentis.

An Concilium totius orbis plenarium, quo S. Augustinus asserit controversiam de Baptismo Haereticorum eliquatam & omnibus remotis dubitationibus finitam fuisse, sit Arelatense primum , Vel Nicaenum g nerale primum, definire eerto non possumus. imo, Concilium illud non esse Arelatense, probaturr Ruia nec in res Mome- veritate, nec in mente S. Augustini fuit plenarium Orbis totius Concilium . x Non in rei Veritate; quia inter Oecumenica Concilia nusquam legimus illud annumeratum fuisse; neque ex universa, sed ex occidentali dumtaxat Ee- Arela clesia suit congregatum, nec quisquam S. Pinati ficis mim in eo praefuisse te gitur. Plenarium quoque non fuit in mente ac sensu S. Augustini, quia Conci

lium it Iud Arelatense, cujus tamen sepius meminit, nusquam appellavit plenarium totius orbis Concilium , imone Cocilium quidem, sed simissiciterae nudὸ & constanter Episcopale Iudicium nominat. Praeterea, si reipsa existimasset S. Augustinus Concilium illud Arelatense fuisse plenarium illud totius Orbis Concilium in quo damnati sunt Donatistae, cur quaeso nusquam asseruit Donatistas a ncilio totius Orbis plenario damnatos fuisse/ Cur renti ponderis auctoritatem , quae toti orbi notissima esse debuit, nusquam opposuit Donatistarum pervicaciae, unde majorem profecto in tesos invidiam concitasset ; sed hoc ipsis tantum exprobret , quod a Iudicio Arelatensi ad Constantinum Imperatorem provocassent pCur Lib. q. contra Cresconium cap. 23. dixit, causam Caecillani tot & tan- 499,

tis gentibus Christianis ignotam suisse, si ea plenario totius Orbis Concilio

terminata suit Nec iuvat si reponas I. in phrasi Augustiniana tacilium ex integra provincia Regione Vel Re- gno convocatum plenarium appellari, quomodo Concilium Bamjense,quod a Donatistis cele atum est, ut ortum inter eos schisma componeretur, &quq pro cui trecenti decem Episcopi interfuerunt, plenarium appellat Lib. a. contra Conci- Epistolam Parmeniani cap. s. Lib. a. de Baptismo contra Donat. c. T. quod nomen etiam ipsi tribuitur in Codice canonum Ecclesiae Asticanae num. 69. proseis in eodem in Codice, Concit Nationaliatotius As icae, plenaria dicum ri si

' II. Tum ex LitterisConstantini ad Chrestum, tum ex Concilio Arelatensi II. patet Diqiliroo by Gorale

269쪽

ducta

pro Α-- relatenis

cilio

momen.

patet ex omni Orbe Christianoessiisse convocatum primum Melatense Coneia Ilum in causa Donatistarum. Constantinus enim asserit, Iidi fusisse ut plarimi x diverss eompluribus locis Episcopi in urbem Arelatensem convenirent . ' Et Patres II. Concilii Arelatensis n. I 8. arunt, ad baηc Urbem ex omnibus munia partibus praecipue Gallicanis , sub sancti Marini tempore eelebrarum Di Ie Concilium, atque conventum. III. Etsi nec convocatione, nec celebratione Concilium Arelatense plenarium fuisset, saltem accec te Orbis totiusconsensu&approbatione, dici merito potuit ab Augustino orbis totius seu univeris Ecclesiae Concilium plenarium. Porro univerisin Ecclcsiam Iudicio Arelatensi in causa Donatistarum

acquievisse, testatur idem sanctus Doctor Concione a. in Psalm. 36. n. 22. ubi

opponens Concilium altanum Iudicio Arelatensi, Tu, inquit, purganite apud Bagai r purgavit se ille in transmarino Iudicio. consensit huis Iudicio.

universus Orbis terrarum.

IV. Mirum videri non debet, quod Augustinus Iudicium taliusquam n-cilium Arelatense dixerit, qui, nempe ad quaestionem lacti dirimendam, criminis scilicet traditoris Caeciliano a Donatistis impacti, convocatum fuerat, non ad quastionem juris seu dogmatis definiendam: quamquam occasione ficti, &ius ipsum seu dogma definivit n. 8. his verbis: De Afis qui propria Iete sua utuntur ut rebaptisent, placuis, νι s ad Ecclesam aliquis de

haeresi venerit , interrogem eum Sym,olum; ρο δε perviderint eum in Patre, o Filio, oe Spiritu sancto esse baptisatum , manus ei tantum impoηatvr , ut accipiat spirituis sanctum. Quod fi interrogatus non responderit hane Trinitatem, baptisetur. Verum haec momenta nostro quidem judicio nodum dissicultatis strin. gunt magis, quam solvunt. Primum, quia utariclesiastico Concilia quae ex aliqua dumtaxat Provimcia, . Regione vel Regno convocata Bere, nusquam simpliciter & absque addito, plenaria& totius orbis Concilia dicuntur, sed cum aliqua restrictibne vel limitatione, nempe vel Asticae, vel Galliae, vel cujuscunque alterius Pruvinciae aut Nationis. Sic in Codice Canonum Ecclesiae Africanae Can. I9. dicitur, Si ad Concilium universale anniversarium occurrere noluerit, Episcopiis ) ut vel ibi causa elas. terminetur, ise in se damnationes sententiam dixisse iudicetur. Ubi Concilium universale limitatur pin anniversarium ;neque enim singulis annis Concilium absolute& simpliciterunt versale seu oecumenicum celebrari debebat, sed universale Provinciae vel Regionis . Concilium pariter Bagaitanum sanctus Augustinus plenarium appellat, non simpliciter, sed plenarium Donatistarum: neque serio & ex propria sententia, sed ironice, atque Donatistarum sensu, illaei Concitum plenarium appellat, ob multitudinem scilicet Episcoporum, qui ex parte Donatistarum numero trecenti & decem huic interruerunt, quibus lanctus Augustinus citata Concione a. in Psalm. 36. opponit miltra, Episcoporum per orbem terrarum , . qui damnaverant i parte Caeciliani Donarum. Porro cum S. Augustinus loquitur de- illo Concilio in quo controversia de Baptismo Haereticorum eliquata iuit, . simpliciter & absolute illud appellat Concilium totius in-biS Plenarium, . Concilium cunctarum Ecdlesiarum , quale profecto nonuiuit Arelatense L

270쪽

Secuntam etiam momentum plus ponderis non habet. Namque Constam tinus in laudata Epistola ait dunttaxat se plurimosex diversis compluribus i cis Episcopos convocassis ita Gradicum textum redditdoctissimus Sirniundus. mquam etsi cum Valesio redderemus , ex .nfinitis locis, quis nesciat

liylum esse scribendi consuetum, ut cum maximo numero conVocantur

Episcopi, ex infinitis sere locis convocari dicantur Eundem styltim sec ii Patres Concilii Arelatensis II. per exaggerationem & amplificationem dixere, ad primum Arelatense Concilium convenisse Episcopos ex omnibus mundi partibus. Quin haec quae adjungunt Verba, praecipuὸ Gallicanis, non obscure significant istud Concilium ex Occidente dumtaxat coactum fuisse , judice Valesio, Episcopi tantum M. interfuere.. Tertium momentum nullum plane eli. Hac enim ratione essiceres, quamcumque particularem Synodum, cui accedit Ecclesiae universae consensus, dici posse Oecumenicain: at id non patitur communis ac receptus Ecclesiae usus .

Reipsa definitio ab aliqua particulari Synodo facta, cuiaccedit approbatio&consensus totius Ecclesiae, fit definitio totius Ecclesiae, ac supremam eo telis

induit auctoritatem: at non propterea Synodus convocatione aut celebrati

ne Oecumenica dicenda est, sed particularis; ex alio enim capite repetitur Concilii Oecumenicitas&Oecumenicitas definitionis: haec ex consensu totius Ecclesiae, illa ex convocatione omnium Episcoporum, aliisque conditionubus ad Oecumenicum Concilium requisitis. Adde quod Oum sanct Augustinus citata Concione a. in Psalm. 36. ait, I dicio transinarino universum orbem consensisse, non loquitur de sure seud gmate, sed tantum de facto, seu crimine traditoris quo Donatistae Caecilianum infamaverant, &a quo purgatus innocens declaratus suit tum in Iudicio Romano sub Melchiade, tun,in Arelatensi: nos autem hic sputamus de illo Concilio totius Orbis plenario, in quo dogma fidei contra errorem Re- baptisantium declaratum ac definitum fuit. Hinc patet solutio quarti momenti: si Concilium Arelatense ad quaestionem facti dirimendam convocatum dumtaxat fuit, ergo non est illud quod quaerimus Concilium, quod in mente S. Augustini dogmaticam de Baptismo.

reticorum controversiam diremit.

Quamquam vero quae hactenus dicta sunt minus ponderis haberent, grave ac decretorium videtur sanctus Augustinus nobis iubministrare momentum Epistola 43. alias I 62. Scilicet dubitat eo loci sanctus Doctor, an inst Meueniadis Iudicium quo absolutus est Caecilianus, suerit aliquod plenarium t tius Orbis Concilium, inquo causam suani iterum agitari postulaverist D natistae, ac prior sententia rescisa fuerit: non ignoravit autem sanctus Doctor, in Iudicio Arelatensi, quod sapius nominat, causam illam denuo co gnitam ac diiudicatam suilla; Iudicium ergo illud Arelatense, in mente S. Augustini, non est plenarium Ecclesiae universie Concilium. En verba S. Do ctoris: Ecci putemus illos Episcopos qui renue tu arist non bonos Iudices fuissera restabat adhuc plexarillon Ecclesiae universe Concilium , ubi etiam cum ipsis Iudicibus eausa posset Vitari , ut si made iudicasse eoisidii essent , eorum sentenιDe solverentur. Ibod utrum fecerint, probent ; nos enim non factum esse facila probumus, ex eo quod totus Orbis Mon eis communicat; aut si

factum est, etiam ibi sunι victi, quod ipsa eorum separatio manifestat. Sed

tamen

mate Donat.

SEARCH

MENU NAVIGATION