장음표시 사용
61쪽
quis, qui ista Baptismi larma apud suos recepta, Baptietatior, vel ba pu- et in radis, eo utatur animo, ut velit modum baptizandi Latinorum in validum esse; aut qui istis verbis Eucharissicis, Hoc est eo την meum, haec addat tanquam essentialia, pro vobis tradetum, aut fermentatum panem sie adhibeat, ut declaret a2ymum insufficientem esse, Profecto ille valide baptizat, & consecrat Eucharistiam ; quia error, quo laborat, intactam de integram relinquit Sacramenti substivitiam. III. denique, cum ex corruptione se ae VerboriIm senses aut aperte com rumpitur, aut ambiguussaltem redditur, ex ipsa intentione Ministri volentis errorem vel hamsim inducere, ambiguus sensus ad perversum determinatur, & tunc judicatur esse substantialis corruptio, cum qua non stiit sit inantia Sacramenti. V.m baptizat quis in nomine Matris, Filii, & Spuritus sancti; corruptio est mani sesta, & aperte contraria sensui verborum Christi; baptizat vero in nomine Patria, & Filia, & Spiriti sancta; sensus potest esse ambiguus. Si ex circumstantiis ae judicio audientium corruptionaec fiat ex isnorantia latini sermonis, aut clisione linguae, mutatio est a cidentalis; si vero fiat ex intentione inducendi errorem, nempe in Deo quamdam esse persenam gelieris feminini, filiam, non filium, corruptior essentialis est, nec potest compati cum sensu verborum quibus voluit Christus Baptismum perfici; atque hoc sensu intelligenda videtur responsio st,pra memorata Zachariae r quo casu nullum est Sacramentum, non modo ex desectu debitae intentionis Ministri, fient innuit sanctus Thomas, sed etiam ex desectu veraeae legitimae significationis in forma verborum. Si quis pariter Lutheranus in con randa Eucharistia diceret, His in corpus meum; ambiguus iaret sensus. Si enim particulam, Hic, adverbialiter lumeret , innuens Christum hic, sicut& in caeteris aliis locis per ubiquitatem, ut aiunt, esse praesentem, non Vero praesentem fieri Vi pronominis demon-sDativi, Noe, & aliorum verborum, prosecto irrita Eret consecratio, eo quoi non servaretur sensus verborum Christi: non ita si particulam, His, ex ignorantia vel Iapsu linguae, masculinum pro neutro usurpans, loco pronominis, hoc, pronuntiaret, nullum habens in animo perversum consilium. Ambiguus autem dictionis alicujus sensus judicatur, vel ex proprietate verborum, qiis non servatur, Vel ex communi usu, a quo receditur,
vel ex circumstantiis personae seu Ministri, qui vel suspectus est, Vel non. Tertius mutationis verborum modus fit per additionem quae sensium Ve horum Christi aut corrumpit, aut integrum servat. Si prius, irritum est
Sacramentum; si posterius, firmum, ac ratum. In exemplum prioris ad-
ditionis fit haec tarma baptietandi quam Eunomiani usurpabant, reserente&Epiphanio haeresi 76. Baptiro ιν in nomine Dei inereata, o Filii creati, wii T re Spiritus sanctificantis is malo Filio ereati. Ver ista qua utebantur Marcu
.Νς 1 tae, teste uenaeo Lib. I. cap.ar. alias r8. D nomine inloti Patris univers v rum, in veritate matre omnium, in eo qui in 'esum descendit, in unione aeredemptione ct eommisione virιutum.
Nemo sine hie recognoscit ismam baptizandi quam Christus praeseru3 psit Matth.28. Docete omnes gentes, bapti antes eos in nomine Patris, oe Filii, ct Spiritus sanctii quibus certe verbis exprimitur aequalitas & consu, stantialitas trium divinarum peris rum. Propter adulteratam istam a Pau-
62쪽
I9. eos, uad Ecclesiam redirent, rebaptizari. Siquis pariterdiceret, B pisto te in tremine Patris, ct Filii, m Spiritus sancti, ob ea Minonas, verEnon bapticiaret ; quia haec additio forma sensum adulterat, qua nempe timnuitur, B.Virginem in auctoritate ac potestate aequalem esse personis divinis; hoc enim importat ista formula loquendi, In nomine se. qui prosecto sensiis a Catholica fide longe alienus est. S.Thomas a. e. q.6o. articulo 8. in corpore ait, . quod si isthaec additio, ct B.Virginis, iis intelligatur, non si nomen beatae Virginis aliquido peretur in Bapt ismo, sed vi eius mercessio pro. su bapti vio ad eonfervandam gratiam baptismalim, non tollitur perfectio S
Verum, cum Verborum significatio non pendeat a privata loquentis intentione, sed ab usu publico; atque ex usu publico baptiZare in .nomine B Fronis, significet Bapti sinum auctoritate ac virtute RVirginis eoulatum, consequenter nullus esse Baptismus obcorruptum exteri formae sensum, quantumvis interius recte ille sentiret. Sicut enim internus error mentis Sacramenti perfectionem non tollit, cum omnia necessaria rite o servantur; ita pariter interna mentis intentio recta, non corrigit, nec tollit exterius sermae vitium, quod ex recepta & communi significati ne essentiale seu substantiale pavicatur. i iPosterioris additionis exemplum est, si quis v. g. bapti Earet in nomme Patris ingeniti, Filii geniti, re Spiritus sancti procedentis i vel in nomina Patris cimipotentis, o Filii sapientis ζ ct viritus sancti paruisti; ille verum Sacramentum perficeret, quia eiusmodi additio non invertit fissistanti lem verborum Christi seruum. 3Quartus modus mutationis fit per detractionem alicujus verbi, quod vel necessarium judicatur ad integritatem sensus, vel non judicatur neces . sarium. Si prius, eo verbo detracto, nullam in Sacramentum t ut si quis baptiraret in nomine Filii & Spiritus sancti, omisso Patre, aut vice versia Vel si in consectanda Eucharistia diceret, comm moin, omissis pronom, ne Hoc, Vel, Hoc est corpus, suppreta meum. Si posterius, ratum acvalidum est Sacramentum; ut si quis diceret, Eu is hapuro in nomine Patris, o FLιis,. oe Spiritus sancti, omisso pronomine, ego, aut in consecranda Euch
rima diceret, Hre est eorpus meum, dempta particula, enim. Quintus mutationis us fit per transpositionem seu inversionem verisborum, cum quasi idem substantialiter remanet senius, valet Sacramentum
si non remanet, nullum est. V.g. si quis ita baptitaret, Fili ego te bi uois nomine Patris ct Spiritus sancti, invalidὰ prorsus baptizaret: quia haec transpositio invertit ac perturbat sensum verborum Christi. Secus si dic ret, In nomine Filii, Patris, ct Spirisinfracti ero te bapim; quia haec transpositio , quamquam animo erroris alicujus inducendi tacta, non mutat essentialem signis tionem formae consuetae. Ultim denique mutationis modus fitper interruptionem verborum,quae si tanta esset ut communi iudicio non emiserer esse una & e m mor iis actio, & interciperetur intentio pronuntiantis, haud dubi4, ait sanctus Thomas 3. parte q. 6o. art. 8. aci 3. tollitur sensur sacramenti, o per ρηsequens veritas eius. Ut si quis v.g. post ista verba, Ego te baptisto in omine
63쪽
te Patris Oe. Missam celebraret, set Horas Canonicas recitaret, turri
rediens ad prius ministerium peseret, in Filii re Spiritus sancti. Secus vero si haec interruptio tanta non esset, quin moraliter eadem aestimaretur actior neque enim physice aut mathematice temporis iustantia numeranda sunt. Atque isti sunt vulgares modi quibus immutari possimi verba Sacramen-τ..i p. torim. Recte autem hic Bellarminus, de SacramentiS in genere Lib. I .cap.2 r. 38.B.QςUtcunquevirrientur verba, inquit, addendo, detrahodo , malando, tranθ nendo, corrumpendo, interru pendo , semper manet integritas substantiatis , dum maneι idem sensus: λ contra, minima etiam variatio destruit integris rem submntialem, si pereat femus . . . . Accrdenιalis autem integritas eon
fissis, pergit ille in orereris omnisus, idest, in integro sono , ordine σκumero Dilabarum. si in praxi dubium aliquod grave occurrat circa mutationem aliis quam, an siluantialis habenda sit vel accidentalis, consulendust i Episcopus,ac legitimo perseverante dubio,Sacrammtum sissi conditione iterandum. Qualia sint verba Sacramentorum: an prmissionis o concionis, an iconsecrationis.
Inaudi. Ante Lutherum & Calvinum inaudita prorsus Bit presens controversia . 'xς Communi quippe ac trito usu, Sacramentorum verba vocabantur solemnia, histri,ue EVangelica, diVina, sacramentalia; verba invocationis, benedictionis gestio. consecrationis. Illisprimum visum est Noyatoribias, ea etiam, & quidem potissimum, nuncueare Verba promissimis, concionis, praedicationis seu& doctrinae r quae controversia tota de nomine & appellationexionem videri posset, nisi certam ac necessariam connexionem haberet cum altera habet Novatorum sententia circa Vim di essicaciam Sacramentorum. Quippe si)ἡ aliam illi agnoscunt in Sacramentis virtutem, quam ut fiden qua ju emeaeia si sumus , objective mOVeant & excitent, consequenter verba, quibΡ ea Sacra- perficiuntur, promissionis esse, concionis & p 'dicationisseu instructionis, amment necesse est, utpote quae eounice destinata sint, ut audientium fi dem ac pictatem exterius promo ant;seu, ut loquitur Calvinus L. Institi cap. I . num. . ut clara voce d Minimo praedicata plebem eo manu ducan φvo fenum tendis ae nos dirigis. Si e contra Novatores . nonnisi diversol menta modo a Catholicis discrepanteirca effcaciam Sacramentorum, ruit aliqui e nostris sentiunt, quod nos inserius eVendemus, prosecto non. nisi etiam de nomine praesens aestimanda erit controversa. Quod ut
apertius fiat; & termini ipsi exponendi sunt, & quid sit ex utraque par
te concessum vel negatum, aperiendum.1. Itaque verbum promissionis appellant illud, quod divinas promic, bini se aut expresse continet, qualia ista sunt de Baptismo, Dan. 3. v. s. tauit. ' 1 r quis renatus fuerit ex aqua ct Spiritu sancto, non potest introire in I e. Dam Dei. Et ista de Eucharistia, Dan. 6. V. sq. Nisi manducaverisis earnem Filia h-inix, ct bibeνius ejus savvinem, non habebitis vitam in v his r aut ad eas promissiones iam factas animum erigit ac revocat , qualia sunt haec Baptismi , Ego te baptifo in nomine Patris m. de ista Eucharistiae, Hoe est eorpus meum oc. Verbum
64쪽
Verbum concionis seu instructioni re doctrinae dicunt,quod alta & intelli- QIlia bili voce prolatum fidem audientium movet & excitat aut saltem
movere potest & excitare. . . . . . nis
Verbum denique consecrationis seu benedictionis dichur, quod rem ab usu prophanoe& vulgari ad sacrum & religiosum traducit, ac sacrani efficit di de quo tritum istud Augustini Tract. 8o. in 'Ioan. Accediι vertam ad E a io elemnium oe fit Sacrmentum. ni . II. Aberrat Calvinus ac inverecunde Catholicis imponit, cum ait apud Calum illos velauna consecrativum illud esse, quod sine sensu oe fide insusurratum, . Iolo strepitu velut magica incantatione, consecrandi elementi vim babeat, Insti- rei
tutionis Lib. q. cap. I . n. q. Apage tam cratam errorem ac tam apertam bum co- calumniam. Nullus Catholicorum ita desipuit unquam. secratio. III. inamquam Novatores Sacramentorum Verba promissionis ac concionis esse doceant, non tamen negant, ea Vere consecratoria esse, quibus NoVa-- elementum ab usu prosano & communi traducitur ad sacrum & religiosum. toro, Hoc profecto vult Calvinus, cum Libro & capite mox citato numer. I 6. probans vim ac Veritatem Sacramenti non pendete a conditione aut arbitrio illius qui vel ministrat, vel recipit Sacramentum, sic loquitur: Confe- erame-eratum verbo Dominisymbolim eri revera quod dieitur, vimquesuam conservat. Hoc est, verum aeratum est Sacramentum, etiam seclusande Vel ministran- sicti estis, vel recipientis illud. Longe aperti mentem suam ea de re explicant rium. posteriores Calvinis lari unum lila appellabimus Turretinum in Academia Calvi- Ienevensi Theologiae Professorem, de Sacramentis q. 6. n. a. Facise admitis timui, inquit, verbum sacramentale institutionis pradicatum, esse etiam conse- Tu se eratorium respectu fignorum , quatenm per illud ab usu eommuni o prophano tinus is transferantur ad Uum sacrum . Et n. 3. dilucide aperiens statum hujus nostrae quaestionis, Hine patet, inquit, flatus quaestionis di non, an detur verbum sarmmentale consetratorium, quod non negamus: sed an ita sis consecratorium, κι fretiam operativum, quod negamus: non , an Cerbum aliquod proferendum si s
per rina; sed an sis verbum qnod alta ct intelligibili voce sit praedicandam,
ut iis intelligatur quibus Sacramentam est admisistrandum , vel ea rat ne corserratorium dici possit. Agnoscit ergo ille, verbum sacramentale V - & esse ac dici sis consecratorium respectu signorum; tametsi & illis alta & intelligibili voce pronuntiandum esse velit, ut intelligi possit ab iis quibus Sacramentum administratur j nempe ut fidem in illis excitet. N. Docent iidem Novatores, Verbum illud consecratorium, quod & Nori concionale amellant, qua parte concionis ac doctrinae speciem habet, non tores pertinere ad substitntiani Sacramenti, sed ad conditionem dumtaxar neceLinriam, ut eum mictu percipiatur Sacramentum. Ita rem explicat Lambe vis Danaeus ad cap. I9. Libri primi Bellarmini de Sacramentis, ControVc nis non fia 3. ubi sic loquinar . Explicatio promissionis Dei ad Satramenti legitimam et pri ti' ministrationem requiritur, i uti ad illius participationem vera fides stamen' ut pars essentialis Sacramenti; ktrame tamen velut res ad verum Sa- tiam S
eramenti usum necessariae. Quae doctrina fundamentum habet in quotidiana crati eqpraxi & disciplina Novatorum: natum enim illi habent Baptismum datum 1nfantibus, qui doctrinae & instructionis tunc sunt incapaces. ur'' Tota igitur praesens controversiata recidi utrum Verda sacramentalia me rito Disiligod by Corale
65쪽
'Ris re-rito possint appellari verba promissionu, & concionis seu instructionis, per
prasin, utrum altiori Voce sint pronuntianda cum ad eant m ministratur Sacramentum: quae certe quaestio praecisa ab altera quae spectat versia. Sacramcntorum efficaciam mere externam & objectivam , circa quam
obscura & incerta videtur sententia Novatorum, levis videri potest ac tota sere de nomine, de qua solliciti plurimum non sunt orthodoxi, cum fidii a dem in tum ess e intelligunt. Permittent illi facile Novatoribus, verba sa. th, ciamentalia promissionis ac concionis appellari, modo non inficientur ealica No- quoque consecratoria esse: permittent ea dici divinarum promissicnum si- I. c. gilla, modo agnoscant ea esse operatiVa & essicacia: permittent ut doceanteonee ea ad doctrinam audientium utcumque pertinere, Valere etiam ad eorum dant.. fidem & pietatem excitandam, adeoque institutionem, Vim, energiam significationem Sacramentorum a Pastoribus etiam lingua vernacula populo explicari debere, sicut statuit Tridentina Synodus sess. et . de Re rm.
c. 7. modo credant Vim dc Veritatem Sacramenti non pendere tanquam a vera causa, aut a concione Ministri, aut a fide audientis: haec omnia Ca-
tholicis Novatoribus non inviti concedunt, a quibus isti multum alieni non videntur . Inde factum est, ut inter Canones tredecim quos Tridentinum Concilium sessi 7. opposuit doctrinae Novatorum circa Sacramenta universim spectata, nullus ut qui directe ac axpresse Verba Sacramentorum promissoria & concionalia perstringat. Quid itai Qui, noverant Patres Tridentini, aut nullum hic specialem errorem esse, aut latrem non distinctum
ab eo qui circa Virtutem Sacramentorum p e objectivam & externam Ve ' satur, quem Canonibus 4. 3. & 7. prosci ibunt. Ita Novatorum sententiam in re praesenti, nonnulli explicare & emollire conanrur. Verum, si mens ac sententia NoVatorum propius inspiciatur, Iudere in verbo illi videntur, cum Sacramentorum Verba non recusant consecratoria nuncupare . Reipsa enim non ad elementum, ut consecretur, sed ad eum
qui Sacramentum percipit, ut Dei justitiam apprehendat ac sibi applicet , verba illa dirigi arbitrantur . Quia ut intelligatis, Paulo altius res repetenda est. Scilicet docent Novatores post Calvinum, in justificatione inlimrentem iustitiam non infundi , qua interius homo renovetum, sed Christi justitiam dumtaxat imputari; adeoque Sacramentum in eo dumtaxat vim exerere suam, ut fidem promissionum Dei in nobis excitet, & divinam ap, prehendendo justitiam, eam nobis applicet; qui error aliorum omnium*,-put & origo est. Hanc donationem cati originalis ait Calvinus Lib.
q. Insiit. cap. I s. n. Io., sublatam ct d se depulsam esse certi per saeptismympdeles fiunt, quando Dominus Me figno nobis pollicetur plenam solidamque remissionem Deiam esse, o culpae qua imputanda nobis erat, re poma quae ob culpam luenda : iustitiam quoque apprehendunt, sed qualem in hac vita obtinere populus Dei potest , nempe imputatione duntaxat 3 quia pro iustis oe innocentibus eos sua misericordia Dominus habet. Itaque in sententia Novatorum, homo qui justificatur, peccator manet& immundus, 3 solum habetur pro iusto propter imputatam Christi justitiam, qua non obstante omnia hominis opera peccata sunt mortalia, quae tamen homini non nocent, quia per Christi justitiam. tanquam per quod-dam velamen obteguntur di occultantur .. Porro Disil ipso by - ,
66쪽
DE SACRAMENTIS IRPorro ut haec sustitia Christi, qua justi censemur, nobis imputetur &quodammodo nostra fiat. sola fide opus cli quae eam apprehendat, &quasi nobis communicet; atque hoc sentia asserunt solam fidem iustificare . Haec autem fides qua homo iustificatur, est fides Promissionum. Alia enim est historica, qua creduntur quae narrantur in Scr ipturis ἔ alia miraculorum , qua creditur nihil esse Deo impossibile; tertia tandem est πω missionum, qua creditur veras esse Dei promissioneS de gratuita peccatorum remissione per merita Christi; & haec potissimum fides duplex est: gener, ais una, qua generatim creditur promissam csse remissionem peccatorum iis omnibus qui in Christum credunt; specialis altera, qua unusquisque in particulari promissionein illam sibi applicat, credendo certo omnia Peccata propter meritum Christi sibi esse remissa, & hac speciali fide iussificatur homo, quia Per eam sibi adaptat justitiam Christi.
Cum ergo In mente Novatorum sola fides unicum sit medium' quo gratia homini communicatur, consequenter Sacran tenta nuda sunt signa, quae per se ac immediate gratiam non conserunt , sed dumtaxat exhibendo oculis per symbola externa promissiones Christi, excitant ac roborant promissionum fidem qua homo iustificatur. Inde est quod Calvinus Sacrame, tum definiat vel describat, Signum quo benevolantiae erga nos sua promissi nes eonscientiis nostris Dominus obsignat ad sustinendam fidei nostrae imbecilli ratem; ρο nos vicissim pietatem erga eust nGram tam eoram eo σ Angelis, quum apud homines' testamur. Ex qua definitione intelligitur nunquam Me praeeunte promissione esse Sacramentum, sed promissioni tanquam appendicem adiungi Sacramentum , eo fine ut promissionem ipsam obsignet deratam quodammodo faciat. Ex quibus omnibus inissimus, quidquid tandem recentiores aliqui Calvinista ad iucum iaciendum dicant verba in Sacramentis eo dumtaxat fine ab illis adhiberi, ut per ea populus edoceatur, & fides promissionum Christi excitetur signis externis quae Christus instituit. Catholsci vero qui existimant in Sacramentis, & per Sacramenta tanquam Dei instrumenta gratiam conferri, non propter meritum conserentiS, nec propter suscipientis fidem , sed vi ipsus actionis lacramentalis ad hoc a Deo institutae, docent consequenter primo , ad estentiam Sacramenti non esse necessariam concionem, qua eorum excitetur fides, qui Sacramentum sunt percepturi: secundo, ad essentiam Sacramentorum requiri quaedam Verba determinata, quae proprie consecratoria sunt, quibus elementum ad dignitatem Sacramenti eleVetur.
Ad essentiam Sacramenti non requiritur concio, qua exponantur Sacramentorum Vel promissio, vel institutio, vel effectus. Probatur I. ex Scripturis quae cum loquuntur de Baptismo & Eucharistia, nullam concionis habendae faciunt mentionem; quinimo officia baptisandi & concionandi velut distincta exhibent. Ait quippe sanctus Paulus I. r. I. V. 17. misit me christus billsare, Ied evangelisare: & Christus
67쪽
ta DE SACRAMENTIS IR GANFRAE.sus ipse deseribitur instituens Eucharistiam, nullo adhibito de eius imstitutione sermone. Qui enim legitur cap. I/. sancti Ioannis Eucharistiam non spectat. a Secundo: certum est olim Haereticorum Baptisma , cujus integra forma servabatur, a Catholicis admissum fuisse, atque ad hoc unum eos attentos filisse, an baptisarent in nomine Patris, & Filii, & Spiritus sancti. Si Eoam verbis, ajebat S. Augustinus , m nomine 'Puris , o Filii , 'SpLao,is ritus sancti , Marcion Baptismim consecrabal , integrum erat Sacra ratum , moetas quamvis eius fias sub eisdem verbis aliud opinantis quam Caιbolisa inrisas
Q T- hcet , non esset hiragra , sed fabulosis falsitatibus inquinata . Nam sub eisdem inbis , id est , In nomine Patris, ct Filii , o Spiritus j ii,
solum Marcion , aut Valentinus , aut Arius , aut Eunomius , sed ipsi ea nates parvuli Ecclesia...i s pos ηι finguli diligenter inιerrogari , tot dive states opAioηvm fortassis, quor homines numerarentur. Diversa ergo mit e , positio horumce Verborum, In nomine Patris &e. Alio quippe sensu intelligebantur ab Arianis, alio ab Eunomianis, & alio a Valentiqianis, a tamen ratum & validum erat Sacramentum ab illis datum, dummodo vemba haec integra redderentur . Ergo aut dicendum cst concionem praeviam ad essentiam Sacramenti non pertinere, aut agnoscendum concionem ha
reticam impietatis & blasphemiae plenam, in qua perverse promissio &i stitutio Sacramenti exponebatur , qui sic partem essentialem Sacramenti , quod certe serre non possunt aures Christianae. Tertio, si concio ad essentiam Sacramenti pertineret, infuites baptisan- . di non essent. Ad quid enim concio , ubi non eis qui eam intelligat At qui infantes nec promissionem nec institutionem Sacramentorum intelligere possunt; ergo ad eos habenda non est concior ergo nec baptisandi sunt, si concio ad essentiam Baptismatis pertinet. Atqui Ecclesia Catholica imsantes semper baptitavit, imo & eos vel ipsi Novatores baptisimi; ergo ut secum illi cohaereant, lateri debent concionem non pertinere ad essentiam
Respondet Calvinus, infantibus quidem, quo tempore b*ptisantur, non prodesse Baptismum cujus significationem non agnoscunt, lubinde tamen Z.4. Iu- Profuturum . Vibιι plus in padobaptismo, ait Calvinus, praesentis Uycaciae Di, p. requirendum est , quam ut foedus eum tuis . Domino percussum obfirmet π sanciat. 'liqua eius Sacramenti significatio, quo tempore Deus ipse pr H rit, postea consequetur. Verum, illusoria prorsus est responsio. Si enim concio est de essentiλBaptismi, debet ab infantibus actu percipi, sicut aqua debet actu eos at tingere. Adde plures insentes mori priusquam quidquam utilitatis ex com
Respondet 2. concionem, si non prosit infantibus, prodesse saltem ci cumstantibus. Uerum Sacramenta non celebrantur propter circumstantcS, sed ad utilitatem suscipientium. Praeterea seri potest nullum adesse praeter insantem baptisandum & Ministrum baptisantem. Dices: Matth. 28. v. I9. Christus Apostolis mandat ut gentes doceant& baptisent. Eunιes docete omnes grates . baptifantes eos in nom- Patri ,
o Fiιώ, ο Spiritus socii. Ergo Baptisino praeire debet doctiina seu concio. Resp.
68쪽
Resp. doctrinam & instructionem premittendam esse, non quidem erga intantes, quibus plane inutilis est, sed erga adultos; non ut partem essemtialem ticramenti, sed ut conditionem praeviam ac necessariam ut adulti Baptismum cum fructu percipiant. Prius enim quam baptisentur, doctrina Christiana imbuendi sunt ac prae mandi.
Verba Sacramentorum vere ac proprie consecratoria sunt, non promisi, ria, nec conci alia. Probatur I. auctoritate Scripturae, ac constanti usu Scriptorum Eccles,sticorum, a quibus verba Sacramentorum, non promissionis, nec conci
ius seu inmuctionis dicuntur, sed I. Benedictionis I. Cor. Io. v. r . calix benedictionis cui bene imus , nonne eommunicatio sanguinis chrini est Idem porro est apud nos verbum benedictionis, ac consecrationis. II. Dicitur verbum invocationis. I. r. I. v. I uidisnsminem libaptisati estis p id est, invocato Pauli nomine: quo sensu Act.1 a. V. Us. ducitur; Exurge σ baptisare, re ablue peccata tua, invocato nomine ipsius. III. Verbum vitae. Ephes. s. V. 26. Mundans eam Ecclesiam lavacro
IV. Dicitur Verbum coeleste, Evangelicum, Dei verbum. Sanctus IrenaeuSLib.F. cap. a. st o mixtus calix o fractus panis percipis verbum Dei; mmcbaristia eorporis o sanguinis chrissi. Sanctus An brosius Lib. a. de Sacramentis cap. s. Pisu, inquit, Sacer 3 , precem dicit ad fontem, invocat Patris nomen, praesentiam Filii ct Spiritus sancti: tititur verbis eadestibus. caelestia verba qua/ christi sunt, quod bapti- 'semas in nomine Patris, re Filii, o Spiritus sancti. Κ Augustinus Lib. 3. de Baptismo cap. Io. Baptismus christi verbis Evangelicis eonsecratus, o per adulteras ct in advIteris sanctus est. U. Dicitur verbum solemne ab auctore Sermonis de Baptismo, inter opera L Cypriani. Wrborum solemnitas, inquit, o sacri invoeatio nominis, o signa institationibus Apostolicis Sacerdotum misisteriis attributa , vi bila
VI. Dicitur verbum consecrationis seu sanctificationis a sancto Ambro- M. O so Lib. q. de Sacramentis cap. q. Ubi accessit, ait, coUecratio, de prae fit eam cisisti. Et Libro de Mysteriis aliter de Initiandis cap. a. n. I . Aqua fine cΤnaMatiora Dominica crucis ad nullos usus faturae salutis est: tum vero DImnia. taris fueris crueis mysterio eonfectata, tune ad usum spiritalis Iavacri re Im I MD Iutaris poculi temperatur. LA Sancto Gregorio Nyses. Oratione Catechetica cap. 37. Dei verbosa risi sis.ctifica tum paenem, inquit m eoum Dei Hrbi tro Mari credo. Α Sancto Augustino Lib. I9. contra Faustum cap. I6. Illae syllabae, inquit, , celeriter sonantes er re sinus ..... no dicantur, non consecratur Bapti mus. Et Litas. de Baptismo cap., Deus adest, inquit, Evangelicis veri
69쪽
W36 ' IH GEIU I S. eramentum suum, ut homini sive ante qum baVisetur, sive cum baptisatur . De postea quandoque ad Ie Ueraciter coηverso, Id ipsum valeat ad salutem,
quod ad perniciem, nisi converteretur, valereι. VII. denique, idem S. Augustiuus Tradi. 8o. in Ioannem, unde Calvinus potissimum arguit, iis caracteribus Verbuin sacranaentale describit, qui nullatenus in verbum concionis sed consecrationis cadere possunt. Ait nem-m.1.ν. i. pe I. Detrabe verbum, quid est aqua, nicti aqua Z Αt detracto verbo doctri. ρ. os.B. nae quo instruuntur audienteS , pronuntiatis autem Evangelicis verbis, aqua non est aqua simplex & communis, sed sacra ad efiectum plane spiri- bid.C. tualem deliinata. Ait 2. Accedit verbum ad elementum. oest Sacramentum . At verbum concionis non dirigitur ad surdum elementum, recte autem Ver-nu. bum consecrationis. Ait 3. unde tanta virtus aquae, ni corpus tangat 9 cornid. E. abluas, nisi faciente verbo λ Et postear a Mndatio nequaquam suxo o labili irribueretur elemento, no adderetur, in verbo . Quid vero potest verbum im M.D. structionis respectu aquae λ Ait q. Hoc verbo, ut mundare possi, consecrari Baptimam. Consecratur autem verbis istis Evangelicis, In nomine Patris, crnu. E. Filii, o Spiritus saneti, latente ipsemet S. Doctore Lib. 3. contra Donat. c. α6. Ait denique, hoc verbum fidei tantum valere in Ecclesia Dei, ut per ipsum credentem , Uerensem, bened centem, tingentem, etiam tantilIum, mundet infan3eme, quamvis nondum valentem corde credere ad iustitiam, o ore
confiteri ad salutem. At verbum concionis seu instructionis nihil prodest, nisi actu credatur, seu fidem excitet audientis. Accedit torum esse S. Doctorem, ut adversus Donatistas demonstret Vimae veritatem Sacramentorum Christi non pendere ex privata conditione , fide ac pietate Ministri. Non est aqva prophana, inquit L. 3. de Baptismo D s. p. cap. Io. o adultera super quam Dei nomen istocatur , etiamsi a prophanis ais. Α, ct adulteris invocetur,... Baptismus Christi verbis Evangelicis consecratus , oe per adulteros o in adulieris sanctus en , quamvis illi sint impudici oimmundit quia ipsa eius sanctitas pollui non potest, ct Sacramento suo disiana virtus assistit. Non pendet igitur, in mente sancti Augustini, Vis ac verutus Sacramenti aut ex doctrina seu instructione ministrantis, aut ex fide &pietate suscipientis; adeoque ad substantiam verbi sacramentalis non pertinet, quod per modum concionis clara & alta voce praedicatum fidem in audiente moveat & excitet. Probatur a. Quia finis primarius, proximus & immediatus verborum sacramentalium non est ut divinas in nobis obsignent promissiones , aut mdem excitent; sed ut & symbola ipsa consecrent, & hominem divino cubtui devoveant ac sanctificent.. Antecedens manifestum est, tum quia verba quibus Sacramenta perficiuntur, nullas clare & expresse continent divinas promissiones, qualia sunt ista Baptismi, Ego te baptiso in nomina Patris oec. Et ista Eucliaristiae, Hoeest cor i meum cte. quorum loco haec potius adhibenda filissent, quis venaιus fuerit ex aqua ct Spirisu sancto, non potest introire in regnum Dei . I n. g. V. s. &, P si manducaveritis carnem fili hominis o biberius ejus sanguinem, non habebitis vitam in vobis. m. 6. V. sq. si Verum esset verba sacramentorum Primario ac immediate destinata esse ad divinas in nobis
70쪽
Tum quia ratum ac firmum est sacramentum Baptismatis, etsi nullam e citet in inunte, qui baptisatur, fidem ac pietatem se Nec J-at reponere, Baptisinum illum tunc inutilem, postea virestiuas recuperarin uni, cum in lans in adulta aetate confirmabit quod antea nesciens susceperat. Esto, ita
sit: quod hic non expendimus at saltem non iteratur ejuscemodi Bapti Lmus; ergo quoad substantiam ratus dc validus fuit, quamquam sine fide
Tum denique , quia ut Ecclesia de veritatoe collati Baptismatis certa μsecura sit, non attendit ad fidem, doctrinam &instructionem Ministri, sed ad Ermam qua baptisavit; quam, si rite, ut oportet, observavit, valludus ; si E contra violavit & adulteravit, invalidus ac nullus judicatur Bap-ptismus . Ita Concit. Nicaenum generale primum Can. I9. Paulianistarum, & Conc. Laodicenum Can. g. Cataphrygartam Baptismum reproba-Vit. E contra Conc. Arelatense I. Can. 8. admisit Bapti sinum datum ab Arianis. Unde porro discrimen istud p An ex fide & doctrina baptisantium pminime: omnes enim illi turpiter errabant contra orthodoxam fidem; sed ex diversa baptisandi λrma , quam quidem violabant Paulianistae, Ariani
Probatur denique ex Concilio Midentino . Quamvis enim, ut dictum est, nullo speciali Canone verba promissionis & concionis directe perstringat, indirecte saltem Canone 6. Mss. 7. de Sacramentis in genere compre--, henduntur, quo damnantur qui dicunt, Sacramenta novae L is esse tantum X,..: externa signa acceptae per fidem gratiae vel iustitia. Verba quippe promissionis 1 1. A. ac concionis qualia Novatores admittunt, sunt tantum externa signa gratiae seu justitiae per fidem acceptae; nec ad aliud ex sese valent, quam ad fidem illam movendam& excitandam. Ergo verba illa indirecte saltem Canone illo 6. damnantur .. Solsuntur obiectiones. Objicies I. Omne Sacramentum signum est ac symbolum rei ascujus: Ggni autem natura in eo est, ut in cognitionem alterius ducat; ergo essentia Sacramenti in eo consistit, ut suscipientem ducat in cognitionem alicujus rei, nempe mysteriorum Religionis, excitando scilicet in eo fidem ac piditatem per quam ad Deum erigitur. In Sacramentis Vero non tantum reS ,
sed etiam verba signi rationem habenti verba autem significare non possunt, nisi praedicata; ergo nullam vim habent, nisi in audiente fidem excitent; adeoque merito sunt & dici possunt verba concionis seu instructionis& doctrinae. Resp. distinguo ant. Omne Sacramentum est signum rei alicujus efficax&practicum, concedo: signum nudum & mere speculativum, nego. Diu singuo pariter istamropositionem, signi natura in eo est, ut in cogniti nem alterius ducat, sol speculativi, estor signi efficacis vractici, iterum distinguor ut in cognitionem ducat, vel ex se ducere possit, concedo: ut actu semper durat, nego. Itaque tallacia objhctionis propositae in eo est , quod confundat signum practicum & operativum , cum sisno mere speculati- D. Equidem signum mere speculativum, nisi in cognitionem rei significa-