장음표시 사용
81쪽
επηι tio modo naturali comparata fuisset, per speciesquasdam sensibiles, &eonversionem ad phantasmata. Quamquam enim tunc cum gratia & justitia originali infusus Herit habitus iidei, non tamen infusae species ac phantast ' rentibus accepissent; necesse ergo tunc fuisset homines in rebus fidei institui - per voces ac signa sensibilia. Neque modus iste mUis alienus videtur a perfectione naturae integrae, quam modus qui fuisset acquirendi sciemtiam experimentalem remm naturalium mila ferio sensuum di phantata, tum; vel utendi alimentis ad vitae consemationem; vel declarandi cogitationes mentis per voces aut scripturam, aut alia quaelibet exteriora signa . Quod si perfectioni naturae Angelorum non repugnat ut inferioresa superioribus illuminentur , quare repugnet persectioni hominis innocentis, ut ad
cognitionem rerum spiritalium per sensibilia quaedam signa erigeretur
dam interiorem fidem: quia sicut corde creditur ad iustitiam, sic ore confessio fit ad salutem; & haec est naturalis hominis conditio, ut nonnisi externo quodam medio testetur ac significet quod intus habet in animo praeconceptum. In flatu autem innocentiae, si durasset, congruum suisset interiorem fidem manifestari exterius, non tantum Sacrificiis, sed etiam Sacramentis: neque enim ista magis quam illa exclusisset hujus status perfectio.
III. Valerent ad excitandam memoriam. Neque enim continuo praesentes animo obversarentur res fidei, eas igitur aliquibus ad)umentis exterius excitari & revocari in memoriam oportuisset, aut saltem illud absurdum &absonum non fuisset. IV. Valerent ad quamdam repaesentationem supernaturalium mysteri rum, & faciliorem eorum apprehensionem. V. Ad consensionem & unitatem hominum ejusdem Religionis in exteriori Dei cultu . Fuisset enim tunc vera Religio, fuisset Vera Ecclesiar porro, ex sancto Augustino iam citato, in nullum Religionis nomen coagulari bomines possunt, nicti aliquorum signaculorum vel Sacramentorum visibilium consortio colligentur . . Non pugnarent etiam Sacramenta cum statu innocentiar, quatenus sunt causae gratia . Nam quamvis eo in statu, nullo existente peccato, gratia medicinali ac sanante opus non fuisset, non repugnasset tamen augeri gratiam: quin & necessaria filisset gratia eonservans ac praeservans a lapsu imo & a lapsu etiam reparans, si sorte homo peccasset, quod contingere potuisset, quandoquidem in gratia confirmatus non fuisset, sicut vera non
fuit, ne ipsi quidem confirmati suere Angeli viatores. Atqui quod per Sacramenta, tanquam per instrumenta efficacia, homini etiam innocenti delapso enim vix dubium esse potest communicata suisset gratia vel major,
Vel conservans, &praeservans, non videtur contrarium perfectioni status innocentiae: e contra potius. Tum quia habere gratiam vi operis ipsius externi ultra meritum operantis, perfectio est& ut;litas maxima ,. qua sapienter consulitur nativae fragilitati nominis. Tum quia conferre' gratiam Per reS.
sensibiles unum est ex maximis operibus sapientiae, potentiae & bonitatis di-
q . 61. fideir neque enim factae fuissent omnibus ac singulis hominibus interiores
82쪽
vinae; quia res infimas cuin supremis eo in opere mirabiliter comtingit, quod est maximae sapientiae; & res inferioris ordinis elevat ad perfectiones efficiendas, quod est maximae potentiae; ac denique in rebus facilibus & quae passim usu veniunt, sanctificationem de gratiam praestat, quod est magnae bonitatis & misericordiae. Igitur hujusmodi Sacramenta non solum propter utilitatem hominum, sed etiam propter manifestationem divinae virtutis, poterant in statu innocentiae sufficientem habere congruentiam. Neque dicas indecens futurum & contra ordinem status innocentis naturae, quod homo subiiceretur rebus sensibilibus ab bona spiritualia consequenda. Ita sanctus Thomas 3. Par. q. 6 I. art. 2. in corp. Namque 1. non magis istud indecens fuisset in ordine supernaturali, quam uti speciebus N phantasmatibus ad cognitionem rerum naturalium, aut alimentis ad conia servationem vitae corporalis. a. Sicut non fuit contra dignitatem status
innocentiae, ut in signum obedientiae & subjectionis homini prohiberetur usus ligni scientiae boni & mali; ita pariter non suisset contra dignitatem eiusdem status, si propter obedientiam & humilis Deum subjectionis testificationem , voluisset Deus hominem signis sensbilibus uti ad conservationem vel augmentum vel reparationem gratiae sanctificantis: neque proprie tunc rebus illis sensibilibus subjectus homo suisset, sed uni Deo usum illarum rerum imperanti. Ad sancti Thomae auctoritatem fatςmur cum n bis hic adversari: sed praesens controVersia ex earum est numero quae pondere rationum, non Vero auctoritate, sepositis rationum momentis , des,niendae sunt.
Nulla de facto extitere in statu innocentiae Sacramenta. Probaturr Tum quia nulla prorsus eorum facta legitur mentioin Scripturis aut Traditioner autem pendent ab uno Dei instituentis arbitrio, ea absque testimonioScripturaevel Traditionis instituta esse, prudens nusquam affirmabit Theologus . Tum quia Sacramentum est signum stabile ac permanens in Religione: atqui status innocentiae brevissimo duravit tempore:
orgo consentaneum non fuit institui Sacramenta tam cito abolenda.
Neqiae porro hic par & eadem estratio Sacrificii, ac Sacramenti. Namque Sacrificium nonord1nvur primario & immediate ad san ctificationem offerentis, sed ad officium Religionis seu cultum & honorem Dei, in signum scilicet & testificationem supremi ipsius in res omnes dominii, & in gratiarum actionem pro acceptis ab ipso beneficiis. Tua sunt omnia, ct cyurde manu tua
accepimus, dedimas tibi. a. Paralip. 29. V. Iq. Unde sanctus Thomas a. a. q. 63. Art. I. in m . aut, rationem sacrificii pertinere ad jus naturale.. E contra Sacramentum primario destinatur ad sanctificationem hominis, aut primis efficiendam, aut conservandam. , Verum homo innocens in ortu suo iustitiam originalem a Deo immediate accepit, atque cum tam br Vi post tempore ea propter. inobedientiam spoliandus esset, nulla ridentur necessaria iuisse eo in stitu Sacramenta.
. Neque etiam Matrimonium Adami& Evae Gen. I. V. a . Verum & proprie dictum
83쪽
diduim fuit Sacramentum, sed latiori tantum sensu, quatenus nempie fi xviii. turam significabat unionem Christi cum Ecclesiar quomodo lignum vitae ap. d. G... pellatur aliquando a sancto Augustiuo Sacramentum; & quomodo pariter Lib. r. 'de nuptiis &concup. cap. a I. dixit idem sanctus Doctor, tria um rarann bona, prolam, fidem, o Sacramentum fuisse in paradiso i mit enim D. .. dumtaxat primum illud conjugium, in officium naturae, quod Christus G viri subinde ad dignitatem & virtutem Sacramenti evexit. Unde Apostolusdeverba faciens Ephes. s. v. et a. non ait illud fuisse, sed eo in christo σEGIoa magnum Sacramentum, propter quod homo relinquet patrem ct matrem ;riro. p. quod quidem de Adamo ad litteram dici non potuit.
Verisimilius est, quod vi praesentis decreti, nulla futura suissent inflatu iunci
centiae, si diutius perseverasset, Sacramenta: utrum autem Virtute sterius
decreti futura fument, quis consiliarius Dei fuit, ut certo possit definire Prima pars probatur. Quia vi praesentis decreti, Sacramenta destinata sunt
ad conserendam homini gratiam medicinalem, vel reparantem, Vel praese vantem a lapis, quam essicaciam trahunt ex morte & passione Christi: adio Adamo non peccante, nulla opus fuisset, Ityraesentis decreti, gratia modicinali; neque etiam Ciaistus in carne venisset, neque consequenter Sacramenta suam ex morte Christi virtutem traxissent, adeoque non Bissent nostris similia; ergo verisimilius videtur, vi praesentis decreti, nulla fulmea tasse in statu perseverantis lanocentiae Sacramenta. Secunda pars probatur. Quia nemo scire retest quid in alio rerum ordine Deus iacturus fuisset. Quamquam enim ex dictis Conclusione prima, S cramentorum institutio nihil habeat in se quod pugnet cum perfectione naturae innocentis, inde tamen certo affirmari non potest, futurum ut eo in statu, si diutita perseverasset, Deus Sacramenta quaedam institueret: neque enim Deus semper operatur quod nobis infirmis mortalibus congruum magis ac consentaneum apparet; quod vel uno patet malorum Angelorum
exemeri, quos creavit Deus, etsi brevi Japsuros ac sine ulla spe remedii aetemum cruciandos fore praevidisset.
L Ex naturae ab Adami lapsu ad Moysen usque lolet extendi, sic dicta, non
per exclusionem tiae, sed Legis scriptae. Quia vero Deus circumcisionispraeceptum Abranamo imposuit multis ante Moysen annis, idcirco nos Legisnaturae statum hic consideramus dumtaxat ante imperatam Circumeusionem, de qua lauserit dicendi locus, ubi de Sacramentis Legis Mosaicae. Quamtur ergo hic I. utrum toto illo intervallo temporis quod fluxit ab Adami lapsu ad praeceptum usque Circumcisionis, extiterit aliquod remedium a Deo destinatum ad delendum in parvulis originale peccatum. 2.'
84쪽
Quale illud Herit 3 an sola interior fides parentum, an aliqua exterior actio
necessaria etiam fuerit. Anactio illa seu signum exterius, fuerit verv.nS cramentum, & qua ratione determinatumi an a Deo, an ab homine Quomodo efficax fuerit, an ex opere operato, an ex opere operantis p s. denique , an aliqua alia eo in statu extiterint pro adultis ccramenta. Circa haec omnia nihil fide Catholica certum ac praefinitum habemus iquapropter varias in partes hic abeunt Theologi, Praesertim circa naturam& virtutem illius remedii. Ante S. Augustinum, qui ex proseo contra Pelagianos accurate demonstravit, unumquemque hominem nascendo ex Adamo trahere peccxitum originale, nullus fere inter Veteres existentiam illius originalis peccati probavit ex remedio adversus illud instituto. Primus sanctus Augustinus esturax inde duxit argumentum ; quamquam candide agnoscat&fateatur Lib. I s. de CLvitate Dei cap. 16. de illo remedio prorsus silere sacros Scriptores. virum , inquit, aliquod fuerit, vel si fuit, quale fuerit corporale atque vi ibile reg/nerationis signum ante diluvium , pcut Abrahae Circumcisio postea eri is . rata, sacra Historia tacet. Idem repetit Lib. a. de peccato originali cap. ro.
. His praemissis sit ΡRIMA CONCLUSIO.
Extitisse pro pamilis in Lege naturae aliquod adversus peccatum ortiginale remedium, pia est ac vera sententia; illud vero in fide venturi Messiae signo aliquo vel actu exteriori demonstrata positum fuisse , Verisimilius. Prima pars probatur auctoritate S. Augustini Lib. s.contra Iulianum cap. I T. Iec ideo credendum est, inquit, ante circumcisionem famulos Dei , quandoquidem eis inervi Mediatoris fides in carne venturi, nullo Sacramento ejus opitula.roi fuisse parvulis suis ; quamvis quid illud eget, aliqua necessaria cassa Scriptura sacra latere voluerit. o sacrificia eorum legimus, quibus utique Ianguis ille figurabatur qui solus tollit peccata mundi . Apertius etiam L gis Iam tempore nascentibus, oferebantur sacrificia pro peccatis. Et Lib. a. de nuptus & concupiscentia cap. II. Superioribus temporibus nempe ante Ci Cumcasionem omnino , inquit, latuit Sacramentum iustificationis ex Ide . Non ait sanctus Doctor, nullum fuisse, sed latuisse dumtaxat Sacrame
Sancti Prosperi Lib. a. de vocatione Gentilium cap. 23. ubi ait , non irreligi inconvenienter intelligi, quod isti paucorum dierum hominessa 1uam pertineant gratiae partem, qua semper unive6s est impensa nationibus; qua utique si benὸ eorum uterentur parentes, etiam ipsi per eos iuvarentur. At parentes suis parvulis tutius subvenire non poterant, quam ipsis procurando remedium quo ab originali labe mundarentur. Innocentu III. cap. Majores, De Baptimo o ejus essectu, ubi postquam alteruit origimie peccatum inveteri Lege per Circumcisionem, innOVaaurem per vaptismum deletum esse, hanc generalem adducitcausam& rati
nem et Abit enim ut univers parvuli pereant , quorum quotidie taηta umeb de Sacram. in Gen. D
85쪽
multituti moritur, quin o ipsis misericors Deus, qui neminem vult p rine.
aliquod remedium p; ocuraverιι ad saluum i quae certe ratio ad eos etiam parvulos extenditur qui in Lege natura: ViXer . .
Auctoris Tractatus de operibus cardinalibus Christi, inter opera sancti priani fuit ille Abbas BonaeVallis qui decimo tertio floruit Ecclesiae saecu lo. Eo in opere, ubi de Circumcisione, haec habet dictus Auctor. San ori
c r. p. oi ule p/ceatum quod a primis parentibus in totam generis humani successonem desuvit, omni tempore aliquibus remediis oportuit expiari; Ii et vim plenam 'nificantia non habuerint, donec ad rem ipsam ventum est, quae figurarum operiebatur velamine. Et licet Sacramentorum arcaηa omn1bus non paterent, υλrus tumen o se tus eorum 6norari non poterat.
Idem mox patcbit ex aliis quae rcseremus, Veterum testimoniis, quibus constat remeatum illud in fide positum fuisse. Idem universi affirmant Schol et
Doetores in q. dist. I. & 2. absque ulla controversia aut opinionum varietate; quod si num est, ait Suaresin 3. p. S. Thomz q. 6 I. disp. q. art. 3. sect. I. dogma hoc certum ac indubitatum apud illos fuisse. It quidem sanctus ThomaS in Summa 3. p. q. 6 I .ar. 3. in corpore, postquam: G.ix asseruit universinant cessaria esse Sacramenta ad humanam salutem, in quantum sunt quadam sana sensibilia invisibilium rerum, quibus homo sancti mtur: sic pergit: Et Ideo oportebat ante Christi adventum' esse quaedam signa visibilia , o Vibus homo fidem suam protestaretur de futuro Salvatoris adsen- tu. Et hujusmodi sena dicuntur Sacramenta. stione 6o. ar. . ad 3. dixerat: Sicut in statu Iεgis natura, homines nulla lege exterius data, sed solo
interio τι instinctu mozebantur ad Dehm tolendum, ita etiam ex interiori in stir diu d terminabatur eis, quibus rebus sensibilibus ad Dei cultum uterentur. Et in q. d. I. qu. I. articulo 2. in responsone ad 3. quaest. ad a. Dicendum
est, in uit, quod ante Legem scriptam erant quaedam Sacramenta necessitatis, situs illud fidei S.icramenti in quod ordinabatur ad deletionem originalis pec-Wio p. cati ; ct similiter Pgnitentia , qua ordinabatur quoque ad deletionem
Atque hoc ipsum Legis naturae contra originalem noxam remedium persevcravit etiam in Lcge M sis, ae locum sabuit tum in inlantibus, qui
ante octavum a nativitam diem circumcidi non poterant, tum in mulieribus quae a Lege Circumcisionis crant immunest pro illis enim non aliud fuit remedium, quam quod tempore Legis naturae usurpabatur. Ratio autem petitur ex summa Dei elementia, qui cum neminem Perire velit, sed omnes salvos fieri, haud dubie saluti parvulorum in Lege naturae R. 7 i. conssiluit, per aliquod remedium ad eluendam maculam originalem destinatum. Nulla ratio patitur, ait Melchior Canus, Relectione de Dcramentis . in genere, parte a. ut divina providentia ullo sempore defuerit hominibus in necessariis ad salutem. Plan possent avum filiis parvulis remedia parentes applicare, nis per Dei retelationem cognovissent, ct parvulos originali peccato teneri, o' aliquod remedium ad eos servandos idoneum esse, quod licerscriptum non sit, non est tamen minus exploratum, quam si fuisset scriptum .Eι cum Scriptura exprimat aη te Abrahamum fuisse Religionem ae Sacerdotium, ex tonsequenti tradit fuisse Sacramenta , sine quibus nec Religro , nec Sacerdotium es. Cumque etiam in Lege naturae Sacrificia pro peccatis flere
86쪽
- DE SAc RAMEN IS IN GENERE. si ηι Db I. eapite dicitur, non poten quin in Lege naturae fuerint aliqua Sacramenta. Ita CanuS.
Secunda Conclusionis pars , nempe remedium illud in fide venturi . Messiae positum filisse, da pars Probatur i. Quia sine fide in Christum Mediatorem nulla est speranda sa-Conelualus. Ret. q. v. ra. Non est aliud Db cito nomen datum bominibus , in quo , sporteat nos Dilvos feri. Et I. rinth. 3. V. II. Fundamentum aliud nemo potest ponere, praeter id quod positum ere, quod est Christus Iesus. Unde me- illud rito S. Aug. Epistola I9o. alias Is 7. ad Optatum ait : Illa est fides salva , fuit fi- qua credimus nullum homiηem sive maioris , sive parvulia quamlibet oe re- , centis aetatis, Iiberari a contagione mortis antiquae o obiviatione peccati , quod prima nativi ate contraxit, nisi per unum Mediatorem Dei , ct homi- b. num , hominem christum Iesum. Probatur a. auctoritate sanctorum Patrum. S. Augustinus Lib. a. de nuptiis & concupiscentia cap. II. Superioribus temporibus, inquit, omnino latuit Sacramentum iustificationis ex .fide. Eadem i. i. Ο 'samen fdes Mediatoris salvos iustos faciebat antiquos, pusillos cum magnis .... E. ia ficut credimus nos christum in carne venasse , sic Illi venturum ; sicut nos mortuum, sic illi moraturum. S. Gregorius Magnus Lib. . Moralium cap. 3. od vero, inquit, apud inos valet aqva /aptismatis, hoc egit apud Veteres Vel pro parvulis sola f- ibi. C. des, vel pro majoribus virtus Sacrificii, vel pro his qui ex Abrahae stirpaprodierant, sterium tircumcisionis. Venerabilis seda Lib. I. in Lucam cap. 8. sic loquitur: cui vel anterempora circumcisenis, vel etiam post datam Circumcolonem de exteris gen- sor ribus extitere Fideles, ut exemplar patientiae Iob, ct amicι liberique illius ,
sive victimis hostiarum se suosque ab originali peccato , seu certe sua fide Mi νη- salv/bant, quia iustus ex fide vivit, o me fide imposibile est placere Deo. i'
S. Berstardus Epistola 77. ad Hugonem a sancto Victore, quae inter Tractatus rejecta est ad Tomum 2. editionis postremae cap. I. nu. q. postquam dixit Abrahamo ejusque posteris datam esse Circumcilionem in remeditam pectati originalis, sic pergit: In nationibus vero quotqκοι inventi sor FL,i., deles, adultos quidem fde oe Sacrificus credimus expiatos , parvulis autem 61 . B. solam profuisse. λο σ s ecisse parentum fidem. Idem plane sentiunt Magister Sententiarum L. q. dist. I. Hugo a S. Victore Lib. I. partea. cap. 3. S. BonaVentura in f dist. I. parte 2. ari. a. q. a. sanctus Thomas thm in Lib. q. Sententiarum, dist. I. qu. a. art. 6. ti ira in Summa I. Parte qu. To. articulo q. ad a. ubi docet, hujusce remedii vim in fide potissimum positam iuise : Sicut, inquit, ante instituti inem circumcisimnis , sula fides christi futuri iustificabat tam pueros, qvam a lulios ita etiam oecircumcisione data . sed antea non requirebatur aliquod siqnm protestativum hi fur fidei, quia nondum homines fideles seorsm ab infidelibus coeperant adunari ad evitum unius Dei. - Ante illos omnes Tertullianus Lib. de Baptisano cap. I 3. concedit ultro an-wLegem solam fidem absque ullis signis exterioribus sufficientem Biste ad salutem. Fuerit, inquit, salus retro per fidem nudam ante Domini passonem P. r 9. Q resurrectionem: at ubi fides aucta est credendi in natio ιaιem, pagonein P Da oe re-
87쪽
s, DE SACRAMEN IS IN. GERERE.ct xesurrectionem das, addita est ampliatio Sacramento, obsignatis Baptismi 'vestimentum quodammodo fidei, quae retro erat nuda. 'Fidem autem illam solam & nudam non fuisse, sed aliquo signo seu actio ne externa circumVestitam , probabile omnino nobis Videtur : tum quia sanctus Augustinus ait credendum esse aliquo Sacramento famulis Dei primis illis temporibus subventum esse; Saci amentum autem est signum sensiile itum quia per illud remedium seu Sacramentum ., infantes populo Dei aliqlia ratione adunabantur : tum quia id verisimile putat S. Thomas 3. Parte qu. 7o. articulo q. ad a. ubi postquam dixit sola fide justi fiea 'tos fuisse tam parvulos, quam adultos, addit, probabile ιameire te, quod parentes fideles pro parvulis natis, o maxime in periculo existentibus , aIL quas Deo preces funderent, vel aliquam benedictionem eis adbiberent, quod
erat quoddam signaculum fidei scut adulti pro se ins preces ct sacrificia
Quo Qiro ergo, inquies, sensu asserunt Veteres mox citati, parvulos sola pa- sensu rentum fide, adultos autem Sacrificiis mundatos fuisse pv. ἡ ἡ ab ipsis fidem pro remedio infantium assignari, non per ex A ,ΠEclusionem signi alicuous exterioris quo manifesta fieret, ted per exclusionein iustifi. Sacrificii. Heteres, ait Melchior Canus Relectione de Sacramentis in gen re parte g. distinguunt fidem non a fgnoe seu Sacramento , sed is Sacrificio , G2u Sacrificium pro adultorum peccatis fuisse necestirium , sed propterio,. generale peccatum fuisti etiam generale remedium, nempe fidei quamcumque
Praeterea, solam idcirco fidem Veteres hic appellant, quod ab illa , non vero a signo exteriori, potissimum penderet vis tota & essicaciae remedii, signum enim illud infirmum erat & egenum elementum , ac mera conditio necessaria; fides autem vera justificationis causa : denique a fide non distinguunt nec separant externam ipsius professione ira Nprotellationem; quae professio etiam ab ipsis fides appellatur, quia Sacramentum est seu signum fidei Quaeres, quomodo fides illa causa fuerit justificationis, an ex merito credentis , an vero ex merito Oriecti , seu Christi qui credebatur
Resp. fidem illam vim habuisse impetrandi gratiam, non praecise ut erat actus per i credentis, sed propter obsectum, seu Christum, qtii credeba
tur. Unde Liactus Thomas in A. disto I. qu. a. art. 6. ad 2. ait, eam quamd mfmilitudinem cum nostris Sacria entis, in quantum a Viscabat qtias ex opere operato, non autem ex opere operante . De industri3 particulam
istam immatuentem, quo, apponit sanctus Doctor, tit inninat non cundent plane suisse modum agendi ex opere operato hujus remedii in Lege naturae, qua is est Sacramentoriam Christi in Lege Evangelica: remedium enim illud prius cx ipso eri tui ori signo non peridebat sicut iam pendet, sed ex fide, non tantum obiective sumpta, sed etiam subjective, quia nempe necesse erat peracium fidei parvulo remedium illud applicari, hoc est , meritum fidei in Christum. Operabatur enim illa fides simul per modum meriti Eu suffragii et meritum autum potissimum ex parte obneti crediti, nempe Chri ui ventu vi , pronuebat ; suffragium autem erat ex parte credentis, qui remedium
88쪽
dium applicabat. Unde merito dixit sanctus Thomas, fdm illam iustifieage ex oMecto, quasi ex opere operato, non ex opere operanter ouia licet
fides ex parte operantis necessaria Bret ut causa applicans remedium, non erat tamen causa effcaciae & virtutis ipsius remedii ; atque in hoc potissimum a veteribus Sacramentis nova discrepant, quod nova ex virtute Christi sine ulla Ministri fide data, etiam valeant & rata sint. Fides vero illa parentum, qua parvuli mundabantur, sola non erat menatis credulitas, sed quaelibet moralis ac pia actio quae ex fide manabat, &cujus quoddam erat signum protestativum . Necesse etiam non erat, ut m des illa charitate Hrmata foret; quia, ex mox dictis non operabatur virtute actus seu personae credentis, sed virtute objecti seu Christi qui credebatur venturus: non suffciebat tamen fides habitualis, sed actualis requirebatur, ea scilicet per quam Deo parvulus offerebatur. Neque inde licet inferre, aut fidem in Christum majoris effcaciae apud Veteres Bisse, quam iam sit apud nos; aut meliorem etiam fuisse infantium tunc temporis conditionem , quam nostrorum, quibus nempe sola parentum fides ad salutem suffciebat, cum iam Sacramentum Baptismatis pro sus necessarium sit. Namque de virtute fidei nihil prorsus detractum est, quae plurimum sen, per valuit sive in Lege naturae, sive in Lege Mosis aut Christi; fidei solummodo in Lege Christi, accessit Sacramenti necessitas velut quiadam 'estimentum, ait Tertullianus: unde concludi non debet, fidem um salutem nostram non operari; sed solam non operari, cum necessaria prorsus sint Sacramenta, velut cause essectrices gratiae salutaris. Tantum igitur abest ut melior inde fuerit Ueterum conditio , quin nostra longe praeliantior e tum quia obscurior & rarior erat fides apud antiquos, & gratia parcior; nunc vero & fides seequentior ac magis evoluta, & gratia uberiore tum quia saliis infantium pendebat olim ex fide parentum, vel eorum a quibus Deo offerebantur 3 nunc vero seclusa etiam illa parentum vel Ministri Sacramem torum fide, virtute ipsius Sacramenti applicati salus obtinetur: tum denisue quia innumeris ritibus ac legalibus caeremoniis Veteres obruebantur . quibus nos per Christum jam liberi facti sumus: tanto igitur sors nostra V reri praestat, quanto filius servo, figurae veritas, lux tenebris antecellit.
Conjici non immerito potest, in Lege naturae nonnulla pro adultis fidelibus
extitisse Sacramenta. Probatur: Quia suere eo in statu Deo oblata Sacriscia, ut patet exemplis, Abelis, Cain, Iob, Abraham, Melchisedecisi quin & Gentiles ipsi
noc quasi innatum habuere, ut quos in os colerent, eos cultu aliquo cxterno Venerarentur. Unde Geis. I. & ψ . mentio fit Sacerdotum AEgypti ,& Exodi a. de 3. nominatur Sacerdos Madiant gentium quippe omnium
consensu firmatum illud est, non aliter quam oblati Deo sacriticiis divinain iram pia ri ac mitigari posse; quidni ergo fuere eo in statu Sacramenta λ Maxime cum idem ritus exterior, simul & sacrificii ad cultum Dei, Ac Sacramenti ad sanctificationem hominis, rationem habere potucrit, quam Tourneb de Sacram. in Gen. D 3 sanctu
89쪽
sanctificationem non virtuteritus extemi, sed merito fidei tunc hominescon .sequebantur. Adde q-d rationes omnes & cause proeter quas ostendi. mus consentaneum fuisse aliqua post hominis lapsum institui Sacramemta, locum habeant in statu Legis naturae, perinde ac in Lege scripta ἀFavere videtur sanctus Thomas jam citatus in dist. ILq. I. art. a. in
responsione ad 3. q. ad 2. . . .
. ' De Sacrminis Legis Impis Mosaicae, o Evarieticae. DE una hie dumtaxat loquimur Sacramentorum in Lege Veteri & n va institutione ac existentia: dicturi labinde deessentia, de virtute,. ae discrimine nόstrorum a VeteribuS.
Instituta sunt nonnulla in Lege Veteri Sacramenta. Probatur: Quia multi ea in Lege suere ritus, multae caeremoniae stabilesae fixae quae lcgAcm & externam conserebant sanctitatem , internam vero per Christum dandam praefigurabant: talis imprimis suit Circumcisio, talis Agnus paschalis, & alia huiusimodi bene multa, quibus totidem umbris ac figuris venturus Christus adumbrabatur; finis enim Legis Christus. Unde Apostolus I. Corinth. Io. y. II. generarim pronuntiat, omnia Ix is an figura contigisse : ritus porro illi fuere prisci populi Sacramenta, quibus in
unum Religionis corpus adunabatur. In re tam certa & omnibu' explor ta superfluum soret plura referre Veterum testimonia. Unus hic sufficiat S. Thom. qui scribens in L. q. Sentent. dist. I. q. I. ari 2. in solutione ad A. q. causam exponit cur diversis temporibus oportuerit divella institui Sacramenta. Ckm Sacramentorum Uus, inquit, fides prolo tionaliter respondeat, oportuit quod secundum diversum flatum fidei diores dὸ Sacramenta traderentur e fides autem quantis ad articulorum explicationem, semper magis ἐν magis crevis secundum p ropinquitatem temporis gratiata, ct secundum hoc oportuit Sue amenta magis ac maxis determinari. Et propter hoc, quia in Abraham fides primo hi is quasi notabilem quantitatem, ut propter fidei r Iulonem ab aliis separaretur , ideo ei signaculum De Sucramensura fidei d terminarum fuit , scilicet circumcisio . At quia tempore Moysi jam fides ad tantam quantitatem devenerat , ut non solum in uno homine refulgeret . vel in familia , sed in una tota gente, po Io Dei multiplicato, ideo oportuit crLegem dari Sacramenta in speciali determinari ct multiplicari; σ pr pter hoe necesiarium fuit in Lege Moysi deterriinari sacrificia, oblationes, σdecimas, quantum ad omnes fraulares circumstantias, o matrimonia ordina ri, oe poenitentiae satisfactiones distingvi. Haec sanctus Thomas. .
De duratione ac tempore quo vetera fiacramenta non tantum mortua
sed & mortifera fuere, non est hic aptus dicendi locus, sed pertinet addisi puta tionem de Legibus, ubi de veteri Lege controversa instituitur.
90쪽
chrismis in nova Lege Vera & proprie dicta Sacramenta instituit, nu- mero septem, non plura nec Pauciora videlicet 'Baptismum, Cons mationem, Eucliarissiam, Poenitentiam, Extremam in tionem, ordi- - .
Probatur: Quia in verbo Dei seu scripto seu tradito isthaec dumtaxat
septem, non alia, referuntur a Christo Domino instituta vcri nominis S, cramenta. Testimonia Scripturae eam in rem superius, occasione materiae& Hrmae Sacramentorum, laudavimus. Traditionis vero seriem hic texe- .re nobis animus non est, quod, Deo aspirantes, ubi de unoquoque sigill tim Sacramento , exequemur adVersus Novatores , qui septenarium illum V . numerum detractis aliquibus Sacramentis, non sine aliqua inter se variet, te & inconstantia labefactare tentarunt. Vide Bellarminum Lib. a. de Sacramentis in gen. cap. a 3- - Ο α- 'Neque porro vim Catholicae probationis elidere potest praetcnsum illud , hi vh
quod iactitant Novatores, antiquorum silentium , apud quos , inquiunt , ohj ex ordinodescriptus non legitur septenarius ille Sacramentorum numerus, , qualis primum occurrit apud Hugonem a sancto Victore an. I I3o. & apud . Petrum Lonabardum an. II Veteris Namque I. argumentum istud planὰ negati m est, cnjus apud ipsosmet qui μNovatores nullum pondus, nullum fere est momentum. 1. Pari argumento Pς si valeret, impugnari & everti posset auctoritas & veritas Librorum Canonicorum, quia ante Laodicenam Synodum eorum Catalogus ex ordi- Saerane concinnatus non legitur. 3. Veteres pro data dumtaxat occasione ac menta.
suscepti operis instituto , non de omnibus simul, sed de aliquibus sta 2 Iummodo Sacramentis tractarunt, ac de illis potissimum, quae eodem tempore initiandis conferebantur, Baptismo scilicet, Confirmatione, & E E. 'cliuistia, de quibus orio postulabat ut Catecheses & insertutiones praemi terentur: quae certe causa fuit, cur sanctus Ambrosius, aut quisquis apud ipsum auctor est Librorum de Sacramentis, & sanctus Cyrillus Hierosoly- mitanus in suis ad Neophilos Catechesibus, de tribus illis dumtaxat Sacramentis verba fecerint; sanctus Vero Iustinus in a. Αpologia. de duobus tantum, Baptismo & Eucharistia: non quod caetera exclusa Voluerint , . absit ; sed quod eorum expositionem non postulabat tunc suscepti ab ipsis , operis ratio . q. Ea quae quotidiano Ecclesiae usia ac praxi teruntur, quia sunt in publica veluti luce posita, & a nemine isnorantur, nonnunquam suis in operibus commemorare praetermittunt Scriptores Ecclesiastici, quae negare nemo ausus suisset, quin statim, toto insurgente ac reclamante O be Christiano, repressus fuisset. Ad hunc orbis totius consensum ac publicam praxim provocabat olim sanctuςHieronymus, ut Sacramentum Onfirmationis demonstraret: -n nescis, inquiebat Dialogo adversus Lucife- ει ηομrianos ante medium, Ecclesiarim hune esse morem, ut baptisasti postea manus 1 onamuar, re ita invocetur Spiritus sanctus/ Exigis ubi scriptum fi In Actibus Apostolarum . Etiam fi Scriptura auctorisas non subeger, totius orbis is baae partem consensus initar prscepti obtineret . .