장음표시 사용
71쪽
ta duxerit, inutile prorsus videtur: non ita signum practicum, quod σperatur id quod significat independenter a notitia rei significatae. Porro ex dictis supra Art. .differentia specifica signi sacramentalis est, ut sit effcax& practicum sanctitatis alicuius , quae sanctitas est res principalita per S
cramentum significata. Revera iacramentum nonnulla etiam speculative significat, quae non operatur: ita Bapti sinus repraesentat mortem ac resurrectionem Cnristi; Eucharistia pariter in memoriam ejuIdem mortis celebratur. At id quod praecipue significat, hac ipsa res est quam effcit, gratiam
scilicet & caracterem. Instabis I.Apostolus Rom. q. V. II. loquens de Abrahamo, ait, eum accepisse signum Circumcisionis,signaculum iustitiae fidei qua est inpraeputio : at ci cumcisio non suit simum practicum seu operativum justitiae fidei. Resp. Quidquid ut de virtute & effcacia Circumcisionis quoad internam animae justitiam, de qua proprius erit infra disserendi locus, saltem lega- Iem aliquam & externam sanctitatem illa conserebat: siquidem Iudamriam
nullus populo Dei accenseri, ac omnium veterum Sacramentorum parti
ceps fieri poterat, nisi circumcisus prius suisset; adeoque sub ea consideratione Circumcisio signum fuit effcax & practicum. Instabis 2. Sanctus Petrus Epistolae I. cap. 3. V. 2I. de Baptismo ait: Mys Iis forme saloos facit Baptisma , non carnis depositio sordium ; sed bomo
conscientiae interrogatio in Deum . Quo loco observat Lutherus , vocem Graecam σνερωτημα quam Latinus Interpres vertit, interrogationem, signuficare pactum seu stapulationem, quam nempe anima init cum Deo, quam do promissiones ejus fide apprehendit: unde concludit, Verba quibus comstat Baptismus, esse verba pacti & promissionis. Resp. nego consequens - Namque dato , quod VuIt Lutherus , Vocem Graecam ενιμ μα si ificare pactum seu stipulationem , & aliquando per metonymiam sumi pro ipsa responsione seu promissione quae interroganti redditur, ne Vel minimum inde nostra laeditur Conclusio. Tum quia pactum illud, de quo sanctus Petrus, non se tenet ex parte Sacramenti seu Baptismi, nusquam enim sanctus Petrus Baptismum appellavit sigillum promissionum Dei, vel pactum Dei) sed ex parte baptisati, qui in Baptismo sub Antistitis manu, inquit Tertullianus L de Corona c. 3.
contestatur se renuntiare diabolo, o pompa, o angelis eius. Tum quia Baptismo candem ad salutem animae procurandam Vim & eLficaciam tribuit Lanctus Petrus, quam Areae Noe ad salutem corporis: a ui Arca Noe non tantum testificando & obsignando promissiones aliquas, sed etiam vere in se continendo & ab aquis diluvii praeservando octo animas salvas fecit; ergo pariter Baptismus non tantum speculative, sed effective salutem animae operatur pec infusionem gratiae regenerantiS. Tum denique, quia citato loco consilium Apostoli hoe unum videtur esse, nempe uediscrimen afferat quod est inter lotiones Iudaeorum , & Baptismum a Christo Domino institutum . Illae quippe externas dumtaxat corporis sordes abluebant, & ad munditiem carnis Valebant; iste vero internam animae sanctificationem ac purgationem operatur , quae quidem exprimitur ac designatur, tanquam per proprium tuum cstectum, per bonam conscienotiae in Deum interrogati em vista
72쪽
Instabis 3. Sacramenta stequenter a sanctis Patribus appellantur signacila, sigilla, pignora, arrhae&GRelp. haec Catholicis immerito opponi, quae ultro agnoscunt ac profitentur. Neque enim in Novatoribus arguunt, quod Sacramenta dicant esse signacula, sigilla, pignora divinarum promissioniam ac coelestis gratiae; sed quod negent aut negare saltem videantur, ea esse sigilla & pignora eLficacia & practica, ut iam monuimus. Concedant hoc Novatores, & sola
remanebit inter nos circa quaestionem hanc, de nomine controversia.
obiicies a. Sanctum Ambrosium Lib. de Mysteriis cap. 3. n. I . , inquit, De praedicatione Dominicae Crucis ad nullos Uus futura salutis est rcum vero salutaris fueriι crucis mysterio confestata, alii legunt consecrata tune ad usum spiritualis Iavacri o falataris poculi temratur . Sicut 'ergo in illam fontem Moses misit lignum, hoc est, Propheta; ita o in hune fontem Sacerdos praedicationem Dominicae Crucis mittit, ct aqua fit duIcis ad
Resp. per praedicationem Dominicae Crucis hic non intelligere Ambro mum verbum concionis seu instructionis & doctrinae, sed verbum consecrationis. Concio enim ad aquam non dirigitur , sed ad audientes; verbum Vero consecratorium ad aquam dirigitur tanquam sorma in materiam, &eam dulcem reddit, quia ad gratiae productionem illam determinat. Quid Vidisti λ ait sanctus Ambrosius initio capitis citati, Aquas utique, sed non δε- .,
Ias. Levilas illic ministrantes, Summum Sacerdotem interrogantem σ eonsecram rem. Quomodo vero conseσat Verbo utique quod consecratorium appel- Iamus, & elementum ab usu communi ac profano transfert ad usum sacrum
ac divinum . S. autem Doctor verbum illud consecratorium vocat praedicationem sancte Crucis, eo quod signumst praeteritae passionis Christi, cujus virtute sanctificatum est Baptisma. Obiicies 2. S. Augustinum Tract. 8o. in Ioan . n. 3. ad haec Verba, vos mundi estis propter verbum quod locutus sum vobis. Quare non ait, quin Tit sanctus Doctor, mundi estis propter Baptismum quo Ioti estis , sed ait, propter verbum quod locutus sum vobis r nisi quia ct in aqua verbum mundar Detrahe verbum , ct quid est aqua nisi aqua y Accedit verbum ad e- Iementum, oe fit Sacramentum, etiam ipsum tanquam visibile verbum. Nam o boe utique dixeraι, quando pedes discipulis lavit, Qui Iotus est, non imdiget nisi ut pedes lavet ; sed est mundus totus . unde ista tanta virtus qua, ut corpus tangat oe cor abluat, nisi faciente verbo r non quia dicitur, sed quia creditur ct in ipso verbo , aliud est sonus transiens , aliud virtus manent. Hoc eri verbum fidei quod praedicamus, ait Apostolus, quia si confessus fueris in ore tuo quia Dominus en Iesus, o credideris in corde tuo quia Deus illum suscitavit a mortui3, salvus eris. Corde enim creditur ad institiam, ore autem eo essio fit ad salutem unde in Actibus Apostolorum legitur, Fide mundans eorda eorum. Et in Epistola sua beatur Petrus, sic σvos, inquit, Baptisma salvos fuit, non earnis depositio Lum, sed consciemtia bonae intorrogatio. Hoc est verebum fidei quod praedicamus: quo fine dubioni mundare possit, consecratur oe Baptismus. Christus quippe nobiscum vitis, cum Patre agricola, dilexit Ecclesiam, re se i sum tradidit pro ea. Lege Apostolum, o vide quid adiungat: ut eam sanctificaret, isqvit, mandans eam uineb de Sacram. in Gen. C a Iavg-
73쪽
lavacro aqua in verbo . Modatio igitur nequaquam suxo ct Iubili iri brueretur elemento, nisi adderetur, in verbo . Hoc verbum fidei tantum va Iei in EccIesia Dei , ut per ipsum credeηtem, offerentem , benedicentem, tin gentem, etiam tantillum, mundet inf4ntem: quam is nondum valentem corde eredere ad iustitiam , oe ore co iteri ad salutem . Τotum hoc fiι per in bum , de quo Dominus ais , iam vos mundi estis, propter verbum quod Iocutus sum Cobis. Huc usque sanctus Augustinus , ex quibus Novatores duo potissimum inferunt. Nempe I. S. Doctorem verbis citatis loqui de verbo sacramentali, seu de illo quo materia elevatur ad dignitalcm Sacramenti. a. Verbum illud sacramentale Verbum esse concionis & doctrinae. Primum demonstratur his momentis.
sa sola manet. II. De illo verbo quo accedente ad clementum, fit Sacramentum. III. De illo verbo quod aqua mediante cor abluit. V. Illud verbum de quo loquitur tale est, ut per id consecretur Baptismus, ut mundare possit. . lU. De Verbo loquitur quod tantum Valet in Ecclesia Dei, ut per ipsum lcredentem, offerentem, benedicentem, tingentem etiam tantillum, mu ldet insantem. His momentis ultro subscribunt orthodoxi, quibus invicte demonstra- ltur sanctum Augustinum, ubi loquitur de verbo quo fit hominis mun- ldatio, intelligere non tantum verbum concionis seu doctrinae, sed etiam verbum consecrationis quod proprium est Sacramentorum; qui enim mox delineati sunt verbi mundantis charactereS, perfecte exprimunt verbum consecratorium seu sacramentale. Secundum igitur quod urgent Novatores istud est, nempe verbum illud sacramentale, de quo sanctus Augustinus, esse concionale ad fidem excitandam destinatum, probant.
I. Quaerit Augustinus quare Christus non dixerit, Mundi essis propter B ptismum quo Dii estis, sed dixerit, mundi estis propter verbum quod Iocutus sum vobis; ac respondet causam istam esse, quia ct in aqua verbum mundat. Sed verbum quod in aqua mundat illud ipsum est quoa Christus Apostolis praedicavit, ciuod certe verbum fuit concionis & instructionis. II. Ait verbum illud mundare , non quia dicitur , sed quia creditur. At verbum quod mundat quia creditur, haud dubie verbum est concionis quod
fidem excitat Ze excitando mundat.
III. Verbum quod ex Augustino mundat in aqua, est fidei verbum quod Apostoli aedicabant, de quo loquitur sanctus Paulus Rom. Io. V. 8. & S. Petrus Epist. I. c. g. V. II. At Verbum hujusmodi concionis est ac doctrinae, eo unice tendens ut fidem per quam iustitia comparatur, excitet rResp. ad primum: Recte observat sanctus Doctor Christum dixisse, Rus mundi estis propter tectum, &non dixisse, mundi estis propter Baptismum , quia in omni mundatione, sive fiat in Sacramento, sive extra Sacramentum, Vismundandi semper oritura Verbo. Si enim mundatio fiat extra usum Sacramenti, necesse est ut adsit fides actualis : fides autem ex auditu, audis autem per verbum cbristi. Rom. Io. V. II. Si vero mundatio fiat in Sacramento , Disi truo by
74쪽
mento, necesse est ad elementum accedat Verbum consecrationis. Igitur cinctus Augustinus citato Tractat. 8o. in Ioan. uniVersim loquitur de omni verbo per quod fit mundatio: quapropter promiscue argumenta & testimonia Scripturae proponit, quibus mundatio verbo tribuitur tum sacramentali& consecratorio, tum concionali. Nec ulla tamen est in verbis 'sancti Doctoris ambiguitas &aequivocatio: tam quippe distincti ac diversi sunt verbi utriusque characteres, ut nemo decipi possit. Neganda igitur primi argumenti consecutio: Verbum enim quod in aqua mundat, proprie Verbum est
consecrationis; non illud quod praedicarunt Apostoli: nisi forte hoc sensui, telligere volueris , quod nempe Apostoli verbi hujus efficaciam de virtutem annuntiaverint & exposuerint.
Ad secundum: sensus Sancti Doctoris non est, verbum sacramentale nuIIatenus mundare, quia dicitur, qviasi necesse non foret illud pronuntiare: ne ipsi quidem Novatores sensum hunc admittunt. Neque etiam sensus esse potest, nullam vim inesse verbis sic pronuntiatis r si enim elementum vim mundandi habeat, quanto magis verba λ Cum pariter sanctus Augustinus ait, verbum illud mundare quia creditur , haud dubie fidem actualem absolute non exigit: noverat enim vim illam a Christo ipso derivari, ac firmum stare Sacramentum verbis Evangelicis consecratum, etiam sine fide datum vel acceptum. Cum igitur ait, verbum illud mundare, non quia dicitur , sed quia ereditur; sensus illius hic est, Verbum vim mundandi non habere. praecise ex materiali ac sensibili sono, seu ex strepitu transeunte , sed ex inv catione Trinitatis; seu ex sensu qui fide apprehenditur, & est obiectum fidei. merbum enim, ait S. Thom. 3. p. q. 6o. art. T. ad I. operatu T in Sacramentis, non quia dicitur, id est, non secundum exteriorem sonum vocis; sed quia creditur, id est, secundum sensum verborum qui fide tenetur. Seipsum clare exponit sanctus Augustinus his verbis : Quae est tanta virtus aqua, ut corpus rariat ct cor abluat, nisi faciente verbo: non quia dicitur, sed quia ereditur
2Dm ct in ipso verbo aliud est sonus transiens, aliud sensus manens. Et Epistola 23.. ad Bonifacium nunc 98 Mn scriptum est, inquit, His quis
renatus fuerit ex parentum voluntate , auι ex offerentium vel ministrantium T
de; sed, Nisi quis renatus fuerit ex aqua ct Spiritu sancto . Aqua igitur exbibens forinsecus Sacramentum gratia, ct Spiritus operans intrinsecus ben fcium gratiae, regenerant bominem. Distinguenda igitur haec propositio argumenti, Verbum quod mundat, non quia dicitur, sed quia creditur, mundat excitando fidem; si mundat, quia creditur adita & sis aliter, concedo: si mundat, qui acreditur objective, id est, quia est objectum seu ve bum fidei, nego. Porro hoc posteriori dumtaxat modo ait sanctus Augustianus, Verbum sacramentale mundaret infantes enim per Baptismum munda tur, etsi corde credere non possint ad justitiam, & ore confiteri ad salutem. Ad tertium: Quae laudat ibi sanctus Doctor Scripturae testimonia, de Verbo praedicationis seu concionis recte intelliguntur, quia, ut jam observ tum fuit, generatim agit de omni verbo per quod fit mundatio: at per Vetabum concionis , mediante fide quam excitat , mundatio fit. Quapropter argumenta 8t probationes qpibus utitur sanctus Augustinus, accommodate distribui debent ad scopum quem sibi proponit , , & naturam Verbi de , quo loquitur, quod & consecrationis est & concionis.
75쪽
Quotuples generatim fit forma Sacramentorum p ea quae eonditionalis dicitur , in usu semper fueris ; ct quibus in casibus usurpanda. Qua res i. Quotuplex generatim 1 Theologis disinguatur soνma Macramentorum
Resp. duplicem distingui: absolutam, quae nullam involvit conditionem; ut si dicas, in te bapιψo in nomina Patris, ct Filii, o Spiritus sancti ;alteram conditionalem, quae conditionem aliquam includit; ut si dicas, si non es baptisatus, ego te baptiso in nomine Patris oe. Quaero I. An vulgatus apud Veteres fuerit usius formae conditionalis Icum dubia erat veritas Sacramenti pResp. ad octavum usque Ecclesiae saeculum nullum occurrere vestigium sermae conditionalis adhibitae, etiam cum de veritate collati Sacramenti legitimum dubium moveri poterat. Tertio saeculo excitata est suaestio de Baptismo Cinicis per aspersionem dato, an validus esset, vel iterum conserendus, de quo Magnus sanctum Cyprianum consuluit. Respondit semctus Doctor per Epistolam 76. sibi quidem Verum ac legitimum videri Baptismum , iis tamen qui dubitant, auctorem esse ut eum iterum conserant, nulla prorsus in ecta mentione conditionis . Si aliquis existimat, ait, eos nihil consecutor , eo quod aqua salutaritv I tantum perfusi sunt, sed inanesct vacui sunm, non decipiantur, ut si incommodum
languoris evaserint, ct eonvaluerint, baptisentur. In celebri etiam controversia dc Baptisimo Ηa reticorum , inter sanctum Cyprianum & Orientales Episcopos ex una parte, ac sanctum Stephanum Romanum Pontificem S: Occidentales ex altera, cum nondum VeritaS plane eliquata foret, ac pendente adhuc dubio, opportune forma conditionalis usurpata fuisset, nullum tamen illius tunc temporis exemplum in veteribus monumentis dcprehenditin . Quarto saeculo, Coeciliani Carthaginensis Archiepiscopi ordinatio indivibium vocata fuit ab auctoribus schismatis Donatistarum, hoc praetextu , quod illam accepisset a Felice Apiungitano sacrorum codicum traditore - . ecilianus vero alteri ordinationi, quasi prior invalida fuisset, se subjecit,. nulla prorsus facta mentione conditionis. Ita refert O atus L. I. de Schi iamate Donatistarum adversus Parmenianum. Eodem saeculo, anno scilicet q98. Canone Concilii U. CarthaginensivT.: ε - proVidetur, α quoties tertissimi non inoeniuntur tester, qui asserant infantes fiuisse baptisatos, neque ipsi sunt per aetatem idonei de traditis sibi Sacramensis respondere, absque ullo scrupulo baptifentur, ne ista trepidatio eor faciat Sacramentorum purgatione privari. Repetitur idem Canon alicro in Conci, ι, Africano an . qor. Absolute, sine ulla conditione volunt Africani Patres ,
ejusmodi infantibus Baptismum conserri. u.t disciplinam quinto saeculo retinuit S Leo. Interrogatus etenim ..il T .i Rustico Narbonensi, de his qui parvuli ab hostibus capti sunt, ct non se T. i. p. sapiunt brat atomi sed sciunt se aliquoties ad Ecclesiam a parentibus ductos utrum posint vel d/beant, cim ad 'maniam veniunt, baptisari Sic autem respondet S. Pontifex r Qui psunt meminisse , quod ad Ecflesam venie
76쪽
bant cum parentibus suis, possunt recordari an quod eorum psentibus dabatur , acceperint. Sed si hoc etiam ab ipsorum memoria alienum est , conferendum ei, videtur, quod collatum esse nescitur e quia non temeritas intervenit praesumimptionis, ubi ess diligentia pietatis. Pluribus hoc ipsam exponit idem sanctus
Ponti sex in sua ad Neonam Ravennatem Episcopum Epistola num. I 3s. isto nixus fundamento, quod vulgatum ac commune tunc erat, Quoniam non potest in iterationis erimen venire, quod factum esse omnino nescitur . ' . sanctus Gregorius Magnus labente sexto faeculo& initio tinii, eandem dii'. cum antecessoribus viam iniit. In Epistola ad Felicem Episcopum Messanae sedi equae est n. Lib. I 2. Indictione 7. nunc II. Lib. I . Indict. 7. sic loqui. tur: Hoc vos ritὸ tenere debetis, quod ab antecessoribus nostris traditum acce- ζζii pimus: id est, ut quoties tam de Baptismo aliquorum, vel confirmatione, quam an .6o . de Ecclesiarum consecratione dubitatio habetur , ct nec Seriptis nee testibus ratio certa babetur, utrum laptifati, vel confirmati, sive Ecclesiae consecrata sint; ut baptisentur tales ac confirmentur, atque Ecclesiae canonice dedicentu , C.
ne talis dubitatio ruina fidelibus fiat: quoniam non mohs ratur iteratum, quod non certis indiciis ostenditur rit E pexactum. Gregorius II. initio octavi saeculi Epistola I 3. ad Bonifacium Episcopum . responsione ad s. articulum, De parvulis, inquit, qui a parentibus substra--, dii sunt, ct an baptisati an non ignorant, quia interrogasti: hos vi baptisnre debeas, secvntam Patrum traditionem, si non fuerit qui testificetur, ratio postis. Nulla pariter hic mentio conditionis appositae. Gregorius III. Epistola a. ad eundem Bonifacium, jubet ordinari , .abyteros de quibus dubium est an suerint a veris Episcopis ordinati. i.= . Octavo primum saeculo legitur sorma baptisandi sub conditione, Lib. 6. A. B. Capitularium cap. 18 . his verbis: De quibus dubium est utrum mi baptisati Tom r. an non, omnimodis absque ullo scrupulo baptifentur, his tamen verbis praeminis r n te rebaptiso: sed si nondum baptisatus es , baptiso te in nomine Patris p . 'cte. Eundem Canonem totidem verbis describit Isaac Lingonensis Episc pus titulo I r. cap. II. & ante ipsum sanctus Bonifacius Moguntinus Archiepiscopus in Statutis quae Tom. p. Spici legit edita sunt. Alexander III. S. Pontifex qui sedit an. IIs 9. & obiit an . I r8r. diserte jubet sub conditione rebaptitari eum de quo dubium est, an fuerit baptisatus. Sic refertur Extra. de Baptismo cap. de quibus. Pariter Odo Parisiensis Episcopus Alexandro coaetaneus, in Statutis SP nodalibus eandem in dubio baptisandi formam praescribit. Nihilominus tamen nec octavo, nec duodecimo saeculo, etiam post D Hcretum Alexandri III. ubique plane receptus ac conficinattis videtur usus formae illius conditionalis. Siquidem&Lib.7. Capitularium cap. 39 I. repeti- T. I. p. tur quod ex Canone es. Conc. U. Carthaginensis mox retulimus, de repetendis sine ulla conditione, Baptismo, Confirmatione, & consecratione Ecclesiarii in; & duo Anglicana Concilia, Eboracensean. II 's. Londinen To. IV scan. I 2oo. jubent absolute conferri Baptismum, ubi legitima subest dubi- , tandi ratio an collatus suerit, hac indicata communi ratione, quIanonduμ'
pur iteratura, quod non scitur fuisse eoliatum . in in & ViVente adhuc Alexan-.οM. p dro III.& etiam post ejus obitum, multi qumus haud dubie ejus Decretalis non innotuerat idem statuerunt, tia Patus Lombardus Lib. q. Sent. dist. 6
77쪽
8e ipsius singularis discipuliis Petrus Pictaviensis, Commentario in illuni
Lombardi textum ;& Petrus Cantor in Summa manu scripta solio Is S. ubi narrat excitatam tunc temporis inter Doctores Pariseiises praesentem
controversiam, aliis sub conditione, aliis. Vero, quibus ipse suffragatur , absolute in dubio conferri debere Baptismum contendentibus. Ex his colligi non immerito potest, prius ubique non invaluisse formam baptisandi sub conditione, quam Decretalis Alexandri III. fuerit a Gregorio nono, qui seditan. I 227. in Corpus Iuris Canonici relata. Ab eo vero tempore usque in hodiernum diem, constanti praxi in Ecclesia observatur.
haeres 3. an, quo tempore serma conditionalis Primum invaluit, omnia Sacramenta sub conditione iterata fuerint, an aliqua dumtaxat. Resp. ex citatis testimoniis manifestum esse, ea dumtaxat Sacramenta sub conditione iterata fuisse, quae absolute iterari non possunt, ob eum quem imprimunt characterem, quibus & Ecclesiarum consecratio adjuncta fuit e subinde tamen ad alia quoque Sacramenta eundem agendi morem fluxisse testantur aliqui. Sic, referente Homo no in examine Ecclesiae parte r. Tractatu T. cap. I 8. quaest. 8q. Clemens VIII. qui sedit anno Is 9α cum
vidisset aliquem e fabrica sancti Petri praecipitem cadentem, eum absolvit his verbis, Si es capax, absolvo te a peccatis. Nihilominus multis dispar hic videtur ratio Poenitentiae & aliorum Sacramentorum. Namque Vel conditio apposita spectat Ministrum, hoc modo, Si possum, ego te absolvo', vel subjectum seu hominem qui absolvitur, hoc modo, Si es capax, ego te absolvo . . Atqui neutra ex parte putant illi apponi posse conditionem. Non . ex parte Ministri: qui enim prudenter judicat se non delinquere absolve do, potest sine conditione absolvere ; non etiam ex parte subjecti, quia vel lassiciens dignoscitur adesse materia Sacramenti, contritio scilicet &consessio, vel dignoscitur non adeste; si primum, absolute absolvendus ille est; si postremum, nullatenus absolvendus. Atque haec potissimum illisa ctoribus videtur esse ratio discriminis inter Sacramentum Baptismi v. g. dc Poenitentiae, quoad praesens institutum, quia parata sempet ac certa esse potest Baptismatis materia: non ita vero Poenitentiae: ut contingit quando moribundus subita vi morbi oppressus, nullo exteriori signo nec peccata, nec is suum de illis dolorem manifestare potest. Quaeres q. quibus in circumstantiis sub conditione conferri.debeat Sacra
Resp. cum legitima est ratio dubitandi , an revera collatum fuerit Sacra mentum. Sciendum est, ait Estius in A. dist. q. paragr. Is . non quamcimque
s. o. DUem in contrarium suspicionem Uel scrupulum debere susscere , ad hoc ut sub ,ε,6. constione quis hoc pacto baptisetur ; sed requiri dubitationem probabilem. . . . Ea T. .. p. autem probabilis dubitatio est, quae fasia etiam diligenti indagine discuti non po- h moralis certitudo facti haberi queat .. Itaque, Persit Estius, vituperabilis est consuetudo quorumdam, qui passim ac me discrimine infantes abiobfletricibus propter vitae periculum baptisator iterum sub conditione baptisant non aliam dubitandi causam habentes, quam quod mHiercula forte vel intentione' deficere, vel in verbis proferendis ballucinari potuerit,. ckm tamen obstetrix interrogata testetur se rite totum mysterium peregisse. Contra quem abusum graviter' scribunt Dominicus Soto in . dist. et .art. 6. Petrus de Palude dist. 6. q. m.
78쪽
Desine ae necessitate , seu exsentia Sacramentorum. EX fine propter quem instituta sunt Sacramenta, eorum sequitur aedi.
gnosci debet necessitas. Duplex Duplex vero diffingui generatim potest necessitas Sacramentorum e uni neeesti institutionis seu existentiae, altera usus; di haec iterum duplex, medii scili ras,me-cet, & praecepti. .
Necessitas medii seu finis ea dicitur, qua res ad finem assequendum sic est ν i. necessaria, ut sine ipsa non possit obtineri. Ita cibus & potus necessarii
sunt ad vitae conservationem. Ita Baptismus laecessaris ad vitam aetemam habendam.
Necessitas praecepti dicitur ea, qua res est necessaria ad finem facilius&tutius obtinendum: talis est sobrietas in cibo & potu, ad sanitatem corporis; & perceptio Eucharistiae, ad sanitatem animae conservandam.& f
Vendam. Prior necessitas recte dici potest interna, quae nempe ex natura rei ipsius necessariae; altera vero externa, quae ex praecepto dumtaxat nascitur. In re quippe nostra sacramentaria, totum discrimen necessitatis medii N praecepti repetitur dumtaxat ex natura gratiae sacramentalis quam Christus Dominus sua institutione unicuique Sacramento propriam esse U- distri luit: quae si talis est ut sine ipsa salus aeterna non possit obtineri, Sacra- men mentum necessarium dicitur necessitate medii: talis est Baptismus, talis Poenitentia, propter gratiam quam continent, Vel regenerantem, vel re- medii parantem. Si vero gratia sacramentalis non est absoluto necessaria ad vitam & p aeternam, qualis est gratia confortans in Sacramento Confirmationis, & cepti. nutriens ac roborans in Sacramento Eucharistiae, Sacramenta necessaria dumtaxat dicuntur necessitate praecepti; dc qui, urgente praecepto, hujusmodi Sacramenta percipere vel negligunt vel contemnunt, ii quidem rei sunt violati praecepti ae aeternae damnationi obn ii, non quidem praecise ex defectu gratiae quae propria est illorum Sacramentorum, sed ob lethale
peccatum ex Violato praecepto contractum . Unde fit ut omne medium ad finem assequendum necessarium, sub praeceptum etiam cadat, & vice Verissa, quod ex pracepto necessarium est, fiat medium necessarium t quia praeceptorum observatio necessaria est illis qui sunt praecepti capaces . Nec tamen propterea confundenda necessitas medii & praecepti, quae, ut dixti 'mus, Deo ita Volente consistit in natura vel gradu gratiae sacramentalis , quam in aliquibus Sacramentis absolute ad salutem necessariam esse voluit Christus, in aliis vero non necessariam. Non hic agimus de necessitate usus Sacramentorum, sive absoluta sit &medii, sive tantum praecepti; sed de necessitate dumtaxat institutionis &existentiae, non quidem simplici & absoluta, quae soli Deo convenit, sed hypothetica&relativa adfinem supereaturalem. Imo nec quaestio est, utrum ex hyeothesi quod voluerit Deus gratiam homini conserre, necesse omnino fuerit institui Sacramentat certum quippe est virtutem Dei signis externis ,
sic aligatam non esse, quin absolute possit Deus per semetipsum, absque ullis
79쪽
llis Sacramentis, gratiam conserre. QuWio igitur est de necessitate eon. gruentiae ac sapienti S cuiusdam Ceconomiae, an nempe consentaneum fue rit & divini providentiae & naturae hominis, ut per ligna quaedam externa coelestis gratia daretur. Cum vero humanum genus in quadruplici quasi statu considerari possit, nempe innocentiae , a creatione scilicet Adami usque ad ejus lapsum: Legis naturae, a lapsu Adami usque ad Moysen; Legis scriptae, a Moyse usque ad Christum; & Legis Evangelicae, a Christo usque ad mundi finem, quaeritur an congruum & consentaneum fuerit in variis illis naturae humanae statibus, Sacramenta quaedam institui.
De fine seu causis propter quas consentaneum fuit institui Sacramenta. MUltae institutionis Sacramentorum causae seu rationes Vulgo proserumtur. Istae sitnt praecipuae . I. Ad domandam &sanandam primaevam hominis superbiam: ut nempe qui Deo subiici noluit, & jugum ejus peccando excussit, signis quibusdam externis subiiceretur & ab illis dependeret tanquam mediis & instrumentis , ad salutem aetemam assequendam necessariis. II. Ad eruditionem. Cum enim ea sit nativa hominis conditio, ut ex rebus sensu perceptis ad spiritualia deducatur, sapienter instituta sunt Sacrara , menta, Velut externa quaedam documenta quibus ad coelestia erigatur. Gmm L i,incorporeus esses, ait S. Ioan. Chrysost. Homil. 83. in Matth. nuda ipse dona ct incorporea tradidisset tibi: quoniam vero corpori conjuncta est anima tua, insensibilibus intelligenda tibι traduntur. III. Ad fidei nostrae firmitatem. Quemadmodum enim in veteri Lege Dominus promissiones suas multa signorum Varietate confirmavit, ut populus ille firmius adhuc verbis Dei crederet, ita quoque innova Lege Chri-llus cum nobis veniam peccatorum, justitiam, Spiritum sanctum, vitam
aetenaua promiserit, quaedam signa sensibus subjecta instituit, quibus eum quasi pignoribus obligatum haberemus, atque ita fidelem in promissis futurum minime dubitaremus. IV. In fidei nostrae testimonium: ut nempe per Sacramenta, tanquam per voces quasdam visibiles, in hominum conspectu fidem nostram profiteamur. Sicut enim eorde ereditur ad justitiam, sic ore consessio m ad salutem, Rom. I C. Ver. Io. Sic N aliis quibuscunque extemis symbolis, iis maxime quae ad spiritualia significanda divinitus instituta sunt, quasi totidem vocibus fidem nostram manifestam omnibus fieri consentaneum maximestit. Talia vero lunt Sacramenta , que sanctus Augustinus Lib. I9. contra Faustum cap. 36. appellat quasi et erba visibilia. T. s. t. V. Ad distinctionem Fidelium, & adunationem Ecclesiae; ad iitrumque 3 r. Q enim necessaria sunt Sacramenta. Fideles quippe distinguuntab Infidelibus, ipsos ue inter se Fideles sancto quodam societatis vinculo connectunt. In quippe 'ligionis nomen, seu verum, seu falsum, coagulari possunt ho-
mines, ait sanctus Augustinuo Lib. I9. contra Faustum cap. II. nis aliquo
80쪽
fgnacularum vel Sacramentorim visibiliam confortis collirenturr qumem Mera mentorum vis inerrarrabiliter vadet plurimum, o ideo contempta sacrileus facit. VI. Denique ad sanctificationem hominis, quae praecipua caula est imstitutionis Sacramentorum , per qua scilicet, ajunt Patres Tridentini sessi omnis vera iustitia vel incipit , vel capta arietur , vel amissa reparatur rq re ratio vel in ipsa Sacramenti definitione quam adducit Catechismus Conc. Trid. contineturo Est quippe Sacramentum, res sensibus subjecta, quae ex Dei institutione sanctitatis & iustitiae tum significandae tum efficiendae . 'vim habet. Illud me dubitatione tenendum est, ait sanctus Augustinus, quσ-cunque illa sanctificatio fit, non valere ad christianos faciendos, atque ad dimittenda peccata, nis chrissiana ct Eccle astica institutione sacramentis ess-esantur fideles . Nym nec eonfuges infideles, quamlibes s ctis oe iustis eo n.rem μ' jugibus haereant, ab ini itale mund 1ur, quae a Regno Dei separatos in damnaιionem venire compellit ; nee parent, de quibuslibet sanctis iustisque procreati, originalis peccati reatu absit tur, nisin christo fuerint baptisati, pro 'avibus tanto impensus loqui debemus, quanto pro se ipsi minus possunt. Verumue hoc argumento plenius infra disputabimus.
in sacramentis hin ensis natura. An in in Rastu aruiua extiterint; aut extisurastissent, sperseverasset diutius.
In his quae ab una Dei voluntate pendent, cum silet Scriptura & Ecclesiae Traditio, silere & nos satius forsan esset, quam meris indulgere coniecturis. De Sacramentis autem naturae innocentis altum in Scripturis ac Tr ditione silentiumr conjecturis ergo ac ratiociniis, ut mori Scholae servi mus, res tota hic perficienda. Sensus vero Acticuli proe es multiplax esse potest o I. Utrum Sacramentorum institutio repugnantiam & oppositi onem quamdam ex sese habeat quod existimant nonnulli, cum perrectione naturae innocentis. a. Stapposito quod nulla fid repugnantia, utrum aliqua de facto extiterint in statu imnocentiae Sacramenta. 3. An si perseverasset diutius aetas illa innocens, vi praesentis decreti eadem habuisset Sacramenta, quae nunc habet collapsanatura, aut saltem alia diversae conditionis, & virtute alterius decretio
Iactamentorum institutio nullam videtur ex sese habere repugnantiam Moppositionem cum persectione status innocentiae o Probatur: Quia Sacramenta considerari possimi Vel ut signa, vel utcausae n.. s. .grariaet atqui neutra ex parte pimant cum perfectione naturae innocentis t. Non ut signa: imo sub ca ratione multiplex deprehenditur eorum utilia p.F. M. ras & convenientia
I. Ad comparandam rerum spiritualium actualem cognitionem. In . quippe statu, actualis rerum sive naturalium, sive supernaturalium perceptio Digiti os by Cooste