장음표시 사용
231쪽
num imponant: faciet quod sapientissimo suo consilio iudicauerit. Item de
presbyteris, & diaconis. Si Episcopus quis iracundus quod esse non debetin cito, aut
aspere commoueatur aduersus presbyte
tum siue diaconum suum, & exterminare eum de Ecclesia voluerit, prouidendum est, ne innocens damnetur, aut perdat communionem : habeat potestatem eiectus,ut finitimos interpellet,& causa eius audiatur , Ac diligentius tractetur, quia non oportet ei negari audientia rogantia
de ille Episcopus, qui aut iuste, aut iniuste reiecit, patientcr accipiar,ut negotium discutiatur, ut aut probetur eius, aut emendetur sententia. Haec utique usque ad aduentum verissimorum inemplarioriun Nicaeni Concili j inserta gestis sunt, quae sibi luemadmodum ipso quod apud nos fiatres, cx Apostolica Sede directi
allega erunt , Commonitorio continetitur. Eoque ordine, vel apud vos in Italia
custodirentur, nullo modo nos talia, qualia commemorata iam nolumus, Vci tolerare cogemur e sed credimus adiuuante
misericordia Domini Dei nostri, quM
tua sanctitate Romanae Ecclesiae praesidente, non sumus iam istum typhum passuri. Et seruabuntur erga nos, quae nobis etiam non disserentibus custoditi debeant. Cum fraterna charitate, quae se-
eundum sapientiam atque iustitiam, quam tibi donauit Altissimus, etiam ipse perspicis esse seruanda , si forte aliter se
habent canones Concili, Nicaeni. m-uis plurimos codices legeremus, sed nuia quam in Nicaeno Concilio, in Latinis codicibus legimus, quemadmodum insupradicto commonitorio , inde directa sunt. Tum quia hic in nullo codice Graeco ea potuimus inuenire, ex Orientalibus Ecclesiis, ubi perhibentur eadem decreta posse etiam authentica reperiri, magis nobis desideramus afferti. Pro qua re
tuam quoque Venerationem obsecramus,
ut scribere etiam ipse digneris ad illarum partium sacerdotes, hoc est Leclesiae An tiochenae , Alexandrinae , & Constantiis nopolitanae. Et si aliis etiam tuae placuerit sanctitati, ut inde ad nos iidem canones apud Nicaeam ciuitatem a patribus constituti veniant, te potissimum hoc beneficium cunctis Occidentalibus Ecclesiis in
Domini adiutorio conserente. Quis enim dubitet exemplaria esse verissima Conci-
lij Nicaeni in Graecia congregati, quae Miam diuersis locis, Sc de nobilibus Graecis
Ecclesiis allata , dc comparata Conmmdani3 QDd donec fiat, haec quae in commonitorio supradicto nobis allegata sunt, de appellationibus Episcoporum ad RomanaeEcclesiae sacerdotem, de clericorum causis apud suariam prouinciarum Episcopos terminandis, nos usque ad probationem seruaturos csse profitemur, dc beatitudinem tuam ad hoc nos adiut ram, in Dei voluntate confidimus. Caetera vero, quae in nostra Synodo gesta,
vel firmata sunt, quoniam supradicti se tres nostri, Faustinus Coepiscopus, Philippus , de Asellus presbyteri secum ferunt, si dignatus fueris, tuae nota ficient sanctitati. Et alia manu: Dominus noster te nobis annis plurimis custodia beatissi me frater. Subscripserunt quoque Alypius, Augustinus , Possidius , Marinus,
Incipiunt rescripta ad Concilium Africanum Cyrim Alexandrini Episopi , ubiamhentica Concilij Nicani, transata de Graecoper Innocentium presbyterum transmisi πιι quae etiam epipua cum eodem Concilio Nicino per memoratum presbyterum Innocensium , or Marces msu
diaconum Ecclesiae Carthaginensis sacto Bonifacio Episivo Ecclesia Romana, sub die v I. Kal. Decembris sum δ-
D O MI u is honorabilibus, sanctis fratribus Coepiscopis, Aurelio, Valentino, sed de omni sanctae congregationi in Carthaginensi Synodo congregatae, Cyrillus salutans in Deo charitatem vestram. Scripta venerationis vestrae multam habentia querimoniam cum omni laetitia
per filium nostrum 1nnticentium presbyterum suscepi , quibus a nobis speratis, ut de scrinio nostrae Ecclesiae verissima exemplaria ex authentica Synodo apud Nicaeam ciuitatem, Metropolim Bittiyniae, a sanctis Patribus constituta, atquCfirmata, sub nostrae fidei professione vestrae dilectioni porrigamus. Vnde domini honorabiles fratres, salute praeeunte Domino, necesse habui per harum latorem filium nostrum Innocentium presbyterum, fidelissima exemplaria ex authentica Synodo, in Nicaena ciuitate Bithrniae habita, vestrae charitati dirigere. Quod & in Ecclesiastica historia requirentes , inuenietis. De Pascha vero , ut scripsistis , nunciamus vobis x v II. Kal. Maias, nos futura indictione celebrare.
232쪽
Et alia manu: Deus, & Dominus noster
sanctam vestram congregationem custodiat, quod optamus, charissimi fiatres. Incipit epistiti intui Epi vi Constantinopolitam ad emiam. CXXXVI. Do Mi Mis sanctis, merito beatissimis fratribus Coepiscopis, Aurelio, Valentino,vel caeteris charissimis inSynodo apud Carthaginem habita, constitutis, Attiacus Episcopus. Per filium nostrum Marcellum subdiaconum vestrum,scripta V strae dilectionis cum omni gratiarum actione suscepi , Domino gratias agens, quod metui tantorum fratrum benedictione persevi. Domini beatissimi se aues,
scripsistis sane, ut verissimos ciano S apud Nicaeam ciuitatem, Metropolim Bithuniae , a Patribus constitutos sub fidei adstipulatione dirigam. Et quis est, qui
Communem fidem, vel statuta ii Patribus firmata suis fiatribus deneget Qira de re per eundem filium meum Marcellum, iubdiaconum vestrum, nimium festina tem, sicut statuti sunt in Nicaea ciuitate a Patribus canones, in integro ut iussistis,
direxi: pctens ut pro me plurimum vcstra sancta congregatio orare iubeat. Et alia manu : Deus noster sanctitatem vcstram
custodiat, quod optamus, sancti fiatres. Incipiunt exemptiria Concilij Nicaeni, directa sub die v I. Kal. Decembru, pos Conseiatum gurio imorum Imperatorum Honoraj x II. Theodos v III.
AVI. Bonifacio urbis Roma Episopo. cxxxv II CR E DIM vs in unum Deum , patrem omnipotentem, visibilium, necnon inuisibilium creatorem. Et in unum Dominum nostrum Iesum Christum, filium Dei, natum ex patre Unigenitum, hoc est ex substantia patris , Deum ex Deo, lumen ex lumine , Dcum verum
CX Deo vero, natum non creat , eluiadem cum patre si ibstantiae , per quem Omnia facta sunt, caelestia & terrcna. Qui propter nos homines, & propter nostram taliatem descendit , & incarnatus est, Mhomo factus passus est. Et resurrexit tertia die, ascendit in caelum, venturus inde iudicare vitios, Sc mortuost & in Spiritum sanctum. Eos vero, qui dicunt, erat tempus quando non erat, & qui ex nihilo factum, vel ex alia substantia, vcles.stntia esse, aut mutabilem, aut conuertibilem filium Dei dicunt, anathematizat Catholica, de Apostolica Ecclesia. 73Huic symbolo fidei etiam exemplaria statutorum eiusdem Concili j Nicaeni.
memoratis Pontificibus annexa sunt, sicut superius per omnia continentur : quae nos hic iterum conscribi necessarium non esse credidimus.
Incipit episeola ConcitV Africani ad Papam
se num urbis Roma Epi Fum. DOM 1 No dilectissimo, & honorabiti cxxxvirali fiatri Caelestino Aurelius , Palatinus,
Antonius, Tutus, Seruus Dei, Terentius , Fortunatus, Martinus, Ianuarius, Optatus, Celicius, Donatus, Theasius, Vincentius , Fortunatianus , & caeteri,
qui uniuersali Afiicano Concilio Carthaginis assuimus. Optaremus, si quemadmodum sanctitas tua de aduentu Apiaris laetatos vos fi1isse, missis pcr compresbyterum nostrum Leonem literis intimauit: ita nos quoque de eius purgati ne haec scripta cum laetitia mitteremus.
Esset profecto de nostra, de vestra modo
alacritas certior, nec praepropera videre
tur , quae adhuc de audiendo, quam de audito praecesserat. Adueniente sane ad nos sancto fiatre & Coepiscopo nostro Faustino, Concilium congregatam , dccredidimus ideo cum illo missum: quoniam sicut per eius operam presbyterio ante redditus Rerat, ita nunc posset de
tantis criminibus a Thabracenis obiectis eo laborante purgari. Cuius tanta, ac tam
immania flagitia decursum nostri Conci- iij examen inuenit, Vt & memorati patrocinium potius, quam iudicium , ac defensoris magis operam, quam disceptatoris iustitiam superarent. Nam primum, quantum obstiterit, omni congregationi diuersas iniurias ingerendo, quasi Ecclesiae Romanae asserens priuilegia,& volens cum a nobis in communionem suscipii quom tua sanctitas credens appellasse, quod probare non potuit, communioni
reddiderat , quod minime tamen licuit, quod etiam gestorum melius lectione cognosces. I 'duano tamen laboriosissimo agitato iudicio, cum diuersa eidem obiecta a filictissimi quaereremus, vel moras Coepiscopi nostri Faustini, vel tersi uersationes ipsius Apiarii, quibus nefandas
turpitudines occulcre conabatur, Deus
iudex iustus, fortis, & longanimis magno Compendio resecauit. Tetriore quippe, ac putidiore obstinatione compressa, qua
tantum liuidum coenum impudentia negationis volebat obruere, Deo nostro eius
233쪽
conscientiam coarctante, NI Occulta, quae in illius corde tanquam in volutabro criminum iam damnabat , etiam hominibus publicante, repente in confessionem cunctorum obiectorum flagitiorum dolosus negator erupit. Et tandem de omnibus incredibilibus opprobriis ultroneus se ipse conuicit, atque ipsam quoquc nostram spem, qua eum & credebamus, Ecoptabamus de tam pudendis maculis posse purgari, conuertit in gemitus, nisi quoniam istam nostram moestitiam uno ta tum solatio mitigauit, quod 3c nos labore diuturnioris quaestionis absoluit, & suis
vulneribus qualemcunque medelam , etsi inuita , ac suae conscientiae reluctante confessione prouidit , domine Dater. Praefato itaque debitae salutationis ossicio, impendio deprecamur, ut deinceps
ad vestras aures hinc venientes non facilius admittatis , nec a nobis excommunicatos in communionem ultra velitis excipere : quia hoc etiam Nicaeno Concilio definitum facile aduertet venerabilitas tua. Nam & si de inferioribus clericis, vel laicis videtur ibi praecaueri, quanto magis hoc de Episcopis voluit
obseruari: ne in sua prouincia a communione suspensia tua sanctitate praepropere, vel indebite videantur communioni restitui. Presbyterorum quoque M sequentium clericorum improba refugia, sicut te dignit m est, repellat sanctitas tua, quia & nulla Patrum definitione hoc Ecclesiae derogatum est ADicanae: δc decreta Nicaena , siue inferioris gradus clericos , siue ipsos Episcopos suis Metropolitanis apertissime commiserunt; prudens prouide- tissimὰ enim iustissimeque viderunt, quaecunque negotia, in suis locis, ubi orta
tiae gratiam S. Spiritus defuturam, qua aequitas a Christi sacerdotibus,& prudcnter videatur, de Constantissime teneatur: maxime, quia unicuique concessiim est, si iudicio offensus fuerit cognitorum, ad Concilia suae prouinciae, vel ctiam Vniuersale prouocare. Nisi forte quisquam est, qui credat, unicuilibet posse examinis inspirare iustitiam, de innumerabili bus congregatis in Concilium sacerdotibus denegare. Aut quomodo ipsum transmarinum iudicium ratum erit, ad quod testium necessariae pursonae vel propter sexus , vel propter senectutis infirmitatem, vel multis aliis impedimentis adduci non poterunt Nam ut aliqui tanquam a tuae sanctitatis latere mittantur, nulla inuenimus Patrum Synodo constitutum. Quia illud, quod pridem per cundem Coepiscopum nostrum Faustinum, tanquam ex parte Nieaeni Concilis, exinde transmisistis, in Conciliis verioribus, quae accipiuntur Nicaeni, a sancto Cyrillo Coepiscopo nostro Alaxandrinae Ecclesiae, M a venerabili Attico Co11stantinopolitano Antistite, ex authentico missis: quae etiam ante hoc per Innocentium presbyterum , fic Marcellum subdiaconum, per quos ad nos ab eis directa sunt, venerabilis inemoriae Bonifacio Episcopo decestari vestro a nobis transmissi sunt, in quibus tale aliquid non potuimus reperire. Executores etiam clericos vestros quibusque petentibus nolite mittere, nolite concedere, ne fumosum typhum seculi in Ecclesiam Christi, quae lucem simplicitatis, de humilitatis diem, Deum
videre cupientibus praefert, videamur inducere : nam de fiatre nostro Faustino, amoto tarn pro suis nctandis nequitii, de
Christi Ecclesia, dolendo Apiario) secati sumus, quod cum probitate, ac moderatione tuae sanctitatis, salua fiaterna charitate , ulterius Astica minimὸ patiatur.
Et alia manu. Dominus noster sanctitatem vestram aruo longiore orantem pro
nobis custodiat, domine fiater. EXPLICI UreT CANONES E C C L E SI A ST ICI.
234쪽
Ante annos MC. a Dionysio Exiguo in Latinum sermonem transtata
I NCI P IT P RAEFATIO EPISTOLAE
S. C rilli Alexandrini Episcopi.
O M t M o beatissimo Patri P E T R. o Episcopo DIONYSIus Ex 1 cvvs in Domino salutem. Beneficiorum vestrorum memor , venerabilis Pater, Antistitum Christi decus egregium, semperque ante oculos mentis adponens sancta nutaimentorum vestrorum studia a paruulo mihi depensa , quae nulla spatia locorum poterunt Obliterare, Vel temporum: quaero vicem referre gratiae , quam me scio reperire non posse. Sed quia plerumque
perficitur voto quod deesse videtur officio, desiderium quod erga vestram paternitatem iugiter gero, quo possum studio pandere non desino , atque ideo vobis epist Iam synodi eam sancti Cyrilli Alexandrini Pontificis Nestorio quondam Constantiunopolitanae urbis Episcopo destinatam , cui duodecim sunt admixta capitula blasphemiae eiusdem Nestori, sub anathematis obsecratione damirantiar quam nuper de Graeco in Latinum eloquium transtuli, per veneratorem vestrum fiatrem Sanina Ium destinaui : opportunum prorsus hoc tempore existimans, quo tanti Doctoris Apostolica fides Graecis iamdudum bene comperta , sed ignorata Latinis hactenus innotescat: ut Nestoriana labes euidenter agnoscatur ab hominibus, de pro sua malignitate meritb respuatur, quae sub praetextu fidei perfidiam insinuare non desinit, α fit rore Iudaico pariter de errore tranquillitatem Catholicae Ecclesiae toto terrarum orbe diffusae turbare contendit. Et licet optime nouerim qubd praecepta salubria nequissimi homines hostiliter audeant, suaque dependere consilia parua persistant; tamen omittenda non est quantalibet instructio , propter eos qui non contentionis amore , sed quadam simplicitate falluntur , quia saepe contigit ut adspirante Deo veritati commodent studium qui mendacio praebuere consensum. Memorati ergo beati Cyrilli scripta praesentia eundem Nestorium commonent, ut unigenitum Dei filium de patre natum ante omnia saecula, eluiacmque cuius est pater essentiae, qui propter nostram salutem descendit, & incarnatus cst de Spiritu sancto, ex Maria Viriagine , non audcat in duos diuidere, nec solita calliditate coniunctionem quandam,oc societatem Dei de hominis adseuerare nitatur : quae vocabula nulla utriusque naturae inseparabitam unitatem, nec singularitatem personae, vel certe subsistentiae filij Dei ab eo prolata significant, sed duo quaedam vel plura potius sub hac istorum hominum occasione demonstrant, sceleratamque diuisionem tam nefarij dogmatis conditor , qua eius impiissimi sectatores dignitate quadam ω auctoritate , necnon εe relatione sic ut ipsi desipiunt connectere moli tur. Sed iam melius ista saepe dicti Patris adsertione pandantur, beatitudinis vestrae Catholicae pacem redintegrare propitius, nosque in mcmbris eius vestris precibus custodire dignetur.
235쪽
INCIPIT EPISTOLA SANCTI CYRILLI
kxandrini Epistopi, directa Nestorio quondam Connantinopolitanae misis φορο , duodecim eontinens anathemati mi capitula.
M-H Lus Episcopus,& quae con-ra uenit apud Alexandriam Synodus ex AEgyptia dic
cesi in Domino salutem. Clim Saluator noster aperte pronuntiet dicens, Qui diligit patrem, aut matrem super me, non
est me dignus: & qui diligit filium, aut
filiam super me non est me dignus : quid nos patiemur qui deposcimus a tua rcligione ut te super Christum Saluatorem omnium diligamus 3 Quis enim nobis in die iudicij subuenire poterit , aut quamiatisfactionem reperire poterimus , ita diuturnumsilentium de prolatis a te contra eum blasphemiis continentes etiam siquidem te tantummodo laederes , Oeens ista vel sentiens , solicitudo nobis minor existeret: clim vero totam scandaliraueris Ecclesiam, & sermentum insolitae prauitatis M nouae haeresis miscueris in populis , non tantum ibidem positis, sed ubique consistentibus. Nam tuarum expositionum libri per cuncta vulgati sunt quae super nostro silentio ultra vel excusationis sermo sussciat , aut quomodo non necesse sit meminisse Christi Domini sic dicentis : Non putetis quod venerim pacem mittere in terram , sed gladium , veni enim separare hominem aduersus patrem suum , de filiam aduersus matrem suam. Nam clim laeditur fides , parentum reuerentia velut inutilis& periculosa despicitur, E amor erga filios , fiatresque vitatur : ad postremum super ipsam vitam mors potius a piis viriscligitur, ut meliorem resurrectionem, sicut scriptum est , consequantur. Ecce itaque te simul cum sancta Synodus, quae apud amplam urbem Romam congregata cst, praesidente sanctissimo fratre Δ consacerdote nostro Caelestino Episcopo , his scriptis iam tertio conuenimus, consilium dantes ut te a tam prauis abstineas distortisque dogmatibus , quae M sentire cognosceris, & docere. Rccipiasverd fidem rectam Ecclesiis per beatissimos Apostolos, te Euangelistas ab initio traditam , qui & oculis inspexerunt, Acministri verbi fuisse monstrantur. Quod si hoc teligio tua ficere distulerit, iuxta dilationem literis praefinitam sanctissunt de venerandissimi consacerdotis nostri Romanae praesulis Ecclesiae Caelestini: scias te nullam sortem habere nobiscum, nec locum aut conloquium meum de sacerdotibus oc Episcopis obtincre : non enim sas est contemnere nos Ecclesias ita turbatas , M scandalizatos populos , ω demque rectissimam violatam , dissiparum quinetiam gregem quom custodire debueras, dc iuxta nos amatores recti dogmatis extitisses, de sanctorum Patrum vestigia pia consectam. Omnes it que quos , propter fidem , tua rcligio a
communione remouit, aut a suo ordi
ne depositit, laicos de clericos, in nostra communione reoepimus, non iustum est eos tuis decretis opprimi, qui nouerunt
recta sentire , qui ctiam bene ficientes tibi prudentissime restiterunt: hoc idem namque in epistola quam misisti ad Praesulem amplae Romae sanctum M Coepiscopum nostrum Caelestinum stignificare curasti: non autem sufficit tuae religioni solummodo fidei symbolum confiteri, quod expositum est per idem tempus, sancti Spiritus largitate, a vcncrando dc magno Concilio apud Nicaeam congregato; hoc enim ncc inrellexisti, nec rectε interpretatus es, quinimo peruersae licEt sono vocis eadem verba protuleris, sed consequens est de iureiurando iseritequbd a themati Ecs fidem tuam pollutam , dc profana documenta qua sciliis Zc taceas quae nos uniuersi siue per Orientem, seu per occidentem Epist pi &magistri Praesulesque populorum, credimus oc docemus. Epistolis autem ab Alexandria tuae religioni dircctis, Ecclesiae consensum praebuit, ram ea quae apud urbem Romam conuenit sancta Sy
nodus, quam etiam nos omnes velut re
cte interpretabilitet D conscriptis. Subdidimus autem his nostris literis quae te sentire oportet M docere, M a quibus abia tinere conueniat. Haec est enim fides Catholicae de Apostolicae Ecclesiae , cui cuncti consentiunt orthodoxi per Oric tem , Occidentemque Pontifices. Credimus in unum Deum patrem omnipoten
236쪽
tem, M caetera. Scquentes itaque per Omnia sanctorum martvrum Confessiones, quas, loquente in eis sancto Spiritu, protulerunt, & intentioni quae est in eorum intellectibus, aequis vestigiis inhaerentes, atque iter ambulantes regium , profitemur quod ipsum unigenitum Dei Verbum , Dominum natum ex ipsa patris es-sCntia,de Deo vero Deus verus,lumen deliamine,per quem omnia facta sunt,siue in caelis,sue in terra, salutis nostrae causa de- ωendens ad exinanitionem esse dignatus est inclinare: incar tus autem &homo
factus , id est carnem de Virgine sancta
suscipiens , eamque propriam faciens, nativiralem nostram ex vulva sus imiit, homo de muliere procedens, nec quod Crat abiiciens. Nam licet factus sit in adsumptione Carnis 6c sanguinis, tamen C-tiain sic quod erat Deus, tura scilicet devexitate persiistens. NeC carnem itaque di- Cimus in naturam deitatis osse conuersiam, nec in substantiam commutatam:ὶ-Conuertibilis etenim est S incommutabitis , idemque ipse iuxta scripturas iugiter permanens. Visus est autem & paruulus, sed politus adhuc in cunabulis de in si-mbus genitricisVirginis constitutus,vniuersam creaturain replebat, Vt Deus genitori suo uidiuisus existens, quod diuinum est cnim sine quantitate,& sine mole Cognoscitur, nec ullis terminis continetur. Vnitum ergo carne Verbum Dei, secundum substintiam confitentes, unum adoramus filium & Dominum Iesum Christum, non seorsum ponentcs & determinantes hominem & Deum velut inuicem sibi dignitatis, & auctoritatis v-nitate coniunctos: hoc enim nouitas vocis est, & aliud nihil. Nec item Christum
specialiter nominantes Deum Verbum, quod ex Deo, &c. nec alterum similiter Chrishum specialiter qui de muliere natus,dcc. sed unum solummodo Christum Dei patris Ucrbum cum propria carne coΕnoscimus: tunc enim etiam iuxta
nos urictus est, quamuis spiritum dignis ipse contulerit, & non ad mensuram , sicut beatus Gangelista Ioannes adseruit. Sed nec illud dicimus quod Dei Verbum velut in homine communi, qui de sancta Virgine natus est,habitarit,ne Deum homo Christus habitatorem possidere credatur. Qin1muis enim Verbum habitaue rit in nobis, & dictum sit in Christum habitare omnem plenitudinem deitatis corporali r , attamen intelligimus eum,
quod caro factus, non sicut in sanctis habitare dicatur, nec talem in ipso habitationem factam definire tentauimus: sed
unitus iuxta naturam, nec in carnem pe-
mtus commutatus talem sibi fecit habitationem qualem & anima hominis habere creditur ad proprium corpus. Vnus igitur est Christus filius Dominus noster non velut coniunctione qualibet, ut in unitate dignitatis& auctoritatis hominis habentis ad Deum : non enim potest unire naturas sola dignitatis aequalitas. Denique Petrus de Ioannes aequalis sunt alteruter dignitatis, propter quod & Apostoli & sancti discipuli esse monstrantur:
Veruntamen, Vterque non unus est, nec iuxta conlationem , vel connexionem,
modum coniunctionis aduertimus: hoc enim ad unitatem non sufficit naturalem , nec secundum participationis affectum, sicut nos etiam adhaerentes Domino , unus cum eo spiritus sumus , immo potius coniunctionis nomen cultamus, tanquam non existens idoneum quod significet unitatis arcanum : sed neque
Deum aut Dominum Christi Verbum Dei patris adscrimus, ne iterum manifestius in duo diuidamus unum Christum filium & Dominum,& in crimen sacrilegii recidamus, Deum illiseipsum facientes de Dominum. Vnitus quippo sicut superius diximus Deus Verbum carni secundum subsistentiam, Deus quidem est omnium Ac dominatur uniuersitati. Veruntamen nec seruus 8c sibi ipse, nec dominus , quia ineptaim est vel potius impium hoc sentire vel dicere. Quamuis enim Deum suum patrem dixerit, cum Deus sit etiam ipse natura , dc de illius essentia , tamen nullatenus ignoramus quod manens Deus, homo quoque factus sit, qui sub Deo iuxta debitam legem natura humanitatis existeret, ipse vero sibi vel Deus poterat esse vel Dominus: ergo sicut homo quanto decenter exinanitio nis mensurae congruit, sub Deo se nobiscum esse disseruit; hoc etiam modo sub lege factus est, quamuis ipse promulgauerit legem, & legislator ut Dcus extiterit. Cauemus autem de Christo dicere,propior adsumentem veneror adsumptum, de propter inuisibilem adoro visibilem. Horrendum vero super hoc etiam
illud adiicere , is qui susceptus cst cum eo qui suscepit quod nuncupatur Deus: qui enim haec dicit diuidit iterum in duos Christos, eum qui unus est, hominem
237쪽
seorsum in partem , ω Deum similiter
in parte constituens. . Euidenter enim diuidet unitatem, quam non alter cum altero coadoratur, aut quod nuncupatur
Deus, sed unus intelligitur Christus Iesus Dei filius , unigenitus , una seruitute cum propria Carne Venerandus. Confitemur etiam quhd idem ipse qui ex
Deo patre natus cst filius unigenitus Deus, licci iuxta naturam suam expers passionis extiterit, pro nobis tamen secundum scripturas perpessus sit, ocerat in cruce fixo corpore propriae carnis impassibiliter ad se referens passiones: gratia vero Dei, pro omnibus gustauit mortem, tradens ei proprium corpus, quamuis naturaliter ipse vita sit 8c resurrectio mortuorum. Nam ut mortem inestabili potentia proculcaret, ac primus in sua carne primogenitus ex mortuis fieret, deprimitiae dormientium , viamque ficeret humanae naturae ad corruptionis recursiam, gratia Dei, sicut supra dictum est, pro omnibus gustauit mortem , Moerito die resurgens spoliauit infernum. Idcirco quamuis dicatur quod per hominem facta sit resurrectio mortuorum ;tamen intelligimus hominem factum Verbum quod ex Deo est, & per ipsum mortis imperium filisse destructum: veniet autem temporibus praefinitis, sicut unus est filius & dominus, in gloria patris, ut Iudicci orbem terrarum in aequitate , sicut scriptura testatur. Necessa- tib igitur & hoc adiicimus , adnimciantes enim secundum carnem mortem uni
geniti filij Dei , id est Iesu Christi , &
resurrectioncm eius , dc in caelis ascensionem pariter confitentes , incruentam
celebramus in Ecclesiis sacrificij seruitutem , sic etiam ad mysticas benedictiones accedimus, M sanctificamur, parii-cipes sincti corporis Ec pretiosi sanguinis
Christi omnium nostrum redemptoris essecti, sicut communem carnem pCrcipientes , quod absit: nec ut viri sanctificati & Verbo coniuncti secundum dignitatis unitatem, aut sicut diuinam possidentis habitationem , sed ut vere vivificatricem,*ipsius Verbi propriam factam,
vita enim naturaliter ut Deus existens, quia propriae carni unitus est, vivificatricem eam esse professiu est. Et ideo quamuis dicat ad nos, Amen amen dico vobis, nisi manducaueritis carnem filij hominis , de biberitis eius sanguinem, non tamen eam ut hominis unius ex nobis existimare debemus, quomodo nihil iuxta
naturam suam vivificatrix esse caro h minis poterit: sed ut vere propriam eius factam , qui propter nos filius hominis de factus est & vocatus. Eas autem Voces quas Saluator noster in Evangelio protulit , non in duabus subsistentiis aut personis omnino partimur. Non enim d plex est unus Christus & solus, quamuis ex duabus , diuersisque rebus ad umtatem cognoscatur indiuiduam conuentia se: sicut homo quoque ex anima Constans dc corpore non duplex potius, sed unus est ex utroque. Humanas ergo dc diuinas insuper voces ab uno Christo dictas animaduertentes recte sentimus. Cum enim Deo dignissime loquitur de seipso: qui me vidit, vidit δc patrem: dc ego
dc pater unum sumus, diuinam eius intclligimus, ineffabilemque naturam, secundum quam unum est cum patre suo, propter unam eandemque substantiam, imaso dc character , splendorque gloriae eius existens. Cum vcro humanae naturae mensuram nullatenus inhonorans Iudaeos alloquitur , nunc me quaeritis occidere hominem qui veritatem vobis locutus sum. Item non minus eum, qui in similitudine dc aequalitate patris est, Deum Verbum etiam in mensuris humanitatis eius agnoscimus. Si autem necessario creditur quod natura Deus existens fictus sit caro, immo potius homo animatus anima rationali, quae causa est ut in eius quilibct vocibus erubescat, si
eas homine dignas effatus est qudd si
sermones homini congruentes abiicit iuxta nos homurem fieri quis cocgit cum vero se propter nos ad exinanitionem spontaneam misericorditer inclinaret , quam ob causam dignos exinanitione sermones ei gerit Vni igitur personae cunctas eius in Evangelio voces adscribimus , uni subsistentiae, Verbi scilicet de incarnati, quia unus est Dominus Iesus Christus , ut scriptum est. Appellatum verb Apostolum 3c Pontificem confessionis nostrae tanquam sacrificante Deo de patri fidei nostrae confessionem, quam a nobis ipsi de per ipsum Deo 3c patri incessanter offertur. Iterum csim dicimus, qui ex Deo est secundum naturam filius unigenitus , nec ii mini praeter eum alteri sacer)oiij nomen de ossicium deputamus. Factus est enim mediator Dei dc hominum , dc reconciliator ad pacem , semetipsum Deo dc patri pro nobis offerens in odorem suauitatis : ideoque sacrificium M
238쪽
oblationem noluisti, holocausta pro peccato non tibi placuerunt, corpus autem
perfecisti mihi, tunc dixi , ecce venio. In capite libri scriptum est de me, ut faciam voluntatem tuam. Obtulit enim
primum corpus non pro se, sed pro nobis in odorem suauitatis. Nam qua pro se ' oblatione vel sacrificiis indigeret ab omni poccato liber ut Deus existens Z Ouod si omnes peccauerunt, & egent gloria Dei secundum hoc quod sumus ad mutabilitatis excessum promptiores effecti, MPeccatis aegrotauit humana natura , ipse ver b non ita: ideoque nos gloria cius cuincimur cur crit ultra iam dubium quod agnus Verus propter nos 3c pro nΟ-
his sit immolatus qui dicit autem quia semetipsum tam pro se quam pro nobis obtulerit, nullatenus impietatis crimen effugiet: cum nihil prorsus iste deliquerit , nec ullum secerit omnino peccatum: qua igitur egeret oblatione nullo suo excitante facinore, pro quo si esset satis admodum conuenienter offerret De spiriti
tu quoque cum dicit, ille me glorificauit, hoc tectissime sentientes quam Christum& filium , non velut alterius egentem gloria, confitemur a Spiritu salicto gloriam consecutum , quia spiritus eius nec melior nec superior illo est: sed quia mira opera faciens ad demonstrationem sitae deitatis virtute proprij spiritus utebasur , ab ipsa glorificari dicitur. Quemadmodum si quis de hominibus adseueret quod virtus sua seu disciplina
quemlibet unumquemque clarificet,
quamuis enim in sua sit subsistentia spiriciis & eius intellisatur in persona primrietas iuxta id quompiritus est & non filius,
attamen alienus non est, ab illo enim spiritus appellatus est veritatis , M veritas
Christiis est,unde de ab isto similiter sicut ex Deo patre procedit. Denique hic ipse spiritus etiam per sanctorum manus A postolorum miracula gloriosa perficiens Dominum glorificauit Iesum Christum postquam ascendit in caelum. Nam creditus est Christus natura Deus existens, per suum spiritum virtutes efficiens,idc5que diccbat, de meo accipiet 3c adnunti bit vobis. Nequaquam Verd participatione alterius idem spiritus sapiens aut poteris dicitur, quia per omnia persectus est,& nullo prorsus indigens bono. Nam paternae virtutis &sapientiae, id est filii iuritus creditur , dc idco ipsa re de subsistentia virtus de sapicntia comprobatur. Igi-
tur quia Deum carni unitum iuxta subsistentiam sancta Virgo corporaliter prperit, idcirco eam Dei genitricem esse profitemur, non quod Verbi natura existendi principium de carne sortita sit , erat enim in principio Verbum, Sc Deus erat Verbum , de Verbum crat apud Deum, Ae ipse est conditor saeculorum,
patri coaeternus, Ac uniuersitatis creator.
Sed quod superitis diximus iuxta subsistentiam sibimet uniens humanam naturam , nativitatem sustinuerit ex ipsa Vulua corporea , non quhd eguerit necessariis aut propter suam naturam, natiuitate ista, quae est in extremis saeculi facta temporibus: sed ut ipsas benediceret substantiae nostrae primitias. Et dum eum carni unitum mulier edidisset, illa
quae aducrsus omne genus humanum ma Iedictio fuerat prolata desineret, nec iam morti nostra corpora destinaret. Illud
quoque quod dictum est, in tristitia paries ςlios , ipse dissoluens , verum eta
monstraret quod Prophetae voce praediuxerat: Absorpta est mors in victoriar Eciterum, abstulit Deus omnem lachrymam ab omni ficie , propter hanc etenim causam dicimus eum dispensatorie& ipsis benedixisse tunc nuptiis , cum in Canan Galileae cum sanctis vocatus Ap stolis adesse dignatus est. Haec sapere si mus edocti a sanctis Apostolis 3c Euangelistis, &ab omni scriptura diuinitusi
spirata, necnon Zc a beatis Patrum ton-kssionibus veritate subnixis. His omnibus etiam tuam religioncm concordare,
dc praeter aliquem dolum vel fictionem
Consentire Conuenit, quae vero religio tua anathematizare necesse est, huic epistolae nostrae subiecta sunt: quod si minime, cistam subiectis sententIam consequeris.
Si quis non confitetur Deum esse ve- r. raciter Emmanuel dc propter hoc ipsum Dei genitricem sanctam Virginem. peperit enim carnaliter Verbum , quod
ex Deo est , secundum quod scriptum est , de Verbum caro factum est : anathema sit.
Si quis non constetur came substan- i. tialiter unum esse Verbum patris, unum quoque esse Christum Cum propria carne, & eundem ipsum sine dubio Deum simul & hominem, anathema sit. Si quis in uno Christo diuidit substan- 1i r tias post unitionem sola eas societate coniungens ea quae secundum dignita-
239쪽
,go EPIST. SYNODICA CONCIL. ALEXAND.
tem est, vel etiam auit Oritatem, aut potestatein, & non magis conuentu ad unitatem naturalem, anathema sit.
iv. Si quis duabus personis vcl subsistentiis decernat eas voces quae tam in euangelicis , quam Apostolicis literis continentur , vel etiam eas quae de Christo a sanctis dicuntur, vel ab ipso Christo de se ipso, dc aliquas quidem ex his tanquam homini praeter Dei Verbum specialiter intelligat, adplicandas credi&rit, aliquas vero tanquam Deo dignas soli verbo Dei patris deputauerit, anathema sit. v. Si quis avdct dicere Christum hominem hominem Deo utentem se asportantem , dc non Deum esse veraciter dixerit, tanquam unicum filium per naturam , secundum quod Verbum caro factum est, participa uerit nobis similiter carne dc sanguine, a thema sit.
v 1. Si quis dicit Deum vel Dominum esse Christi Dei patris verbum, & non magis
eundem ipsum confitetur Deum Ee hominem simul, propter quod Verbum caro factum est, secundum scripturas, anathema sit. v 1 i. si quis dicit tanquam in hominem Iesum Deum Verbum fuisse operatum, Munigeniti Eignitatem , tanquam alteri praeter ipsum existenti, tribuit, anathema sit.
vi Si quis audet dicere adsumptum hominem coadorari cum Deo Verbo oportere , & connuncupari Deum , tanquam alterum cum altero, adiectio enim
unius syllabae hoc cogit intelligi, di non
magis una reuerentia veneratur Emmanuel , Vnamque ei glorificationem dependit, iuxta quod Verbum caro factum est, anathema sit. Si quis unum Dominum Iesum Christum glorificatum dicit a Spiritu sancto,
tanquam ab aliena virtute, qua per cum uteretur, dc ab eo acceperit efficaciam
contra immundos spiritus , & per eum implesse diuina signa, & non magis eius proprium esse spiritum dicat sic dc pa- . tris, per quem signa operatus est, anathema sit. Pontificem dc Apostolum confessio T. nis nostrae factum cilc Christum diuina scriptura commemorat. Obtulit enim semetipsum pro nobis Deo patri in odorem suauitatis : si quis ergo Pontificem dc Apostolum nostrum alium dixeritcsse factum , praeterquam ipsum Deum Dei Verbum, quando factum est caro, 3c secundum nos homo, 'sed quasi alterum praetor ipsum specialiter hominem ex muliere 1 dc si quis dicit, quia pro se obtulit sc ipsum oblationem, dc non magis pro nobis solis , non enim indiguit
oblatione qui peccatum nesciuit , anathema sit. Si quis non confitetur Carnem Do-xi. mini vivificatricem csse tanquam propriam ipsius Dei Verbi, sed quasi alteriuscuiuspiam praeter ipsum, coniuncti quidem secundum dignitatem , aut secundum quod solam diuinam inhabitationem habuerit : 3c non potius ut dixerimus vivificatricem esse , quia facta est propria Verbi Dei, cui omnia vivificare possibile est , anathema sit. Si quis non confitetur Deum verbum x D. carne passum esse, de carne crucifixum, de mortem carne gustasse, factsimque primogenitum ex mortius, secundum quod est de vita, dc vivificator ut Deus, an thema sit.
EXPLICIT EPISTOLA S. C T R I L L I. Di siligod by Corale