장음표시 사용
121쪽
Tract. I. Disp. III. Art. III. Sect. II. Quaest. I.
stianos saeviret persecutio, nec esset eis liberum Christianae religionis exercitium, facile poterat contingere , ut eorum templa profanis usibus cederent, ibique remanentes Sanctorum imagines, non solum debito sibi honore frustrarentur , sed etiam in contemptum, & ludibrium venirent. Hinc est, ut obseirat VasqueZ disp. Ios. cap.2. quod rarissime in Hispanorum templis in parietibus depictae antiquitus appa- Teant imagines , praeter emgiem S. Christophori 3 quamquam plurima templa invenies, aut tabulis depictis, aut statuis ligneis inauratis, & coloribus variatis exornata . Muod certe indicium est, definitionem illius Concilii diuturna consuetudine in Hispania viguisse, licet hisce novis temporibus Hispani , sicut & caeterae nationes, suorum templorum parietes pictis imaginibus exornare coeperint. Oriiciunt tertio S. Irenaeum lib. I. adversus haereses cap. reserentem inter
haereses Gnosticorum , & Carpocratianorum , quos babuerint quasdam imagines depictas , quasdam autem ae reliqua materia fabricatas , dicentes Drmam Cisisti factam a Pilato in tempore , quo fuit cum bominibus 'igitur sanctus Irenaeus haeresim deputat , quod imagines a Christianis habeantur :ac subinde multo magis , quod in eorum templis collocentur. Respondeo S. Irenaeum non culpare illos haereticos, quod imaginem Christi habuerint , ela cam fuerint venerati ; sed quod eam more gentili ita adorarent , ut etiam cisacrificium offerrent, sicut de cis observat S. Epiphanius haeresia . Quod etiam stignificatb. Irenaeus; nam ibi est sermo de Marcellina, quae, ut notat S. Augustinus co T. de haeresibus , fuit sectae Simonis 3 haec autem scina istis imaginibus tamquam diis sacrificabat, ut habet Theodoretus lib. I. -etica.νumfabularum. Hinc S. Irenaeus clauuit citatum cap.2 . his verbis: Et reliquam Observationem circa eas similiter, ut Gentes s
ciant. Signum est igitur haereticos ab eo im- Pugnatos iitu gentili imagines coluisse. Oficiunt quari ὀ , Adrianus Imperator , ut refert Alius Lampridius in vita Alexandri Imperatoris, in Christianorum gratiam templa condidit sino imaginibuε , ut
Respondet Alanus Copus dialogo q-cap. 2. templa illa non dici extructa absque imm
oribus , sed sine simulareris , O, numinibus
Gentilium: cum enim Christiani nollent in templis Gentilium orare , Dod idolis plena essent , Imperator jussit alia templa extrui, in quibus nulla essent simulachra, quae pro diis , & numinibus Gentiles co- .lere inlcbant 3 non autem ConsequenS',)uod ibi nullae fuerint imagines. Adde quo brte initio conditi templi, Christiani illius
temporis noluerint in eo imagines collocare i ne sorte Imperator, & Gentiles adversus eos quelimoniae ansam haberent , quod respuentes Centilium simulachra ve-
. Obiiciunt quiηιο. S. Epiphanium epist. ad Ioan. Hierololymitanum Antistitem, quam Latinam fecit S. Hieronymus, & quae inter ejus epistolas numeratur ordine 6c. ubi ita scribit : Praeterea quod audivi , quosdam murmurare contra me, quia quando simul Dergebam ad s. Locum, quι vocabatur Belbel , ut ibi eodectam tecum ex more Melesiasticω
sacerem: venissem ad villam, quae dieitu Anablatia , vidisemque ibi praeteriens lucer
nam ariantem .... i veni velum prηdens im
joribus eiusdem Ecclesae, tinctum , atque δε- pictum , on babens imaginem quasi Christi . vel sancti cuiusdam non enim memini cMus imago fuerit ) cum ergo virasem in Ecclesia
minis pendere imaginem , scidi illud;--gis dedi consilium custodibus Husdem loci, ut
paverem mortuum eo obviaverent.
Respondent Catholici Doctores cum Αl: no Copo dialogo cap. 22. illam partem epistolae, quae hanc historiam xclari , suppo stitiam cste , & ab haereticis additam , quod utique apparet Primὸ , quia tempore S. Hieronymi plurima illius epistolae
Graeca exemplaria extabant, ut ipse testatur epistola ICI. nec tamen Iconomachi in Pseudo Synodo Constantinopolitana, qui omnia sanctorum Patrum lcstimonia sp cie aIiqua cultum imaginum impugnantia colligere , & referre studuerunt, nullatenus istius testimonii Epiphanii memineis rum , non omissuri si ii in i pis tempore , in codice Graeco Epiphanii, de in Lai no Hieronymi fuisset. secundo , non est verisimile S. Epipha
nium optime callentem secros Canones quibus cavetur ne unus Epr opus in alterius
dioecesi absque ipsius licentia Episcopale munus exerceat ausum fuisse id attentare ii dioecesi Hieresolymorum Antistitis et aut si id attentasset, haud dubie de illo non mia
122쪽
De Veneratione Sacrarum Imaginum. II
niis conquestus suisset Ioannes Hierqsolv-
itanus, quam conquerius est, quod in sua dioecesi se inscio Presbyterum ordinasset, ut constat ex eadem epistoIat nullatenuS tamen de hoc querimoniam instituit, ut patet ex epistola 6I. S. Hieronymi respondentis ad omnia , quae Ioannes objiciebat Epiphanio.
Tertiὸ, quia S. Damascenus orat.2. de imaginibu 3 circa finem, respondens cuidam testimonio S. Epiphanii ab Iconomachis objecto, ait sermonem illum esse confictum ab aliquo, qui S. Epiphanii nomine abusus est. Quod utique confirmat ex eo, quod ejus Ecclesia Cypri semper fuerit imaginibus exot nata usque ad Iconomachorum
suarto , cum S. Epiphanius complexu, fucri omnes. haeretes. quae ad suum usque tempus Ecclesiam vastaverant, si imaginum
cultores revera contra Scripturam agere
fuisset arbitratus , haud dubie illos interhael eticos annumerasset, cujus tamen haeresis nusquam meminit.
. Denique appendix illa priori parti epistolae repugnat; Nam tota secunda parte notat Ioannem Hierosolymitatium esse Oi i genistam , & de se ipso esse conquestum, quod dixisset eum non debere laudare ori enem Atii Patrem, &aliarum har sum ra-icem: at in illa extrema parte monet eum quasi Catholicum , ut fugiat Palladium, quia haeresim Origenis disseminabat, &tuebatur ue quod certc non mimis fuisset ridiculum, quam si Catholicus adhortaretur ministrum Calvinistam, aut Lutheranum, ne commercium haberet cum alte.
ro comministro, quia Calvini, aut Lutheri haeresim praedicat. Respondet pecunia, cum Mariano Victori. No in annotatione ad illam epistolam Uasque sto disp.93. p. l. quod sib. Epip aanius haec fecerit, propterea fecisse, quod existimaret imaginem illam non esse aliculuSSan. eti, sed profani cuiusdam hominis, quc mvenerari, ut fimstum, in Scripturam pugnat: si enim putasset illam imaginem esse alicujus Sancti, non diceret babens imaginem quasiCbrii, vel sancti etiJusdam, sed scriberet absolutὰ, babos imaginem Cissa, aut sancti. Unde parenthesis illa non memini eu sim non denotat eum non potuisse scernere, an esset imago Christi, vel alterius Sancti. Enimvero si illam deposuit, &laceravit, id facilu judicare potuit, significat igitur per illam parenthesim se ab inc lis illius loci non potuisse rescire cujusnam hominis, profani an sancti esset illa imago. Unde, ut observat Uasque , parenthesis non debet reserti ad illud, Cisisti, vel sancti ea-Jusdam, sed ad illud, babens imaginem, quasi diceret, non memini cujusdam hominis esses illa imago, quae ante fores templi ea majestate, & veneratione pendebat, ac si esset Christi, aut alicujus Sancti. Confirmatur, quia addit ibidem, quod ut
compesceret murmur incolarum illius I ci , promisit se daturum aliud velum, ac statim cessasse murmurationem; quod signum est, incolas illos non fuisse etiam certos cujus esset illa imago; si enim existimassent suisse imaginem Sancti, aut Christi, quam in veneratione habebant, non annuissent ipsi dumtaxat aliud velum promittenti, ne
solum dixissent si seindere valuerat, Justum
erat, uι aliud daret velum, is, mutaret: sed ultro requisissent, ut aliam Christi, aut illius Sancti, quem colebant, imaginem sub
Obiieiuni sextὸ S. Augustinum lib. de consensu Evangelistarum cap.9. ubi ait eos errare, qui C flum, D. Am ἰοι in pictis p rietibus quaesierunt. Et epist. 40. qu. 3. de sι- mulachris, quae in loco insigni collocantur, ut adorentur 3 necnon & concione 2.
in Psalm. II 3. exponens illa verba, Os babent, non loquentur, ubi ait, in te lisCbristianorum ebe quidem vasa aurea, O argentea , sed non talia, quae os babeant, is, non trixantuν, is, quibus supplicetur. Res nil ex praelatis S. Augustini te stiinoniis posse elici, quod Iconomachorum errori patrocinetur, non quidem en
prima auctoritate; siquidem ibi S. Augustinus non damnat imaginum picturas, &repraesentationes, sed crassam eorum culpat ignorantiam, qui ex eo, quod viderent S. t muli effigiem una cum imagine Christi, re S. Petri depingi , colligebant etiam S. Paulum Christi Domini, dum mortalis interris viveret, fuisse Discipulum: unde ii-lam ignorantiam arguendo subjungit, res promeruisse deeipi, quod omissis saeris codiei. bur, in quibus se ratem sui erromis cogηουιμsent, eius probationem qi fieriat is ris. Ex quibus contra Iconomachos insertur tempore S. Augustini apud Christianos fui s. se usu receptum, quod imagines Christi, de Apostolorum pingeremur. Non etiam eis suffragatur sccunda auctoritas
123쪽
II 8 Tract. I. Disp. III. Art. III. Sech. II. Quaest. L
ritas ex epistola qς. siquidem ibi tantum dicit C stianos habere , quod culpent in sacrilegis ritibus Paganorum, non quia eo νuant rempta, instituant Iacerdotia , is, faciant sacrificia, sed quod Nec idolis, cy, daemoniis ex bibeant ι quinuo idola bis sedibus sirentur b mrabili sublimitate, ut astraecantibus, Onimmolantibus attendantur, ita ut ipsa Militudine animatorum membrorum, atque sensuum,
quamvis sensu , i , --a careant, ossiciant
tur. Quibus verbis aperte sinistrat se sermonem facere de simulachris, & idolis , in quibus Gentiles aliquod Numen inesse putabant: certum est autem, quod Christiani ita imagines venerentur , ut nihil in ipsis inesse putent dignitatis, & excellentiae, nisi ratione prototypi , quod adum
Denique nis quidquam etiam eis sumagatur ultima S. Augustini authoritas , ibi namque dumtaxat loquitur de idolis , &simulachris, quibus Gentiles supplicabant;
non autem negat esse in templis Christianorum imagines , uti nec vasa aurea , dc argentea , quibus non supplicamus, sed
sos Dcq ue neque enim Catholici preces
suas ad in agines dirigunt, sed tantum ait, Sanctos, quos ipsae repraesentant Denique Mitieiunt: Omnis idololatriae casio a Chrissianorum lcmplis est submovc n-da: at imagines sunt eiusmodi Igitur, &C. Major constat a simillia Nam EZechias a. q. Reg. cap I8. laudatur, quod deturbaverit serpentem aeneum, quia Iudais erat occasio idololatriae ἀων mincirem, siquidem, inquit
rus ad q. 2 dist. 3. art. o. Ecclesia studi se cavet ne in templis. Oaristianorum collocentur imagines, quae sint vel falsi dogmatis, vel praebeant populo occationem erroris , praecipitque palloribus , ut sedulo
incumirant, quatenus populos instruant circa cultum 1acris imaginibus impendendum ἀUnde non est par ratio de nostris imaginibus, ac de serpente aeneo, quia hic tunc temporis tanquam aliquid divinitatis in seipso habens, a Judaeis colebatur , ut nΟ-tat S. Augustinus lib. Io. de civit. Der Cap.8iassem serpentem, inquit , propter facti me-m Iam reservatum cum Hea populus e rans, tanquam idolum, relere caepior, me-ebias Rex redigiosa potestate semiens cum ma-gηa pietatis lauae contrivit.
Ex bis apparet, quam perperam haeretici hujus temporis Catholicos ca Iumniis inces.sant, quod videlicet idololatrarum instar, imagines non solum in templis collocent , sed etiam in processionibus publice circumserant . Enim vero nihil aliud facimus, quam Israelitae , qui ex Dei instituto Arcam cum Cherubinis ad Dei honorcm pluribus anni ScircLmserebant. Adde quod hiijusmodi usum
Deus etiam miraculis comprobarit. Adscribam unum, atque alterum Notum est,
quod Cregorius Magnus, cum saevissima pellis Romae laviret, ac multae simul aliae cal mitateS accederent , religiosam in die Resur-ruclionis supplicationem instituerit, & imaginem Dei Genitricis per hanctumLucam depictam in publicum deferri curaverit, &piam circumgcstationem Deus miracul comprobavit Etenim quacunque ferretur
imago, pestilentis coeli gravitas depulsa, Moptata salubritas in urbe consectita est. Ubi gratulantibus omnibus Deo, ecce tibi Angelus, qui sanctam Virgincm his vocibus e coelo alloqueretur: Regina caeli, Letare ineluia: suis suem merui a Portare, alleluia: Resurrexit Mut dixis , allelui, Quam orati nem simul , atque Gregorius coram audivit, divino Spiritu statim excitatus, eam in hunta modum explevit: Ora pro nobis Deum , a
Pluia . Quod Canticum deinde solemne mansit in Ecelesia, & Paschalis laetitiae, ve Iargumentum, vel confirmatio quotannis esse consueyit. Eandem historiam a veretibus. acce piambigonius quoque confirmat.
SA. ne imagines Cisi, i , is, Sanctarum diagnae sunt aliqua adoratione ,-venerati ne . Haec est de fide, & probat primo Α- lanus Copus dialogo 3. cap 8. ex illis omnibus Scripturae tunibu& , quibus affirmatur res etiam inanimes divino culivi di. catas , & sacras aliqua veneratione es Iedignas. Sic Exodi 3. Solve calaeeamenta de Wibus tuis, heus enim , in quo stas, terrinsancta est . Et Psalm. 08 adorate stabellurem pedum eius, quintam sanctum est, quod intelligitur de Arca Domini, quae tib i. Palati p. . ca Ditia 28- appellatur Ic bellum p dum: existimabant enim Hebraei Deum s dere veIut in throno super alas Cherubim, qui erant super Arcam, juxta illud
Psalmi 79. sui sedes super Clarubim , de
pedes ejus super Arcam tanquam in sudipedaneo, seu scabello pedum quiescere. Hino
124쪽
De veneratione Sacrarum Imaginum. II9
summa veneratione illa Arca erat tractanda, a solis Levitis, di Sacerdotibus I qua-Propter OZa Percussus obiit a. Reg. o. s. quod, ut existimat I ramus, cam in plau- atro posuisset, cum humeris esset religi ac, ec a viris sanctis portanda , juxta illud Isaiae 32. Μundamisi , qui sertit vasa
Domini, Se ideo I. 1 eg. 6. ex Bethsamitis plures Uecisi sunt, quia sine debita reverentia curiosuis eam aspicere voluerunt. Nec re cri, quod in Hebraeo textu legatur adorate ad scabellinn, non vero adstrate
sabellum, ut objici imi haeretici: nam H laraicu non est verbum, adorate , sed pro- se te . unde clim si idem se prosternere ad scabellum, ac adorare scabellum, COnsequens est, Quod eo doci exprimatur veneratio. di adoratio Arcae dcoita propteret, ainem, dc habitudinem, quam habebat .ad Deum. Quidni igitur pari ratione cultus impenderetur sacris imaginibus, propter similem causam QPrabatur se nia ex definitione Conciliorum, in quibus sacrarum imaginum uius,
de cultus contra suborientem lcon octastarum haereum asset tu, fuit , dc propagatus: nam ut millas faciam varias Synodos hac de re uim in Oriente, Nim in Occidente coli elas: illas commemorare juvat, quae Romae
congregatae sunt sub variis Summis Pontificibus, quos refert Adrianus Papa in responsione ad librum eudo νοhnum his verbis: M Nam di I Taedecessores nostros, videlicetis beatissimos Pontifices Gregorium , dcri Gregorium, Zachariam, Ec Stephanum, o Paulum, i& iterum Stephanum , repeliri mus P. O sacrarum imaginum erectione inti Spiritu sincto ferventes rectae fid i Zelumis habere. Pro quo Dominus Gregorius Pa-
pa secundus junior, una cum 79. sancti Lis simis Epistoris, ante consessionem beatiis Petri Apostolorum principis piasidens,,, multorum sanctorum Patrum testimonia is roboran res, venerari , Ec adorare sacrasis imagines in corum Concilio censueverunt.
is Porro de praedecesIbr noster sanctae r is cordationis quondam Dominus Stephanus,, Papa .smiliter cum Epist is partiumri Franciae, atqueItaliae praesidens in Basili- ,, ca Salvatoris Domini nostri Iesu Christi,
,, quae appellatur constantiniana , praede- , , cessoris sui venerabile Concilium confir-ri mans, atque amplectens, magis, magi L,, que, di i pie una cum omnibus Episcopis Praesidentibus, Sanctorum Patrum testi- .moniis adhaerentes, adorare, atque ve- is nerari sacras imagines statuerunt. Un- is
de de beatus Paulus Apostolus d ,, cens, inquit : Tenete traitiones , quas Maerepistis. Et iterum, Ses licet nos, aut is
an ius is caelo evangelirat vobis , praeter ,, quam quia ιvangelizamus vobis, anai mafin is
Venim apertissime hoc Catholicum, ac fidele dogma traditum , ac definitum fuit in VII. unodo generali Nicaena 2. Rist.I. in professione faei, his verbis: statuimus cum omni ex a cura, ae taeensia similiter, ae sanctae erueis, is, vivifica figuram , v nerandas , o, sanctas imagines palam promni, qua coloribur resperi e constant, aut Maxavis idonea materia in sanctis Dei meleisit, insacris vasis, o, vestibus, nee. ηοπ O
parse libus, o, tabulis , oribus, iacviis'. nem m tum Domini, ac Dei, is, salvatoris nostri Ieseu Cb isti imagines: tum incontaminatae dominae nostra santi Dei genitricis, nec- nouianorabiliam Aurorum, ac Sanctorum omnium, piorum virorum; quanto enim se quemlur ere imaginatam expressonem videatur, tanto magis, qui illas antuentur ad ρω- totvporum recordationem , 6, desiderium exei- tantur . 33 ut ipsis osculum , on honorariam adorationem deserant , non tamen verum , s eundum Asem nostram, Iatriae cultum, quis si divinae nasurae eonvenit A sed eodem modo veneremur, qvoguram pretiosae, ae viviscae erueis, is, sanari Evangelia , ac caeterassacra donariar Ium ut sussitus, o, lumina ad illas bonorandas adbot tur : quae fuit antiquorum religiosa con uetudo . Quibus verbis Concilium trinlicem errois rem perstrii gir, dc damnat . primum quidem 1 conocrustarum sacras imagines dem lientium . secundum corum, qui illas h nore, ac veneratione spoliaveranta Tertium
denique proscribit quorumdam superstiti
nem, qui Iconoclassis extreme oppositi v lebant sacras imagines adorandas e me codem cultu latriae, qui Deo debetur, ut refert S. Damalccnus ilib. de haereticis circa finem ubi stiperstitiosos illos nominat accusatorer Cbristianorum, quod an iam praeberent Saracenis Christianos idololatriae insimulandi. Adversus igitur hunc triplicem errorem sancte , religioseque Concilium pronum tiat: Primo, sacras imagines non es le constingendas: secundo, illas honore, ac veneratione esse prosequendas a Tertio denique, eas cultu latriae soli Deo debito non esse colendas
125쪽
etro Tract. I. Disp. III. Art. III. Sect. II. Quaest. I.
Eand cm veritatem definivit Conciliumiprcister praeclara eorum facinora celebram ,, Florentinum sessis. Sed omnium clari Didi sunt, & consequenter honorandi. Ma- sime Tiidentinum secas. his verbis. Ima-ljor vero probatur . Excellentia prototypi,, eines porro Christi, Dei parae Virginis ,:consequitur ipsum ubicumque est, &com- , , ct aliorum Sanctorum in templis prae- municatur illius excellentia , cui Commu-
is sertim habendas, & retinendas, eisque picatur ejus esse ι sed prototypum est in ,, debitum honorem, & venerationem im-lipsa sui imagine, imo eli ipsa imago, pr
M pertiendam, non quod credatur inesse ut formaliter consideratur secundum rati
,, aliqua in iis divinitas, vel virtus propter nem repraesentati ; S imago est quaedam ,, quam sint colendae, vel quod ab eis ali- participatio illius prototypi, nam & ab is quid sit petendum: vel quod fiduciae in illo desumitur, & fit ad instar illius, de ,, imaginibus sit figenda, veluti olim fie-Iillum repraesentat, imo est iplammet pro-
bat agentibus , quae in idolis spem suam totypum non in essendo, sed in repraesenis collocabant, sed quoniam honor, qui tando : ergo est capax honoris repraest ri eis exhibetur, refertur ad prototypa , tali, & relativi. quae illae repraesentant ita ut per imagi- Confirmatis auilioritate S. Athanasii Ora-M nes, quas osculamur, & coram quibus tione q. contra Arianos, ubi loquens de M Caput aperimus, & procumbimus, Chri. imagine Regis, cum dixi t illam posse sicri num adoremus, de Sanctos, quorum il- inspectorem alloqui; Ego, i , Rex unuris is lae similitudinem gerunt, veneremur: Id mus, ego enim in illo sum, ille in me, M quod Conciliorum , praesertim vero sc-sqvod in me animaisertis, id quoque in illo aniri cundae Nycant Synodi decretis contra madiertis, is quod videris in illa, videris c ,, imaginum oppugnatores est sancitum . in me: statim significat imaginem non solum M subdit ratimem cur plagi, O, effetari δε- esse Regem quantum ad expressionem lineari beaηt, ae eis b os deseratur. illud vero mentorum corporis, sed etiam quoad diri diligenter doceant Episcopi per hist ignitatem, & excellentiam Regis, quae m is rias mysteriorum nostrae Redemptionis raliter in ipsam imaginem redundat, aitis picturis, vel aliis similitudinibus expres- enim ι aqui igitur acat imaginem , in illa ,, ias, erudiri, & confirmari Populum in adorat ipsum Regem, quippe eum ipsa imago,,, articulis fidei commemorandis, de assi- mbil aliud sit, ovam forma Regis, ac species: a, duc recolendis r tum vero ex omnibusMIdem docet S. Basilius lib. de Spiritu sancto,, sacris imaginibus magnum frustum per. cap. I 8. Rex dieitur, inquit, Regis imm , ,, cipi, non sollim quia admonetur Popu- non autem duo Re ει ι neque enim potestasset ,, lus Deneficiorum, Ac munerum , quae a l ditur , neque gloria dividitur . Quibus verbis,, Christo sibi collata sunt, sed etiam quialsignificat dignitatem, & excellentiam, quς is Dei per Sanctos miracula , & salutaria est in Rege, redundare in illius imaginem, is exempla oculis Fidelium subjiciuntur ,sde ei inesse secundi im moralem hominum M ut pro iis Deo gratias agant, ad Sancto- aestimationem. Hinc S. Ambrosius in Psal.
rum imitationem, vitam, moresqlie suos II 8. sermone Io. praeciale ait: sui coronat ,, Componant , excitenturque ad adoran-iimaginem Imperatoris, utique illum bonorat ,ri dum, ac diligendum Deum, de ad pie- esses imaginem eo natis, scilicet quia ho- ,, talem colendam. Si quis autem his de- nor imaginis redundat in sonorem pro- cretis contraria docuerit, aut senserit , totypi, sicut honor prototypi in ejus esse anathema sit . fgiem redundat. Probatur denique ratiise . Honor qui de- Deinde, uuidquid est capax injuriae , est fertur prototypo , etiam redundare debet etiam capax alicujus honoris , di cultus zin illius emnem: sed Deus, Clarissus, de sed imagines per narum illustrium, capa- bancti omnes honorem merentur , dc ve- Ces sunt injuriae, & contumeliae, ita ut in nerationem : ergo Ze illorum imagines . Iuria ipsis irrogata redundet in ipsas pers Minor constat quantum ad Deum, dc Chri- nas, quas repraesentant, ut docet Methodius sum. Constat pariter quantum ad Sanctos; c iat. a. de Resi irrcistione his verbis , Sicut Quisquis enim excellentia, & dignitate pre- Regum imagines honoramus, licet ex aere, sax Ilat, honore dignus est: Sancti autem mul-I ear tantumeliωὶ trativeris, ias titulis; tum propter eminentem gratiam, i is non ac st lutum , aurumve contempserit rium propter eximias virtutes , tum denique s sed tanquam in ipsum Regem impius exti.
126쪽
De Veneratione Sacrarum Imaginum.
tot, tandemnatur; se angelorum , quas ex
auro conflamus imagines I eas ad bonorem, gloriam Dei conficimus.
Hinc constat ex variis historiis principum , etiam Christianorum illos supplicio
affecisse eos omnes, qui suis imaginibus injuriam, & contumeliam secerant; nam resert S. Ambrosius de obitu Theodosii, illum plurinios Antiochenosoccidi jussisse, quod
suae uxoris imaginem ignominiose tra Lsent. Unde etiam Deus plerumque divinam suam ultionem exercuit in eos , qui imFines , vel fregerunt, vel contumeliose tractarunt, ut videre est in Ecclesiasticis Annalistis; maxime Eusebio lib. I cap. I9. & RL- uno in libris demiraculis, & imaginibus. Tertio denique , Deus multa dignatus est miracula patrare ad praesentiam M. imaginum: Ttim ad remunerandam devotionem illorum, qui illascolebanta. tium ad puniendam impietatem eorum ,qui illas ignomini re tractabant: igitur signum est iIlum velle imagines in honore, & reverentia haberi. Antecedens constat ex VII. Synodo, Act. q. ubi plurima reseruntur miracula patrata O casione sacrarum imaginum. ras adde, quod imagines Christi, &Sanctorum multas prae se terunt utilitates , ob quas non solum servandae, sed & colanda videntur, quas omnes expendit VII. Syn dus. Prima est, quia librorum jnstar Hic laserudiunt, eosque fidei mysteria, &Sanctorum praeclara facta edocent, solet enim pictura iacens in pariete Ioqui, ait Sanctus Gregorius Niss. Orat. de S.Iheodoro . Hinc docet S. Gregorius Magnus lib. 7. epistolarum epist. Ii I. ad Serenum Massiliensem :quod idcirco pιEura in Ecelsis adbibetuν, titia, qui litteras nescιunt, saltem in parietιbus videndo legant, qua legere in cadicibus non
Secundo: Imagines emacius movent at quando ad virtutem sectandam, vitiumque cavendum , quam libri , vel conciones . Hinc Gregorius Nysienus quem referunt Patres VII. Vnodi, visa Imagine Abrahae s crificantis suum si Itum lachrymatus est, unde addit Theodorus Catanae Episcopus , suant ὀ magis depicta incarnata dispensatiacbrasti Domini nostri , qui propter nos iam foctui s, viaentes ad promum , is, Iacbin murum estissionem bortabitur λ Referunt ibidem ex Gregorio Nazianzeno serm. de vir imie habito in carminibus , quod cum mere
tria ab adolescerue ad netarium ut advO
cata, prospiciens juxta portam illius, vis
disset imaginem Philosophi Piaemonis: tanisto pudore suffusa est , ut viventem verecundata depictum statim retrocesserit , dc in meliorem frugem sese receperit. Unde inserunt Patres, quod si emgies Philos phi tam emcax, ac potens fuerit, ut scor tum immutaret, qiiamae essicacitatis debent esse Christi , ac Sanctorum imagines, ut ad eorum vestista sectanda nos provocent λ. Tertur. Imagines Christi, & Sanctorum eorum virtutes, & exempla reserunt, &adit Ia lectanda nos adhortamur; nam , etsi Mipio Africanus dicebat nulti se magir antis
mari ad virtutem , quam um exemplis,
quarum imagines in saro de Bas videbat, ut refert Plutarchus in ejus vita, quanto magis taristi, & Sanctorum emi es nos pr vocare debent ad eorum virtutem sectandam λHas omnes uti Iitates egregie explicat Samctus Bonaventura in I. dist. 9. artic. I. q. 2.
ubi docet, quod imaginum i mroductio in
Ecclesia non fuit absque rationabili causa. ,, Introductae enim fuerunt propter tripli- ricem causam, videlicet propter simplicium ,. ruditatem, & propter affectuum tardita- istem , & propter memoriae labilitatem . is Propter simplicium ruditatem inventae sunt, is
ut simplices, qui non possunt legere, in is hujusmodi sculpturis apertius possint sa- is
clamenta nostrae fidei legere. Propter ι - is Ma tarditatem similiter introduri sunt , , videlicet ut homines, qui non excitantur is ad devotionem in his, quae pro nobis is Christus rassit , dum illa aure perci- is piunt, saltem excitentur , dum eadem nin sculpturis, & picturis tanquam Prae- is
lantia oculis corporeis cernunt . Plus is enim excitatur affectus noster per ea, ,, quae videt, quam Per ea , quae audit. , ,
Unde Horatius de arte Poetica circa is medium is Segyius rernant an os demissa prr is
Idam quae sunt oculis subiecta fidelia o
bus, i . υPropter memoria labilitatem , quia ea , quae audiuntur solum, facilius traduntur ,, oblivioni, qnam ea, quae videntur. Fre ,, quenter enim verificatur in multis illud, is quod consuevit dici: Verbum intrat per Aunam aurem , & exit per aliam . P - isterea non semper est praesto, Rui bene- ,, ficia nobis praestita ad memoriam redu- iscat is
127쪽
I et a Traef. I. Disp. UU An. III. Sect. II. Quaest. I.
cat per verba : Ideo dispensatione Dei ,, factum est, ut imagines fierent praecipue is in Ecclesiis, ut videntes eas recordemuris de beneficiis nobis impentis, & San. ,, ctorum operibus virtuosis. Olfierunt se: δ haeretici varios Scripturaeeratus, quibus prohibetur cultus omni scutiptili impendendus, nam Exodi 2 o. Non facies tibi sculptile , neque -ηem fimilitudinem, quae est in caelo desupera ise. Levitici et s. Neu facietis vobis i um, nee scalptile, nec titulas erigetis , nee iMηem lapidem po-
auris in terra vel , ut aisretis eum.
Resp-des, his, & similibus forte prohiberi cultum omnis imaginis sive Dei , sive
Patriai charum , sive aliorum Sanctorum, ne foret eis causa idololatrandi; cuin enim crassioris essent genii, proclivissimi erant ad id Iolatriam: ideo tit omnis idololatriae rem veretur Occasio congruum fuit, ut eis prohiberetur quarumlibet imaginum cultus. Inde tamen non est consequens, quod etiam
ille sit prohibitus Christianis : sicut enim
Nunc, abrogata veteri lege , non amplius tenemur legalibus praeceptis, & nobis licitum cst comedere plures cibos tunc temporis vetitos; sic nunc licet uti imaginibus, &Cab colere, quamvis eo tempore fuerint prohibitae. Respondesseeunia, illis Iocis non prohiberi cultum imaginum i sed tantum earum , quae falsa numina repraesentabant, quaequerro diis colebantur, ut dictum est in secundo notabili. I inde Exodi 2o. supra laudato,prilis prohibentur falsi dii, Non habebis Deo, alienos . in inde cavetur inanium Deorum sculptile: dc mitis adolatio illius sculptilis, ita quod tria ex unico praecepto prohibean-zur , ncmpe fabricatio imaginis falsi Dei , elusdem conservatio , S adorario . Hinc Deus rationem illius prohibitionis subjungit Ego sum Dominus tuus , quo significat se hac tria prohibere, ne scilicet sculptilia ista adorentur pro Diis, & habeantur ut idola
Obiiciunt seeunia varias Sanctorum Patrum authoritates. Primo quidem Hieronymi in cap. 3. Danielis, ubi ait, Castores μι tum , aut imaginem adorare non debent.
Similiter 1. Augultini lib. de motibus Ecclesiae cap. 3 Novi, inquit , multos esse sepulcbrotum,'picturarum asseratores . Denique Cregorii Magni lib. 7. epistolarum epist. II. qui ad Serenum Massiliensem Episcopum scribens, graviter eum redarguit; quod quosdam imaginum adoratores asi μηι inquit easdem Ecclesiae imagines , comest . atque proserit. De quo quid sentiat, his verbis exponit Cregorius : Et quidem zelum nos, ne quid manufactum adorari possit, habuisse lavdmmus e sed rame easdem imagines non debuisse iudicamus. Meir enim pictura mei s adbρ-betur , ut bi, qui litteras nesciunt, saltem in
parietibus umendo legant, quae in redicibus legere non valent. Tua ergo staterηitar,'illas pervare, is, ab earum adoratu populum prodidiere debuit: quatenus, litterarum nescii baberent, unde sesentiam bi striae einigerent, is populus in picturae adoratisne minime peccaret. Ad eundem porro Serenum alte iam scripsit ibidem lib. 9. epist. o. epi solam, in qua pluribus idcm illius factum rcdaigi iit. Et quidem quia
eas adorara vetuisses, omniηο laudavimus .f osse vero reprebendimus. Maximc vero ii sare offensus est, quod cum inter gentes babitaret. attendere debuerat, ne dum recta etelo incautὸ silere stur, feνοribus animis scandalumgener ret . Fraut vero non debait, quod ηon ad adorandum in Ecclesiis, sed ad i ratendas solum modo mentes frit ne, cientium collocatum . Et quia in locιs venerabit bus sanctorum depingi M.
congregare. Dcmum hortatur illum, ut imagine, restituat, & ne adorentur admoneat. Re pondet ad s. Meronymum 1ixtus Xenensis lib. s. l. ibliothecae sanctae . annot. 247. eum
loqui de imaginibus, Sila tuis, qtias gentes suis Regibus adhuc vivis effingebant. vel in publico loco collocabant, clualis fuit illa Nabuchodonosor Daniel 3. ad s. su sinum respondet Alanus c opus Dialogo 4. cap. T. eum loqui de cultoribus sepulchiorum : non Martyrum, sed quorumvis mortuorum, super quorum sepulchra dicit eos luxuriose Diabere, & mangu care, & suas voracitates religioni tribuere. Eodem pacto intelliget ad rationes picturarum , non Dei, Christit, aut Sanctorum, sed quorumcumque, & eos jure reprehendit , quod clim hristiani essent , indiscriminatim quasvis imagines ad sepulchi a positas colcbant, & more Gentilicio, religionis cujusdam praetextu , voraciatate super sepulchra contaminabantur. Dexique , Ad Sanctum Cregorium res. pondeo illum prohibere adorandas imagianes cultu latriae , qui soli Deo debetur, eo scilicet cultu , quo Gentiles suoru
128쪽
De veneratione Sacrarum Imaginum. I 23
Deorum Inania silvulachra adorabant. Hanc autem ipsi ira esse mentem aperid constat ex erus vervis in obiectione laudatis , idcirco namque prohibet adorandas imagines, ne illi qui recenter ex Gentilibus ad fidem , Ecclesiam fuerant recepti, ex imaginum aspectu eis parcm honorem tribuerent, qualem non ita pridem suis idolis impendebant. Quod autem Sanctum Gre-Forius non improbaverit cultum sacraram imaginum inferiorem eo cultu , qui divinitati desertur, probarunt Patres v II. Synodi , nec- non de Adrianus summus Pontifex in responsione ad lib. Pseud Carolinum 3 ex ejusdem Sancti Gregorii epistola ad Secundinum Religiosum inclusum, ad quem mittens imaginem Sal at ris, quam ipse postulaverat , quemadmodum illa sit colenda ita declarat lib. T. epistolarum epistola sq. scis quidem , inquit , quia imaginem Salvatoris in ri mn
cordationem filia Dei in eius amore recalescas , euias tu imaginem videre desideras . Et nos auidem non quasi ante ridiaritatem , ante a Iam prosternimur: sed illam adoramus , quem per imaginem. aut natum , aut possum, sedem in t ono sedentem recordamur . Quibus
verbis Sanetus Gregorius unificat in usu positum esse apud fideles Otholicos , ut
amagines venerarentur , & coram eis se se prosternerent, ita respiciendo prototypum,
ut cum exteriore cultu coram imagine exhibito interiorem voluntatis ast stum in illius. imaginis prototypum dirigerent. Obiiciunt tertia quaedam Concilia, in quibus imaginum cultus suit proscriptus, maximc Concilium constantino hianum sub Leone Isaurico, & alterum ibidem sub Copronymo οῦ nec-non re obesinum tertium .
Respondeo duo praelata Concilia Constantinopolitana esse nullius authoritatis , &momenti . Primum quidem , utpoce climnullus Patriarcha et interfuerit, & quotquot aderant Catholici Praesules , adversiis haereticam illius Concilii definitionem
Teclamaverint. secundum vero , quia ill
gitima fuit illius convocatio , & Celebratio ι unde falso sibi sanctae, magnae, ac universalis VII. Synodi nomen vendicat :auam ut VH. Synodo Act. 6. dixit Ioannes Cancellarius quomodo sancta , quae nec quid est soctum is notione suscepit λ Praese -- cum su polluta, execraada. M. namque, qui in ea em regati sint, ut prepistia fateamur , inter tangum , O, putatum non
distisaderant, on inter mundum immandum non disereverisi, Danem ineareati Dei Ve
bi , Domini videlicet η ri Iesu Christi, simi.
tiser ut reonem satanae , idolum nuncupantes.suomodo autem magna, O, universalis, quam
neque receperuut . neaue coneardaverunt res.
qnarum praesules Ecclesiarum, sed anatbemari bane rea mi erunt ρ Non babuit enim ariiutorem illius temporit Romanorum Papam , vel rei, qui circa ipsum sunt sacerdotes, nec
etiam per ricarior Hur, necue per encyclicam
episἀ- ι quemadmodum lex iactat Coae disrum . sed nee consentientes sibi Patriarebas Orιentis , Alexandriae scilicet, Antioobiae. aesanctae civitatis, vel commisistror, is, summos sacerri es, qui cum ipsis existunt.
Idem judicium serendum est de tertio Concilio Dbemo , cum ex VlI. Synodo
Aet. s. appareat praefatum Concilium Co flantinopolitanum, vocatum fuisse Ephesinum, occasione sumpta erroris a The
dosio Ephesino Episeopo , qui isti Pseud Synodo Constantinopolitanae inter Prae4 siles adsuerat. ωθιciunt quarιὸ Canonem a. Concilii Franc ordiensis, quo damnatur VII. Synodus quod imaginum cultum statuisset . ut diximus in praeludio hujus sectionis.
Respondeo variam , ac multiplicem esse de illo Cinone auilaorum sententiam. Uolunt enim aliqui primῖ cum Alano Copo
Dialogo η. cap. Iq. non esse damnatam
Nycenam Synodum secundam: sed sollim
Constantinopolitanam haereticam . Ucrum reclamant omnes Annalis, Francorum aia serentes Francolarii damnatam fuisse illam Synodum , Quae imaginum adorati nein, & cultum aefinierat . Sic imprimis ruscru .t Annale, antiquissimi , quos i mo a. inseruit Andreas Quercetanus, ubi haec hab.ntur: Palcba celebrarum est in Mames νι , ibique congregata est Synouus magna scoporum Giniarum, Germanorum , Dalorum ι in praesentia jam Priscipis s Caroli
bus facta , quam fi ιὸ se imam vocabant , a Ponto cum . Eadem, di Berti
129쪽
niani annales reserunt. Similiter Eginhardi annales, δεηοdus etiam, inquit, quae ante paveos a-s in Constanti mpili sub Irene, Constantim Nn nus eo egata , o sibi is non sinim septima , merum ellam unive
salis erat appellata, ut nec septima, nec universalis baberetur, disereturve quo supervacua, in totum ab omnibus abfeata est. Idem refert Ammonius in Annalibus Francorum
sub ann. 79q. ubi ita scribit, tui etiamc scilicet Francosurti J Sanodus , quae ante paucos annos Constantinopoli tangregata sub Dene ,-CGlantiso filio eius septima , o universatis ab ipsis appellata est , ut nec septima, nec aliquid diceresur, qvosupervacanea ab omnibus abdicata. Haec eadem verba ex ipso desumpsit abbas inspergenaes in
unico sub anno Ist. Rhegino autem M. 2. sub anno Nq. sic habet: Pseudo-Dmdus Grae strum , quam pro adorandis imaginibus
fuerant, a pontouibus scilicri Episcopis Francosordiensis Concilii J νeiecta es: Adoin Cisonico aηηο 792. ait; sed Pseud D dus , quam septimam Graeci appellant , po adorandis imaginibus abdisata 'nisus es . Joannes Aventinus in historia Bojorum sie inquit. Item acta Graecorum de imaginiabus ainandis recisa sunt. bitur ex iis omnibus constat damnatam fuisse in Franc sordiensi Concilio aliquam Graecorum. Synodum , in qua determinatus fuerat imaginum cultus. Certum est autem, quod ille cultus non fuerit propugnatus , imo
expugnatus in pseudo Synodis Constantinopolitanis : igitur de ipsis non fuit sermo in Concilio Francotbrdiensi. Nec reseri, quod eorum plurimi damnatam illam Synodum asserant fuisse celebratam Constantinopoli. Nam addunt sub Drene ,-ci antino flio e us congregatam,uibus significant in Concilio Francosoriens damnatam fuisse illam Sunodum , quae celebrata est sub Irene : Illa autem cst Nycaena secunda , quam sorte idcirco Constantinopolitanam appellant , quod primum Constantinopoli fuerat Ungregata, & inchoata, ut dictum est in pra Iudio sectionis. Meunia plurimi contendunt Patres Concilii Francosordiensis revera damnasse de- itionem Synodi secundae Nicaenae , sed rei gestae ignoratione plane decepti , ut te cum existimaverint ibi definitum es-1e eundem sacris imaginibus cultum impendendum, qui Deo deserri debet, Munt enim in illo Canone secundo , Asiata essin messium qu ita de nema Graecorum σν do, quam de adorandis ima inibus Costantino vi fecerunt, in qua serisum babebatur ι ut qui imaginabus Sanctorum, Daut 1πφeae
Disitati servitium , aut adorationem non impenderent , aBatsema iudiearentur : cujus tamen contrarium definitum fuerat per illam, nodum, siquidem act. I. Basilius Ancyrae Epistopus antea Iconomachus, non aliter receptus fuit in Concilio, quam profitendo iacras imagines esse venerandas duminat adoratione, quae pertinet ad honor rem, ut legere est in ejus consessione fidei
ibi exarata. Alii similiter Episcopi , qui Pseudo- nodo senstantinopolitanae interfuerunt, non aliter admissi sunt, quam confitendo honorem debere impendi scris imaginibus inseriorem ili. ν, qui Deό desertur. Nec refert, quod Act. 3. VII. Synodidi xisse videatur Constantinus Cypri Episcopus, ut habet liber Pseud Carolinus, Su- stipis, amplectoe bonorabiliter sanctas , c venerandas imagines , is, quae secundum se vitium adorationis substantiali, is, vivi atria ei Triηitati emitto . Certum est enim illam consessionem Constantini in Pseud Carolino Iibro corrupte , & vitiate referri: nam ipse Constantinus in supra dicta Act.3. approbans definitionem fidei Theiaori Patriarchae Ierosolymorum , sic loquitur et consentis, concors efficior, i seipioi, is, amplectens iamrabiliter banctas, Ο venerabiles imagines, atque adorationem, qua per
latriam, id est Deo debitam servitutem esici
tur , sui supersubstantiao , O, divi ae Trinitati impendo . Quod certe directe adversatur praetenta illius consessioni, prout in Carolino libro, jacet exarata. Ex quibus inferre licet, quod acta illa VII. Synodi , quae ex Graeco Latina faetii, missa sunt ad Adrianum summum Pontificem, & ab eo in Gallias, depravata fuisse: siquidem Graecae aliud longe significant, quam Latina, cujusinodi in Α-driani Apologetico, de in Pseud Caroliuno libro leguntur 3 nam Acta Graece ex rata continent sensum Catholicum, nempe imagines esse adorandas; non tamen eo adorationis genere, quod Deo debetur 3 Latina vero significant imagines eodem latriae cultu prosequendas, quo sanctissimam
Quod autem coniicere liceat etiam Adrianum summum Pontificem non habui me
130쪽
De Veneratione Sacrarum Imaginum. I 2s
traducta a L UII. Synodi , dum rescribens ad Carolum Magnum respondet aliquibus objeetionibus in Pseudo-Carolino libro expressis, aperte satis colligitur ex eo, quod faciens satis confestioni illius Constantini Cypri Episcopi, qua Pseudo- Carolinus liber contendit illum voluis Ieeodem cultu venerandas sacras imagines,
quo divina I rirritas , nihil aliud reponit
Pontifex, quam quod revertentes cx prava haeresi, conantur abundantissimc Ecclesiae satisfaceres nullo autem nego Ilo, NI Onse doctius, ac melitis illam solvisset, &diluisset objestionem , reponendo consessionem illius Constantini corrupte, & depravate fuisse in objectione positam, si ipse ad Graecum exemplar fidei ster cui nunc
habemus tomo P Conciliorum opera , Scstudio Philippi Lab i) exarata, α traducia habuisset acta VII. Synodi.
Neeleas summum Pontificem, cum acta
illius Synodi transmisit in Calliam, illam
Jam approbasse, & inter Oecumenicas Sy-N odos computari voluisse; ac proi n de oportuit illum tunc temporis habere illius Synodi acta integra. Reyμπῶς enim summum
Pontificem eatenus tantum Concilium tunc temporis approbas e , quatenus a suis Legatis Romam reversis audiverat viva V
Ce Synodum Nicaenam sacras imagines ut isse loqui me circa finem suae epistolae ad Carolum Magnum in pristino statu erexisse , de eis Osculum, & honorabilem salutationem esse rudflendam , non autem verum cultum adorationis latriae, quae sinii Deo est impendenda , & insuper damnaverat Pseudo- nodum Constantinop Iitanam sub Constantino haeretico: Dιῶν, inquit, suscepimus synodum : nam si eam misim recepi mus, ad suum pri-βηum morem Digent reves, quis pro tot
mulium animarum Gristianarum interisu , babuit reddere rationem ante terribile . ων. tremendum divim iudaeis examen , nisi nos
solummodo λ Et insta, Nos ver. adbuc pro eadem Dηodo nullum responsum bactenus eidem Imperatori Constantinopolitano rei
Adimus, mrtuentes ne as eorum reverterent in errorem, lyc. Quibus verbis indicat se nondum plenarie, de publico, ac authentico testi inomo quod posteriora temporabulum appellaverest illam Synodum approbasse, de dumtaxat eam ea lege recepisse, uuia ipsius Legati testati su rant viva voce,
DiI in illa Sunodo fuisse delinitum, quod Hagen TDol. Tom. vlli. Catholicae , ac Apostolicae doctrinae non
Πνιώ, Baronitis ad aηnum TN. ingenue quidem fatetur Nicaenam Synodum in Frane ordiensi Concilio fuisse damnatam i non quidem a tota Synodo, sed dumtaxat a quibusdam Episcopis Iconoctastarum errore ininfectis, qui certa capitula de Nicaenae Syn di aliis excerpserant, & ea Carolo Magno Imperatori eo fine obtulerant, ne scilicet in suo regno illius Synodi decreta publicari, & recipi permitteret, quae quidem excerpta, in fascem redacta. & quatuor libris distineia misit Carolus ad A trianum summum Pontificem , ut de iis quia sentiendum esset aperiret. Bullarminus vero lib. 2. de Romano Pontifice cap.8.existimat Francosordiensem Synodum revera Nicaenam im-robasse : sed per errarem, is, materialiter, eceptam ab auctore librorum Carolino. rum, qui dupliciter mentitus est, primum quod in Nicaena deerctum esse finxit, ut
imaginet adorarentur ciatu latriae Deinde.
zza a Graecis me consensu Papa Romani Eis esse factum asseruit. Quarto, probabilius niihi videtur diee
dum cum Vasqueae diis. I . Kellisos,qu.2S. art. 7. Wrnardo Y M lib. de sacro adorationis cultu d. 3. qui secl. s. existimant Concilium Francosordiense nil quidquam adversus VII. Synodum decrevisse, nec in ea actum fuisse de imaginibus, quidquid diacant Annalistae supra nominati, necnon&Hin arus Rhemensis in opusculo S s. capitulorum capitulo Io. qui in eo decepti sunt, quod Pseudo. Carolinum librum pro Synodalibus actis Concilii Franc ordiensis habuerint. Cuius sententiae fundamenta sunt, quod Concilium Francosordiense habuerit Ixgatos Adriani Pontificis, ut supra dicti historiae Francorum Scriptores a Llarunt , a quibus Patres collecti rescire poterant VIL Synodum non decrevi ste ima gines eodem cultu, quo sancta frinitas, cile colendas: &sic de hac veritate celtiores facti a sua contra UlΙ. Synodum definitione libenter abstinuissent. Cujus observantiae maximum argumentum est, quod in libro iaci syllabo nomine illitis Nynodi a S. Paulino Aquile, nil scripto, postquam sententiam excommunicationis tulisiunc in eos,
qui contrarium de servitute , & adoptione Cluilii sentirent, sublunt Patres, se varo per omum juris Frmogia hummi Ponsimcis Domini, PaIr3s nor adnanι, prima