장음표시 사용
191쪽
Ita Tract. I. Di p. III. Ait. III. Sest. III. Quaest. L
dem authoritates de Alva in militia Immacula in Concentionis contra malitiam peccati originalis. Hinc in Sole veritatis n. 28. Observat praefata verba non esse S. Antonii Paduani, sed S. Antonini Florentini
adversariis S. Antonio Paduano assidia. S. Bernardisum dico , imius verba in ob elione laudata non favere adversariis,
nam νemovere culpam originalam, non est dumtaxat eam auferre, & abstergere, clim
jam existebat, sed etiam praevenite ne inficiat. Enim vero removere aliquem a legibus, idem est, quod eum non adigere ad servandas leges. Quod autem alia non sit ejus viri satietissimi sententia , patet ex eodem sermone, nam in ejus initio sic ait: Sacramentumgloriosae Virginis Matris Dei su MI Ufimum ad reverendum , devsissimum adtraciandum , dulci num ad contemplandum. Hodis dilectissimi, premitur nobis gloriosa equidem dies ista, quae iubar solaris luminis x bis offert, dum conceptam pronuntiat Dei Matrem , iso. Si ergo dies Conceptionis Mariae fuit gloriosa , quae splendore suo pias
mentes infimi at, illuminat , & roborat, ct sacramentum sublime, rc verendum, devotissimum, dulcissimum: igitur non cum Culpa , atque peccato fuit Conceptio illa . Item infra plus insinuat dicens : In quibus vectis sapientia Dei de cribis triplicem gratissum B. Huisis satvm . Primum, Con-
ptionem dicis esse sicut staris , c c. Si ergo
lse inardinus commendat Conceptionem ,
sicut Nativitatem, & Annuntiationem, in quibus nulla fuit macula, aut culpa , ocdicit Conceptioncm fuiste sicut bolem . re gratiosam, hoc est, gratia, ac claritate1anctitatis illustrem; consequens est, quod
tantum abest, ut ipscmet immaculatae on. ceptioni adversetur , quin imo ei patrocinatur, si aequa lance eius verba trutineS , ac perpendas.
Respondeo tandem cum Doctore in 3. dist.3. q. I. n. Xq. omnes quotquot oblici pollunt Zanctorum authoritates nihil aliud signi. ficare, quam quod beata , irgo via feminali ab Adamo propagata habcbat dcbilum contrahendi peccatum originale , ec ex vi suae Conceptionis illud conti axistet, nisi speciali Dei privilegio Mus anima, e dem instanti, quo formata suit, gratia sanctificante fuisset illustrata. Nam ut praeci re docet Piti antis noster h: cari. s. B. Vir go tripliciter fuit obnoxia peccato: Priamo , in lumbis Adae , Se aliorum parer
tum: Secundo, in utero ante animationem,
tunc enim jam existebat secundum corpus , & sic inficienda erat peccato . nisi Plaeveniretur. Tertio , in ipsomet instanti animationis, quia lices in illo eodem instanti reali temporis fuerit gratia donata, tamen prius natura ejus anima concipi potest sine gratia, Sc in statu indifferenti ad
gratiam, vel ad peccatum. distant adversarii. Prius naturaliter B. Vt
so fuit filia Adae, quam sanctificata ι sed in illo priori habuit debitum contrahendi
peccatum originale : ergo de facto prilis habuit originale peccatum , quam zo coliberaretur. Distrauit minoirem Doctoribidem num. Is
Habuit illud debitum positire in illo priori instanti, negat, quod enim competit alicui positive piliis natura, quam aliud, ξ test a stirmari de ipso simpliciter , pro imstanti temporis, in quo existit, Se in quo illud instans naturae includitur: de sic dici posset, quod beata irgo habuit pecca tum originale, & gratiam 1anctificantcm in eodem instanti temporis, quod est absurdum: in illo priori instanti nabuit illud debitum negative, quatenus non concipitur
habuisse aliquid pro illo instanti naturae,
ratione cujus non deberet contrahere peccatum originale, quia pro illo instanti nondum concipiebatur, ut habens gratiam sanctificantem, concedit. Quae utique sol tio legitima apparet etiam in sim tentia adversariorum, qui non negant Deum de
potentia absoluta potui sic Virginem ab originali praeservare. Urgem: H. Virgo in illo priori naturae, linquo praeintelligitur ad gratiam , non habet justitiam , nec concipitur , ut justa rergo necessario concipi debet, ut inlusta , vel ut non- justa, oc proinde ut habens
originale peccatum. εNegat sequelam Doctor num. I 8. Ivia, in
quit , obstrabentium non est mendacium . 2. 'sese. non enim intellectas non intelligens Me , intelligit non He 3 ut , non intelligens iamianem esse animal, non intelligis ipsum non an
mat , quia tune non post esse abstractio Fne mendacae , asserendo ab at quo , quod fibi sentiatiuer inis. OMiciant secunia . Si B. Virgo concepta sui sta sine peccato originali, opuS non
192쪽
De illibata Conceptione B. Virginis. I 87
habuisset Christo Redemptore, & Mediatore: sed hoc est absurdum: igitur, de C.
Negat majorem Doctor n. IS. Ipsa enιm, inquit, contraxisset originale peccatum ex rarisne propagationis communis, nisi Distet praeventa per gratiam Mediatoriis umis Mut alii Diguerunt C sto, ut per Dux merrtum remisteretur eis me tum iam contractum , ita illa magis indiguis Μediatore praeveniente mccatum , ne estri ab illa aliquando contνabendum, rei a confraberet.
i Instanti Nullus sinquit S. Maelmus Papa
cati servus-liber efficitur , nec redemptus
dici potes, nisi qui veνὶ per pereatum fuerit
ante captivus: igitur si B. Virgo non contraxit originale peccatum, vere, & proprie non egebat Chi isto Redemptore. Confirmatur a senili, quia licci Christus utinulti Iheolmi docent 2 meruerit bonis Angelis gratiam, qua praeservarenturai apsu ; non tamen propterea potest dici eorum Redemptor: ergo a simili non erit censendus proprie Redemptor respectu Urginis, si ipsam revera a peccato non liberavit .
Distinguo antecedene . Nullus potest dici redemptus, nisi qui fuerit per peccatum ante captivus , dcbito, concedo et rei platantiim , nego : Etenim proprid quis aliquem dicitur redimere a captivitate , de Carcere, dum eum jam propter debita de-Mudendum in carcerem, pro eo sati,facit creditori, & ejus debitum exolvit: at beata Virgo, ut cxpresse docet Doctor , habebat debitum contrahendi captivitatem
peccati originalis; de illud vi suae concertionis , ac propagationis ab Adamo via 1eminali contraxistet, nisi divinitus fui siet yraeservata. Hinc est, quod illa praekrvario vere, & proprie dici possit red ptio: secus autem est de Angelis, qui nul- Ium in se habebant debitum incurrendi lapsus, nisi praevenirentur 3 unde illorum pr. 1ervatio non ita proprie vocari potest redemptio, ac praestruatio B. Virginis. Obitriuηι terriὸ: Beata Virso lubjecta fuit
Omnibus poenis propter Originale pecca' tum praescriptis, puta aerumnis, ac moerin
ribus, imo etiam Ac morti: igitur pec&tum istud contraxit. Res ηddo, equidem haec omnia Virginem Dei param sustinuis te, non quidem in pu Nitionem , de necesutatem di sed ad meli- um, & ampliorem gratiam 3 .expediubat enim, ut Filio assii Iaretur, qui aerumnas,3e labores temporales, imo dc mortem ipsam pati voluit, ut copiosa apud ipsum foret redemptio : Potest enim . inquit is
Doctor n. 8. Mediator reconciliare ali- is quem, ut auferantur ab eo poenae sita ,,
inutiles, & relinquaturit cenis sibi uti- is libus: originalis culpa fuisset inutilis Ma- oriae; poenae temporales tamen fuerunt uti- , , les, quia in eis meruit: igitur, &C. ,, Ob ieiunt derique: Si B. Virgo peccatum Originale non contraxisthi, ik mortua fuissetante Ascensionem Christi , debuisset regnum
C lorum intrare: at nullus hominum ante
Christi Ascensionem potuit in coelum reciei siquidem dumtaxat per triumphalem Christi in coelum introitum, solum patuit illius adicus hominibus: igitur, &C. Negat sequelam ma oris I γoacir: non enim carentia peccati originalis necessario insertintroitum in regnum coelorum; nam,S. Patribus pi idem ante Christum natum vita sunctis, dimissum erat originale peccatum, nec tamen clara Dei visione donabantur; id quippe hominibus reservatum erat in illa Christi
Ascensione, ut videlicet ascendens in CC lum captivam duceret captivitatcm, & daret dona nominibus : Ita enim duerminaverat Deur, inquit Doctor n. I9. qias licet accepta- rei Passionem Cissipraevisam a i remittendum
culpam origi ratim omni credenti, e , erediturauum Passiorem; non tamen remittebat enam imprecato debitam, scilicet carentiam visionis divinae propter Pallionem praevi sim, sed propter ipsam exhibitam: & ideo liciit illis Patribus non patuit lanua, quousque Passio Christi fuit exhibita, itaProbabile est, quod nec B. Virgini reserata fuisset, si ante clari sti D. in coelum Ascensionem obiisset.
Utrum B. Reto immunis fuerit ab omni
N Vta δε primis, peccatum actuale solito distinaui duplex, mortale vid licet , de veni ile . Mortale est deliberata transgressio legis divitiae graviter obligantis , ratione cujus solvitur amicitia hominis cum Deo, de ab homine removetur gratia, Se charitas, quarum praesentia vivebat anima, quarumve jactura, & absentia spiritualem mortem incurrit. Veninis est
tran ressio praecepti levis, vel non perstetu
193쪽
I88 Τract. I. Disp. m. Ait III. Sect. III. Quaest. II.
cte deliberata, Se Iibera, quae nec cum D
amicitiam solvit, nec gratiam, aut charitatem ab anima removeri sed ejus dumtaxat servorem imminuit, c ab ultimo fine removet, sed solum ab eius consecutione remoratur: vcniale autem dicitur, vel quia levis est offensa comparatione peccati mortalis 3 vel maxime quia est venia dignum.
Notandum secunia, ex Seraphico Doctore in a. dist. 29. art. 3. quaest. a. triplex distingui posse genus peccati venialis; quoddam enim accidit homini ex surreptione sensualitatis: alterum ex labito aliquo, &indeliberato rationis motu: teruum denique veniale dicitur ob imperfereoncm actus ,& levitatem materiae , cujusmodi est verbum otiosum , & mendacium , aut joc sum, aut ossiciosum; quod utique peccati genus, plerumque reperitur etiam in viris eximia pietate illustribus . Quaerimus ergo , utri im Virgo Dei para aliquo ex his modis venialiter peccaverit. Notandum tertisi, ex Doctore sibtili in a.dis . m. quaest. I. duplicem distingui confirmationem ingratia, unam qua tollitur posse peccare, etiam venialiter et aliam , qua tollitur de facto peccare . Prima , solum comprehensoribus . Se Matis convenit : npse enim pereare, inquit, non potes c-- petere viatori, alioquin esset edintrarictio, quia certitudo de beatitudine est maxima beatisvdi. nis pars, non posse autem peccare, fuisset tunc
scibile a quolibet, sicut is, mori posse peccarembis est certum. Haec autem certitudo in-
fallibilis de beatitudine soli comprehensori
competere potest. Insuper, quandiu in objecto voluntatis viatoris, est desectus boni, Potest voluntas viatoris deficere a rectitudine volendo illud , non secundum debitam circumstantiam; sed quamdiu homo est
viator, ipsius voluntas .non potest conjun-
si objecto, in quo est omnis boni ratio
agitur quamdiu viator est, potest deficere a rectitudine: re per consequens posset peccare, adeoque nullus viator ira confirmari potest in gratia, ut peccandi potentiam in fallibilem excludat. Secunda autem confirmatio in gratia non excludit quidem po tentiam peccandi, sed dumtaxat actum peccati, in quod homo non potest praeceps ruere Propter specialem Dei assistentiam, protationem , & auxilia specialia , quae ira
Contempulantur libeto albitrio, ut infallibiliter omnem peccaminosum actum rvminutant. Prior impeccantia dicitur intrinseca, & vehat antecedens posterior vero existrinseca, &consequens. Cerriim est autem quod B. Virgo, quamdiu vixit in hoc mundo , non habuerit impeccabilitatem ab imtrinseco, & antecedentem: quia nulla gratia habitualis hujus vitae, quantumvis persecta, sic determinat voluntatem, ut antece
denter non sit adhuc indisserens ad peccwdum. Nec certe talis impeccabilitas antecedensconveniebat B. Virsini in hac vita: Tum quia erat pure viatrix: Tum quia, quamvis libertas ad peccandum sit desectus, tamen conducit ad meritum, juxta illud Ecclesiast. 3I. potuit transgressi, ncia strauressus. Quaeritur autem utrum secundum genus impe abilitatis habuerit.
sus merato actuati. Haec est communis
apini omnes Christi fideles contra haereticos Luinera nos, di Calvinistas . Probari posset concluso plurimis sacrae Scripturae te tibus; illis videlicet, quibus supra prosatum est, perpetuas simultates, de inimicitias suisse inter Mariam , & daemonem et talis autem non intercessisset pugna, si beata Virgo in aliquod peccatum lapsa fui s. set, igitur, 3cc. Prodari similiter possit, maxime ex libro Canticorum , ubi Virgo Dei para non solum tota pulchra, & line macula praedi catur; sed cap. a. dicitur de ea : sicut litium inter spinas, Ae amisa mea inter suas. Quod oraculum Sedulius lib.2. de Poetate egregie sic expendit: Et Oeluti spiris mulis rasa surgit acutis s
si Lax de stirpe saera veniente Maria, Hrginis antiquae facinus nova Het' μα-
Et Hugo de S. Victore. salve Herbi sacra parens, Flos is spina, spina carens,
r istutum, nos peccati visa sumus cruentati,
sed tu spinae nescis. Probatur serenia ex Concilio Tridentinos n. o. Can. 23. Si quis hominem Iemel n/
194쪽
B. Virgo suit immunis a peccato actuali. I 89
labiurr, pereat, numquam vere 1σι a. 'rum Disse, aut eantra posse in tota vita peecata stmnia, etiam venialia vitare, nisi exsteriali Dei m ueris , quemadmodum de B. Vir ne tenet Ecclesia , anatbema sit . Eamdem sententiam plurimi e SS. Patrihus tuentur, imprimis vero S. Augustinus, qui in libro de natura, & gratia cap. 6. ab actuali peccato penitus Dei Matrem Virginem liberat. Cum enim Pelagius, ut suum dogma probaret, nempe homines posse sine omni esse peccato, & multorum utriusque sexus exempla protulisset, oui in Scripturis non modo non pereas, sea etiam iusti vixisse referuntur ι qualcs fuerunt Abel, Enoeli, Melchisedech, Abraham, &c. Liunxisset etiam sceminas, Debboram, Annam matrem Samuelis, Secta ametiam D misi, ac salvatoris nostri Matrem, quam dicit
'e peccato tan*eri neces essa pietati: cum haec , inquam, de B Virginis impectantia
Pelagius amrmasset, assentitur huic Ausustinus, de ita loquitur : Excepta itaque Ianda Virgine Μaria, de qua propter bonorem D mini nullam prorsus, cum de peccatis agitur, habere vola quisionem; unde enim scimus, quod ei plus gratiae collocatum fuerit ad vincendum omni ex parte pereatum, quae concipere, - parere meruis eum, quem GUat
nullam habuisse meemum p me ergo Virgine excepta, fiamnes illos sanctos, is, s uas, cum hic viverent, congregare momuν, ω interrogare uitam essent fine peccato, quid fuisse re-I Uuros putamus p utrum Me quod iste dicit,
an quod Joannes Apostolus p is e. Ex quibus
apparet S. Augustinum aperte docere beatissimam Virginem nullo proprio, &amaali peccato fuisse inquinatam. Eamdem veritatem prae caeteris egregie docet S. Bernardus, in serm. a. de Assiumptione, ubi sic sci ibit: abjse erim, ut pra- hii quidquam inquinamenti domus hae ali. quaηdo habuisse dicatur, ut in ea resηde se pa Laetari quaeratur. suod si orinnatem .parenIibus maeulam traxιt: sed minus Meremia Docti iratam in utero, aut non magi1 a Ioanne, viritu sancto repletam eredere probibet pieta, Coristia ue me enim estis laudibus nasceos bonorathr. Podremo eum omnimo A comyet ab originali contagis sola gratia mundatam esse Μariam, i . ut omηino pium es credere, proprium Μανia delictam non habuit. Idem docet, & in epist. ID. ubi etsi puram ab originis vitio haberi non patitur in utero tamen sanctificatam esse non dubitat, de
quidem rapinorem sancti irati is benessiquis nem in eam destendisse, quae is, Usius non solum satafrareι ortum, sed is vitam ab omni deinceps pereaso e stodiret immunem, quod nemini alteri in natis quidem muturum eis
dilue es' natum. Merito itaque Proclus Constantinopolitanus Oratione o. beatissimam Dei Matrem inter alia omnia, vocat, imprecantiaesarea rium. Iure item Ildelphon uis in serm. de Amumptione, cum arca testamenti veteris illam comparat, supra quam propitiatorium, Cberubim hine inde obum,antia figuras-tur quia Μariae nullum intrisse s Are ιpectati contagium: sed intus omnis custodia Legir, , Manna fuit. Qua etiam similitudine usus est Proclus addens illud, bane Aream esse intur, extra deauratam, boc est tam
Hujus asturtionis, ac veritatis hanc egregiam rationem profert S. I homas opusc. 6 art.3. ubi inim praemisisset praefatam auctoritat m S. Augustini pro innocentia RVirginis, subdit: Non enim fuisset ido- nea Mater Christi, si aliquando peccasset: istum quia honor parentum redundat in is prolem, secupdiim illud Prov. 18. Gloria is Itiarum parentes eorum, unde peropposse istum, ignominia matris ad filium redun- ridasset: tum etiam quia sngu larem am- is
nitatem habuit ad Christum, quia ab ea is
carnem accepit: Dicitur auteninad - is
rinth. e Iuae e ventio Gram ac Belial λ Tum etiam quia Pristus, qui est sapien- istia Patris, singulari modo habitavit non is solum in ejus anima: sed etiam in ejus is
utero. tacitur autem Sapientiae I. Innaa- is
levolam animam non introibis svientia , is me habitabit in eo ore subdim peccatis. DEt ideo simpliciter fatendum est, quod is beata Virgo nullum peccatum actuale is
commisis, nec mortale, nec veniale, ut is
sic impleatur , quod dicitur Canti C. q. rirata Ialabra ra amica mea, e . Osuium primὸ haeretici B. virginem p casse peccato infidelitatis, dum Lucae I. Angelo Incarnationem nuntianti, quas incredula dixit, suomari fet istud. quoniam viarum non cuηομοῖ Unde Lut rus in postilia Evangelii de Annunciatione : I a, inquit, 'leri in se sensit ireredulitatis sensum. Et Calvinus in praefata verba Lucae, dicit illam noci mimis fuisse dubiam de
Umnipotentia Dei, quam 2 charias: igitur aliquod peccatum actuale commisit.
195쪽
39o Tract. I Disp. III. Art. III. Sect. III. Quaest. II.
Nego consequeηtiam, & ad antecedens di- eo cum b. Augustino ho m. q. Cap. s. ex So. Dum interrogavit, non de promissione dubitavit. Vel, ut praeclare ait S. Eci nardus ho- mil.4. super Alissus est: Non dubitat de facto, sed modum requirit, is, Ordix neque enim quaerit, anseri ud: sed quomodo Θ Haec omnia eximie confiimat S. Ambrosius in eadcm vcrba, ubi notat non sitisse eamdem Mariae, & Zachariae mentis a sectionem circa vaticinium Angelicum ι Zacharias ob incredulitatem fuit reprehensus,& punitus, non autem virgo I ki para. suo ergo modo, inquit, feri posset, ut Za-ebarias, qui non crediderat, filentia renae m-naretur; Maria autem si non credidisset, spiritui sancti infusione exaltaretur ρ sed neque non credere Maria neque tamen temere debuit usurpare: non credere Angeis, usurpare divina; neque enim sede erat, scire masterium absonditum a saeculis in Deo; si od nec superiores Potestates scire potuerunt. Eιιamen non fidem tenuit, non ocium refutavit, sedace modamit ofectum, spopondit Ohequium: etenim cum dixit: suomoso fiet istud Z non de effectu dubitavit, sed qualitatem ipsius quaesivit effectus. suantὀ temperatior ista re pomo, quam verba sunt Sacerdotis Haec ait, quomodo fiet istud p ille respressit. Unde Mesciam λ me Iam de negotio tractas : illo amhue de nuntio dubitat. Negat illa se credere, et od mat se scire , is, quasi fidei adsueativm quaerat auctorem : ista se facer'roise-tvr, nee dubitat esse faciendum, sed id q--αοδε feri psi, rnquirat. Ob: iciunt secundo, illam peccasse peccato negligentiae, cum silium amisit per triduum , & peccato impatientiae ciuin eum
obiurgavit, his vel bis : His quid se i n hii μὰ Igitur Sc. Nego antecedens , & ad primum dico, quod cum V ligo Deipara, & sanctissimus cjus sponsus Joseph scirent Jesum .ine ve-
Ium Dcum , rcliquerunt illum suo arbitrio; unde facile induci potuerunt, ut crederent illum sui sie cum suis Cognatis, dinotis, ac proinde nulla ibi eorum apparet negligentia ; quippe ctim novissent eum non egere illorum manu luctione, & praesentia, ut domum incolumis reverteretur. Nulla pariter fuit impatientia , praefata enim Mariae verba non sitiat indicia rc-prehensionis, sed doloris, testanturque solum ingouc in Virginis amorem, & dolo rem de absentia amantissimi sui filii. Obiiciunt tertiὸ ι Videtur peccasse peccato ambitionis, dum in nuptiis miraculum requisivit a filio dicendo : Vinum non habent. His enim verbis, inquit Lutherus ad caput a. Joannis, videtur ex ambitione,& vana gloria quaesivisse miraculum ad
Verum rebροηδεο cum S. Augustino tr. 8.in Ioan . illa vel ba non fuisse indicium inanis gloriae, scd eximiae fidei B. Virginis, circa divinitatem, & omnipotentiam silii sui, necnon & sigmim ardentissimae chaiaritatis, qua ipsa sigrabat c ga pauperes, quos nolebat nudore su sibi di Propter vini desectum. s. ec quando christus dixit:
suid mibi , tibi mulier i Nondum venit b ra mea; petitioncm matri, , ut nimis imis portunam reprobavit, sed se Dientia, & p testatis plenitudinem pio libito sese c municantem ostendit . Non renuens cinquit Augustinus lib. q. de consensii Evangelistatum cap. Io. de qua suscep/t eamnem , seu suam tunc max e insinuans Divianisatem, aquam conversurus in vinum , quaeratinitas illam etiam semιηam jecerat, non in illa facta erat . t uod autem subiungit Chiilius: Nondum venit bstra mea, sic idcmb. Augustinus explicat tr. 19. in Joan. Ilancitaque boram praedixerat, inquit, quae tunc
nondum venerat, in qua deberet agno cere matrem moriturus, de qua suerat mortaliter natus. Tunc ergo rivina facturus, non DreinIIatis , sed infirmitatis matrem, velut incognitam repellebat: nunc ausem humana iam patiens, ex qua fuerat factus bov. o, assectu commenda bat bumano. Tunc exim qui Μariam creaverat, innotescebat in virtute: nunc Pero quem Alaria pepererat, pendebat in Cruce.
aliud etiam peccatum, ιηaηιs gloris ac superbiae cujusdam in ea vult deprehcndi :nam cxponens illud Matth. a . ubi ci christo rc nuntiasti. t quidam: Ecce mater illa, is fratres foris sani qua remes re, quibus hi illus respondet, suis est mater mea, qui sunt fratres mei λ huius responsi rationcm sic edissurit. Huiusmodi, ait, verbal cuius est, non quod eum matr/s puderet, aut illam , ὸ qua gemtus erat, abdicaret si eum studeret eius, neutiquam per uterum ill2m ρr
eam Duare, nisi quod coeιι μι erat in omniabus praesaret. Nam quod via facere instιtuerat, supervacaneae cujusdam ambitionis erat,
quippe No ebat sentare populo, se μο domi-
196쪽
stari, in eum auctoritatem exererae: eum scandalizatis a stolis, mater Domini a stan-
nondum de ψ' magnum aliquid imaginatisneidalo fuerit immunis p si scandalum in Domi sua sibi proponeret. Ideo intempestιve aecessu. ni passione non passis est, non est mortuus I Ae vide quae' tam ipsius, quam illorum suos s pro peccatis eius. Si autem omnes ρω- perbiam. Cum enim par esset ingressos φ oticaveruηt, is egent gloria , 16stificati gratia audire cum turba , aut ly bee nollent, expecta- eius, redempti, viiDe-Μama itis temia νe dum finem disendi faceret. κe tune adire: mre seandalizata est. illi contra foras ipsum evocant. Unde inquit Res naeo primo ad origenem, illum hae Calvinus in hunc Iocum, non dubium est in relicut in aliis plurimis graviter lapsum quin his verbis carpat Mariae importuni- fuisse, ac proinde nullatenus esse audientatem, quod praepostero curoen doctrinaesdum. Ad caeteros Patres dico, illos more ejus abrumpere tentabat . concionatorio nonnihil excessisse; vel per Respondeo cum S. Ambrosio in hunc lo-adubitationem intelligunt magnam admira- cuin, Christum sic respondisse, ut doceret tionem, &quasi stuporem ls. Virginis lem- Auditores, quod religiosior sit copula men-apore passionis Chrilli. Nam eximiam illiustium , quam corporum: Neque, inquit, in- patientiam, & invidiam animi constantiam Jurio te refutantur parentes, sed religiosiores . in illo immcni moerore, quo premebatur, pulae mentium docentur esse, quam corporum: declarat S. Ambrosius epist. as. ubi ita scri-Ergo bis non ut quidam tenuiculas avo pan-abit; Μaria Μater Domini ante erucem filitur J mater negattir, quae de cruce etiam πηο- flabat: nullus me boo docuit, nisi F. Evangeliis
scitur; sita necessitudini eorporati praescriptarum sta ... Et paulo infra: Fuientibus Amsinis. caelestium forma praesertur. Illud quoque non ante erucem sabat. piis spectabat oculi rintemgere abborret, quia per figuram paren. Cisisti vulnera, quia expectabat non pignorirtum, demorsrat Iudaeis, eκ quibus est CHL mortem, sed muηdi salutem: aut fortasse quia sus secuηdum earnem, mel siamque credidit cognoverat per Filii mortem , mundi rea praegerendam. pionem, Et in Concione in obitu Ua- Ad S.Chrysostomum dico, vel eum ora-ilentiniani: stabat, inquit, is F. Maria iux-torio more hac in expressione excessisse, ta crucem Filii, spectabat Virgo sui Unige- vel in hoc tantillum a vero exorbitas Ie,initi passionem, spectantem illam lego, flantem
ut ingcnue fatetur 5. Thomas. eam lego flentem non lego.
Obitriunt denique aliquos ex SS. Patribus asserentibus B. Virginem tempore passionis QUAESTIO TERTIA. nutast in fide. Sic imprimis Basilius epist. 3i8. asscrit illam dabitatione quadam fili- Utrum beata Virgo verὸ, O, proprie diceηda uasse, ac scandalo jactatam, quando sup- β Μater Coristi. plicio vidit silium suum affici: Anima, in- qui , piissionis tempore, dubitationi cuidam fuit φλὀ, haeresim Nestorianam subjecta, secundum Domini vocem, qui dixe II, antecessiste , ac ei veluti praeluxisse νat; omnes vos leandalum patiemini in me .lTheodorum Mopsuestinum Diodori Tarsen Sic paritcr S. Curillus Alexandrinus idemis s discipulum, ac condiscipulum S.Ioannis aperte tradit in Commentariis ad Joan. di- hryso tomi, ut narrat I heodoretus lib. s.cens Beatam illam Virginem in passion cibi storie cap. ῆς. quem insuper amplissimo sui filii, non solii in scandalum passam gerere, & in sumnais obibus natum, An fuisse , sed is, propemoum de statu mrntisit icchiae ab eodem illo Joanne Chrysosto- suae dejectam. At miniis toleranda sunt,imo ad Monachorum institutum illectum quae si binde narrat, Christum mallem esse refert Hesichius Presbyter Hierosoly-Joanni discipulo commendasse, quod cum i mitanus in Ecclesiastica Historia. Quinct-
ea in standalum incidisset , is, cogitat lavam i iam idem asserit cum Nicephoro lib. I q. c. 2. perturbationibus implicata esset, providendum illum fuisse I heodorum, ad quem S.Chry- illi Jberat . . . Itaque cum foret quibus tum co-isostomus scripsit duos libros, ut eum in tutisnibus agitaretur, bane egregio Ustagogo communem vitam ab sacratiote vivendi commisisse H eipuo suo, qui mi erit illius aia proposito relapsum revocaret : atque hicritudinem recte, b, illoneὶ explieare pilet. demum Mopsuestiae , quae est urbs Ciliciae, Idem docer rigenes hom. 37. in Lucam, Episcopatum obtinuit, quem totis 36. -- ubi inter caetera ait: eQuid putamus quos nis feliciter rexit indelasse labore contra N a quo
197쪽
Isa Tract. I. Disp. III. Art. III. Sect. III. Quaest. II
quoslibet Haereticos, maxime Arianos, &Eunomianos, nec non Origenissas, & Ap linaristas dceertans, ut reserunt Facundus lib. 3. cap. q. & Theodoretus lib. . cap. 3o. qui idcirco hunc Theodorum mirifice col-
Iaudat; imo de a Cyrillo honorificum de
illo testimonium memorat Facundus lib.8. cap. s. tametsi postea scriptis eum suis nota sic perhibeatur, quod post damnatum in Ephesina Synodo Ncstorium cum haeresi sua, ac libris elus Imperatorum edicto proscriptis, sau torcs illius, ac Discipuli quorumdam Episcoporum scripta, quibus Nestoriani erioris ventina erant inspersa, in Iulgus disseminabant , praesertim Diodori Tarsensis., Ze Jheodori Mopsuessent, qui omnium pestilcntissimus habebatur , quique N cstorio infandi dogmatis auctor fuisse perhibebatur. uocirca Proclus Consantinopolitanus ejusmodi libros a fidelibus legi prohibuit, & Cyrillus ipse contra Jheodorum libros edidit, qui in quinia Synodo rcferuntur coli. S. 6c quorum incisinit Liberatus Diaconus in Breviatio
his verbis; equatuor, inquit, ab illo Cyrillo scriptι sunt, tres adversus. Neodorum, Diodorum quasi Nestoreiani dogmaris auct res,Malium de Incarnatiore librum, in quihus inter caeteros Dionysii Areopagitae testimonia posita esse demonstrat. Nec refert, quod Catholici quidam responderint Rcephalis, qui libris istis utebantur, eos non cue Cyi illi: siquidem pro genuinis Cyrilli libris quinta Synodus mox laudata habuit. Ut ut sit, certum est Theodorum illum Nestorio auctorem suisse illius nefariael, Iesis, qua negabat S. Virginem Dei geni-xiicem suisse, & appellari ὸebere, ut plurinus docet Rabbulla Edessenus Episcopus in Epistola ad Cyrillum, ubi Jheodori haereticas opiniones recenset, easdem plane, quas in Nestorio Synodias Ephcsina damnaverat: Primum exposuit, inquit, non esse vere Deι genitricem s. Hrginem 3 tamquam Deo Verbono suscipiente secundum nos nativitatem. Illius nihilominus partes suscepit Ioannes
Zntiochenus , nam congregata Synodo , ua compesceret nonnullos instanteS, ut amnaretur Theodorus ob prava quadam, di haeretica capita, quae in excerptis notata circumferebantur, scripsit ad Cyrillum multis rationibus suadens , ne permittat
illustrem virum, ac gloriosis pro Ecclesia functum laboribus, ut haereticum damnari, ad quem rescribens Cyrillus haec habet: Diodori, inquit, cyraeodoripravas, em illa
datas epinnaees, vel aliorum quorumdam, q Inon laudari satius erat, ne quid acerbum dixerim , eo quod plenis quodam modo vilis emistra Cisisti gloriam feruntur, nemo obsecro, sam ctis ,-ortiad is PatribuM adperibat. Unde
idem Cyrillus Epist. ad Acatium Melitenes Episcopum scripsit, hunc Theodorum babuisse linuam blasptimam, O, bule mimsrantem calamum . Ouapropter queritur cum
tanti ab Orientalibus existimari, tit aeclamationes a populo tales de eo facta sint in E elefs: Augeatur fides Tiso Ora: Da nos erediamus quemnamedum Theodorus; cum tames
eumdem avsum alias in Ecclesta exiguum quiodam perperam loqui, lapidibus appetierint. Rerum sicut pastori libet, ita semit grex, addi vCyrillus Joannem tacite vellicans. Vixergo satis mirari possum, quod Facundus lib. 3. cap. 3. asserat d heo lorum a Cyrillo laudatum fuisse, nee a nemine culpatum; nam a S. Cur illo haec scripta fuisse rcsuri, seripti sunt a magna Neodoro adversias Ariancirum, is, Eunomianorum bisereses viginti horae,stad-bae amplius libri, alia praeter bae Evangelica, is sest ea scripta interpretatus est. Et bos quidam labores nullus aut tis est ino pare , sed dextro decreto bonorare sudium ν Grum dogmatum, quod in eir es. Haec et men cum f. Cyril Ii striptis mox lautato
Notandum feeundo, convenisse Nestorianos. cum Catholicis, Verbum revera cas-nem sive hominem esse factum: vir im vero assumptio hac humanae naturae, sive i carnatio dicenda esset proprie, ac vere generatio, non ita consentie ni Ncstoriani,
siquidem Neistorius Dei Filium, ac Verbum fatebatur quidem per Virginem transiisse: vertam praefractὰ negabat ipsum ex B. Virgine fuisse genitum, ut reseit S. Cyrillus
lib. I. contra Nestorium : veritus enim nerra tum illum de vera generatione populus intelligeret, coram quo dixerat, Νοπ' invidere vocem aliam Cissι genitrici Virgiηι, sed eam scise esse venerandam, qua Deumsusceρit, per quam transitum fecit omnium Dominus, stati in diis tum situm sic castigavit I tandem modo tra eandi Herbum illud intellexistis, inquit Non dixi transivit, D Oeo quodest, genitus est: non enim tam ci-tὸ sententiae meae obliviscar: tra inse Deum ex Cisisti genitrice Retine , a sacris lute-
198쪽
ium esse, nu quam didici. Verum adversus impiam, ac nefariam hqrcsiarchae sententiam conclamatum est ab universis Catholicis, di blasphemus illius error non solum a coquis, di posterioribus, sed etiam a primaevis, &anterioribus Patribus proscriptus est .
Hi namque Omnes una voce contestantur
Verbum divinum ex B. Virgine vere fuisse genitum, ac eam proprie Dei genitricem esse appellandam, ut apparcbit infra. Notandum tertio quosdam Nestorianos , quo facilius suum nefarium dogma sub larvata atholicae doctrinae specie, ac verborum similitudine, tegerent, non recusas e B. Virginem appellare . Clim enim viderent se in invidiam traduci, dc prohς- reticis haberi, quod voculam illam admi
tere recusarent, quali hoc unum vocabulum eos a Catholicis sejungeret; omnis namque sere de fide contentio inter Catholicos, & Nestorianos in hoc uno constituen-dci vocabulo sita erat, ut testatur S. Cy rillus Epist. ad Ioannem Antiochenum, de Ephraemius Antiochenus Patriarcha apudi 'hotium scribcias, ad certam Carbolicae ρietatis suae omnino faciendam fidem Dei genitricem esse sentire, profiterique sanctissimam
Hrginem. Hanc a se haeresis notam ut propulsarent Nestoriani, hac vafritie vocabulum istud admiserunt, ut significarent prius, ac separatim sermatum in utero Virginis
fuiste hominem, deinde assumptum este a Verbo in ejusdem dignitatis, ac nominis
communionem : sicqite ea ratione admittebant virginem esse Dei genitricem, quod genuisset eum, qui ad societatem, & consortium cum Deo subvectus cst , ut luculenter ex Plicat Vincentius Ictrinensis his
verbis: G singulari quodam Domini. ae Dei nori, filii autem sui munere , verisime, sic
beatissime dia νον confitenda: bed non eo modo tuπίην , quo impia quaedam baeresis suspicatur , quae auerit eam Dei Matrem sua appellatione dicendam , quae eum scilicet peperit seminem , qui posea factus est Deus : cui ducimus Presistera Μatrem , aut E scopi matrem , non iam Presisterum , aut scopum parendo , sed eum generando bominem , qui pina PreιDYν , ves pus
His ita praemissis duo maxime supersunt hac in quaestione determinanda. Primum ,
quod revera Virgo dicenda sit Dei genitrix. Secundum, qualiter concurrerit ad il- Iam generationem, an per salminem pu-
rissimum, an per suae virgineae carnis decisam aliquam portiunculam .
BEatissima Virgo revera dicenda est Deipara . Haec est de fide determinata in variis Conciliis, maxime vero Ephesino, in quo contra Nestorium B. Virgo di των , hoc est, Dei genitrix est proclamata. Eandem significaverat Angelus Gabriel mysterium Incarnationis Mariae denuntians his verbis, suis nascetur ex te sanctum voeabitur filius Dei, Lucae a. Hinc ibidem
B. Elizabeth ad Mariae visitationem exclamavit: Unde Me missi, ut veniat Μater D mini mei ad me. Eodem divinae dignitatis, ac gloriae titulo eam celebrarunt omnes SS. Patres ab ipsis nascentis Ecclesiae Primordiis, qui veIDcum revera ex Virgine genitum, vel ipsam Virgincm Dei genitricem appellaverunt. Sic enim , ut ex plurimis aliquos comme morem, loquitur Marur in dialogo
cum Tryphone, ubi dicit, Cbristum prius
exiitisse Νιum Conditoris omnium, ac Deum,
qui genitus est bomo per Hrginem, is e. Unde I ryphoni Judaeo objicienti rem inexessibilem . s. prope impossu=ilem demonstrare illum
velle, Deum gigni, bominem fieri sustinuisse ; respondet ipsum gigni voluisse . & in
crucem tolli pro humano genere . Subis scribit uratius MartΗ, non quidem ita epistola ad Rom. ut resert Theodoretus Dialogo I. sed in ea , quae est ad Smyrnenses, ait; Persuasios penitus de Domino nostro, qui est ex genere Davos3 secundum ea ianem, filius Dei seeundum Deitatem , verὶ genitus ex Retine. Ita ex apographo FIorcntini codicis in Bibliotheca magni Ducis re fert Petavius lib. s. cap. I. Adstipulatur
Irenaeus lib. 3. adversus haereses cap. I. ubi inter caetera haec habet: Iι Adam de terra
quidem sumptus est Retine, is Herbo Dri plasematus es: oportebat Hipsum Herbum recaeis
lationem Adae, in femo ipse faciens , ejusdem generationis babere tutudinem . uare igitur non iterum sumpsit timum Deus , sed ex Μaria operatus cst plasmationem , ut non alia plasmatis staret ; neque alia elyt plasmatis ,
quae salvaretur , sea eadem ipsa recapitularetur, servata fimilitudine . Idem habet Di nylius Riexandrinus in epistola contra Paulum hamosatenum : Iam olim, inquit,
199쪽
m Tract. I. Disp. III. Art. III. Sect. III. Quaest. III.
plures ira sartae sunt matres: sed una sua Vimgo Da vitae genuit vivens Verbum. bubscribit etiam S. Athanasius in lib. de salutari adventu Iesu Christit sui existit ante Deuta Deus, inquit, ex Nazaretbhomo eon pectus est, genitur ex Maria Virme, spiritu sancto. Ac subinde, Deum, ait, unigenitum decrevisse, pleηitudine mimilatis suae, primi illius,'exemplaris hominis fre-
matronem , ac noυum opus ex utero virgineo
excitari sibi naturali emeratime. Distinctilis hanc veritatem declarat oratione 4. ubi termonem faciens de Verbo , solendore, ac sapientia Patris, ait: Tum postea prUternos eumdem illum assumpta carne de Virgine Dei Vnitrice Μaria hominem esse factum. R Basilius idem docet lib. de Spiritu sancto cap. s. & hom. 23. de humana Clitisti generatione, in qua beatissimam Virginem distincte Dei lenitricem appellat. Consentit
etiam Gregorius NamnZenus Orat. s. ne
non & in Epistola priore ad Cledonium, tibi pariter beatam Mariam Dei genitricem
Eadem est unanimis vetcrum Theolog rum, ac Patrum Latinorum sentcntia: nam Tertullianus in Apologetico capit. II. de Christo scribit: Iste igitur Dei rarius, ut retro semper praedicabatur , delapsius in rirginem pamdam, in utero ejus caro Huratus naritur bomo Deo mistus. Et lib. de carne Christi, cap. IT. Ante omnia autem commendanda erit ratis , quae praefuit, ui Dei filius de Virgine nasceretur. Subscribit S. Cyprianus lib. I a. adversus Iudaeos: Hoc, inquit, 'rurum erat signum nativitatis ejus, ut de H gine nasceretur bomo, im Deus, minis, o,
Hilarius lib. o. Natus igitur Deus ex Vir. sine bomo, is, secundum plenitudinem temporum in semetipio provecturus in Deum bominem . Ambrosius lib. de Incarnat. cap. S. Non alter ex Patre, oster ex Virgine : sed idem aliter ex Patre, aliter ex Hirgine gen rationi non praeiudicat. Hieronymus lib. contra Helv Idium: Natum Deum esse de Hirgine credimus, quia legimus. Augustinus totus est in hac veritate explicanda, maxime serm me IS. de tempore: suomodo, inquit, in regula fit confiteremus, eredere nos in Rhum
Dei, qui natus es ex Virgine Maris , si non Filius Dei, sed filius bominis natus est ex Virgine Maria Θ Muis enim Gristianus neget ex illa femina suum bominis natum, sed tamen Deum diminem Iactum, ita seminem Deum factum p Unde merito S. Cyrillus Itb de recta fide , concludit : Ecce, inquit, omnes Optimi, sapientes, qui versis tem-
paribus ante nos extitere Patres, Dei τηι- tricem nominavi Hrgium sanctam : cum naturali unitione copulatum esse carni divinum Verbum asseverant, idem in utero Hrginis genitum Ase docent, O, ex eo secuiaum
caνnem processit' : quamvis initio carentem, omni anteriorem saeculo, ae tempore generationem habuera ex Patre.
Hinc etiam apparet mimis verὰ scripsin se Ephraemium Antiochenum Patriarcnam in opcre, quod adverStis Monophysitas pro Chalcedonensis Synodi, & Leonis Papae auctoritate scripsit, cum ait primum ἡ Patribus Leonem magnum, nominatim Dei Μatrem appellasse sanctam Hrginem, cum ant
cedentes omnes Patres non tam claris, ae dia
serti, mei bur istud elocuti fuerint. Nam testis est Ioannes Antiochenus in epistola a RNestorium, qua hunc hortatur, ut posita contentione, nomcn illud impugnare desinat , quod a permultis Patribus compositum , scriptum pronuntiatum est . l iam
ita pertexit: Hoc enim nomen nemo Din
rum Ecclesiasticorum repudiavit. Nam is plures eo sunt usi, iique celebres:'qui in non sunt, utentes non reprebenderunt. 1heodot tus item in haeresii Nestoriana scribit, antiquissimos Carbuteae fit praecones, ex Aminfusca trassitione, docuisse Matνem Domini nominandam , credendamque esse Dei genitricem. Dei ecce genitricem, ex Apostolica traditione, nuncupatam olim fuisse B. Mariam,
Obiiciebant Nestoriani: Beata Virgo non potest dici Mater Dei , nisi Divinitatem genuerit: at falsum est illam Divinitatem genuisses quippe haec est ingenerabilis, Mim producibilis: ergo falsum pariter cameste Dei genitricem. Probabant malorem, ut refert S. Cyi illus lib. I. contra Nesto rium hoc exemplo. suemadmodum mulier corpus quidem ggnit Deus autem animam infundit: neque potest diei mulier animae ge-mtrιx, quod anιmatum genverit: sed mirus diaeenda erit hominis genitrix : ita B. Hrgo eorbominem pepererit, transeunte una cum illoc bae eηim voce est usus Deo Verbo; non propterea Dei genitrix anellanda venit. Hinc
eorum vox erat, ut rcfert Maxentius to-mo q. Biblioth. PP. Si Deum natura genuit B. Reto Matia, Jam non carnis, seu es genitris Diniri is 'quomodo non Deum nrbum
200쪽
bum feeunsim Divinitatem, quae illi eum Patre commuηis est; secundum carnem , eum na-ιvm ex Virgine Praedicatis. Distinguo minorem. B. Maria non genuit Divinitatem, quasi divinitas per illius generationem novum acceperit esse, novamque existentiam sortita suerit, concedo: ita
quod homo ille, qui a beatissima Virgine genitus fuit, non fuerit veru, & pro piicinus, nego: quemadmodum enim matrcs eorum proprie dicuntur genitrices, quos corpore, antinaque constantes in uteris suis genuerunt, & in luccm ediderunti quamquam solus Deus animam produxerit, quia homo genitus corpore, & anima constat:
sic Virgo sanctissima etiamsi non genuerit Divinitatem, nec ei initium dederit, non mimis propterea dicenda est Dei gc nitrix; siquidem illum hominem genuit, qui non prilis homo, quam Deus extitit, hoc est, cujus anima, & corpus, non prilis in ierum natura fuerint, quam inter se conjuncta, ac cum erbo hypostatice copulata. Quam utique distinctionem, ac solutionem praeclare expendit S. Cyrillus lib. I. contra Nestorium, necnon de in epistola ad Monachos de vera B. Virginis matern r- ,, tale, ubi haec habet: Simile est humano , , partui incarnati Verbi mysterium. Et-
,, enim terrenorum hominum matres na- , , turae ad gignendum servientes, carnem is habent in utero, quae paulatim compa-
,, eta, & inexplicabilibus quibusdam Dei eDis ficientis progressa in humanam speciem M absolvitur. Deus porro spiritum animali, is quibus scit modis insundit. Fingit enimis spiritum hominis in eo, ut Propheta lo-
is qui tur: Est autem alia carnis, alia item is animae ratio. Verum etsi mulieres istae, is nonnili terrenorum sint corporum ma- ,, tres; nihilominus cum totum animal pe- is pererint, exanima, & corpore composiis tum, non solum ejus partem peperisse dicuntur. Nec aliquis dixerit, excmpli cau- ,, si, Elizabetham matrem Joannis, carnis is esse genitricem, non autem animae. Pe- M perit enim animatum Baptistam, ac scis tamquam unum aliquid ex ambobus, ho- ,, minem , anima videlicet, ac corvore.
is Hujusm ui quippiam actum esse fatebi-
,, mur & in Emmanuelis generatione . M Quippe natum est, ut dixi, ex Dei Pa- is tris substantia unigenitum ipsius Verbum. is Cum aulcm carnem suscepit, eamque
,, propriam sibi fecit, ut filius hominis esset, ac similis nostri fieret, tunc mini- , sme est absurdum dictu ue immo necessa- ,,rio profitendum , illum ex muliere se- ,scundum carnem esse genitum : quem- is admodum & hominis anima una Cum ,, proprio corpore gignitur, &unum cum , , eo reputaturitametsi natura intestiga- ,,
tur, k sit ab eo diversa secundum pro- is
priam rationem. MIGabant. Illius dumtaxat B. Virgo dicenda est genitrix, quem vere, ac proprie genuit: at vere, de proprie dumtaxat genuit hominem, qui filii unitus Deo: igitur solius hominis dicenda in genitrix.
Distinguo maJorem. Cuem vere, ac pre-prie genuit tam secundum naturam, quam secundum personam, nego: quem proprie genuit secundum naturam per divinam por-l onam subsistcntcm, concedo. Similiter diastinguo minorem. Verc, ac proprie solum hominem genuit, hoc est, genuit eum, qui erat dumtaxat homo tam secundit in naturam, quam secundiim personam, nego: qui erat liomo secundum naturam humanam:
Deus vero ratione Divinitatis, sibi unitae hypostatice per ipsam Verbi personalitatem, quae siastent stat naturam humanam, non secus ac si esset illius propria personalitas, conccdo. Cum igitur gen cratio per se, ac proprie in personam, sive in hypostasim, tamquam in icrminum desinat, hoc est, in naturam subsistentem; inde proprie B. Virgo diccnda est Dei genitrix, quippe genuit naturam, quae subsistebat subsistentia divina Verbi; nam ut praeclare docet Ferrandus epist. ad Anatolium. Proprie est nata de Patre Divinitas pura, proprie est Irata de matre eadem Incarnata Divinisas. Et
Me distat Dur uxius filii Dei duas genera tiones , quod in divina generatione nulla bis humanitas , in bumana seηeratione adunata fui bumanitati propriis x centi Divinitas. Si enim flixero , vel iacere voluero, Μaria sem- ριν Virgo propriis genuit bumanitatem non propie genuit Divinuatem, videbitur sub alia auo modo bominem purum genuisse, quem nasi A modo ira genuit, quia Hrbum caro factum proprie geννιι. Hac igitur ratione B. Virgo Dei genitrix censenda est, quod ex decisa sua su stantia, & virtute formativa, ac nutritiva scelus contulerit ad compaginationem, de organiZationem corporis Christi, quod eo instanti, quo anima rationali suit informa istum, ac vivens, tam ipsum corpus, quam