장음표시 사용
531쪽
nem addit: cur aliquid iubeat. quemadmodum Angelus dicens SanctoIo. seph ut puerum ti Matrem eius acciperer,& sugeret in AEgyptum,adiecit:
futuru est enim, ut Nerodes qu erar uerum adperdendum eum. Semper ramen a 'tendendu est, ne Obedientia his praecipi ε rationibus,atit comoditatibus in nitatur,ita ut illis d. ii cictibus .executio quoq; deficeret;aut vera ad exeqhre-du proptitudo. id n. esset indiciti. quod tale opus non fieret ea recta intentione, 't mandato Dei latisfieret: sed propriae utilitatis,aut commoditatis intuitu, ita uis . n. in externa specie videatur esso Obedientiar interius tamcnpotius esset propria voluntas, coniuncta proprio iiidici suggerenti & sua- dc n i, quod illi arridet. Raamobrem tutio ' & excelsior modus Obedientiaeeli qui Diuinae volun rati pure innititur. Ut enim Saluator noster dixit: ocuta inua viFexfuerit,rorum corpus tuum lucidum erit. insinuans hac sen retia, quod si intellecitis oculus sincere ac simpliciter unicum eum finem respi- ' ciat placere scilicet Deo in suis actionibus .non inserendo alia moti uaco m. t modorum,st ut humanorum resipectuum omnes illae actiones erunt pusae & saninae ebsque tenebris culparum. Qui tamen oculus intes lectus si offusce
tur humoribus iudicii propr ii ac curiosi quod sibi complacet in suis ratio
cinarionibu suaque commoda rest iciutunc actiones valde erunt obius .
'OCCULTIS IN OBEDIENTIAE PROPRII IMoc', ct ratio qua eas contegit. Ex Iis in A e Di CT A S v N T, facile cernere licet,quantiim Religiosseestrat in selli sim ecti proprio iudicio contendere. Proprium appellariu ,quod a comuni licclesiae aut Praelatorii & mditorii suoru sensu ita se se parat,ut nolit eoru iudiciu sequi,nec cu alij de suis rebus coserre:quia pro priae prudeliae fidit: cuius proprietates sunt,stultu esse, temerariu, curio υ m quietu, arrogas,& superbii. Aduersus quo hoste,cx innumeris malis ac da nisi quae adsert, sumenda nobis sunt arma ad illuderestandu ac deturbanduiutiushin Duce spirituali diximus:quo Religiosum Lectorem remittimus. Nunc aet laruas ei detrahemus, quibus ad nos decipiedos utitur:tunc. n.gra, uius nos laedit,& fer E sine remedio accedens sicut lupus ouilla pelle rectus. PR iv v Μ h clatro imitatur pallium hyacinthinum, volens inobedien-ἰ um,obedientiae pallio tegere. Ait enim,se non obedire homini: eo quAd
velit obedire Deo. Quasi Deus iuberet,sequi quod proprium dictat iudieiu: non vero quod Praelatus praescribit. Ira sentiebat insignis ille proprio iudicio addictus Rex Saul, qui cum fuisset summλ inobediens Dei mandato. oloriabatur tamen, quasi valde obediens nam Samueli ipsum obiurganti, quod non obediuisiet Deo,responditra Imὲ audivi vocem Domiui, o ambula
532쪽
IN IN OBEDIENTIA PROPRIi IUDICII. lasmin via, perquam mί me Domiras. quasi ipsum Samuelem ipse obiurgaret, dicens: valde deciperis Samuel,cum inobedientiae me notas:nam potius sui valde obediens. Nam tu iussisti mactari quicquid esset in Amalech:& ita ego feci;sed,quod optimum erat in gregibus,reseruaui, ut sacrificium Deo offerrem, iubenti offerri sibi faci isicia ex optimissicut secit Abel.Sed optime respondit ei Propheta:hanc salsam eius obedientiam. esse quoddam genus idololatriae & ariolationis: quam non iussit veruti sed fictus Deus, per proprium ipsius iudicium, quod in hoc casu consuluit. Qui falsus Deus merito debet tuto haberi vero obediente,cogitante,sibi dici a Domino: braeis audinis me,non erit in te Dein recens, neque adreabis Deum alienum. ους
nim sum Domi Dein tum,qui eduxi te de terra AEgypti: dilata os tuum O ι1vi bo illud. quod fuit dicere: si vis mihi persccte obedire, non labricabis proprio tuo iudicio Deos nouos in corde tuo ; nec trades te diis alienis, iudial cium sequens hostium in eorum. Ego te eduxi ex mundo,&constitui in i mi ligione,in qua statui bene te dirigere ac gubernare: aperi itaque os tuum Jt' de rebus agendis me,meosque nunistros consulas: & ego illud implebo, dans plenum responsum in omnibus,quae desideras. ETIAΜ obtegitur proprium iudicium titulo cuiusdam puritati si fugi enim Obedientiam,iudicans se gac ratione culpam euadere. cum tamen incidat in pertinaciam & repugnantiam, quae culpa est multo grauior. inem.
admodum infidelis ille,ac superbusRex,qui iussus c peteres*ι signum a DomD
xo Des victoriae. quam illi polli cebatur, respondit: nonpetam, O non tentabo Dominum. eo enim colore, quod noluit Deum tentare, ut aduertit Sanctus Hieronymus suam occultauit inobedientiam e sed merito attendere debuit: non esse, Deum tentare si fiat quod ipsemet Deus iubet. Imo & in viris Sanctis aliquid huiusmodi euenire solet:quamuis absit protervia. Vt apparuit in taeesriele excusante se a praestanda re quadam , quam iubebat Deus;ac dicente:d non est ingresa in os meum omnis caro immunda. Et quando Vox coelestis iussit,Petrum occidere & manducare quadrupedia & serpentia terrae,quae illi ob oculos poncbat,excusauit se Petrus,dicense e ab t Domine, quia nunquam manducavi omne commune ct immundum : sed eadem tamen vox correxit errorem iudicij eius,dicens ei: quod Deinpurificauit, tu comminna ne dixeris. Praeceptum enim Dei mundum illud facit: cum ipse nihil
praecipere possit, quod non sit mundum. Nec tu huius rei iudex csse de. bes ; sed executor eius, quod Deus iubet. GENER Os ΑΜ HANC OPINIONE Μ & aestimationem habcbant Prophetae, qui parauerunt D Eo in rebus, quae parum decentes videbantur : iudicantes , sufficere sibi Dei mandatum adhoc.vires illae apud i psos sancti ficatae, ac decentes. & in honore haberentur ; etiam sinopinione hominum immundae viderentur , di ignominiosae. Ita Isaias,l Vun 1 cum
533쪽
g. sismeres bivore ormari enum, epi mulsid sua grauitate mdignum videi retur, non dubitauit tamen are e Gmuer, absque ulla excusatione. Vbi et nim est iudicii obedientia, non est ignominiae nota, aut iusta reprahensio. l Ax aYAN no etiam iudicium proprium tegit suam inobedientiam evemplo aliquorum sanctorum rexistimat enim, Omnia sibi licere,quae illi secvrunt non aduertens,deesse sibi Spiritum Ae specialem motum, quem illi habuerunt; sine mio nec illis sicuisset. Qiem adniodum Monachus ille, de q1io refert Cassanti quod ut Abraham iobedientiam imitaretur,voluisset proprium filium sacrificaret subiiciunt iudicium suum falso Angelo,idiis. benti .ctim in re tali subiicere non deberet. Pro cuius rei explicatione aduer, tendum est aliquando volui sic Deum particulari stra in sphatione, aliquem inducere ad huiusmodi iudicii abnegationem in rebus extraordinari, alio. qui non licitis;eamque Obedientiam miraculis comprobasse. Quale refert Seuerus Stilpirius de feruent quodam iuuene. Cur petenti habitum Reli. igionis, respondit Abbas,ut iret ad alluc monasterium:eo quod non posset ipse ferre disin plinae seueritatem,quae ibi seruabatur;neque res adeo difficiles feasperas exemii piae ibi iniungebantur. Qui timenis magno feruore rein ispondit di se promptissimum esse au obediendum, de praestandum quicquid iniungeretur etiam ad ingrediendum in magnum aliquem ignem :Cumque prope esset surnus varde accensus,paratus ad panes statim coquendos , Abbas, ut eum probaret,iussit ingredi Rrmam ilium: iuuerus aurem absque vita mora sese intus proiecit; E. mansit absque ulla laesone, sicut tres illi pueri, qui missi fuerant in fornacem Babylonicam. FHoc autem ait Deus ita dispo. sui Cut nec Abbas Ob asperum durumque suum praeceptum a Sigeretum,nec discipulus ob praestitam Obedientiam Ad executionem , aissigeretur. Qui quamuis Tyro & in prima probatione, in uentus est tamen persectus: quia in iudicii sui abnegatione fuit perfectus. Nullas tamen ex hoc exemplo occasionem sumere debet alicuius temeritatis nec fit perior ad prscipiendum, nec subditus ad obediendum.Non enim extraordinaria huiusmodi inspirauit Deus tapi imitentur;sed ut omnes intelligant: anti ipse modum huc Obed entiae faeiar in rebus de se non malis. Qitare in huius odi rebus nυI-la, debet proprio suo iudicio sidere; sed ordinariam legem sequi, & opera si acum aliorum consilio facere , cautiores Acti ex facto Iephte, de quo lScriptura Diuina refert, quod, cum se hiato obstrinxisset offerendi in Bois-
cavstum Domino eum qui prin- ex ramo βιa egrederetur , i, revertenti occurreren clin q; prima ei occurreret Unigenirastrassa, eam obtutiae in holocaussum. existimans Deo se obedire,sic implendo suum votum et quemadmodum L
cerat 'braham in oblatione fi ii sui; aut venturum aliquem Angellum M id
534쪽
' prohibiturum, sicut alter prohibuerat sacrificium Isaac. sed errauit,&imi uenit se deceptum: nam, ut ait Sanctus Ambrosius, oportebat considerare,
quod ipsemet Deus , qui sacrificium Isaac iusserat, cum vidit Patris&fili promptitudinem, prohibuit sacrificium: ita insinuans. se nolle huiusmodi h mnanae carnis oblationes. Quare si Iephte consuluisset legit illius peritos: illi hoe responsum dedissent. Sed quoniam proprio suo iudicio rom egit:
l noluit Deus eius deceptionem,& iniustum ac temerarium sacrificium impedire;praeter alias causas,quas in alio loco attuli mus huius euentus. AL IavANDO etiam iudicium proprium,qitam uis sit filius superbiae, occultat inobedientiam pallio quodam humilitatis,clim eius studioso 8e a. manti,honorificum aliquid iniungitur. Quod etsi initio recusare non sit damnandum: litamen iudicii pertinacia perduret: id vero iam humilitatem veram, & Obedientiam destruit. Cuius rei fidem facit: quod euenit S. Petro,clim Christus vellet eius pedes lauare: nam inprimis obstupefactus,di. xitti Domine tu mihi lauas pedes cui Christus: quod egofacio tu nesiis modo: Oaotem postea. quali dicens ei:tu neque finem neque causas, cur id faciam, m-telligis: si biice tuum iudicium,& acquiesce mihi,volenti pedes tuos lauare. Sed cum adhuc repugnaret, & specie . humilitatis resisteret respondit et Christiis vel bis seueris limis:Si non lavero te,non habeba potem mecum: in bedientia enim nemo potest proficere nec is mea schola perdurare.sit hinc est,quod saepe Sancti Patres, ut expet irentur Obedientiam Nouitiorum Ais li iniungebant aliqua,quae contra humilitarem tendere videbantur: ut vid rem quomodo in eis iudicium tuum siabiicerent. De S. Basilio scribitur. l quod cuin venisset ad quoddam monasterium,probauerit hac rationi se '. uentem quendam Tyronen.: iussit enim adferre aquam, ad Iavandos pedes; l cumque illam attulisset:dixit ei S. vir,se velle Iauare pedes ipsiusmet Noui- tii:qui statim acquievit. Iussit praeterea,vi sequenti dic in templo coram , l mnibus bapso peteret Sacros ordines:qui iudicium suum subiiciens,id fecit. Ideoque apira illum Praelatum, tanquam persecte obedici est habitus. INTERDv Μ etiam proprium iudicium tegit suam mobedientiam pali lio necessitatis, propter quam existimat se excusari a transgressione prax pti,quasi non obliget adeo strictὸ ac seum c. Quemadmodum Saul videns, populum Medi lapsum,&hostes in proximo esse, ut ipsum inuaderent k ohrusit holocaustum contrea Cuius rei causam reddens S, 'muelit,dixit:necesitate comput obtuli holocaustam. Cui statim Prophera de- idit dignum eius temeritate res nasiim :stulte inquit uin, nec custo isti m tam tui,qua acepit tibi : ncque enim haec raeceli itas tuam excusat ino- bedientiam. ilium hoc arripit facile propriinii iudicium in occaficinibus f
535쪽
TR A CT A Τ vs Vi. CA p. X VI eiadum alicui, miseriae propriae,aut alterius,qui ad ipsum aliquo moὰo sp ctet. Sed omnes sunt deceptiones & fraudes amoris proprij, consulentis in in suis necessitatibus. idolum iudicii proprii:& hoc semper illi respondet iuxta eius desiderium &votum. rarens caecis caeco ducatum prastet, amisiUoueam cadent. Perpendit hoc pulchre Sanctus Basilius explicans i Ilud Christi Domini de diuite illo, qui cogitabat intra se dicens: o quid facias 1, quia non habeo quo comere rudivi meos Quem inquit consulisἰEx teipso captas consili uir plane imprudenti uteris consiliario.Nam ille tibi suadebit. quod tu desideras dicet enim tibi ut horrea ista maiora faciaι,8e illuc congreges omnia tua: si autem Christum consuluisses, praestantiorem utique consiliarium suasisset tibi,ut fructus istos pauperibus distribueres. Hunc in m dum quicunque in se aduertit affectum aliquem inordinatum ad dolitias, honores,aut commodum propriummon eligat consiliarium , proprium fruum iudicium,a quo non expectet rectum consilium; sed dicat cum Davide: pconsilium meum iustificationes tua, ct testimonia tua. consulat quoque quae Christus Dominus docuit in suo Euangelio; & fideles eius ministros: tunc
DE Ni QvE, quoniam Charitas operit multitudinem peccatorum,non ea dissimulando , sed plane euellendor proprium iudicium selet ipsam charitatem adducere ad sua occultanda , excusando scilicet suas in ob dientias sub titulo Charitatis r transgrediens Regulas praetextu allis benefaciendi.existimat enim,se eas non transgredi: ut faciat quod iudicat esse secundum legem Charitatis:cum tamen potius sit carnalitatis,aut vanitatis. Sicut Religiosus ille,de quo sertur,quod tempore silentii,& recollectionis, S absque Praelati facuhate, illi inciderit desiderium visitandi quendam mgrotum, ut illum consolaretur, di solatium aliquod ei adferret. Cum autem pergeret: transielitatem prope imaginem Christi Crucifixi pungobat consci. entia,quod tali tempore,& sine facultate Superioris aegrotum visitaretiquε remorsum ut componeret dicebat sibi ipsi: Charitas est, charitas est: bene potes illam exercere. Et tunc prodijt vox ex Crucifixo didens:Non placee mihi ista Charit.M.quia potius erat propria voluntas,falso hoc titulo cooperta. Vera enim Charitas nunquam separat se ab Obedientia. Nam quemadmo- . dum arnor proprius excaecat oculos rationis; propriumque iudicium post
se trahit , ad iudicandum quod ille cupit: ita Diuinus amor, spiritus oculos clarificat, ut videat quid iubeat Deus, illudque abnegato proprio iudicio exequa
536쪽
PERFECTIO OBLDIENTIAE EX AB NEGATIO NK Erl mortiscarione propria voluntatu. CVMOs EnrENτIAE VIR Tvs sedem suam in voluntate tanquam in proprio lubiecto habeat: ideo in ea precipue proprios suos cffectus
cxci i . Inter quos primus,& tanquam reliquorum fundamentum eminor,
quod Bdeligiosi voluntatem subiiciat Dei S suorum superiorum voluntati: ei sciens, ut in omnibus,quae vult,aut non vult, sit illis conformis In qua subiectione &consormitate dcbet totam suam persectionem collocare: utlsis verbis S. rcgorius affirmauit: operator stren inis vitae socialis, & communiter secum Deo scrutentium pius Cmulator. si aeterni meriti amplio- ,, i em retributionem per obedientiae bonum adipisci desiderat, in hoc solis e cognoscat excellere: si prae caeteris arbitrio maioris propriam subdiderit lvoluntatem. Nam nec magna lucra ieiunii, nec asperae vitae stud a, deuotis i , , Christi militibus cum maiorum praecepto sunt conscienda. Maioris etenimia, est meriti Charitatis iniuncta restello, ieiunio propria deliberatione susce- - , pto. Qiii enim iussus, carnem reficit inuitus, ieiunij praenuum deuotiones,, promet uit: & ampliorem mercedem Obedientiae manducando conquisi- ,,uit.Samuel iraque naag a promptitudine sergens e lecto, ad Sacerdotem He- ,,li accessit: vi,quid veller,intelligemei: S aim eadem promptitudine itissus ab is eo rediit ut dormiret: nihil cnim corum, quae iubentur,etiamsi minimum, ' Dcst contem endum. Haec in substantia S Gregorius. Et idem confirmat om. l,,nibus rationilnis superius cap. tr. positis, ad huius virtutis praestantiam co- probandam. e Linis secundus cffectus est,stremae & viriliter mortificare omnes actus di affectus propriae voluntatis. Proprium autem cum S. Anselmo appellamus eam,quae pro prima Regula suorum a citium non Diuinam vo i luntatem, sed seipsam accipit, libitum smim sequens, quasi alium Sit periorε 'non haberet,Eq C dirigeretur.Au ut S Bernardus a r volutas propria ess, quae neque Dei est,nequc Praelarorum, nec bonis com ninni'sed in eius sm ilius,qui illam habet cum inordinata ad iii,quod ipsam delectar,propesionei lquamuis in eo conculcet,quod reliquis placet. Cuius damna & incommoda i Din. . innumera retulimus suis in Duce spiritual .Qu licet in omnibus Chrissi. e. s. an is perniciosistima sit,& omnium peccatorum radix: eius tamen obliqui. t tas & inordinatio maximὸ apparet in Religiosis, qui Obedientiae voto eam Deo Domino nostro sacrificarunr:quam tamen in suis post eo octiori bus re sumunt.& usurpant. Qui est modus quidam praedae:quia auferunt Dco partem holocausti,cum totum obtulissent;accipit aureir sibi,quod optimu est,
537쪽
TRACTA TH VI. CAP. XVII. Hoc mirisiadecia iacit Spiritus Sanctus duabus admirandis sententijsi quibus ad hanc rem est idus. Prista est.quam dixi loquens cum Caimnam cum ipse acceptasset sacrificium Abel,quod obtulit de primogenitis gr ssui; & reiecisset acrificium Cam,quod obtulit ex fructibus terrae;& hic vehementer propterea fuisset iratus: Dc us, ut causam manifestaret eius, quod secura loquens cum illo,inter alia dixit ei iuxta translationem 7α Interis pretum.qu,m multi Sancti Patres sequuntiu anomes recte offersu non raste tem disi peccasti'quasi distinctilis ei dixerit: bonum fuit propositum, aedesiderium tuum offerendi mihi sacrificiuth: sed tempore executionis defecisti: non enim ita bene diuisisti,atque frater tuus Abel: qui dedit mihi primogenita grsis ii,quae optima sunt.& reliquis pretiosiora etinens sibi reliqua e tu vero contri,quod deterius erat,hoc est fructus terrae mihi dedisti , retinens tibi quod melius erat,& eso plurissaciebam. Sed maiorem spiritum ex hac sententia deducit gloriosus Doctor Sanctus Augustinus, di, cens quod Cain in suis operibus quaeSanctus Ioannes bisalsia vocat male diuidebat:dans Deo aliquid suum, sibi autem seipsum quod omnes facio qui non Dei,sed suam sectantur voluntatem,& quam , dum retinent seruant sibi meIius,quod ipsi haben Deo autem dant deterius. Cain ait Ru. pertus Abbas)fuit reprobatus: quia cor suum retinuit sibi, di fructus terrae. obtulit Deo. Deus autem acre potius ut postea dixitPab eo requirebat, intellectum scilicre&voluntatem, quae sunt gregis potentiarum nostrarum primogenita:& qnamdiu haec primogenita Deo non tradinaus,non placent ei nostrae oblationes: quia iniquam facimus earum deuisionem. Intelligat igitur Religiosus,voluntatis suae proprietarius, quod lices initio, cum Religionem est ingressus bene obtulerit; eiusque sacrificium fuerit Deo a ceptatum,sciit Abel;co quod fuerit ex suis primogenitis propter tria edita vota,& praecipue obedientiae:postea tamen in omnibus, quae sela sua pro pria voluntate facit,non recte diuidit: ideoque ab ipso Domino reprobantur: eo quod similia sint fructibus terrae,quos obtulitCain,&valde terrena, orta a terrena quada volutate,ad seip a & ad terrena bona valde propensa,& addicta.Cumq: hoc u deterius est,Deo offerat: sibi retinet,quod melius, magisque preciosum est, voluntatem scilicet & cor suum Ex quo quid aliud et eueniet,quam euenerit ipsi Caint Nam inprimis propri, voluntas semper Diuinae inspirationi resistit: neque scit, quid sit,suum peccatum agnoscere; neque poenitentia duci e sed potius indurescit,& pergi ac ruit semper,sicut Cain,in peius. amuis enim Deus illi dixisset: vioce;ac desiste praua ista'
voluntate, quam nunc habes ripse autem non obediuit, sed induruit potius; quod voluntas suggerebat,executus est: educ ens per fraudem se trem suum foras, Be Occidens eum.Nam ut Sanctus Bernardus ait vhi propria voluntas imperat, non habet locum charitas: quae b ηνη quaerit qxa sua. suma Diqiligod Sorale
538쪽
PERFECTIO OBEDIENTIAE Ex Qvo. ab sumsed sunt Dei, & fratrum suoriunt ac propria voluntas semper quae sua sunt, &quae sibi placent ,& commodum aliquod adferunt , quaerit: etiamsi huius rei gratia , opus ei sit, Dei voluntatem & proximi com modum conculcare. Sed ulterius adhuc durities eius & rebellio progreditur. Nam quemadmodum Cain reprehensus Deo propter hoc crimen,voluit illud Deo ipfi occultarem impudenter resipondit 'c Num eu- 'ουatris mei sium ιν ac mentitus est,negando se scire, ubi frater suus esset:
ita propria voluntia adeo est audax & proiectarvi sua peccata excuset etiam interdum mentiens,ut ea occultet hominibus. Et, ut idem Sanctust ait,vellet etiam occulta esse Deo ; nec Deus illa nosset: quod est, optare quodammodo,ipsum non esse Deum. Non enim esset Deus,qui hominum imp rc bi. tates non nosceret,nec punire posset. Et haec suprema misel ia est infelicissimae huius voluntatis. Cuius Qxima poena in hac vita est, quod dixit Dcus Cain: in cypro tui erui re terran Nam voluntas propria a Deo deserta ut Sanctus Ambrosius ait semper vaga est,inconstans,di mutabilis; si gaens coelum, di reptans super terram. O quam recte his, qui propriam voluntatem sequuntur,dicere licet illud Sat dii Thades Apost..d Vara illis, ινιι in via Cain abierunt,sequentes propriam voluntatem. Incident enim in ealdem miserias,in quas infelix ille incidiq& reprobabuntur odioque habebuntur ab ipso Domino nostro. Qui per Isaiam protulit secundam sententiam in rem praesentem: e Domin diligens iaricium, o odio habens rapinam iubalocausto: quando scilicet aliquid subtiali itur eorum , quae Oblata m hi fuerant. Et quoniam haec rapina est rei Dco per votum sacratae, Sancti eam appellant Sacrile ium. Et Sanctus Bernardus adeo rem exaggerat, ut dicat: Nullum sacrilegia crimen reperitur deterius,quam in voluntatem semel ob. lata Deo,recipere potestatem.Quo enim res oblata maior est, eo grauior est rapina,si eadem recipiatur. Cumque voluntas sit fons operum bonorum &prauorumqui eam Deo subtrahisissibique propriam facit,periculo exponitur,sese in grauia peccata praecipitandi,& in eis pereundi. An ex collegio Apostolic ait idem Sanctus reprobari quis potest, nisi loculos habens sunt enim loculi non modo pecuniae, sed etiam propriae voluntatis,usurpatae scilicet contra Deum, qui eius est Dom inus. ET QVAM v Is res, quae fit, sit ex se bona&Sancta.ait Sanctus Baslius, rapina est eam facere contra prohibitionem Superioris r nec Tilis erit, sed noxia Deus enim odio habet rapinam in holocausto, hoc est eum odit; qui, quod alienum est, accipit eo titulo, ut aliquod Deo obsequium prastet.& sicut qui iuraretur, ut eleemosynam seceret: talis eleemosyna odio haberetur a D E o r eo quod fieret cum iniuria proximi r ita DEvs odio habet oblationem operis boni , quod ei offert Resigiosus contra
539쪽
1so TRACTATVs VI. CAP. X v II. in raelati obedientiam : min cnim offert, quod situm est; sed quoslinae. lati, cuius voluntati prius traditum erat. Voluntas praeterea propria 3c ipsa Diuina , proprietates habent valde repugnantes. Propria mnim ut ait Sanctus Bernardus conuertit bonum in malum,& preciosum in vile; & ieiunium ac sacrificium quod ex se suistit Deo valde gratum, odio habetur, quando inlicitur Iepra propriae voluntatis. At obedientia conuertit vile in preciosum,& quod abiectum est exaltat in magnam sublimitatem. Ac propterea Samuel dixit Sauli': Nunquid vult Dominus holocausta θ ct non potitu νtcbediatur voci Domini 3 melior est enim obedientia, qua n vitifima; ct auscultare vivis, quam abferre adipem aristum . quasi distin-jtius d xerit: nullum opus, etia illi optimum,magnique meriti videatur: si cum Obedientia comparetur, alicuius momenti esse iudicabitur: S Religio ac pietas,sue deuotio,contra id, quod Deus iubet,lendens, falsa prorsus est. Solum enim Diuinae voluntatis fundamentum veram dat bonitatem,stabi . litatem, di valorem omni veri studiose, fundamento sublato propriae volun rati S.
Ex quo deduco: supremam veri obedientis curam versari debere circa mortificationem affectuiam,& impulsuum propriae voluntatis. Hunc e. nim ait Casianus,esse finem vocationis eius: & in hoc,ait Sanctus Bonaventura, omnem Religionis eius persectionem consistere. Et ut Sanctus Ephrem dixit: eo proficiet magis, quo amplius mortificauerit, ac subiecerit propriam Voluntatem. Eum in modum, quo Sanctus Augustinus dixit j imminutionem cupiditatis, incrementum esse charitatis; & huius perse-: ctionem,es e,omni cupiditate carere. Quare dicere licet: maximam propriae volun alis mortificationem esse augmentum Obedientiae, qua Diuina voluntas execurioni mandatur: persectionem aute executionis Diuinae V .luntatis consistere in plena propriae voluntatis spoliatione, dc amplexu supremae Spiritus paupertatis, quae hominem exuit Ac euacuataseipso , Nomnibus voluntatis propriae actibus ut superius est dictum. At, HA NC perfectionem his gradibus ascenditur. Primis est, nihil unquam facere contra expressam Praelati prohibitionem; neque contra id, quod creditur eius esse voluntatis. Et hinc ad ascenditur , quem Sanctus Basilius vocat, non facere quicquam in occulto cum desiderio, ne Superiori innotescat. Nam quamuis Verum sit, licere Religioso multa bona opera facere, sibi non prohibita, nec petita a Superior bus facultate: desiderimn 'amen ea occultandi ex timore, quod Praelatus, si stiret, prohiberet: effectus est propriae voluntatis, non Deum sed seipsam quaerentis:
ideoque quicquid Superiore insciente fit, id quodam modo furtum esse. raro qui maiorem perfectionem desiderat, tertium gradum conscendere debet, quo desideret, quoad fieri possit, approbatione Superioris habere
540쪽
ad oes suas actiones: sic enim magis illae erunt se eritori magisq; secura cuin modum,quo antiqui Monachi ut Author est Cassianus facultatem hanc letiam ad res exiguas,& necessarias petebant: quo magis mortificarent suam lVoluntatem. & inanem gloriam. Q tot in gradus e2,nunquam quaerere direct aut in directE, Superioris voluntatem in huiusmodi iacultate concedenda flectere,& ad suam pertrahere: sed ex animo optare,ut liberὸ& absque ullo respectu ille constituat,& praescribat quod magis expedie eamque resignationem habere,de qua nunc dicemus.
INDIFFERENTIA ET RESIGNATIO PROPRIIE VOLUNT/tu voluntati Dei ct Pralatorum; ct ratio facultatem ab eis petendi, set ad id quod isti volunt, sed Mn ιubent, sereni. o EapECTA PROPRIAE VOLUNTATII MORTIFICATIO, dei qua hactenus diximus, secum adfert fideles duas heroicae obedientiae
socruas,qirarindigerentiam ct resignationem appellamus. INDIFFERENTIA in eo est posita,ut Religiosus non magis ad unam partem inclinet, quam ad alteram.Quemadmotam staterae bilances.quarum examen ita rectum stat, ut neque ad unam,neque ad alteram inclinet, donec pondus impositum al. teram demittat: ita perfectus obediens,quamuis decreuerit omnia exequi,
quae sunt ex praecepto,Regula,aut Ordinatione; fugere vero quae illis repu.gnant,& quaecunque sunt malafad reliquas tamen res pendet; &, quod in se est,non inclinat pondere affectus alicuius inordinati te: aeque est in diffs irem ad eas praestandas. Vel relinqueiadas;expectans ponat, obedientiae aut
ordinationis Superioris: ut quo ille voluerit,absque repugnantia, aut contradictione eo tendat e non agens, Ut Superior additam partem inclinet. Ita enim voluntatem suam ad huiusmodi res rectam habet ac indifferentem, ut omnino sit ita Superioris voluntati resignata;vt pleno Dominio & ipotestate utatur ea, ad quam partem voluerit. Eum etiam in modum, quo quis beneficium, aut officium, quod habe , ita alteri resigna ut totum ius l suum in eum transserat ad liberum eius usum l
REsIGNA Troest animi decretum &generalis re Iulio ad iaciendum li quicquid Superior volueri seruans tamen ind fferentiam ad quiniis partia l eularia.donec Superior aliquid indicet aut decernat.Eum in modum, quo ls Saulus d.xit Christo Domino: a Domine, quid me vu facere hoc est, iube fi quicquid volueris: sum enim indifferens, resignatus,& promptus, ad li axequendum quicquid iusseris. O verbum ait Sanctus Bernardus bre. ll ue, sed plenum. viuum, efficax, omnique laude dignum i Meue est, eo li X xx 2 quod