장음표시 사용
541쪽
quod sine circuitu aperi t quod sentit; est planum: quia ad omnia,quae Deus iubere voluerit sese offert, nulla re excepta, quantumuis difficili, amara, ido contemptibili; est vivum:quia oritur ex magno seruore Spiritus, a Diuina gratia vivificati; est Nax: eo quod prodeat cum adeo urma resolutione: ut factum putet,quod Deus iniunxerit. est denique omni laude dignam quia in eo verbo, quasi compendio quodam Christiana ac Religiosa perfectio continetur: ideoque valde proprium est eorum, qui talem persectionem sectantur . qui propterea merito deberent cum simili seruore illud
proferre suis Praelatis & Magistris; & qui hoc modo incipit, sicut Sanctust Paulus am in ipsis in iiijs est persetius. Et, ut idem Sanctus Bernardus di-
lxit, serὸ ante perueniet,qu m ire coeperit. nam in hac adeo heroica res lutione,quasi in semine sunt omnes virtutes vitae Religiosae. SED PAvCI TAMEN sunt, qui illud vorbum cum tanta persecti. one proserant: multi enim ad duo vitiosa extrema declinant. Alterum eorum, qui ore quidem Superiori dicunt: quid me ru faceω l corde au-ltem & opere optant Superiorem ipsis respondere, quod Saluator noster duobus illis coecis dixit:b Quid viatis , vlfaciam vobis; & anmiere ipsis in om- nibus: miae ipsi petunt:nec quicquam negare. Aperiunt autem ipsi falsam suam resignationem in iis, quae petunt, quatuor indiciis. Primum est, quod petant precibus importunis , adhibentes multos in toce res. Secundum, quod replicent & contendant instantia nimia;etiamsi semeI & iterum negetur, quod petunt. Tertium in , quod conquerantur de Sup riore ac contra ipsum murmurent, si neg 't, magnamque ostendunt tristi tiam rvt propterea Superior, eorum petitioni annuar. Quartum, quod varias allegent ratam, argumenta, e ggerationes , & animi affectus prodant : non quibuNeritatem,S necessitatem manifestent; sed ut persuade ant, concedi sibi, quod vetunt. Nam neque animum habent, ad mortificandas suas propensiones, & vehementia desideria, quae in eorum corde se uent, sentque manifesti propriae Voluntatis effectus neque tamen volunt ea palam & aperte sequi, contra iudicium & voluntatem Superioris: sed si flere eum conantur. Vtiptarum voluntarem ii Ie approbet. Quasi dicerent: iubeas me hoc facere: quia valde mihi arridet ut sactam. Quamobrem , ut idem Sanctus Bernardus ait, in oculis Dei tales non sunt verε Obedientes; n ue ipsi Praelato et sed Praelatus potius eis obedit,cum iniuria voluntatis Diuinae, qua tanquam pallio Vtuntur, Ut eius hostem,Voluntatem propria, tegant. Et solet exitus eorum fraudem aperire: nam, Ut plarimum, quae ipsi in suum commodum quaerunt: Vertitur in proprium cietrimentum: ut ex multis exemplis constat: quae in Vitis SS. Patrum reseruntur. Nam quidam vi obtinuit a Praelato facultatem recipiendi se in desertum locum: ubi Rit a Daemone deceptus. Alius importun8 facuItatem extorsit eundi m ad In-
542쪽
R sIGNATIO PROPRIAE VOLUNTATI s. - si
ad Infideles,utesciMartyr:& in ea occasione costitutus ide negauiti Alius, qui in Culina manens,donum habebat lacrymarum: facultatem obtinuit orandi semper in cella,in qua donum , quo cadiabebat,amist. Alii importune iacultatem obtinent ad mutanda loca,&perfectiones alicuius solatii, & res alias ad daetitias& honorem pertinentes. Quas si Superior nege illi replicant,& instant,donec concedantur. ET tunc ipsi contenti manent iudicantes se illa sacere ex Obedientiat cum tamen in oculis Dei inobedientia sit, & propria voluntas. Ideoque merito Deus permittit, ne finem obrineant, quem quaerebant;sed contrarium. Eum in modum quo refert scriptura Sacra, quod cum Absolom r bellaret contra Regem Dauid Patrem suum,eiusque exercitu dissipato,suisset ipse a Duce Ioab interfectus, e Achim spetita Dab friustatemferendi ad , 'β
Regem Dauid e victoris nuntιum , honorarium aliquod sperans. ad quem Ioab dixit, non expedire ipli, nuntium esse in tali occasione, qua Absolom esset mortuus quare alium ipse nuntium misit. sed instante Achimaas, etiamsi blandε secundo Ioab denegasset , tertio tamen instante, & contem dente illo, annuit Ioab: & ipse eodem momento discessit ;&per compendium quoddam praeuenit alterum nuntium ; de ita primus Reginuntiauit
SED BR hvr eum poenituit: quia se aduertit deceptum. David enim. cum intellexit mortem Absolom, gaudium ex victoria conuertit in tristemplarietum, quo omnes repleuit tristitia. Hunc in modum multi sunt adeo importuni in eo quod petunt, ut Praelati etiam Videntes non expedire illis: annuunt tamentium ut seipses 1 molesta illa importunitate expediant; tum, iquod maius aliud detrimentum vereantur ex aperta inobedientia, & r lpugnantia, si negent illis facultatem Imo interdum , cum Deus videat sui d torum corda non satii resignata,quamuis id ore non ostendan r,eos tamen punit, permittens,Superiores errare, annuendo ipsis. In quo locum haber, quod ipse per Ezechielem dixit: d Iuxta imquitatem ιnterrogantu,sic iniqsi id 'reb i in erit restondentis. p. avx Mos Ra Μ si Dei volantatem nosse desideras essequae Vere Obe--ι. diensi quaerenda tibi illa es ut Saninis Augustinus ait corde sincero, pr Idum. 3 i. ponens tuam necessitatem ac desiderium breuibus ac sinceris verbis & stendens veram indifferentiam, ac resignationem: & Praelato liberum re Iinquens ut iuxta id. quod tibi magis expedire iudicauerit, id concedar,aut nevt. Hoc enim eri e ibi,quod Deus 1 te vult;&,si id praestiteris,eris obe. diens. Imitatus modestium illum ac resignatum modum,quo obediens illa Ruth ut suo loco diximus petiit a Noemi licentiam exeundi ad laboran. dum, dicens r e si iubes, vadam in agrum, ct colligam stic . Dixit si visie aiahia
543쪽
i 33 TRACTAT vs VI. CAP. XVIII. si δέ iubes: quia subditus nunquam debet cum Superiore loquens hoc verbo uti Volo aut nεlo: eo quod sit inurbanum,audax,& non resignatum. ase fuit duorum illorum discipulorum, qui Christo Domino nostro dixerunt: Magister, Vo Dv Μ Vs ut quodcunquepetieri-facitas nobis. Qui cum, quid vellent,aperuissent, acceperunt dignum sua propositione responsum. dixit enim illis Dominus: Nescitis quid petatis nec modum quidem petendi aptum tenetis: non enim dicendum erat,VOL v Μ Vs; sed,Magister,si vis,& ita expedit, da nobis hoc, quod cupimus. Vt plurimum enim cor non bene resignatum, sicut in modo petendi, etiam in eo quod petis, impingit. Defectus enim resignationis oritur ex Superbia,aut sensualitate, aut cupiditate: quae impellunt ad petendum,quod honori,indulgentit,aut lucro est magis con forme: non curantes,an expediat, necne. Sed obliquis hisce affectionibus mortificatis,quae ut propriam voluntatem,ita alienam flectere conantur: sicut adhibetur modus resignatus,& intentio bona in petendo: ita etiam, aut petitur quod aequum est;aut,si ex ignorantia aliquis ost defectus, prudentia Praelati reparatur;& subditus aeque manet contentus siue concedatur, siue
non: quod petiimon enim,quod sibi placeret,intendebat;sed quod Deo,per
Superiorem significatum. A L TER v Μ extremum, in quod aliqui sub indifferentiae & resignationis praetextu impingunt, est, quod neque petere aliquid velint, nec facere, praeter ea,ad quae iuxta suum statum tenentur: sed expectare donec Sups trior expresse aliquid iniungat:Quod interdum procedit ex scrupulo: quia existimant,quicquid ipsi petant,a propria voluntate prouenire;ideoque tutius esse, manere in eo,quod Sanctus Paulus dixit: Domine quid vis,utfaciam
& ita exuere omnem propriae voluntatis actum: nullo particulari indicio rei alicuius insinuato ipsi Praelato. Aliquando etiam oritur ex tepiditate spiritiis, aut ex repugnantia sub praetextu non faciendi suam voluntatem lcum tamen in hoc potius eam sequatur,quam in illo alio. Cum enim non llibenter crucem feranti nolunt ad ferendam se offerre; *d expectare donec alius illam eis imponat; ac iubeat, quid sit agendum. Et hoc extremum est quoque valde noxium: multi enim sunt casus,in quibus perfectus obediens
possit ac debeat expressam Superioris voluntatem praeuenire;& aliquid ab eo petere, aut suum desiderium proponere,modo id fiat cum resignatione iam dicta.
Pa i Μvs casus est,cum Superior insinuat, se cupere,ut aliquid faciamus quamuis iustis ex causis nolit expresse mandare r quasi expectans, ut id ab
ipso petamus. Et tunc id petere,& ad praestandum se offerre,est multo maior persectio. Quemadmodum secit Isaias Propheta, cum ei Dominus ap. paruisset Seraphinis stipatus, qui cum vellet seuerum quendam & terribi, lem nuntium ad populum suum mittere, dixit: g quem iabit no
544쪽
bit vocem, ut audivit Isaias,itatun d x r: Ecce mitte me. HS
dubitet in tali occasione valde persectam suis ,Deoque placuiss. hanc obdidientiam 3 & fuisset sane Isaias valde parcus,ni si se ad eam obtul isset. Similiter fuit heroicum trium insignium virorum facinus, qui statim atque au- l . diuerunt Dauidem dicentem th mihi daret parum aqua de cisterna, qua est in Bethlehem iuxta portam. Illi statim,non expectantes Dauidis inandapum, irruperunt Castra Philistinorum,qui transitum in Bethlehem prohibebant, &cum periculo vitae hauserunt aquam de cisterna,ctattulerunt ad Dauid,ut biberet: in quo facto voluntatem 5e animi promptitudinem ei seruiendi osten. derunt. Vt ex hoc milites veri Dauidis Christi Domini nostri intelligantiqua ratione promptos se offer re debeant ad voluntatem Diuinam exeque dam,non solum cum aliquid ipse per suos ministros expresse iubet; sed etiam quando aliqua dant indicia suae voluntatis aut desiderii ad gloriam
Dei. Sa cvNDus casus,qui priorem magis illustrat,& moderatur, est, cum res ' a. bona, quam Superiores cupiunt iubere, aut nos optamus facere, laboriosa lest,nosi raeque carni molesta, vilis, & abiecta in oculis mundi; & quam ex
ipsa natura horremus. Tunc enim insignis propriae abnegationis indicium est,ad rem illam exequendam nos offerre, antequam Superior eam iniunis
eat. Sic enim nihil decedit Obedientiae , sed potius perficitur: Vt Sanctus dis. 1i-j.
Gregorius docet,& nos alibi fusius declarauimus.Nam quemadmodum no i e. ia. est contra perseetam resignationem ,horrere,quod in nobis est,res honori- t runm scas & blandas,quas mundus & caro desiderant: ut sic melius nostrum imi- temur Saluatorem:ita non aduersatur eidem etiam,ad Christi Domini imitationem,amemus ac desideremus ex parte nostra, res vi 'es & molestas,quas 'fcaro S mundus perhorrescunt. Nam Christus, ut mundo manifestaret v luntatem ac desideria,quibus tenebatur patri suo obediendi ei inque mandatum seruandi,i processit obviam venientibus ad ipsium comprahendendum;& o titulit se sponte & promptε, ad cruciatus omnes,quos ipsi in serre vellent. TERT Ius casus est,cum magnos in nobis Diuini Spiritus impulsus sentimus ad res aliquas praeclaras in nostrum siue proxiJ Urum nostroru pro.
sectum exercendas. Q iae,quod tales sint, nec possunt dic debent absque c5.sultatione & approbatione Superioris exerceri. Ac proinde ipsemet Deus, qui seruentia adeo desideria inspira vult, illa manifestari & proponi;& OL
ferre nos, quod in nobis est,ad ea praestanda para os. Cum ea tamen relignatione, ut cum illa Ru h solum dicamus sitib s,vadam inam inoc est, si probas,faciam talem poenitentiam, aut suscipia in talem peregrinationem, aut aggrediar tale coeptum apud Indos,aut haereticos quod si non proba sineque ego volo : neque enim aliud velle habeo, quam Dei;per eum mihi manifestatum,quem ipse suo loco substituit.
545쪽
RACTAT vs VI. CAP. XVIII. AD EA N DEΜ perseAionem speetat, ut cum Praelatus aliquid faciendum iniungit, offeramus nos, ad alia etiam, quae iuuant ad planitas perfoctiusque illa prassianda quamuis. haec ille non ii beat, ilix a illud Apostoli ad Philemonem: v c deni in Obedientia tua ripsi tibi: Mens quoniam Osu pre id quaddico aciessam perfecte obe. uenti non satis eli,quod Obedien tiae preceptum sonat: sed promptam voluntatem ostendit faciendi quicquid
conijcit, Deum & Praelatum in eo casu optare:vt praeceptum opus sit valde perfectum. Eum in modum quo Davidi petenti ab Areuna I aream ad adis candum altare Domino,in quo sacri iam met. Ille eam statim obtulit, dices: accipi aream; hases quoque boues in holMaastum, Oplaustrum,ctis Humit Uum lignovum : quae obtulit praeter aream petitam: quia videbat,ea omnia
spectare ad facilius exequendum, quod Dauid intenὸebat. SED multo magis in hoc proposito elucet Saluatoris nostri Obedien. tiarqui ex patris piaecepto mortuus est pro hominum redemptione, sicut ipse saepius est protestatus. Quod tamen praeceptum non se extendebat ad omnes circumstantias,& mortis suae crudelitates; sed ipse immensa sua ch, ritate,&seruenti Obedientia non solum obtulit se ad mortem crucis sibi imperatam; sed etiam ad flagella Dinas,& opprobria;& reliqua quae mor. tem ipsam praecesserunt:m exem lampnabens persectissimae obedientiae omn bus suis discipulis, τt sequeremur sicut Sanctus Petrus dixit eivi, valdeque eminenter eius praecepta custodient. IN IDEΜ secundum extremum impingunt etiam alij,alia via valde di uersa. Qui conseruandae indisserentiae & resignationis titulo, acceptant absque ulla replica aut oppositione, quicquid sibipraescribitur. Prima via est, quando ea,quae iniunguntur,sunt ex se honorifica & splendida, aut pa lato & carni valde gratae in quibus tamen aliquod subest periculum. Nam iuxta Sancti Gregorij doctrinam di quemadmodum est indicium humili laxis & seruoris spiritus,qubd qnis se offerat,vi laboriosa Sc contemptibilia sibi iniungantur: ita etiam refugere eorum con raria, eandem virtutem prodit. Sicut videmus Moysen& Ieremiam refugisse officium honori fi cum , quod illis Deus Iniungebatiadserentes pro se, quod non essent ad talia munia sufficientes.Et multi sancti replicarunt,cum illis proponebantur officia gubernandi: in quare perstiterunt repugnantes, donec accederet praeceptum siue mandatum, quoad acceptandum obstringerentur. Nam tunc ita facere debet resignatio suum officium:vt collum suum Obedien tiae iugo subiiciat. ALTER casus& via est, cu subdito ipsi aliquae ratisnes occurrunt ali
cuius momenti;& existimat,Praelatiim non esse earum consciu:na,si nosset. non talia iuberet.Tunc inquam praestar,eas superiori proponere; non com
546쪽
RESIGNATIO PROPRIAE VOLUNTATIS. 317
tradicendi animo,sta veritatem explicandit ut absque deceptione Superior eligat, quod iudicauerit magis expedire. Nam utS. Cregorius quendam casum refersns ait non est res noua, quod Superiores tanquam homines decipiantur: siue,quod ipsi non satis attendant,quid constituant; siue,quod alii falsis informationibus ipsos decipiant. iemadmodum David,etiamsi esset Propheta, deceptus est, proferens seniunt iam contra innocentem filiuIonatae ex falsa Sibae famuli eius informatione: & cum innocens rationem sui,Dauidi redderet,reuocauit parte eius, quod ex mala informatione prius constititerat. Et quoniam Diuina prouidentia non reijcit nostram cooperationem ac diligentiam ad errores praeueniendos: non aduertatur,sed potius est conformeprouidentiae, Praelatum insormare de incommodis, quae eius ordinatio adseret: cum resignatione tamen ad exequendum,quod ultimo ille decreuerit, ubi non erit manifestum peccati periculum. Et idem S.Cregorius cosirmat hoc exemplo S. Nonnosi Monachi,qui audiens: Abbatem mittere Monachos ad laborandum in Olivetis secularium,Vt parum
aliquid olei colligerent, quo Monasterij paupertati subueniretur: Sanctus ille proposuit Abbati ingens periculum, cui illos exponebat amittendi spiritum: quare demisisὸ petiit,ne eos mittereticuius viri Sanctum Zelum Deus insigni quodam miraculo confirmauit: multiplitauit enim modicum olei, quod domi habebant in multo maiorem quantitatem, quam ipsi Monachi collegi sient. TE R Τ IV s casus est,quando res,quae praescribitur,adeo est laboriosa, &molesta ut imbecillis caro naturaliter refugiat, eam aggredi: Et quamuis magna sit fortitudo,in huiusmodi casibus tacere, & rem aggredi,&expei i-ri,an leo ille adeo sit serus,atque primo aspectu apparet tamen valde graue onus experitur; poterit cum animi demisitone ac resignatione imbecillitatem suam proponere. Eum in modum, quo Christus Dominus noster ad solatiu debilium, cum videret animam uiam prae tristitia&pastio nis instantis timore assictam, & praecepto eam acceptandi constrictam: dixit Patri suo: n Pater mi, si, diu trasseat a me calix iste. Verant en non scut ego Nis, sed iris.In primo ostendit carnis suae imbecillitatem: in se. cundo manifestauit ragnationem & promptitudinem sui spiritus. Qita potest cum magna perfectione conseruari, etiamsi caro aegredi recuset. Cuius indicium est:sistatim, atque ultima Superioris resilurio ei innotescit,animum ipse assumat ut ait sanctus Basilius o ad suam Obedientiam exequendam,etiam valde amaram ac dissicilem: quemadmodum Saluator ipse ex oratione statim surrexit ad bibendum calicem suae passionis: quia Vidit eam esse aeterni sui
547쪽
OBEDIENTIA ino ΜοDo EXHIBENDA . lNon enim te abiecerunt, sed me:rarern super eos. Sed an cum Respublica Regem habet, quo regatur:non regant Deus in ea Rex enim non regnat,nisi propter authoritatem, quam a Deo habet. Sed aliter tamen Deus regnat in
Ecclesia & Religione per Praelatos Ecclesiasticos, assistens earum guberna- itioni magis speciali prouidentia, quam gubernationi secularium, per e rum Reges. Nam etsi Verum sit: hos etiam regere nomine ipsius Dei: id tamen fit prouidentia magis generali,quae; cum altera illa collata, est quasi subditi nolint, Deum in ipsis regnare. Cum igitur pater coelestis Religio- s gubernet per Samuelem, hoe est, per Praelatum, speciali sua prouidentia ipsis assignatum: hunc diligere ac reuereri, eidem one obedire sicut
ipsi Deo debent; & quidem mlato exacti us, quam secu Iares subditi temporalibus Dominis obtemperant. Neque degenerat ab hac significatione nomenSamuelis, quod, teste S. Hieronymo, significat: nomen eius Dein. : Superiores enim Ecclesiastici cum maiori eminentia Dei nomen&autho- iritatem habent,quam secti lares. Quod etiam comprobat sententia illa Dei ad Moysen: Ecce constitui te Deum Pharaonu. Ex HAC veritate cordi bene infixa, deducuntur reliquae proprietates V Obedientiae Religiosae,ut illa perfecta sit. Nam inprimv. non debet es eo edientia tantum exterior: qualis illa est, quae puris hominibus exhibetur, lnon videntibus,nisi res ipsas exteriores:Sed debet esse etiam interior, sicut lDeo debita, videnti ac penetranti ipsa corda. Ac propterea habere debet hoc nomine tres praedietas praecipuas conditiones. Ut scilicet exhibeatur cum pura gloriae ipsius Dei intentione;Vt ei placeat, &Sancta eius voluntast fiat. Deinde, Vt adsit integra consormitas&subiectio iudicii proprijacvo- si luntatis. Tertis, Ut fiat cum Vero amore ac reuerentia non s olum politica, lsed religiosa: ita Vt Superiorem iuxta dignitatem,quam habet,magni faciat: etiamsi is ob vitam suam prauam,dignus non si,qui ametur,aut sit Vener : tioni. Eum in modum quo Veneramur Crucifixi imaginem: non quod aut rea sit,uel argentea; sed quod Christum ipsum nobis reserat: hoc autem etiam praestat lignea vel fictilis. Ex quo fit,quod haec reuerentia & Obedientia non tantum sit in praesentia Superioris exhibenda, sed etiam in eius absentia.Nam etsi ille sit absens: Deus tamen,propter quem obedientia exhibetur, est prasens. Ac propterea Dauid d postquampraecidit oram Chalymu M Α, Regis, qui ipsum grauiter persequebatur, etiamsi ipse lateret inspelunca, nec a Saule ipso Visiis esset, percussit nihilominus cor suum, eo quod Christum Domini tetigisset. Suffcit enim, quod Praelatus, unctus sit, & electus,& vices Christi gerat:Vt bonus Religiosus nec publice, nec priuatimi debitam ei reuerentiam & Obedientiam exhibeat,etia ea indigno. Qui si in I aliqua imbecillitatem,aut defectu pudendu inciderit,sicut Patriarcha Noe: ne propterea eum irrideat, sicut fecit e Crim nequam eius filius; sed tegat
548쪽
F2O TR A CT A T V s V Ι. C A p. XIX.& excuset sicut Sem ct Dpeih boni eiusdem filii secerunt. nec accipiat tan- qiiam sitae obedientiae IIucem,oculum Superioris; qui tantum Videt,quod fit cum praesens eli;sed oculum Dei inuisibilis,qui omnia cernit. Et eodem feruore debct in omni loco obedire , cum praecipuus Superior sit ubique, Ob6. 6 g qui remunerare aut punire potest f bouam aut Ex in o apparet,in omni Ioco & tempore obediendum esse,cum coriadis laetitia: quae duplex est, sicut sblet etiam esse deuotio. Altera est laetitia sentibilis ac tenera in inseriori & sentiente animae parte , quam appellant concupiscibilem: cuius effectus valde placent corpori r quia ipsum cor dilatant propter quietem & solatium,quo afficitur, cum praesentem hes et ac possidet rem,ex qua illa laetitia oritur.Qua afficiebatur David;cum dixit:g νιι mandatorum tuorum cucurri, ct dilatasti cor meum. Altera est laetitia spiritualis & substantialis in superiori animae parte, voluntate scilicet: qua cum
aliquid desiderauit,& habere studuit;& illud habet, sentit quietem & I
tium in eo. Prima Iaetitia non est semper in nostra potestate et praecipuὶ, si quod ex obedientia iniungitur, carnis propensioni repugnat: quam vult Deus nobis deesse,ut obedientiae nostrae praestantia innotescat. Qirare Christus Dominus noster,etsi semper magno Passionis fruae desiderici teneretur, eamque Valdὸ optaret ac diligeret: quando tamen imminebat, non Voluit laetitiam illam sensibilem admittere; sed eius loco tristitiam admisit,tim rem,taedium, &agoniam usque ad sanguinis sudorem. Habuit tamen laetitiam & gaudium Spirituale, quo illam acceptavit; &requieuit, videns se voti compotem fieri: ideoque tanto animo & spiritus promptitudine ad executionem se obtulit, atque si ea fuisset corpori valde iucunda. Ac propterea de eo dicitur, quod h extinaxerit ut Gigvi ad cinrendam viam: a summo caelo, Vnde egressus fuerar, τίνι ad quo fuit reuersus. Et haec praecipua es Iaetitia,quam a nobis requirit Dominus, ut aduertit S. Berna dus explicans illud Dauidis r i dilectare in Domisy, ct dabit tibi petitiones cordurat. Quomodo,inquit,Propheta Sancte,iubes, nos ita absblutὸ in Domino delectari 'quas haec laetitia in nostra esset potestate.Sed Propheta non de affectu dulci Ioquitur,sed de exercitio virtuoso:cum scilicet quod possibile est,facimus,ut placeamus Deo in omnibus,quae nobis mandat: nam hoc est quod dicimus,quod in te est delectari & gaudere:quasi dixerit: dilectare in Domino, id est, ad hoc tende, ad hoc conare, ut in Domino de lecteris; &quietem ac sistatium interius in eo positum putes, quod eius voluntatem impleantuisque Praelatis obedias, eriginti caro repugnet ac tristetur. Nam simul cum hac diligentia id quaeris, ut corpus & ani ma; spiritus,& omnes
interiores facultates in Deo vivo delectentur,& in obedi entia mandatorum
Uu sy I. l eius:& par est te ad id contendere, ut illi laseruiaι ut ait David , in latitia is
549쪽
OBEDIENTIA QUOMODD Ex HIBENDA Eexultationcnon propter propriam delcctationem, sed ut opus Obedientiae cis maiori diligentia ac perfectione perficias.Nam ut Philosophus dixit d lectatio perficit opera.Lt quoniam Deus essentialiter est iucunditas & laetiatia: ideo vult tibi cum laetitia obediri. Nam ut Apostolus dixit) l latir datorem diti ira ras.Neque ea hilaritas&laetitia valce difficilis eierat, qui ce tu simae Fidei oculis intuetur non hominem,sed Deum , qui praesens adest: propter quem obedit, & quo fauores & praemia expectat suae obedientiae:
quamuis homo ea contemna aut non remuneret.Scriptu est enim: m Ben ἐια.onem darit Linuiator. s autem Legislator eam dabit non terrenus,s ed
elestis.Cui autem eam dabitiobedienti & custodieti legem eius. Et quis dabit benedictionem spiritualem,descendentem de coelo perChristu:cuius fauore cor dilatatur,ad currendum velociter per Viam mandatorum Uei.n Recordare igitur,quod aspiciat te Deus oe octaruris, sicut David, cr exercit iaru in eius Obedientia.& tunc beatitudinem illam obtincbis, de qua idem David:o Beatis vis,cminmuge -- --rvi tiis; aut, ut habet alia Versio, voluptares eius. Dictaque: p quam du&MDacu meu eloquia tua, supernulori
Ex eadem radice oritur promptitudo obediendi ad nutum, vel impe sectas ut Cassianus ait litera relicta, ut sine ulla mora applicet se quisque ad quod vocatur. Nam Religiosus cait S.Basilius nec ad unum mometum sui- ipsius potestatem habere debet,ad faciendum quod pro suo arbitrio volet. Quare si absq; legitima causa in aliquo haeret:iam suae propriae satisfacit u
luntati:& quamuis Praelatus id non videatrvidet tamen Deus, cui nec minima haec mora later. Nam ut S.Chrysoltomus ait cum tanta celeritate vult sibi obediri,ut nec ad instans temporis moras trahamus in exequedo, quod
iubet. Quemadmodumq*ὸZ-rict S. res C istis vocarere 'tim,relictis retibin, ct in bis muri sunt eam . & sicut Samuel qui vocatus
Deo,statim ac celeriter turrexit ex lecto;& quater eadem nocte vocatus, cutanta promptitudine ac velocitate ad quartam vocationem surrexit, qua surrexerat ad primam.
PLEN i us haec intelligentur,si discurramus per quinque capita, in quiabus Deus Dominus noster vult nos ad nutum promptos esse ac paratos:quq omn a generatim pertinent ad materiam obedient .Primum caput siue primares est,ut Diuinis eius inspirationibus,& internis vocationibus statim &absque mora locum demus, & consentiamus: unus isque enim Dominus libenter vide ut cum i pie pulsat famuli statim aperiant ei. Sic enim dixit Saluator: nos de bere iner lasiannimbvi expectantita Dominum sau et v ι νωπιr. Opuscaem,confestim aperiam ei. Si enim moras traxeris, forte irascetur Dominus;Vt quando aperire volueris,s e subtraxerit, ac discesserit. Quemadmodum euenit cunctata cit in aperiendo portam
550쪽
suo:qui proptere cum postea illa aperiret, decliarauerat ac transterat. Secandaresdin qua Dominus requirit promptitudinem nostram, est reiistentia, qua hostis tentationes repellamus,occludentes statim,atque illae comparet, Voluntatis nostrae portam: Vt nec ad momentu illa pateat. Quaelibet enim mora valde est periculosa: ne contra nos hostis praeualeat,t veniens mis pessuper- M. ut ait David & cuiusuis mali manω peccatoris fumoso suo impetu nos moueat,ac deiiciat. Tertia res,qua nos Vult esse promptos, est in implendis votis & bonis propositis, non differentes executionem, neque occasiones quaerentes haerendi, etiam sub praetextu aliarum virtutum. Quarta
res est,ut faciles simus in reddcndo proximis,quod a nobis petenti siue id iure petant siue ex gratia & misericordia: si tamen id praestare possimus, i
xta illud Salomonis: u-amico tuo νώe,Oreuertereucria dabo tibi:cumstatim passu dare.Ac deniquo promptos de ad nutum in obediendo Pra latis,ita ut eorum praecepta & Ordinationes exequamur, absque fuco & e cusationibus quaesitis ad trahendas mQras,iuxta illud: x cum potu νοuer. Domino Deo tuo, mn tardata reddere. Et si morat funis. reputabitur tibi in peccatum. Ita ut nobis perlutaramus quamcunque etiam Paruam moram,esse aliquam inobedientiam; & quasi Deo diceretur: t romisi quidem , Domin hoc facere: sed nuc volo aliquid temporis Voluntati & palato meo tradere: postea tuae voluntati satisfaciam. Nam haec occasio efficit, ut, post has moras aliae trahantur maiores; sensimque eo deueniatur, Ut promisium opus praetere
tur& negligasur. Ac propterea odit Deus sermonem illum populi sui dicentis:y m inda remanda,manda remanda,expecta re pecta. pecta reexpecta;modicam ibi,modicum ibi. m sententiam licet cum S. Vidiore accommodare tepidis Religio iis: qui tenentur magno desiderio, ut Deus aliquid ad suum obsequium spectins illis iniunga sed, cum ad executione venitur, excus tiones quaerunt,& caulas disserendi:& hqrentes modicum in Vna occasione,& modicum in altera: tandem omnino recedunt; & quod antea desiderabant, deserunt. Sed alij sunt peiores: qui existimantes, se multa habere praecepta, Regulas, & ordinationes, a suo torpore defatigati,& quasi taed oquodam affecti dicunt: toties manda & remanda et ergo expectet & reexpectet; haereamus modicum in hac occasione, & iterum modicum in altera quia non multum resert tantopere festinare in ijs, quae praecipiuntur. Sed haec phrasis cedit in ipsbrum ruinam.Nam dum modicum haerent,& faciut
Dominum , qui aliquid it Iis mandat, modicum expectare; deserit illos specialis eius prouidentia; ac permittit, hostem illos deijcere in abys. sum inobedientiae. Quod si hoc periculum times, horreas ineptum hoceanticum: & statim atque Dei aut tui Praelati vocem audiueris, ad ex eutionem accurre, sicut fidelis ille populus, de quo dicit Do latruus 2 populuι, quem non cognstat ,seruiuit mihι: in audita auris obediuit mihi. Quasi