장음표시 사용
111쪽
sequentiae, instar umbrae solaris , Quae non semper eodem modo manet corpus , sed nonnunquam antecedit, aliquando ei jungitur a latere, interdum pone sequitur, geminoque eκemplo honos suos candidatos in gloriae theatro. III. Quia non est bo- ω num δ' ἀυτο ἀγκα υν. Apperitur quippe honor propter virtutis opinionem , conciliationemque. cujus ille est signum & symbolum Etenim ideo honorari discupiunt, homines, ut virtute videantur praediti, atque iccirco non a quibustibet coli volunt. verum a bonis , cum Hectore Naeviano :Qui vero honorem ambiunt ideo , quo vidi tute praestare videantur , nae ipsi tacite sarentur, Virtutem aut certe ejus opinionem,
ipso honore pensiorem esse , ideoque magis expetendam. Semper quippe id, pro pter quod alterum eκpetitur, eo, quod Pro-
ter ipsum eκpetitur, majus & melius, conuque venienter res fructu suo, virtus honore. Iv. Quia non est bonum deκειον , cum sit honornatis potius,quam honorati, ideo que bonum eXternum , non utique ex parte honorantis, cujus est actio &judiciuia, & in cujus est manu ac potestate, sed eκ parte honorati , in quem confertur. in quorum altero est e,v- κῶς active. in altero vero vi 12 κως passive,sed in illo νυς, in hoc Ut ita honorans Praestantiori modo concurrat ad constitutio si nem
112쪽
nem honoris,haud equidem ut finis moves, sicut Ohonoratus, qui sua virtute honoran tem movet ad se honorandum,verum finis finis gratia. Etenim honor est praemium vir tutis,non dum consideratur ut actio proba. honorantis , sed dum consideratur ut testimonium relatum ad virtute honorati, quod testimonium ratione rei, cujus est testimonium,honorati est,ratione actionis vero honorantis,qui ,etiamsi in eo praecipue insit essentia honoris,no magis interim dicitur honoratus,quam virJustus justificatus, quamvis in eo sit essentia justitiae. Scilicet honor tripliciter accipi potest, vel pro fundameto ac principio Uus,quomodo per causa& Objectivh est in honorato, cum sit praemiu virtutis, quae non honorati,sed honorato, competit,si ve ei,cui honor tribuitur,& qui inde honoratus dicitur,ja vero cujus boni initiu&causa quis in se habet, qus esse dicitur bonum,propter effect st ac fructum,quem V. g. honoratus percipit:Objective aute ummo& terminative, eo quod honor sit operatio transiens honorantis in honoratu, non contra : Vel pro essentia nus, quomodo subjective est in honorante, cujus est actio Proba, cum sit judicium quoddam ejus & signum de alterius virtute ,judicium autem in judicante , signum in significante , persuade, ratione principii, non termini & re- ' Ceptionis, quae ratione externae materiae eπ
113쪽
Εthicam. Lib. I. Cap. XX 99 eventu tantum necessaria, pro signo videlicet atque ostensione interni judicii & aD sectus: Uel pro utroque, quomodo partim aest honorati , quatenus honorem virtute sua causatur,partim honorantis, quatenus virtutem tanti aestimat, quo aspectu mediat inter honorantem & honoratum, pendens eκ honorante , & transiens in honoratum, unius ut tribuentis , alterius ut recipientis, universe tamen magis ut sic honorati, ut ea , que transeunt a tribuente in re- Cipiens, cum operatio transiens in recipiente suscipiatur , non in producente. Nullo horum significatuum honor est summum bonum. Non primo, sive ἀι&Causaliter, quia non in virtutis habitu sed actione consistit beatitudo : Non secundo, sive & significative, quia honor
Goφοροκος eκternus uince ab honorante
procedit. estque ut sic signum & sy mbolum summi boni, non ipsum summum bon um. quia signum & signatum sunt relata, relatasant opposita,opposita vero in eandem rem non Cadunt, cum Omne oppositivum revera sit aliud a sio opposito: Non tertio & postre mo, quia honor λάθε, internus eX partetatum in potestate honorati est,hoc est, Occasionaliter,id est,in latum,non in totum.U. Quia non est bonum κ' τον cum non constet nostro labore , neque
in eorum sit potestate,quibus consertur ed
114쪽
illorum, qui conferunt, qui saepe eum non deserunt, quibus deserre debebant , dese-
. runt, quibus non debebant, auferunt, quibus conferre , Conserunt , quibus auferre debebant. vet. Quia non est bonum μονιμον, hoc est, i c μεταπ-ῆν e rivinae φαιρετιν, qua 'le illud, quod eκ habitu virtutis proficiscitur, cujus ea natura, ut disia culter a subsecto, cui inest, tolli possit : Honore autem quid mutabilius, qui εαπ--οτερον π . infirmius quid, minusque stabile , neque in nostra potestatς, cum proficiscatur e X voluntate & opinione hominum , quorum animus ambulatorius, sitque bonum particulare, ideoque variabile, tum respectu tem- Poris, quoniam Jam aliquis honoratur, jam
non, hodie honoratur, cras dehonoratur,
tum respectu ipsius honorantis, quoniam a quibusdam honoratur, ab aliis non neque ab illis, a quibus honoratur , vel vere honoratur, vel semper: Non vere quia honor siepe hypocriticus & menda κ : Non semper, generatim propter mobilitatem alienae voluntatis, quae per suspiciones detractionesque facile mutatur, speciatim vero propter vulgi ac principum mutabilitatem, qui saepe ignorant, neque satis in. telligunt, quae actiones mereantur honoorem, saepe invidia laborantes non afficiunt honoribus, quos debent,quandoque existimant honorem in alios collatum existima
115쪽
Ethicar: Lib. I. Cap.XX. 1 Itionem suam laedere , interdum satietate quadam fastidiunt, quos olim honoraverunt, converruntque se ad novas alios, qui
nuper emerserunt, Ornandos , quibus eX causis varie variatur honos,intentior remis. sor,extensior contractior,validus evanidus,
neque omni vel parte, vel tempore , immone eodem quidem, constans ac consissens, cum usuuenire possit, ut hodie ab hoc honore, cras ignominia ab eodem, eopse momento ab hoc honore, ab illo contumelia
assiciaris. Quod si alicu)us honor sit diu.
turnior,perque multoS Continuetur annos,
fit id haud dubie per accidens, bonum autem ex suis principiis est & debet esse perpetuum, Quin immo, ut vel maxime honor duraret semper, non tamen ipsam beatitudinem eum esse inde recte convinceretur. Etenim, ut umbra corpus semper cO- mitatur, corpus tamen ipsam non est , sic nec honor ipsum summum bonum, venam signum ejus, perpetuo illud seouens. v I. Quia non est bonum et μον , sed a οπερον. Pro diversa namque hominum constitutione, ut usus Rus, ita abusus , datur,cum
plerique eo abutantur , vel ad inferiorum depressionem, vel ad nimiam animi elatio. nem, saepe quoque is improbis , nec raro pessimis, habeatur. Accedit, quod si honor foret bonum χμιον , sic honor honore ,
ornaretur, eademque opera aperiretur via
116쪽
io a. Insilui: S Exercis: invia ad infinitum. Nee in Lautae sold. a. Quia non est bonum δi-ο Ap petitur siq dem & ipsa propter virtutis opinionem, quo fit, ut laudari velint homines, non a quibusvis indisserenter, verum ab iis, qui ipsi in laude viXerunt, eXemplo eorum , qui facies suas ab optimo artifice eXprimi satagunt. xi. Quia non est bonumeικειον, Cum in arbitrio sit profanae multitudinis, cujus os meruisse tanti non est. III.
Quia non est bonum Quid enim fugacius laude , idque ob inconstantiam laudantis, in cuyus Judicio est posita, quod non modo vagum . sed difforme
xv. Quia non est bonum πιμων, de mente Gorgiae Leontini, qui rogatus, quid de magno quodam rege sentiret , & utrum eum felicem existimarer, respondit; ὀλου, et ς'αρετης , nescio quomodo ad virtutem se
habeat, innuens, felicitatem in animi bonis esse pofi tam , non in bonis eκternis. Et enim si quem laudas,quia generosuS, rege ritur,majoreS non mores laudari, si quia di,ves, sortunae ea laus debetur, si quia robustus ac validus, aegritudine paulatim imminuetur, si, quia pulcher & formosus , antequam respexeris defloruerit , sin denique, quia virtute praeditus est , laudas . tunc ipsum virum laudas, eo quod nec a parentibus illud hereditarium , nec a casu pendulum, nec aetate mutabile, nee cum corpo
117쪽
Εthicar: Lib. I. Cap.XX. IO re Caducum possidetur. Sed ob bonum
επαινετον scilicet, non τιμιον, quod non vir.
tus, sed qus actio, in qua beatitudo: Nec in moria Bovive Famdstas. I. Quia non sunt bonum τελειον, eo quod tam illa quam ista fere falsa sit & falim . cum humana notitia saepenumero insigniter fallatur,praecipue in singularibus contingentibus . cu3usmodi
sunt arius humani, ut quae a rebus , fas ita loqui, causetur cognitis. Falsa autem Immo vana, cum alii saepe mereantur famam, alii habeant,nihilque gloria etiam maXima, Juvet post mortem eum , quem sequitur. II. Quia non sunt bonum λι- φαiρνω εδεσμετα-i m. Quo enim magis diffusiva in aliorum notitiam , hoc magis instabiles.
cum falso rumusculo de facili queant per di , aut, si quandoque stabiles , sunt tales
per accidens, cum beatitudo stabilitatem habeat in & per se. Ut enim in nostra potestate sint respectu materiae,sive actionum bonarum , atque istorsum sive istactenus stabiles, in aliorum tamen potestate sunt respectu formae, hoc est , honestae de bo. nis nostris actionibus aliorum eXistimationis, quae in nostra potestate non est , atque horsum sive hactenus instabiles. m. Quia
non sunt bonum πηλυκοινον, ut quae bonum
angustum, non augustum , sive locum sive tempus spectes, quibus etiam maκima hominis celebritas includitur, detractis in pri-
118쪽
mis partibus, quas maria, solitudines, palu-cles occupat. nec In DGnItate ac Potent a Civili sold. x . Quia enim potentia civilis
non est bonum τελειον,cum eri ea malum aliquod alicui possit provenire , neque vero
ordinetur eκ se ad se , verum alio, puta ad honum subditoru. I I. Quia non est bonum ανυρκες,cum neque Corpus neque animum
perficiat, sed assiciat vel maxime, idque ob honorum ineκtinguibilem sitim: Atqui de
ratione beatitudinis est, ut ea adepta nullubonum homini necessarium desit cujus Co-trarium hic fit, cum adepto imperium adhuc multa deesse possint v. g. animi traquillitas, sanitas,8c alia generis congeneris. III. Quia non est bonu δε α Οα-νδον, ut quae innumeras habeat anxietates coj unctas,metuS, motus, Pericula, inamabilia atq; inoptabilia alia. iv. Quia no est bonum οικειον, cum sita causis eXterioribus, ad beatitudine vero homo ordinetur per principia interiora.Εsse illam a causis evterioribus vel illud argumento quia ad beatitudinem ordinatur naturaliter,no tanquam ad principium,cujus ratione habet potestas ,sed tanquam ad fi. Dem,eumque ultimum. v. Quia non est bo. nu-δυίριε απτωῆν, cum nihil sit inconstantius versatili hoc Vertumno,& Proteo Politico.vi. uia non est bonia m. λύκονιον ,eo quod imperitare Civiliter paucorum sit, beatitudo aute in medio sit posita, ita
119쪽
EMIcaM. Lib.L. F. XX. I O sita ut ad eam quivis niti possit. v I r.Quia noest bonum τίμιον, verum ουπερον, ut quae se habeat ad utrumlibet oppositorum,hoc est,
ad bonum & malu indistincte, pessimisque quin etiam quandoque cotingat: Atqui beatitudo .cum sit summum hominis bonum, non Compatitur secum malum aliquod, id quod faciut dignitates & potestates, quibus si inesset quid naturalis ac proprii boni,nd- qua pessimis provenirent, cum sibi no -- leant adversa sociari, natura respuere talem συζυγίαν syncretismum.Quo sit,ut magis forte possit cosistere beatitudo aliqua in bono usu potestatis,qui est per virtutem,quam in ipsa potestate. Noblatatev old. i. Quia non
est bonu λκειον,cum non minuS virtus,quae
fundametum ejus, pateat humili loco natis, atque celse& excelso quoru illis generis ob sturitas stimulum addit ad virtutem Capes.senda his majorum splendor. Quod si ad cla
ritudinem reseratur,nae illa aliena, tim alio tum luce luceat,sin ad antiquitatem, ad ean de cum caeteris mortalibus conditione de Vstnit, eundemque comunem humanitatis
stipitem et I . Quia non est honum Quavis enim maXime commendet sanguinis nobilitatem illud. quod em praestantibus orti non corpus tantum sed animum eua maioribus similem praesumantur nacti. EO quod magna vis sit seminis, cu ad corporiscosormatione,cujus omnia in semine linea-
120쪽
menta latent, perque vim plasticam edu.cuntur in actum ex potentia, tum ad animi ac morum compositionem , qui corporis temperamentum sequuntur, tamen id
non est perpetuum . Vult quidem naturaeκ bonis bonos generare . sed plerumque non potest. Ut ita,si quid in nobilitate bonum, id sit solum, quod imposita nobilibus necessitudo videatur, ne a majorum virtute degenerent, quae sola neque dono datur, neque accipitur. Quamvis interim ad ch vilem felicitatem nobilitas haud parum
Conducat, ut quae virtutem ornet, minus que eam invidiae eκpositam faciat, multas que ac praeclaras occasiones praebeat virtuti sese patefaciendi. Neque enim parvam vim haset, autoriratemve , patre nobili na,sci, praesertim si bona educatio accedat:qua magis indigent nobiles . quam alii ., quia sunt surculi nobiles , generosaeque naturae, hoc magis degeneres , quo generosiones. uid vero Honor, Laus, Encomtum, Gloria, Fama di erant, de hoc commate ita Sino in Philosophicin. Honor, inquiunt, est voca bulum generis, & finis , adeoque eorum honorum, quae sui solum gratia optantur: Laus, Encomtum, Gloria, Fama, sunt vocabula speciei, & ordinatorum in finem . a deoque eorum bonorum, quae alterius gratia optantur, in quibus si spectemus solam possessionem, Dritur inde Laus, in