M. Tullii Ciceronis Orationes in M. Antonium Philippicae 14. recognovit Reinholdus Klotz

41쪽

332 IN M. ANTONIUM ORAΤI0 PHILIPPICA II.

deos, omnes homines et esse inimicos et suturos scias' At . quam insolenter statim heluo invasit in eius viri fortunas, cuius virtute terribilior erat populus Romanus exteris gentibus, iustitia carior XXVII. In eius igitur viri copias quum se subito in gurgitasset, exsultabat gaudio persona de mimo modo egens, repente dives. Sed, ut est apud poetam nescio quem, male parta male dilabuntur. 66. Incredibile ac simile portenti est, quonam modo illa tam multa quam paucis non dico mensibus, sed diebus effuderit. Maximus vini numerus suit, permagnum optimi ponduS argenti, preciosa Ve- vitis, multa et lauta supellex et magnifica multis locis, non illa quidem luxuriosi hominis, sed tamen abundantis. Horaen paucis diebus nihil erat. 67. Puae Charybdis tam vorax Charybdin dico quae si fuit, fuit animal unum: Oceanus. medius fidius, vix videtur tot res tam dissipatas, tam distuntibus in locis positas tum cito absorbere potuisse. Nihil erat clausum, nihil obsignatum, nihil scriptum. Apothecae totae nequissimis hominibus condonabantur. Alia mimi rapiebant, alia mimaer domus erat aleatoribus reserta, plena ebriorum: totos dies potabatur atque id locis pluribus: suggerebantur etiam saepe - non enim semper iste felix - damna aleatoria. Conchyliatis Cn. Pompeii peristromatis servorum in cellis lectos stratos videres. 9uam ob rem desinite mirari haec tam celeriter esse consumpta. Non modo unius patrimonium quamvis amplum, ut illud fuit, sed urbes et regna celeriter tanta nequitia devorare potuisset. At idem aedes etiam et hortos. 68. O audaci in immanem l tu etiam ingredi illam domum ausus es' tu illud sanctissimum limen intrare' tu illarum aedium dis penatibus os impurissimum ostendere Puam domum aliquam diu nemo a Spicere poterat, nemo Sine

lacrimis praeterire, hae te in domo tam diu deversari non pudet y in qua, quamvis nihil sapias, tamen nihil tibi potest esse iucundum. XXVIII. An tu, illa in vestibulo rostra fanspoliaJ quum aspexisti, domum tuam te introire putas Fieri

non potest. Puamvis enim Sine mente, Sine Sen Su SiS. Ut eS, lamen et te et tua et tuos nosti. Nec vero te umquam neque vigilantem neque in somnis credo posse mente consistere. Necesse est, quamvis sis, ut es, Vinolentus et surens, quum

42쪽

35 CAP. 26 - 29. S. 65 - 72. 333tibi obiecta sit species singularis viri, perterritum te de somno excitari, furere etiam Saepe vigilantem. 69. Me quidem miseret parietum ipsorum atque tectorum. Puid enim umquam domus illa viderat nisi pudicum quid nisi ex optimo more et sanctissima disciplina Fuit enim ille vir, patres con- Scripti, sicut Scitis, quum soris clarus tum domi admirandus neque rebus externis magis laudandus quam institutis domosticis: huius in sedibus pro cubiculis Stabula, pro tricliniis popinae sunt. Etsi iam negat. Nolite quaerere. Frugi sa-ctus est. Illam suam suas res sibi habere iussit, ex duodecim tabulis claves ademit, eXegit. 9uam porro Spectatu Scivis, quam probatust cuius ex omni. vita nihil est honestiusquam quod cum mima incit divortium. 70. At quam crebro usurpat: et consul et iantonius' hoc est dicere, et consul et impudicissimus, et consul et homo nequissimus. 9uid est enim aliud Antonius y Nam si dignitas significaretur in nomine,

dixisset aliquando , credo, avus tuuS Se ei. con Sulem et Antonium. Numquam dixit. Dixisset etiam collega meus, patruus tuus. Nisi si tu es solus Antonius. Sed omitto ea peccata, quae non Sunt earum partium propria, quibus tu rempublicam vexavisti: ad ipsas tuas partes redeo, id est ad civile bellum, quod natum, conssatum, Su Sceptum opera tua eSt.

XXIX. 71. Cui bello quum propter timiditatem tuam tum propter libidines de suisti8 Gustaras civilem sanguinem vel

potius exsorbueras i fueras in acie Pharsalica antesignanus: L. Domitium, clarissimum et nobili SSimum virum, occideraS, multosque praeterea, qui e proelio essu gerant, quos Caesar, ut non nullos, fortasse ServaSSet, crudeli SSi me persecutus

trucidarus. 9uibus rebus tantis talibus gestis quid fuit

causae cur in Africam CaeSarem non Sequerere, quum praesertim belli pars tanta restaret 8 Itaque quem locum apud ipsum Caesarem post eius ex Asrica reditum obtinuisti quo numero suisti 3 cuius tu imperatoris quaestor fueras, dictatoris magister equitum, belli princepS, crudelitatiS auctor, pr4edae Socius, testamento, ut dicebas ipse, si lius, appellatus es de pecunia, quam pro domo, pro hortiS, pro Sectione debebas. 72. Primo respondisti plane ferociter, et, ne Omnia videar contra te, prope modum aequa et iusta dicebas. A me

43쪽

36 C. Caesar pecuniam ' cur potius quam ego ab illo an sine me ille vicit 3 At ne potuit quidem. Ego ad illum belli civi

s causam attuli: ego leges perniciosas rogavi: ego arma contra consules imperatoresque populi Romani, contra Senatum populumque Romanum, contra deos patrios arasque et socos, contra patriam tuli. Num Sibi soli vicit 3 9uorum sa- cinUS eSt commune, cur non sit eorum praeda communis' Ius

postulabas: sed quid ad rem Plus ille poterat. '73. Itaque excussis tuis vocibus et ad te et ad praedes tuos milites misit, quum repente feSq a te praeclara illa tabula prolata. Qui

risus hominum i tantam esse tabulam, tam varias, tam multas poSsessiones, ex quibus praeter partem Miseni nihil erat quod is, qui auctionaretur, posset Suum dicere. Auctionis vero miserabilis aspectus: vestis Pompeii non multa eaque maculosa: eiusdem quaedam argentea vasa colli Sar sordida mancipia, ut doleremus quidquam esse ex illis reliquiis quod videre possemus. 74. Hanc tamen auctionem heredes L. Rubrii decreto Caesaris prohibuerunt. Haerebat nebulor quo Se verteret non habebat. Pu in his ipsis temporibus domi Caesaris percussor ab isto missus deprehensus dicebatur esse eum sica. De quo Caesar in Senatu aperte in te invehensquestus est. Proficiscitur in Hispaniam Caesar paucis tibi ad solvendum propter inopiam tuam prorogatis diebus. Ne tum quidem sequeris. Tam bonus gladiator rudem tam cito Hune igitur quisquam, qui in suis partibus, id est in suis sortunis, tam timidus fuerit, pertimescat y XXX. 75. Profectus est aliquando tandem in Hispaniam: Sed tuto, ut ait, pervenire non potuit. Puonam modo igitur Dolabella pervenit Aut non suscipienda fuit ista causa, Antoni, aut, quum Su Scepi Sses, defendenda uSque ad extremum.

Ter depugnavit Caesar cum civibus, in Thessalia, Africa, Hispania. Omnibus adsuit his pugnis Dolabellai in Hispaniensi etiam vulnus accepit. Si de meo iudicio quaeris, nollem. Sed tamen consilium a primo reprehendendum, laudanda constantia. Τu vero quid es 3 Cn. Pompeii liberi tum primum patriam repetebant. Esto: suerit haec partium causa communis. Repetebant praeterea deos penates patrioS, aras, socos, larem suum lamiliarem, in quae tu invaseras. Hae e

44쪽

of i. tuum peterent armiS ii, quorum erant legibus - etsi in re--γus iniquissimis quid potest eSSe aequi 3-, tamen quem erat tequissimum contra Cn. Pompeii liberos pugnare, quem re, sectorem. 76. An quum tu Narbone mensas hospitum on vomeres. Dolabella pro te in Hispania dimicaret Qui vero Narbone reditust Etiam quaerebat cur ego ex ' 'ipso cursu tam subito reverti SSem. ΕX9OSui nuper, Patre S conscripti, causam reditus mei. Volui, Si POSSem, etiam ante Kalendas Ianuarias prodesse rei publicae. Nam, quod quae- rebaS, quo modo redissem, primum luce, non tenebris: deinde cum calceis et toga, nullis nec Gallicis nee lacerna. At etiam 'aspicis me et quidem, ut videris, iratus. Ne tu iam mecum ' in gratiam redeas, Si Scias quam me pudeat nequitiae tuae,' cuius te ipsum non pudet. Ex omnium omnibus flagitiis, nullum turpius vidi, nullum audivi. Pui magister equitum fuisse tibi viderer in proximum annum con Sulatum petereS vel potius rogares, is per municipia coloniasque Galliae, aqua noS tum, quum con SulatuS petebatur, non rogabatur, petere consulatum Solebamus, cum Gadlici S et lacerna cucur-

risti. XXXI. 77. At videle levitatem hominis. Quum hora diei sere decima ad Saxa rubra venisset, delituit in quadam eauponula atque ibi Se occultans perpotavit ad vesperam: inde cisio celeriter ad urbem advectus, domum venit capite obvoluto. Ianitori se uis tui A Marco tabellarius. Conset stim ad eam, cuiuS causa venerat, eique epistolam tradidi useuam quum illa legeret flens - erat enim Scripta amatori ei caput autem litterarum sibi cum illa mima posthac nihil suturum: omnem se amorem abiecisse illinc atque in hanc trans sudis Se - quum mulier fleret uberius, homo misericors serre non potuit, caput aperuit, in collum invasit. O hominem nequami Puid enim aliud dicam Magis proprie nihil

possum dicere. Ergo, ut te Catamitum, nee Opinato quum ostendi S Ses, praeter spem mulier aSpiceret, idcirco urbem terrore nocturno, Italiam multorum dierum metu perturbasti 78. Et domi quidem causam amoris habuit, foris eliam turpiorem, ne L. Plancus 'raedes suos venderet. Productus autem in contionem a tribuno plebis quum respondisses te

45쪽

rei tuae cauSa venisse, populum etiam dicacem in te reddidisti. Sed nimis multa de nugis: ad maiora veniamuS. XXXII. C. Caesari ex Hispania redeunti ob viam longissime processisti. Celeriter i Sti, redisti, ut cognosceret te si minus sortem, at tamen Strenuum. Factus eS ei rurSuS neScioquo modo familiaris. Habebat hoc omnino Caesar: quem plane perditum aere alieno egentemque, Si eumdem nequam hominem audacemque cognorat, hunc in familiaritatem libentissime recipiebat. 79. His igitur rebus praeclare commendatus, iussus es renunciari con Sul et quidem cum ipso. Nihil queror de Dolabella, qui tum est impulsuS, inductus, elu Sus. Pua in re quanta fuerit uterque vestrum perfidia in Dolabellam quis ignorat ille induxit ut peteret: ille promissum et receptum intervertit ad Seque tranStulit: tu eius per fidiae voluntatem tuam ascripsisti. Veniunt Κulendue lanuariae: cogimur in senatum, invectus est copioSius multo in istum et paratius Dolabella quam nunc ego. 80. Hie uu-tem iratus quae dixit, di bonit Primum quum Cae Sar Ostendisset se, prius quam proficisceretur, Dolabellum con Stilem esse ius Surum: quem negant regem, qui et saceret Sem uere ius modi aliquid et diceret, sed quum Caesar ita dixisset, tum hic bonus augur eo Se sacerdotio seraeditum eSSe dixit, ut comitia auspiciis vel impedire vel vitiure posset. idque Sesacturum es Se ad Severavit. In quo primum incredibilem stupiditatem hominis cognoscite. St. Quid enim η istud, quod te sacerdotii iure lacere posse dixisti, Si augur non es-SeS et consul esses, minus lacere potuisses' Vide ne etiam facilius. Nos enim nunciationem Solum habemuS: con Su-Ies et reliqui magistratus etiam Syectionem. Esto: hoc imperiter nec enim est ab homine numquam sobrio postulanda

prudentia, Sed videle impudentiam Multis ante mensibus in senatu dixit se Dolabellae comitia nut prohibiturum uu-spiciis aut id facturum esse, quod fecit. Puisquamne divinare potest quid vitii in auspiciis suturum sit, nisi qui de caelo Servare constituit quod neque licet comitiis per leges, et, qui Servavit, non habiti S comitiis, sed prius quam habeantur, debet nunciare. Verum implieata inscientia impudentia est nec scit quod augurem nee incit quod pudentem

46쪽

decet. 82. Atque ex illo die recordamini eius usque ad Idus Martias consulatum. Pui S umquam apparitor tam humilis, iam abiectus Νihil ipse poterat: omnia rogabat: caput in aversam lecticam in Serens, beneficia quae venderet a collega petebat. XXXIII. Ecce Dolabellae comitiorum dies: sortitio praerogativae: quiescit. Renunciatur: tacet. Prima elaS- sis vocatur: renunciatur: deinde ita, ut adsolet, suffragia: tum secunda classis: quae omnia Sunt citius facta quam dixi. 83. Consecto negocio bonus augur - C. Laelium dicere S . ALIO DIE inquit. O impudentiam singularem l Puid videras quid senseras 3 quid audierasy Nec enim te de caelo serva S Sedixisti nee hodie dicis. Id igitur obvenit vitium, quod tu iam Kalendis Ianuariis suturum esse provideras et tanto ante praedixeras. Ergo hercule magna, Ut spero, tua potiuS quam rei publicae calamitate ementitus es auspicia: obstrinxisti religione populum Romanum, augur auguri, consul con Suli Ob- nunciasti. Nolo plura, ne aeta Dolabellae vides r convellere, quae necesse est aliquando ad nostrum collegium deserantur. 84. Sed adrogantiam hominis insolentiamque cognoSeite. duam diu tu voles, vitiosus consul Dolabella: rurSus, quum voles, Salvis auspiciis cieatus. Si nihil est, quum augur iis verbis nunciat, quibus tu nunciaSti, confitere te, quum ALIO DIE dixeris, sobrium non suisse: sin est aliqua vis in istis ver-diS, ea quae Sit augur a collega requiro. Sed ne sorte ex multis rebus gestis M. Antonii rem unam pulcherrimam transiliat oratio, ad Lupercalia veniam US. XXXIV. Non dissimulat, patres conscripti: apparet eSSe commotum: Sudat, pallet. Quidlibet, modo ne nause et, faciat,

quod in porticu Minucia secit. Puae potest esse turpitudinis tantae defensio 8 Cupio audire, ut videam, ubi rhetoris tanta

merceS, ubi campus Leontinus appareat. 85. Sedebat in rostris collega tuus, amictuS toga se urpurea, in Sella aurea, Coronatus. Escendis, accedis ad Sellam - ita eras Lupercus, ut te consulem esse meminisse deberes - , diadema o Stendis. Gemitus toto foro. Unde diademay Non enim abiectum SuStuleras, Sed attuleras domo meditatum et cogitatum scelus. Tu diadema imponebas cum plangore populi: ille eum plausu reiiciebat. Tu ergo unus, scelerate, inventuS eS cIc. II. 3. 22

47쪽

Mqui quum auctor regni e SSe S, eum, quem collegam habebas, dominum habere velles et idem temptares quid populus Romanus ferre et pati posset. 86. At etiam misericordiam captabas: supplex te ad pedes absiciebas. Puid petens uiservires' Tibi uni peteres, qui ita a puero vixeras, ut omnia paterere, ut sacile Servires et a nobiS populoque Romano mandatum id certe non habebas. O praeclaram illam eloquentiam tuam, quum es nudus contionatust Puid hoc turpius quid foedius y quid suppliciis omnibus dignius 8 Num exspectas, dum te stimulis sodiam ' Haec te, si ullam partem habessen SuS, lacerat, haec cruentat Oratio. Voreor ne imminuam summorum virorum gloriam: dicam lamen dolore commotus.

Puid indignius quam vivere eum, qui imposuerit diadema, quum omnes lateantur iure interfectum esse qui abiecerit 87. At etiam ascribi iussit in fastis ad Lupercalia: C. CAEsARI,DIcTATORI PERPETUO, M. ANTONIUM, CONSULEM, POPULI IUSSU RΕ-GNUM DETULISSE: CAESAREM UTI NOLDISSE. Iam iam minime miror te ocium perturbare: non modo urbem odisse, Sed

etiam lucem: cum perditissimis latronibus non solum de die, sed etiam in diem vivere. Ubi enim tu in pace consistes qui locus tibi in legibus et in iudiciis esse poteSt, quae tu, quantum in te fuit, dominatu regio sustulisti Ιdeone L. Τarquinius exactu S, Sp. CaSSius, Sp. Maelius, M. Manlius ne- lcati, ut multis post Saeculis a M. Antonio, quod saS non est, rex Romae constitueretur Sed ad auspicia redeamuS. XXXV. 88. De quibus rebus Idibus Martiis suit in senatu Caesar acturuS: quaero tum tu quid egisse S. Audiebam quidem te paratum venisse, quod me de.ementiti S auspiciis,

quibus tamen parere neceSse erat, putares eSSe dicturum.

Sustulit illum diem fortuna populi Romani. Num etiam tuum de auspiciis iudicium interitus Caesaris sustulit Sed incidi in id tempus, quod iis rebus, in quas ingreSSa erat oratio, praevertendum est. Puae tua sugal quae formido praeclaro illo diei quae propter conscientiam scelerum desperatio Vitael quum ex illa fuga beneficio eorum, qui te, si SanuS e S-SeS, Salvum eSSe Voluerunt, clam te domum recepistit 80. O mea frustra semper verissima auguria rerum suturarum i Dicebam illis in Capitolio liberatoribus nostris, quum me ad te

48쪽

ire vellens, ut ad defendendam rem publicam te adhortarer, quoad metueres, omnia te promissurum: Simul ac timere desisses, similem te futurum tui. Itaque quum caeteri consulares irent, redirent, in sententia mansi: neque te illo die neque postero vidi neque ullam societatem optimis civibus eum importunissimo hoste laedere ullo confirmari posse credidi. Post diem tertium veni in aedem Telluris et quidem invitus, quum Omnes aditus armati obsiderent. 90. Pui tibi dies ille, M. Antoni, suit uamquam mihi inimicus subito exstitisti, tamen me tui miseret, quod tibi invideris. XXXVI. 9ui tu vir, di immortalest et quantus suisses, si illius diei

mentem Servare potuisSeS l Pacem haberemus, quae erat saeta per obSidem, puerum nobilem, M. Bumbationis nepotem. Puamquam bonum te timor faciebat, non diuturnus magister officili improbum fecit ea, quae, dum timor ubeSt, a te non discedit, audacia. Etsi tum, quum optimum te putabant me quidem dissentiente, stineri tyranni, si illud sunus suit, Seeleratissime praesuisti. Tua illa pulcra laudatio, tua mi Serali 0, tua cohortatio: 91. tu, tu, inquam, illas laces incendisti, et eas, quibus SemuStulatus ille est, et eas, quibus incensa L. Bellieni domus deflagravit. Τu illos impetus perditorum hominum et ex maxima parte SerVorum, quo Sn0S Vi manuque reppulimus , in no Stras domos immisisti. Idem tamen quaSi suligine abstersa reliquis diebus in Capitolio praeclara senatus consulta se ei Sti, ne qua post Idus Martias i unitatis tabula neve cuiusquam bene -- fieti figeretur Meministi ipse de exsulibus, scis de immuni tale quid dixeris. Optimum vero, quod dictaturae nomen in perpetuum de re publica sustulisti. Puo quidem sueto tantum te cepisse odium regni videbatur, ut eius Omnem propter proximum dictatorem metum tolleres. 92. Constituta res publica videbatur aliis, mihi vero nullo modo, qui omnia te gubernante naufragia metuebam. Num igitur me sesellily aut num diutius sui potuit esse dissimilis Inspectantibus vobis toto Capitolio tabulae figebantur, neque Solum singulis venibant immunitates, sed otiam populis universis. Civitas non iam singillatim, sed provinciis totis dabatur. Itaque si haec manent, quae Stante re publica ma-

49쪽

nere non POSSunt, provinciaS universaS, patres con Scripti,

perdidistis, neque vectigalia solum, Sed etiam imperium populi Romani liuilis domesticis nundinis deminutum est. XXXVII. 93. Ubi est septiens miliens, quod est in tabulis, quae sunt ad Opisy su neSine illius quidem pecuniae, sed tamen, quae nos Si ii S, quorum erat, non redderetur, a tributis posset vindicare. Τu autem quadringentiens Sestortium,

quod Idibus Martiis debuisti, quonam modo ante Kalendas lApriles debere desisti Sunt ea quidem innumerabilia, quae a tuis emebantur non in Sciente te, sed unum egregium de rege Deiotaro, populi Romani amicissimo, decretum in Capitolio fixum: quo proposito nemo erat qui in ipso dolore riSum posset continere. 94. Puis enim cuiquam inimicior quam Deiotaro Caesar 8 aeque atque huic ordini, ut equestri. ut Massiliensibus, ut omnibus, quibuS rem publicam populi

Romani caram esse sentiebat. Igitur, a quo Vivo nec praesens nec absens quidquam aequi boni impetravit, apud mortuum factus est gratiosus. Compellarat ho Spitem praesen S, computarat, pecuniam imperarat, in eius tetrarchia unum ex Graecis comitibus suis collocarat: Armeniam abstulerat a senatu datam. Haec vivus eripuit, reddit mortuus. 95. Alquibus verbis 8 Modo aequum Sibi videri, modo non iniquum. Mira verborum complexio. At ille numquam- Semper enim

absenti ad sui Deiotaro - quidquam sibi, quod nos pro ill0

postularemus, aequum dixit videri. Syngrapha sestertii centiens per legatos, viroS bonos, Sud timidos et imperitos, Sine nostra, sine reliquorum hospitum regis Sententia, facta in gynaeceo, quo in loco plurimae res venierunt et veneunt. Pua ex syngrapha quid Sis acturus meditere censeo. Rex enim ipse Sua Sponte, nullis commentariis Caesaris, simul atque audivit eius interitum, suo Marte res Suas recuperavit. 96. Sciebat homo sapiens ius semper hoc suiSSe, ut, quae tyranni eripuissent, ea tyrannis intersectis ii, quibus erepta eS-Sent, recuperarent. Nemo igitur iure con Sultus, ne isto quidem, qui tibi uni est iure consultus, per quem haec agi S, eX ista syngrapha debere dicit pro iis rebus quae erant ante Syngrapham recuperata ui 1,Non enim a te emit, Sed priuS, quam tu Suum sibi: Moret, ..isse ii Baedit. Ille vir fuit:

50쪽

M CAP. 36 - M. S. 92 - 99.

Dos quidem contemnendi, qui auctorem odimus, acta de sen-

climus. XXXVIII 97. Puid ego de commentariis inlinitis, quid de innumerabilibus chirographis loquar quorum etiam institores Sunt, qui ea tamquam gladiatorum libellos palam

venditent. Itaque tanti acervi num Orum apud istum construuntur, ut iam expendantur, non numerentur pecuniae. At

quam caeca avaritia est i Nuper fixa tabula est, qua civitates locupletissimae Cretensium vectigalibus liberantur, statuiturque, ne post M. Brutum proconsulem Sit Creta provincia. Tu menti S es compo Sy tu non constringendus' An Caesaris decreto Creta post M. Bruti decessum potuit liberari, quum Creta nihil ad Brutum Caesare vivo pertineret 8 At huius venditione decreti - ne nihil aettim putetis - provinciam Cretam perdidistis. Omnino nemo ullius rei fuit emptor cui desuerit hic venditor. 98. Et de e XSulibus legem, qualinfixisti, Caesar tulit Nullius insector calamitatem: tantum queror, primum eorum reditu S inquinatos, quorum causam Caesar dissimilem iudicariti deinde nescio cur non reliquis idem tribuas. Neque enim plus quam tres aut quattuor reliqui sunt. Pui simili in calamitate sunt, cur tua misericordia simili non fruuntur cur eos habes in loco patrui 3 de quo ferre, quum de reliquis serres, noluistit quem etiam adcen Suram petendam impulisti, eamque petitionem comparasti, quae et risuS hominum et querelas moveret. 99. Cur autem ea comitia non habuisti an quia tribunus plebis Sinistrum fulmen nunciabat 8 9uum tua quid interest. nulla auspicia Sunt: quum tuorum, tum fis religiosus. 9uid' eumdem in septemviratu nonne destituisti intervenit enim, cui metuisti. credo, ne salvo capite negare non posses. Omnibus eum contumeliis onerasti, quem patris loco, si ulla in te pietas esset, colere debebas. Filiam eius, Sororem tuam, eieciSti, alia condicione quaesita et ante prospecta. Non eSt SatiS.

Probri insimulasti pudicissimam seminam. Puid est quod

addi possit contentus eo non suisti. Frequentissimo senatu Kalendis Ianuariis sedente patruo hanc tibi esse cum Dolabella causam odii dicere ausus es, quod ab eo sorori et uxori tuae stuprum Oblatum esse comperisses. Puis interpretari potest, impudentiorne , qui in Senatu, an improbior,