장음표시 사용
591쪽
ALIQUID EXTERN. VT S M HABENDI. 58
emisitae anahytica est; neque enim quidquam enuntiat amplius, quam quod secundum principium repugnantiae ex posteriori sequitur, scilicet, si cuiuspiam rei possessio proinde cum illa physice coniunctus sim, eum, qui contra consensum meum illam adficiat velut malum manu mihi extorqueat) meum internum libertatem meam) adficere ac deminuere, proinde in norma sua cum axiomate iuris certa pugnare. Igitur enuntiatio de possessἰone iusta empirica haud superat ius personae respectu sui ipsius. Contra enuntiatio: de possibilitate rem extra me possidendi uniuersis conditionibus possessionis empirica in spatio et tempore sproinde suppositio possibilitatis possessionis noumeni), conditiones illas comitantes superat, et, quoniam possessionem etiam sine detentione ad conceptum mei tuique externi necessariam statuit, Anthetita est, et nunc quaestioni potest rationi seruire, ut doceat, quomodo talis enuntiatio ultra conceptum possessionis empiricae sese dilatans ex anticipatione fieri queat. Tali modo, ut hoc utar, possessio fundi singularis in actu versatur arbitrii priuati, quamuis haud fui iuris videatur. Possessor posisone nititur communi connata soli, atque ab hac ex anticipatione conue- niente uniuersali posessionis priuatae licitae in eo quoniam res vacuae alioquin per se atque ex lege res nullius fierent acquiritque prima possessione originarie definitum territorium, dum cuiuis alii iure res stit, qui se in usu eius priuato turbaret, quamquam vi in statu naturali haud de iure, quoniam in eo nondum lex publica locum habet. Etiams territorium quoddam pro libero, hoc est,
euiusuis usui patens spectaretur aut declararetur, tamen dici non potest, natura illum atque Originaris, ante omnem actum iuridicum, liberum esse. Quippe quod itidem ratione contineretur ad res, scilicet territorium, quod cuiuis possessionem recusaret, sed,
592쪽
588 DOCTR. IUR. P. I. CAP. I. DE MODO
quoniam haec libertas territorio cuiuis in interdicta foret, no illa uteretur; quo possessio communis illius postulatur, quae non potest sine pacto locum habere. Fundus autem, qui non potest nisi ex hoc liber esse, necesse est, ut in possessione eorum omnium inuicem coniunctorum sit, qui usum eius mutuo sibi interdicunt, aut se ab eo summouent:
Haec communio fundi originaria, eum eoquΘ etiam rerum in eo, idea est realitatis obiectiva iuridice practi. eae a communione primaeva, quae in figmento versatur, penitus diuersa quia haec, necesse foret, ut communio eo ira fuerit, a pactoque prosecta, quo omnes possessionem priuatam renuntiassent, et quisque, possensione sua eum euiusque alius possessione coniungenda, illam in possessionem communem mutasset, cuius quidem historia nobis argumentum proponere deberet. Sed eiusmodi rationem pro usurpatione possessionis originaria accivere , in eaque cuiusuis hominis possessiouem singularem et potuisse constitui et debuisse, pugnat. A possessione etiam sedes et ab usurpatione possessio
nis landi, quo eum aliquando aequiras, differt incolatus, qui in possiessione priuata loci cuiusdam perpetua cernitur.
ex subiecti in illo praesentia pendente De incolatu ut actu quodam iuridico seeundo, qui possessionem sequi polost, sed quoque prorsus intermitti, hoc loco non se moest, quoniam haud possessio originaria foret, verum
ex suffragatione aliorum derivata.
Possessio fundi solum physim detentio biam Ius in
re est, quamquam utique nondum idonea ad eam pro meaeonsiderandam. Respedici aliorum ea, ut possessio quantum nouimus9 prima, cum lege libertatis externae conis venit, unaque possessione communi originaria continetur,
quae ex anticipatione rationem possibilitatis possessionis priuatae complectitur; proinde in laesione est , si primum fundi cuiusdam possessorem in utendo illo turbaueris. Igitur occupationis primae titulus possessionis est, qui in possessiolis communi originaria versatur, et pronuntiatum
illud: beati possidentest eo quod nemo ad possessionis
suae documenta danda obligatur, principium iuris naturalis i quod occupationem primam ut rationem iuridicam
acquisitionis proponit, quo quiuia posseGr primus niti possit.
593쪽
ALIQUID EXTERN. UT SUUM HABENDI.. 589
Nimirum prineipio rheorerico ex anticipatione claeundum criticam rationis purae), conceptui dato visio ex antieipatione subiicienda, proinde quidpiam ad conceptum rei addendum laret; verum in hoc praestico ratio contraria est, omnesque conditiones visionis, quibus possessio empirica confirmatur, tollendae ex illis rapiendae sunt, ut conceptus possessionis ultra empiricum amplifieari et diei Possit: quaeuis res externa arbitrio obnoxia ad meam potest iuridieam referri, quam atque item non nisi quatenus eam) in potestate mea habeo, quamuis earn haud
Possibilitas eiusmodi possessionis, proinde deductioeonceptus possessionis haud empiricae, postulato rati is plasticae iuridico nititur; oin ossicio esse iuris ut erga alio . ita agas, ut externum utile) etiam ullius cuiuspiam suum queat fieri simul eum expositione conceptus posterioris suum externum duntaxat in possessione haud pissica constituentis, coniuncta. Sed huius posterioris possibilitas nullo modo per se ipsa potest euinei aut pcrspici, ob eam. ipsam causiam, quia conceptus rationis est, cui nulla potest visio contentanea proponi , verum ex postulato illo proxime consequitur. Namque, si necesse est, ut ex illo principio iuridico agas, cogitur etiam, ut conditio intelligibilis possessionis solum iuridicae) fieri quoat. -
que cuiquam mirum videri debet principia theoret a mei tuique externi ad rationem intelligibilem abire, nullamque cognitionem amplificatam repraesentare; siquidem conceptus libertatis, quo nituntur, nullam deductionem theoretieam possibilitatis suae concedit, nec nisi ex legerationis praeti imperativa categorica ut factum illius. Potest concludi.
Adplicatio principii possibilitatis mei suique externi ad
res experientiae subiectas. Conceptus possessionis solum iuridicae non esteonceptus empiricus ex spatio conditionibusque temporis pendens) et tamen realitate practica gaudet, hoc est, necesse est, ut ad res experientiae propositas, quarum cognitio ex illis conditionibus pendet. queat
transferri. - Ratio conceptus iuridici ad res experientiae obnoxias, ut meum tuum quo externum possi-
594쪽
bile adplicandi haec est: Conceptus iuridicus, qui soli im in ratione inest, haud proxime potest ad res experientiae subiectas, ad conceptumque psistisionis empiricae, sed proxime debet ad conceptum intellectualem purum possessionis in genere adplicari, ita,
ut, pro detentione, ut repraesentatione posIeisionis empirica, conceptus ab uniuersis spatii temporisque conditionibus sibi temporans usus nec nisi ut res in potesate mea posta sit, cogitetur; ubi tum vocabulum externi haud exsistentiam in loco alio, quam quem ego capio, aut decreti voluntatis meae sumtionisque quasi tempore alio, quemadmodum verbum oblationis, sed modo rem a me diuersam denotat. Atqui ratio practica lege sua iuridica iubet, ut meum tuumque in adplicatione ad res haud ex conditionibus sensibus subiectas, sed his neglediis, quia de arbitrio agitur eae legibus libertatis determinando, etiam possessionem eius cogitem, propterea quod solum ennceptus inteLIetIuasis potest ad conceptus iuridicos adsumi. Ergo dicam: ego agrum possideo, quamquam is longe alius iocus est; quam in quo reapse vertor. Sermo enim hoc loco tantummodo de ratione ad rem intellectu liest, quatentis eam in potestate mea positam habeo
qui conceptus possessionis est intelletlualis a spatii
determinationibus vacuus) eaque mea est, quoniam voluntas mea, ad eumdem usum liberum sese ὸeterminans, legi libertatis externae haud repugnat. Atque
in eo ipso, quod, =nissu possessione phaenomeno, d
tentione) huius rei arbitrio meo subiectae, ratio practi ea possessionem secundum conceptus intellectuales, non secundum empiricos, sed eos, quibus ex anticipatione conditiones illius contineri possunt, iubet cogitari, ratio inest valoris eiusmodi conceptus de possessione noumeno, ut legislatione uniuersae, rata;
talis enim continetur formula: Ahaec res externa mea
esto quoniam uniuersis aliis eo obligatio iniungitur; ab usu eius abstinendi, quae alias iis haud foret. Modus igitur aliquid extra me ut meum habendi, eoniunctio est mere iuridica voluntatis subiecti cum
595쪽
ALIQUID EXTERN. UT SUUM HABENDI. 5 I
illa re, libere ab ratione ad illam in spatio 'et tempore, secundum conceptum possessionis intelligibilis. Locus in terra non idcirco in meis externis est, quia corpore meo illum occupo siquidem hoc loco duntaxat de libertate mea externa, proinde de ipsa possensorie mea, non vero de re extra me agitur, ideoque
modo ius internum videtur); sed si eam adhuc possideo,
quamuis ab eo memet remouerim in aliumque loeum contulerim, tum solum de iure meo externo agitur, et
illi, qui occupationem huius loci per meam personam perpetuam statuere pro conditione velit, illum ut meum habendi, aut adserendum est, fieri nullo modo posse, ut quidpiam externum ut suum queat haberi quod pugnat cum postulato I. a. , aut vult, ut, quo
istud fieri possit, ego duobus in loeis simul sim; id
quod idem est, atque: ut in aliquo loco sim et non sm, quo secum ipse pugnat.' Id quod etiam transferri ad causam potest, cumaecepi promissum; tum enim facultas mea possessioque promissi eo haud etollitur, quod promittens aliquando dixit: haec res tibi cedito, aliquantum vero post de
eadem re dicit: nune volo, rem tibi non cedere. Nam eum eiusmodi rationibus intellectualibus sic comparatum est, quasi ille sine tempore inter duas voluntatis declarationes' interiecto dixisset, res tua esto, atque etiam res non tua esto, id quod tum pugnat. Idem etiam locum habet de conceptu possessionis iuridicae cuiusdam personae, ad Iacultates subiecti pertinentis velut uxoris, filii, serui): scilicet hanc communionem domesticam possessionemque mutuam status membrorum eius omnium per iacultatem ab se inuicem quoad Deum se separandi, non tolli; quoniam ratio
iuridiea est, qua coniunguntur, meumque et tuum externum hoe loco, pariter atque in superioribus causisss, penitus in supponenda possibilitate possessionis rationalis purae sine detentione positum videtur.
596쪽
59a DOCTR. IUR. P. I. CAP. I. DE MODO
Ad eritieam rationis iuridice praeticae in conceptet mei tuique interni, haec proprie per antinomiam enunistiationum de possibilitate eiusmodi possessioni cogitur. hoe est, duntaxat per dialecticam ineuitabilem , in qua thesis
et antithesis ius conditionum duarum pugnantium par, ter sibi vindicant, ratio etiam in usu practico qui ius attingit cogitur, ut inter possessionem phaenomeuon, et
solum per intelligentiam cogitabilem distinguat. Desis est: fieri potest, ut aliquid externum ut meum habeam; quamuis illud haud possideam. Aluith sis est: Fieri non potest, ut aliquid externum, eamquam meum habeam; nisi illud postideam.
Solatio: ambo pronuntiata vera sunt: superius, si possessionem empὶricam possessionem phaenomenon); postmtius hoc verbo possessionem intelligibilem puram posse sonem noumenon intelligam. - Sed possibilitas possessionis intelligibilis, proinde etiam mei tuique externi non potest intelligi, verum ex postulato rationis practicae elicienda est, in qua praecipue notatu dignum videtur: hane, sine visionibus ipsis, ita ut ne ulla quidem ex antiis ei patione indigeat, mera omissione conditionum empiri- earum , ab lege libertatis concessa, sese amplifare atque ita effata iuris fnrberica ex antieipatione proponere polle, quorum probatio uti mox docebitur) postea respectu Pr elico ratione potest analytici pertractari.
g. 8. Vt aliquid externum ut meum habeam feri non potest nisi in satu iuridico, sub potestate publice legislatoria, hoe es, in satu eiulli. Quod si verbo factoue declarem, velle me, ut quispiam externum meum si, quemque alium declaro obligatum ad sibi ab re arbitrio meo proposita temperandum : quam quidem conditionem sine hoc actu meo iuridico habiturus iaret. In hac petitione vero simul consessio inest: memet cuiuis alii respectu sui externi mutuo ad conuenientein abstinentiam esse obstrictum, namque obligatio hoc loco ex regula quadam uniuersali rationis iuridicae externae profi-
597쪽
ALIQUID EXTERN. UT SUUM HABENDI. 593
ciscitur. Igitur haud obstrictus teneor ad bona exterisna alterius integra atque intacta relinquenda, nisi quisque alius vicissim etiam adseueret, se respectu mei ad i/em sese principium compositurum sere, quactquidem cautio nullius omnino actus iuridiei indiget, verum iam in conceptu obligationis iuridicae extemnae, Propter uniuersalitatem, proinde quoque rationem obligationis reciprocam ex regula uniuersali, in- est. - Atqui voluntas unius partis respectu possessionis externae, proinde sortuitae, non cuiuis esse legi potest cogenti, quoniam haec libertati ex legibus uniuersalibus ossiceret. Ergo una tantum voluntas. quemque aliam obligans, proinde collecti uti uniuersalis Domin unis et poto state pollens est ea, quae euiuis potest illam securitatem praestare. - Sed statos sub legislatione externa uniuersali hoc est, publica potentia stipata, est ciuilis. Ergo non nisi in statu ciuili meum tuumque externum esse potest. Confectarium: Quodsi necesse est, fieri posse, ut rem externam ut tuam habeas: pariter necesse est, subiecto licere, ut cuique alii, quocum controuersia de meo tuoque respectu eiusmodi rei oriatur, nece talem imponat, secum coniunctim eiusmodi statum ciuilem ineundi. g. 9. In satu naturali utique verum meum tuumque exteynum, sed modo ad prae ea uendum locum habere potest. Iuri naturae in statu constitutionis ciuilis hoc est illud, quod huic a principiis ex anticipatione derivari potest legibus statutariis huiuste non potest detrimentum adferri, atque ita principium iuridicum valet: is, qui secundum normam agit, qua fieri non possit, ut rem arbitrio meo subiectam tamquam meam habeam, me laedit; nam constitutio ciuilis sola in statu iuridico versatur, quo suum cuiuis duntaxat uetur, reapse vero haud decernitur et definitur. Igitur omni sponsione suum .illi cui cauetur iam supponitur. Proinde ante eonstitutionem ciuilem
598쪽
59 DOCTR. IUR. P. I. CAP. I. DE MODO ETC.
meum tuumque externum ut possibile Iumendum est, et simul ius, cuiuis, quocum ullo modo rem habero ossimus, necessitatem imponendi, ut nobiscum con-itutionem ineat, qua illud queat caueri. - Possesso tali statu exspectato praeparatoque, qui solum potest in lege voluntatis communis constitui , qui proinde cum possibilitate huius conuenit, possessio est
prouisorie - iuridica, contra ea, quae in eiusmodi statu actuali deprehenditur, possessio peremtoria foret. --
Ante ingressum in hunc statum, ad quem subiectum paratum est, iis iure resistit, qui sese ad eum non adcommodare atque in possessione praesente illum turbare volunt; quoniam voluntas aliorum omnium, praeter illum ipsum, qui eum obligare cupit a quadam possessione desistendi, solum unius partis est, proindo aeque minus vim legis quippe quae solum in voluntate uniuersali inuenitur) contradicendi habet, quam illa adserendi, cum interim tamen posteriori potestas sit, ad instituendum condendumque statum ciuilem
suffragandi. - Uerba: modus aliquid externum ut
suum in satu naturae habere, possessio physica est.
cui praesumtio iuridica fauet, eam, per coniunctionem cum voluntate omnium in legislatione publica, iuris dicam reddendo, locumque in exspectatione comparative habet iuridicae.
Hie iuris principatus ex statu possessionis empirico
secundum formulam: beati possideuress iron in eo consistit, ut, quia animo vir iuridicus praesumatur, non opus habeant probationem adferre, sese quidpiam legitime Possidere hoe enim duntaxat in iure controuerso locum hahet sed quoniam, seeundum postulatum rationis practieae, cuique saeuitas competit, rem externam arbitrio suo obnoxiam ut suam ha hendi, proinde quaevis detentio in statu versatur, cuius veritas in postulato illo per actum voluntatis antecedontis nititur, et qui, nisi possessio aliuscuiuspiam vetustior ossiciat, ergo anto, secundum legem libertatis externae, potestatem iacit, quemvis, qui in cum non vult statum libertatis publice legalis inire, ab omni usurpatione eiusmodi rei arcendi, ut postulato raris niS conuenienter, rem, quae alioquin praefice sublatai foret, sui tuo subiicias.
599쪽
DE MODO ALIQUID EXTERNUM ADQUIRENDI.
Principium uniuersiale adquisitionis externae. Adquiro aliquid, cum essicio, ut meum sit. - Originarie meum illud externum est, quod etiam sine actu iuridico meum videtur. Sed originaria adqui-stio ea est, quae non ab re alius cuiusquam deri
Nihil externum originarie meum est; sed utique originarie, hoc est, ita, ut haud ab re ullius cuiuspiam alius ius derivetur, esse adquisitum potest. Status communionis mei tuique mimquam potest originarius cogitari, sed actu iuridico externo adquiri debet; quamquam possessio rei cuiusdam externactoriginaria esse et communis potest. Uerum si problematice) communionem mei et tui or innriam cogitatione tibi insorines: tamen ea a communione rimaeua distinguenda est, quae, tamquam primo xationum iuridicarum in hominibus tempore condita
sumitur, nec, uti prior, in principiis potest, sed modo in historiam constitui, in qua tamen posterior semper ut adquisita derivataque communio derivattiuo cogitanda foret. Iam adquisitionis externae principium hoc est: quod ex lege libertatis externae) potestati meae subiectum, ut rem arbitrio meo obnoxiam, usurpamli ex postulato rationis practicae) facultatem habeo: quod denique ideae voluntatis coniunctae possibilis meum esse volo, id est meum. Quamobrem in adquisitione originaria attendenda sunt: I) adprehenso rei cuiusdam nullius, alio quin ea libertati aliorum ex legibus uniuersalibus ro-
600쪽
596 DOCTR. IUR. Ρ. I. CAP. II. DE MODO
pugnaret. Haec adprehenso cernitur in occupatione rei arbitrio subiectae in spatio et tempore; proinde possessio, quam capio, est possessio phaenomenon. a) Declaratio possessionis huius rei actusque arbitrii mei quemvis alium ab ea arcendi. 3 Adpropriatio
ut actus voluntatis extrinsecus uniuerse legislatoriae in idea , qua quisque ad conuenientiam cum arbitrio meo obligatur. - Firmitas momenti adquisitionis postremi, quo connexio: res externa mea est, nititur , hoc est, possessionem, ut mere iuridieam, locum
habere, in eo posita est: quod, cum omnes actus isti iuridici snt, proinde ex ratione praelica proficiscantur, ideoque in quaestione de eo, quid iuris sit, a conditionibus possessionibus empiricis nobis temperare possimus, conclusio: res externa mea est, a posse sone sensibili ad intelligibile recte efficitur. Adquisitio rei cuiuspiam externae arbitrio propositae originaria dicitur oeeupatio, nec secus potest, quam in rebus corporis substantiis) locum habere. Quae , ubi locum habet, pro conditione possessionis empiricae loco temporis indiget quouis alio priori, qui re quadam vult potiri, qui prior tempore potior iure. Ea ut originaria etiam tantum ex arbitrio com quitur unius partis; quam enim si utriusque partis arbitrium postularetur, a pacto duarum pluriumue personarum, proinde ab re aliorum derivata foret. Quomodo eiusmodi actus arbitrii, qualis ille est, suum cuique constituere possit, haud sacile intellectu videtur. - Interim adquisito prima idcirco non est statim originaria. Namque adqui filio status iuridici publici voluntate omnium ad legislationem v nitierialem coniungenda, quam nulla debet alia antecedere, et tamen ea a voluntate singulari cuiusque derivata foret ommumque partium: cum tamen adquisitio originaria tantum ex voluntate unius partis queat pro