장음표시 사용
611쪽
possessio quoque non usque eo dilatari potest, et maro liberum videtur: Quae autem litori impinguntur, siue homines sint, siue res illis propriae, ea, ut inuoluntaria, a possessore litoris nequeunt ad ius adquirendi re
ferri; quia haud laesio quin nullum omnino iactum) est,
et res, qui in landum elisa est, ad ullum quemdam pertinentem non potest, velut res nullius, tractari. Contra flumen, quo usque possessio ripae pertinet, instar cuiusquo
fundi terrestris, sub limitationibus illis supra dictis originarie ab eo adquiri potest, qui utramque ripam possidet.
Res externa, quae quoad substantiam euipiam propria est, dominium illius est, cui iura omnia in hac re uti substantiae aecidentia inhaerent, de qua proinde dominus pro lubitu potest disponere ius disponendi de re sua). Sed ex hoe sponte sequitur: ut eiusmodi res tantum modores eorporea cuius nullam obligationem habemus esse queat, proinde homo sui iuris quidem, non vero sui do. minus qui de se pro lubitu statuere possit) nedum alio rum hominum esse possit, quia humanam naturam in seipso praestare debet; quamquam hoc caput, quod ad ius
naturae humanae, vori vero ad ius hominum pertiner, non huius loei est, verum duntaxat in praetereundo Ad ea, quae paullo ante dicta sunt, facilius intelligenda λdsertur. - Porro duo pleni domini unius eiusdemque rei ore possunt, quibus meum tuumque nullum commune sit, sed modo ut communes illius possessores quod uni tantum velut suum proprium est, eum, ex duo. hus sie dictis eondo minis, uni modo possessio tota sine usu, sed alteri uniuersus rei usus eum possessione comperit,
ille proinde dominus directus hune dominum utilendduntaxat ad eonditionem praestationis constantis adstringi sineque tamen usum in eo circumscribit.
g. 18. Possessio arbitrii alterius cuiuspiam, ut iacultas, illud, per meum, ex legibus libertatis ad certamquamdam actionem determinandi, meum tumque externum respectu caussa litatis cuiuspiam alterius) est
612쪽
ius unum cuiusmodi mihi plura erga eamdem persinnam aut erga alias est possunt): sed complexus systema)legum quibus fit, ut hac possessione utar, ius pers nate dicitur, quod modo unum est. Adquisitio iuris personalis numquam originarix et arbitraria esse potest, talis enim principio Conuenientiae libertatis arbitrii mei cum libertxte cuiusque haud consentanea, proinde iniusta laret . Pariter eam quoque iacto inluso alterius adquirere nequeo; nam etiamsi haec laesio mihi ipsi accidisset, egoque iure possem satisfactionem flagitare, tamen eo duntaxat meum integrum seruatur, nihil vero praeter id, quod iam tenui, adquiritur. Igitur adquisitio ex sacto alterius, ad quod hunc per leges iuris adigo, semper a peculio alterius derivata est, atque haec deductio, ut actus iuridicus, hoc,
ut actu negativo, nemper per derelictionem aut renuntiationem, fieri non potest, quo quippe unius alteriusve peculium tollitur, non vero adquiritur. - Sed solum per translationem, quae non potest nisi per voluntatem communem fieri, vi cuius res semper in potestatem
unius alteriusve venit, tum partem huiusce communionis renuntiat, atque ita res per acceptationem
eius proinde per actum arbitrii positiuum ad illum
transfertur. - Translatio dominii ad alium est alienatio. Actus arbitrii coniuncti duarum personarum, quo omnino dominium unius ad alterum transit, pactum est. f. 19.
In quovis pacto duo insunt arbitrii actus iuridiei,
et praeparentes et eonfituentes; duo illi superiores fractationis in oblatione illius et adprobatione versantur, duo posteriores nimirum absolutionis) promusio
continentur et acceptatione. - Neque enim oblatio
ante potest promisium dici, quam antea iudicauerim
613쪽
oblatum quidpiam esse, quod illi, cui obtuleris, gratum videri possit; quod duabus declarationibus indi. catur quidem, hac vero sola numquam quidquam adquiritur. Sed neque I gulari voluntate promittentis, nec ea illius, cui promissum fuit cui acceptantis dominium superioris ad posteriorem transit. vorum durita. xat Doluntate utriusque coniuncta, proinde quo tenus Vtriusque voluntas Imul declaratur. Iam vero acti.
bus declarationis empiricis, qui se inuicem necessario consequi debent, in temnore, et numquam simul sunt, istud fieri non potest 3 Etenim si promiseri in alterque nunc velit acceptare, interea temporis utut breui smi memet poterit eius poenitere, si quid ein ante acceptionem adhuc liber sum; quemadmodum e Contrario acceptans, ob eam ipsam causam, ad declarationem suam reciprocam promissum sequentem etiam haud adstrictus teneri debet. - Solemnia in pactione iacienda, stipulatio. seu confractus stipulae ab utra. que persona prehensae) omnesque ultro citroque factae confirmationes declarationis antegressae potius de dubitatione paciscentium testantur, quomodo declarationes semper tantum successivas velut uno momento
'ul exstantes depingere velint, quod iis tamen haud succedit; quoniam non nisi actus sunt sibi inuicem in
tempore succedentes, ubi, cum unus actus est, alter aut nondum, aut haud amplius est.
Sed deductione transscendentali conceptus de adquisitione per pactum sola omnes istae dissicultates tolluntur. In relatione externa iuridica occupatio mea arbitrii alterius et sic reciproce) ut ratio i Ilius ad sactum determinandi, et quidem primo empirice per degla-
rationem reciprocam arbitrii cuiusque amborum in tempore, ut conditione adprehensionis sensitiua , cogitatur, ubi ambo actus iuridici semper, modo inuicem sese sequuntur: propterea quod relatio illa ut iuridica) pure intellectualis est per voluntatem ut Vol. IV. Q l
614쪽
61o DOCTR. IUR. P. I. CAP. II. SECT. II. facultatem rationalem legislatoriam illa possessiori intelligibilis post essio nou me non ex conceptibus libertatis, ita ut a conditionibus illis empiricis nosmet contineamuS, ut meum tuumve repraesentatur; ubi uterque actus et promissionis et acceptationis) non ut sibi inuicem succedens, sed squasi pactum re initum ex voluntate communi una proficiscens quod voce simul exprimitur) et promissum conditionibus empiricis
omittis secundum leges rationis practicae purae ut ad- quilitum cogitatur.
Hane veram et unice possibilem deductionem eoniseeptus de ad qui titione per paetrum esse, misero et tamen semper irrito scrutatorum iuris nisu velut Molis Men- dolii in Hierosolymis) postibilitatis illius euincendae latis confirmatur. - Quaesitum est: eur flare promissis En ol. Nam memet debere, quisque per se intelligit. Sed fieri
nullo modo potest, ut huius imperativae categoricae probationem adferam, pariter atque fieri non potest, ut geometra ratiocinationibus euineat, memet, ad describendum triangulum, tres lineas sumere oportere quod in pronuntiatis analyticis Esi1 quarum vero duas coniunctim tertia ego maiores debere quod enuntiatum syntheti
eum videtur: utrumquC autem ex anticipatione . Postu
latum est rationis purae ab uniuersis spatii temporisque eonditionibus sentiti uis, quoad conceptum iuris, sese continentis et doctrina continentiae abstractioni O ab illiseonditionibus, quamuis ea re possessio eius haud tollitur , ipsa in deductione conceptus de adquisitione por pactum' versatur; quemadmodum titulo superiori doctrina de ad quisitione per oecupationem rei externae.
Quid vero externum illud est, quod pacto adqui-eop Cum solum caussalitas arbitrii alterius, respectu praestationis mihi promissae, sit, ea mihi proxime haud rem externam, sed sectum illius adquiro, qua
illa res potestati meae subiicitur, ut eam in meam conuertam. - Pacto igitur promissionem haud promissum alterius adquiro, et tamen ad facultates meas externas quidpiam accedit; obligatione activa in libertate et opibus alterius adquirenda iactus sum
615쪽
6 II locupletior. - Sed hoc ius meum tχntummodo personale est, nimirum erga personam physicam determinat /m et quidem in eius causialitate arbitrio illius agendi, ut mihi quidpiam praestet, noli vero ius reale, erga illam personam mora&m, quae nihil aliud ost, ni ii idea arbitrii omnium ex anticipatione coniuntti, et
quo solo ius possum erga quem uis illius possessorem adquirere, quippe in quo Omne ius in re consistit.
Translatio mei per Letum ex lego fit continui, hoe est, possessio rei in hoc actu nullum temporis arti eulum interrupta est; alioquin enim in hoc statu rem quampiam ut re in vacuam, proinde originarie ad luirerem, quod eum pacti conceptu pugnat. - Sed istud continuum siefert, ut haud voluntas alterutrius promittentis et acceptantis singularis, sed coniuncta utriusque ea sit, quae ni um ad alterum transferat; ergo haud sic, ut promittens primo possessionem suam alterius commodo derelinquat, aut ius suum renuntiet, aut rursus retro. Igitur translatio cernitur in actu, in quo res temporis punitum utriusque coniunctum sit, quemadmodum in via paraboli ea lapidis coniecti hic in saltigio illius momentum quasi adscendendo cadendoque simul versans spectari potest,
atque ita demum a motu adscendente ad casum transit. 6. 2I.
Res in pacto non per acceptationem promissionis, sed per traditionem promissi adquiritur. Omnis enim promissio prasationem spectat, et si promistum in reversatur, aliter non potest illud, nisi per actum praestari, quo illi, cui promittitur, ab eo, qui promi tit, illius pollessio conceditur, id est, per traditionem. Ante hanc igitur acceptationem praestatio nondum facta est; res ab uno ad alterum nondum transiit, ergo ab hoc nondum adquisita est, proinde ius ex pacto personale est, et solum per traditioncm
Pactum, quod proxime sequitur traditio spatium te
initum omne temporis inturvallum consectionem inter et praestationem excludit, nulliusque actus singularis adis huc exspectandi indiget, quo dominium viaius ad alterum
616쪽
transseratur. Verum, si inter illum utrumque adhue tempus traditionis definitum aut indefinitum coneesIumst, quaeritur ἔ virum res iam ante hoe per pactum adaeeeptantem transierit, huiusque ius sit ius in re, an pactum singulare, quod solum traditionem spectet, optiristeat accedere, proinde ius per meram acceptationem tantummodo personale sit, , et demum per traditionem ius in re fiat - Quod illud vere ius in re fiat, ex iis, quae sequuntur, planum est. Cum pactum de re, velut de equo, quem adquirere pio, saeto eumque simul stabulo meo includo, aut alias possessioni meae physicae adiungo, tum res illa mea est vi pacti re initi, et ius meum est ius in re; quod si vero
illam in manu venditoris reliquerim, neque eum eo
seorsum pactus fuerim, cuius in hoste issione physica detentione) ea res ante adprehensionem meam. Proinde ante mutationem possessionis esse. debeat: tum iste equus nondum meus est, et, quod adquiro, ius meum duntadiat ius est in persona certa, nimirum venditore, a quo
possidendi tradιtionem ut conditionem subiectivam possibilitatis illius, qui placuerit, usus, hoe est, ius meum duntaxat ius est personale, ab illo promissionis praestationem, ut possessionem rei mihi eedat, postulandi. Iam si pactum non simul traditionem cui pactum in re continet, proinde
tempus quoddam inter confectionem eius et adprehensionem adquisiti praeterlabitur, hoc tempore non secus possum ad possessionem peruenire, quam eo, ut actum singularem iuridi eum, nimirum actum possessorium exerceam, quo pactum singulare essiciatur, ite ut diram: rem equum abducam, quod venditor ad usu comprobat. Hunc enim rem alterius usui suo ipsius perieulo custoditurum fore, haud per se intelligitur, verum eo pertinet pactum singulare quoddam, quo venditor rem intra tempus confiturum etiam nunc dominus maneat, com neque periculum, quod rem attigerit, praestare debet) sed adquirens tam tantum, quam ultra tempus istud cessat, a venditore spectari potest, quasi illi tradita sit. Igitur ante hunc possessionis actum uniuersa pacto adquisita non nisi in iure personali versantur, isque, cui promissum est, rem externam potest tantummodo per traditionem adquirere.
617쪽
DE IU E REALITER PERSONALI. 6aasECTIO TERTIA.
g. 22. Hoc ius cernitur in iure possessionis rei cuius. dam externae ut rei ususque illius ut personae. - Meum tuumque ex hoc iure est domesitum et relatio in hoc statu est relatio communionis naturarum liberarum, quibus cper contagionem mutuam personae unius Cum altera ex principio libertatis externae caussalitatis societas membrorum totius cuiusdam spersonarum intommunione versantium) esscitur, quae res domesica adpellatur. - Modus adquirendi huius status in eoque nec iacto proprio fit, nec mero pacto, verum lege, quae, quoniam nec in iure in re, nec in mero iure erga personam, Verum etiam simul in possessione illius versatur, ius ultra, omne ius reale et personales tui 1 sit, necesse est, nimirum ius naturas humanae in nostra Propria persona, quod lex permissiua naturalis sequitur, cuius fauore essicitur, ut nobis eiusmodi adquisitio esse possit.
g. 23. Adquisitio ex hac lege quoad rem triplex videtur: vir adquirit uxorem, coniuges adquirunt liberos, et familia se os: - Cuncta haec parabilia eadem non queunt alienari, et ius possessoris harum rerum estius omnium maxime personale.
. 24. Commercium sexuale cernitur in usu mutuo membrorum et facultatum sexualium alterius; qui usus
618쪽
6 a DOCTR. IUR. P. I. CAP. II. SECT. III. aut secundum naturam si unde a similibus smiles procreari possunt , aut contra naturam, et hic vel in portana eiusdem sexus, vel in animali alius cuiusdam generis quam humani; quae transgressiones legum
crimina Carnis Contra naturam, etiam in nominata
dicta, ut laesio humanae naturae in persona nostra propria nullius omnino noc limitationibus nec exceptionibus possunt ab uniuersa reprobatione defendi. Commercium sexuale secundum naturam vel naturae merae animalis vaga libido, venus volgivaga, fornicatioo, vel legis. - Haec posterior dicitur matrimonium, hoc est, coniunctio duarum personarum diuersi sexus ad possessionem mutuam facultatum se
xualium per totam vitam. -- Finis liberorum procreandorum educandorumque finis naturae e 1lo, cuius
caussa inclinationem sexuum mutuam implantauerit; Verum ut homo, qui connubium iungit, hune sibi finem proponere debeat, ad probitatem huiusce coniunctionis olus non postulatur; alioquin enim, cum Procreatio liberorum cellat, etiam matrimonium simul
ponte dissolueretur. Scilicet, etiam lubidine usus mutui propriet, tum sex ualium supposta, pactum inici coniuges haut
in pacto arbitrario, sed ex lcge naturae humanae necessario versatur, nimirum si maritus et uxor proprietatibus sex ualibus suis mutuo frui velint, necessario contrahere matrimonium debent, idque ex legibus iuris rationis purae necessarium videtur. g. 25. Namque usus naturalis, quem alter sexus ex membris sex ualibus alterius capit, cernitur in fruitione, ad quam pars una alteri se tradita In hoc actu homo se ipsum rem facit, quod iuri naturae humanae in persona eius propria repugnat. Hac solum Conditione una istud fieri potest ut, duin una persona ab altera, quas res, adquiritur, haec illam mutuo
619쪽
DE IURE REALITER PERSONALI. 615
rursus adquirat; sic enim se ipsam rursum adquirit, suamque personalitatem instaurat. Sed adquisitio membri cuiusdam in homine simul adquisitio est personae totius, - quia haec non nisi in unitate abi. tuta versatur; - ergo deditio et acceptio unius
sexus fruitioni alterius non soluin sub conditione matrimonii licet, verum etiam solum sub haci conditione fieri potest. Cur autem hoc ius personale simul tamen realiter sit, in caussa est, quod, si coniux abierit, aut alterius sese possessioni tradiderit, alter coniux coniugem semper potest et sine recusatione, quasi rem, in potestatem suam reducendi ius habere., f. et 6. Ex iisdem caussis ratio matrimonio iunctorum ratio est aequalitatis possessionis, cum personarum, quae se inuicem mutuo tenent, ergo duntaxat in monogamia; namque in polygamia persona, quaeso tradit, tantum. modo partem eius, cui tota obuenit, adquirit, ideoque
sese in meram rem conuertit), tum etiam sortunarum,
in quo tamen iis facultas est, ab usu partis illarum,
quamquam non nisi singulari pacto desistendi.
In concubinatum nullum eontractum cadere legitimum, perinde atque in pactum fornicationis, ex caussa in superioribus adlata sequitur. Ad pactum fornicationis quidem quod attinet, quisque fatebitur, personam, quae illud contraxeririt, ad faciendum promissum legitimo, si illius se poeniteat, adigi haud posse; atque ita etiam pactum superius, quippe concubinatus cui pactum turpe eerit, quia hoc in locatione et conductione versaretur, et quidem membri cuiusdam ab altero usurpandi, perinde ob unitatem membrorum arctissimam in persona haee se ipsam ut rem arbitrio alterius se traderet; proinde quaevis Pars pactum cum altora factum, simul atque placuerit, tollere potest, ita ut altera de iure suo laeso legitime queri nequeat. - Idem etiam locum hahet de matrimonio ad manum sinistram ad inaequalitate ordinis utriusque partis maiori imperio unius partis in alteram utendum; etenim reuera secundum ius 'merum naturae a coneu binato nihil quidquam dissert, nullumque matrimonium verum est. - Quod si igitur quaeritur: an etiam cum aequalitate matrimonio iunctorum, ut talium
620쪽
pugnet, si lex de cuncto respectu uxoris dieit: tibi udominus ille imperans, haoe obediens esto; istud non
potest ut asequalitati naturali paris hominum rEPugnans n. iiderari, li huic imperio duntaxat naturalis praestantia. facultatis in viro Prae muliebri, in procuranda utilitate comuni ni roi lamiliaris iurisque in ea constituti tunda.
mento subiit, quod proindo ipsum potest ab ossicio via. istis atque aequalitatis respectu fias deduci. ar. Pactum matrimonii non nisi eoitu eoniugali γωpula carnali in perscitur. Pactum duarum personarum Vtriusque sexus, cum consensu secreto aut a communione carnali se abstinendi, aut una vel utraque parte conscia, impotentiam eius rei celandi, patrum sinulatum est, quo nullum matrimonium Contrahitur,
quodque a quouis ex ambobus, ubi, placet, discindi potest. Quod si autem impotentia duntaxat polfhac accesserit, ius illud per hunc casum immeritum nihil quidquam potest amittere. Igitur re ustio uxoris vel mariti non facto coitu fit, sine pacto antegresso, neque pocto sper Contractum matrimonii, ine coitu sequente , verum tantummodo lege: hoc est, ut consequens legitimum ex obligatione coniunctionem sexualem non nisi per possessonem personarum mutuam, quippe quae tantummodo per usum mutuam proprietatum sexualium essicitur, ineundi.
Quemadmodum ex ossicis hominis erga se ipsum, hoc est, erga naturam humanam in persona sua propria ius personale sexus utriusque vidimus exsistere,