장음표시 사용
91쪽
quaestionibus ab ratione practica propositis utrum a principio materiali illius, a fine ut r8 arbitrio obnoxia ordiendum sit, a formali, id est, ea. non nisi libertatem spectanto in relatione externa , quod iubet: sic
age, ut velle queas, normam tuam fieri legem uniuersalem debere qualis ille eumque finis sit . Sino dubio principium istud postfrius, oporte
bit, antecedere; illi enim, ut principio iuris, necessitas est absoluta, cum illud superius non nisi suppositis conditionibus empiricis finis propositi, quippe eius exsequendi, cogens est, qui finis veluti pax aeterna etiamsi in ossicio esset, tamen necesse seret, ut hoc ipsum fuerit ex principio formali normarum extrinse-eus agendi derivatum. Atqui principium prius,
quod philosephus moralis politieus sequitur problema
iuris ciuitatis, gentiumque et cosmopolixi ci), merum problema technicum est, sed alterum e contrario, politici moralis, cui istud problema morale est, quod rationem modumque procedendi ab illo superiori, quantum caelum a terra, distat, ut pax aeterna, quam non solum ut bonum physicum cupimus, verum etiam vi statum agnoscendo ossicio proficiscentem.
Ad enodandum superius, quippe problema politicris, multa opus est naturae cognitione, ut huius mechanismo queas ad istum finem uti, et tamen haec uniuersa ratione conset arii incerta est, quod spectat pacem aeternam; sue unam siue alteram trium illarum partium iuris publici sumseris. virum populus obsequio simulque vigore seueritate potius ac rigore, an illecebris vanitatis, utrum potestate suprema unius, aut plurium principum coniunctorum, sortasse quoque sola nobilitate, an potestate populi, idque ad diuturnum te napus tener, possit, incertum est. In uniueris sis formis regiminis si solum discesseris ab republica.nica, quae vero nemini nisi politico morali venire in mentem potest) exempla contrarii continet historia. Longe incertius est ius gentium in statutis, putatilie
92쪽
undatum ex consiliis ministerialibus, quod reapse non est nisi vox inanis, re destituta, in pactisque nititur,
quae in eodem actu contractus smul reseruationem continent transgressionis. - Contra enodatio alterius, nimirum problematis positiei, ut ita dicam, sponte ses obtrudit, et cuique euidens est, omnemque argutatio. nem prosternit, et praeterea recta ducit ad finem; hae tamen adiecta eautione ut ne temere per vim is attrahatur, sed ut nos illi, pro re nata, perpetuo propius
Tum dici potest: ἡPrimo regnum anquiratis rationis practicae purae eiusque tuintiam, et finis vobis propositus munus pacis aeternae sponte tamquam Cumulus accedet. Hoc enim proprium est philosophiae moralis, et quidem respectu principiorum iuria publici sproinde ratione politices ex anticipatione Cognoscibilis) ut, quo minus athlonem facit ex fine proposito, utilitate tpectata, siue physica sue morali, pendentem , eo magis tamen cum hoc generatim conumniat; in caussa est, quod ea ipsa voluntas uniuersalis est ex anticipatione data cin populo quodam, vel in adfections diuersorum populorum aὸ se inuicem , quae sola, quid inter homines iuris si, definit; haec ve-Vo voluntatis omnium coniunctio, si modo in praxi nobismet constiterimus, etiam ex mechanismo naturas simul esse in caussa potest, effectum spectatum edendi, conceptuique iuris efficacitatem impertiendi. Sic, ut hoc utar, principium est politices moralis: opopulus debeat sese ad ciuitatem coniungere ex Unia solisque iuris conceptibus libertatis et aequalitatis, idque principium haud in prudentia sundatum est, sed in ossicio. Iam philosophi morales politici in contrarium, quantum velint, de mechanismo physico multi. tudinis hominum in societatem coeuntium, qao illa principia infirmentur, finisque eorum irritus for.
Videatur, argutentur,. vel etiam exemplis constituti num male Organi saturum cum veterum temporum
tum recentiorum velut democratiarum ad nullum
93쪽
oema repraesentationis monstitutarum , sententiam suam probare conentur, tamen non sunt audiendi; praesertim, cum eiusmodi theoria perniciosa, quod praenuntiat, malum vel ipsa producat, secundum quam homo cum caeteris rebus vivis miscentur, quibus non nisi conscientia, se non naturas liberas esse. accesserat, ut ex sua ipsorum sententia omnium natu. rarum mundanarum nuserrimae redderentur.
Quae in prouerbium abiit, pugilice sonans quidem, sed vera sententia: fiat iusitia, pereat muri.
dux, cuius haec vis est: AObtineat itistitia, etiam si M. res cuncti in mundo propterea pereant, ' est princispium iuris strenuum, vias omnes obliquas et tortuo fas, ab astutia vel vi delineatas praescindens; modo ne male intelligatur, ac fere ut pormissio, iure suo summa cum seueritate utendi quod cum ossicio ethico pugnaret , verum obligatio potestatem tenentium, ad nemini ius suum per malevolentiam vel commis rationem erga alios recusandam, elue derogandum, accipiatur; quo inprimis opus est constitutione esuitatis interna ex principiis iuris puris consormata, Praeterea quoque coniunctione illius eum aliis ciuit, tibus finitimis vel etiam remotis ad controuersias i galiter civitati uniuersali analogice componenda&Cuius quidem sententiao nulla alia nisi haec vis est: normae politicae nδn debent ab salute ac felicitate cuiusque ciuitatis, ex earum sectatione speranda, prΩ-
inde haud a fine, quem sbi quaeque illarum proponit a volendo) ut principio supremo sed empirico se pientiae Politicae, sed a conceptu puro ossicii iuris cadebendo, cuius principium ex anticipatione per rationem puram datum est profici sei, quae inde cumquo effecta physica redundent. Eo, quod numerus malo rum hominum decrescit, mundus nullo modo interibit. Ea est mali moralis ab natura sua inseparabilis proprietas, ut in finibus suis praesertim respectu aliorum idem sentientium , ut sibi ipsi contrarium sit, ae
94쪽
sese euertat, atque ita prinei pio cmorald boni, quamquam lentis profressibus, locum cedat.
Igitur obiectiva in theoria) nulla pugna est philosophiam moralem inter et politicam. Contra subie- siue in propensione hominum sui ipsius studiosa,
quae Vero, Cum non in normis rationis fundata sit, nondum praxis dicenda est), semper manebit et maneat, quoniam pro cote virtutis est, cuius verus anum ex principio: tu ne cede malis, sed contra audentior ito) in hac praesente caussa non tam in e consistit, ut malis iacturisque, ea in re suscipiendis, tenaci proposito nosmet opponamus, verum Ut malo in nobis ipsis, multo periculosiori, mendaci ac prodiatorio, sed tamen argutanti, imbecillitatem humanae naturae ad omnia peccata excusanda ostendenti, in os Rciemque quasi conspiciamqs eiusque versutiam vim
Ac profecto quidem philosophus moralis polisbeus dicere potest: imperans populo, vel populus po puto nullam i a fert iniuriam, cum alterum alter per vim aut insidias bello lacessunt, quamquam quidem omnino peccant in eo, quod conceptui iuris, qui s
Ius pos et pacem aeternam constituere, omnem denegant aestimationem. Nam qubniam alter ossicium erga alterum migrat, qui et ipse erga illum tam iniuste animatus est, ambo, quae promeruere, experiuntur, cum se inuicein consumunt, ita tamen, ut satis hoo
de genere reliquum fiat, quo lusus iste ad tempora possit longissimo remota continuari, qui exemplo sit aliquando posteritati serissimae. In quo nulla in providentiam reprehensio cadit de rerum eventu; siquidem principium morale in homine numquam e stinguitur, ratioque ad ideas illas iuridicas ex princupio isto pragmatico idonea perpetuo crescit progrή-diunte cultura, cum eaque etiam culpa illorum P
95쪽
catorum. Sola creatio, qua scilicet eiusmodi rationaturarum corruptarum omnino esse in terris debuit, per nullam theodiceam videtur posse iustificari si sumserimus, de genere humano numquam actum iri melius, nec posse agi; verum haec adiudicandi statio nobis nimium alta est, quam ut conceptus nostros de sapientia potentiae supromae possimus respeelu theo, retico supponere. - Ad eiusmodi consectaria desperata necessario compellimur, nisi sumserimus, principiorum iuris purorum roalitatem obiectivam esse, id est, posse ea ad usum transferri; eaque et a parte populi in ciuitate, et ulterius ex parte ciuitatum erga se inuicem; quaecumque contra adferat politica empiri- . Igitur politica vera nullum sacere gradum potest,
nis ante fide philosophiae morali iurata, et quam PQ litiea per se ipsa ars dissicilis est, tamen coniunctio illius cum philosophia morali nullum opus artis est; haec enim nodum discindit, rem illa soluere non
potest, simul ambae inuicem sbi repugnant. - Ius hominis sanctum seruari debet, quanta cumque potestati imperandi iactura facienda sit. Ea res non potest dimidia fieri, neque ratio media iuris pragmatico hypothetici inter ius atque utilitatem) excogitari, verum omnis politica flectere genu coram iure debet, contra ea sperare potest, fora, Vt, quamuis tardius,
ad gradum perueniat, in quo constanter splendebit. II.
DE CONSENfU POLITICES CUM PHILOSOPHIA MORALI EX CONCEPTU TRANSSCENDENTALI IURIS PUBLICI.
Cum ab omni mathria iuris publiei secundum varias adfectiones hominum in ciuitate, vel etiam statum ad se inuicem, empirice datas) uti doctores iuris solent illud sibi cogitatione informare, memet contiis neo, forma mihi relinquitur publicitatis, cuius possibilitatem unaquaeque iuris petitio in se continet, quo-
96쪽
niam sne illa nulla iustitia quae non nisi publiee nota palumque cogitari potestin proinde quoque nullum iussoret, quod ab ea solum impertitur. Haec publicitatis facultas in unaquaque iuris petitione insit, necesse est, eaque proinde, cum facile diiudicari queat. an in causa obuia locum habeat, hoc est, an cum principiis agentis coniungi possit nec ne, esse criterio pote st, facile utendo, atque ex anticipatione in ratione insito, quo posteriori casu salsitas illius praetensionis iuris, quas experimento rationis Purae continuo potest agnosci. Posteaquam nobis hoc modo ab omni ratione empirica, quam conceptus iuris ciuitatis gentiumque continet scuiusmodi prauitas naturae humanae est, qua coactio redditur necessari ab temperauimus, sequens sententia potest formula transcendentalis iuris publici vocari: Momnes actiones ad ius aliorum hominum rela. rad, quarum norma haud conuenit eum publicitante, sunt iniustae. Hoc principium non solum ut ethieum doctrinam virtutis spectans , νεrum etiam ut iuridicum ad ius hominu in pertinens) sub contemplationem cadit.
Namque norma, quae non manare in vulgus debet, nisi finis ipse mihi propositus irritus reddatur, qui necessario celandus est, si sum adsequi debeam, quemque Falam prosteri possum, ita ut alii haud necessario ad resistendum proposito meo ea re sollicitentur, hanc
vim necessariam atque uniuersalom omnium mihi resistendi ab nulla alia habere potest, quam ab iniustitia,
qua cuique minatur. - Ιam vem istud tantummodo Legatistin est, id est, nullam nisi hanc utilitatem habet, ut ope illius cognoscam, quid erga alios haud iu- sum videatur. Instar axiomatis certum nullius probationis indiget, et praet ea facile transferri potest
97쪽
1 In iure riuitatis quidem, interno quippe, qua slio occurrit, ad quam multis videtur dissiculter posso responderi i et qua principium publicitatis transscenisilentale nullo negotio enodatur: -Estne seditio in re mediis legitimis iustisque populo potestatis onerosas tyranni non titulo sed exercitio talis) amoliendae. Iura populi laesa sunt, eique tyranno) nulla insertur iniuria, si regno priuatur; id quod dubium non est. Nihilominus tamcn a subditis maxime iniuste fit, si tali modo ius suum quaerant, nec perinde erit, quod de iustitia querantur, si in eo certamine inferiores suppliciis grauissimis adficerentur. Hic quidem multa possis in hanc contrariamquapartem argutari, si rem velis rationibus iuris dogmatice deducendis expedire; sed principium transscendentale publicitatis iuris publici his potest ambagibus supersedere. Iuxta illud enim ante constitutionem pacti ciuilis populus se ipse explorat, an audeat, nor mam propositi occasione data seditionem mouendi publicare. Facile intelligitur, populum, si in iandanda
uiuitatis constitutione addere conditionem velit, ut certis temporibus liceret contra principem vim exercere , sibi potestatem legitimam vindicare in illum oportere. Tum vero ille haud princeps esset, aut, si utrumque pro conditione ciuitatis constituendae accibperetur, nulla omnino ea esse posset, quod tamen populo propositum fuit. Ergo iniuria seditionis eo manifesta est; quod per normam eius eo, quod palam istud profiterere, finis eius proprius tinpossibilis redderetur. Igitur necessario ea celanda toret. - Hoc vero ex parte principis superioris haud fere necessolaret. 1s libere declarare potest, se unamquamque seditionem morte auctorum puniturum fore, quan tumuis hi arbitrentur, eum legem fundamentalem
primo transgressum esse; cum enim sibi conscius es.
98쪽
se potestatem sti premam, evi nequeat obflsi, tenere sidquod in unaquaque constitutione ciuili etiam sic accipiendum est, quoniam ei, cui non satis potentiae est, ad quemvis in populo contra alium tuendum etiam haud ius competit, ei imperandi ei non metuendum est, ne norma sua publicanda finem ipsum sibi propositum euertat, quocum quoque bene conuenit, ut, s populo seditio succederet, ille princeps in locum subditi rediret, nec - perinde seditionem ad se restituendum mouere, sed etiam haud metuere deberet, ut de pristina ciuitatis
administratio no in ius vo aretur.
α) Respectu iuris gentium. - Non nisi ullo quodam statu iuridico supposto hoc est, ea conditione externa, qua fit, ut homini reapse queat ius impertiri , serino esse poterit de iure gentium; siquidem iulud, quo ius publicum publicationem continet in conceptu suo voluntatis uniuersalis, suum cuique desig- 11 antis, ct hic status iuridicus ex ullo quodam pano emergat, oportebit, quod non item velut illud, unde ciuitas enascitur in legibus esse cogentibus fundatum debet, sed fero etiam esse pactum potest adsociationis perpetuo liberae, uti istud, quod supra diximus, pactum foederalitatis diuersarum ciuitatum. Namquo sine ullo quopiam flatu iuridico, . quo diuersae personae physicae aut morales) active coniunguntur, proinde in statu naturali, nullum aliud ius esse, nisi priuatum, potest. - Quo quidem loco pugna emergit politices eum philosophia morali sui doctrina iuris spectata , ubitum illud criterium publicitatis normarum itidem sa-eile potest ad usum transferri, sed non nisi sc: ut pacto ciuitates hunc in finem coniungantur, ut inuicem et coniuncte erga alias ciuitates pacem seruent, nullo modo autem ut nouas possessiones occupent. - Tum igitur hae rationes emergunt antinomiae politicen in ter et philosophiam moralem, quibuseum simul enodationem earum Coniungemus.
a) osi una earum eluitatum alteri promissum secerit , velut opem ferendam, terras certas quasdam
99쪽
eelendas, subsidiaue et id genus alia, turri quaeritum, an in caussa quadam, unde salus ciuitatis pendet, sese possit a fide seruanda liberare, cum ex ὸuplici persona cupiat spetiari, primo ut imperans supremur, ubi
nemini in ciuitate reisdere rationem tenetui; tum vero rursus solum ut miniser ciuitatis supremus, qui reddere rationem ciuitati debeat; ubi tum conclutio eo redit denique, ut, quam prior persona in se recepisset, altera fide persona liberaretur. - Quod si autem ciuitas eiusue superior hanc normam suam manare in vulgus pateretur, fieri non posset, quin aut quaeque alia eam fugeret, aut sese cum aliis eoi iungeret, quo sese arrogantiae eius opponeret, id quod probat, politicen cum omni versutia sua hac ratione smentis apertae suam ipsam finem irritam Leere, proinde normam illam esse i mustam oportere. b) isSi potentia finitima tremenda metum excitet: num sumi poterit, eam, quoniam posit, etiam velle opprimere, et num potentiae minori inde ius enascitur eam coniunctis viribus) adoriendi, etiam
nulla offensione antegressa Θμ - Ciuitas, quac normam suam sic aiendo diuulgaret, malum eo certius atque velocius aduocaret. Namque potentia maior minores anteuerteret, et coniunc io quidem minorum non nisi arundo tenuis est contra eam, quue trito illo:
divide et impera, uti didicit. - Hacc norma politices, palam declarata, igitur necessario suum ipsius finem euertit, ideoque iniusta est. c , Si ciuitas minor sita suo capite contextum disiungit maioris, huic tamen ad se conseruanadm necessariae, num huic ius haud competit, illam sibi subiiciendi cum suaque coniungendi 8 - Facile intelligitur.
maiorem non oportere eiusmodi normam antea ὸ iuulgare; etenim, aut ciuitates minores mature sese coniungerent, aut alii potentes de hac praeda certarent, proinde aperta mente sua se ipsam impedit, quo minuς possit estici; quod argumento est, eam iniustam esse; et valde quoque ea esse iniusta potest; nam par-
100쪽
va res iniustitiae proposita haud impedit, quo minus iniustitia ea in re perpetrata permagna videatur. a. Ac ius quidem eosmopoliticum hoc loco silentio praetereo; quoniam, propter eius cum iure gentium similitudinem, facile indicari eius normae possunt a que aestimari. Iam hie quidem in principio discordiae normarum iuris gentium et publicitatis, bonum criterium habemus dissensus politices et philosophiae moria is qua doctrinae iuris). Iam licetne etiam edoceri, quae tandem lex atque conditio sit, qua normae illius eum gentium iure conueniant 7 Neque enim reistro concludi potest: normas, quae publicitatem patiantur, idcirco etiam iustas ede; siquidem, qui potentia certo superior est, non opus habet normarum occultatione. - Conditio possibilitatis iuris gentium consistit in eo, ut antea salus iuridicus exstet. Quippes ne quo nullum est ius publicum, sed uniuersum ius, quod praeter illum cogitari possit in statu naturali tantummodo ius priuatum est. Atqui supra vidimus, statum laederativum ciuitatum, cui solum depulsio belli proposita est, unum esse solumque statum iuridicum, qui cum libertate illius queat conciliari. Ergo consensus politices cum philosophia morali esse duntaxat posse in coniunctione foederativa quae proinde ex principiis iuris ex anticipatione data est et necessa-xia) omnisque politices bass iuridica landando superiori ilis statu cernitur, in ambitu, qui fieri post t. maximo, sine quo fine omnis argutatio illius insipientia est, et iniustitia obuolata. - Atque huic politi-
eae spuriae e visita est, certans cum casu istica Lolliatarum - reseruatio mentalis; in consignandis pae is publicis, eiusmodi verbis, quae occasione data possis. quomodocumque velis, in rem tuam interpretari velati discrimen status quo de facit et da droin; - item