장음표시 사용
181쪽
leaeam a Concilio Tridentino eo sensu dm . . finitam fuisse Authenticam, ut a fontissus, . hodiernis non vendeat , ex verbis Concilii confirmatur, ipsaque Concilii de itio dii D
cultatum evolutione roboratur.
Posteaquam Concilium Ia. libros, quibus co ipus Biblicum absolvitur, Sess. IV. recensuisset, subjicit: Si quis autem libros psos integros cum Omnibuῖ suis partibuε, prout in Ecclesa Catholica legi confveuerunt tr in veteri Vulgata Latina editione habentur, pro sacris, ef nonicis non susceperit, is traditiones Proed, efas sciens , t ' prudens contem erit, anathema st. Omnes itaque intelligant, quo Ordine,
re via i α Θnodus post jactum Idei confessionis jundamentum sit progressura, V quibur
potissimum totimoni ir, ac Proesdiis in confr- mandis dogmatibus, re istaurandis in. Eccle- μα moribur se rura. Sicut notionem Authentici Vulgatae per Concilium attributam: pag. 75. ita Verba: Cum omnibus suis Partibus: Theologi nostri pro di-ὸ Versitate opinionum plus, minus extendunt; Verum non amplius opinio, sed certa, & ab omnibus agnoscenda veritas est, ad minimum pari s Danielis, Estherisque olim controversas Canonicis scripturis hoc decreto adnumerari, ut de illis dubitare jam non sit integrum. Igitur historia Susannae, & alia, quae Danielis additamenta Uul go nominantur, sacra sunt, & Canonica: pro talibus suscipienda veniunt etiam VII. capita Estheris posteriora, quod ex Chaldaica eorum capitum paraphrasi confirmatur, quam ex Vaticano CO-
182쪽
Codice nuper protulit Cl. Ρ. de magisris in suo Daniele secundum TO. pag. 434. prout adnotatur apud Natal. Alex. Hiit. Ecel. Tom. ΙΙ. pag.
Quapropter iis, qui ante definitionem Concilii scripserunt, Hugone Cardinale, Lyrano, Carthusiano, haud attentis, dum Syxtus Senensis has partes rejecit, teste Antonio a matre
Dei prael. Iiag. jussu Sancisae inquisitionis haec
ejus ex uncta ot sententia, quem propterea etiam Cl. Ρ. Milante jure reprehendit, emendavitque in noVa, quam Neapoli an. I74a, curavit, SyX-tinae Bibliothecae editione; nec a temeritatis nota Iudicante Nat. Alexandro eruditus hic Dominicanus se praestat eximium, dum respondet, . verba Synodi intelligenda esse de veris, ac gemmanis partibus, quae ad librorum integritatem spectant , non autem de laceris quibusdam appendicibus , B pannois additamentis, a quo
que insuti', qualia sunt huyusmodi capitula. Νam que de illis partibus verba Synodi accipi debent, de quibus ab haereticis movebatur' quaestio, eo quod in Hebraeo deelsent; atqui de his ipsis movebatur. Et vero: si exceptio hujusmodi locum haberet, eadem via, & ratione haeretici quaecuΠ-que Vellent, capita polsent reiicere. Nonne Synodus reeipi jubet hosce libros, cum omnibus par- tibiis suis, ' prout in Eoo lota Catholica legi confieνerunt ρ atqui legi ab antiquo consueverunt, ut jam' Rupertus L. I 8. de victoria Verbi Dei, C. I a. & L. I a. de Divinis ossiciis C. as. praenotavit, in milliali fer. IV. post Dom. Ι .& in Milsa contra paganos; Sabbato IV. temporum: epi. Milse fer. U. hebdomadae past
183쪽
s cmis, prout quisque Videre potest. Nonne vetera Concilia. & Patres omnes cum Graeci,
tum Latini, qui librum Esther in sacrarum scripturarum Cili ne recensent, de eo volumine loquuntur, fluo tum ipsi, tum Ecclesia universa illorum temporibus utebatur atqui utebatur Vulgata, quα, ut Hieronymus in editione Vulgatae ad C. X. Estheris ait, Graecorum lingua,. B literis continetur. Haec porro capita illa po-i steriora utique continebat; ergo etiam capita illa posteriora canoni meta cum reliquis Conci
lia, & Ρatres inferebant. Ρariter Elias Du- Ρinius literatus Sorbonae Doctor ultima Estheris capita rejiciens, eaque acceptandi. vel repudiandi in libro Traite de ladoctrine Chret. libertatem relinquens ab Illis. Harleto Archi Eppo. Ρarismo condemnatus est, erroremque tuum hune, & alios per Bibliothecam suam issarsos in libello parisiis an . I 693-
edito retractavit; verba retractationis Gallice leges apud Νat. Alex. Suppl. ΤΟm. I. pag. 6O. Alioquin viri hujus apud Catholicos exigua debet esse authoritas, ut pote qui assertam Matth. 16. Ρetri potestatem eversum ibat, qui Tom. d.
Biblioth. Auct. Eces. discolars prelim. S. II. antiquos Christianos non alios libros, quam quos Hebraeorum Canon continebat, in Canonem recepisse,
sive pro Divinis habuiste fatio asseruit; qui . in ipsos etiam Ρatres noy garum injurius Rit, dum
in nouveli. Bibl. des Autheura Ecol. Tom. III. pag. 256. enunciare nina est veri us, Augustinum in materia Theolog ca magnum opinatorem dici poste, farraginem corrasisse opinionum mere probabilium, tam in scripturarum interpretatione , quam in theoreticis opinionibus a tra-
184쪽
mite praecedentium saepe recessisse, ut viam deligeret sibi prorsus no Uam. Errat & Dominicus Vallarsius, una cum iis, quos sequitur, editor operum S. Hieronymi Uenet. II O. in 4. Μ. TOIm IX. proleg. in Divinam S. Hieronymi Bibliothecam pag. XCI. dum dicit se Usque ad aetatem S. Hi Iarii unum fuit usum Judaeorum, & Christianorum in scripturis Canonicis recipiendis, ita, ut non plures in Ca-nonem V. Tti admitterentur ab Ecclesia Christi, quam XXII. qui in Judaeorum Canone habebantur. ,, Μerito etiam Pater Martianarus editione operum S. Hieronymi magnam laudem consecutus a Nat. Alexandro Suppl. ΤOm. I. pag. 57. confutatur, quod nova, & commentitia consecrati, b dessenati Canonis invecta distinctione deutero - Canonicos cnb libros e Canone scriptu-
libri, quasi secundo-Canonici, namque ut Graecum Protos primus, ita aeνteros est secundus, non quod In se minoris, quam alii sacri libri, authoritatis aliquando fuerint, cum Divinitatem non mini S, quam Originem a Deo trahant, sed tantum relate ad nos,& in oppositione ad proto - Canonicos ratione temporis haec eis adhaesit appellatio, quia non illico omnibus constitit de eorum Divina Origine, ut proinde etiam inccanonem, seu catalogum, sacrorum librorum serius, ac velut tantum secundario inferrentur, cum canone Hebraeorum 'Iesinorum non fuerint contenti; male tamen jam hodie ab haereticis apocophi dicuntur, quia nec falsam continent doctrinam, nec fictuin authoris nomen praeseserunt, neqαe eorum origo, atque authoritas latet. jam enim eX usu & definitione Ecclesiae, quae in ambiguis dubium tollit, Divina eorum origo, consequenter & authoritas clare nobis innotuit; nulla ergo superest justa, ac lassiciens ratio QOs ad asneophorum, h. e. abditorum, & la
185쪽
rarum reipsa exclusos fuisse incaute pronuncians, haereticis Ecclesiae definitiones criminandi oeea-
ro : Epistolo Ρauli ad Hebraeos, & Iacobi, Ua Ρetri, na, ac Iua Joannis, item Iudae, α Apocalyysis.
Partes in N. Tto in quaestiouem, & dubium olim voeatae: Marci poli renium caput a versu 1X. verbiSillis: surgens autem Iesus mane prima Subbati opparuit primo maria vagdalenae inchoando usque finem, adeoque versus XLL Lucae XXII. 44. de sanguineo sudore Christi, ae ejus per Angelum consortatione , quae nonnulli pio , 1 est imprudenti gelo esuis codicibus eraserunt, ne Christo Deo inconveniens animi dolor, & infirmitas tribuatur, quibus Pariter Marcus loc. cit. aliis Evangelistis de circumstant1is resurrectionis Christi discordare videbatur. Historia adniterae Iona. VIII. ne sorte mulieribus ad lapsum sponte naturae pronis impunitas, & facilis exemplo Salvatoris delicti fiat gratia. Denique illustre illud I. Joan. C. V. 7. de Trinitate testimonium. Haec omnia sequenti mnemosyno complectimur. V. ac N. Tti. Tobias, Iudith, Baruch, Sapientia, & Eccli. Et Μachabaea duo quondam sub lite fuerunt: In Daniel pueri tres, serpens casta Susanna, Et septena cadunt capita Esther posteriora. Iuda, Iacob , Hebraeus, Petri altera, & Apocalypsis ;Sub dubio fuerunt Ioannis quoque posteriores: Marci postremum caput: Angelus adstitit illi
Confortans: & quae narratur adultera: tres sunt. Hos N. Tti libros ab intentata accusatione Vindi eare esset actum agere, licet enim initio reformationis heterodoxi plerique eos aut rejecerint, aut in controversis poruerint, jam tamen plus quam seculum est, a quo certam, & assertam apud omnes obtinuat authoritatem. Sed illos V. Tti etia innum
186쪽
sionem obtulerit. Melchior Canus, quando dicit se librum Baruch erroneum esse eximere a
Dypugnant non pauci, Geor. Frid. Seller in Theol.
Dogm. Polem. in usum prael. Acad. Erlang. an. I78O. Pag. 47. Varia LL. deuterO-Canonicotum errata commemorat, uti et librum sapientiae de manna certo Dei Verbo repugnare EXOd. I 6. 3I. Alii vero consitentur, e sola Jularorum eos in eanone non habentium
authoritate solide impeti non posse, quos enim libros olim Iudaei pro genuinis habuerint, ex solo Iosepho, - Origene, Philone, & Μelitone haud certo definiri animadvertit Gottfrid. Lessus iii sua Rel. Christ. theoria, seu UOgm. Scha unaus. an. I I. Pag. 34. Iam primi Protestantes, Genuenses, Tigurini, Angli,
. & hodie omnes moderatiores horum librorum utilitatem, & in sumina etiam veritatem agnoscunt, Versos suis inserunt Bibliis, neque de eorum Divinitate multis contendunt, Castalio in latinissima sua versione hos vehit excellentissimos Verbi Dei codices ponendos judicavit, cum haberentur in antiquissimis Graecis, Latinis, & Syriacis apographiis. Nec ita pridem I. Μachabaeorum expeditis multis ejus dissicultatibus vertendum sibi censuit Ill. Michaelis: Is.& librum Sapientiae Hassius, Syracidem Linde, &alii. Famosus Dederiein iis Christi. Religions snterrichia par. I. pag. 23C asserit partium Studio animo infenso nimis acute, ac subtiliter quaesitos fui ire in libris istis errores, explosa, ct deridiculo habita
quaedam asserta, qualia tamen in proto - Canonicis Pariter Occurrunt. Iudithae acta prosequitur) non Placent, Samsonis etiam admirationem eXcitant, JO-buS in eXemplum proponitur, Tobias fabulosus habetur, Pythonissa in Endor I. Reg. 28. non offendi jecur piscis ad curandos oculos, & diabolum fugandum in Tobia terret maxime, apparitiones, & Visi nes in Μachabaeorum historia poeticae descriptiones in libro Sapientiae, morales in Syracide, absurdae -yuisntur, in libris Iudicum, & Propheticis in laude,& ornatu ponuntur. Nempe inani ratione nixa fuit . omnis de illis olim mota dubitatio, cui Melito Sar-
187쪽
Canone, sed haerelim non se audere Vocare,,eXcusatur, quod tempore, quo haec scripsit,
densis sec. ΙΙ. in Asia Eppus. apud Euseb. L. 4. C.
26. vel ex eo nullum pondus addere potuit; quod non Ecclesiae, sed tantum Judaeorum, & quidem nonnisi Palestinorum canonem, eumque. Imperfectum recenseat, qui librum Ruth contra morem Judaeorum a Joseph O L. I. contra Apionem, Eusebio L. 3. Hist. C. Io. & Hieronymo in prol. Galeat. commemoratum, a libro ludicum separans, ne numerum XXII. excedat, Estherem eXcludit, Sapientiam vero, si resta est lectio, quae articulum subjunctivum non habet, inclusit, nulla enim apparet ratio, cur eun . dein Provetbiorum librum in tam compendiosa LL Sacrorum recensione duplici Vocabulo exprimeret accedit, ipsu1n in Orientem profectum in eos tantum
codices apud Iudaeos inquisivisse, qui in canonem Omnium consensu recoeti sunt, quales apud JudaeoS non erant, nisi XX L Non Synagogam, inimicam
jam veritati novercam, sed Ecclesiam. matrem, Veri tatis magistram adire, & consulere debui stet. Praeterea et si per apologiam Μ. Aurelio, seu potius Antonino Imp. pro Christianis oblatam, nOminis famam est consecutus, exiguus tamen fuit critieus, unde occasionem quidem aliquibus dedit libros illo canone non contentos in dubium revocandi, aut, Potius praetermittendi, nec tamen in partes suas trans re doctiores potuit, cum a Christianis etiam in
Oriente pro Divinis haberentur, quod eX Origeneeonstat, Critico in scripturis versatissimo, qui LL. hos non tantum in hexapta retulit, tamquam Divinos, sed etiam testaχnr, Safanna hisoriam, & alia in hebraico omissa in Graeco Gratoriam Memplari per is eam Chrisi Ecelesam circumferri, Tom. I. pag. πῖ& I . & L. a. de Princ. ita loquituri ut aiatem etiam de scriptiararum author tate hoc ita se habere eredamus, audi, quomodo in Machabaoriam libris de hoc. dogmate confirmatur. Et cet. Demum hom et . in Num. dicit in Verbo Dei differentias esse nou secus, in eibis, cum enim alia obscuriora sinr, quaedam esse
188쪽
Concilium nondum erat absolutaen, ae promulgatum, aberatque, dum Canon Librorum sacro-L rum esse clara es uti in libris E er, Iureith , Tobia, Sapientiae. Unde consequitur, ipsum in locis aliis, uti comm . in Ps. I. libros XXII. tantum ad mentem
IudaeorΗm, & juxta eorum canonem recensere, cum solemnis Patrum mos fuerit, contra Iudaeos, & haereticos eorum librorum authoritate pugnare, qui eXtra Omnem controversiam positi certae apud omnes ensent authoritatis; dum canonicos XXII. libros reseri, addit, extra horum censiam esse libros Macha hetorum, nempe per hoc ignaris insinuat, licet pri-
. mus eorum hebraico idiomate eXtaret, non tamen
canoni Hebraeorum esse insertum. Ita intelligendum esse hunc Ecclesiae magistrum suo tempore celeberrimum, illud quoque manifestat, quod diserte addui: Secuncium Hebraeos: sunt autem XXII. Iibri secundum Hebraeos inquit . Rursus: Non igitur ignorandum es, Q Tri Libros, tit Hebrata tradunt, ho os Hebraei paradidoasi) viginti, F duos esse, , quibus
aeqMalis est apud ipsos numerus elemento rum. Assirmat alibi ideo se Hebraeum textum posuille, ut ignari scirent quid legant Hebrari, ut Christiani cuin Iudaeis disserentes non proserant ea, quae tu eorum exemplaribus desunt, sed solum iis utantur, quae Penes se habent; si eniin ejusmodi fuerit noster licait) ad ea . de quibus nos inter & ipsos conir uvςrsia est, apparatus, non contemnent, neque, Prout
solent, irridebunt, atque haec continuat) dicta sunt ad illud, quod objecisti, apud Hebraeos non eXtare Susannae historiam: hactenus Origenes: aperte proindeclarat se tantum secundum Hebraeos, & pro eam, quo . cum illis disceptptiosi ierit suscipienda, canonomLL. XXII. adferre, qui dum agens M. Ora itine Tobiae librum, & Danielis locum c troversum ci tas Iet, satis indicat sibi horum eerti itimam esse auilao
ritatem, Ob 1udaeos tamen, di eorum sequaces aliorum etiam testimoniis, esse utendum: Quoniam vero locias eae Daniele citatus., ohelo notatus es, quod i
hebraeo non extet, librumque Tobiae relliciunt Iuda
189쪽
rum a Concilio est consectus. Editio Cone. Trid. ex ultima recognitione JOan. Gallemarti Augo
quasi non canoniciam, adducam eae primo.Restim lia 'tuu Anna & Cet. Itaque Divinitas LL. deutero-canonicorum pro batur argumento praescriptionis, nam Canonem illum v. librorum desumpsit Concilium Trid. proxime ab Eugenio IV. in decreto pro Armenis, seu potiμs ab ipso Concilio Florentino, cum istud anno. I 430. nondum finitum tres insuper annos perstiterit Florrentiae, ac inde Romam commigraverit juxta decretum 6. Aprilis anno I 442. de Concilio Florentia Romam transferendo, imo Concilii constitutiones usque ad annum I 445. continuantur, Mna cum accessu ad idem Concilium AEthiopum legatorum, regrestu que Syrorum, Chaldaeorum, ac Maronitarum ad Rom. Sed is obedientiam, apud Ρalla v. L. Us. C. I 2. N. I 2. & I3. Florentinum a concilio Romano O. Epporum. sub Gelasio Papa libros genuinos ab apocryphis discernendi causa congregato, quod NO- Arelas arguere Cavius frustra laborat, cum Hincmarus Rhemensis sec. m. & plures alii usque sec. XIII. ejus faciant mentionem; Concilium Romanum ab Innocentio Ρontifice qui an . Ch. 4o2. ad consultationem Exuperii Τolosani in Galliis Eppi. catalogum nectit Tridentino eXamussim congruentem, qui collesti Coneil. Harduin. Paris. an. ITIS. Tom. L. Pag. I I. ubi Fr. I. praemisisset se ea tradere, qua vel Itieidior ratio Oistenderet, vel eustodita series tem-FOrtim demonstraret, Nr. VII. subnectit; uui vero libri reeipiantur in Canone sanctarum scriptωrarum, Freo in adneaeus Uendit: Moysi V. Regnorum in. Tobiae Ι. Iudith 1. Maebab.. II. Prophetarum libri
XVI. Salomonis V. Dein N. T. & Cet. Cetera autem βb nomine Mathia, vel Iacobi minoris - - non solum V Mianda, verum etiam noνeris esse as anda. Datum X. Kalendas Martias Atilicone ΙΙ. Αnthemio viris Clarissimis consulibus. Non absimiliter adduci. possent testimonia Episcoporum, & aliorum virorum Ecclesiasticorum pro Alexandri-
190쪽
Xandrina, Ierosolumitana, ct aliis Ecclesiis, quae Vide sis Tom. III. Menochii pag. 6s. ex Τourneininio rime effloruit, & celeberrima fuit seculis primis Asticana Ecclesia, haee in Conc. Carthaginensi ΙΙΙ.ηΠΠO 30 . can Q. Tridentino catalogum librorum praemonstravit, addens: Isa a Patrihias accepi σιn Ecclesa legenda, etiam in aliis Conciliis, quorum pars magna fuit Augustinus, idem traditum; Augustinus ipse L. a. de docte. Chr. s. 8. Sic loquiturς Totus autem Canon scriptorarum his libris contine
quoniam in auctoritatem recipi memerunt, inter Prophoticas numera i Antς mox Baruch a Ieremia non separando subjicit: His 44. libris V. T. term natur aυctoritas; alia occasione sacrificium pro mor tuis ex libris inchabaeoruin 'probastit L. de cura pro mortuis c. I. Machabaeorum libros non Ddas, inquit, ses Ecclam pro Canonicis habet; hos omnes libros tales este, in quibus timentes Deum. S piet te ma Deli q- ne seluntatem Dei. Essicax dein ex eodem Patre, & Palmare nascitur argumentum, dum enim malam Semipelagianorum responsionem eXS,p. IV. rvtus es, ne malitia mutaret intellectum 6-οῦ confutasset, reposuerunt illi, hunc librmn non
esse Divinum. Quid ad istud Sanctus noster Τ Libro . de Praed. sanct. C. I . primatis Africanae Ecclesiae 'ae universe Christianitatis testimonio illis occurrit: seri se libriam de mortalitate Curianus, tibi S il-IGI testimonium ponit de Iibro Sapientiae, raptus F) quod a me quoque positim fratres istos ita respuisse dixisse, tam viam non de loro canonico adhibitum ς ac respondet) non debuit repudiari senten- tia Ilibri Sapontia, qm mertiis in Ecelsa Chrisi tomisnga annostate remeari, F ab omnibus Christianis. ab Episeopis , --s ad extremos Ioleos faeIes, e