장음표시 사용
221쪽
rot Tractatur IVP. Secundo, Augustinus non solum docet . ad praescientiam futurorum requiri praedesti, nationem, seu decretum, sed etiam in ipsa praedestinatione , seu decreto Deum futura
cognoscere, ut constat ex illis verbis e Practis
sinatione sua quippe Devi ea praesivit , quae fuerat ipse acturis, : & ex istis : Electi sunt ante
mundi constitnsionem , ea praede natione, qua
Deus sua facta praescivit . Sed hoc non potest verificari de futuris etiam absolutis, in se tentia Adversariorum s licet enim quidam ex illis velint praescientiam absolutorum iu ponere in Deo decretum absolutum , negant tamen eam in illo fundari , seu illi, ut medio inniti , & docent Deum cognoscere omnia futura contingentia , sive abs luta, sive conditionata, in causis secundis ab illo comprehensis , ut existimant Molibna, dc Ieccanus; vel, ut alii magis communiter censent, immediate in seipsis, a in eorum veritate obiectiva et Ergo illi manifeste Augustino i contradicunt , ab coquet
Tertio: Esto, Augustinus loquatur de futuris absolutis, si Deus futura absoluta in sua praedestinatione cognoscit , hoc est propter dependentiam, quam habent ab illar Sed ab eisdem causis in statu conditio nato dependent futura conditionata,a quibus in statu absoluto dependent futura absoluta: Ergo sicut ista Deus cognoscit in sua praedestinatione,seu decreto absoluto, & efficaci, ita & illa in sua Praedestinatione, seu decreto conditionato
. Demum: si Deus futura absoluta in decreto absoluto cognoscat, tale decretum debet esse. in fallibiliter, & ab inti inseco cum illis connearum , ac Proind* de se essica , di causim d
222쪽
De fetentia Boi. Leo terminationem voluntatis humanae: si ea linesset pure indifferens, & a libero arbitrio determinationem expectans , non posset esse medium conducens ad certam, &in saltibi. lenis vostrorum actuum liberorum cognitionem a cum in causa indifferenti- ut indisae ferens est, non possit certo, & infallibiliter cognosci effectus futurus, ut supra contrae Molinam, & Beccanum ostendimus . Dato autem decretum ab intrinseco essicax n stras actiones liberas praevenire, & causare liberam nostri arbitrii determinationem, penitus evanescit scientia media , quae ( ut fatentur ejus defensores non nisi cum d creto indifferenti , & a voluntate creata e terminabili stare potest : Ergo dato, quod Augustinus loco citato loquatur de cogniti ne absolutorum, manifeste tamen excludit scientiam mediam . Potest etiam impugnari tali, scientia ex aliatero libro augustini, qui de bono perseverantiae inscribitur; nam in eo S. Doctor respondens D: Prospero, & suam mentem, ac doctrinam exponens, circa quin ionem, de qua iIIum in sua epistola interrogaverat , nempe,
. gnea, quaesunt a Deo praesita, sint etiam ab
eo praedestinatas ita ut praescientia sit subnixa
decreto , vis e eontra decretum praesepentia p
tradit duas regulas generales,ex quibus ape tissime sequitur destructio scientiae mediae Prima habetur cap. I . ubi loquens de bonis operibus, sic ait : An forte nee ipsa dicuntur
Praedestinata I Ergo nec dantur a Deo, aut eae
se daturum esse nesei,si . cuod si ct dantur
in ea se . daturum esse praescivii , profecto prae
destinavit . Quibus verbis S. Doctor aperte docet, haec duo, praescientiam, de praedestinationem, respectu bonstrum, in Deo eodem
223쪽
modo se habere, & ut ita loquar, eodem pacsu incedere; subindeque sicut datur in Deo
praescientia futurorum conditionatorum, itali illa admittendam esse eorum praedestina.tionem, seu praedefinitionem conditionalem.& sic vacare scientiam mediam, quae est praescientia futurorum conditionalium , independens a decreto, seu praedefinitione conditionali voluntatis divinae. Secunda regula generalis, quam tradit Augustinus cap. 18. ejusdem libri, est: Quando in Scriptura, vel SS. Patribus invenitur nomen praescientiae, & agitur de vocatione ei, ehorum , nomine praescientiae debet inteIIis praedestinatio . Verba ejus sunt: Deum praedestinasse est isthoc praescisse , quad fuerat ipse facturur . cuid ergo mi prohibet , quam
do apud aliquos verbi Dei tractatores legimur Dei praescientiam , o agitur de vocati ne electorum , eandem praedestinationem intelisugere p Quae regula esset omnino falsa , si
daretur aliqua praescientia explorans futuis ritionem rerum , independens a decreto, illudque praeveniens, ut constat: Ergo D. Augustinus non agnoscit in Deo talem praescientiam , nec per consequens scientiam mediam.
In omnibus semper Augustino adhaesit fidolissimus ejus discipulus S. Thomas, quare non potuit ei placere scientia media; si Augustino displicuerit, nec ab illo approbari , si ab isto
fuerit reprobata . Et certe plura extant do
strinae hujus Doctoris Angelici principia, quae aperte repugnant scientiae mediae , dc quibus penitus jugulatur, & extinguitur.
224쪽
De fientia De1. 2 I rIn primis enim unum ex principiis, quae S. Doctor saepe repetit, ac inculcat, tanquam praecipuum suae doctrinae tandamentum, est, Deum non cognoscere res immediate in seipsis, sed solum in seipso, & in essentia sua
tanquam in causa, & medio prius cognito. Ita expresse docet hic qu, I . art. s. in corpore , quod his verbis concludit: Sie igitur discendum est . quod D. us seipsum videt in Io Pso; alia autem a se videt, non in ipsis, Adin seipso. Idem repetit in resp. ad primum.
Et I. contra gentes cap. s. probat ex Dionysio, Deum omnia cognoscere in sua essentia tanquam in causa. Et cap. 6s. rationes. sic ait: Cognitio Dei os de rebua omnitas per eaM-fam se enim cognoscendo , qui est omnium mura, alia quasi suos effectus cognoscit. Quod cap. 6 p. extendit ad futura contingentia, &cap. 68. adactus liberos voluntatis nostrae;
ait enim: Deus sit omneX voluntates nostraraec id est volitiones o per hae quod est nobis causa volendi. Ex quo principio sequitur mani- festa destructio scientiae mediae; cum enim essentia divina non sit causa rerum, nisi ut habet adjunctam voluntatem, & nisi ut determinata per decretum , ( eo quod Deus non sit agens ad extra per modum naturae ,
sed per modum liberi ) si Deus in illa tam
quam in causa, & medio prius cognito, fumtura contingentia, & libera contemplatur, manifestum est , illum ea non cognoscere antecedenter ad suum decretum per stim-tiam mediam. Secundo, idem S. Doctor in rc dist. 3g. qu. I. a. i. ad . docet, scientiam Dei respectu suturorum contingentium subjacere libertati' voluntatis divinae, quod repetit a. h. ad I. his
verbis r Ipsi cire in Deo est Abjectum liber
225쪽
tati voluntatis: At scientia, quae subiacet Iibertati voluntatis divinae , sumacet divino decreto, illique ut medio innititur; cum decre. tum sit ipsum exercitium voluntatis, & libe tatis divinae: Ergo juxta D. Thomam scientia Dei respectu futurorum contingentium fundat ut in decreto, illique ut medio innititur, subindeque non est scientia media, quae est independens a decreto , eoque anterior . Nec valet, si dicas, D. Thomam ibi tantum loqui de scientia absolutorum, non vero de scientia conditionalium. Hoc enim dato, di non concessio , nihilominus praecluditur Mditus scientiae mediae : quia, ut supra dic hamus, si praescientia absolutorum nitatur decreto, illud debet esse de se efficax, & ab intrinseco cum illis connexum, subindeque excludens scientiam mediam , quae supponit decretum indifferens, & a voluntate humana quoad speciem actus determinabile. Tertio, D. Thomas hic quaest. I . art. 8 ad
X. & quaest. E. de verit. art. I . ad 3. docet
non ideo res sciri a Deo, quia suturae sunt, sed ideo futuras esse, quia sciuntur a Deo Unde explicat dictum Origenis dicentis , quia futurum est aliquid, ideo scitur a Deo , &dicit, hoc non esse intelligendum secundum causam essendi, sed tantum secundum causam inferendi. Hoc vero negant unanimiter assertores scientiae mediae , & merito , quia illo eam vident interimi ; nam cum scientia visionis non sit causa rerum , nisi supposito decreto , si nihil est futurum, nisi. quia Deus videt esse futurum , profecto nihil intuetur futurum ante, sed post decre-
Quarto idem S. Doctor eadem quaest. I
codemque art.8. ad 3.docet scientiam Dei esset
226쪽
D. sientia Dei. priorem rebus, nec ab illis mensurari, quanis tum ad veritatem, P certitudinem, sed pmtius esse illarum regulam, & mensuram; ait
enim e Sicut fibilia naturalia sunt Pribrae sientia nostra , ct mensura ejus e ita scientia Dei es prior, quam res naturales , , mens ra hsarum . Et I. a. q. 's. a I. ad 3. Ratib
i tollectu, disini ( inquit aliter se habet ad
rea, qtiam ratio humani intellem I. Intellectutenim humabus es me uratus a rebus , ut scilicet cone tur hominis non sit verus propter sipsum , sed dicitur verus ex hoc, quod
cemsonax rebus . Intellectus vero divinus est mensura rernm , quia unaquaeque res iman rnm habet de veritate , inquantum imitatur
et intellectum divinum . At cum illo Angelici Doctoris principio non posse stare scientiam mediam, evidens est, quia talis scientia non est regula, & meumra certitudinis , dc verutatis futurorum conditionalium, sed potius Corum suturitionem , dc veritatem objecti. vam supponit, eamque duntaxat speculatur, de explorat et Ergo scientia media principiis
doctrinae D. Thomae repugnat . Quinto, S. Thomas qu.6.de verit. arr.3. cum sibi objecisset contra certitudine praedes in tionis, quod praedestinatio non habet certitudinem absolutam, sed tantum conditionatam, ex hypothesi, quod voluntas humana consentiat , res inlat: Ad quartum dicendum, quod ea a secunda , quam oportet supponere ad indueend m praede inationis effectum , etiam ordini praedestinationis subjacet, o ideo ordo praedestia nationis, quamvis sit cum suppositioine volu aris humanae, nihilominus tam n absolutam hahet certitudinem. Ubi aperte docet, praedestia nationem non supponere scientiam exploram tricem consensus: quia nimirum ipse conse-- . si i5
227쪽
Tractatus Iu .sus praedestinationi, & decreto subiacet, illud. que subsequitur. Quod si consensus subjacet decreto , & praedestinationi , planum est ,
antequam Deus de tali consensu habeat praedestinationem , seu decretum, illum non esse futurum, nec proinde posse praevideri ut suturum per scientiam mediam. Demum evidens est,scientiam mediam, d structo eius objecto, stare non posse: AtD. Thomas aperte excludit objectum scientiae mediae, nimirum veritatem objectivam determinatam propositionum contradictoriarum de futuro contingenti nana lae . 33. super cap. d. libri periherm. denegat hujusmodi propositionibus veritatem determinatam, quia sit rum contingens non habet esse deternis natum in causis liberis. Et in I .sent Mist 38.qU. I. art. s.
Ea (inquit . quaesunt ad utrumlibes, non sustini praecognosci in suis Tausis determinate , sed sub
disjunctione , M ute quia erunt, vel non erunt ,sic enim habent veritatem . Ergo scientia media
cum principiis doctrinae D. Thomae stare non potest. II.
Confutatur sciencta med a vatione fund . mentali, o a priori, desumpta ex desinitione futuri.
Haec ratio potest sic breviter proponi:
Ante decretum , sta praedefinitionem voluntatis divinae, nihil est absolute, vel conis ditionale futurum, nec proinde cognoscibile
utile ab intellectu divino: Ergo pro priori
228쪽
De Iesentia Dei . t I sad ilIud non datur in Deo certa , & infallibilis futurorum conditionatorum cognitio,quae a Recentioribus appellatur scientia media Consequentia patet, Antecedens probatur.
Futurum est illud, quod est determinatum in causa ad habendam existentiam pro tempore sequenti: Sed ante decretum, & pr efiis nitionem voluntatis divinae nihil est absol te, vel sub conditione determinatum in cauosa ad habendam existentiam pro tempore sequenti ; cum decretum sit ipsa determinatio causae primae: Ergo pro illo priori nihil est
absolute,vel conditionale futurum. nor est evidens , Major vero probatur primo ex D. Thoma hic qu. I 6. a. . ad T. ubi nc habet: Omne , quod es , ex eo futurum fuit, antequam esset, quia in ea a sua erat , ut ferer, unda sublata eausa non esset futurum illud 'ri. Et
qu. I g. art. I x. Alio modo potest considerari eo
ringens, ut est in sua causa, ct ita eonfideratur ut futurum. Item quasi . E. . de verit. art.
I x. ad p. Cum dieitur, hoc est futurum, as L natur ordo , qui est in eapsis illivae rei ad Productionem ebr. Ordo autem ille nihil est aliud, quam determinatio , & praeparatio causarum ad rei proditistionem , ut asserit idem S. Doctor in toto illo articulo, &praecipue in resp. ad n Ergo iuxta doctrinam D. Thomae, futurum est illud, quod est determinatum in causa ad habendam existentiam tempore sequentr. Ratio etiam id suader, nam rem esse futuram, est aliqua denominatio realis, non quidem intrinseca, sed extrinseca r denominatio enim intrinseca noci potest competere rei non existenti: Ergo deber ab aliqua somma reali, di extrinseca provenirer At taliae
forma non potest esse alia, quam determo
229쪽
bis . Praenatus IIT. o cauta ad eius productionem; Ergo, rem esse futuram, nihil est aliud, quam illam eo
se determinatam in causa ad habendam existentiam pro tempore sequenti. Minor probatur: Talis forma non potest esse ipsa causa praeci se, ut potens ad producendum effectum, cum ut sic tantum tribuat denominationem possibilis: non potest etiam esse eadem causa, ut actu influens esse in effectum; sic enim dat denominationem existentis : Ergo solum pota est esse eadem causa, ut determinata ad dandam illi existentiam in duratione sequenti. Ex quo intelliges, falsum est , quod dicunt
nonnulli defensores. scientiae mediae, ut vim hujus argumenti eludant: nempe adfuturitionem Non requiri nec effario determinati
nem in causa, sed lassicere, quod res habitu- 1 a sit aliquando existetitiam , tametsi nulla quoad hoc precesserit determinatio in cauta. Si enim haec responsio, & doctrina esset vera ,
sequeretur, res possibiles conceptas in statu merae possibilitatis posse dici futuras ; nam de Antichristo,v. g. in statu merae possibilitatis concepto verum est dicere , quod alia quando erit, quia nimirum causa prima, iosequenti signo, per decretum liberum suae voluntatis se de Lerminavit ad dandam illi aliquando ex et stentiam.
. Ex hoc etiam impugnata manet aliorum Rescentioru evasio, & nova doctrina, qui ut pariter se se ab hoc argumento expediant, dicunt futurum nihil.reale positivum importare,sutu-gitionis tempore existens, sed solam caren etiam existentiae pro tunc , ex qua, & existentia postea habenda futuritio, aut futurum consti tuitur. Princ enim doctrinam esse falsam ex eo
collat,quod no alia ratione,pro signo possibili- eatia pium nonsotest de aliquo vere assirmari, quod i
230쪽
quod sit futurum , nisi quia pro tali signo non convenit ei aliquod praedicatum, illud distinguens a re pure possibili, & cum statu
purae possibilitatis repugnans: ergo ut tempore futuritionis de aliquo vere affirmetur esse futurum, debet illi convenire praedicatum illud distinguens a re pure possibili, cum statu purae possibilitatis repugnans e Sed caren- tia existentiae , quae , in illorum Recentiorum sententia , solum convenit rei futurae, tempore futuritionis , non est praedicatum cum statu purae possibilitatis repugnans , nec distinguens a pure possibili , ut constat et Ergo praeter carentiam existentiae deisa, et aliud assignari tempore futuritionis , a quo res denominetur futura , & distinguatur a mere possibili , quod non potest esese aliud , quam determinatio causae ad dandum illi existentiam pro tempore s
Dices, quod licet carentia existentiae non
sit praedicatum distinguens a pure possibili,
carentia tamen existentiae , cum ordine ad
existentiam habendam, potest: distinctionem
istam praestare , cum non conveniat rei iusta tu puue possibilitatis. Sed contra : Ordo ad existentiam habendam non competit rei futurae a se, sed a sua causa, ut constat et Sed non a causa, ut indifferenti, & in determinata ad eius produm istionem, cim ut sic tribuat tantum denomiis nationem possibilis: Ergo solum ei competita causa ut determinata ad productionem ibitus , subindeque ab ipsa determinatione causae .unde D. Thomas loco supra citato docet,
quod ordo, qui est in causa ad productionem rei futurae, nihil aliud est, quam determinatio, & praeparatio ad causam. Et D. Augurum. Tom. I. X sti-