Manuale thomistarum, seu brevis theologiæ cursus, in gratiam & commodum studentium editus ab adm. rev. patre f. Jo. Baptista Gonet ... Tomus primus sextus

발행: 1718년

분량: 519페이지

출처: archive.org

분류: 철학

341쪽

3 1 , Tractastis I dam Recentiore sinam grandis consolatio fh a. Iae Thomistarum , nullis se argumentis pulsari,qMibus impetita non fuerit Augustini sententialesuam deploranda desolatio o quam parum tuta eorum fori, qui non alia in Thomis leam fententiam tela vibrant, quam quae in . Cugnsii,stium adversarii olim sui jaculati sunt i Nonne eadem est Augustini , ct Thomsarum Thesis , si eadem contra utramque militent a

Iumenta 3

Respondeo tertio, dissicultatem propo tam esse nobis, & Adversariis communem , cum SuareE, Uasquea, & alii celebriores ex Societate Theologi admittant gratiam congruam s imo omnes ejusdem Societatis Theologiae Professores eam docere teneantur, ex praescripto, seu decreto Claudii Aqua vivae, dato Romae anno I 6i3. die I . Decembris, ut estantur Tannerus, & Paulus Leo nardus,quidi tale decretum referunt ' admissa autem ta-Ii gratia congrua, sequuntur duo inco vemenis ei a nobis objecta, nempe Deum injuste conqueri de peccatoribus, qui non convertuntur, allisque denegari gratiam lassicientem ad conversionem, ut ostendit P. Martinonus, novissimus Societatis scriptor, in Aniij an senio di-Dur. 2 . sect. 3. num. 1 f. ubi loquens de gratia congrua , haec scribit: Si tanta motis , o excisatio necessaria est moraliter ad conversionem , ergo qui minorem recipiunt , non habent auxilium moraliter sufficiens , atque ita quotquot non convertuntur , carent auxilio susAievit moraliter ad eonversionem , estque illis morali. er impossibile , Mi convertantur . Unde hujusmodi querimonia , ' ct exprobratio metet sica esnon moratis , O rationabilis, quod ab Si , quid est , quod debui Mitra facere vinea mae,

Ut mn feci a. s. Possus enim Iudaei mrito

342쪽

De voluntate Dei. ae ponderer debebat nobis dare auxilium mora.

liter s. ciens , non cutem tale, cum quo Dirmoraliter impcssibile converti , quo Pra venis

tus nemo eonvertetur. siuomodo expectasi M.

vas , a quibus imo bile moraliter fuit nouferri labruseas f Similia habet num. 28 Respondeo quarto directe ad dissicultatem propositam, negando sequelam majoris, ut enim juste Christua increparet Judaeos exemisplo Tyriorum, lassiciebat, quod eas essent aequales in auxiliis lassicientibus,& quod plura qua Tyrii auxiliis essicacibus ponerent Impedimenta, ratione majoris ingratitudinis, de obdurationis in peccato; nam ut ait Augustinus de bono persever. cap. I . mn erant sic excaecat i oculi, nec sic induratum cor rariorum , et Sidoniorum, quoniam credidissent, si quesia.,idhrunt isti ( scilicet Judaei ) signa vidissiens. Ratio primi est, quia ut as quis possit juste

corripi, & increpari exemplo alterius, suseficit, quod aequaliter possit ac ille, & tamen aequalia non praviet: ille autem, qui est ab qualis alteri in auxiliis sussicientibus, quam . . vis sit inaequalis in essicacibus, aequaliter po est, quia auxilia essicacia non dant posse ag

re , neque praebent virtutem, Aut compleomentum potentiae, sed tantum actualitatem ,& applicationem, ut suppono ex tractatu de auxiliis. Ratio vqro secundi sumitur ex eo,

quod ille culpabilis est, & reprehensione diagnus, qui per propriam malitiam, vel ne. gligentiam divinae gratiae ponit obicem , de impedimentum, subindeque qui malora ponit illi impedimenta, quam alius, juste pota est per comparationem ad illum objurgari, de

increpari . Unde S. Thomas 3. contra Gent. cap. I sy. Licet aliquis per motum libori arabimi divinam gratiam nee promereri,

343쪽

et a Tractatus mxdvocare possit , potest tamen sue his impedire

ne eam recipiat et dicitur enim Iob. x I. secedeae nobis , fitentiam viarum luarnm nolumus. Et

Iob. 1 . si fuerunt rebeIles lumini . Et eum hoc sii in potestate liberi arisiarii impedire divi-

me gratiae receptionem es non immerito imputa insur et , qui impedimentum Praestat gratiae receis pii eni et Deus enim , quantum est ex se, paratus in omnibus gratiam dare s vult enim , om-

hos homines Ibisos fieri , sed illi soli gratia

privantur , qu/ in seipsis gratiae impedimentum praestant f Sictit fole mundum illuminamge , in culpam imputaretur ei, qui oculos clauis

it , licet videre non possit , nisi lumine fusis

praeveniatur.

Ex his patet, Deum merito exprobrare vineae suae, quod non ferat uvas, sed spinas, velaabruscas, seu animae fideli, quod non faciat fructus bonorum operum ; quia licet vineae desit aliqua cultura necessaria, ut fructus de facto producat, & animae aliquod auxilium , quo applicetur ad agendum; ille tamen des ctus, & carentia provenit ex culpa ipsius hominis, qui per propriam malitiam , vel negligentiam divinae gratiae praebuit impedimemtum . Sicut jure exprobraretur homini con- stituto in tenebris, quod non videret, si quis ipsi lumen offerret bi& vellet aperire lane

stram; ille tamen impediret: Vel ( ut in eo dem stemus exemplo sicut si agricola dedisset vineae omnespa imas culcitras, & esset paratus dare illi ultimam, & vinea illam recu- sanet, aut illi impedimentum poneret, meri to possed illi exprobrare, si postea non produceret uvas, sed spinas s vel labruscas. Ex his intelliges, quod cum nemo, quantumvis justus , 't immunis a peccato ori

344쪽

De volantate Dei.

finit Tridentinum sess. o. can. 23. nemo est , qui non humiliter agnoscere debeat Pro 3 merito peccatorum suorum se posse juste a Deo derelinqui , i& gratia efficaci privari, subindeque qui non debeat, ut m n et Apostolus, cum timore, & tremore sal tem operari. unde Leo Papa fer m. 8. de Epiphania r me sanctis ea a est iremendi,

atqMe metuendi , ne ipsi in operibtis pietatis elati deserantur ope gratiae , o remaneanx in infirmitate nattirae . Omnibus etiam veraciter humilibus habenda semper est prae oculis egregia Richardi Victorini hac de re semientia de statu interioris hominis parte T. cap. et x. Gratia ( inquit quam semel homo

accepti ante peceatum , iuste subtrahi non te init, quam etsi praeter meritum acceperat, sine

cMlpa eamen amitteTe non debebat: nunc autem

omni hora potest juste subtrahi, quia nunguam potest homo sine eulpa inveniri.

Dices primo, si homo per propriam cubpam , vel negligentiam possit ponere imis pedimentum gratiae efficaci , & praedeter minanti, poterit etiam illi resistere , cum resistere gratiae . , & ponere illi impedimem tum, synonyma sint, de idem omnino signuficent. Poterit etiam homo ex viribus liberi arbitrii se praeparare ad eius recepti omnem , vel saltem ejus receptioni impedimentum non ponere , & sic aliqua caro

gloriari poterit coram Deo , Tyrius scilicet prae Iudaeo, quod se pro innata libe late reddiderit aptiorem ad auxilia gratiae recipienda . Sed nego utramque sequelam, primam quidem , quia sicut , licet aliquis impedire posse ingressum radii solaris in aula, claudendore solua, at qua receptioni ponere impedimen'

345쪽

316 Tractatus IV. tum, illum tamen jam receptum privare non potest suo effectu, nec impedire, quin Illum unet aerem. Ita similiter, quamvis homo per suam culpam, vel negligentiam impedire pocist receptionem gratiae efficacis, & praedeterminantis, & sua indignitate Deum movere ad illam denegandam illi tamen jam receptae, &in anima existanti non potest resistere(potentia consequenti, & in sensu com-Posito, ut s. praecedenti exposuimus) vel eam frustrare eflectu, quem Deus efficaciter intendit per illam producere. Impossibile enim est sinquit S. Doctor supra citatus haec Go

mul esse vera, quod Spiritus Sanctus velit aliis ovem movere ad actum charitatis, di quod ipse

charitatem amittat peccando . .

Negatur etiam alia sequela, nempe quod homo poterit ex viribus liberi arbitrii se praeparare ad gratiam, vel saltem illi imoedimentum non ponere. Nam ut ait D. Th mas super caput ix. Epist. ad Hebraeos leta 3. Hoc ipsum quod aliquis non Ponti obstacudum gratia, ex ipsa gratia procedit : unde si

aliquis ponat, ct tamen moveatur cor ejus ad Temovendum illud, hoc est ex dono gratiae Dei.

Et postea subdit: siuod ergo a quibusdam romovetur Fud obstaculum , hoc est ex miser,

cordia Dei ; quod autem non removetur, hoc

est ex justitia: Sicut ergo, licet homo claudendo fenestram imprdire pinsit illumina.tionem solis , non potest tamen illum ad se trahere, & advocare: ita pariter, ilicet aliquis possit seipsum impedire, ne gratiam recipiat, illam tamen nec promereri, nec advocare potes , nec ad illam recipiendam

se disponere , ex solis viribus liberi arbitrii , sed solum exivirtute ipsius gratiae, cor ei ui moveati5.

Distii se brum Cooste

346쪽

Dices secundo, licet solutio, & doctrina tradita de impedimento, quod ponitur gratiae essicaci , dc praedeterminanti , per cubpam antecedentem, possit habere locum re pectu denegationis talis gratiae, in statu nature lapsae, non tamen respectu denegationis illius, in Angelis, & in Adamo, ad persev randum, cum denegatio talis auxilii nullam in eis supponat culpam antecedentem actualem. vel originalem. Respondent aliqui ex nostris Thomistis , Angelos, &Adamum caruisse auxilio e Scaci ad perseverandum ex propria culpa, non quidem antecedente , sed concomitante, quae fuit prior pii vatione auxilla essicacis, in reis nere causae materialis, & dispositivae . Non enim repugnat, quod aliqua sint simultem. pore , & duratione, & tamen se mutuo praeocedant, natura, & causalitate; ut patet exemplo venti aperientis fenestram , & pereant intrantis in aulam ; ingressus enim venti praecedit aperitionem fenestrae , in genere causae essicientis, cum ad eam actiove concurrat, & ipsa aperitio senestrae est prior ingressu venti , in genere causae materialis dispositivae, quia disponit ad praedictum aeris , & venti ingressum. Unde Philosophi communiter docent , quod causae

sunt sibi invicem causae , de quod licet in

eodem instanti temporis suas .exerceant causalitates, nihilominus una est prior altera in uno genere, de posterior in alio, prioritate, & posterioritate causalitatis, & naturae . Uerum haec solutio videtur magis subtilis, quam solida , majusque habere fundamentum in doctrina philosophorum, quam

Sanctorum Patrum.

Respondeo secundo, concedendo doctri

347쪽

nam supra traditam de impedimento gratiae ei cicacis per culpam antecedentem non habere locum in Angelis, nec in Adamo, sed in eis denegationem gratiae efficacis ad perseverandum in simplicem Dei voluntatem,& judicia ejus inscrutabilia reducendam esse. Ita enim docent SS. Patres, praesertim Augustinus lib. I i. de Genesi ad lit t. cap. Io. ubi loquens de Angelis malis , sic ait: Sed potuc ei Deus

ipsorum voluntatem in bonum convertere, quia

omnipotens est : potuisset plane , cur ergo confecit ' quia noluit s erit noluerit, penes Usum est . Et tract. de cantico novo cap. g. docet, Deum

casum Adami permisisse, ut appareret quid post et laberum arbitrium sine adjutorio Dei. suid (inquit valeat liberum arbiprium non a utum, in ipso . Adam demonstratum est: ad malum suspen sibi, ad bonum non nis adjuvetur a Deo. Ex quo intelliges, non posse reddi rationem casus Adami, re Angelorum, ex eo quod prima gratia actualis eis collata fuerit pure sufficiens, & subdita libero illorum arbitrio, quantum ad efficaciam, & usum, sed eos eguisse gratia efficaci ad perseverandum, quam tamen Adamo, & Angelis non perseverantibus denegavit, quia voluit, de quia penes ipsum est eam conferre, vel denegare cuicumque voluerit. Nec aliam Suarea, Vasquea , & alii gratiae congruae difensores assignare possunt rationem , cur Deus gratiam congruam ad perseverandum

Angelis perseverantibus dederit , de nou Perseverantibus denegaverit.

348쪽

De voluntate Dei. Jay

s. VIII.

neordia sanctitatis divinae cum decreto Pradeterminante , ct phlycae

praedeterminat one ad materiale peccati.

SEquitur ex principiis supra statutis, agendo

de divinorum decretorum efficacia, & de physica praedeterminatione, Deum ab cete no praedefinire materiale peccati, & in tempore physice praedeterminare voluntatem ad iIlud et cum enim tale materiale sit aliquod ens creatum, & includat in se aliquam actualita.tem, & aliquem gradum existentiae, non po est subterfugere divinam causalitatem, subindeque Deo ut prime causae subordinari debet: Atqui talis subordinatio non potest salvari per decretum indifferens, nec per concursum simultaneum ab ipso exhibitum, ut ibidem Oostendimus: ergo juxta principia a nobis stat ta necessario admitsi debet decretum praed terminans, & physica praedeterminatio ad materiale peccati. Solum ergo nobis restat hic explicandum, quomodo divina sanctitas pocst cum tali decreto,t alique praedeterminatio. ne cohaerere, & sociari. Ut haec concordia explicetur, Dico primo: Deus, absque ullo suae infinitae sanctitatis praeiudicio, potest praedefinire, &defacto praedefinit materiale peccati, matriri aliter sumptum, id est quatenus estens, & actus physicus, & vitalis . Probatur conclusio ratione fundamentali: Deus absque praejudicio sus infiniis sanctitatis praedefinit omnes actus bonos, ut tales, sive

sint boni bonitate morali simul, & naturali, m

Disii istud b, Cooste

349쪽

33o Tractaeius Imve tantum bonitate naturali, seu physicar At . qui materiale peccati, materialiter sumptum est actus bonus, bonitate non quidem morali, sed naturali, sive physicas cum sub hac

ratione, & secundum suum esse physicum non pertineat ad lineam moralem, nec proinde

ad lineam mali moralis, sed ad lineam esse naturalis, &physici, quae bona est bonitate physica, & naturali: Ergo materiale peccati, materialiter sumptum , potest pne definiri a Deo, absque ulla hesione, seu praejudicio suae infinitae sanctitatis. Respondent Adversarii , licet materiale peccati, materialiter, & specificative sumptum, sit ex suo genere , sive ex sua linea bonum; tamen ob indispensabilem nexum, quem habet cum malitia morali, in odio Dei v. g. non posse Deum suo decreto illud c ca- .citer velle, ac praedefinire, nisi etiam indirecte, & secundario velit essicaciter, ac prae-

definiat ipsum formale; unde cum illud repugnet divinae sanctitati, illud pariter et ad .

versari censendum est.. Sed contra primo : Licet aliqua sint inter se inseparabiliter connexa, non sequitur, nec oportet, quod causa, vel potentia, quae unum attingit, debeat necessario

attingere aliud , ut patet in bono, quod licet identificetur cum vero, imo & in eo

transcendentaliter includatur, ita tamen a tingitur a voluntate, quod verum nullo modo ab ea attingatur; quia nimirum verum non est objectum voluntatis,sed bonum:

Ergo similiter, licet in actibus intrinsece malis. v. g. in odio Dei, materiale peccati non possit realiter separari a formali , sive a malitia moralis eo ipso tamen quod malitia illa non contineatur intra objectum ad-

350쪽

Da voluntate Dei. 33raequatum divinae voluntatis , bene tamen ejus materiale, sive fundamentum specificative spectatum, potest Deus decreto suo essicaci,&praedefinitivo attingere materiale illius peccati, absque eo quod attingat ullo modo, etiam indirecte, ejus formale. Quae ratio magis urgebitur conclusione sequenti. Confirmatur: Materiale peccati , licet sit connexum cum formali, terminat complacentiam divinam, absque eo , quod illam terminet malitia sol malis: Ergo pariter te minare poterit volitionem Dei essicacem, Mdecretum praedeterminans absque eo, quod malitia formalis illud terminet et Consequentia patet; nam fi complacentia divina teris minata ad materiale peccati non transit necessario ad formale, hoc ideo est, quia materiale continetur intra objectum divinae voluntatis , non vero formale : Sed hac ratione admissa, nulla potest ratio as I gnari, cur i. dem non dicatur de volitione Dei essicaci: Ergo ista poterit terminari ad materiale peccati , absque eo, quod se extendat ad forma-le. Antecedens vero probatur . Materiale peccati non terminat actum displicentiae voluntatis divinae: Ergo terminat complace

tiam divinam; cumque in malitia formali non possit complacere divina voluntas, verum est dicere,quod materiale peccati terminat com- , placentiam divinam, absque eo, quod illam terminet malitia formati . Consequentia patet , Antecedens probatur . Omnipotentia Dei vere, & proprie causat materiale pecca. ti, quod cum sit ens creatum,& participatum,

non potest subterfugere divinam causalitatem: Ergo illud non terminat odium,& displicentiam divinam. Consequentia manifesta est,

tum ex illo Sapient. 11. Nihil odisti eorum ,

' que

SEARCH

MENU NAVIGATION