장음표시 사용
121쪽
A TConsderandum est ulterius sin Egidium et quae
tirones de quibus hie us, exemplificando loquitur non sunt quaestiones de quid nominis: quia talia notant vere scita nec sunt vere conclusa in aliqua sciens tia, sed unt quid rei. Quid enim nominis est tam emtium ii non entium: unde ipsa figmenta possunt has here quid nominis, no autem quid rei. Cognitio. n. quid est praesupponit cognitionem si est. Loquendo de quid ret,non autem de quid nominis &e. vs Pssexemplificando de qstione si est exemplificat decem tauro exprimendo aliquod figmentum: quia talis o 5 potest esse etiam figmentorum. Sed exemplificando de quid est, non exemplificauit nis de entibus, ut de homine re deo. Quia talis quaesto ut hie de quaestione agitur, non est nisi entium. Et licet ipsus dei. cum non possit diffiniri aut terminari, quia est infinitus. non sit diffinitio quid rei proprae sumpta. quod videlicet signi ficatur per diffinitionem quidditatiua eius: tamen est quid rei large sumptum pro eo videt ieet qa potes respoderi realiter ad interrogationem Distam
n per quid est, quod significari potest per diffinitionem
exprimentem quid rei. Mediat enim diffinitio quidι ditativa rei inter is finitionem quid ditatiuam re qdnomum. ut hic ait Paulus venetus. si . n. quaeratur a
nobis quid est deus.diceremus . est id quo maius cogitari non potest: mhil tamen obsat quin de eo qri possit quid est,quod non habet quid rei: sciat. n. potqri si est de eo, quod non habet essetita potest quaeliquid es de eo, quod non habet diffinitionem. Nulla. n.'opsupponit quod qrit. Huis. n. omnis qo sit propositio materialiter sumpta ois propo sit compleaxa,&per consequens omnis q5 sit complexa quit ad qonem si istam: ta men id, de quo es qo potest esse sati complexum, cum aliqua qrat de entitate odaliqua de quid ditate quς incomplexa sunt: ideo dicitur aliqqussio simpliciter sue incomplexa: sicut eti qussio es: quae licet sit pcognitio . tamen dicitur etiam quio etiam loquendo de s est respectu subiecti licet diuerssmode. TSubie bim enim potest considerari diapse, ut dicit hic Rodolphus Britonus. Tvno modo. sin
se re absolute oe sic potest de ipso qri qo si est. RAlio
modo,potest considerari fui et potest eonsderati vel comparari ad passionem antecti probe passio de ipso per demonstrationem. Sic si es de ipso subiecto episcognitio, ante ai. n. probetur aliquid de lauto oportitet praesupponere siue praecognoscere ipsum subie C ctum esse. Ad primum igiti r dicedum et de omnibus conclusionibus per demostratione scibilibus formantur tantum dux qus stiones in genere scibiles: videlicet uia est,re propter quid est: licet materialiter
loquendo, ut dicit Linconiensis, de ipsis possint esse plures questiones que quatuor, Ad lecudum dicenidum ψ Boethu diuidedo questionem solum loqine
de qus stionem terminis comunibus sacta re non interminis specialibus, unde ratio nulla. Ad. 3. dicendum m quiones tales habent reduci ad ipsum quia erquia in similibus quaeritur de inhaerentia alicuius in aliquo. vel dicendum et similes interrogatio nes non sunt quiones vere scibiles. i. terminabiles per artem demonstrativam: unde de eis nihil ad propositum.
Ad quartum patet solutio ex dictis. PS estur in Pso,re in . D. s. Deinde est dicit.ς esiimus autem C Articulus tertius.
AD TERTIVM se proceditur. Videtur * non
omnes Dictae quiones reducantur ad quaestione udest. Nam prius no debet reduci ad posterius sed potius e conuerso. Sed quaestio si est dicitur . Icedens
quaesionem quid est. Cum quid rei psupponat s .R Dut supra concessum es: ergo quio s eu non reducitur ad quaestionem quid est. Secundo pterea , unu ops positorum non reducitur ad reliquum: sicut albu noreducitur ad nigrum. Sed qusctiones vere scibiles ex oppositi, lant disinctae, cum snt membra condi uis dentia:ergo Se. Sed contra est Pss in literat ibi, Quaerimus autem Ac caetera. Respondeo di, Esiclusio. cendum *.3. conclusio huius capituli quae est responsua ad qstum est Φ oes qstiones vere scibiles reducutur ad quionem quid est. Quae concluso se proba Viooauo.
tur. Nam omnis qsio qrit de medio, ut in sequeti aditiculo probabituri sed medium in dem 5s ratione est quod quid est,ut infra patebit: ergo oti qo reducitur ad quaestionem quid est, non quidem sicut ad illud, quod est eis idem formaliteri sed sciat me suratum ad
mensuram. In uno quo . n. genere ut patet. O. Mesta physi. est dare vir uni primum quod est metrum ocmenlara omnium illorum, quae lunt illius generis:et Ego in genere qstionum est dare unam quionem p maad quam omnes alis habent reduci, quae est quod udest.Nam omnes alis qu*stiones terminatur trito Ades,quia scito quid est scitur s est, loquendo de quid rei de quo est hic ad propositum: S scito quid es, scis tur propter quid:quia sunt idem quid est & propter
quia est realiterilicet secundum formam quionis differant Cum etiam aliquis scit propter quid, scit etiaquia est, sic enim se habet ua ad propter quid suo mo sicut ad quid est. Nullus enim potest scire causam raquam passionis ad sibi ectu nisi prius sciat passionem inesse subiecto. Considerandum est hie fm Phm, Nolatani G. D. S.*q5 si est,&quia est, disserunt& couenis tr differunt in hoc τ quio si est, quaerit de esse sui piri Uimrentia sed qussito quia est quaerit de esse in parte: ut cit quaerimus utrum luna deficiat vel augeatur est quesio in parte. Qus imus. n. in hac quςstione s luna est alica, Put puta deficiens vel aucta. sed cum queri m usan ius na si vel non, quaerimus de esse simplar unde dicitur
si est differunt etiam in hoc,* quaestio si est, est quios in ptrire per consequens non ponens in numerum.
aussio vero quia est,dicitur quio coposta,& p consequens ponens in numerum UrSed conueniunt in Coueiam hoc quia tam de quione si est, is de quione ovia esta tu eatum.
quaeritur,an si id quod es medium. Quia id quod e
medium,est ratio eius de quo ii ritur an sit Cum ergo cognito ua est,quctimus ps quid est,aut cum cognisto D est,qus imus quid est: tune quaerimus ud sit mesdium, quod non es intelligendum ut supra diibimefm formam qonis: sed sin quadam cocomitantiam.
Nam qui quςrit cam pa quam sol eclypsatur,no quς mi ipsam ut medium demonstationis, videlicet ut in F sen lucoposito: sed quaerit in sensu diuiso id quod est medium,sa cosequens est ut hoc habito possit demostrare,&eaderatio est de quxstione udest. Sediti, Diseip sat discipulus: aliqua quae adducti sunt. Nam si est, oc quid est, supponuntur:ergo de eis non est qo: ergo&.c. Dicendum v non est an conueniens Q unum
de idem si praecognitio re quinio ut supra ditis est.
Nam de subiecto in comparatione ad passonem anstessi probetur passio de ipso oportet peognoscere udes de ipso vero absolute sumpto non sin Φ de ipso habet aemonstari passi ipsum quod ud eti potest
esse qussito, vel ut alas dicunt quid nominis est praecognitio: sed adreaeqo: similiter si est passionis vel de passione est qor sed de subiecio est pcognitio re hoc comparando subiectum ad passionem si vero absoluie coiisderetur,tunc pol et respectu subiecti dici Dr
122쪽
ci x lieet qui pio si est. non determinetur per dem Ostrationem directe quas forini liter eo clusar terminatur tamen peream eliciti ue& indirecte. Ad primum ergo dicendum ιν licet quaestio s est si prior ordine renerationis in quaestio quid est.Tamen quςssio ud est ordine persectionis precedit quaestionem s est,cthoc potissime considerando quaestionem Glii ad earrum determinatione Terminata. n. qstione quid est, necessarium est qui stione quid est,terminam: ut d cinest, non autem,econuerso. Ad. Σ. dicendii fim ito,dolphum Britonem aliqua dicuntur ex oppostodi singui dupli. TVno mo,sicut pria vel sicut aliqua qcoaeque sub suo genere continentur, Risto mo unu pposito' ut sic non reducitur ad reliquum. 7 Alio modo, sciat priua tiua vel disperata aut qus non con tinentur squaliter sub uno genere vel aliquo toto,&isto mo unum potest reduci ad aliud Sicuti accidit in proposto: unde ratio laborat in Ie qui uoco. et equitur in proh emio, re in . D. S. Deinde cu dic, fContingit in aequo co 5 c. Articulus qrtu .
AD QUARTVΜ sexceditur. Videtur no es qones sint qones medii. Na in omni qone vere scibili de qua est hie intentio non est mediu inter subiectum k pdicarii, ut patet de qone s est Ac quid ci et Ia go non omnis qo est qo medii. Secundo praeterea me diu est quod datia incomplexu: ergo Ois qo es qo incomplexa. Sed qo qa est re sp ud: non sunt qones
incoplexae, ut supra eo cessum C ergo non sunt qones medii. Tertio pterea, musti sciunt determinare qo mem ua est: videlicet qonem Aa luna eclypsati a ignorant medium demonstationis,scientia ipsius demo e frationis ignorantes: ergo id eqd supra. Sed cotta cocluiaua , ins tera: ibi, Cotingit itaq; Sc. I Riadeo dicendii m. a. concluso huius capituli qus est in sua ad quaestu eum oes non es vere scibiles sunt qones medii. Hac cones usone probat Pss rone resignosae. Na ca est medium in demo statione quae facit scisu ob illa re: cum scirem rei c5m cognoscere sed in olbus qonibus vere scibilibus quaeritur ea. Nam cum quaesritur vlη luna deficiat, quaeritur mo exposto supra
vlix aliud sit ca defectus lunae. ιν est qu ere ps quide ergo quod o a est 5 sp ud sunt quaesione, medii. Sis. cui aut se habet qo ua est ad sp quid: ita se habet suomo si est ad q3 est. Cu qustii ut an desectus tuns sit: pqidana concomitantia quaeritur ud est talis desectus. - Quid aute & sp ad ide sunt fin subam:ergo quaelib3q5 est q5cas reperconsequens medii vis principas i rauo liter intenditurin seinpatione determinata. Con firmatur,qa scum intendit alique finem intelligit id per qHabet deuenire ad tale fine: sed demonstrator intendit conclusione dem rationis scire tanqi fine adque deuenit p medium dem rationis: ergo omnis qO- .. . qua dem rator intendit,qus dicitur vere scibilis eq5οῦ medii. Praeterea. ide eonfirmatur. Naqoud est prs
es cte quaelibet alia qo, in q5 medii. Confirmaturide. . Na illi' es qo,quo habito cessat dubitatio: sed . mediu dem rationis est limoi in ordine ad qones veremia taxio' scibile, : igo θα. Confirmatur. .ide. Na Ois qoqrit an sit mediti vel ud si medii, ut ex supradictis paι tenergo Ois q5 est,qo medii, re licet qo ua es princi paliter quaerat de mi, frentia passonis ad subiectum rex consequenti tamen q5 quia es, cocomitatiue quς
ni ipsum medium ps ud terminatur ipsa q6 quaa est.
A signo probat Ps, hanc conclusonem p ex eptu ac sensibile. Naineis, in quibus e medium: sens biliter Piobata mappet w ois q5 est q6 medii ua qn mediu p sensus ins gno.
notescit non relinqui quaestioni locus, ut si essemus in loco qui es supra luna videremus et, luna subintras do umbra terre deficeret, re ita nihil circa hoc qusres remus nec si est nec pu quid eti hoc: sed simul nobi, fieret ut rura manifestu. ergo signu est Φ ois q5, est q5 medii. Nec valeon nati acu obuiado dicitur m sen Instantia. sus est sngulamu ,ea vero,qus quaeruntur sunt uria: sicut re ea, que sciuntur, scientia. n. est unum, ut ex suspradicti, patet: ergo non videtur g per sensum possit nobis innotescere id de quo est qo. in aute ii se insta, Responsiotia nihil sit declarat Ps1:ua ex singulat ibus notis per sensum accipitur re cognoscacvre de quo e sciat nam si essemus supra luna ex hoc ipso et sentiremus partis culare si hoc corpus tuns nunc subintrat hanc um bra solis vel teris statim accideret nobis V sciremus v reua cognosceremus et iam phoc mo accidit lunae defectus. Considerandu es hic fis Φ P fis ex supras Notanda. dicitis concludit,q, ide est scire qlud est, ct py quid e. primum. Nam ex hoc q1 videmus terra inter postam inter sole S luna, set mus. ει od e deiectus tunc re sp ud deficit luna: quo N vnu, v icire quid est: refertur ad scienti qua scimus de aliquo ql simpliciter sit: sed scire ps Luid, refertur ad cognitione e R uae insunt: sicut citi cimus Φ trianguli sunt squales duobus rectis. Rei linquitur ergo et ide est quid est re pa quid qd manis festat P fis perempta,ut si querat uti quid est defectus iunx iria detur et, est defestus luminis in luna sp terra qui obiicisitet solem &lunam. qa quide et trideturcu requiritur, re quid luna deficit Φ pp defectu tum inis ex oppone terrs. TSimiliter est de consonatia, nas qucratur, quid e cOsonantias mdetur m est xportionurnero ν fm graue S acu tu re si quaeratur,pp quid acutii consonat graui irridetur pp id qd habet proportione numerale i)m acu tu re grave. sc ergo qo quid ere ps quid redeunt in ide subieeta inuis differant intone. Considerandu e vitemus f m Britone q) qOne esse ipsius medii pol intelligi dupliciter. TVno mo, Notad. r. ς sit medii sicut eius I, pncipaliter terminatur per demonstratione:& isso mo quia est no est qo medii, uaqosa, terminatur solii formaliters demiationem.
lio m5,ς sit medii tangs eius p quod illud terminatur qlprincipaliterantendis p dem ratione. ct illomoquςli Det qo est qo medii mo exposito. Coside, Notan . . randu est ulteriusHeudem v pdi eis qones sunt di, uel simode qones medii. Quia quςda sunt de medio Mabsolute sumpto: sicut quid ess re si est, differeter tia, quia quid es dici de essentia medii: sed si es, dici de entitate apsus cuius qiquid e dicit me diu: sed ps udα quia,sunt q5nes de medio sumptae p coparatione ad passione,diuersmode tia: quia qo quia,e qO coitu sonis p me diu terminata,& qo pa quid, e qo medii acoparatione ad passione, quia qustit de es inhaeretiae passionis ad subiectu . Ad primu igitur dicendu . non cies qones ut dictu es in sunt qones medii ta ij ei' quod principaliter terminat s demiationem, ut vult
argumentu: aliter quslibet qo esset qo coplexa ut vos luit. Margumentia: sed in oes Gones vere scibiles sunt
qones medii sciat eius ps ouid termina id ql per demonstrationem scit. Ad. 2 patet solutio ex dictis. Ad. a. dicendu ιν qui arte demo irationis ignoras terminat qone Aa e,p cam:scit ude id citre me diu, uascit cam: Ia no sciat metitu sti rone medii syllogictici. CSequitur in pro heimo. cur aute hic DE, dicere si Atticulus quintus.
123쪽
LIBER . ILA AD QUINTVII si ceditur. Vr ς disso passio
nis sit medita in dem ratione poti itima. Nam phs inpiati capitulo docet dem rare passione de subiecto perdimne passionis, vi patet p sua exepla: videlicet de de festu luns de de contonantia. dicit. n. Ad&pa ud passionis est mediii. Sed lo utut hic de dem ratione ipter
ud, quae dicitos ad potissi matergo disso passionis est
mediu in dem ratione potissima. Secudum pterea, Pss insta dicit Φ mediu dem rationis e ro. i. di m p mi termini: sed iunus terminus ut patet pmo Priopi e maior extremitas, maior aute extremitas eti passio ipsius
subiecti: evo ide qd supra. Tertiu pterea,Pfis infra probat aliq esse longe viloquia hiat calore: qte dimillius passoni, lonpevi te: ergo Sc. Quartu piereadem rationes Mattie. sunt potissimae: cum sis Cometatore. 2. Metaphy. snt in pmo gradu certitudinis: si tales assumunt pro medio disione passionis ut patet i Geometria Euclidis: igit&c. Quintum pterea, me diu dem rationis potiuinis vide dicere quid re ipter
quid passionis sed sola diffo passioni, est hinoi: q disti citcain pu qua inest passio su Do, ut inuit P fis in psemii capitulor igit&c. Sextii pterea dem ratio potissisma debet procedere p propria de i mediata tam passionis,ut hic patet p Psm: sed propria ca re i mediata passionis est quod quid esse siue diffinitio eiu ec non sos tum quidditas subiecti tergo sola dissinitio subiecti non potest esse medium demonstrationis potissi mae: Septimii pterea mediu in demtatione potissi madhabet fieri in prima figura dicitur esse medium pone: sed talis est diis nitio passionis quae hor est pasinon re sequitur subiectiti: no aut se e de diffsne subiecti, quae ta subiectium qi passione med in igitur oce. Octauu pterea, i di iri subiecti esset mediu i demti: t statione potissima. sequcre cytalis demo statio possi esse ex ignotis occomittere sallacia petitionis lina
la quia potesse V passio sit aeque ignota de diffinitio, ne subiectuscut 5e de subiecto, diffin itio. n. subiectioc ipsum sutim sunt ide reari. Nonia plere 3, n,phesmio de Amima habe a Pso m cognitio ipsusqdqd. est sunt non es utilis ad cognoscendia passiones quae
insunt subsecto .imino et a centia colarunt magnam
parte ad cognoscedu qiquid est igitur videt qδ ip mre quid est subiecti no sirca S inediu passonu vel me diu potissimu p qi propria passio de sutio demsistra,
tur. Decimia plerea disso passionis accipit principia C essentialia & effectiva passionis: sed diffo subiecti no accipit principia passionis in ro necax, igi ronibus re auctori tatibus patet w disso subiecti no si mediu: sed disso passionis si mediu i dem ratione potissima.cSed contra est Phylosophus in praesenti capitulo: prasertim sanctus Docto mihi cum dicit,
Videtur aute hie Phylosephus dicere q, dis finitio passionis sit medium in dem ratione sed
considerandum est o diiunitio passionis perosci non potest sine diffinitione subiecti.
Coeluso. Res,ondeo dicendu Q. D. s. in pnti eapitulo vult
ς disso subiecti re non diffo passionis sit mediu id esmostratione potissima: qcthic trib' tomb're ex eplo Pitina t. probat. Prima ro e talis,na demositatio potissima habet reducere in pma cam, aliter non dicere potissima, cli esset resolubilis inpotὰ sed nis accipia vides monstrationis me diu disso iuvi,demtatio non resolsuit in pma cainrua pncipia quccotinet diffinitio sub
lecti sunt pncipia pastionis: ergo disso stilii est mediude dat Q. in demratione potissima. scd roscutrassio es de
mos rabilis de subiecto, ita se disici pastiois,eu etiam Dst accides propnu eius: sed talis disso non pol demo, stari de stitio pdimnem passionis,aliter ide dem raretur p idefm tereronetergo dein pabit o dissone sul l . quapsupponite ergo ide Q prius. Tettia toest,na Tertiato. in principio pini huius dictu est m non solii oportet pcognoscere quid est de passione: sed et oportet pcoagnoscere de si Bo,qono oporteret nisdem rator Hes
to id ex bat ex eplo. Si velim' de tria lo dem rare,salia tres S e. accipi edo primor medio diffinitione passionis, vi m est figura hii, angulu extrinsecu sqle a uobus strinsecissbi oppostis opi iteν ea demtare odiis nitione subiecti sc dicendo,ois figura tribus lineis
rectis e tenta ira angulu exteriore aequale intrinsecissbi oppositis: pati ergo π illa dem ratio quae assumiti medio dem rationis dissone passionis non ea demos ratio potissima, tu resolubilis in priore: Ad hoc mos is do loquedo de demiatione simpli vel potissima. Ses cus ast accipi edo de mos ratione Gli heripter ad esse potissima. Quia se ea aecipi edo in ea pol esse mediudim passionis ut volunt ex la Psi in obiiciendo ad O , ducta. Sed p est qd Paulus venetii, in hoe. lib. im VM ponit.D. s.l opio eius si dissone passioni, non diffi V n Manitione subiecti ee medium in demo statione potissima. Dicit enim pirolatus Paulus m circa hac in ateris sunt quatuor opiniones. Quarum pina est Thomae
ct Egidsiqvι Φ diffinitio passionis Θc tio diffo subiecti
est mediu in demostratione potissim arbatur,ria sciae Metaphy. sunt in pino gradu certitudinis p Cometatore sesso Metaphy. sed illa no demons rasree. Hse ille formaliter. Sed necesse e dicere τ isse opinator Paulus doctrina. D. S. no viderit: aut si vidit ipsam intellige/ venetus. rec5tep vel grauissimus error erat pmi scriptoris: in olbus suas libris sup eodeplicta verba reperiantur. Dicit enim hie. D. s. se, Sed cos deradu e s diffopassionis pfici no pol sine dissone subiecti. Alanifestuest. n. τ Micipiali continet dim subiecti sunt pncipia passioim: non ergo demonstratio resolui in primam cam vis accipia fide demonstrationis mediu ditio susbiecti: sic igitur opa passione concludere de subiecto p dissone passionis, ut ulterius disso passionis coclus da de subiecto a dissone subiecti: uti et in pri. lib.dis esu est.. ona pcognoscere ad es non solu de passione sed et de subiecto qd non oporteret ius democtrator mdissone subiecti utere in demonstrando. Irat hocps per exeptu si velimus de triangulo demonstrare m hatres angulos &c. Paulo post subiungit:& ide pa. Si velimus demonstare Φ vox acuta re grauis consonet,
accipiemus dissone passionis, vi hic dicit: sa haec ha.pportione numerale. Sed rursum ad hocibandu vel demostradu opa accipe dissone grauis Ac acuti. Nam vost ora. grauis vox es quae in multo ine nata est mouere sens iustam sum. Acuta aut qus in modico e: modici at ad multu es portio numeralis: ergo vocis acutae ec gravis e stiportio numeralis, nec refert s aliter graue re acu diffinis: op ι enim in eo tu dissonibus ponere aliud ad Qtitate planes. Sic erit in eis cocludere proportios ne in numerale. Haec ille formaliter de verbo ad vera
hum. Ex quibus manifeste apparet * pdicti opinas toris Disa es opto: vult enim. D. s. ut dictu est τ dis finitio subiecti pol esse mediu in demonstrati nepotissima: h Epidi' probabiliter oppositi sensi. Eo, Not duris derandia m Rodolphus bri tonus est eiusde opinios primum. nis cum D. S.Dicit enim vin demonstatione sm, Nodubpliciter potissima disso subiecti est mediti re no dira phur. rasionis. Primu. n. sc probat. Naid qd habet tone
124쪽
propter quid passio snes subiecto habet ratione mes dii ad demtandu pa mone de subiecto ut patet p Phylosophii in eapite huius. 1. lib. sed diffinitio subiecit habet ratione pa quid,quia passo inest subiecto, uain diffinitione copleta subiecti accipiuntur explicite
principia essentialia subiecti sed illa sunt ea palsionis in subiecto: ergo ex diffinitione subiecti hane capaqua passio inest subiecto ec p conseques p tale diiunitione passio habet demtatuqiret vult Phsi. Σ.de Aia ubi de inrat una diffinitione aix p alia diffinitione eisus: ide et vide velle in primo huius ubi concludit. Σ.
diffinitione dem ostiationis de ea p prima, in pro he mio et de ma dieit ιν dii finitiori ills false sunt de vas nae re dialeisticae oes p v non appet ca passionu i sub lectis, vult ergo Pns m diffinitio subiecti sit medium .d demonstadii pastione de stivo. bem probat talii ratione. Na in demonstitione potissima oes pmisita sint Iinediatae, ut patet a diffinitione demostrationis: sed qri accipit ut pro medio dis finitio passionis ad demostradu ea de iudiecto: minor pmissa erat mediasta, ua eti de monti rabilis Illa. n. sunt demo strabilia, quo Res aliqca: sed i diffinitione passionis e aliqca: quia sicut pncipia essentialia subiecti sunt aliqca ad demonstrandu passione de latio: ita sunt ca ad demo t. stadii diffinitione passionis de subiecto, passio. ii restiadi m nitio sunt ide reati: ergo minor in tali dem ratione est demo strabilis,& p conseques mediata. TExuo patet sin ipsum ς dilanitio passionis non est metu in dem Ostratione simpli potissima: sed diffinitio
Liriretia. labi:ua quslibet passio de di fio ei' habet eam sp qua No .ci .ia inh et sudo,N eiusde opinionis es Linconiensis in Hidisti hoc sco. Cosiderandu est ulterius p Egidius pro pter ratione, in riti adduetas vult m diffinitio passioni, re non diffinitio sunt si mediu in demos rationepotissima. Sed licet suae rationes sint probabiles: non
tamen cogunt nem vesv co ludum ut in eost solutios
nibus clare patebit;Pro eo firmatione vero sus opis nionis adducit quata ratione ducente ad impossibile quor est talis. Si diffinitio sunt esset mediu in demonssi ratione poti sit ma sequere et dem 5stratio no re litteret v sin ad p se nota,oc sic tollere certitudo demos stationu qd est in conueniens. CProbo sequelae uaaut talis diffinitio subieta est talis qua oes apphed ut, aut est talis qua cu magna diligentia inuestigare op . Si pmu: sca se notu demonstrare ua tunc erit et p set notu passione inesse tali lavo. Si fm: tunc s passio demonstre de su5o p tale diffinitione dem 5s ratio nor resolueret usque ad a se nota: cu no sit a se notu tale diffinitione conuenite subiecto. Ultra aute diffinitione subi non progredit via dem rativa resoluendo. P sed siquis diligeter consideret,haec ratio tin concludit mdiffinitio passionis non si mediu in demonstationepotissima quilis concludit m diffinitio subiecti non possit esse mediu. Non. n. opa in diffinitio lavi si s se
nota Oibus: sed sufficit qd sit u le nota stra natura ante deductione demonstrationis:in applicatione vero inmissa R ipsius demonstrationis ad conclusione demostada a se nota est non solii fis natura, sed et demon stati p se notu est tale dissone esse, talis sudi diffinitione: unde salsu est qmalis demonstratio no reducatur ad a se nota simpli,sue sm natura. Nihil. . nota' eos
uenit diffinito Q sua diffinitio additatiua q dicit mesdiu in democltatione pol issima fm prima opinione. Notad. r. Considerandu est ulterius ut hie adducit Rodob pinio phus britonii,)M'ali et pa fuga icovenietiu ad utram quorunda. pie dicunt qadiffinitio antegata ex diffinitione subiecti de pallionis, est mediu i demonstratione potita
ma. 7Tum p mo:ua illa dis finitio es mediti in demo Kseratione potissima q accepta .ppones sunt magis i mediatae, demonstratio procedat ex imediatis: sed diffinitio aggregata est lim5i,ua ratione qua accipi dis finitio paulonis est maxime propria Oc i mediata passioni: ratione vero q accipi diffinitio sutili, illa disinitio e maxime propria de Imediata latio . TTum. 2.quia illa diffinitio est mediti in demonstratione potissima que di cit quid & pa quid utriusi extremitatis: sed diffinitio aggregata e huiusmodi, cu explicet oia principia sutii oc passonis: ergo talis diffinitio ut ipsi concludunt)est mediu in demons ratione potissima. Sed non est necesse ponere ς talis diffo ag*regata Contra.
sit medium in demonstratione potissima. Et dato qd esset medium, hoc in no esset ratione qua in ea pomedimnitio passionis: sed ratione qua ponitur in ea dis finitio subi. 7 Primu se probat Rodolphus. Na mea Ptima t5. diu in demostratione potissima debet esse quid unu, sed talis diffinitio antegata n5 est quid unum, cum sus m& passio non tint untieenti alti licet sint unum in esse. Vna. n. diffinitio est viti' diffiniti. Diffinitio Laut latii habet unu diffinitu. latim,& diffinitio pag sonis habet aliud diffinitu. s. passione. Diffinitio aut aggregata ex utram habet utrum diffinitu:sic non est una diffinitio. Praeterea ad hoc si aliquid sit mes secuta ita diu in demostratione potissima sufficit qd dicat campa ad inherentis passionis ad subiectu . Sed sola diffinitio dicit cam p p quid .ca. n. pn quid re mediu suntide. 7 Probatio medis quia diffinitio lauti si sit coma plexa dicit explicite cam eius & pncipia. Sed ex eisdepncipiis ex quibus e latim habet caulatirpria passo: ergo diffinitio passionis dicit cam passionis. Ad hoc ergo ut habeas mediu in demostratione potissima noop, hie aliud se dis finitione subiecti. Proetea ide Tettiaco firmata Ph ylosophu in i mo θ Σ.hui' qui vult .
dii finitio aggregata ex pluribus diffinitionibus si tota demonstratio sola positione differes. Non ergo ea mediu in demostratione potissma,cu talis diffinitio quam ad aliqua eius pie sit mediata lano, siue minos ri extremitati: demonstratio aut que est simpli potissima est smpliciter ex immediatis. Scdhi probat tali . . promtiratio e. Na talis diffinitio aggregata si dicis medium,
hoc est pa hoc ψ dicit eam pa quid pastionis. Sed idcdiffinitio dicit cam ps quid passionis ratione illi' partis qua continet diffinitione sunt: ergo si tali, diffinistio aggregata ponatur esse mediu hoc est ratione qua ponitur in ea diis finitio subiecti oc non ratione qua includit diffinitione passionis,ct licet diffinitio sithinon sit maxime propria passoni quassi ad eius essensti alitate. i. tanque plines essentialiter ad essentia ei't tri
est maxime ei propria quantu ad calitate py Ad. Quia in diffinitione subiecti exprimunt ca ae dicetes pe sapassionis,q in in diffinitione passionis non expmum tur ua licet i h pona suum fm se re absolute qa e capassionis, no in dicit cam passionis,& ca est et requis ratur ad hoc π aliud sit mediti in demonstratione postissma simpliciter. Diffinitio et aggregata s dicat adde pa quid inhaerenti e passionis ratione unius partis eius:va ratione diffinitionis lauti, non dicit ad oc requid ratione alterius partis, va ratione diffinitionis passionis: unde non escit pp quid ratione viri uis extremi sub ratione qua ca es.Oe et copositu ha resolui in suas partes componetes: unu qd . n. resolui in ea ex Abus iaponte ergo talis diffinitio aggregata est resolubilis in diffinitione susi:&a conseques non postest esse mediu in demonstratione notissima tu talis
non sit resolubilis. Cosideraduennaliter:ς opinio Nora. .
125쪽
Pauli veneti qua hic recitat est et ta disio subii G passicinit es mediii in dem ratione potissima, cuius p marte relin ut probatam P rones. D. S. Sceam vero parateibata relinqt prones Epidii soluedo rones utriusq;: videlicet ta. D. S. Egidii. Sed hec opinio cum probatione illius opinatoris re reprobatioe destruit seipsam. Na rones Egidii aut sunt vere re vesv concludunt: aut non. Si primit, tunc non sunt reproba de: gaquod veru est non debet reprobari. St. Σ. ergo pdieta. Σ. pars pdiiste opinionis est falsa: videlicet in mediii idem ratione potissima est diffinitio passionas. Quia ille rones hoc concludia ni. imiliter rones. D. S. aut sunt vere Oc veae concludunt, aut non .Si primis: ergo
multi frustra sudet ea, soluere. Si. Σ. ergo prima pars opiniones eiusde est falsa: videlicet in dis initio uasti striae diui dem ratione potissima, cu tales rones hoc
concludant: A lieet veg si ς diffinitio passionis possit esse mediti in demonstratione sp ud in no talis demonstratio dicissim repotissim acta mediii eius possit demonstrari de stitio eonclusion is p dimne pore: videlicet p diuinitione susti, ut ex disis patet. Ad primu dicedit et Phue loqui de dem ratione ps ud: not si dicis simpliciter potissima de qnue fit disputatio. . Σ.dicedi, in lieet subiectu no sit primus termisnus fim ordine subiicibilis 3 dicabilis est in primus terminus hin ordine cognoscibilis. Diffinitio. n. sunt i pom mediu in dem ratione potissima primo Ocnotiori mo conuenit subiectio id passioni q p ea demonstra . es dicedi, est ut aliqui dicunt m subie tuli,
cerno sit primus terminus sinterminosv positione: est in primus terminus prioritate talitatis. Suhiectu enim est captis. s. passionis sed non econuerso. Adtemia dicedii sicut ad primu . Ad. a.dicedit. p in dei monstrationibus Mallie . non potissimis demonstra
tur pasmones secii dari x p primas: is prinis passiones
hsu Mari de subiecto p diffinitione subiecti η dieratione pst quid: passo aut non est intrinseca diffini to, sed ei inest tan ii subiector via diffinitio passioni prims est resolubilis in diffinitione subiecti,quia priscipia subiecti q continet diffinitio eius sunt eius principia in genere cas formalis, passionis vero in genere vix efficientis. Forma aut en re ratio efficiendi ipsius agentis, ut patet. L. Physi. P ti Albertus ibi de dicitet s ea re ordinent in ratione agedi forma scedit ipm efficies re est quod amo ca ipsius ut agat. Diffinitio ergo passionis et complexa adhue resolubilis e in diffiinitione subiecti: uti non pol esse me diu in demiatio ne simo liciter potissima. Ad. s. dicedii ip in demiatione simpliciter petissima quod dicit simpliciter priniti, debet habere quid subiecti re quid passionis:
ec tale est diffinitio subiecti Be nci diffinitio passionis Nec tale mediu dicitur esse aggregatum ex principiis subiecta re ex incipiis passionis: quia tale non e simpliciter primu imo ipsum quod od est quod se tenet
ex parte passionis habet cam in si biecto: usi ipsa iuvasiue quid ditas est ca realis. i. ea per se prima ipsius passionis Oc diffinitionis eius. - . s. patet solutio ex dictis,demonstratio. n. potissima debet procedere pomopria re prima,diffinitio aut passionis capit campropria sed non prima. Diffinitio vero subiecti capitcam prima de propria, in quolibet. n. me cax est das hili, ca propria: vii Guis principia intrinseca passio nis re formalia sint propria ea passionis in psie cas sormalis: nonisi sunt prima ca,qa diffinitio subiecti e casse propria ipsius passionis non quidem in genere causae formalis: sed in genere ea ust efficientis, ab eodem
risu lito piit procedere plures passiones ordine quo
da tanque a ca propria &adeqta. Ad. r. dicedia sicut ad fis, quia in demons ratione medita no Urortet ee Duere positione mediii fm ordine subiicibilis x pdieabiliu: sed sufficit ut dem es et mediet inter extrema, videlicet inter tatim de passione in rone notis tantis. sic videt icet s passio prius dicatur de eo de susto, de quod ipsum mediti notiori mo dicatur de suBo mipsa passio. mel et e ve3t Q medita demiationis postissime debet esse posterius sutio. lino debet esse prius re notius: A tale mediti est diffinitio subiecti,& non diffinitio passionis: vii diffinitio subiecti sola est mesdiu in dem ratione potissima simpliciter,&p hoc pastet solutio. Ad. p. dicedit et lieet diffinitio re statim eius sint idere aliter, differunt in f m mnem p pqua distinetione tollitur nugatio re petitio principit. Aliad. n. pi conuenire notiori modo diffinitioni alicui' mdis finito re econuerso. Ad. q. dicedu cp argumentuprocedit loquedo de dem ratione pst ud: non in de dem ratione simpla poti stima de q est nue adrpositum. Ad ultimu dieedu *diffinitio subiecti 5 non dis finitio passionis accipiat cani propter ad passionis ira
situ ea est explicite,quia in ea exprimun pncipia tentialia sunt i rone quoiv talis passici inest stilbo: icidi fannitio subi dicit magis pp Ad passionis, in diffinitiopamois,di cedit ergo vi. S. D. et Linconiens&Ro. 8c MAlber. asserunt diffinitione sutii esse mediti in demtatione potistima simplare non diffinitione passionis: licet Lgidius probasilli oppositu sustineat prones adduistas.q de si sint probabiles in non demtant, ut pastet in solutionibus adductis qs varis piat adduci resplics ut i Problematib' d. ffusi' re apti' disputadii est cc uaestio. Σ. Quomodo diffinitio re quod quid est
se habeant ad demonstrationem re es lec. S. D.
VISO qualiter diffinitio se haseat ad dem ratiosne disputatiue re probabiliter procededo,oportet insuper diligenter cosiderare qliter mediu in ὸem ratione nobis innotescat. Circa ua duplex occurrit consideratio. RPrimo consideradu est disputatiue qliter ipsum quod ud e, se het ad dem ratione. RSecudo vesro,qliter se habet ad dem ratione determinative hoe est veritatem dem rando. Et hoc est in .3.tra statu: ibi,
e Ves aut speculadii est &c I Quia signu in*tunahmo, pcedit signatu vel significatu . Di innitio signi fiacat ipsum quod quid est Circa primum duplex oecurrit consideratio. Naprimo consideradu e qliter
diffinitio se habet ad demtatione. RScsso vero consis
deradu est qlater ipsum qd ad est,te habet ad dem Fas
tione disputatiue, ut dem est,re hoc in. a.& sequenti, Uhus capitulis huius tramius: ibi, LIpsius aut qd ad ectc. I Circa hinu duo occurrunt. 7 Primo ut Dum quosv est demonstratio sit diffinitio Se ecciuerso. P scdo viret uni' Sc eiusde possit ee dem ratio S disso.
PSequituran Pho re in . D.S. casio aute quod adest demonstretur Sc. I c Articulus primus. ADDI LM VΜ sic procedat.' i olum quose
est demonstratio sit diffinitio re econuerso. Namotum quoiv est demonstratio e mediu dem pationis No.n. potest esse ahq dem ratio alicuius sine medior sed mediti demonstrationis ut ostensum est, dicis ipsa disso stivit siue passionis: ergo olum quo'r est dem Oss ratio est disso. Secudia plerea ueud habet ditione. pol habere aliud quod p tale dissone de eo possit de
monstrari,cti diffinitio sit mediti in demostratione vidcm es: in tu de quod prius. Sed es Pns in prs, senti capitulo: ibi, Quomodo quod ad es oti dilueexc. γ Rsideo dicendus iste est. a. tractatus huius Respenn
iadi lib. in quo Piis ondit quo dicto α ipsum quod et
126쪽
C es se litit ad demonstatione disputat ille sue proba
biliter,uqde tractatus continet in se quinque capitula sm qnque lec. D. S. I In primo vero capitulo osse
dit Piis qre ipsa diffinitio q es ipsius ql ud e i signi,
ficativa te habet ad demon iratione. TIn. 2. aut calffis
ipsum qiquid, non pol demonstram de eo cuius ea
per terminos conuertibiles. TIn. 3. verocapitulo: ibi,
Adide neqin dem ratione 3cc. I ondit pin id
ςd est, non pol demonstrati de eo cuius in p via diuitionis. n. capitulo: ibi Et visit sit demonstrabi
si rari de eo cuius est p quasda rones proprias accipies
do ea q ptinet ad ipsum qi ad est. TSed in . s. re viti mo capitulo: ibi, Amplius quo demo strabit sic. Pss ondit ip ipsum qiquid est, non pol demostrati
de eo cui' est 2 tones coef. mn primo vero capitulo
ponuns tres conclusione, probabiles p quas soluunt tres qones hie mois a Pso principaliter. Qua v coclusio nisi prima est .m non olum quoiv est demons ratio,est diffinitio. WSc q, no olum quo hi est diffini, tio,est dem patio .RTertia vero cocluso de q in seque Criti iti iri Darii culo videbis est m unius Seiusde non pol esse, diffinitio c demonstatio. Est ergo prima conclusPlim, Q si Q. Non olum quoru est demonstratio est diffinitio: qus probatur qtuor rationibus Psi. Prima talis e. Quar ptinet ad damnitione uriter de affirmative Mi cant de his quoiu est disso: sed non ola q ad demostra
tione ptinet ulla ec affirmative plicantur de has quos risi est dem 5 si ratio .cu aliq sint demostrationes negasilus, ut puta in .a figura re aliq particulares: vadelicet in . . figura: ergo non olum quoν est demostratio est
dino. RProbatio maioris . Na diffinitio eti indicati Da eius qlud est, oe aut qlptinet ad quod ad es pdi
casunt et re affirmative de eo cui' est, ut clarius in . . Meta. probati ergo et oia q ad ditione ptinet uniuer . saliter re affirmative pda canc de eo cuius sunt, ut etia, imp instat hoe 1. Ps, deducit. Sed instabat discipulu, Na ' uont eu scientia eoru est demonstratio, cu scietia
ut supra dictu est)sit effectu, demostrationis: sed par
ticula ii non est scientia, ut supra in primo huius co cessum est: ergopticulari unon est demostratio,inc5suenienter: ergo dictu est in hac tone prima lili quae Responsio sunt demonstatione, sticulares. Dicendu est finEgi diu ς licet scientia p se solii sit uniuersaliu,pot traesse pii culariti in ii tu uniuersalia piit ad pticularia ap- plicari. Medicus. n. p scientia qua habet de v uersa li applicando sua scietia ad particulare homine sanategro tu particularci si militer Oe demonstratio licet persere directe sit. uniuersaliu psit inesse de particularisbus in Gium υm uersalia ad particularia piat applicarri licet re scieti a re dem Fatio non sit nisi uniuersaliuacci paedo uniuersale posterioristi co&hocpse loqn do. i. aliqua coriusio pol demostrara qus non est uni uersalis. Cu qlibet conclusio dem rationis non sit uniuersalis. Via supra declaratu est ιν aliqua est demon statio pticulatis ad aliqua uniuersalis . Si in absolute loquamur de uniuersali nihil refert tam prioristice quemuerioristice loquelo,scietiare demtatione esseta se daria uniuersaliussi particularium o supra exposito. Se cuda ro est talis. Dein rabilia sciun p dem ratione, scire. n. aliud de infatiue nihil aliud es demFationem habere, sed diffinibilia sciunturn dii finitione rergo demonstrabilia non sunt diffinibilia θέ p conseques no Omniu quo tu est demonstratio est diffo, et solum vitiuersali ter Oc affirmative loquedo. aut consoquctia: ua unius scibili seu solu viuus potissimus moidus sci edi. TPotet liscro aliter sermati . Na si olum ac
quoru est demonstratio eet datio: seqretur m alius nolitis demonstrationes, sciret ea quotii est demonstra
tio: cosequens est falsum. Patet putia: quia illa q lintditione sciuntur p ditione, sed nihil prohibet alique
hii te dissone non simul habere demo nurationem,mui, disso sit demons rationis principiis. No. n. Actaq; cognouit principia scit ea demonstrado ad collusio, ne reducere. Falsitas autem piatis sic patet. Quia scire ea quom est demonstratio non est nisi demonstratio .
ne habere, ut in primo huius deductu es. Tertiato Tritia id. est talis. Na demonstratio eo ludit aliud alteri inesse per se ut in pnao declaratu est sed eius qlest p se nuque dedit alius ditione: ergo non olum quoru est demonstratio est diffo. Hoc est,ides in id non pol scirip dea . mons ratione re dissone. Sed instabat discipulu, ς'p
Na. . Metaphy. probatur m accitim pse ita est diffor Oit,oserporo supponat falsum. Dicedit Q licet accidetiti 'i' p te sit disso in eius quod est i nesse s se Φ demostratioco ludit,cu sit coplexu, nunqῆ alias dedit ditionem, rati, i, aut hic deducit. D. s. Quarta totalis est. Na disso e Ν - notificatio ipsius su M. Suha. n. princapaliter diffiniti LAccidens vero p posterius, videlicet p addita mentit, ut iii primo Dimiis vllis disputat si est: sed dem ostia, tio est norificatio principaliter ipsius accidentis &si aliqua ipsius suri sit, non in erit ipsius silvae p modii suus designat, : sed p modii accidetis, videlicet fin in esse aliud alicuuigitur non otum quoru est demostra Llneoni. tio est ditio. Hoc est ut dicit hic Linconiensis q, nonoe scitur a disiane quod scitur p demonstratione prς
serti m cu disio faciat scire rem in coplexa,demonstra tio vero rem coplexa: vii id e fm ide non est dis finibi, te ac demonstra dile,cu disso non sit ide * demonstra tio. Quia disso indicat essentia rei,non aut demostras Notandu.tio: sed magis inlittetia. Pro ampliori declaratios piimum. ne pcedentis considet adii est hic fis Egi diu ip demo stratio est quoddam organii ipsius intellectus ducens ipsum ad qualecunm scientia. Sicut ergo se lint unis uersale Se pticulate ad intellectu: ita se hiit ad demons ratione proportionabiliter loquedo. IIanifestii est aut et a se re directe loquedo itelle mi, intelligit uni uersale,cu uniuersales in schola uniuersalest ostmintellehus in sensu diuiso loquendor pol in intelles eius intelligere particulare,no ude primore directer II sed p reflexione *da applica do sese sui: sic directe et u se loquedo demonstra sic vitiuersale Potest in talis
demonstratio uniuersalis applicari ad aliud pticulas Notan. re. Consderandii est vitemus fin eundem ibidem Q non necesse est habere simul dissonem de demostratione: ergo ditio non est demonstratio, S p coseques diffini bile non est id e m demonstrabile. Conuentuta ut in hoc disso re demons ratio, ua cilibet recapit eaq sunt p se ει ua ea q adinvicem lint habitudinem a
se sic se lint et, unia vetificatur de alio. Si esset habitus do pse ipsius di finabilis S demonstrabilis disso esset demonstratio quod es falsum tigitur licet non si i iis conueniens idem fm aliud re aliud esse diffini bile redemonstrabile: in inco ueniens est idem Sc fm idem Con cIusiopse esse diffini bile Ecdemon ita bile. Secunda cos secunda. cluso ut dicebatur est talis. Non olum quo tu est dis finitio est demonstratio. Quae probatut a Phodua Prima to. bus ronibus, quarum i ma est talis. Nam uni' in tu unum non potest esse nisi unus modus sciendi: sed demonstrabile vere scitur per demonstrationem, diffism bile re per diffinitionem. Si ergo quodlibet diffinihile esset demonstabile: sequeretur s habens disirutionem sciret alio demonstrabile absque hoc τ haberet
127쪽
Feret de mons ratione qmst incouenies. Hse suit. 2.cocluso supius adducta. Secuda ro talis est princi pia demostrationis non piit dem rari inmiti hinoi alis ter principio m esset principia: sed ut supra in pino huius diciti est dissim tiones sunt principia demostratio nis:ergo dem ratio non est dila tutio ne in demrabile est ide et diffini bile A p ns non olum quos 1 est diffinitio est demonstratio. Sed instabat discipulus. Naiicet diffinitiones sint inde monstrabiles tanque principia qda demonstrationis in demonstrabilia. no tamer phocliuturm diffinibile non si dem rabile: n O. n. dimni bile in mediti dem pationis, licet diffinitio sit mediti eius plictato non videt esse alterius valoris. Dicendii Q qa diffinitio est mediu dempaticinis 5c non ipsa dem ratio, ex eo sequeti sentur m diffini bile non Di demiabile net econuerso id ut declara tum est. Ad argumenta patet solutio ex dictis. e requitur in Phylosopho Se in . S. D. Deinde cum dicat. Sed ut tu C Articulus secundus.
AD sECUNDU II se proceditur. Videtur lvmus ec eiusde possit esse dissinitio re demonstratio. Na propris locu Edo propria passio est demonstas
bilis de suo stino ut supra concessum est: sed uuslibet talis est diffinibilis, ut patet de smo.'. Metaphy.igicvmus re eiusde pol esse diffinitio & demonstratio, uapassio a seipsa no dis ingui f. scd n pterear eclypsiscemonstra de luna, re in diffini ppuatione luminis in luna p obiectione tertie: igit&e. sed contra est Phs in litera:ibi. Vlix' aut oec. I Respondeo discendii m. . concluso hui' capituli r qua solui . 3.qOa Phylosopho mota inlitera est talis. Q. unius reeiusdem Fim idem non est diffinitio re demonstratio. Quae e Huso proba fm. D. S. tribus tonibus Pisi Quarum prima est ista. Na diffinitio est manifestati,tia eius quod ad est si hae sue essentiae cuius ibet rei,
ut clarius patebit. r. Metaphy. sed demonstrationes hoc non demonstrant,sed supponunt, ut in capite huius libri osensum est, quemadmodum patet in Naathema demonstrationibus. Na Arithmeticae dem astrationes supponunt ud est unitas de ud est par,re samiliter est in aliis demonstrationibus: ergo unius Reiusde non es demonstratio re diffinitio in tu hu iusmodi. Scesto est tua, Omne diffini bile scis sinis oc simpli est scitum prout est in eoplexu. Demosrabile aut noes in complexum, sed unii non est aliud: ergo diffini bile non est demo serabile net eco uerso. Praeterea.disfinitio dieit ud re demonstratio dicitua. Sed qd non est ua: igitur ad ide. Na in eo qlpde mos ratione onditur,pdicat aliud de aliquo affirma liue si sit demonstratio affirmativa vel negativa, s si demons ratio negatiua: sed in diffinitione non fidicatur aliud de aliquo, ut patet in hac diffinitione nomini aiat bipes. mal nordica de bipede nem eco ueraso. Genus. n. nopdicat de dii a neqt econuerso in eo
ne ptineri ut infra patebit ia ut in. . Metaphy.ondiatur: ergo ecc. Tettia ro est talis. NI aliud est inanilia
sate ipsum qiud est re ipsum Aa, ut in pncipio hui' secundi oste sum es: sed diffinitio osendit de aliquoad est:demonstratio vero ossedit eta passionis dὰ sub
tecto,ut et ex supra dictis patet: ergo unius re eiusde non est demostratio oc dilanitio. Pro ampliori des claratione peedentiti cons derandii est primo et uni'& eiusde posse esse damni tione 5c demonstrationem potest intelligi dupliciter. TVno modo, in sensu disti ita siue materialiter loquedo, videlicet de eo ql est
dissim bile oc demoutabile: sic unius ec eiusde potest
Noeat . uorum dissitati Quotum demotu
dupliciter. esse demonstratio redita nitio ut argumenta articuli volunt 7 Alio modo i n sensu cc, posito siue formaliter loqdo de eo quod diffini inque tum diffini crede eo quod demostra inquantum demonstratur: se istomo unius Sc eiusde non potest esse dilanitio Se dem statio fin ide, vi tationes Phylosophi volunt. Aliae enim notin catio dem Astrativa ει alia diffinatiuar cuprima si c5plexost , re secunda in eoplexorti: idem. n. simpliciter resin se sumptu est diffinibile: conium iuvero alteri t. faciens cu eo propositione est demo sitas
bile: eiusde ergo initia hinoi pini de non est dilani tio re demonstratio. Considerandia est ulterius f mRodolphum btitone in pnti passu-diffinitio de dει
monstratio sumendo proprie diffinitione demonss ratione non sunt eiusdem, ut patet. . Meta. Soliussu hae propriae loqndo est dissim tio: accidentis vero non propriae, sed p addita mentia. Accidentis vero is prie est demonstatio θc non ipsius subctantiae a mos du lavae designatae. Sed umus 5e eiusde tot esse dita, nitio re demonstratio impropriae loqndo, no tamen 1 m ide. i. eiusde: ua ipsus passionis est demonstratio, de eius est diffinitio non piacta sed impleista sue ima proprie dicta aut non principaliter,&primo sed peraddita me niti, non tame eo de modo eius est diffinitio
de demonstratio quia demonstratio est ipsus passos nis in ordine ad subiectit re eius est diffinitio fm se reabsolute. Haec ille formaliter. Considerandum est
ulterius fim eunde,* alicuius pol esse demonstratio dupliciter. TVno modo pol esse alicuius tanque eius p qifali ad demonstratur: re hoc modo principiti des monstrationis quod est diffinitio, ut supra ostensum est, dicitur esse demonstratio, unde tale cuius ect illo modo demonstratio non potest demonstrari in*tu
limo t. sa principii no est principiu,nem di M. TAlionao,dicitur alicuius esse demostratio tan* eius quod dem 5 straturi& illo mo eius cuius e demouratio est et diffinitio,licet non eode movi declaratu est. Cona Nolan .sderadu est ulterius pro declaratione stas ronis predisecundit Egi diu et, genus no pdicae de differetia a se in eo qd ad ius initia differetia implicat spem . noaut accipi edo penus ut e cotractu ad spes quead modo
satis declaratu e Ibina parte Summypnis lib. 3. Linconte sis vero subiungit in una pars diticiis no dicatur de alia: nech tota difici de diffinito. Sed cotta hoc inssabat discipulus.Na in ptiti libro infra vult Dfis et in septi ino Μetaphy.qlibet pars diffinitionis re ipsa et tota diffinitio debet picari in ad de dissi nitor ero satis extraneu videtur hoe od adductu e. Ddin s dissi, nitio pol accipi duprtivi hic inuit Licomess. TVnomo sur,aliterire isto mo plicatur de diffinito et e se scessentiativi in pnio lib. declaratu cu de modissseistatis ageret. 7 Alio mo pt accipi ipsa diffinitio diffinisti uer Sc illo mo ditione plicari de diffinito, pol intela ligi dupiti. Tvno mo, accipi edo Ddicatione per se reabsolute: oc isto mo. no refert diffinitione plicari de diffinito. V Alici mo, accipiendo dissone manifesti me sue enunciatiue: Nisto mo, disso diffinitive sum apta no predica de diffinito: qa ipsu, diffotii, est solsi
manifestare sue notificare essentia diffiniti Sc non m 'disfinitio si aliud aliud, qa in ptinet ad pridicatione:
uadetone predicationis mota exposto est ondere,
hoc e ostensue : ergo sic manifestative accipi edo diis finitione re pridicatione disso non praedicat de disim torta secus si virum finsere absolute accipiendo. Considerandu est ulterius q3 Epidius adducit quar Notan, tita ratione i m P fim adibadii coclusoner qua ratione adducit esse tale. Na alterius rei e altera demonstratiotata
128쪽
vel declaratior nisi illa duo se se habeat: ut totu θepse
satunc una re ea de eet demiatio de utroque . sicut tradem rascuois tria gulus habet tres S c. i. simul demia
turivi osi sum ess dei se chele u se habet ad triangulu sicut ps ad toti . Sed ua est re ad ea sunt diuersa,& vnu Non est pars alterius: ergo ua est 3c ad est non p ide declarabie sed ud est de lataru diffin i tione. quia est verro P demonstratione: ergo unius 8c eiusde non est diffinitio de demons ratio. Sed F m. D. s. h pec ratio non est probatiua directe pductis conclusionis: sed eli proibatio maioris te reis rationis supra dictae eiusde coclusio nas .ut patet clare diligenter verba &rcessum Phylosophi consideranti. Cosidet an dii est ulterius Fin Linco mensem Ac alios doctores m duplex est pars, videlicet ps subiectiva,&pars integrali 1: Phylosophus ute hic loqtur de parte subiectiva noti aut integrali. St. n. svi adducit hic Egidius)aliqua duo se se habet adinvicem Q unu est pars integralis alterius, ocaliud totii: non oportet m passio quae de mons ratur inesse toti pa hoc demonstratur inesse tali parti,sicut habes
re tres angulos conuenit triangulo, non in conuenit
linesq e spars trianguli. Sed qsi duo sic se lint et una
est pars subiectiva alterius qsi aliq de montiratur in esse toti,simul demonstratur messe parti, que madmodum exemplificatu est: non in eode ino: ua talis passo dem 5stratur de toto a se primo de parte vero subhiectiva per se secti do: ut in pmo huius declaratu est.
TExo redictis patet primo Φ ipsum quod ad e quod
manifestat diffinitio no est pars ipsius quia est: quod manifestat dem patio. Ex quo sequi s diffo non est de monti ratio, nem pars eius loquedo de parte subiectiva vi dcssi est. Dino. n. tu sit mediu demonstratiosmis ut supra dem est,bene est pars integralis ipsius de mostrationis: sed non e ps sustua eius. TDat et scdo triplex soro p tres p dictas cones usiones ad tres principales qones motas a phylosopho in literatre hoc mooppo ut dicit hic phylosophus aut processus opposistitius in proposito es in quo ad plenum no determi matur veritas. Μodicum. n.est scire de dissone quod mon est eoru quom est denaratio:& scire m diffinitio non est demiatio ne in ps eius sublestiua: usi epiloga, do phlyosophus in fine huius capituli dicit vlai huc processum esse opponendo. TPatet tertio ex pdictis Iolutio cuiusdaq5nas a Phylosopho introductae inscidenter inter alia, Quae est, Vtrum diffo sit de monissatio vel pars eius. Ad argumenta vero patet solutio ex dictis supra. WQuaestio. 3. Quomodo quod quid est se habeat ad demonstrationem: re est lectio. . S.D. RESTAT ulterius consideradu qualiter ipsum qd O es, se heat ad dem ratione. Circa qd qtuor ora currui cons derada. TN a pmo consideradu est quali ter ipsum qd ad, e se heat ad dem ratione fim termios conuertibiles aut reduplicationeσScdo,considerandum est 'liter ipsum qd ad est se habeat ad demiatio,
ne Fm via diuitionis. TTerti consideradu e Gualiter
se heat ad dem ratione que tu ad ea quς ptinet ad ipsum qa ad est. RQuarto vero considerandu est qualiter se heat ad dem ratione ipsum qd ud e ditu ad ea q coiter xtinen t ad ipsum qa quid est occ. Circa primu duo. VPrimo, ut 3t supponesqs adducit phs in pnti passu ad ondendui positum sint sufficienter posiis. Scdo, viret Oa ud est qd significat vel diffinitio vel est signis catu distonis possit dem rati de eo cuius est per termis
pIs in hoc capro supponit non sint couenieter assigna tr.Nasylli physticus e sylli, sed talis norbat aliud de aliquo: psettim sylli sophisticus peccans fini fallicia petitionis pncipit: ergo pina suppostio psi est in suffieiens. Sed dicebat discipulus Q syllogismus sophisti eus es syllogismus apparens re non verus de quo phs locitur. Secudum , I sylli simpli ess si is,
verus: ut pi pmo Prioue: sed talis norbat aliud de altiquo eu sit sylli non ctus ad mam:ergo argumetu res manet in suo robore. Tert u pterea, qtuor sunt cos ditiones bonae diffi nitionis ut in summulis declaratu est ut ps p Albettu magnu in fidicationibus:ergo male hic m. Σ. supp5neps, prς mittit duas esse conditio,
nes ipsius qdudess,qae significatii dissonis ergo&e. Sed est ps s in pnti capta: ibi, ζ Ipsus aut qaud esseec. I Respodeo ddin m istud est.2. caprin huius secundi tractatus: in quo phs voles ondere* spm quod ud est, no p5t demiari de eo cuius est: sue sillogistiee ostendi de eo cuius est in eo qa ud est,p terminos conuertibiles: preposita una qOne pmittit duas suppones inserendo una conclusone de qin sequenti atticulo videbitur. in aut qua mouet phylosophus in capite capi. est. V tali possit esse sylli aut demiatio eius qaud est ita vι τ concluda hoc .sse qa ud est illius . velut tu hoc si impore. Signatet aut qus rit phs,Vim ipssus qlud est sit systi aut demonstratio ut dicit hic. D. S. ua qda subsequentiti rationu concludunt, *eius q. d est non si demonstratio, qda vero Q eius non
stoino syllogismus: hac non epposta Phylosophus duo psupponit. TQuo3 muptinet ad syllogismu, videlicet in Ois syllogismus probat aliqd de aliquo natiqirmediu: ut ex supradietis patet. TSecundum vesroqii supponir ptinet ad ipsum qiud ea syllogitati
proba du: videlicet et diis conditiones rearuntur ad ipsum quod ad est. TQuam prima est in id e quod ut est sit propriu eius cuius est uaqlibet res habet pro propria essentia siue siditate. Iraecunda coditio est Q pdicetur in ud de eo cuius est, ua non De quod est propriu alicui ptinet ad essentia eius sicut ris bile noest de essentia hois,licet ei si propriu Oc p se concomitetur essentia eius . TEx abus conditionibus ut dicit. D. S. necesse est Φ seqtur una tertia: videlicet Q ip in quod ad est si conuertibile cti eo cuius es . sed lixe conditio vi dicit hie Egidius non est alia a prima, ualde est esse propriu reconuertibile. i. conuertibiliter pdicari. Pro cuius declaratione consideradu est Ῥpropriu pi accipi dupliciter. TVno modo commus niteri videlicet ut se ex tedit ad qtuor accepti oes suas a Porphyrio in Summulis positas,oc isto modo nonide est esse propriu se conuertibile: Aa esse gramaticii dicitur esse propriu homini, Primo ua conuenit solithomini se non omni re in non conuertibiliter placatur de homine: n5. n. Ois homo egramaticus. TAlio modo accipitur proprium sparti videlicet pro quarta acceptione eius tm g solum id dicitur proprium esse quod conuenit omni, soli re sempe re isto modo ideest sis te ce non sis ratione propriti Ac conuertibile
esse. Consideradu est ulterius , m Egi diu in planti capitulo et proprium acceptu pro eo . conuenit omni seli resema dici sesse triplex: videlicet diffinitio, differentia de s se propria passio. TDisfinitio. n. e qitida Iropitii dicens tora esse essentialiter p modu toti expis. ifferentia propria est quoddam proprium non significans toti, expis ipsum rvresentans: sed picatur de toto essentialiter p modii piis diffinitioso licet picetur p modum forme totius. Forma. n. partis
Quaestio. Primum supposui. Secuductu
129쪽
A partis non pdicatur de toto in recto. Propria passio dicitur quoddam proprium quod non dicit essentia rei a priori S essentialiter, sed emanat a propriis, Res 2 p. sentialibus principiis speciei. TSed instabat discipus
lus. Nam Phylosophus in Topicis diuisit propriu in duo membra dumtaxat,videlicet in proprium, re dii finitionem remo insufficienter dein est m triplex est ri Ne polio. prium. TDicendum, Q quia dria substatialis est parso. sifinitionis,Phylosophus sub dissone comptaenen Miserp. dit ditam essentialem implicite. TPraeterea. instabat idem. Nam accidens inseparabile dicitur accides proprium, ut patet in Praedicabilibus, re tamen non est Κ sponsio aliquod praediciorum: ergo Occ. 7Dicendum, q) accidens inseparabile commune non est, proprie loquendo, aliquod proprium modo exposito acceptum, sano fluit a principiis essentialibus speciei: sed causatura principiis indiuidui,ut patet de dii gredine corvi, et Luci p. Albedine ei gna. 7 Iterum instabat idem discipulus. Nam ut patet. . Metaphy. accidens non habet dissi, rinionem: ergo non habet propriam quidditate, siue
essentiam. cum ipsu in quod quid est si propriu fgni, ficatum dim 'tionis, quod est contra prae M in se, Tito cunda suppositione. TDicedum,m licet accidens In se proprio genere non habeat propriam 5c perfecta ditinnitionem, habet tamen distinitione datam per addita metum, ut in primo Summς Diuini Phylosophie ad longum disputatum est. d primum igitur dices dum est,si Phylosophus hic loquitur de syllogismo
non contracto ad aliquam materiam particularem, vel necessariam: unde ratio non sequitur. Et per hoc
patet sola ad sedis . TAd tertiu doen,* tres conditiones bons difforeis ab Alberto in Predicationibus poliis implicite continentur in praedictis tribus condistionibus, quae hic a Phylosopho introducuntur. azSequi in Pho,Nin. S. D. Syllogismus quide. Articulus secundus.
AD RECUNDUM sic proceditur. Vides
vipsum qu quid est, possit demonstrari de eo, cuius est Δ c.per terminos conuertibiles. TNam ditia una poten demostrari de diffinito per diffinitionem alia ut patet in primo huius,ubi Phs demonstrat secunda
demonstrationis dissonem p primam:demonstrat. n. n. Σ. de Aia, unam dissonem ais per alia, ut clare ibi
dem patet: ergo ipsum quod quid es cum st synifieae tum distonis pol demonstrari de cuius est. RSecundupraeterea, aliqua est diffinitio,quae est tota demosta tio sola politione terminorum differens, ut ex supras dictis pater: ergo diffo una potes demonstrati de disnnito per conseques idem quod prius: sc cum de monstratio procedat ex uribus . . ex adaequatis, ut in primo huius declaratur, procedit ex conuertibilibus sic ipsum quod quid est,potest demonstrari de eo, sius eu per terminos conuertibiles. 'mium praetorea,quicquid habet eam pol demonstrari per cam, cude mons ratio procedat ex causs: sed omne quod odest creaturς habet cam, cum sit creatura quaeda, aliter ellet creator: ua qui equi d est, aut est creatura,vel crea
Io, ubi supra. TRespondeo, vipsum qiquid in domonstrari de eo, cuius es, pot intelligi tripli. Vno modo,absolute. Alio in cum reduplicatione quasdam, videlicet in eo quod quid est. Primo modo.bene potest demons rati ipsum quod quid est,de e cus': Ad, b v uerun argumenta in obiectionibus ad
test demonstrari de eo, cuius est, videlicet in eo quod
quad ess,Quod sic probatur fm P 5m tali ratione. Na
s se possit demonstrari sue*llogis iee ostendi, aut Dhoc esset per sylrm reduplicativum, aut per hirm diaui suum, vel per hirm diis miluum, quia non ur esse alius syllogismus oui habeat magnam apparentia, o posset concludere hanc esse diffinitionem huius dissiniti: sed nullum illorum est dicedum, . ipsum quod quid est potes demonstrari, sue ossendi de eo, cuius est sue disso de diffinito in eo quod quid est. Probattici minoris Nam et, non possit demonstrari s selis diuisuum aut diffinitiuuin in sequetibus probabicQ. vero non possit demonstrati per sylta reduplicativum probat D fis. duo supponendo. Quorum promum est mad Ondedum ipsum quod quid est de eo, euius est in eo quod quid est per qualecunm sylta requiritur primo Q primum. s. a. i. maior extremitas stproprium medio quod est. h. 5 m medium. b. st proprium. e. i. minori extremitati: qui a s maior extremitas excedat medium quod uti praedicatur de minori extremitate a sortiori uti praedicabitur ipsa maior extremitas de minori extremitate ipsam excedens: sie ipsum quod quid est, quod est praedicatum coclusionis erit excedens si demonstratur de eo,cuius est,fc ppiis non erit ibi proprium, quod est primam supponem in praecedenti articulo adductam. Relinquitur ergo Es aliquis sylli si qui concludat ipsum quod quid est,
. Oportet esse talem habitudinem terminorum eius, ut oes ad invi cem couertant rin, m suppositum est ad
concludendum ipsum quod quid est, quod praedicaede eo, ius est in eo quod quid est requiritur necessario m. a. i. maior extremitas prsdice in eo quod quid est de. b. t. de medio, re g. b. i. medium prςdice de. .i. de minori extremitate in eo quod quid est, quia si aliquis non ita accipiat terminos obseruans hcc duo,V3ς maior extremitas praedices in eo quod quid est de medio,& mediu de minori extremitate i eo quod
quid est, non necessatio sequit m ipsum quod ad est
inst ei, cuius est in eo quod quid est ua necesse est maiorem extremitate de medio & mediu de minori eratremitate in eo quod quid est conuertibiliter praedia
cari. Quib' suppostis probat Phylosophus m ipsum
quod ad est non notest demonstrari de eo, cuius est asyllogismum recluplicatiuum,cum ista reduplicatios
ne,va in eo qlud es,sue et per terminos conuertibules tali ratione ducente ad inconueniens. Nam s ipssum quod quid est debet demonstrari de eo, cuius est in eo quod quid est necessarium est s mediii sitiprtu minori extremitati, re Φ de ipsas raedices in eo qi foest re conuertibiliter, ut patet p suppositiones hic adsductas, sed quicquid est proprium alicui, rede eo predicatur eonvertibiliter in eo quod quid est, dr quod quid est ei': ergo medium erit quod quid est minoris
extremitatis, sic supponeretur quod oporteret probare re per consequem committeretur fallacia petitiosnis principit. verbi gia. Sit quod quid est vel disso hominis aiat bipes,& id cuius est siue distini tu homo, si oporteat per Milin probare et aiat bipes sit quod adest hois, necesse est ili sumatur aliquod medium,ut paret per suppones supra factas o si quod ad ecthois, si siesyllogizit accipit supponendo id quod opora rebat ostendere, videlicet medium , quod quid erat esse ipsius hominis. Aliud exemplum adducit Phylosophus de ditanibus duab' ipsius ais sm Platoni: qua' prima est. Anima est sibi ea vivendi. Altera es
Numerus seipsum mouῆs, ut pater. i. de Anima. Sills
igitur velit probare quod esse sibi causa vivendi, est quod quid est animo assumendo pro medio et ala est numerus seipm moues necesse est hoc petere, α sum Post. Arist. II
130쪽
Notadum quinium. Nola dum sextum.
Nola dum decimum. Quattuor an redupli catione.
ponere, delicet m anima sit num et' seipsum moues v est quod quid est ipsius anime. P Pro declaratione
praecedentium, conliderandum est primo fm. D. S. et Plato ut patet. i. de Anima posuit, numerus est iubstantia olum rerum, eo et non distinguebat inter unum quod couertitur cum ente quod fgnificat eius essentiam, de quo prsdicatur,&vnum quod est prin pium numeriere ita sequebatur . et anima esset subssantialiter numerias, sicut re quaelibet alia res multa in se contingens. Ponebat etiam Plato,*viuere ut quoddam moueri. Vivens autem duobus modis di singuitur a non vivente. s. sensu, & motu ut patet. . de Anima,& ipsum sentire, siue cognoscere dicebat quoddam moueri:dicebat igitur animam esse num esrum mouens seipsum,et animam esse sibi ea vivendi. Haec ille. TConsiderandum est ulterius fim Phin hiems aliquis non sic accipiat terminos, ut primum lit ino unum,& idem medio conuertibiliter re mediuvitam .i. minori extremitati non poterit syllogistice probari, maior extremitas siue primus terminus sit quod quid est sue essentis ipsi' ultimi. sue minoris extremitatis. Si vero accipiantur termini modo praesdicto, sequitur m priusque concludatur Iecipiatur masior inprς missis quod quid est ipsius minoris extremitatis,quae hypostas stante est quod quid est eius, senon erit demonstratio, sed petitio,sue deceptio principii TConsiderandum est ulterius-Rodolphum Britonem,* ipsum quod quid est passionis psit smapliciter demonstrari de subiecto, quia qn aliqua sunt eadem essentialiter,&conuertibilitet s unum est des monstrabile,& ita alterum sed quod quid est pallios nis,& pamio sunt ide essentialiter re conuertibiliter. Cum ergo passio sit demostra bilis de subiecto, sequi eq1 ipsum quod quid est passioni potest de eodem demonstrati: sed quod quid est subiecti s sit perfecte datum Oes terminos coprςhendens non pol demonstrari,ut patuit in primo huius: sed disso subiecti, sue qd quid est eius est principium immediatum demonstrationis ut supra declaratiun est: ergo disso subiecti perfecta,re completa. non potest demo sitari de aliquo, sed bene dita incompleta, vι que dat per unam cam, potest demonstrari per aliam dissonem, quae dat per aliam cam maliter loquendo, re no in eo ouod quid est modo exposto. TConsiderandum est ulterius stri Egidium hic in sylli diffinitivus. est sylti accipies diffinitionem dissonis ut infra patebit. Sylis vero redus plicativus est syllogismus accipiens terminos eo uertibiles, ut ex supradictis patet. Quid autem sit syllogis mus diuisuus infra patebit. TConsiderandum est visterius fin eundem ibidem, v ratio, quare si medium
conuertitur eum extremitati hia necesse eti extremi tates adinvicem conuerti est ista. quia conuerti cum
aliquo nihil aliud est, esse squale illi. Nam illa qus seinuicem non excedunt sunt conuertibilia, re aequalia. Constat autem ιν illa qus viii & eidem sunt sqlia, inter se sunt aequalia. Quia ergo idem est esse conuerstabile re aequale,quae uni re ei de sunt couertibilia inster se sunt aeqiralis: ergo si medium conuertitur cum extremitatibus extremitates a nter se conuertentur,et per consequens ola quae ad demonstrationem requis
runturiunt inter se aequalia. TCosiderandum est visterius, quia aliqua mentio fit de Wiso reduplicativo, v in reduplicatione attendenda sunt quattuor, v3 id, quod reduplicat unoc tale est su5m re non pr dicam. Conditio reduplicationis: quae est in praedicato,cum dicat quedam modum inhqrentis. Su5m autem etiaimportat inhstentiam,sed praedicatum cam reduplis
eationis,sive inhaerentie importantis p reduplicatiosnem, quae ca quaerenda est in subiecto,sc specificatio illius inhaerentis quae est quaerenda in prς dicato. Reduplicatio ergo potest esse alicuius quadrupli. Vno modo. p5t ede. i. quod reduplicaturire tale est su5m. Alio modo, potest esse eius,cuius est conditio: re tale est prςdicatum. Tertio modo,potest esse alicuius, in quo reperitur ca inli rentiare tale est su5m. Quarto modo, in specificatione talis inhaeretis et tale est pli dicatum,& limoi magis pertinent ad pri mu Priora. P Ad argumenta vero patet solutio ex dictis. m. . De quod cid est, quo se habeat ad demostra tionem p viam diuisionis . oces . lec. 4. S. D. EsΤ INSUPER cousiderandum in hoc caspitulo qualiter ipsu in quod quid est possit demostra liue ostendi de eo. cuius est per viam diuisionis. Cirsea quod querun duo. Primo. utru ipsum qiquid est siue disso possit demonstrari de eo, cuius est per via diuisionis Secudo Utrum syllogismus diuisiuiis assimitetur inductioni, ut hic innuit Phylosophus. CS es t Pho,& i. S. D. ς At vero nem p diuisione, Articulus primus.
AD PRIMUM sic proceditur. Videtur Nipsu m quod quid est possit syllogistice ostendi de eo, cuius est per viam diuisionis, siue per sylis diuisiuit. TNa bene sequi Quicquid est alal est alat tonale,vel irronale, sed homo est alal ronale vel irronale, sed n5 est irronale: ergo est ronale a sal. in bene sequatur patet per Boethum libro Diuisionum: sed ibi cocludi quod quid est hois de ipso hole p sylis diuisiitu, siue proprium diuisionis 'aidem est:ergo quod quid est,
proprium diuisionis qyidem est:ergo quod quid est, pol syllogistice osidi de eo, ius est per viam diuisios nis. TSecundum praeterea,per viam diuisionis inues
sigatur vel potin uestigari ipsum quod quid est, ut insta deducit Phylosophus: rso per viam diuisionis
pol ondi ipsum quod quid es de eo, cuius est:praeseratim cum p talem viam potest accipi oia prςdicata quς praedicant in quid de aliquo diis nito. 'Tettiu prςterea,ois locus dialecticus est bona dina,vt patet p Phm in Topicis,& Boethum libro Diuisonum. Siri rei, versorium supra Petrum Hispanum: sed arguendo per viam diuisionis est locus dialecticus, ut patet per praenominatos Doctores:ergo ibi non committitur fallacia petitionis principit: re per consequens per talem viam alicuid probatur. Tsed contra ect Phylos
sophus in prς senti capitulo:ibi ς At vero neque per di
. TRespondeo dicendum, mistud est 'ptertium capitulu huius secundi tractatus in quo Phylosophus remouendo etiam quadam instantiam potnit unam conclusionem,quae est responsua ad qussitum, videlicet quod quid est, non potest e sicaciter ostendi de eo cuius est pervia diuisionis. Qua conclusonem probat tribus ronibus. TQuarum prima est tia talis. Nam per viam diuisionis non potest aliquid syl
cedentis.Nam ad rationem syllogismi requiritur conclusio de necessitate sequatur existetibus prςmi Is
sis, ut patet primo Priorum, sed in via diuisonis eae necestitate non sequitur conclusio. Nam ita se habet in via diuisionis, scut in via deductionis, ri innuit
hie Phylosophus: sed ille qui inducit per singularia
ad uniuersale non demonstrat nec3 syllostietat ex nocessitate, quod se patet. Quia cum aliquid syllogistisce probatur non est necessatium ulterius siel fyllo, pirans interroget de conclusone, vel respondens