장음표시 사용
41쪽
Iligenter, inquit Mercurius, o mens, quemadmodum postulabam, exposuisti omnia: ulterius autem id re sponde, quod ipse maxime cire cupio, quodque maximὰ conducit Cr pietati, π generis saluti humavi. Dic quaeso,quomodo auimus puriis celem. iunocens fiet, at in evadet, ut Deus quoquo modost flue H rectius dicam,Deo si ui posit 'In primis,nisequit, scire te oportet, animum purum,& ab omni pec cati labe purgatum ad Deum accedere posse, insedium vero, atque in Purum, ab eo quam remotissimum est e. uam purgatione opus habet, Crquido Animipur in non partia, ut eo frui posit,quo summoperefrui desiderat. Ideoque in resolutioneti mcessaria. corporis materialis, cum ex hac rita ad patrem erit homini migrandum , animus mole corporea exutus, ac vitiorum exlivia depositis, innoceo, impolutus, er ab omni peccato segregatus, ad suum reuertitur opificem; sic enim decet enm, qui circa unumeR philosephaturus, non se ad omnia extrema praecipitem dare,sed ad se sum redire ,
Plotinus. scd ad excelse constendere: ab Omm uamst ait Plotinus lib. 2. em. 6. cap. 3. mal gvitate purgatum esse oportet qui ad verum bonum assectat accedere, er in principium
sibi insitu inprimis attollere in istud unum principium sit in pecturus. Oportet isttur animum tune feri intellePtum . ars totam anumam, menti committere, Cr in ea penitus collacare, ne quae intelleZtus ipse ridet, animus experreἷtus accipiat Us intesis Actio intelle, Hu contempletur σ νnum ,sie tamen, visensim adhibeat nullam, nec etiam aliquid actu . sensu proueniens ',sed pura duntaxat mente, ipsis mentii primo purisimum contempletur ; intestenus enim perficere potes hel quaesunt1uper ipsum, reisua, Niqua aguntur ab eo: tura quidem luna etiam quae in eo sero puriora Pero ais smybriora,quae
super i sim, xtpote intellectu priora, ars nobiliora. Illa, vel rectius, istud non eum-tellectus, non anima, non movetur, non quisit, non es in loco,uones in tempore 'Mi-
Uumsecundum se nniforme, imὸ rero informe Iuper omnem existen ormam, super Plato summ' motum, sive istum. Quamobrems mum Deum, Plato doce nes scribi unquam,n nim ubi st q*std mmodo abesse ridetur ab omnibus, Cr praesensrbi est, itor ' rum non praestra ram iis duritaxat praesens es, qui ita parati si si cum isto congrue re, ac reluti ipsum attingere valeant per ilitudinem rideticet quandam, insitam is
potentiam muneri inde tributo cognatam, quando scilicet animus omnino scat Textus es po- Elus , cui erat cum inde processi I deo in resilutione corporis, inquit 'man-nitur. der, corpus in alterationem labitur, hoc est in corruptionem,quae alteratio ab ipso νocatur, tum propter mutationem, tum etiam, quia partes corporis non penitus an ibi Corporis reis lantur. At soteles daceret, corruptionem. Species insensibilis,ides, forma corpo- solutio. rea, sue membrorum es ies,o coaptatio,quam ore habuerat, delitescet in posterum, nempe in corporis materia. Morum ociosius habitus, daemoni concediatur, atque dimittitur: αἱ tiones peccatorum, habitibus tribuuntur, quippe quae cum delediatione Ont Ignom autem habitus generati sit delectatio hi vere. Senses ergo es: qui ex habitu ritioso, Cr Ocioso peccauerunt, daemoni conceduntur, ni sivi per mittuntur, ut varia expendant poenarum genera obgellas non paucasu ineant, Semsiis corporei, nempe exteriores, Cr interiores, de quibus in quaesionibus erit nobis diastutandum, in antiquam materiam refluent, iterum suo tempore resurrecturi: simi liter vires irascendi, & concupiscendi in naturam abibunt sensuale quae ratione caret, id est, νna cumsen tali natura peribunt,stie dissoluens piem 26nae rin. Et bας fuidem contivgena corporeae dissolutioni. At residuum animi per har- vitae humans mortiam recurrit ad supera, id es, per ordinari si mam illius purgationem,cum si licetas omnibus fuerit inquinamentis expeditus , Cr liber, quae per rarias rigitis aetates, tanquam per serias unus, siue circulos, quilus circumligatur haec nilira vita morta-lsex
42쪽
Lib: III. Commentum XI. 33 Animae
li scum contraxit, ars adduxit. Et quidem in prima crate,sive zona,aut vitae curri L, crescendi pariter & decrescendi officium exercendum,accepit . qua plane transHa, et o primae reddidit, quodsitium erat. Et haec eR hominis infantia, quae pri ae mundi aerati comparatur, in qua lux faSta es; quia rnusquisique homo primam em accipit nasiendo se etiam in bonis operibus, primo die,luce dei,quando prius iuuis Istibus credit. Et haec tenditur ab Adamiaque ad Megenerationibus decem. Secunda zona, eri pueritia, in qua natura incipit mala moliti, dolosi octoo secunda. ses machinari. hac autem ad finem deducta, cessant doli ocios, Cr inanes, perenus machinationes malorum si mamento adueniente inter aquam, Cr aquam, hoc so immamento disiciplime, quo discemit inter camalia,C 'is malia: haec autem Una tendi- . tura mers, ad abratam. Tertia Tona, ociosam parit concupiscentiae de-Tertia. ceptionem: ex otiosa enim deceptione, concupiscentia nascitur, id praesertim in infantia, quae partim rationis habet, ocios vero deceptionis mitum. haec autem transi, recedentibus asperscis terrae, id es octo, concupiscentia, ac deceptione recedentibus ab anima humana, tunc apparet facies terrae, quod tertia Hegesum esse legimus,
id eritum feesium infestisit Disie hactenus deceptam,Cr quasi obrutum aquis istis re-hementibus, unde iuripit erre boureum opertim fructus. haec autem una protenditur
ab Asraham aὰ Mosen ; in hic quidem mundi aetate, fuit ocios idolatriae δε- reptis , ac re audi, bestandi ue concupiscentia. Quarta zona, imperiosam, at- Quarta. que inexplebilem aduexit ambitionem: er post infantiam, sequitur,auentus, in tua homo incipit ambire, ac seper alios eminere concupistit. In hac autem quarta mundi diesZZasunt luminaria magna, hoc eri infirmamento disi plinaes j tuales intelligentiae. rvamobrem multa tum temporis homo inte uit, hac de catilisf- per cerire appetit: Cr Me quidem mundi aetas, a Moysi, ris ad Dauid decurrit, in
qua in desertum multum laboratum cI, ob ambitionem Dathau, π Astron Mari rata Ima sis, ac aliorum, quorum cadauera profratasiunt in deserto. Quinta Tona, Qtiinta. id es, declinatio a iuuentute ad sinectutemnoniam sinenus sed iam non iuuentus,quae femoris aetas ἀ Graecis Orsinguτηο ποcatur senex vero ερον, prophanam arrogantiam, & audaciae protulit temeritatem: Ex ambitione nam i frons meretricis,e insperbiam, ne aliqua verecundia itur. In quinta autem mundi die acta sunt animalia in aquis, cete nandia, Cr Hlatilia: denis populus propter illius prophanam are gantiam , eT OZaciae temeritarem, migrauit in Babγlonem; sῖperbia enim hominem e
sis pepula regno, Cr ad alienos transensis'iritus, a quibus bub carcere Babγlonico e
sta tur infelix, erio superbus,propriis donis exutus. haec avrem mundi ona a Ddi id, ris ad ga Blonicam captiuitatem protenditur, in qua magna temerariorum bellages M. Sexta autem zona, id essenectus, Occasiones diuitiarum prauas, sesua.
item ii ociosas assere: fenum enim proprium es,diuitiarum copi appetere,chmsῖis
eas riribus parare nequeant. bxesne una sextae munda diei,dis aetati congruit, in qua sicut animantia terrae, atque homo terrigena, terrena Ammopere appetens, Cr diuitias quaerens inanes. haec autem aetas ad tari um 6, protenditur, in qua pontificum cupiadi is apparuit, er Alexandri Magni dira diuitiarum, opum, atque copiarum cupido. Septima zona mendacium inlitum attulit enam eo tempore,cum ad decrepitam Septima. acccberit aetatem, repuerascit ,falsa pro reris intelligens, Cr mendacium pro reritate ample lens. De autem aetas a ciriso exordiens, em non habet, nipote, qua luce re-ritatis accedente, mendaci, caligo, ac ignorantiae tenebrae prorsus abscesserint omnes. αγο ιυπνοοdise peraElis, ac avimus redequaque purgatus, tunc sane, inqMe Textus Cepo Mercurius, harmoniae motione exutus, id est ab omni mundi, a uartim χ onaria nitur. rore, tale, deceptione, concupiscensia, ambitione, dolo, mendacio a liber Cr purus :ad Optatam reuertitur naturam, hoc es, ad primam innocentiae pvinitatem: vim
43쪽
propriam habens, perfueram rarietatem Unarum Asterserat. Vnasi cum iis, qui illic sunt, hoc es,qui illam hi centra resem retinent Patrem laudat. Ipsi quoque in potestatum se numerum conserunt, effectique potestates , Deo fruuntur. qiras diceret, qui in in beata vita agunt,potestatem acceperunt filios Deoieri, imo potius Deum quodammodoferi. Proptereasubiungit: Atque id est Do xio, summi im bonum eorum, quibus cognoscendi sors competit, Deum scilicet fieri. ιera, qui in illo coelesti Abro Hrsetur, in 'icit vitae fontem, fontem
mentis, entis iesus principium, boni cavsm,radicem ammae. Nos inde areamur fuate nus ad itam vergimus: binc proferio bonum consirtit nostrum, ibi rer. intelliit am-mus, nec γlia euobnoxius paybi ibus, ibi fiam rivere revera contingit. ut Ps -- Vm sine Deo rem id nouit, cunnuit certe quod loquor. Uu admodumscilicet amma tunc aliam agit 'U' is largitor. Iam tunc videre licebit, ait Plotinus e . s. Plotinus β. c. p. 9. Deton , quatenus fas eri eum ridere, seque illuminatum, imo rero lumen ipsium purum, Deum tunc essectum: Nam, testi Mercurro, ex mente, atq. Deo , unus spiritus coalescit. de Paulus ad Curint. L cap. c. qui adhaeret Deo, inquit,
Quomodo fit unus'irit uot cum eo : quanto enim forma est purior, Complicior, atque Upcacior;
anima v num tanto ex ea, CT subie to νna congredientibus, arStior provolat copula, quam ex qui
H lustiis corporalibus. sed Deus, non modo e implicissim Orma, se fas sit ita loqui,
sed ipsa etiam mutas, atque bonitas: igitur ex Deo, σ mente humanis,st maximό mnum; rnitas enim copulat,attrahit vero bonitas Sanῖ,ex intelle Hu,Cr intelligibili, mogis fit ruum, authore . oerroe in s. de anima, quam ex materia σforma; nurusquidem ibi dimenso intercidit. P tb goras tu aureis carminibus ita ait: Auriga iudicium fatuenis emό optimum, cum relinquens corpus, in aetherem liberum ventes, eris immortalis Deus, incυrruptibilis, nec ultra mortalis. Plato 7. de repub. ait: Theologum Adoneis demonstratio riundamentis ergradibus ascendere ris ad principium uniue si, tangere ipsum, ais tenere, Cr dems adhaereresemper his, quae Deo anaerent. Plotianus evn. I. lib. 7. cap. s. Sicut senses omnes, inpuri, taἱ tu quodam rem percipiunt sentiaendam ; ita intelligentia, imo multo magis , cognoscendo tangit, cum res penetret, earum intima disertiendo, quod non eiscit sensus. Plato in Epino de , dicit animum contemplatione perfι Elum penes diuinam unitatem, mim prorsus evadere: Cy hoc, ut
dicit Plotinus, cum caetera amputantur. Dion sus Areopagita cap. I. de diu. v m. In- abiliter, inquit, Deo colamur per rivionem quandam, potentia, Ur actione noris rum rationis, tum inlesieriuali praesentiorem: bduc autem unitatem, issum rnum im-trefit animae, tanquamsiur charaZterem, cui vitanquam bonum, naturalem trimi bovi infudit amorem. Vnde Plotinus enn. 6. lib. 9. ea. to. Tunc animus tanquam aElus
iam alius, nes ipse riterius, nepsi. i duntaxat, inest confert, et si dedit fastus t
rus istius, euadit protinus, tanquam centrum cun centro coniungens; animus squidem
ita raptus, ct Deo penitus occupatus in tuto quodam fecessu, habitus tranquillo, agit. di quis igitur si sum quandoque riderit id effectum, habebit xtim seipsum, velat quandam istius imaginem, ac fastino pertranstat, tanqNam imago ad exemplar raque tradu Ia , eritia nem ipsium itineris consecutus. Haec igitur eli Deorum , o bomintim Testius expo, divinorum febriumque νita: Ad quam sanctus nos conducat 'mander. Omen. se nitur. Pitur rextus: Quid Prieter haec ad te pertinet hoc est, dixi, quae erant icenda, iam infruxi, ac eurum, quae ad te pertinent peritiam,cognitionem dedi. Nihil e go reriat, niti ut cuncta complexus, dux fore velis eorum,qui cura sint tua dignes; ut humanum genus tuo munere, diuinam salutem consequatur.
Ita , finis tritus reuelationis, es humani genesis salus. Et redie quidem, num bis cogniti sacris,sanctisέ museriis, ria alutis, aditus ritae patet hominibus. Duera, mundi
creationem in principio reseravit: elemento rum naturam, ordinem non tacuit: trium
perfnaru acrosanctum Maserium aperuit: angelorum creationem, homini forma
Pyllia Plato. Plotinus, Plato Dionysias. Plotinus.
44쪽
Talia quaedam effatus Pymander, in potestatum diuinarum numerum se reduxit. Ego autem benedicens, S gratias agens uniuersorum parenti, surrexi iam corroboratus ab illo, totiusque edoctus naturae ordinem, ectaculum etiam clarissimu contemplatus, hunc iam coepi ho nibus pietatis,& scientiae decorem enunciare. Ο populi viri terrigenae, qui vosmetipsos ebrietati, somno, S ignorantiae dedistis; sebrii vivite, abstinete a ventris luxu vos, qui irrationali somno demulcti estis. Illi autem
exaudientes mecum, unanimes conuenere. Tunc rursus
adieci: Cur o viri terrigenae praecipites in mortem rui- 'tis, cum vobis haudquaquam desit immortalitatis consequendae facultas Θ Reuocate iam votae qui laboratis inopia, ignorantiae tenebris inuoluti: discedite ab obscuro lumine: ascisciter immortalitatem: corruptionem fugite. Eorum verb partim deridentes abscedebant in mortis iter praecipitati, partim autem ad pedes meos prostrat ut eos instituerem precabantur. Subleuans igi- tur eos, dux humani factus sum generis. Ostendebam quippe illis, quae ratio esset consequendae salutis, sapientiaeque sermones illorum auribus infundebam. Quo factum est, Π illi ex imbrium procellis emerserint. Tande aduentante vespere, solisq. radiis occidentibus, ut Deo gratias agerent,praecipiebam. Postquam vero gratias egerant, quisque in proprium se cubile condebat. Ego autem Pymandri beneficium inscripsi penetralibus animi, atq. adeptus quae petieram omnia, in gaudio requi-
i. Corporis enim somnus, animi sobrietas extiterat. Oculorum compressio,verus contuitus: silentium meu, bonitatis foecunda praegnatio: sermonis prolatio, bonorum omnium genitura. haec mihi contigerunt ex mente haurienti, id est, ex Pymandro diuinae potentiae verbo; unde ipse diuitio amatus spiritu, veritatis compos effectus sum. Quamobrem omnibus animi viribus patri Dest gratias ago.
45쪽
Uese recepit,hoc es,etianuit ex mentu Mercuri, Obtun .aser curius nerὸ divinorum memor beneficiorum, gratias Ut riuuer' rumparenti, quὸd eum corroborasset,quὴ e naturae ordinem δε-
cesset, atque clarsiimum ereremptitus fuisseu'ectaculum rude
dissurgens, toti Jesuri diuitias aliis impartiresuduit, ecepit ehomimbus pietatu, σsciensiae decorem enunciare 'PUquidem pietatu, quia iuxta paulum scribentem ad Titum, id es notitia, a Deus asu colitur, er cognoscitur, es agnitio reritatu, quaesiecundum pietatem es. Et ad Timotheum I. cap. 3. mavram vocat pietatis sacramentum. O populi viri terrigente, cr MLM-tione, er sectu: qui ebri' sis ma bria, acsomno ignauiae, Cr inertiae obruti denique qui non nullis intelligere, re bene agatri, Expergiscimini ebri, am tempus est de fimo Iurgere, iam certe conuenit,risulti aliivandosapiant: Illi,inquit,exaudientes,me-
ri negant cum unanimes ad Iasides ' ri,conuenerunt. Tunc Mercuirius iterum con immortalitarem animae babendum, colendamque magnopere exhortatus est. Verum praesagio quodamsturorum eos, qui anima immortalitatem erane
negaturi, mirifice depinxit . Eorum entam, inquit, Oidam deridentes reced bant, in mortis iter praecipitati, ii nimirum, qui in obscuro lumine hoc es, LEAE na Obycura, Cr haeretica conuersantur: qui Uuuet proprio iudicio condemnati, Npou qui voluntarie, aescienter re uni veritati. Alii vero, LEtia Deo,quos parer traacie
adflium, ad pedes Mercurν prostiati, iacebant reluti boni tuli, qui ad pedes magi ri libenter discunt disicenda, γbi er brumilitas illorum pariter, Crsobcitudo clarὀεια bisuli Subleu nsigitur eos, dux humanita iussi generis: pri chi. i. fectὸ nomen asanctis Christo tribuitur sicriptu ris. MichaeaeHEx te egredietur dumquiregat populum meum: huius autem tuumgesserant paHores, e reges Iudaeorum:
a fas es dicere, Mercurius quoquege e ridetur. Ostendebam autem illis,
quonam modo salutem consequi possent sternam,ideoq; sapientiae,=ima pe herae pietatis sermones, eorum aulibus infundebam. Quo factum est,ut illi, qui ad ritam erant praepirati aeteream, uditis ver attextiae γerbis, ex imbriunt Procellis, id eri, ex multarum haeresim sectarum conuenticulis, Cr erroribus, ad pseram cognitionis, aio pistatis via emerserint. Tandem aduentante Vespere,fo-Gracrudo. lis q. radiis occidetibus, longo iam tempore risone perdurame, ut Deo 'atias agerent, de impens ita caelatus diuinae gratiae notitia. praecipiebam. Postquana Vero gratias egerant,quisque in proprium cubile se condebat,avditia diui sapientiaesermonibus, actaέ debitugratiarum aHionibus. Ego autem, ν OG Ionorum memor, ae benefico P mandro gratita, rimandri beneficium inscripsi penetralibus animi; in corde enim condenda simi, quae ad pietatem, γitae salutem De tant: atque adeptus, inquit, quae petieram omnia, rerum natura scire, ac Deum cognoscere, ni in principio risonis petieram, atque ita in gaudio quieui,
ritus eo, quo ummopere concupieram. de corporis somnus, in quo tantarum docorem rerum edodiusfui, animi mei sobrietas extitit: oculorum compressio verus intuitus: silentium tunc meum, bonitatis Decunda praegnatio 'sit enim mibi illud beatumspectaculum non paruae bonitatὼ foec ditas: sermonis prolatio, bonorum geni tura, quia non mea,sed quae 'mander me docuerat,loquutus sum. haec missat contigerunt ex Pymanta beneficio: unde ipse dii lino ab natus spiritu, vetitatis compos essetfius sum. Magna Dei ben Pit Aquae et amper
46쪽
Lib: III. Commentum XIII. 37 Laudes
ς ἶς υ, ω gentili sua patefieri noluit diuinis m, seriis. Quam ob rem o dyWφφλῆ' nimbus animae viribus gratias illi ago. HYMNvs MERC V RII.
Sanctus Deus,pater omnium. Sanctus deus,cuius voluntas a propriss potestatibus adimpletur. Sanctus deus, qui suis familiaribus innotescit. Sanctus es, qui verbo cuncta constituisti. Sanctus es, cuius imago est omnis
natura. Sanctus es, quem nunquam natura formauit.
Sanctus es,omni potestate validior. Sanctus es omni excellentia maior. Sanctus es, omni laude melior. Excipe verborum sacrificia sancta ab animo, & corde debito tibi manantia. Ineffabilis solo silentio praedicandus ab eo, qui fallacias verae cognitioni contrarias deuitauit. Annue, corr*bora me, atque huius gratiae participes effice eos, qui in ignorantia versantur: cognatione qui- idem mihi fiatres,tibi autem filij. Etenim fidem tibi praesto: testimonium de te perhibeo: in vitam, ac lucem aD sirgo. Ipse pater es venerandus. homo autem tuus sanctitate una tecum potiri desiderat, clim potestatem illi omnium, arbitriumque concesseris
Sesse iusitiae partes, clarissime confat, pietate ilicet,sn-yres partes Elitatem, ae rellionem. μη titas autem, aut restitoneriphron, Cr hi Gorgia est infitiae pars, pis sum deo tribuit. suum reia deo tribuit, sui ista, quae fine medio accepit adeo, deo reddit. Corpus quHem, H Plato in Timaeo dissutar, aἶ elementi quatuor; Plato. naturale ieciei eomplexionem a caelembussybaeru', partes axi, nix, quae trabuntur assectibus, a daemonibus, Crani miniarum, fibaerarum Ac primur rationem vero, ac mentem msri parentv isnwnem, ab ipse mundi totius opia De ne nn eoelicolarum,aut daemonum miniserio. Me itas deis vi r haec deo redden- Quid sanctitata, atque haec retributio, sanctitas mincupatur, quam praecedit pietas, id eII, dei paventu agnitio. Sequitur autem religio, id es eius quod deo redditum eR, csidua medit inra, iussa operibus cum iis deo indi Holusibi religatis. Pietas sustitatem excia Pietas. Dis Clitas pietatem eo mat, C ancit: Ritis quoque religionem movet: religiorsus Hitatem. Plato in libelli de sactitate, factum nominat, quod eΠῶν,1 y AE tum, mod rem nou dileἱ ν, prophanum: Deo nams dilectum opus furum, ae tiris δεο e lectus, sinus: opus autem inimicum deo, prophanum; νt nis deo inimicus, , prophanus dicitur. Item,si illum vi, quiod dij omnes amant; prophanum contra, quod omnes oderint amplius,sansitum G pium esse reor, qui silicet circa deorum curam μν situr. Sanctitas igitur, ac pietas, cura eri deorum. Cura autem omnis idem intendit,
47쪽
di deo: hoc maximἡ ad rellionem permiet, qiuae sanEtitatem comitatur, vovendo petit, sacris cando,dat. ., Deo autem petitselsium,cuiferreum debet. S Elum adiicim lue ris appellatur, quod eR mundum, lotum, ac ad aliquod opus sacru gregati . ob causam ecclesia sanEla appellatur, ν Ot., quae lora sit, at s tinctasanguine agni immaculati. . oc: r. Lavit nos singuine,ιο. Ad Ephes: s. Mundauit eam ab operibus mortuis ρ uumsanguinem Similiter s. ad Hem. Hac ratioue a Diuo Aug: Psat spmele niFri iocantur. Sanrium praeterea idem es suodsi mum,munitum, perpetuo sanctum id sabile, ne a quopiam violari non fit, aut ceria debeat. stramurem Cr muros γrbis, est si num. er leges nocamus μηZta, tribunos quos, ararium, er quaesiunigeneris eiusdem. auare, eum ecclesia, fortius mimέ nihil inueniri posit, quandoquet tem ipsast columna erfrmamentum raritatu, non temerόs Ela rocatur; extra eam siquidem veras Stitas Hebraice san- habeni non potest. Apud Hebraeo anstitas, Itydem, nominatur, latita, sauZtimonia, munditia, re aera, diuins Obus dedicata, ars GUecrara. Sic ei crisitur Gene'. benedixisse, ac sancti casse Domitium diem septimum. Exodi,13. Matisca mibi omne Graece sani li- primoge istum. Porro a Gi scis, duplici nomines Clitas nominatur, Osios, Cr Agias: γtras autem dicti sano tum igni cat. sed vos propriό dicitur, qui pietatem, er re-lgiovem colit, quae ad deum pertinet. Agios vero lye appellatiu, qui per simitam vim tutum incedens, diuinitatu essicitur 'ticeps. Cum litur Melisse habeant, cui propriἡ Me nomen magis conuenire potest, qua Vnmo opifici Z ipsi quidem innocens erii ollatus, excelsor coemoti firmus, immotus manens: Vbe M omissisHitatis causa, largitor, origo, fundamentum, erfns. sitiam ob causam clamat: Sancti Viote, 'tri M p quoniam ego I Hussium. Viae Apostolorum princeps ait: Es patrem inuocatὐ eum, qui me acceptione persearum iudicat secundum riuus ivis opus, in timore incolatus vestri tempore comuersamini. Non sine causa igitur a sapientisiimo Mercurio in boebumnosis caeptum eR: Saristas deus, pater omnium, quasi diceret, tu es pater omnis sauBitatis, a quo eR omnis paternitas in coelo CT in terra, Omnὐέ ereatura msanctitas. Sanctus deus 5c pater. Sanctus quidem, innocentiam largiendo, Deus regendo, paterfovendo. Sarustus es, cuius Voluntas a propriis potestatibus adimpletur: Sic etiam legimus in Psal: io2. Benedicite domino omnes Pirtutes eius, ministri eius,qui facitis voluntatem eius. De dei voluntate in e primi ramandri mul-ra dictas M. S an his es qui tuis familiaribus innotestis,sicuti innutuisti Mo Amicidae pros, Abrahae, Me, alijis tuis domesticis: proprium siquidem a micorum G, mutuas L mibari ate se inuicem et Unuare, ae omnia communia habere. Vnde in Dan: is cap. l ' Iam non dicam hos seruos, quid seruus nesse, quid faciat dominus eius. Vos autem disi amicos, quia omnia quaecuus audita a patre meo, notasci nobis. Sanehis es, qui verbo cuneia constituisti. In psa sata scribitur: Verbo domini caeli semisti sunt. in primo rimandri, cum de verbo dei loquerer, de hac re multa dixisse me, momini. Sanimis es, cuius imago est omnis natura. Sane, Dei ilitudinem μmns creatura praefeferre ridetur. De hac autem similitudine in prim I mansi diffrui, rbide dei smilitudine lacutus sum: er po Odum in digresionibus nobis Α- quendum erit. Sanctus es, quem nunquam natura sormavit. Dei diuinitatem misinuat, a quo omnia dependent, Cr coelum, cπ natura: iba vero Dumta , a seipsa totum. Sanebis es, omni potestate validior. Imo a quo omnis dependia potesas Omnis, in7uit, potesas a Domino deo eZ ait Paulus Rom: II. Sanctus es, omni laude melior. Nam laudate eum quantum potestas, ait Sapiens, quia maror m omni laude. Excipe verborum sacrificia sancta, ab animo, A corde debito tibi manantia: quas diceret: Sacrificium deo 'iritus contribulum cor contritum,Cr hui. miliatum
48쪽
harum tu deus non deicies. In ultimo Osee ea te seditur Ityddemus tibi ritulis ti- Abrum nostrarum e exi, loco vitulorum offerimus verba ex corde manantia. In Psal. . dicitur: Nunquid accipiam de domo tua nitulos Uacrificium laudis honorim bis me. Optimum ergo modum sacrificandi nobis enuntiatsapie uisimus Mercurius. Ineia fabilis es, solo silentio praedicandus: Et reuera balsutiendo diuina loquimur: inum nihilominus illorum, caeteris quae dici possunt, maius est, atque praelautitis. Si ergo falsis Lurinas, rere cognitioni contrarias deuitauit; is profecto, cum multa rideat s. um captum excedere,μam agnoscens tenuitatem, paruitatem flendum i potius, quam loquendum putat. Ita silentio bonorat, quod corde intestigere , erHrbo ex rimere nequit. Annue, corrobora me, atque huius gratiae participes estice eos, qui in ignorantia Versantur. Optima oratio, in qua bonum proximi posulatur, in qua petitur, ni omnes, errorum deputo tenebris, lumen γeritatis rideant: cognatione quidem, hoc sit, natura Cr religione mihi fratres, tibi autem filii: etenim tibi, νe primae reritati credo, Cr in Vitam, quam mihi utendia si o dedi si lucem reritatis quam manifesob, assurgo. quippe etim ipse pater, si legitimus, ta omni veneratione di Mus: homo MItem, ago, I pars tui. risi is, cum potestatem is omnium, arbitrium fi concesseris, ni in primo issius libri commento dinum est, sanctitate Una tecum potiri desiderat. Viram quidemniser P mander, pro fa benignitate, nobis concedere dignetur.
Tuderit, in monte sancto die Sabbati. as. Iulii. hora vespertina 1 3
49쪽
TEXTUS MERCURII. ΕVS, atque ipse diuinitas: dico nunc non quod genitum, sed quod ingenitum. Si ergo diuinum sit, essentia est: si deus, etiam super ecsentiam. Intelligibile autem id hoc pacto. Intelligibilis enim deus primus non sibi, sed nobis existit. Intelligibile quippe intelligenti per sensium subincidit. Deus itaque minimh sbi intelligibilis, non enim aliud quiddam existens praeter id, quod intelligi intelligitur Iseipso. Est tamen differens quiddam a nobis, idcirco a nobis intelligitur. Quodsi intelligibilis logos, non tamen deus: sin, ut deus, haud sane ut logos, Verum tanquam discretiuuS actuS.
tando o erilite modus autem cognoscendi, interemendicitum ex motu, tum etiam ex boni natura, isti patet satis:
quemadmodum paulo postrisiuri semus. Venim inprimis duimadversione dignorit nonnulla ab eo positae di-Ztiones, quae sue caligine intestim nequeunt. Dicit enim, deum essesupra essentiam: proin animadvertendum n bis est, quid apud Mercurium essentia dei, quilis diuinitas, qui enitum, Cr ingenitum, quid denique inte nobile, i ex Mercuri, sin enlys signficet. Nam aliunde reste hocstatuere, non esset
legitima re oram Mercuri' interpretatio. Caeterum,non ignorare oportet, Mercurium nequaquam negare sisentiam Huinam, aut deumseipsim non inre uere, cum hoc id- ,
ipse m pusiim, atque apertesteatur ; sed quia haec in rebus genitis nonnustum discrimeninendum, quod plane a deo quam remot-dme babitat; hac de causa, his quas rocilis euus, ait, deum esse quid augustus, fultimius, atque supereminentius. Vnde dialo 'on. Dei, in f, quasi es lentia: quasi diceret, se fassi vocari dei essentiam in prο- fedio eR Donum, pulchritudo, beatitudo, sapientia, aeternitas, essentia, ipsum idem: hoc sit essentia Dei, s licet e loqui, aliud nihil est, quam bonitas, si
pientia, beatitudo, pulchritudo,Hemitas. Profecto fecundum theologorumsententiam, haec a druina essentia realiter non distrepant. Dialogo tr. Κιδ a patre ortum describit,
50쪽
Lib. III. Comment. I. Dialogi et .
h. filium ex patruessentia esseΠnitum. Mens quidem, eX ipsa dei essentia, is,
si qua tamen est eius essentia, nascitur. liaec, nempe essentia, qualiscunq; sit, qu/ppe cum ignorem, quo honest ori vocabulo istam iscem, Iaseipsam syncerhcomprehendit. mens autem, id eHolius dei ab essentia patris nequaquam
clituita est, cilicet realiter; sed illi potius eo modo connexa est, quo solis corpori lumen: quam ob causam a diuinis vocaturθlendor patri, tu subf tiae istius. quoniam aure lius quidem genitus eri, non de nihilo, sed de patris essentia: in igitur de essentia patris, quemadmodum etiam docet Halogo io. Dei,inquit,aetus est eius voluntas, cuius essentia esst velle cuncta subsistere. Et paulo pὸIt de dei cognitione loquetur Cognitio dei, inquit, diuinum silentium est, & intenta sensuum omni una cogitatio, siue applicatio. Qui id intelligit, nihil potest aliud cogitare: qui id intuetur, nihil praeter ipsum aliud intueri: qui id audit, nihil audire post ipsum,nec corporis etiam sui membra mouere. Is profecto abstrahit totam a corpore animam, ec in totam denim dei essentiam transfigurat. Haec profeἷto a Mercurio dicenda non essent, Ii nihil esset istius essentia, aut super eius esset essentiam; esset enim seipso maior, antiquioria sputentior, quod sit abfrdisimum, ne dicam imp sii m. mando ergo dicit de tim Deum esse sis essesi pra essentiam, non quidem intelligit deum, sua essentia esse maiorem; si vja p si Πxi4. omne, quod intelligi cogitari potes. Sed operaepretiii fuerit persticere, i d diremitas apud Mercuriumsignificet: quidue intersit inter diuisitatem, er deum secundum illiusdsStrinam. In 3. 'mandri dialogo abrique ullo omnino loquitur terminorum deleHu.
Deus, inquit, est gloria omnium, est diuina natura, denique est diuinitas, actus, necessitas, finis,renouatio. In s. aute aliquod esse discrimen secidit 1 Ab uitelligentia ricintellectus differt,quemadmodu a diuinitate deus, diu
nitas cium a deo,intelligetia Vero ab homine prouenit. Videtur comunem homi tum opinione resexisse,quae hoc quidem nomen creaturis comunicat. Nam lavi dixi
u, deus asi. a natura dfrepare no potes: hac de cause sic accurate de hs nominibus loquitur: Vade in s.diat dis utaris cum is viqiose est:Audendum sanE id asse-x eo Aesculapi, essentiam, sita inen ullam deus habet essentiam i psum bonum esse. Ita nee dei eqsentiam, nec diuinitatem a deo disseris asseris,
sed cabulorum ostendit disserentiam, cum aliter deo, aliter νero non congruans; etenim esse, Cr essentia in nobis idem non siwnt: in deo autem prorsus idem inicut in primo P mandri di mutaui. Diuinitas praeterea in nobis sit accidens in deo προδ, eR illius Iulsauria. hae de causa dixit,diuinitatem a deo, scuti intelligentiam ab homine, praue vire: quasi diceret, quidquid diu tatis in creaturis reperitur,stu nominis ur,a deo manare, talium non eyl. Dicamus iam quid signifer ingenitum, Cr posea quid genitum. Ingenitum Porro,de hac materia abunde in primo libro locutomus nune Mercuri, ponam sen- in tentiam. Pater egitisnus, Cr venerandus deus, ingenitum principium, a Mercurio ν catur. Sic enim loquitur s. dialog: Unicum, inquit, Sc ingenitum Principium,in- genitus.
comprehensibile est phantasiae. Et in fine illius diat: Ipse est, inqiiu, quod
nunquam genitum. Et in S. clarissime: Primus omnium, ait, verE sempiter nus, immortalis,ingenitus deus, omnium author. Et dialog: i . Genita non
a seipsis, sed ab altero fiunt, inquit. Quaecunque igitur gignuntur, Proce dunt ab altero. Est ergo quis factor istorum, atq; is ingeni rus ; Vt genitis antiquior sit; genita enim diximus ab illo fluere. Nihil autem praeter in-nenitum genitis potest esse antiquius: ipse quippe est solus ingenitus, Ius sapiens niuersia, ira est ergo, atque nera Mercury theologia, quae patrem