장음표시 사용
611쪽
Ge. Phil. 8, 10, M. huius industriam maxime quidem vellam,
ut imitarentur ii, quos oportebat: seeundo autem loco, ne auerius labori inviderent. P. Caec. 9, 23. maxime fuit optandum Caecinae, recuperatores , ut controversiae nihil haberet: seeundo loeo, ut ne eum tam improbo homine e tertio, ut cum tam stulto h
Cie. p. Rabir. Posth. 12, 33. si per cum reduetus insidiose r dissem, me Miliori maxime, sed proxime illium quoque fefelliis aem. Erneatio, qui verba proxime fauere coniunxit , nee s xium videbatur proxime me. At proxime est Proximo, secundo Ioco. Varro de Re r. 2, R I. in quo genere puri maxime oues, d inde curae. Plin. Ilist. n. 9, 16, 23. gustu otii maxime, dein modisis imbribus gaudent alunturque. Coli et . 5, 6, 4. sed vitem maxime popuIus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus. Plin. Hist. n. 37, 12. 75. Dura oblonga maxime probatuor deinde quae voeatur lenti lar postea egeloides et rotunda. Columell. 6, 3, 6. probaturque maxime ulmea, postea fraxinea et ab hae populneat ultimae sunt ilignea et quernea. Columell. 6, 3, 3. eae probantur maxime ex milio, tum ex hordeo, mox etiam ex trities. Plin. Hiat. n. 18, R IT. post elisum maxime laudatvr eretieum, mox aegyptium. 12, 28, M. ιaudatur hammoniaca minime, moae aegyptia, dein syriam. ColumeIL 3, 12, 5. Saaema maxima probante eolis ortum, mox deinde meridiam, tum oecasum. Varro de Re r. 2, 11, 1. quod au em maxime perpurget, est 'equinum , tum asininum, dein bubuium, tum caprinum.
26. Illi dicendi generi, in quo, quod plurimum va
let, reliquis per Vocabulum maxime praeponitur, eae quoque dictiones annumerantur, in quibus agitur de eo,
quod ut fiat aut fieri possit m iaci me est optabile. Quare opponitur sententia, quae declarat, quid fiat, si illud maximum non possit fieri. Significat igitur maxime
id quod potissimum, si ullo pacto fieri potest Omo lita, iam Eebaten. Vide Labrum et citetium ad Sallust. Iug. 35, 4. Hergogium ad Caes. Beli. civ. 2, 39.
Sallust. Ing. 46, 4. persuadet, uti Iugurtham maxume vivum, sin id parum procedat, neearum albi traderent. 35, 4. imperat, pretio - insidiatores marinae paret, ae maxume oceuue, sin id Parum Proeedas, quouis modo Numidam interseiat. Diuitiaod by Coosla
612쪽
27. Brissonius de Verbor. signis. p. 808. Ainterdum inquit. vocem hanc ita accipiendam moneo, non quasi alias et cessante eo idem iuris sit, sed tamquam alias idem non sit: ac proinde idem Vulet quod utique seu ita demum , veluti I ig. 41, 3, 9. DSuccipionem recipiunt
maxime res coryoriales: quod Don ita accipiendum est, quasi et tu corporales usu capi possint, sed quasi corporales solae. Sic Dig. 25. T. 3. in concubinalia poteriesse et tiliena liberia et ingenua, Fed maxime ea, quae Obscuro loco nata est, Vel quaeStum corpore fecit. id est eum demum. Ita torquere vocabula solent iurisconsulti. Nam illis in locis nec Gaius nec Marcianus excessit vulgarem usum. Ille enim composuit verba recipitium maxime la. e. plenam usucapionemr hic autem dixit, etiamsi ingenua mulier in concubinatu esse
posset, id tamen seri posse per testationem, quae in s
mina cibscuro loco nata non esset necessaria. Est igitur
maxime id quod dicimus unbellinxi: quod alio exemplo
1. Quae de natura et formatione verbi magnopera narravi, ea omnia etiam ad miaximopere spectant. Antiquissimum tempus ignorasse videtur vocabulum compositum: nam quae apud Plautum et Terentium leguntur exempla, plenam operis sive studii notionem in se
habent, neque in uno illo Terentii loco , in quo adve hium admitti posset, consentiunt antiqui libri. Quando
utrumque vocabulum in unum coniungi unoque accentu
gravari coeperit, vix poterit demonstrari. Plautus eodem modo, quo studio maximo Stich. 1, 3, 45. dixit, etiam separatis verbis loquutus est maxumo Vere sCas. 5, 4, 14. , et transverso ordine Vere maxumo Mil. 5, 1, 75.
Pseud. 3, 2, 107. Most. 3, 2, 65. Stich. 1, 3, 93. neque aliter Terentius Eun. 3, 3, 27. Phorm. 5, 1, 33.
Terent. Heaut. 4, I, Ia. miministin me esse grauidam et mihi te maximo vere interminatum, si puellam parerem, nodia tolli Ita eodex halenaiar duo, quos Fuernua nominat, maximo προ-- disere. Miror Bonileium, qui edicere scripsit, non respexime ad Plaut. Pera. 2, 2, 19. de quo vide p. 578. Utroque in Ioeo certo aeribenda videntur integra nomina. Ceterum maximo opere dicere sive Misere est ais naehdrue iactata duo s
613쪽
2. Quae verba cum magnopere Praecipue ac Proprie coniungi diximus, ea etiam concordant cum od ver-hio superlativo. Sunt ea, quae animi opera et affectus significant.
Cie. ad Fam. 10, 26, 3. quamobrem si quid operis tibi etiam
nune restat, id maximopere censeo persequendum. 3, 2, 3. a se . maximopere pro Nostra gumma coniunctione - etiam atque etiam quaeso et peto.
Liv. 42, 57, 3. maximopere in igne ferentes, non Iatam Pheraeis opem. In his indigne ferre pro uno verbo halteri debet, ne maximopere ad adverbium appositum existimetur. In ceteria libris Ciceronis et Taetii et utriusque Plinii et Quintiliani laustra quaesivi exempla.
Vide IILRcvLE. Nunc unum hoc addo, me, quod praefixum est. non uliud esse, quam quod in mel pronominibus adiicitur, et ut Lambino visum erat, etiam
praeponilur. Vide ad Cic. Acad. 2, 16, 51. Est vero med , apposita littera finali, de qua saepe iam loquuti
sumus. Neque vero inepta videtur eorum sententia, qui me et Is ex eadem stirpe esse generatum existimabant, quae pronominibus originem dedit. Mirabiliter aulem fallitur Hariungius, qui in libro de Casibus p. 122. dicit, i in met esse alterum pronomen Encliti cum tecum me compositum. Quidui statuamus, ut omnia tria pronomina adsint, e esse tertiae personae pronomen l
in linguarum usu interdum factum est, ut scriptores antiquis iam lemporibus significationem vocabulorum, quae propria et primaria erat, relinquerent, et translata notione magis et prius uterentur, quam ad primitivum usum redirent. Id potest exemplo verbi minime demonstrari, quod quum duplicem habeat significationem, alteram qua non tollit rem, sed minime exiguam et omnibus minorem indicat, alteram qua n sat rem eamque reiicit. Ilaec , quae erat ex illa nata deo quo recentior, ab antiquissimis, qui nobis eXstant, Scriptoribus iam usurpata est. Nam locum, in quo minime reddere debeas im geringsten Grada, iam μω
614쪽
nsesten, nullum invenies in Plauti, nec in Terentii eo-moediis , nec in reliquorum poetarum fragmentis. Nos vero ab origine persequamur usum, et posteriorum consuetudinem primum illustremus, deinde ad translatas significationes antiquissimis eXemplis comprobandam
transeamuS. Vnum habemus locum Terentii, quo id, quod dixi, refelli videatur. Ad. 5, 4, 27. Deerit Z Id mea minime refert, qui sum natu maximus. Tamen quum iu reliquia omnibus Terentius unam adhibeat signiscationem, nihil impedit, quin reddamus i dies tram fur mieli par nichis aus, da teli der alteste bin. Neque asseret potest Plaut. Capt. 3, 4, 107. tibi is nune est ' ME. Vbi ego minime atque ipsus se usu maxume. Nain falsa esset intorpretatior wo Ah am is disten gem bis, er amIiebum ist. Dicit enim Hegior ibi est Philocrates, ubi eum
I. 1. Primum igitur minime est minimum, minusquam omnia alia, conditio vel res omnibus inferior et maxime parva: im gerimaten Grade, iam menig sten. Non negat esse rem, sed infimo loco eam collocat. A quo hoc modo coniungitur cum adiectivis et adverbiis et verbis.
Cie. ad Fam. 14, 13. et quod in miserrimis rebus minime mi- aerum piactis, id facis. Liv. I, 25, 2. itaque ergo erecti inspexisique is minime gratum spectaculum animo intenduntur. Cie. do Oss. I, 42, 150. minimeque artes hae probandae, quae minisιrae sunt voluptatum. Cie. Orat. 66, 222. ged nihil tam debet erae numerosum quam hoc, quod minime apparet et valet plurimum. P. Roac. Am. 38, 112. quod tonna ossicii) minime videtur grave iis, qui minime ipsi laura sunt. Coniungo adverbium cum verbo.
2. Augetur vis sententiae aut comparatione, quaecum eo, quod umquam fieri Possit, instituitur, per Particulam quam, hoc est, quam seri potest, aut addito genitivo Omnium.
Ge. do Osr. I, 31, ID, si non de re, at quam minime in Geore facere possimus. Cornel. Timol. 3, 3. Cic. p. Rosc. Λm. 34, M. ad te minime omnium pertinctat.
3. Contraria notio maxime cum minime collata oratoribus saepe praebet materiam antithesis formai dae. Haec vero subtiliorem distinctionem exhibet, quando
615쪽
id. quod maxime seri dicebatur, in id transmulamus.
eui in Degalione minimam partem tribuamus.
Cie. ad Fam. 3, 10, n. quae de hominum - erga te nudusseribis ad me. minima mihi miranda et maxime ineunda ae=d runt. de Nati d. I, 3, 6. Prum minime ride mur, tum maxime philosophabamur.
Cie. Bruti 17. 207. mihi placebat Pompeiata maximet. Bel d eam . minime displicebat. de Oss. I, 31, II ud. n. E.
4. Quemadmodum vocabulo miaxime ea res des gnari solet, quae inter reliquas Praecipue est nominanda. ila praemissa negatione recentiores scriptor per minime eam rem not.baut, in qua aliquid imprimis erat negandum: ubi Germani dicunt am ιυωωM-.Senee. de Bene . I, 2, t. mulius. rei, minime benefleio m. honesta largitio est.
5. Non minime negatione contrarii plus signifieat quam dicitur. Quae est λιτοτης rhetorum. Intelligimus enim et PrasciPue. Sed non multa inveniuntur huius
gerieris uXempla. Cie. de Orati R is, 322. est id quidem in totam oraιIonem
eonfundendum, nee minime in extremam: sed tamen multa prin-eipia ex eo genere gignuntur. Olim legebatur ia Nerein. 4, 56,126. nidi enim vos in Me non minima, quum testea diaereari,
6. Cadentis latinitatis consuetudo minime adhibuit adnumerum minimum, ut qui certe ad rem necessarius videretur, desiniendum. Quod veteres minimum cli-Xeruui. enim wenis lena. Beroaldus hunc dictionem uni Columellae propriam putabat: Sed aliis communis fuit. Apud Celsum 2, 8. p. 75, 23. ubi nunc --nimum legitur. Targa in mediceis codicibus minima invenit, fortasse ex librariorum consuetudiDe. Cf. Base
thii Advers. 59, 16. Rhodii Lex. Scribon. p. 410. al-dingius elium apud Quintilianum hanc formam farriposse ad 5, 10, 6. iudicio parum circumspecto arbi
tratur Columell. 5, 10, 17. ita ut minime dies vigilui quinque ad brumam supersint. 5, 10, 13. temas nuees in trigonum attitvito, tit nux a nuce minime palmo absit. 5. R I2. sed id minime bis anno arari debet. I, 6, 6. de Arbor. 24. Scribon. Coin a. med. 2, 15. ambulat malia passuum minime duum. 3, 20. Divitigeo by Coosli
616쪽
II. 1. In familiaribus sermonibus alter est natus dicendi modus, quo minime negationi inservit. Etenim negaturi aliquid asseverationem eo mitigare solent, ut rem, quae negari debet, non omnino tollant, sed ad minimum reducant. Vnde dupleX sive ambigua prodit
forma. Nam aut contrarii notione intendiaut negationem sic, ut minime plus efficiat quam non, aut cohibent negationem vel modestiae vel incerti iudicii caussa. Hoc modo Germani verbis gar niesu et severe negant, et mitius gravem negationem eX primunt, quae est ebennitat. Illa autem significatione, qua mi ime est nequaquam, im geringsten nichi, hoc adverbium conivnsitur adiectivis, adverbiis, verbis. Non honestum et inhonestum dici potest maiori cumrvi minime honestum. Qui veto liunc negandi modum concedere nolint et erant qui negarent), videant, quomodo explice ut Cic. de Div. 2, 64, 1d3. Galde Heraclitus Obδcurus, minime Democritus: num igitur conferendi 8
Plaut. Capt. 2, 2, II. ne patri - decere videatur magis, me saturum servire apud te sumptu et vestitu tuo, potius quam illi, tibi minime honestum est, mendicantem uiuere. Terent. Ilec. 1, 1, 33. quibus est minume aequom. Cic. ud Fam. 13, I, I 5. sio a me hoe eontendit homo minime ambitiosus, minime in rogitando molestus, ut nihil umquam magis. de Auite. 12, 40. turpis enim exeusatio est et minime aeeipienda. Plin. Εpiat. 10, 20, 3. praeterea quaedam minime legitimis sumptibus erogantur. Terent. Eun. Prol. I. ει quisquam est, qui placere studeat bo-' nis quam plurimis eι minime multos laedere. i. e. quam pau
Plaut. Mil. 3. I, 52. misvme sputator, Semiator sum, itidem
Plaut. Mil. 4, 2, II. quia enim loquitur laute et rataime somdide. Cato de Re r. Prael. 4. minimeque male eogitantes sunt, Pi in eo studio oecupati sunt. 1I Plaut. Poen. I, 2, 1I4. damnum, quod Mereurius minime, amat. Most. I, 3, Ila. minime feceris. Rud. 4, 7, 19. Stich. l I, I, 27. tamen si Deiat, minume irasci deeet. Sallusti Cat. SI,
I, ita in maxuma fortuna minuma licentia est: neque studere neque odisse, sed minume irasci debet. De horuin verborum construetione magna erat virorum doctorum dissensio. Κri-
inius reprehendit Hormium, qui minume ad irasci retnierat, et ipse explicuit: et studere et odisse dedoeci, sed multo tui
617쪽
nus Meet Ieasei. Uterqne aliquid veri vidit . uterquo aligna ex parte lallitur. Neque enim ratione caret id, quod Heret
gium in voe. sed offendit, et negativam gententiam iuro teret Κritgiuar at non est gradatio, sed Praecisa negatio, nec in nime significat multo minus. Distinguero enim nos oportet rationem grammatteam et logicam. Logiae vixim cohaerent πω nime deeet. grammatico minime issest ut Plauti exemplain monstrati atque ex hac grammatica ratione recte opponuntur verba extrema. Est igitur sententiae decet non studere, non odisse, sed omnino noli irasci. Cie. do Nat. l. 2, 10, 26. hue vers aer, clui natum est maxime frigidus , in me est expers e loris. Illa vero, et muta quidem calore admixtus est. Notandus eat modus, quo Livius unam rem Eximendam vel negandam designat. 22, 5I, 6. sub terra uiui demissi sunt in eum staxo eonseptum, iam ante hostiis humanis, minime rom no sacro imisutum. 22, 18, 8. sinus ex iis, minime romani ingenii homo , - comites araeguituri
2. Haec gravior negationis vis minuitur voculationea particula in nomen, cui illa adhaeret, translatat quem in modum Germani et es ist gur nichi nom. et estat gar nichi nothi g sono distinguunti Et sunt quavdam verba, quae pro erie assumunt adverbium hoc quidem sensu: velut I m ime Opus est, minime miror, minime saeFe, minime mulli. i. e. non admodum mulli.
PIin. Epist. 2, R I. nec refert, quemadmodum acciderit, ut homo minime familiaris e narem apud quemdam, ut sibi' videbatur, lautum et diligentem. Caes. B. gall. 2, 33. qua minime arduus ad nostras munitiones adgemina videbatur. i. e. gar nitas steti. Liv. I, 25, 2. itaque ergo erreti suspensique in minime gratum spectaeulum animo intenduntur. Terent. Hee. 3, 3, 49. hune minimest spua in hoc re adesse.
Ad. 4, 4, 17. Plauti Rud. 2, 6, 21. pοι minume mirer, nanis si 'aetast uti. Capti 3, 4, 13. Terenti Heauti 3, 2, 14. Hee. 2, 1, 23. minis
que adeo mirum. i. e. und ea tat aueh gar nitat is derbari
Cie. Verr. b, 34, 88. minime mulli remiges et milites deerant. Atque ita etiam Liv. 31, 8, 8. ex eo exereitu - ut quisqvs mi nime multa stipendia haberet, legere. i. e. sie einer eben nichiviale Kriegnahre gedient habe. Inepte redderem die menigat Missiorer quod recto sit in Cornel. TimoI. 3, 3. Duilired by Cooste
618쪽
mea. B. DIL I, I. minimerus ad eos meretitores saepe com
3. In responsionibus minime negat Vel pure reiiciendo id, quod est quaesitum, Vel resutando et respuendo. Interdum etiam non antecedente interrogatione: saepius post imperativum. Modo reddi potest nein, modo geruos nichi. In colloquiis si quis quaeronti respondet, additur scro caussa illius negationis.
Plaut. Men. 5, 9, M. dic mihi, tino nomine ambo erratis n. Minime r num etc. Curc. 1, 3, 50. Mil. 4, 6, 2I. Toronti IIec. 5, 3, 16. sed eos 2 P. Minume equidem: nam hodie mihi potestas haud datast. Me aut. 4, 4, 20. etiamne tecum hie res mihi est 'su. Minime: tuum tibi redito. Cic. nil Att. 8, 9. Num igitur peccamus ' Minime vos quidem. Sallust. Cat. 5I Q. Plin. Epist. 2, si, Φ. PIaul. II t. 5, 1, 48. surge. o. Minume. Baceti. 1, 1, 54. manum da et sequere. PI. Ahia minume. Poen. 5, 5, 56. rapiamus in iiis. NA. Minume. Terent. II caul. 1, I, M. tit istos rastros interea tamen appone, ne labora. m. Minime. Plaut. Men. 5, 7, 45. GFid te habitabo, es quando ibis, una tecum ibo domum. ΜΕ. Minume. Truc. R 4, 20. Bacch. 5, 2. . De t. XI. Minume. Most. 3, 2, 4. nune dormitum iubet me ire. Minume. Secum loquitur. cs. Stich. I, 2. 16. II audprobabilis est interpretatio, quam critici adhibuerunt in emcndando loco Cic. de Fin. 5, 3I, 93. Scripsorunt enim : quia hoc dieit 2 Stoies sei ieet. Minime. et cxplicuerunt hactc verbis rininimo hi soli id dicunt. At vocabulo minime nogatur omnino Stoicos ita dixisse, non tantum aDIos. Excidisse, idotur lio a. nomen oti similitudinem litterarum, et scribendum: Stoicis solis licet. Minimer seu isti ipsi etc.
4. Augetur in his responsionibus vis orationis adiuIicta particula pero, et magis etiam nomine gentium:
de quo Paullus Diaconus: minime gentium dicebant Pro eo, quod est Omnium gentium iudicio minime viae faciendum.
Cic. Tusc. I, 6, 10. An tu haec non credis' Minume vers.
Plaut. Trin. 3, 3, 24. minum, minume hercle vero. Plaut. Morc. 2, 3, 83. quid si Qitur reddatur illi, unde empla est Z DA. Minume gentium. Poen. 3, 3, 26. ita illi dixerunt, te quareitare a museis. eo. Minume gentium. Terent. E . 4,
619쪽
5 Minime oelia dicitur omnino non velle, Pro
Sili, nolle. Terent. Eun. 2. 3, 42. quum minime vellem. Plaut. Capti g. 4, 10 . vd. p. sus. Cic. Acad. 2, 4b, 138. quod minime ovilia.
An compositum vocabulum mini Pere umquam in usum venerit, valde dubium est. Aliquando veteres Latinos minimo vere, ut miaximo vere, pro adverbio usurpasse uno Licinii Macri exemplo constat. Nam Priscianus ex eius Annalibus affert p. 704. non minimo Oseere militea quiεις volebam esae. Minime oelia dici,
Ex usu vocabuli MINIMUM eae tantum significationes nobis sunt considerandae, in qitilius hoc neutrum adiectivi pro adverbio usurpatur. Eae autem sunt duae. 1. Ponitur minimum pro m inae cum verbis r sodviX reperies locum, in quo non agnoscas auctam nolionem verbi parum, il sit admodum Parum, εὐπ wenis. Hunc usum antiquissimi poetae et oratores ignorant, nec Cicero umquam ita est loquutus, nisi ut accusativias
adiectivi intelligeretur, vel uli-Gale re, ne minimum quidem pro ne in minima quidem parte. Cum adiectivis cotiiunxerunt poetae suo quidem iure.
Cie. ad Fam. I, 9, 23. non modo praemiis, quae apud me minimum Malent, sed ne perieulis quidem compulsus. ad Att. I 13. nosque quum multum lateras, tum non minimum idua eumque martiae eo Orentur. Acad. 2, 18, M. an non videmus hos usu venire, ut quos numquam putassemus a nobis internosia pomae, eos eonsuetudine adhibita tam facile internoseeremus, uti naminimum quidem similes viderenMur. Horat. Epist. I, et . e actis minimum distantia.
In Cie. Epist. ad Fam. 3, 3, 5. codie , etiam medicens, praebent quam minime imminueris: nec aliter de Oss. 1, 3I II Liv. 32, 17, 4. ea, qua minimum eredidisset, resistebant hostes. Plin. Episti 3, 5, 11. deinde gustabat dormiebatque minimum. Quintil. 10, 1, 4 . quae minimum ab usu quotidiano recedant. Diusligod by Coosl
620쪽
Horat. Garan. I, II, 8. ecima diem, guam minimum credula
2. Poetae adeo pro negatione simplici non etiam minimum dixerunt.
Horat. Carm. 2, 6, 18. amlaus Auton, fertilia Baeeho, minimum fatemia inuidet uvis.
3. Cum nominibus, quae numerum indicant, Latini hoc adverbium coniungunt, ut Germani wenigalens ad significandum eum numerum, qui inter alios tamquam necessarius aut certus teneatur. Etiam in constituenda rerum magnitudine sic solutur ea, qua nulla minor locum habet. Barbari dicunt aes minimum: eIegantiam autem, quam isti formae Burmannus ad Qui util. 5, 10. p. 396. tribuit, non agnovit latinitas antiqua.
Varro do Re e. 2, 1, 12. ita sunt Omatos partes minimum setoginta et una, et quidem necessuriae. 3, 3, a. harum singula. genera minimum in binas species dividi possunt. Q nintil. I, 10, 5. eerta quaedam sententiae comprehensio, quae eae tribus minimum partibus es tat. Cicero do eadem rittit,ci mitione in libr. do Inv. 1, 34, 17. partim non plus quam in trea portes posse distribui putauerunt. Sed S, 14, 6. mihi - tres summum pa teo uidenturi ulli roiicit quatuor et q linque partes ratio in tionis. Quae facile possunt inter se conciliari r in ultero ettim loco tres purtea censet nocossarius, in ultero plures non necessarius. Pomp. MeL 3, 6, 2. adeo ogri fertiles, υι - septem se minimum, interdum plures etium messes ferant. Quintiliavi ver ha 9, 4, 124. non sutia emendatu esse, iii telligimus ex iis, quae antea de periodis uniua membri uti auetoro dicta sunt. Quum minimum in modum verborum quum maxime dixit Plin. Hist. n. 18, 16, M. id sexies euenit per annos, quum mini
Celsus 2, 8. p. 75. is morbus erit ιongissimus minimumque annuus. Antiquae editiones minimeque, quod revocavit Krausius. Sed vide p. 610.4. Non minimum vulgari, ut Videtur, sermone, qui negatione contrarii plus significare solet quam enuntiatur, pro admouum, Malde dictum est: sed exempla frustra quaeres in elegantiorum scriptorum libris.
Varro de Re e. I, 2, 18. eae capraeὶ enim omnia novella
sma earpendo eorrumpunt, non minimum vites atque oleas.
Haec tu calloquio ferri poterunt. Cornel. Dion. I, 2. habuit Duiligod by Corale