장음표시 사용
81쪽
Cie. In Vere. 5, 55, 143. retineri enim putatis oportere sinis ἐλbertatis non modo hic, ubi tribuni plebis sunt, tibi ceteri magia stratus, tibi forum plenum iudiciorum r sed' tibicumque ιerrarum it gentium violatum ius revium romanorum ait, statuitis id pertinere ad communem eatissam libertatis et dignitatis.
Plaut. Baech. I, I, II. ut hic accipias Potius aurum, quam hinc eas eum milite. Men. 2, 2, M.
2. Adduntur adverbio ipsa locorum nominat quam sormam grammatici quidam falso nomine pleonasmi appellarunt. Cum genitivo nominis, quod locum designat, nectitur hiG secundum eam rationem, quam grammatica doeet.
Virgil. Ecl. 3, 12. aut his ad veteres fagos. Aen. 3, 616. his me immemores foeti vasto Cyclopis in antro deseruere. Stati Theb. I, 414. his in sinibus vestris. Cons. Dorvii l. in Observat. Inisc. T. I. p. 174. Plaut. Mil. 2, 3, 2. seis me vidisse hie proxumae vieiniae Phi- ωeomasium. Turent. Phorna. I, 2, 41.
3. Locus saepe simul viciniam complectitur, et vel urbem, vel regionem, vel terram intelligimus, id quod iam in exemplis ola Paruit ante appositis.
Plaut. Cist. 4, 2, 42. ecquem vidisti quaerere hie amabo in hae regione cistellam eum trepundiis. Terent. Pliori n. I, 2, 45. modo quamdam vidi virginem hie vieiniae miseram. Λndr. I, 5, M. quis hie ιoquitur 't Heaut. 1, I, 2. agrum in proxumo hic mereatus es. Ad. 3, 4, 6. utinam hic prope adesset alietibi. Plaut. Baccli. 1, 2, 3. nam ita me di ament, ut Lyeurgus mihi quidem uidetur posse hie ad nequitiam adducier. Terent. II eaut. 1, 1, M. est e Corintho hic advena anus paupercuta. Ilec. I, 2, 22. modo quae narravit mihi hie intus Baectis Plant. Men. 5, 1, 23. an mos est ita hie, peregrino ut advenienti narrent subulas r Terent. Heaut. 2, 2, 3. sed Dereor, namulier me abs te hie eorrupta sit. ubi nulla erat caussa, cur nothina corrigeret me absente hine. Cic. ad Fam. 6, 21, T. hio tui omnes ualent. Terent. Ad. 2, 1, 15. hie propter huno adsiste. Formulae sunt hie apud nos Plaut. Haculi. I, I, 49. hie inter nos PIaul. Poen. 1, 3, 31.
4. Sed Mistinguuntur diversi loci quicumque hac de nimis e, ut ulter, quasi ita eo ipsi ad stemus,
in imum designetur, alter ei opponatur vocabulo illic.
Simili modo opponuntur hic - alibi pro alibi - alibi
82쪽
IIIC. 77dieta. Et formula est hic Mic pro multis in Ioeis,
Terent. 2, 6, 27. nam si hia malist quidquam, hem idie est te rei eaput. 4, 3, 5. Vellei. Pal. 2, 49, 3. alterius dueis mussa melior videbatur, alterius erat Irmior. Nio omnia spe Hosa, illis vialentia. Virgil. Ge. 1, 54. his segetes, silla veniunt serieius uvae, amborei fetus utibi. Plin. Hist. n. 10, 5R 71. nee tamen in hoe mangonis quidquam totum placet, hie elvne, alibi pectore tantum laudialia. eons. Tom. I. p. 227. 0vid. Met. 7, 581. He illis tibi mors deprenderat eahalantea. Plauti Mosia 3, 1, 76. foenus imio, foenus his.
pior locus vocabulo illic, longius remotus per hic designatur. Manet ipsa distinctionis nota, non eX loci situ ormatae. De quo pronominis usu multi disseruerunt. Vid. Ρerigo n. ad Sanctii Min. 2 9. p. 276. Cori. ad Plin. Epist. I, 20. 21. Drakeuhorch. ad Liv. 24, 29, 3. 6. Demonstrativa vis particulae augetur addito alio
nomine eiusdem geu Eris. Plaut. Poen. 4, 2, 20. haee quum hie uideo seri, erucior etc., 5, 3, 16. quando his hie adest.
T. Ob illam vero simplicis distinctionis rationem fieri poluit, ut ipsum hic pro illic poneretur et absentes res
fingerentur eSse praesenteF. Virgil. Aen. I, 16. hie illius arma, hie eurrus fuit. Ad haec Servius: Mura creberrimur adverbium pro adverbio posuit, praesentis loei pro absentis: debuit enim dicere illi e. Cornet. Attic. 2, 3. hic ita vixit, ut universia Atheniensibus merito esset
8. Proprie usurpatur Luc ab eo. qui de suis rebus et de iis, quas manu tenet, eX suo loco loquitur.
Plaut. Bacch. 4, 9, 66. ut seias, quae hic seripta sient. .
9. Quod de loco dicitur, transfertur ad ros, id co- . quo fuc significat in hac re, hac in parte.
Plaut. Mil. I, I, 28. at indiI enter hie eram. Merc. 2, 2, 36. lud setis nune tu me hic, opinor, Demipho. Et ita intelligendum Men. 5, 2, IR Rud. 2, 3, 13. nempe rem diuinam Dissiliaco by Corale
83쪽
saeuishἰe. Terent. Item. Φ, g, a1. his me magi Nee essem. i. e. de hae re. Cic. in Verr. Act. I, 16, 4s. his si quid eruqmnism. in Pis. 7, 1, hic vos etiam crudeIiores. ubi Oeellitis corrigendum existimavit hoe. Contra Idem Orellius bene reis voeavit de Fati d. I, J6, 101. quanto melius haec vulgus. ubi IIei orsus hie ediderat. Terent. Andr. 4, 1, 12. hie tibi opus est, non eremturr illis tibi optis est, ibi verentur. 4, a, 5. Deile hie ptus mali est, quam illie boni.
10. Salis constat, quo modo locorum vocabula ad tempus reserantur. Itaque guc quoque de tempore usu γPatur et ponitur pro nunc. cf. Bremitis ad Cornel. Mili. 3, 3. Εum. 4. 3. Saepe notio ambigua et Ioci et temporis rationem complectitur. Sed quum haec demonstratio maiorem vim distinctionis in se habeat, plerumque iucab initio enuntiationis collocatur.
Terenti Heau. 4, 4, 20. ettamne laeum hia res mihi est . Terent. Ηeant. 2, 3, 38. hia selae potuit stit nusquum alibἰ,
Clinia, Do studio vitam mam te absente exegerit. Cic. p. Sext. 5, 12. hie ego quid praedicem, quibus hie rebus consulem ad rem gerendam exeitarit Z in Catil. I, 10, 26. hie tu qua laetitis perfruere 7 3, 9, 21. hic quis potest esse, Quirites, tam aversus tieero - rei neget, haec omnia, quae videmus - deorum immo talium nutu atque potestate administrario Tibull. 2, 4, 1. hiemihi seruitium uideo dominamque paratam e iam mihi libertas illa paterna, vale. I, 1, 35. ubi cod. commel. substituli nune. Seneea Herc. t. II*. inveni dism, invisa quo nos Hereulis vim tus iuuetr me pariter et se vinea r et eupiat mori ab inferis re- .ersus. IIte prosit mihi, Iove esse genitum. Stati Silv. I, 2, 49. hie, Erato tueunda, doce.Wagnorus P. 488. observavit a Virgillo hla fere in arai et In ipso orationis Initio eouoeari, et in atque hie Etiam thesin ictu gra ari.
11. saepe si, ut in oratione luculenta verba hic quum coniungantur vel ablativi addantur, et ut' peu' pleonasmi formam componantur hic nunc, hic tum: de . quibus postea dicamus. Sed cons. Burmann. ad Phaedr.
Cie. Tusc. 5 , 20 , 60. hia quum quidam familiaria toeans
dixisses etc. de Fin. 2, 1, I. hie quum uterque me intuereturete. In orat. Pro Cluent. 18, 21. mutata nunc Ieguntur verba.
84쪽
Comes. Miu.'l3, 3. his quum erebri offerrent nuntii male rem e νece Darium ete. Eram. 6, 3. his in respondendo Epaminondas tim de reteris peroraua, Postquam ad uis duo opprobria perriserit - dixit etc. Corael. Εum. 4, 3. hie equitibus profligatis, interfecto dure oviem - pedester exercitus in pacem ab eo petiit.
12. Nec tantum praesens tempus Sive id, quod ad rem praesentem altinet, hoc modo designatur, sed etiam praeteritum, quod cogitatione attrahitur et praesentiae quasi lumine collustratur. Quare hic pro lum dici putabimus, quemadmodum Graeci ἔνθα pro τοτε usurpant.
Servius ad Virgil. Aen. I, et28. his, ι-er est ergo aduerbium
Terent. Rec. I, 2, M. hio, animus partim uxoris maerisordis devincius, partim vietus huius iniuriis pauliaιim elapsust Baeehλῶ. ubi cons. Donatus, et ad Andri 2, a, Id. Cie. in Verr. Act. I, 8, 23. hie alios negasse aude e , esios r spondisse etc. Vere. 3, 28, 69. hie ius flentes rogum atque orare coeperunti Acad. 2, 4, m. hie Catulus, Etsi heri, inquit, id, quod quaerebatur, pene explicatum est ete. de Orat. 2, 50, 202. de Re p. 1, 30. ad Fani. 3, 8, 6. his ego multa simul eoo- eaui. Catuli. 44, 13. hic me gravedo frigida et frequens tussis quassarit. Virgil. Aen. 2, a86. atque hie successu ex sultans animisque Coroebus - inquit. I, 728. hic regina gravem gemmis avroque poposcit - pateram. Reliquos Virgilii Ioeos notavit Wagnerua p. 487. qui tumen hunc usum, omnibus scriptoribus communem, solia pootis, et imprimis Virgitio proprium adscribi iubet. Vid. Burmann. ad Valer. FIace. 1, 535. Saepe aequitur inquit. vid. HeindGL ad IIorat. Sat.
Cic. P. Cluent. 20, 56. Aio tum Fabricius non modo ad me meos vicinos et amicos, Alatrinates, non adduxit, sed ipse iis neque defensoribus uti postea, neque laudatoribus potuit. 19, 49. hie tum Fabricius - frequentes eos ad me domum adduxit. 27, 3. hic tum Oppianisus non magno opere pertimuit. in Verr. I, 26, M. his tum alius ex cuia parte. p. Sext. II, 25. hie tum
senatua sollieiιtis, vos equites exeitati, Italia euneta permota, Omnes denique - esues - a Ummo imperio petendum esse auxilium arburabantur.
3. Et quum sum etiam de rebus suturis dicatur, etiam hic eum futuro coniungi potest.
85쪽
Capitolium innutus, offendes rem publieam perturbatam eonsiliis nepotis mei. Me tu, Africane, ostendas oportebit patriaι tamen animi, ingenii eonsiliique tui. Terent. Andr. 2, 3, 15. hie res des omnia, quae nuno sunt iuxta ei tonsilia, ineola ut sient.
Virgil. Ge. 4, 264.14. Vtraque notio et temporis et conditionis rei haud raro coniungitur in uno vocabulo hic: quod explicari potest. cym/m res eo loco εit, qtium ita ae res habeat, rebus itu con ariatis, hoc rerum statu. Vid.
Alanulius ad Cic. Epist. 5, 15. Idque proprie usurpatur tu occupatione, Vel in consequutione. Nos da nim, du. Vid. Cori ius ad Cic. Epist. 5, 15, 8. et ad Sallust. Calii. 52 11. ubi Κriletius docet Latinos uti hac particula, ut aliquem cum ironia et indignatione coarguant, imprudenter eum agere, ut in tali re non conveniat. At haec vis non in ipsa particula inest, sed hoc modo genus aliquod sententiarum potest notari, in quo hic Proprio usurpetur. Saepe, non semper forma interrogationis sngitur, cf. Goeron et . ad Cic. de Fin. 2, 8, 23. qua indignatio exprimitur. Coniunctivo nulla est iu his ratio, nisi extrinsecus accedit. Cie. Verrin. 2, 44, 169. Mo Dos dubstabἰtis, iudices, tantum
istius audaeia m - eindieare Z Marc. 8, 25. Me tu modum tuae vitae non sti Iute rei publieae, sed aequitate animi dosnies pp. Lege naan. 13, 39. hie miramur hunc hominem tantum e eellere eeteris - ad Fnm. 5, 15, 8. Me tu ea Me abesse urbamiraris, in qua domus nihil delectare possit 7 7, 33. 3. hie tu me etiam insimulas, nec satisfactionem meam aeeipis. dct Fin. 2, 8, 23. hie homo seuerus iuxuriam ipsam per se reprehendendam non putat.
Cie. Phil. 8, 4, II. hie mihi etiam Q. Fusus - paeis eommoda commemorat. Plin. Epist. 1, 20, 4. hic ille mecum avet vitatibus agit. Cie. Λ M. 1, 4, II. his quaero, si Diempsaligatis est eautum foedere et Recentoricus ager priuatus est, quid attinuerit eae pip p. Coel. 21, 6I. hie primum illud requiror quid attinuerit illud ferri in eum Ioeum. Virgil. Aen. 2, 533. hic Priamus quamquam in media iam morte lenotvr, non tamen abstinuis. Catull. 64, 63. Cie. de Nat. d. 2, 53, 133. hie quaerat quispiam, cuiusnam caussa tantarum rerum molitio facta sit. Ita Walherus, ut ait, e codice regio: reliqui sin quaerat vel sin qtitiaret. Quod defendendivis erat. Sic nos menn nunismand Dagi. P. Arch. 4, 8. hie tu tabulas desideras Nemetiensium publieas - Z Maius Diuilired by Coosli
86쪽
In eod. ambros. OEderes Iera narrat. At praesint desiderea i nee idoneam do mentum praebet ille locus de Xat. d. , quem modo attulimus.
15. Componuntur duplicata notionis vi verha hic iam, hic munc, et ubi praeteritum tempus intelligitur. iac Lum, cuius dictionis vim ipsum tunc exprimit. Est
tutiost. Cic. p. Sext. 36, 78. λω iam de ipso ae satore quaero. de Lego man. 9, 23. hic lam plura non dieam. P. Plane. I, M. hie ero nino de praetore meedoniae nihil dieam amplius, nisi eum et civem optimum semper et mihi amisum Disse. Virgil. Ge. 4, M. Me tibi iam emissum ea veis ad eidem eoeli mare per aestatem ι idam suspexeris agmen - eontemplator. Ita recte eodices honi: vulgo hine, quod, neacio a quo, superioribus verbia uecommodatum est. Plaut. Cas. 2. 2, 24. nam hie nune lieet dἱeere. Mil. LI, 3I. nolo isthaeo his nune. Cic. In Vere. 2, 25, M. Me nune de m aeria Si lorum, titillaea, audite. in Verr. 4, 47, 104. hie ntino aut cite reus, aut ego ne sator, aut hoe itidisium appellabitur Nec tamen semper haec vocabula eotiaerent, sed iam his Inverso ordine dieitur de eo, qui statim sive modo nune in turus est. Plaut. Ag. 2, 3, 18. iam tuo credo eum adfuturum.
Aul. 2, δ, τ. meo. I, 1, 13. Mere. 2, 3, 118. ia nune hie
16. Quoniam ea, quae hic facta esse dicuntur, Praesentes habent testes, haec particula etiam affirmationi inservit rei vere factae: quamquam nemo prudens inde colliget, Iuc significare pere.
Terent. Heauti Pro . m. factum hic esse id non negat, neque σε id pigerer et deinde facturum autumat. Ita intelligo verba Cornel. Thras. I, 4. aeque hie plus ealuisse guam ducis prudentiam Oere potest praedieare. Olim scribebatur hia.
17. Pareus observasse se ait, hic assumpto etiam indignationem denotare. Ernestius autem in notis Tu
sellino adiectis id negat: nam in Cic. Verr. 1, 58, 151. esse hoc loco, hac in parte caussae. Scilicet ipsa indignatio non exprimitur earticula hic, sed negari non potest, ita fieri formulam, qua cum indignatione
Cic. p. R e. Λm. 48, 141. hiene etiam Rese putat aliquid posse Chrysogonus 7 his etiam potenε μεο νυιι8 Vere. 1, 58, IM.
87쪽
his etiam priore aeuo ne Q. Hortensius pupillum Linium omisae
immet talum in votrum conspectum - questus est. Quo a toro Pareus assoriit e Cie. Epist. 5, 15. hic tu euam ea me abesse tirbe miraria - 2 equὶdem nescis. Vulgo non additue etiam.
18. Quaeritur . num in hac quoque particula ratio quieti status cum motu commutari possit, quod iam ultis graecis vocabulis sectum esse scimus. Idque in Dimiliari sermone admitti, nemo negabit, Sio diei poterit hic ex De. Sed etiam Ovidius Her. 12, 151. hic mihi, mater, abi. ubi edit. Prima Dιic praebet, Iahnius hinc restituit. Ex verbis Grutori ad Flor. 4, 2, s. et Gronovii ad Senec. Herc. Oet. 395. certo non potest colligi. hic pro hinc poni. Apud Senecam enim, ubi legimus: hic meum Pectus timor, altrix, lacessite hic
rapit Eomnos Papor. recte coniunguntur verba hic timor, hic Pavor: apud Florum codices praebent Iunc dolor transperaum Wit. 19. Non sine caussa factum esse videtur, ut Cicero et alii multis in locis componereut verba tac ego, etiam ubi hic ad tempus refertur. Vtriusque enim vocabuli aequalis est ratio.
e. p. Cluent. 18, M. Me ego tum ad remondendum surrexi. ad Fani. 3, 8, 6. 5, 15, 8. p. Plano. 4I, 99. de Fin. 5, 2, hic ego, I unponitis quidem, inquam, noster Deari videtur. II aeat. Serm. I, s. z. et ulla supra allata.
20. Quum Romani dicendo amarent eas, quae Per adverbia exprimendae essent conditiones rerum, ad ipsas res et personas referre et adiectiva forma induere, saepissime hic adverbium a nomine attrahebatur et cum Pronomine commutabatur. Id librarii ad adve hium revocare solebant. vid. Wagner. ad Virgil. Aen. 6, 18. Saepe tamen nobis nunc, qui utrumque vo- eabulum non satis pronuntiatione distinguimus, am
bigua videbitur forma, veluti in Terent. Eun. 5, 2, 59.2, 2, 8. apud Plautum Merc. 2, 3, 32.
Non assentior Rutinvenio, qui in Terenti Ande. 2, I, 10. tu
si his sis, aliter sentias. cum BentIeio hie pro adverbio Recepit, explicans r si fores meo Ioeor neque Catonis verba apud Rusiniani in 10. at mos in eo loco essetis, quid alivd Demetis istam interpretationem confrmant. Loquitur Charinus de suo umorer et ipsum pronomen significat id, quod Benti eius requirit.
88쪽
heno domonstravit Wa crus his esse talis, tam egregius .equus. Ovid. IIer. I, M. hae ibat Simois, his est Sigeia tel-ἐtist. Alii eodiees perhibent iterum hae est, ulli vero haee eat, quod verum puto. Contraria ratione reiicienda est emendatio a Scaligero facta In Properi. 2, 10, 21. 8, 25. ut eaput in magnis ubi non est tangere signis, ponitur his imos ante eorona pedes. ubi recte hie defendit Mitaeherlich. in Lection. p. III. Ovid. Met. 2, 126, si potes his saltem monitis parere parentis. IIoinsii coniectura hie salsa esset, etiamsi codice aliquo con-srmaretur. Idem iudicandum de Met. I, 6II. non est luerimis hoc, inquit, agendum e ubi Heinsius hie substituit.
Hic et hinc ob lineolam super scribendam saepissime a librariis commutata esse, non est quod exemplis demonstremus. Sed etiam huc pro hic scribebatur et
haec suid. Cic. de Nat. d. 1, 36, 101. Properi. 2, 10, 21.)et uc Tibull. 1, 3, 63.). Saepe etiam additum est a liabrariis. vd. Benilei. ad Terent. Eun. 4, 7, 11.
In interrogatione, quae particula ne exprimitur, Ma mutatur in hicine, cuius sisnificatio non alia est quam tu hic. Ii grammatici, qui compositum putabant
. hic-cε - ne, scribendo duplicabant litteram c. Conf. Priscianus P. M8. At alteram sententiam, qua nos quoque statuamus, Iucιne pronomen. uti διcine, museiane facta esse eX Mone, arcne vocali i, ut tu quotidie, interposita, ne in ingrato sono aures offenderet, ipsis his adverbiis comprobari arbitramur. Nam nemo Latinorum veterum umquam dixit hiace, Sicce, nuncce,
nemo adeo fitcne. Id demonstrant etiam lapidum i scriptiones. Quod autem in pronominibus hocine, Ii cine, isticine brevis vocalis producitur, sicuti saepiussi in Aio et hoc, de qua re dixit Benileius ad Terent. Andr. 4, 1, 1. et ad Ad. 6, 4, 2. id prosectum esse videtur natura litterae c, quae in his vocabulis vim habet monstrativam, atque syllabam producit. Idem agnoscunt grammatici haud spernendi: cons. Charisius p. 2. neo caussa eSt, ut fingamus hoc sive hoec poni aliquibus itiIocis pro hocce, in aliis plurimis non poni. Ex his vero rebus colligi potest, scripturam unius litterae c in hicine, quam Benileius in Terentio, ut videtur, non sine auctoritate codicum restituit, veram esse. In Pro-
89쪽
nomine etiam duplex c scribi coeptum est recentiori
tempore, secundum grammaticorum praecepta, ut hae ce Deutrum a feminino haece distingueretur. Inscriptiones antiquae autem unam literam exhibent, hiance I
gem, hace lego, et recte quidem. Est enim hice id quod hi cer et antiquo tempore etiam pluralia dicebantur me, haec pro hae, horunc. Neque discrepant autiquiores
libri scripti, veluti in Cic. Verr. 5, 25, 62. ubi notavit
Terent. Ad. 2, I, 29. hieme Iibertatem aiunt aeqvam esse omnibua pQ Priscianua p. 948. narrat, Inventa videntur ad explicandam s31Iahae hoe Productionemr sed additi et aio ει mul-quissimis eodisibus inuenitur bis eo scriptum, quomodo et apud Terentium in Andriar meetne est eredibile aut memoraliae 7 At hi eodIces, quos antiquissimos appellat, testimonium exhibent vulgaris consuetudinἰs scribendi, non se aii fortasse allia vide-hitur, doctrinae grammaticae. Priscianus suam sententiam Iterum exposuit p. 918. ubi hoc productum, sed per unum o acriptum negligentiae tribuit. Haec ante aliquod tempus geripsi. .Nunc video Ritterem ad Terenti Andr. 1, 5, 1. de formatione pronominia Melae dia semisse, et ita quidem, ut In nonnullis rebus mecum conse iteat. Id vero vehementer miror, quod dieit, graeeum ona Miuo seri hise sive hic, et γε haere sive haec, he hoce alve e. Putat igitur ee esse graecum γε. Cui sententiae unive in particulae natura repugnat.
II1Nc compositum est ex him et ce monstrativo, littera m in n mutata, sicuti sit in nunc. Him ver accusativum sive accusativi alteram formam, quam eam
dem in sis, μω, - , de quo Festus loquitur, et in
quem, em, emem, i. e. eundem, permutata vocali ex-
Iressam agnoscimus, usus Vertit in notionem adverbii ocalis, quod, unde quid moveatur, significat. Ex comparatione germanici Mna, hin nihil colligi potest, nisi quod littera n et m ad exprimendam notionem, v de quid sit, cpta esse videtur. Lambinus ad cic. Epist. ad Att. 4, 13. et ad Fam. 6, 21. docet in antiquis codicibus sicut istim et illi ita etiam iam inveniri, idque aliquibus locis restituen
90쪽
. Vno de loco, in quo, qui loquitur, consistit,
ita dicitur, ut motum noc Ioco significet: .hoc est
ενθεν, pon hier. Terent. Eun. 4, 4, 48. alio pacto honeste quomodo hine ab cedam, nescio. Andri 4, 2, 24. proin voa hinc amolimm. - Phorm. 3, 3, 33. modo is hine amove. T renti Heaut. R RID. non eogitas hine Ion te esse 7 mauti Amph. I, 3, 3. mihi necesse est ire hine. 4, 3, 5. intro hinc eo. Mil. 3, 1, 15. sterilia hine prospectua usque ad uuimum plateam est probe.
2. Saepius hoc intelligitur de terra vel de regi ne vel de urbe vel de domo, in qua aliquis versatur.
cie. de Fin. R IR 45. gradus unus in ea via, quae est hine MIndiam. Agr. 2, 34, M. nos autem, hine Roma qui veneramus, iam non hospites, sed peregrini atqud advonae nominabamuν. Terent. Ad. 2, 2, 22. item hine alia quae porto Cyprum. Dico de Orat. 2, 3, 13. dixit mihi, a se Maevolam hinc evntem eam eonuentum. Terent. Ad. 4, 4, 10. ut hina forte ea ad obstetricem erat missa. Plauti Aul. 2, L 12. ei adeo obsonii hine dimiadium iussit dari. Plaut. Morc. 5, 2, 53. non tange hinc aleae a nobis. Cic. Tusc. I, 13, 29. ipsi illi maiorum gentivm dii qui habentur, hine a nobis profecti in eoelum reperisMur.
S. Sunt quaedam verba et dictiones, quibuscum coniunctum iunc aut notionem verbi distinctius notat, ut hinc abire est μους aen, hinc abripere, hinc abesse, hinc auferre, aut commutata cogitationis specie locum originis vel habitaculi si gaificat. Ita diuuntiano natus, nos pon hier g eburtig, quod olim cliam erat OOn hier g eboren, et hinc esse de civibus urbis eundo Iuno ciuia pro ex hac urbe, ἐντευθεν πολίτης.
Plaut. Cas. 2, 6, 23. abi hine ab oculis. Terent. 2, I, ITabin hinc in malam rem eum suspieione istae 7 Plaut. Αmpti. 2, 2, s. is rependi abiit a me hinc ante lueem. Terenti Andri4,4, 7. hane iam oportet is erueiatum hine abripi. Plauti Amph. I, 1, 166. atque haud longe abesse oportet: verum lan
hinc auust. Amph. I, 1, 295. atque hino fugias. iLiv. L M,14. qua pateat hine exitus. Plauti Amph. 5, I, 45. quaeso absoliato hine me. As. 1, 2, M. tempus est subdueere