Ferdinandi Handii Tursellinus, seu De particulis Latinis commentarii

71쪽

PIGL Baeti. 2, 3, 17. heu, eor meum et rerebrum. Nisobule,sndi ur, istius hominia MIi st quaque mentis. Virgil. Λen. 6, 458. funeris his tibi octu a fui. 7, 293. heu stirpem inuisam et Iulia eontraria nostris fata Phrygum. Lucan. 5 , 690. pudet, heus Horat. Epod. II, 7. heu me, per urbem Dam pudet tanti mali fabula quanta DisFormuIam verborum heu tibi illustrant multis exempli. II einsius ad Ovid. Her. 4, 150. et Maruland. ad Statii Sit V2, 1, 41.4. Hic idem animi assectus 'in miseria aliena excitatur. Quare etiam misericordiam eXprimit heu et tristitiam in rebus alienis.

Plaut. Pseud. I, I, ra. miser stum, argentum nusquam insenis mutuum, Pseudole. Pa. Heu. EA. Neque intus nummus ullua est. Pa. Eheu. Mere. 3, 4, 16.

Virgil. Aen. s, 485. heu, terra ignota eanibus date praeda latinis alitibusque taeeas 8, 537. heu quantae miseris eaedea Laurentibus instants 3, 317. heu, quia te easus deieciam eoniuge tanto exeipit' Horas Carm. I, 24, II. tu frustra pius, heu non ita creditum, poseia Quintilium deos. Martiat. I, 4, 3. neuis, heu, noeιs domisi re fastidia Romae.

5. Laetantes etiam heu dixisse, critici quidam exi stimarunt, Germanorum, qui ubique suum acti iniiciunt, usu decepti. At simplex. heu numquam laetitiam aut irrisionem indicat, et quae exstant apud Ρlautum exempla formulae heu probe Pers. 1, 3, 76. et 4, 4, 115. scribenda sunt eu probe: de quo vid. Tom. 2.P. 610. Verum igitur senserunt Markland . ad Stal. 2

7, 24. et Schraderus Emendat. p. 133. Nihilo minus heu potest inter verba collocari, quae ipsa laeta desiderium

moestum excitant. In Plaut. Trin. 4, 2, 29. dudum ex antiquis IIbria restitutum

egit heus senex. Lucan. 5, 314. heu, quantum fortuna iam pondere fessis amolitur onus. Sulpicius dicit heu esse laetantis, Cortius admirantia. Bentleius correxit en, sed vide n. I. N quo aliter Silius II, 6. heu nomen melius maiusque triumphis.

Virgil. Aen. 4 , QT. felix, heu nimium felix, at Mora tantum

numquam Dardaniae tetigissent noε ra earinae.

6. Mutatur tamen ista, quam exposuimus, ratio iam apud vetustissimos poetas tu verbis compositis. Formulae enim sunt heu hercle, heu ecastor, heu ede-

72쪽

pol, quibus vehementior amrmatio vel cum admiratione vel cum indignatione vel cum irrisione coniuncta exprimitur.

Plauti Men. 5, 5, 10. heu edepo , ne ego homo vivo miser. 5, 2, 119. heu herede morbum aerem ac dure m. Hauti Rud. 2, 4, 2. heu edepol, omela tepida mu/ier. Poen. I, 2, 71. heu ecastor, quum ornatum adspicio nostrum ambarum,memtet exomatae ut aimus. Miserationem exprimunt Plaut. Most. 4, 2, heu edepol patrem eum miserum praedia . Indignationi inserviant haee PIaut. Merc. 2, 2, 41. heu hemiae hominem multum et odiosum mihi. 5, I, δI. Truc. 3, 2, 2Lheu edepol hominem nihili. Mil. 4, 2, 70. heu Mastor nimis vile est tandem. 4, 2, 65. Ironias et irrisioni haec: Men. I, 2, 56. heu edepol, ne tu, ut ego opinor, esses aguntor prebus. Poen. 5, 2, 14 . heu hereti mortalem catvm. Pers. 4, 6, 24. heu hercle nomen multis modis scriptunisi tuum. Rud. 3, 5, 4I. heu hercle ne istio sana mutantur eam Sticti. 1, a, M. heu Gastor, risi εe hodie multum.

T. Poetae autem posterioris aevi cuicumque exclamationi, quae aut tristem rem, aut singularem insolentiam, aut admirabilem magnitudinem designaret, aut indignationem esIerret, eX animo graviter asiecto prae figere solebant heu, quod vehementius sonabat quam ah et O. Graeci etiam φευ dixerunt in admiratione. Vid.

Buti man D. ad Sophocl. Philoct. 234. Ita ille heu imprimis locum habet in interrogatione de mirabilibus ra usinterposita, vel cum indignatione sortius pronuntiata. Quintilianus quum 1, 4, 20. inter partes orationis ex

quorumdam opinione asseverationem commemorat, ese

emplum addit heu, in lolligens vim augendi, qua talem

et tantam esse rem etiam ex animi sensu affirmatur.

Horat. Carni. 3, 24, 30. quatenus, heu nefas, virtutem ineo- tumem odimus , sublatam ex oeulis quaerimus invidi. 1, 15, D. tamen, heu serus, adulteros crinis pulvere collines. Virgil. Aems, ID. iaeet exanimum ιιbs eorpua amisi heu nereio totamque in stat Junere elassem.

Virgil. Aen. 4, 65. heu uatum ignatae mentea I 6, 879. heu pietas, heu prisea sdes, invictaque bello dextera. Horat. Carm. I, 2, sive neglectum genus et nepotes respicia auctor, his nimia longo satiate Iudo.

73쪽

Dubium est, quod e Cic. do Osr. I, 3s, Ias. assertur Ennii

exemplum: o domus antiqua, heu quam dispari dominare domino. Νam eodicea meliorea aut omittunt heu, aut prae-hent ei. Virgil. Aen. 4, 283. heu quid agat ρ 5, heu quisnam tanti einxerunt aethera nimbi 2 Lucan. b. 228. heu demens nu lum belli sentire fagorem tot mundi eurusiae malia praestare deorum exrepta quia morte potest Z.

8. Cum imperativo heu coniungitur, ubi ad rem

agendam aliquem excitamus cum maiore animi eo m- motione.

Virgil. Aen. 2 , 289. heu fuge, nate dea, teque his, ait, eripa flammis. 3, 44. heu fuge erudelia terras, Iiι

auarum.

9. IIinc sectae sunt quaedam rormulae, a poetis non minus usitatae quam in sermone vulgari. Heu nimis , heu quuntum, heu plumia aliae. Non poterat dici heu felix, sed Statius dixit Jelix heu nimis et beatutelitis Silv. 2, 7, 24. ubi nota necessaria erat Marklandi emendatio O nimia.

Tirgil. Aen. 6, 188. νυ do omnia vere heu nimium de te vates, Misene, loquuta est. 4, 657. vd. supra n. b. uorat. Carm. I, 2, 35 8ιve negleetum gentis et nepotea respicia aucior, heu nimis longo satiate ludo. Virgil. Aen. 6, 829. heu uuantum inter se bellum, gi lumina vitae attigerint, quantas mira Wragemque elabunt. Properti 2, 29 G23, ast heu quantum per ge eondida forma valet. ubi Broiichhusius coniecit r et quantum, Scit raderun o quantum. In Stat. TIleb. 4, 761. pro o quanta nonnulli eodiues heu

De heu quam vide Heinsium ad Ovid. Fast. 4 , 406.10. Ex iis, quae iam exposita sunt, id colligi potest. interiectionem secum ducere accusativum et Vocativum, quorum ratio nou ab ipsa particula regitur. Sod II iiseh-

kius ad Tibuli. 2, 6, 28. ex disciplina Santenti vid. ad Balbi Eleg. 3. p. 1801. docuit, Latinos semper dixisse heu me, hei mihi, numquam heu mihi. Idque proba

vit et auctoritate codicum. quae in hac re ud modum Parva est, et praeceptione Benileii, stili non modo non negat hanc rem, sed addit etiam, Graecos or μοι casu da-

74쪽

tivo efferre. Neque eXstat, uti Huschkius opinabatur, unus lanimo locus Plauti, in quo dicatur heu mihi, sed

multo i lures sust, neque etiam ulla alia caussa impedit, quin unam significationem teneamus, et lamentationcm et suspiria etiam cum dativo coniuncta verbo heu exprimenda putemus: atque eodem modo dicuntur ι'ae mi g, pas misero mihi. Nequo aliter Graeci οἱ μοι.

Tamen Eusci, hii decretum applicuerunt corrigendis ver his Silligius ad Virgil. Cir. 236. Wagnerus ad Aen. 2, 274. alii. . Graecorum more Propertius 4. 7, 21. cum genitivo composuit foederis heu taciti l sicuti Lucian. Timon. T. φευ τῆς cons. Ruddi manu. T. 2. p. 338.

Plaut. Merc. 3, 4, π. ut eorripuit se repente utque abiit I neu misero mihi. 4, 3, 2. miserior mulier me nee siet, nec fuit, tali viro quae nupserim. Heu miserae mihi. Mil. 4, 8, 48. heu mihi, quum venit in mentem, ut mores mutundi gunt. quamquam ibi variant quidam libri. . In Mil. 4, 8, 32. iiiillua liber dIscedit a vuIgata scripturae heu heu, nequeo quin s eum. Quod usseri Gesnerus heu mihi. alsum est. Num Wolfius antiqua ex auctoritate in Cic. Tu se. Σ , da , Id. scripserit hei mo miserum, compertum non ha

Norat. Epod. 5, 101. neque hoc parentes heu mihi superstites es gerit speetaeulum. Properi. I, 3, 37. iamque ubi longa meae consumsti tempora noctis Ianguidua eraetis, uu mihi, sideribus. qi m quum nonnulli libri ei et hv praebent. 4, I,'58. hev mihi, quod nostro parvus in ore sonus. 4, 8, 48. Lanuuii ad portas, heu mihi, solus eram. Nullum Invenio Ovidii Ioeum, in quo non diουerepent eodices. Sunt enim Μet. 2, 523. 6, 227. I, 843. 8, UI. 9, 4M. Trist. I, 2, 45. in quibus omnibus et heu et ei et hei Iegitur. Certo scripsit Ovidius Tristi 3, 12, 51. heu mihi. iamne domus a thieo Nasonis in orbe' In Virg. Aen. II, II. hei mihi, quantum praesidium Ausonia et quantum tu pe dis, Iule. multi codices dicuntur habere heu mihi r Et recte.' Donatus ad Terenti Phorm. I, 3, 26. hei mihi explicat, quod interiectio ingemiscentia sit, comporans Iocum, in quo praesag mali mens loquotur.

li. Servius ad Virgil. Aen. 2, 69. he ιι modo Muta est syllabar sed interdum propter metrum uuae Aunι ut 3. Ecl. 100. Eheu scribend. heu heuὶ quum prnguiete. Sicut prendie et prehendit. Waguuius ad Eol. 2,

75쪽

58. Servii errorem in eo quaerit, quod eiusmodi locis, ubi nunc duplex editur heu, unum vidisset exaratum. At Servius non cogitavit heia bisyllabum, sed heu heu intellexit esse vocem productam. De Eheu eiusque mensura diximus Tom. 2. D. 368. Heu ante vocalem positum Ileinsius ad oviu. Her. 4, 150. multis exemplis formulae heu ubi monstrat. ) Acidalius ad Vellei. Pal. 2, 59. notat hei saepe a Iibrariis in et mutatum esse: quod certe allatis eriemplis Properi. 3, 1l, 30. et Flor. 2, 19, 4. comprobari non poterit. Idem tamen iam Palmerius observaverat in Spicileg. p. 661. Thes. Gruler. Facilis erat confusio

inter hei, ei, ei. vid. Clonin. ad Ovid. Met. 1, 523.

Festus apud Paullum Diaconum: heus aduerbrum candi a graeco Δι oenit. Dacerius vidit cum Antonio Augustino mendosa haec esse verba. Lindemannus nunc scribendum esse suspicatur a graeco αυς: quod aeolicum dicatur pro oυς. Equidem abstineo, graecae

eruditioni Ρaulli dissidens. Sed heus ad ea nomina retulerim, quae Latini non Graecis, sed naturae debuerunt. Ea enim vocibus he, quod Germani heda sormant, et heu vel hei in Anglorum heim alios vocare nos docet. ' Terminatio litterae a demonstrativam vita addit sive directionem in aliquid lactam indicat. Fortasse hersa Germanorum , io laetitia usurpatum, eiusdem est originis. Grammatici veteres de genere vocabuli quaesi-

siverunt. Donatus p. 1760. heus et eu interiectiones mutii, non adperbia Pula perunt, quia non SemPer Sequitur pectum. Ad haec Sergius P. 1852. heus si dolorem signiscat, interiectio est: svirgil. Aen. 7, 116.JHeus etiam me nacta consumimus, inquit Iulus. Si autem perbum sequatur, adperbium Mez Aen. 1, 325.J heus inquit tuo enes monstrate me arum. Charisius p. 171. et quid ego do meris interiectionis viribua pertimesco, quum etium qNoe omnium confeSsione putantur adoerbia, ratio subtiliaraius Partis eεse nota erit, sed interiectionis sensibus re- aerparit. Heus enim pocandi habet vim, Me re3PO

76쪽

dendi. De qua controversia nun. inter grammaticos

nostros cocistat.

ut e longinquo ad uos accedat, aut ut ad nos se convertat. Donatus ad Terent. Ad. 2, 4, 17. heus, heus. Vox est de longinquo repocantis. Vehementior vis est in duplicatione. Nomine proprio non adiecto, dicit

heus tu. Plaut. Avi. 2, 3, 2. hera, Maphsa, te voco. Eeqvid audis Mn. a I, 16. heus Periplaetomene et Petraulae, progredimini. Rud. 5, 3, 1. ubi istis leno est Z mua tur Hem tibi, his habet οὐ

Planti AvI. 2, 2, 85. heus, Strobile. Sequere propere me admaeelium strenue. Mere. 4, 4, 60. uxor, heus uxor, quamquam tu irata ea mihi, iubeas etc. Plaut. Merc. 5, 2, 69. heus allauis, heus actutum tu Draa ite. Rud. 3, 4, 57. Capt. 4, 2, 50. heus, heus, ubi eatis' Plaut. Pseud. 4, 7, 22. BA. Heus tu. ai. Quid vis 2 Poen. 3, 3, M. Paeta. I, 3, Q.

2. Proprie ita dicitur alter audire non vult aut abiit.

Plaut. Most. 4, 2, 28. heus reelude: hotis Tranio, etiam reperis p Trin. 4, 3, 12. he tu, adsta illico. Audi, heus tu. Plaut. As. 2, 4, 40. heus, iam satis tu. Audin quae loquitur PLE. Audio et quisses. Cas. 2, 2, 1. sequimini, eomites, in proxumum me hue. Heus uos, ecquis haec quae loquar audit Z Plaut. Men. 4, 3, 22. tandem heus tu, tibi dico, mane. Pseud. I, 3, 12. Π si abiit. Terent. Heau. 2, 3, 107. Syre, Syre, inquam. mus, heus, Syre.

3. Sed etiam ii dicunt heus , qui se ad aliquem convertunt oratione eumqtie alloquuntur, maxime tu celeriet agitato sermone. Etiam in iis quae iubentur. Saepe in interrogatione idem est quod uic. Saepissime vero ita loquuntur, qui ad respoudendum aliquem evocant.

Plaut. Curc. 1, 3, 29. heus tu mulier. Se convertit ad unum In Ritera parto acenae adstantem. 2, 3, 24. quid si adeamus heus, Curculior te uolo. Men. I, 2. 26. heus, adolescens: eri uuin ista pars inest praemii mihi I 2, 3, II. heus mulieri tibi di- eo. Rud. 3, 5, 10. sed nobis dies. Heus uos, num molealia est me adire ad illas propivs I

77쪽

Terent. Andr. I, 1, 57. heus puer, die sodes, quis heri Chrysidem habuit ' Persius 3, M. heus bone, tu pallea PPlaut. Pers. 4, 1, 121. heus tu, seroa istum. Rud. 2, 5, 24.

heus sis, Ptolemocratia, eape hanc urnam tibi. Terent. Λnde. 3, 3, 47. heus, evocate hue Davum. Persius 2, 16. Mus age, responde. Cic. p. nil. 22 , 60. heus tu, Ruso, verbi estissa, ease ais mentiare: Clodius insidias Deit Milonio Haec non recto interpunguntur: nam verbis heus tu addi non solet nomen proprium. Sed Verba Ruso verbi cavssa, quae cohaerent, in erposita sunt in parenthesi. PIaul. Ps. 4, 2, 12. heus tu, qui eum hirquina adstas barba, respondo quod rogo. Virgil. Aen. I, MI. heus, ingua, iuuenes monsιraιe, mearum vidistis si quam hie errantem forte Rororum.

4. Si quis alierum ad considerationem rei revocat et attexidere animum iubet, dicit cum adhortatione heus vel heus tu: ubi nos Germani bedente cloch.

Plaut. Most. 3, 2, 103. heus tu, si volas verbum hoc eogitare, simul flere sorbereque havd Deile est. Terent. Andr. 4, 1, II. quia tu es Z quis mihi es eur meam tibi Z heus, proximus sum egomet mihi. Ibi Donatust heua gigniscatio est modo nominis ad intentionem eonsiderationemma reuoeandi. Plaut. Ps. 4, 2, 2. heus tu, nuria oeeαsio est et i ruptis. Poen. 5, 1, 41. heus tu, si quid per iocum dixi, nolito in perium convortere. Plaut. Pers. 4, 4, 63. exquire, heus tu, αdvigila.

5. Ita sectum est, ut sententiis, quas Graeci appellant, ad attendendum animum heus vel praemitteretur, vel adeo, ut fecit ae erentius, ita mediis interponeretur. Terent. Heaut. 2, 3, 72. heus tu, non si sine pericla Deinvs

magnum et commemorabile. Terent. Eun. 2, 2, 45. omnium rerum heus necessitudo est.

6. Non aliter in expostulatione et in iis, quae bene consideranda et cavenda alicui proponuntur.

Rhet. ad Heren. 4, 10, 14. heus, inquit, adoleaeens, pueri tui modo me pulsauerunt: satisfacias oportet. Plaut. Poen. 3, 1, 12. heus tu, quamquam nos videmur tibi plebei et pauperes, si nee reele dicis nobis, dives de summo loco, . divitem audacter solemus mactare infortunio. Cas. 4, 4, 15. heus tu, malo, si sapis, ea Debis.

7. Haec ex familiaribus colloquiis transferuntur ad alia geuera familiaris sermonis. Quare heua tu ut amici

78쪽

stiis verbis cum quadam intentione praemittunt, ita ei iam in epistolis ad amicos missis. Cicero saepe dicit seu heus tu, interdum, ut videtur, et heus tu.

Terenti Eun. 3, 1, 44. sed heus tu purgon ego me de istae Thaidip x I, II. Neaut. 2, 3, 328. Cic. ad FKIII. 16, 17. D

deo, quid aga . Tuas quoque epistolas vis referri in volumina. Sed heus tu, qui κανῶν esse meorum scriptorum soles, unde il

lud tam ακυρον r valetudini sdeliter inserviendo. ad Q. D. 2, 16. sed heus tu, eelari videor a te. ud Flim. 7, 11, 2. sed heus tu, quid agis 2 eequid si Z video enim te iam iocari per litteras.. Cic. ad Att. 4, 18. sed heus tu, scripseramne tibi me esse Iegatum Pompeio 2 i. e. nonne scripseram 8 1, I 6. sed heus tu, Didesne eonsulatum illum nostrum - fabam mimum Iuturum 76, 1. sed heus tu, iamne vos a Caesare Per verodem talenta a tica L extorsistis pCic. ad Att. 15, 11. sed heus tu, ne forte sis nescius, Dolabella me sibi legauit. ubi codd. haud mali et heus. Idom Iiliri 6, 1.

ex tr. et heus tu. quod mutavit Manutius, ut videtur, sine iusta caussa. Plaut. Moat. 2, 2, M. et heus, rube illas illine, amabo, abscedere. Bacch. 2, 3, 93. atque heus tu.

8. Sunt quidam loci, in quibus heus intendere interrogationem visum est, veluti Plaut. Bacch. 4, 1, 10. heus ecquis hic est. et Amph. 4, 1, 12. Terent. Eu a. 3, 3, 24. Sed in omnibus his locis audimus alterum ab altero vocari. In utroque enim Plauti loco ecquis hic est significat: est ite aliquis hic 3 At wer esu ' Et apud Terentium Chremes snam huic uni Donatius recte tribuithaco verba in pulsat ostium vocans: heus heus. ecquis hic ' E O oum Chremes. i. e. hedul Al niemund hier' Ich bin Chremes. cf. Terent. Ad. 4, 4, 26. Tumen iucia pere potest interrogatio ab hoc vocabulo, quod eloquens se ad alterum convertit. Sic Plaut. Mil. 2, 4, 10.

heus quid istuc est Philocomasium Z quia tibi istic hisce in aedibus debetur Z

9. Alium usum quidam notaverunt in laetitia, et

heus existimarunt usurpari ab exsultantibus gaudio. At non ipsum gaudium hac voce exprimitur, sed alloquutionis forma eSt.

Plaut. Mil. 2, 5, 59. heus, Palaestrior mactaera nihil opus. Redit ex domo Sceledrita et doni o alloquitur Palaestrionem. Mil. 3, 3, 24. heus noster esto. Ibi Θ cod. Palntino rcisti Ilicia dum videtur eu. Sod 2, 5, 4 I. iam correctum est in novis

79쪽

editionibua. Tene. 3ι 2, I heus tu iam postquam in urbem

embro commeo, dicax sum faetus. Stratilax his demonstrat caussam i vide, P.SiquRm eis.

10. Sed Sergius, cuius Verba supra opposuimus, interiectionem nominat doloris, cuius exemplum assert Virgil. Aen. 7, 116. heus etiam me as consumimus 'Eadem verba iacit Servius, quem non alium putamus

quam illum Sorgium, ad Virgil. Aen. 1, 321. At primum codeX parrhasianus praebet heu, ita ut possit descriptura dubitari, nec tamen dolor exprimitur, sed ut Corda bene monuit, clamat subito Ascanius: en quid faciamus ' mensas etiam devoramus 3 Quod nescio cur

fugerit Marklandum, qui ad Stat. Silv. 5, 4, 14. mouuit

heus non osse dolentis Iuli, sed ludentis et faceti, et rem insolitam cum ioco notantis: nam sequi: nec plura alludens. Dicit vero novum sermonem incipiens Iulus: heus, socii: et interpunctionem ponamus post heus.

In Statii Sire. 5, 4, 1 omnes eodd. praebent a ut nune hetia aliquis ἐonga sub noete pueIlae brachia nexa tenens ultro te, somne, repollit. Praeter unum Vossit, qlii heu habet, quod Meuratus, Bemartius, alii coniecerunti Marulandus o ega ter, non verer et nune fora aliquis eis. Equidem poetam puto ita scripsisse at nune Must Aliquia - ultro te, amne, repellit. Inde uenis i. o. ut nune age.

11. Nomen eius, quem quis alloquitur, semper postheus locum Uuha obtinet. Vnus locus Plauti ab haoconsuetudine abhorrere videtur. Nam Men. 5, 2, 91. senex siliam vocat: μια, heus. Tamen revocanda erit, ruae iam in prima editione exstat, personarum haeo istributio. 8Ε. Filia. Μv. heus quid est ' quid agiamus ' Nisi alia magis placet forma scenae. SeneX incipit respondere mulieri, quae dixerat: perii, mi puter sminatur mihi oculos exurerer sed recessit ea in alteram scenas partem. Quod quum ille animadvertat, revocat eam verbo heus. Et illa regressa est: quid est ' Non cohaerent igitur verbasina heus.

sueverunt in initio enuntiationis. Vnus Terentius in mediis sententiis, ut ad animi attentionem et cogitationem excitaret, haud semel interposuit.

80쪽

Exempl- Em. 2, 2, 45. vide supra. Addo Phorm. 2, a, M. f. Did opina fuerit , heus, domo me.

1A. Forma Mova, quam Taubmannus in codico quodam Plauti Most. 2, 2, 36. invenit, nullum habet exemplum, quo confirmetur. In isto enim loco et heus

scribendum esse, omnes affirmarunt.

Herus commutatur in libris cum vocabulo hesti. vid. Heius. ad ovid. Am. 3, 8, 18. et eum hem. vid. Plaut. Curc. 5, 2, 26.

HIC.

Hic adverbium, ut istic, illic, faetum est ex ablati vo, sive dativo, sive, ut alii praecipiunt. Iocativo pronominis, quod non cum Wagnoro desinitivum appellaverim, sed cum antiquis grammaticis demonstrativum: Bam Vis, qua hoc nomen rem aliquam certis finibus definiat, non est primitiva, sed ex demonstrativa natura profecta. C litteram demonstrativam in multis voeabulis iam declaravimus. Et satis constat, antiquos etiam omissa ea dixisse illi. isti, non hi. Forma hioee, quam in quibusdam casibus pronominis comici usurparunt, non attingit adverbium.

1. Hic significat locum, in quo ego, qui loquor,

sto. Quare opponitur talis de loco, quem alter obtinet , et illio de loco et a nobis et ab eo, quocum loquimur, remoto. Sed potest etiam quicumque alius loeus huic loco, quem obtineo, opponi, ideoque verba alio loco, ubicumque. Alia ex ratione motus opponi- lux hinc.

Plaut. Amph. ProI. 91. etiam histriones anno quom in m Menio hie Iovem invocarunt, venit. Terent. Et in. 3, 3, 28. at tuopud nos hic mane, dum redeat ipsa. 4, 6, 5. ego iamdudum hie adsum. Heau. Φ, 7, 1. eecum his tibi. Eun. 5, 2, 55. Dimo interea, dum venit, domi opperiamur potius, quam hie antir lium. Virgil. Εel. 1, 43. hie illum uidi iuuenem. Alios VI xliii Ioeos notavit Wagnoriis in ra. Excursu Tom. 4. P. 487, Cic. ad Fam. 6, 19, s. quare, ut arbitror, prius hic te no , quam istis tu nos videbis. 3, 10, 11. illud pugna et enitere, na id nobis temporis prorogetuν, ut, quum his tibi satis rerimus, istis quoquo nostram in is benevoletitiam navar a si s. Plaut. Μost. 3, 2, 105. ego his esse et illis simul haud votui. Ovid. Am. 3, 2, 84. hoe ausis his: αἰω eetera redde iam. Diuiligod by Cooste