장음표시 사용
91쪽
2, 5, 10. Eun. 2, 2, 1. eonveni hodie adseniens quemdam mei laci
ne atque ordinia. acie. In Catil. 4, 8, 16. quam quidam hine nati et summo nati Ioeo, non patriam mam, sed urbem hostium esse iudicaverunt.
4. Adduntur etiam nomina locorum, unde quid extat, cum abundautiae quadam specie.
Cie. de Lege agr. 2, M, M. nos autem hine Roma qui veri ramus ete. Plauti As. 3, 3, 42. Mno me amantem ex aedibua de-tigit huius mater.
5. Huc omisso verbo peni interdum recte dici, grammatici notant, tamen nolunt hunc usum in Voc. hinc agnoscere, ideoque corrigunt Nemesian. Cyneg. 99. hinc totur mecum, quisquis Per Satis a more M nandi. ubi significaturi age mecum abeat in silvas. 6. Is, qui loquitur, quum cogitatione se tu quem- eumque locum conferre possit, hinc etiam de quocumque loco, e quσ aliquid exit aut promovetur, usurpari solet. Quo ni, ut pro illino poni videatur. Ita tamen fert ratio demonstrationis.
Plauti Amph. I, I, 1π. hine mihi Minera vox auris, ut rid tur, verberat. Terenti Phorm. 4, 2, 14. petam Mno, unde a primo instilia. Caes. B. Mil. 6, 40. ealones in proximum tumulum procurrunt rhine eeleriter deictu, se in signa manipulastque eonsieiunt. min. Histi n. 3. Praef. hine intrantι dextra Ampa est. Stati Theb. I, 199. valsis hine omnia iuxta, primae quae vitiaeque dem . L e. ab isto Ioco eonapielehantur a von
T. Interdum hinc ad personam resertur, et homo intelligitur, a quo aliquid sumitur, aut a quo aliquid exit. Servius ad Virgil. Aen. 1, 6. de vocabulo unde ad personam applicando loquitur, et comparat antiquum usum particulae hinc: sicut hinc particulam sumpsit loco adorebit Terentius. quum Metuate ad Personam transtulerit: aed eccum etc. cf. Drahenh. ad Sil. Ital.
Terent. Ad. 3, 3, 7. sed eeevm Syrum ire Dideo. Hine seibo iam, ubi siet. Nec. 2, 2, 4. ubi plurimi eodices ex hoe prae-hont. Sed vide Faernum. Martiat. 2, 10, 1. basia dimidis quod das mihi, Post hume, ἐ-ro, laudor lieri demas hino quoque dimidium. i. e. do mo. Silius 3, 106. hine patriam elarumPUDuiliaso Coral
92쪽
gentra referebat Bnkti. I. o. ab hia 'proavIs. ' Sed I, 283. hiesimila ostentabat ovans - viein. IIoinsius, ut ipso uit, in scriptis invenit hine spolia, idquo omnes hona fido acceperunt. Equia dein do oodicum testimonio dubito, et Silium scripsisso arbitror haeo spolia ostentabat ovans. In Ovidii Fast. I, 357. rode, eaper, vilem et hino, quum stabis ad mam, in tua quod sparo eornva possit, era. Optima esse videtur scriptura libri faeneiasiani holo - erit. num ita magis vitionis ratio in vite laesa apparet et gravior si sententia.
8. opponitur allinc, quod est ex illo Ioco. Sed
hinc - illinc saepius cum verbis coniuneta significant: ab hac parte - ab illa sive altera parte. Utrumque autem simul comprensum ponitur vel pro non uno ex loco, mullis ex partibus, vel pro ubicumque. Ita consolun
tur formulae hinc et illinc, hinc Oel illinc. hinc aut illinc, et omissa particula, hinc illinc, quod osse potest hinc et illinc, sed etiam hinc Oel illinc.
Liv. 2, 29, s. e ratus hine plebis odio, illino patrum Iaudibus. Plaut. Most. 3, 1, M. ne ego homo sum miseri Ita et hinc et illine mihi exhibent negotium. Amph. I, 1. 74. I9. imperatortiterque hino et illinc Ioui nota suscipere. I. e. utriusque exercitus.
Cic. de Vesu. 14. id si, quum speeularum laevitas hine iuinequeauitudinem assumsit. Liv. 32, 10, 12. multis hinc atque illivo vulneribus aeceptis -- nox pugnas Inem fecit. Sonoe. Epist. Io,16. hine atque illive tentamur Liv. R K I. quidquid hine aut si ne eommunis Mars bellἰ aufers, multiplex quam pro numstro damnum cst. Ulia. Hist. n. 2,M, 67. Tuoit. Ann. 2,si. appositis utrimque gubernaculis conseras vi repente remigio hine vel illino appellarenti Terenti Ad. 4, 1, 88. an aedere oportuiι domi Dirginem tam grandem, dum eognatus hinc illino veniret, exvscιantem. Ita Donatus Iegit, et iuro restituerunt . critiei. Loquitur enim Aeschinus de quovis cognato hinc vel illine veniente.
s. Poetae, praesentibus rebus delectati, hinc hinc pro func - illinc dicunt, et componunt verba hinc
ratque hinc. Id imitati sunt scriptores prosaici a Livii
tempore. Liv. 21, 8, 8. hine spes, hine desperatis animos irritat. I, 13, 2. hinc pinres, hinc viros osantes. 2, 46, 2. 3, 23, T. ingenti certamine hine Iolaeos, hine Aequos populantur. 6, 15, 3. 8, 35, 8. 2sit, J7, 2. Plin. Ep. 9, 39. nam solum tempti hine sumine et ubruptissimis ripis, hine uia cingiιur. Scnoe. Epist. 89, 21. --
93쪽
tiabilis gula hine maria se latur, hine terras. ae, M. Dum illum hine urinae di evitas torqueret, hine insanabilia exuleerati
Sonoe. Epist. 108, 29. quum ciereonia librum de Republiea prehendit hine philologus aliquis, hine grammatima, hine phil aophiae deditus, alius alio euram evam mittit. II1, 3. si nobis animum boni vitri ureret inspicere, o quam putraram faelem - .ideremus hine sistitia, illine fortitudine, hine temperantia prudentiaque lueentibus 7 Virgil. Aen. I, 162. Hae atque hine vastae rupes geminique minantur in eoelum seopuli. Aen. I, 100. Cul. 16. seu qua par nasia rupes hine atque hinc patula praepandit eornua fronte. Sintii Silv. 2, 2, 14. Victorin. de Arte gram. p. 2454. C r dueta introrsum lingua hine atque hinc inter molarea aurona, haerentem intra os sonum voeis exeludit. Vid. Santon. ad Terent. Maur. p. 10. et tar. Martiat. 10, 83. raros eouigia hinc et hine evulos.
10. In his vero exemplis sunt, quibus demonstre tur Latinos saepe hinc - illinc usurpasse, ubi etiam hic - illic dici potuisset: nam ante oculos sibi ponere solebant actionis vividae imaginem, in qua etiam, unde quia ad agendum tendat, exprimitur. Sic apud Liv. 21, 8, 8. 1, 13, 2. et alibi. Imprimis verba pugnandi, comprehendendi, arripiendi cum hinc componuntur. .
Cie. In Cata 2, 12, 25. ex hae enim parte pudor pugnat, i ιiso petulantiar hino pudieaia, illine stuprum: hine fias, illine Daudatior hine pietas, illine seelirar hino eo tantia, illine furori hine honestaa, sit ne turpitudor hino eontinentia, iliane libia . p. Quint. 25, 79. profeeto intelligetis illine ab initio eviditatem pugnasse et audaciam, hino veritatem et pudorem, quoad P tuerit , restitisse. Criticorum opinionibus celebrata sunt verba Virgilii Eel. I. 54. hine tibi, quae semper vieino a simile saepes hyblaeis apibussorem depasta salieti, saepe lari somnum auadebit inire ausurro. Hine alta sub rupe eanet frondaDr ad aura . ubi Doeringius hie restitui iussit. Verba inelao a limite non sunt a proximia verbia disiungenda, et hinc est ab ultera parte.
11. Alia quoque, quibus hinc respondet, vocabula
interdum ex adverso povuntur: tamen non multa sunt empla, nec antiquiora.
94쪽
coeptum sit, exponemus infra in v. INDE.
13. Sed quod locum attinet, transfertur ad ipsas res, et dicitur hinc pro ex hac re. Intelligitur origo et caussa. Quare interdum hinc idem est, quod ex hac
Caussa, Propterea. Terenti Ande. I, I, 99. hino assae lae mae. Cic. de Osr.
3, 8, 36. Hiis meae, hinc venena, hine Disa testamentanaseuntur: Line furia, peculatus, expilationes. p. FIace. 23, 54. hine totum odium, hine omnia ostensio. de Sen. 12, M. hino patriae proditiones, hine rerum publicarum eversiones, hi cum hostibus elandestina eolloquia nasei. quem locum Beterea considerare debebat, ne in Ofr. 3, 8. suspicionem moveret. de
Ossi I, 18, 61. de Nat. d. 2 , 24, 62. in Vere. 4. 10, 2 . Plin. Histi n. 2, 53, 53. hine naui procellas. Virgil. Ge. 3, 308. densior hino sobolas, hine largi eo pia Iaciis. L e. ex eo. Aen. 2, M. hine mihi prima mali labes. ubi
Serviust pro haec ea sa, vel proter hoor et eat adverbium ι ale pro eoniunctione ea sati. Vino eum etiam ad Eclan
Liv. 8, 12, 10. qua cupiditate ostensis patribus negantibusque, nasi Pedo eapto aut dedito, triumphum, hinc alienatus ab penatu Aemiliis aeditiosis tribunatibus similem deinde consulaιvm gessit.
14. Quum hinc locum et rem, unde quid exeat aut eveniat, significet, potest etiam de re, ex qua ali-.ruid efficiatur, de materia, qua quid constet, de reme io usurpari. Ita etiam de re, unde aliquid sumitur: quare dicitur hinc bibere. i. e. damn trinle . In his vero dictionibus adverbium ponitur loco pronominis
Cie. do Νat. d. I, 23, 6 . abuteris ad omnia atomorum regnore istentia. Nine quodcumque in solum venit, ut diouur, e Ungia auque eracis. l. e. ex his uismis. Virgil. Ge. 2 , 444. iuno 'radios 'trisere rotis, hiae tympana Faustria agricolae et pandas ratibus posuere carinas. Plin. Ilist. n. 33, 12, 53. videret Fabricius) hino dona fortium Feri aut tu Mee frangi. i. e. ex argento halineis sternendis diculo. min. HLL 27, 10, 59. hine temperatur collyrium, quod mediet disglaueton viscant. Cato de Re r. IN. ubi Ooles essum concoguere et istium Deis hinc bibito, quantum voles, sine pericula.
95쪽
15. Neque aliter, si quid metaphorica dictione ali- eunde sumptum dicitur aut ad aliquid, tamquam ad suum genus refertur. Ita ponit Quintilianus pro ex hoc
genere. min. Nisti n. 2, 1, 1. oeeaaione hinc eumpta aut his data. Quintil. s, a, M. ιentium est genus fgurarum, quod aut simi-Πιvdine aliqua voeum aut paribus aut contrariis eo ertit in se aures et exeita . nino est παρανομασία, quae dieitur annom natio. τ, 4, 6. hine sunt pietas, sdes, eontinentia. ubi quod Spulaingiua coniueit, nune a codice oonsrmatum videm .
16. Et coniunguntur cum hinc verba, quae alias sequuntur verba ex hoc, ut sunt Pendere , incipere, aequi.
Horati Sat. I, ε, 6. hine omnis pendet Laeuiua. Varro do Re r. 3, 1, 10. de quibus exponendis initium e piam hine.
17. Io. Henr. Vosolus docuit ad Virgil. Georg. 1, 5. hinc .significare lior partem et as hieoon. Quod ipsum falsum est, nec comprobatur inemplis, quae ille affert, plano diversis. Virgilii verba hinc eunere incia piam Servius explicuit dehinc, deinceps. quod intellexisse videtur de ordine rorum, alieno quidem sensu. Burmannus interpretatur nunc, Post bucolicae quod
iam Mancinelliis ineptum esse dixit. Sed in promptu
videtur esso ratio. Hinc enim regitur a notione incipiendi, etiamsi poeta non primas tantum res, sed etiam ceteras antea commemoraverit. suit enim universa argumenta, a quibus exiens ad alias res exponendas erat digressurus.18. Schwarisius reprehendit eos, qui hodie saepe hinc temere ponant, ubicumque Germanorum daherreddendum sit, quum quidem nusquam Ponatur commode, nisi ubi verbum adsit, quod seXtum casum postulet. Illum perversum, usum equidem non nego: haec autem conditio non tantum valet. Nam hinc etiam
ab optimis scriptoribus dicitur pro quare.
Cie. do Ost. 3, 9, 38. hiae ille Gygea indues in a Plat e. Plin. Hia. n. M, 5, 18. hine genera distinguuntur.
19. De tempore usurpatur Muinc, quod suo Ioco cXposuimus. Sed hinc quoque Augustorum aevo signi scare coepit ex hoc tempore, tum, Posthac. cf. VOT-
96쪽
verba hinc deinde. Cum Veteribus comicis recentiores scriptores hinc componebant etiam cum numeralibus
nominibus. Omnes vero poetae hoc dixerunt, ubi id erat designandum, a quo aliud quid fieri inceperat. Servius ad Virgil. Aen. 1, 194. hino Pro inde oel post.
Valer. Flaec. 3, 671. tibi dicta manus, tibi quidquid in ipso
sanguine erit et iamque hinc verum quαe maxima poseo. Ibi e dices etiam hic praebent, quod non Placet. nino potest x ferri ad manum et opera per eam perficienda. Sed Virgil. Ge. 3 , 494. hine laetis uituli uolgo moriuntur in herbis. 4, 11. hinoneseis qua dulaedine laetae progeniem nidosque fovent: hine artererentes excudunt eeras. Aen. 2, 148. amissos hinc iam obliuiseero Graios. ubi Servius. 2, MI. hino ferro accingor rursus. PIaul. Truc. 2, 3, 19. me nemo magis ruestiet cubi iste Mevenerit, quam si hino dueentos annos Itierim morauus. Do Ioco
PIInii 14, 4, 3. dixi Tom. I. p. M. Dubia est res in fragm. Turpilii apud Priscian. de Metris com. p. 1ari. Irarum euediem hine quartum hodie iterunt ita eonventum. Puta aliua seripsit hie. Plin. Hist. n. I, M, M. de Epimenidet puerum
aestu et itinere forum in specu septem et quinquaginta dormisse annis r rerum faelem mutatimemque mirantem, velut postero experreetum dier hine pari numero dierum senio ingruente, ut ι men in septimum et quinquagesimum μις- omlasimum uitae du
Tacit. Agr. 14. Suetonius hino Paulinus biennio prosperas res habuit. min. mst. n. 32, 4, u. hine deinde is morbos digerem aquatilia. 4 , 23 , M. Mne Mindo 'Hera atque Asia direntur. TibuII. 2, 4, 35. heu, quisvmque dedit formam metestis ava rae, quale bonum multis addidit iste nitalia. nine scitia rixa umsonant. Et ita restituendum videtur e quibusdam codicibus v. m. hino dat avaritiae caussos et eoa puellis vesuis et a rubro Iveida ooenina mari.' Lline et hic sa pissime commutata. osse vocabula omnibus notum est. Tamen non tu sis locis, quos N. Heinsius Advers. p. 604. et alibi memoravit, omnibus restituendum est hinc. cf. quaσ ad Statii Silv. p. 238. dixi. Saepe a glossaloribus substitutum est verbo hoc.
Vid. Bumann. ad Ovid. Trist. 2, 306.
97쪽
Interiectio IIO non alia est quam quae OII nunc scri-hitur. Sic Terent. Phorm. 2, 1. 56. hos bone custos, saloe. Apulei. de Aspirat. 45. p. 117. Osan. Ipse enima ectus, quo interiretisncta promuntur, cogit eas intem
reum Prae-Piruri , interdum postavirari, interdum
Pronominis ablativum Hoc adverbii Ioco poni, omnibus notum est. Nos triplicem usum distinguimus.1. 1. Comici poetae antiqui hoc dixerunt, ut caussam designarent, pro ideo, P Pterea, ut grae um τω. Idque rursu' in usum revocurunt scriptores aevi augustei et recentiores. Apud Ciceronem nullum exstat exemplum. Neo mulla reperiuutur comicorum. Nam
non possunt aliena huc referri, quale est Plaut. Mil. 2, 8, 26. primumdum, si salao imimulas Philocomasium rhoc Perieris. Aut Pseud. 2, 3, 19. atque hoc eoenit in labore atque in dolore, ut mors Obrepat interim. Aut Men. 5, 2, 30. hoc primum te absolsio. i. e. in eo. Α que inter grammaticos constat, hoc accusativum etiam poni pro ob hoc, ideo, sicuti dicitur apud Terentium tιdne estis auctores mihi' Ad. 5, 8, 16. Non omnes 'tamen diligenter distinguunt diversas rationes. Nam ubi accusativus dicitur, non caussam intelligimus, sed actionem ad aliquam rem relatam, et quum Plautus ait, id missus sum, hoc yarudes, rem nominat, ad quam tendat vel dirigatur missio, quae sit 8audii res. Lindeman 11us cum Grutero in Plauti verbis Amph. 1, 1, 11. 13. nonne idem hisc luci me mittere potuit' bene viodit esse accusativum. Eum reddamus daau. Quam- qilam altera explicatio a Grutero Proposita, hoo esse pro huc non poterit omnino improbari. Burmannus in Misc. Observ. Tom. 8. p. 362. Varia miscuit, quae hic digerere nou operae pretium est. cons. Wopkens. TOm. 9. P. 240. In Plaut. Amph. I, I, 12. 050 num lagitur: opuletuo homini
haec seruitus dura est. aed Pso . 3, 2, M. Me hie quidem homines tam brevem uitam colunt. 3, 2, IS Me ego sui hodie gestia ob easor fori. Dissili reo by GOrale ta
98쪽
Meret. g, M6. Me, ubi quod mave in amis, alliis fit amarum , tui quoi mave est, sevissima eorpora debent eontrariabiliter eaulas intrare palati. ubi vulgo legebatur olim ergo. v. 551. 624. Virgil. Ge. 2, 425. Me pinguem et plaeuam mei nutruor
Plin. Epiat. 2, 19, 3. unde Oeviit, ut hi, qui redentes agunt, quamuis illis maxima ex parte Eupersint eadem Illa, quae stami-hus, tamen hoe, quod sedent, quasi debilitentur et deprimaratis. Servius ad Virgil. Ecl. 10, 18. haee quum esset nimiae eastuatia et hoe a mne a et Diana diligeretur. Apud Cie. ad Fam. 6, 12, 4. hoe Pansa, mrtius, Bassiva, pius, Matius, Postumius plane ita Desunt, ut me unice diligant. lato accepit Sebellerus Me pro eo, ideor est enim M. cf. Goerena. ad Cic. de Leg. 2, 6, 14. Quintil. Deelam. 13, 2. --rum mihi vel hoe fuit groetissima, quod non fuit digna, quam di a concupiseerre. Bumannus explicuit hane ob ea sam, ideo. Sed aut intelligendum erit in eo, aut corrigendum, ut vidit Gronovius, vel haec suit gratistima. Hygin. Fab. M. qvam sublatam in sumine imo violare uoluit. Noo Hermam quum intervenisset et Deianira quum Mem eius -- plorasset, Nessum sagittis eon u. IIuneverus explicuit ob hoe, eique multi crediderunt. Quod salsum puto. Dictum est ut fala M. Hercules eo intervenit.
2. Componuntur caussae particulae quoniam hoc, hoc - quia, et alia huius generis. Ita tamen nusquam loquitur Cicero aut Cuesar, nisi viri hoc co
iunctum est cum comparativo. Lueret. Φ, 10882 quae quoniam eretra possura obsidere partes' Me fariis expiatur laticum frugumine cupido. Plaut. Rud. 2, 3, 5T. ego dieam tibi, Me reae exemesat arisia, quia lano ademii cistulam es, quam habebat.
II. 1. In comparatione duarum conditionum Vocabula hoc- quo, hoc - quod, pro eo - quod, adduntur comparativis. Lalius patet usus verbi eo, de quo disputavimus Tom. 2. p. 413. Sed ratio eadem
est, neque iterum eam exponemus. Non sensus mutatur , sed augetur vis orationis, si praemisso hoc inter- Ponitur aliud vocabulum.
Cie. ad Att. 13, 36. tamen hoe sudio libentius quo saepius. Plancus ad Cicer. ad Fam. 10, 9, I. eerte hoe maius habes t Mimonium amoris mei, quo maturi ιibi quam ceteris oonsilia
99쪽
mea uolui erae nota. se. 2, 23, 5 . ut enim Mistae lapidum et reliqua tormenta telorum eo graviores emissionea halent, quomnie eontenta atque adducta vehementius, sic vox, sic cursus, pie plaga hoe gravior, quo est missa contentius. Sulpieliis apud Cie. ad Fam. 4, 13, 15. quo Dellius, quibus rei iratior, respondere tristius possit, hoe est adhue tardior ad te molestia ιssera dum. Lucan. 4, 229. at vobis vilior hoe est uestra fides, quod eaussa pugnantibus aequa. Quid valeat In his pronominis natura, apparet in Cic. ad Fam. Φ, Φ, 6. atque hoe ipso melior est tua quam nostra eo Atto , quod tu, quid doleat, scribere audes. Plin. Pan. 21, 4. par omnibus et hoc tantum erieris melior, qu merior. I. A. Ernestius Schaesero persuasit ne easarium esse quod melior. At redde in is fem den Dorion uora gesteus, invissem du besser bist.2. Etiam unus comparativus componitur cum hoc, quemadmodum eo adiicitur. At Cicero numquam ita loquutus est, sed semper orationem continuat per quod. Vid. Peareius ad Cic. de orat. 2, 1, 4. Id non satis reputarunt Bremius ad libr. de Fato 14, 32. et Goerengius
Horat. Sat. I, I, M. non euva hoe ea ut venter plus ae meus. I, 9, 5. pluris hoc, inquam, mihi eris. In Cic. de Orat. 2, 1, 4. scribendum mihi videturr Antonius autem probabiliorem in Me populo orationem fore censebat suam, si omnino didicisse numquam putaretur. De Fato 14, 32. unico vera eat scripturat haec aritus adstringi ratio non potest.
S. Eo magis formula, de quas Tom. 2. 414. diximus, nihil disseri ab hoc magis, nisi quod in hoc distinctior est designatio.
Plauti Amph. 1, I, 13. 06. Me magis miser est disitis seruos.
Caes. B. civ. 2, 20. Me uero magis properare, ut cum legionibus quam primum Gadis eontenderet, ne itinere aut trantieetu inte eluderetur. Ovid. Ier. 18, 110. hoc magis eat cautum, ne somElud iners. Plin. Episti 4, 21, 4. evius ego pro satiae, pro inor bus hoc sum magis anxius, quod unicus factus est. Erruvit Burmannus vehementer, . quum ad Ovid. MeL II, 438. existimabat niugis Me dici posse pro hoc magis. Illud quamquam in codicibus haud paucis exsta tamen scribendum est magis hos reor esse timendos.
4. Comparativum cum hoc coniunctum sequitur
100쪽
uo C. 95 quia vel quod. Apud Ciceronem interdum adiicitur
etiam. Cie. p. Scauro 2, 34. eum Me sibi et rationem fore putatat ianitis autem hoc maiorem etiam, quod illum meminerat fuisse
Cic. de Orat. 1, 3, 12. quod hoe etiam mἰrabiliva debet
videri, quis eeterarum arιium studia fere reeonditia atque a 'ditis e fontibus hauriuntur. 2, 2, s. quod hoe etiam spe ago diis maiore ad probandum, quia non de Ser. Galbae - eloquentia steribo aliquid ete. Norat. Sat. I, a, M. aut positum ante mea quia pullum in parte eatini auattilis esuriens, minus hoc iucundus amistis sit mihi δCaesar ad Oppium apud CIe. ad Att. 9, 8. eonsilio vestro utar libenter, et hoe libentius, quod mea sponte facere eonstitu , ram, ut quam lenissunum me praeberem. ad Fam. 13, 28, 3. quod eguidem hoe Oehementius laetor, quod ex ipso Mescinio te video magnam eapturum violuptatem. ad Att. I, 16. missus est sanguis invidiae sine dolore atque etiam hoe magis, quod omnes illi fautores illitia flagitii rem manifestam illam redemptam esse a iudieibus eonstentur. de Orat. 3, 35, 143. hoe erunt inferiores, quod in oratore perseeto inest Πιorum omnis seientia. ad Fum. λ' II, 24. do Fin. 2, 14, 44. eum Epicuro autem hoc est Plus negotia, quod e dupliri menere voluptatis emuncius est. Tusc.
2, 4, 12. III. Hoc antiquo tempore dicebatur pro eo, quod Ciceronis aevo huc sonabat. Poetae interdum priscam formam renovarunt. Servius ad Virgil. Aen. 8, 423. Noe tunc id est huc tunc: et hoc pro huc posuit
secundum antiquum morem: nam ante hoc adoeris.
bium loci fuit, quod nunc abolerit: nam crebro inanιiquia lectionibus moenitur, sicut in epistolis probae V rritia PHaecus exe iis, auctoritate, ratione dicens: in a eratia Pro M o Piarumque maiores Ponere consuetos: et εic pro huc Loc reteres dicere solebant, sicut pro illuc illo dicimul: unde etiam hoc o Mum e e amares, sicut illoc, quod pro illuc ponitur. Ita scribenda haec videntur.
Lindemannus Comin. 2. do Adverbio p. s. negavit hoe ugia quam pro hue poni: sed ipse hanc sententiam tu notis ad Plaut. Capt. δ, 1, 19. mutavit et quare iniurium esset eum, qui . Diuiliroo by Cooste