장음표시 사용
51쪽
rutam illam multarum, magnam, mirabilium capacissima,ac supra
humanae mentis fastigium sublimium:hancque porticu philosepniet
egredi non debet,ut quidem diutule immoretur,is qui euthymiam, quam vocat,indagare omnibus vestigiis, assequsque concupierit, vepignus summi boni,cuius ipsius umbra tantum fallacemque imaginem, prisca philosephia summopere admirata est. Hoc qui facere efficaciter,apposite,constanter,ac consulte institerit: nimiru ipse inter diuorum iam & mortalium conditionem,iraediam quandam vitam
sublimemque, quasi semideorum egerit,quippe qui ad summi boni
fructum aeternum spem suam erigere,ad talum caeloria intentionem cotemplationes que possit: quae merces est emeritoru Dei militum,& appetendi terminus,ut inquit Augustinus in libro de cognitione verae vitae. Huic porro securitatem illam,traquillitatemque philosophiae consectanti, in AEgyptum non longius quam res poscit expatiandum,ut Gregorius inquit cognomento theologus nec in Assyriam curiosius peregrinandum . procul etiam inde abeundu, selitudinemque versus migradum bidui aut tridui: si quidem priuata hominis cuiusque ratio non gravetur hoc admittere . quippe in regionibus illis maxime,lyrannus ille tartaricae sedis praeses, excursores multos& peruigiles,animarumque sicarios habet, intentos dc imminenteis ad omnem occasionem disturbandi fani dominici,atque depecula.di. Neque vero ideo labascere eoru oportet fiduciam,qui intra praesidia sanctioris philosophiae se abdiderunt, quod intra septa quoque
eiusdem saepe cientur tumultus. Etenim sacrosanctus 'esse nemo potest in militia vitae,antequam missionem adeptus est nec petitam illam adeptus est,sed oblatam diuinitus,emeritam iuxta & causariam.& asylum nullum sanctum est aut clausum caecis illis praedonibus de sicariis. Quando ne Paulus qui de ille athleta Iectissimus, multarumque palmarum pugil &insignium,impetrare rudem huius molestiet potuit, saepenumero incessentis ministerio suo sensenti: cum interim id iterum tertiumque suppliciter ipse flagitasset a Christo,indu gentissimo quidem illo Domino,sed tamen quasi lanista delectoruiuorum, quanqua apud herum ipsum gratia summa vi mancipium scitum &eximium,lingulatique flagrabat. caeteri m immunitatis instar fuit homini sanctis limo,extra aleam esse praecipitem,intra pr sidium posito tutelae dominicae eb locus nullus inaccessus est proserpentibus illis noxis, nemoque prudens in vacatione supina debet acquiescere petitionum caecarum diri gladiatoris infesti semper aut
imminentis mortalium securitati. Ita sua est philosephiae quoque
52쪽
palaestra, obeunda illa quide nec opinato saepe, iccircoque non sine trepidatione & velut in tumultu. Sed quanti interesse censes,ex tuo ipse propugnaculo e philosophiae castello, ex ame ante munita, hostem iam magnam partem exarmatum propulses:an in locu quum, imo vero in arenam aduersarh descedas: tuteque pedibus vix insistes, equitem ut aiunt)praelio lacessas campestri in planitieὶ Et ut pugiles olim campestres certo quodam victu atque necessario uti solebant, ad corroborandos &confirmados lacertos: sic philosophicum victu
accommodatum esse oportet ad alendam vim animi, virtutemque veSeiadam: rκλκρογωrisit Grςci vocat: cuius etiam ipsius alumnae sunt
insignes virtutes & praecipuae .Iam vero qui sublimes illas sententias troposque oraculorum,haurire c5mentando,& concoquere ad sanitatem animae velit,ex iisque firmam persuasionem concipere doctrinae seruatoriae,& fixam opinionem rem sempiternarum:is utiq; stomacho ut seruiat sapientiae necesse est, plurimumque indulgeat. non etiam ut scenae, popularsque plausui mon primorum ordinum secundorumque palato:.non denique iudicio communis prudenti quibus rebus urbana celebritas,conuentusque atriensis finguntur, temperantur,reguntur. haec enim naturarum consensum inter
se nullum habent, quam sympathiam Graeci vocant. Nisi vero credere possumus florida illa morti sermonisque pigmenta, quibus homines urbanitati studentes, disciplinaeque atries,theatro ut dicitud& scenae ingenium Roscianu,& comitatem venditant, fucata atque inanem,ad stomachum facere theoricae philosophiae, quae veritate tantum gaudet,&candida simplicitate.quippe quae diuinu verbum pro epulis animi opiparis de suauibus deuoras, lente prius intellectus mystici commanducatum, ineptias illas ostentatrices despuat ut fatuas,ad imposturam spectantes,exitialemq; ludificationem : quς duae res cum fraterna charitate,civilique societate & legitima diis-dent.Scenica vero ista studia atque histrionica,ciuilis sunt prudentiae eiusque alumnoria, simul omnium quos iuuat & ipsos subdolae mentis tectoriis,interdumque sceleratae, fucunt Deo ut ipsi putanti atque hominibus facere . quippe qui urbanitate ac lepore ad fraudulentam simulationem attemperato gaudeant, verborumque lenocinio asseruienti: & vero comitate populari, obuio cuique exposita, atque aucupe gratiae, cum obsequiosi quidem illa, sed ludificatricula deditione sui: denique cis aras, trans aras, atque per aras parasitica assensione, cum interesse sua putant: quo uno ipsi rermino ius, bonum, aequum, honestum, definiendum censent. e. h.
53쪽
His videas in ipsis,si obseruare vacet, versicolores vultus &cham ς- leonteam pro Tenata extemporalemque mutationem, ut inquit Aristoteles. Stomatica aute sunt ista scilicet adiumenta vanitatis, conciliantia gratiam urbanitatis: ori utique fingendo & concinnando,
non item stomacho salubriter assiciendo, praecordiisque morbidis fanandis accommodata. Sed enim Deus s5 vanitas humana stoliditatate praedita Deus inquam)dignoscere cautus est,quid solidum cre-pein pictae tectoria linguae. is spectator est, is explorator,is existimator mentiu,& perietator. Verum qui huiuscemodi nugis sensus habent perimbutos: vix est aureis illi ut pronas habere postea possint,vacantesque ad auscultatione disserentis sapienti & veritatis. Tales'; sunt ij fortasse, quos Christus,id est veritas ipsa diuina, no leuiter c5pellans, a concionibus suis modo quoda summouit,cum inter ser. mocinandum saepenumero exaudibili voce dixit, Qui habet aures
ad audiendu,audiat. ad aures enim latum acroat naticas auscultationisque mystagogicae, audientia sibi fecit, costantemque & aeternam attentionem aeternus sermo Dei, qui etiam sapientia est germana &sempiterna:idem salutis auctor architectusq; mortali. Minime vero ad eorum aureis hominum suave atque penetrabilem suadae caelestis aculeii pertinere voluit,qui in diem viventes,teporarios fructus bonorum atq; honorii consectantur,voluptariarumq; reru.Tametsi quibus auscultare secrosanctet philosophi coligit,em edatae vitet innocentis': magistrae:quanti tadem aestimandu est ad vitam sine anxietate, sine tabifica aegritudine animi traducenda,quod sperare illis licet, vel spe potius certa usu uenit antecapere,ac sibimetipsis repraesentare, immortalitatis coditione cumulata veris bonis, rebusq; omnibus exagerata in primis expetedisZSeponamus quςso nobis quotidie,seponamus inqua)momentu tepusculi succisiui, vel semuciam tantum horae carpamuς,ab iis quae maxime agimus vacua & seriata: tum cogitet unusquisque quid sese futum est,clina post peractas vices orbium caelestium, eorumque temporum, exuuias suas animae tandem recepturae sunt, hae in poenam horrendam, illae in praemiubeatissimum: utraeque tamen vivaces in perpetuum & porro. Hic cui non mirari subeat simul & miserari, mortalium sensus hebetes ad contemplationem aeternitatis: qui quidem ea quae moribus co- parata sunt, quaeque in praecordiis mundi persidentia, ita inualuerunt,ut callum iam tot aetatum inconsiderantiae, in communi non modo sensit, sed etiam prudentia duxerint, accurate, perpense, dc exacte considerarit. Nam quis nostrum , cum sibi suam rem
54쪽
3ipse & pr cipuam,maxime atque acerrime agere videatur id demum satis agit quo pertinent ac reseruntur omnia quae agimus, curamus, cotendimus,& laboramusξ nisi non eo spectant omnia vel nobis no animaduertentibus,aliasque res ut aiunt agentibus,commodissime ut viventes,desiderare rem ullam ad extremu desinamus,vel exigua. At nos sic in patriam,sic in coloniam beatitudine exaggerata tendimus,ubi demum desiderandi quicquam finis est ut pueri ludibu-di & errones, qui cupide fere faciunt, sinuosis ut itineribus ac maxime deuiis, ad ludum literarium sese agant sui est in sermone saepe . vulgi potius quam ed ut c5tendant,qub ire destinauerunt. Ab ea de ignoratione veritatis,& vero a stupore metis, illud est,quod in rebus secundis laetitia gestiente exultamus quasi auspicium salutare acceperimus, id quod plerunque obliuionem aeternae vitae affert. Quoto enim cuique tande in rebus admodul tis, in extis ut ita loquar regalibus ac magnificis,obseruari potuit species tumultuarii mortis vadimonii,quod ultima denudiat necellitatem cum indeprecabile, tum saepe praecipitem Enimuero Christus moriens in cruce, felle & aceto gustato, propinasse quoddam poculii nobis videri potest, partim motis acrimoniς,ad cauedas mundi,vitadas'; fallacias: partim absinthii vitae,no etiam mellis atq; deliciaru, si quide adii rescere vestigiis eius cupimus, quibus in c tu mortalibus via assectanda esse docuit inter
concionandu . Quis aute nostru nouit quo loco ac numero homines
apud Deli habeantur, in albumq; destinatricis prouidetiς relati sint: qui hic vel summo vel infimo ipsi numero mortalium habentur,vel splendido&obscuroZNimitu candidis nos & atris dies hominu calculis adnotamus,ratiocinatione caeca plerunq; & praepostera usque adeo absurde rationem rerum inire mundus nos instituit magister multitudinis. in cuius ludo sic ab ineunte aetatula versamur ad ultimos usque actus vitae, ut poeniteda semper pigendaque discamus, magna cum assiictatione animi. stultam hominum superficiariamque coniectura cum elogio summa fide praedito didicerimus, in caligine multa altillimaque iudicia Dei esse mersa. Homines certe multos beamus existi inatione nostra , quasi per viam pomparum thensarumque ad immortalitatem famae de memoriae , quadrigis ut aiunt albis vehentes: cum interim ad sceleratam ipsi portam recta contendant iter, indeque ad necem tandem rapiantur abominandam de sempiternam .ialis est enim saepissime catastrophetheatricae iactationis industriae,& ingenii,& solertiae, in qua ciuilis aulicaque prudentia specimen sui praebens, vestigia visenda perpetuae. iij.
55쪽
4que relictum ire vitae sperat,selicitatem per illustrem aemulandamque transactae . Quippe si lege sua agere seuerus idem & misericors Dominus instituerit: eorum mortalium plurimi qui triumphali porta ingressi, per ora stupentium transuecti sunt populi ac
procerum,scelerata mox ude porta, nefastoque exitu ex hac vita excedunt. Sed shei mihiὶ Christus nobis fidem facere hallucinationis nostrae, ob stuporem nostrum nequit, praeposterique iudici j: qui
mundo tot, tantos ipse, tam locupletes veritatis sponsores dedit, vadesque capitales. Verum enimuero hominum stultitiam philosophia ridens, huiusmodi vitam docet laborum esse curarumque Congeriem,& cumulum angorum, pyramque cupiditatis atque m uidiet exaggeratam. Inde autem nauissimus quisque atque strenuis. simus iudicio communis prudentiae, quam plurimum sibi sumit, inmanticamque pertusam ardentis auaritiς ac perfluentem in farcit: sicque praeclare rem gerere facereque existimatur,& sua & imperitorum sententia aeum interim irrito labore sui illa demonstrat vitae magistraὶ similique Danaidum torqueatur, qui inseris quondam destinatus est. Sed nullo thure litabis: hi reat in stultis breuis ut semu-cia recti,inquit in Satyra Persius. Humana igitur prudentia litem suam luculente facit interdu, decretis existimandis,placitisque prouidentiae: hominum etiam felicitatem fallaci rationum putatione colligit,rerum tantum secundaru modulis eam metiens. Mihi enim qui fortunae obsecundanti vela pandere maiori cotentione pergunt, terrenisque rebus vehementer adhaerescere, similes esse videtur feris circulo grandi sic alligatis aut inclusis,inde ut erumpere nequeant. Vt enim illae cursim recursimque circulum ambientes,cum nihil promoueant,tamen sese semper exitum inuenturas aut solutionem sperant: sic ambitiosi hominis vita & cupiditate perciti, nihil aliud est, quam orbis quidam & cdtinuatio curarii, laborum,anxietatum, seriem illi aerumno e vite perpetuam contexentium aeum interim ad bonorum summa adipiscendam, quam consectari videtur, non proficiat hilum. Quid igitur in vestigatione summi boni, quod omnes expectare nosmetipsos, in caelum identidem oculos attollentes, dicimus:opus est in AEgypti mediterranea descendere quid usque
quaque ibidem ex patiarit Quid vero curiose penetralia . Egyptiorugentis lustrare undigna utique & auersanda oculis, sanctioribus fi-cris purioribusque initiatis3Huiusmodi est ille fortasse descensus ad
inferos animarum, quem Homerus vir Graecus, poetarum omnium
praestantissimus, aemulusque eius Virgilius noster finxerunt. quibus
56쪽
in locis monstra varia esse perhibuerunt, hominumque cupidorum, auarorum,ambientium supplicia constituerunt, quae si oculis subiicere cuiquam & perlustrare placeat, primo cuique fortunatorum in illas tenebras coniicere sese atque insinuare, multo Vtique promptius est, quain eorundem paucis inde prudentibusque remeare, vel eorum quos ardens evexit ad sidera virtus tenent enim media
omnia sylvae, ut inquit ille. Quibus in sylvis lustra sunt & cubilia
eiusmodi ferarum, cupiditatis,auaritiae,ambitionis,insolentiae, tum salebrae multae opacae sunt, sinuosaeque in deuia abducentes, lucis etiam superioris inficientes obliuione ex patiatores homines, erronesque animos. Quaquam quid dixi in AEgyptum descendere Zquod interdum atque per occasione aut necessitatem facere, fortasse philosophia altinis suis indulge. at deamatibus sui: cςterum de cate &circunspecte, suspensisque ingressibus ob pedicaru suspicione. Quid verrd si homines ab eiurata 2 gypti seruitute,exuuiisq; eius in sacra lauatione abiectis ferme cudetestatione,denuo ipsi no dico in AEgyptudescedere sustinent,c5merciaque alicuius gratia peregrinaturi sed in Egyptii intimanatrasversi &prςcipites ruut, AEgypti tyrannorun exus vltro & cupide rursus ineunt: qui insani assectus sunt, animi tra-quillitatis perturbatoresZin ergastulis etiam corum miseric5flictatur, assidua necessitate operis faciundi, ingenuis animis pudendi & despuendiὶ Hic rursus, hic no mirabimur rationis stuporem,torporemque intellectus humanu Profectbsensus comunis & vita mortalium a vero auersa est,&veluti oculis mentis capta. Non Christos nos esse ipsi Domini, no vnctos oleo laetitiae meminimus, diuinique spiritus, qui theatrico isto nostrapte sponte ungamur oleo, anxietatis curiosaeque c5tentionis,theatr6que asseruietis, ut aemuli scilicet,ut discipuli spiritus cupiditatis improbissimae, Christianorumq; tantu inane nonae circunferentes. nainstituta ciuilia atque urbana dc plane s cularia,ut titulo ac primore specie Christiana sunt:ita c5sideratione limata atque exacta, antichristiana reperiuntur. Age, quotus est hodie
quisque,vel aetate hac deprauata,& ad veritatis intelligentia hebetata nec iam ferri tatum duritia, sed plumbi grauitate temperata:hominum dico non profligatissimorum, qui si usu uenerit,ut pro tuendis aris Christi aduersus impiam barbariem pugnandum sit, nolibens in causam piam animam profusurus sitZ quin se inquam coniugem &pignora deuouere omnibus cum bonis paratus sit, si partes ortho cloxiae in discrimen vocenturὶ vix decimus ut opinor, hominum
quoque sui liberorumque paulo plus quam pium est amantium. Sed . , e. iiij.
57쪽
Gfac ut non minor pars tantum hominum Christiani sint spem retinentium, nomen ad sacramentum illud cupide datura sit. hoc nimirum vehemens indicium est sidentis & infixae suapte vi religionis Christianae in animis hominii, haerentisque praecordiis glutino initiorum. Cur igitur aut qui fieri dicas,ut oraculis eusngelicis,ut sententiis consensu nominis uniuersi Christiani sic receptis, ut auctoritate quod alibi sepe dictu est)axiomaticam habeant, tamen assen sionem Ephecticorumore philosophorum accomodare videanturὶ Contra vero in iis rebus quae oculatam fidem atque auritam habent, non ephecticum assensum,no scepticu,ut olim Academici,sed dogmaticu catalepti cumque largianwrZQuae malu est ista peruersitas opinionum num sensuu locupletius est aut iuratius, quam intellectus
testimonium,cui magis credaturiNunc autem trasmittam auctoritatem oraculoru,quae omnem ipsa prorsus haesitationem eximit hominibus sanς metis, nec Sirenicis illecebris sensibusque assectis. Nego hominem esse quenquam disciplinarum peritum, quin formis
mathematicis, interuallis & angulis, eorumque theorematibus, fidem habendam certam & fixam esse ducat: ad quae tamen comperienda, nulli sensuum testimonium ob id denunciatur adiudi. cium phili Aphiae, ut testificetur de fide demonstrationis eorum. &puncti quidem mathematici, delineae geometricae scientia, cum ne assentiendi quidem cunctationem admittat inter artis discipulos, tamen ab intellectu longe plus, quam a sensu mutuatur. Quanta autem sit sensivum fallacia, Academiae placita docent, instituto Romani fori,iurisque dictionis ciuilis comprobata, si Ciceronis elogio
credimus in ultimo Academicarum quaestionum. Quam nostram rationem sinquit) maiorum comprobat diligentia, qui primum iurare ex animi sententia quemque voluerunt: leinde teneri si sciens falleret, quod inscitia multa versaretur in vita. Tum qui testimonium diceret, ut arbitrari se diceret, etiam quod ipse vidisset. quἡ-que iurati iudices cognouissent: ea non ut esse facta, sed ut videri pronunciarent. Et nos Christianismi mordicus retinentes, in iis quoque capitibus amplectendis Euangelicae legis, haesitatores aut sumus, aut esse nos ostendimus quq si in dubiu reuocentur, summa pietatis Christianae haereat necesse est 3 id autem ominari argumentando, nedum addubitando, vereor ne sceleris instar sit ingentis &expiandi: ita ad infantiam res ipsa nos redegit. Quapropter clausulam huius libri hic facere coacti sumus,etsi rei indignitas ampliora postulabat, dicendaque affatim suggerere scribenti videbatur.
58쪽
HRYSO STOMVs auctor magni splendidique nominis, in epistolam Pauli ad Romanos, laudationem diuini eius viri scribens, ait se non vereri Paulum ipsi in mundi cor appellare, innumerabi- 'lium bonorum fontem, principium & elementu vitae. per quem Deus,inquit,arcana miranda effatus est, quodque mirari possimus, maiora quam per semetipsum. Haec mens diuini viri,immo vero hic animus vitae, haec mundi prς-
cordia, Dei sapientia perimbuta, tincti,atque grauida,philosophiam
theoriae studiosam magnopere locupletarunt, atque etiam maximopere. quippe quae commentationis rerum caelestium sylvam,valtam,densam, opacamque aperuerint: in qua sylva velut indagine commentationis cingere cubile veritatis ipsius, summique boni legere vestigia possemus, in montem Olympum ferentia . Is porro Dei testimonio ornatus, quasi lectissimum spiritus diuini, caelestisque disciplinae conceptaculum,& simul spectatum assumptus adyta sapientiae, dignissimus est utique, cuius elogia & monumenta, qua de re nunc agitur,instar sint apud mortales decuriae unius aut alterius magistrorum, atque etiam centuriae,ς sinu prouidetiς Dei, ex eiusque sapienti et sanctario prodeuntium. Quare qui huic veritatia antistiti,legis euangelae interpreti, Seruatoris ipsius salutisque hypophetae, auscultatorias aureis adhibere neglexerit,& acroama
ticas, is eschola philosophiae continuo explodendus est consensu
prudentium : & vero e conuentu eiiciendus uniuersorum sacris
Cluistianismi operantium, quam Ecclesiam quasi concionem sanctam piamque, icriptura appellitauit. Atqui talis tantusque is magister in epistola ad Ephesios, filios dissidentiae quos vocet non video, quibus iram Dei imminere idem testificatus est, ipse nisi homines Christianos nostri similes , praesertim huius temporis, quo tempore fides vel tantulum labaseens, expiabilis utique indiget animaduersionis diuinae & supplicii: post confirmatam consensu tot aetatum persuasionem diuini cultus, & pietatis eiuscemodi que profitetur ipse Christianismus. Dissidentiς enim filios, qua ἀπίξειαν Graece dixit, eos appellat, non qui fidem abrogant atque auctori-
59쪽
33tatem sermoni euangelico, sed qui vel quicquam derogant ac detrahunt fidei atque auctoritati euangelicae. In geometria cum elementa concessetis, necesse est ut theoremata quoque ex ipsis coagmentata itidem fatearis: & cum primum theorema, secundum, tertium,& deinceps,ut demonstrata dederis & concesteris, disciplinae placita poscunt,ut reliqua etiam concedas,ut ordine posteriora, sic necessario consequentia: alioqui tute improbus videbere, aut stare non potetit constitutio geometriae,scientiae copertissimae. In theoriae porro disciplina & sacrosanctae philosophiae , quae non lineas
imaginarias, non formas quadam tenus opinabile, ut geometria,
speculatur: sed diuinam ipsam maiestatem pro obiecto & subiecto
commentationis habet,naturaru omnium certissimo,atque eo amplius res alias abstractas de caelestes ab ipso dc in ipso sempiternas futuras in ipsa igitur disciplina tantarum rerum contemplatrice, enunciata veritatis suapte auctoritate rata, ponimus utique omniusuffragio, ea quae Deus idemque Dei filius,inter homines agens,sub corporis integumento ore suo pronunciauit, ac de patris Voluntate spirituique diuini aspiratione sanxit & promulgauit. Ita quicquid cum euangelicis praeceptis aut interdictis discrepat, noxiς citrς tandem fore inficiando non sumus. Atqui ipse ad quadrantem rationem reposciturum sese dc exacturum , conceptis verbis palamque pronunciauit: scriptumque de consignatum ita reliquit,ut ne causari ignorationem huiusce iuris de sanctionis, aut obliuionem excusare quouis modo possimus. Quid me igitur, quid te lector, quid unoquoque futurum est nostrum,e moribus & institutis sensus comunis, vitae suς tenorem comparantium, quς manifeste pugnare cum monumentis sapientiς cςlestis, legeque euangela intelligimus, cum sanctionis terribilis de capitalis clausula promulgata Z & in tam distbluta lupinaque animaduersione,&incuria tum pollicitationu, tum minarum Domini,serui insigni nequitia praediti,audemus nobis promittere adeundae hqreditatis copiosissimc facultatem, adoptiuis Dei promissam Si scripturet credimus,Dei filius &sermo,interpres prius fuit inter Deum & Abrahamum, quasi stipulatotem quenda in delectae uniuersitatis hominum, qui veritati & sapientiqui parenti, dicto audientes futuri erant,fidόnaque habituri. Iterum idem Dei filius interuentor fuit inter Deum patrem omnium 3c genus ipsum humanum , commercisque caelestis & aeterni pactor atque transactor. Hoc porro pactum kedusque admirabile, non minus admirabili pignore sanctum est & confirmatum . Siquidem
60쪽
DAbrahamo quem diuinitas ipsa in deliciis habuit, ineffabilem Deus pollicitus haereditatem, quo fiduciam ipsi,eiusque germanae posteritati plenissimam faceret,sanctissime adiurauit. Quid inquies, per
Stygos paludem,dii cuius iurare timent & fallere numenZMinime. Quid ergo)terram,mare,sideraὶNe id quidem. iurat per semetipsum Deus,ratum id pactum aeternumque futurii, quando ne Deus quidem ipsi tametsi omnipotes, maius iurisiurandi pignus sanctiusque dare potuit: id enim Paulus ipse testatur & admiratur.Tametsi iusiurandum illud Deus non patriarchar gratia pollicitationi suae addidit:quippe cuius strenuam fidem nouerat & cunctatione vacuam, non praescientia modo diuina, sed etiam clarissimo recentique exemplo .Caeterum nostram aliorumque mortalium ignauissimam fidem prouidens,corneaque viscera Adamidarum, alumnorum pertinaciae atque contumaciae:contra quam testimonium perhibet insignis ipsius patriarchae fides, graue,claru,& irrefutabile. Hic si quis
me roget, cum receptissima sit merito auctoritas scripturae,cum interdum sensuum sublimium miracula inter commentandum in ipsa emicantia,fidem rerum diuinarum manifestam faciant: sic ex aeniagmatibus illis diuini sermonis raptim coruscatia, quasi fulgetra quq dam rapida,e nubibus altissimis erumpentia:denique cum exempla tot prodita sint certissimae fidei a vitis sanctissimis,quoru nos memoriam colimus ut venerandam & consecratam: hic igitur si quis quaerat,cur adhuc affines e se pergimus apithiae gentilitiae,Nihist aliud habeo potius quod respondeam, ni nil quod causificer, quam
hebetem sensum communem & evanidum,quo nos magistro pas sim utimur,rerumque diuinarum humanariamque aestimatore.Nos enim tum Dei,tum eius sapientiae odorem quendam, vel succisiuis horis commentando captamus, vel tantisper dum operam damus sacris auscultationibus interimque dum odor rerum diuinaru quasi unguenti suauissimi fragrat, admiratione earum & suauitate ducimur. Simulac autem res alias agere institimus quod nunquam non ferme facimus sensibusque vacare,de rebus vanissimis,aut certe ab
illis diuersissimis, ad principatum animi reserentibus, quasique ad
senatum ciuilis prudentiae:odor tunc ille natura fugax,protinus evanidus abit,& memoria eius interit. Nec vero ex eorum numero
sumus,qui dicere cum Paulo potuerunt, Gratiam Deo habemus,qui odorem cognitionis Christi in omni loco manifestum per nos fecit. Etenim qui hoc dicebat,quocunque locorum ipse,gentiumque se conserebat, una quoque odorem cognitionis Dei, Clitisisque