장음표시 사용
171쪽
d quod ipsi Spiritus conq.lesti sint se sanetarum praesen hiatorqueri Cum S.Genouesi Virgo Turonum, S. Martini Ite i quia vis itatura, ingrederetiir; turba EDergumenorum, qua mob itam habuit,clamare coetiit, se gemino incendio torqueri eo quo 1 Sancti ei ccii Antistitis aulam secclesiam S. Martini ingrederetur. S irius
Tom. l. Sic se torqIeri clamabat, adeoque facultatem egri rgiendi precabatur Ille qui adTheodorum Archimandritain adductas fuit;& ne loco se moueret, ab eodem mandatum accepit. Hoc G orgius presbyter, in Vita Theodori. Et quando S. Germanus amisiod rensis Episcopus, Italiam est ingressus, ex conferta Nirba clamabat Daemoniacus: Cur nos in Itali Germane perseqIeris, s si cre debuit.quo propter te pacem in Gallia habere nequiuimuς. i ta Const)n mus presbytυr, in eius Vita, lib. 2. cap. ao. Et qui in muliere loquebantur Treu ris Magnerico, Treuirens Episcopo de quo nos cap. a a. con tu rebantur, quod quotidianis S. Theodori ;men i s confl igraretit: quocim. & plurimum laborasse, ut cundem Galliae regno excluderent. Similiter cum ad b. silicam SVictoris, Massiliensis Martyris,adductus esset Aureliani Patri iij seruus a Daemonio obsessus, Martyris virtute se exuri magnis vocibus aflirmabat: Se postquam per aedem triduum
esset debachariis. miserum reliquit. IcaGregorius Turoneni. cap. p . lib. r. 31iracissorum.
Quid quod nec prisentiamsanctorum quidam exspectare voluerint: sed iuga prius sibi conluluerint, quam a sanctis hominibu
cum ien Ominia,eijcerentur'Certe qui filiam imperatoris Gordiani vexabat &se non nisi per S. Triphonem ei jci posse iactitabat; antequam S. vir accederer, sede sua relicta, aufugit teste Metaphraste in Triphone. Et l .egio Vpirituum, qui miserrimc torquebant adoleDeentem, cuius in Vita s. Arnolphi, cap. 2 . mentionem facit Liliam
diis Su vessionensis Ecclesiae Episcopus, mox in fugam conuersi fuerunt; ubi sanctum virum sunt conspicati. Similia lege apud Theodo- .retum, lib. 7. cap. 37. Histor. Eccles. Quidq iod nec ad illa loca voluerint re ierit; ubi Sancti aliquadosui sient De S.GregorioTaut naturgo refert G gorius Nissennus finipsius Vita: quo i cum ad Urbem ex solitudine tenderet: & nocte praeuentus aliud hospitium non haberet, ad ianum quoddam Idolorum diuerterit. quo quam ui frequentes Daemones comparere soliti essent, redire tamen noluerunt; postquam ibidem unam noctem sanctas vir egisset.
Quocii ca mirum videri non debet, quod ad sanctos homines olim confugzrint; qai vel sibi. vel suis libertatem a Daemonis carnificina
172쪽
nificina postularunt. quoniam quemadmodum Deo hos sciebant esse chariores, ita sperabant eosdem Darmonibus magis esse terribiles. Omnium fere exempla,quae hacDisputatione adduximus, quod dicimus, probant: sed praecipue parentum puellae ToIosianae. quorum in Uita S. Remigii fit mentio apud Hincmarum qui cum Romae agerent, solliciti pro sanitato filiae: & multa dei signi sanctitate, vitaeque, integritate sancti Benedicti audissent; hunc prae caeteris, ut sui misereretur, importunis precibus rogaue
Potest & hie nobis seruire ipsorum mei Spirituum eonsessio, lique diuinitus imperata: qua saepe se nonnis per excellentissa ctitatis viros expellendos testati lunt. Ethelherus quidam Paganus in villaVelsenbcrii suit,vir nobilis: sed ob Daemonis tyrannidem, quam patiebatur infelix. Cum in eo a Daemone liberando plures frustra laborassent; respondit Spiritus, se non nisi perSoibertum, : V Verdensis Ecclesis primum Episcopum, &Saxonum Apostolorum expelli posse. Ita triarcellinus cap.ao. in VitaSvviberti. Eo dem modo resipondit is, qui Gordiani Imperatoris filiam obsidebat. dicebat post multos adhibitos Exorcismos,accesserit --
phon, non recedam. Metaphr.I. Februarii. Quod sequitur, ad verobum refert Gregorius Turonensis, de Gloria consessorum,ca. 63. Leonis Imper. filia,cum 1 Spiritu vexaretur immundo,&per loca sancta duceretur, assiduὸ clamabat Nequam Spiritus: Non hinc
gredior, nisi Archidiaconus Lugdunensis adueniat;&ipse me, de hoc vasculo,quod acquisiui, eijiat.
Veruntamen omnino necessaria non est vite sancitias. Multi venient in 1.. extrema illa die, o dicent; Domine, Domine, Nόnne in nomine tuo Damo nia eiecimio dec.num idcirco hos ad cael stem Curiam admittendos censebimus' Sine errore non possemus. Dicetur illis: Nescio vos.Si
Sancti essent, excludi a regno Dei non porint. Optimὶ dixit B. Cyprianus, de Unitate Ecclesis circa medium, '.
prophetare& Daemonia excludcre.& vir es magnas in terris f cere, sublimis utique & admirabilis res est.' non tamen regnum
eaelorum consequitur, quisquis in his omnibus inuenitur, nili rectiti iusti itineris obseruatione gradiatur. Quocirca, & in sacris Scripturis legimus, strisse quosdam. qui in I Domini nomine Daemonia eiiciebant; nec tamen Damin is serebantur. At hoc prorsus erat necessarium; si vitae necitas omnino necessatia est. An qui Dominum non sequitur, sanctus esiep
173쪽
Quapropter nequaquam, tanquam paradoxam, reiici debet, quod Epiphanius aduersus Ebionitas scribens, Haeres. 3o. refert de Iosepho,homine de Iudaeo, quod necdum credens, in nomιve Iesu a Damonio obsessum hominem liberauerit. Itaque & Dominus non iudicabat gloriandum, & σaudendum in hoc Apostolis: quod1Ui Damonia μόνcerentur tum ipsos iustam materiam gloriae existsmabat habere; quando constaret, ipsorum nominafriptis egri ala: significabat scilicet, fieri posse, ut etiam da r gno Dei excludantur, qui Daemonia ei jcerent. Scio magnum &prorsus diuinum esse opus D monum eiectio nem di sed diuinum quoque est opus donum linguarum diuinum,
donum sanitatum e diuinum, donum prophetiae. An vero omnes
a peccati laqueis absolvemus, quibus haec diuinitus dona collata
sumi Scire non potest homo,Vtrum amore vel odio digi sit. Ita,cum v- niuersa antiquitate,tota per totum orbem profitetur Ecclesia Quid . vero ξ Si ad Daemones ex hominum corpor bus profligandos vitae sanctitas necessaria est, quomodo no iiijs, de gratia sua atque vitaeqnctitate certo debet constare;quibus coni at quod Daemones ciecerintl i '. ' ....i
Qui diuinorum Sacramentorum sint adminil ratores, nonne cessario omnes puras habere debcnt conscientias. Vere Sacramenta . administrare possunt, atque adeo vere administrant;quorum grauibus criminibus rea eonscientia tenetur. Quidni igitur Daemonia Valerent et icercySit ita, Da: monum potestati sint subiecti, qui in peccatis versantur. sed tamen quem addi odum iniquus Iudix non amittit pote statem iudicandi: ita iniqui Exorcillae non facultatem Daemones pi oofligandi. Sunt stibiecti Daemonibus, qua peccatores: fant Daemoniis bus superiores, qua diuina 'irtute sunt instructi. Non priuata est nec mortalibus congenita Daemones eiiciendi potestas diuina cst D ei beneficio colla acst. Quocirca multo est omni Daemonum potcllate superior. Quando igitur Exorcistis parentn cedunt D moncs,non E xorcistarum cedunt virtuti & inti centis;sed Dei imperio, voluntati,&potentiae. Non illa peccati vis Est;Vt mox, ubi coepcrit habere locum , omnem potestatem destruat; &priuetoinni quam quis in alios habiti iurisdictione. Quia quae , si hoc semel constitueri naus, certum in Christiana Republica habebimus P quanta mox omnium rerum sequetur confusiol Privet pcccatum D ci amicitia: indignos reddat
174쪽
DE DAEMONIACI'. ra reddat omnibus divinis&humahisbemcticiis: his priuilegijs non
priuat. Hinc consequitur certum argumentum stactitatio & innocentiae alicuius ex hac re su mi m dc bcs u. atq; p irr ni uni ita re eos, qui ob hanc solum causam Sanctorum talogoas crιb nciam aliquem censsent,quod in Daemonibus eiiciendis excelluerit: Etiam in peccatis constituti Daemones possunt eij cere. Magnum nihilominus, aliquatulo,hinc sancti tis argumentum sumitur: tum scilicet; quando non desunt alia sanet: alis indicia;casti integrique mores: vitae austeritas; orationis studium; animi profunda submissio;& excellens diuinae bonitatis amor .dic.
i solicam Religionem profitetu amones valeat e V erep
H Acilὶ credet fieri posse, ut Haereticus Daemonia ex huma- ae nis corporibus eiiciar, qui ad Domini verba attendet. sic DJ I i enim quoda in loco loquitur: irent Pseudochristi, θ Pse dopret beta, ct dabunt gna magnAc prodigia ,sta νι in πrorem, eri posset,ducantur etiam elim. . Sed contrarium iudicabit, qui sinem,qui in patrandis Miraculis Deo propositus est , velit at undere. Cum enim hic sit Veritatis confirmatiost ostes vero Veritatis sint Hsretici;nulla ratione Deus ad Daemonum expulsionem quae inter Miracula reponi potest concurrere dicendus est & ob id Haeretici nunquam Daemonia etheient. Et ita se res habet. Nunquam ab hominum corporibus pellent Dam es Haeretirici, quandocunque,ct quotiescunque,hoc tentabun ut doctrinam suam, quam profitentur, confirment. Quod dicimus,praeter iam e positum argumentum , quatuor sere sunt. quae probare viden
Primum CI risti oratio,quae Dςmonum eiectionem insinuat fidolium esse signum: in inquit,eos qui crediderint,chequentur: In m mine meo Damonia ei cient, &c. at in fidelium numero Haeretici nonh:nt. Daemonia igitur,ex Christi sibi communicata potestat profligare non valibunt. alterum cst , quod eos a quam Damania expulisse Igamus. Cum
175쪽
igitur illa vix fieri posse dicamus;quae praetelliis temporibus nunquam nota sun Haereticos Demonia posse ei jcere, idcirco videmur rectὶ nc gare; quia nullo unqua itiempora illa eiecisse pro
Tertium est, quod ispem Da is meiectione ipses ausosfuisse certis
histor, doceatur. Pro multis duas rescrimus. primam Staphilus in abloluta responsione, contra Iacobum Schnridetinum, his verbis recenser, pag. so . Possiim ego, inquit, redigere mihi in memoriam, anno 1.Daemoniacam quandam puellam, e Misiniae diti ne adductam V Vittenbergam, ad Lutherum, ea spe; quod Lutheis rus, ceu tertius Elias, puellam istim a malo Daemonio liberaturus esset.Quamuis autemLuther ad hoc admirandum .de m igni m menti opus, initio non parum dissicilem se ostenderer; at tandem
tamen iussit puellam adduci in parochianae Ecelesiae V Vittenbe gentis Sacrarium: illicq: coram alijs pleri te Doctoribus, & er ditis viris, inter quos ego,tum quoqueMagister iuuenis aderam
Daemonem coepit adiurate, & exorci Zare, sed id tamen more suo. non eo, qui apud Catholicos receptus & usitatus est. Cum autem ille diu multumque adiurasset Daenionem; cedere ille noluit: sed eas in angustias sit venia verbo, Lutheri caligas redegit, ut is quam primum e Sacrario se proripere vellet. At quid acciditi Malignus 1lleDaemon usq; adeo sores Sacrarii obstruxerat; ut neque forins cu neque intrinsecus aperiri possent. Quae res Lutherum in maiores etiam angustias adduxit; ita ut iam ad fenestram proporaret, sperans per eam se posse effugere, &exilire. Verum ossabant illi Cancelli ferret; sicque compulsus est una nobiscum tantisper i clusus haerere, donec per cancellos ferreos ab Aedituo nobis oblata securis;mihique,ceu iuueni viro,tradita ut ea fores affringerem: quod equide tum conatus sum,& ad effectu Perduxi. Interea vero visu admiranduerat:vt Lutherus angoribus correptus,sursum deorsumq; cursitaret, atq;, instar ouis parturientis, nuc illucq; se imuerteret. Hactenus Staphilus Eandem rem post Staphilum habet V VilhelmusLindanus,Dialogo s.ca.primo Dubitantij &Bredem hach Collationum, libro septimo, cap. 4 O. 4 Altera historia Augustae V Vindelicorum accidit annoDomini, uo. in filia Michaelis Rosii manni ciuis Augustani, quam Theol giae Doctor,& apud sanctum Mauritium parochus, Simon Schei. bendardusCatholico ritu liberaui postquam multa frustra tentassent verbi MinistrL Rem pluribus persequitur Bredem bachiusti.
176쪽
Quartum est, quod non in Daemonum solum eiectione, verum etiam in alvs;si quando quadam perpetrare voluerunt. Miraculis, nihil effcerepotuerεt,9 egregie conssunt ijdemmretici. Pro hac re & vetera,&nouas appetunt exempla. Vetera primum adducimus. Sub Honorico Catholicorum hoste', Cirola quidam Arianus Episcopus suit;qui cu Catholicos,pro fidei suae confirmatione. Miracula ed re cerneret; ne ipsis inferior haberetur, hominem quendam quinquaginta aut eis inducit, Vt se caecum ad tempus simulet;& post
quam a Cirola iussus suerit resipicere, visum sibi beneficio Cirotae
restitutum esse publice testetur. Quid vero' fiunt omnia. unum non fit. Iussus non respicit fictus caecus. Iusto Dei iudicio ex viis dente sit caecus; magno cum Cirotae, & omnium darianorum de decore. Ita Gregorius Turonentis, de gloria Sanctorum lib. M.
Alius quidamEpiscopus RegisLeuuildi imperio inductus,idem
tentavit; & eodem quoque euentu. ut idem habet Gregorius de gloria Sanctorum, lib. a. cap. I2.&ID Ausus etiam est Polichronius, ad confirmationem sectae suae.vltro apud sextam Oecumenicam Synodum, in Trullo, polliceri Omortuum vitae restituturum: & non multo post alato cadauere, cum virtutis suae speciem esset editurus, & diu mortuo inciam asset frustra, ab omni concione, Vt vani sis imus nebulo, exclusus est. Ι-dem, frustra, tentauit Simon Magus, teste Egesippo, lib. s. cap.a.de Excid. Hier. Voluerunt etiam Ariani, Valentis Imperatoris infirmum filium 'sanitati restituere; rerum tantum abest, ut restituerint; ut ex Vivo 'mortuum secerint: teste Nicephorocii. N. cap. ao. Idem Mania chaeo accidit,cum Perfici Rcgis filium prisumeret curare, utTheo- doretus docet, lib. a Fabul. cap. 2ρ. Haec vetera sunt. Adiungimus noua. Ioann es Caluinus Buriarum quendam Ostu - nensem, promissis vitae sub dijs, induxerat, ut mortuum se sim Iaret: Quid tandem cum ex composito per Caluinum resuscita dus esset; diuina ultione percussus, Vere mortuus aparuit. hoc IIi ronymus Bol secus, in Vita Caluini, cap. Is.
simile in Polonia accidit in lalthῖo quodam, homine paupere, qui & ipse spe lucri, quod Haereticus Minister promiserat; ad ins licem & impiam simulationem inductus fuit, teste Francisco Tutariano, li. r. de dogmat. charact. Verbi Dei. Et V Uilhelmum Nesenum in albi submersum ad vitam voluit reuocare Lutherus; sed
177쪽
Prima igitur ratio est, per Nominis Domini ηο stri I EST Christι inuo- s.cλογrem, de hac Iustiniis Disp. cum Tripho. in hunc modum: Per Nomen, inquit ipsius fili; Dei,& primogeniti Crlaturae omnis,D monium C mne adiuratum vincitur, & inditionem redigitur. &paulo anter Eius nomini Iesu) potentiam Daemones tremunt, &formidant: & hodie quoque ipsi per Nomen Iesu C hristi crucifixi, sub Pontio Pilato,qui Iudeae procurationem egit,adiurati nobis pa- ren. Haec Iustinus. Prudentius similia habet, in Apoth. contra Iudaeos. . torquetis Apollo.
Nomine percussim Christiti nec fulmina verbi Mnepotest:instant miserum tot verbera lingitae, Quot laudata Dei resonant miracula Christ t. Secunda ratio est, per Uum Reliquiarum. Eo est Sanctorum potestas, inquit Chry sc stomus, Orat de Babit . ut it lorum super stitu ne umbras quidem aut vestes ferre possint Daemoncs; vita autem lanctorum & loculos quoque reformident. Itaque inquit idem Hom. . de . Machab. ut audaces latronum duces, siue imp ij sepulchrorum effossores, si fori E dum praedas agunt, aut spolia capienda conquirunt, in arma Vel Ornamenta Imperatoris incurrerin r. quamlibet cupidi praedarum; tamen ita, agnitis Rcgis insignibus, terrentur;vt fugiunt, neque cominus accidere Vel attingere audeant, unde tibi compcndium non procedere, sed periculum prouident imminere,si qui Q inde audeant Vstirpare: ita prosceto &Daemones,qui verε latronum & principcs & AIagistri sunt, ibi coronarorum Martyrum viderint corpora posita, longe ilico a conspectu illorum pauidi fugiunt & abliliunt. Ad hunc mocum reser rem illum; quo S. Clarus, Abbas Viennensis,Daemonium ab ancilla et ccisi digitis suis in os Obscssae immissis quemadmodiu legere licet apud Surium,in Vita eius rom. t. Rei errem & manuum impositionem, qua B. Germanus, Parisiensis Episcopus piti rimos curauit. de quo in eius Vita Fortunatus, pictauorum Episcopus, Cisp. Π.d ertia ratio est, per Minae Crucis irrepresson in de hac Lactantius, ytLib, cap. a . Sicut ipsc lim litis) cum inter homines ageret, niuersos Ds mones Vc bosi gibat, hominumque mcnte emollie-har, & malis incursibiis suriatas, inlcnsus pisti nos r ponebat; ira nunc sectatores eius eos e quiritus inquinam; de hominibi s&no- minc Magiitri sui, SignoPis Sion Sexcludunt. Uerlia sua: Ladiati j. tarta est,per Vlum erumCoisecratartim antiquissima in Christi Ercielia'
178쪽
Ecclesia eonsuetudo est; vires quaedam consecrentur, &bene. dicantur;quibus deinde fidele tum adDlmones prosigandos;tum ad morbos pollendos, aliaque mala arcenda, Uterentur. Quinta est DaemonumperExorcismos adiuratio.Huius meminit CP prianus, ad Demetrianum Procons. Adiurantur, inquit, a nobis detorquentur Spiritualibus flagris:& verborum tormentis dcoblesissorum corporibus eijciunt D mones.Sed & Prudentius formam
quanda Exore mi his verbis expressit,. rutarc Zuzi res Domisi, sese callideserpens, a
ue te membris, ct stirassulae latentes. Munc :nm Cisistisar corriptisme vexas De ire. Cini t tu adest humani corporis ulter.
Non siser, ut stolii ni rapias, cui Christus inhaesit. Pulyla ab. vertosi liquor. Christus iubet: Exι. His quinque possemus alias rationes addere. sed hae praecipuae sunt, & aliae in iam dictis, praesertim vero in Exorcismo,continenturi visunt Ieiunium, Oratio, Missae Sacrificium, Litaniae, Sanctorum inuocatio. Crucifixi Imagor & his similia de quibus inserius.
Examinat ryrimus modus, quo perJnuocati nem Nominis Jesu, Daemonia ex homi nam Corporibus ejciun
tur 'Ormam & rationem Daemonia eiiciendi per Nomen D imini nostri, & Dominus videtur praescripsisse, & Apostoli' obseruasse,& Viri sancti usurpasse. Dominus priscripsit,
'cum dixiti In Nomine meo Damoma e3cient. Apostoli tibi gratulantur;quod in Nomine Christi fissubiicerenturDamonia. D. Pa lusinNomine Iessprqcipit Daemonio, ut a puella exeat. PrimisCli ristianis testimonium πεbent Iustinus & Prudentius superius citati: quibus accedit Lactantius Firmianus. Nec desunt Exempla Sanctorum B.TheodorusArchimandrita. teste Georgio presbytero, in Vita eius, apud Surium Tom. 2. elusedem Nominis inuocatione liberauit primo seruum quendam, quem Domina eidem Theodoro adduxeradi deindu Principis cuiusdam filiam; quae 28. annis, grauem Daemonis carnis Linam sustinerat. De S.Suviberto,Saxonum apoitolo laton Marcellinus cap. a
179쪽
MDνmoniacum, eundem liberaturus, accesserit eum lociis; deprimum quidem se ad orationem conuerterit: post orationem v ro ad Spirirem conuersus, eidem in Nomine Christi exitum imperauerit:ille vero graui post se relicto faetore disce erit. De Artacio docet Sozomenus, libri Hist. cap. s. quod obuiam ho hi erit furiosi iti Energumenum; qui gladio armatus omnes in li g m conuerterit: sed ad saniorem mentem redierit, &ab
insessan c spiritu sit liberatus Chrisι Nomine. per Arsacium. inu
Idem Cissi, Nomen. cum meritis atque stola S. Bernardi, con-nxit pondus, Abbas Belleuallentis; Sc feliciter Daemonem ab ob
sessc pri s. gauit. q i xlijs Exorcisinis adhibitis pelli non potuit in
Nec hoc Noliten neglexit Bernardus in Exorcis no , quem colis Io Daemoniac qua fecundo Spiritum immundum eiecerat.alliis gauit. Sic enim is h laetan Nomine IesuChristi Domini nostri prγcipio tibi claemon. ne hanc mulierem rursus ingrediaris. Vide cap. q. huiuS Disputationis. Et B. Dominicus; cum, sub concione eius, Daemoniaca quaedam exclamaret; & praesentes omnes perturbaret. in Nemine Iesu Christi. racto Crucis ligno Spiritui praecepiti ut mi am relinqueret : qui Be consistum reliquit. Vide cap. 9. lib 2. Vitae ipsius. Eligio Episcopo Nouiomensi, cum in prouincia Galliae agere D Inoniacus quidam, uid hic agis,dici bat. Il lernox; in Nomine Iesu Christi, respondebat, obmutesce, &exi ab homine. Vix ver bum protulerat; & Daemon euolarat, ita Andomus Rhotomage sis, lib.2. cap. 11. in eiusdem Vita. Denique eiusdem Nomm inuocatione Spiritus eiecisse D. Antoniu testatur. in ipsis Vita Athanasius. Quid,quod eadem vii etiam illi qui Christi docti inam no pro
fiterentur Vidimus, inquit Ioannes. quendam in nomine tuo ejctentem Daunoma , qui non sequitis nolusium. Huic adiunxero illos, quorum Ucas in Historia Apostolorum, meminit;qiri Iudaeam circuibant,
di super eos, qui malos Spiritus habebant, ψ υen Dominι in cabam losephum item, cuius Epiphat . ius meminit. Verum in hac Daemonia ei jciendi ratione, qualuer sent . quae in quaestione in venire videntur.Primu est, quidlii in christi Nomine Daemonia eiici. Secundit, cur potius in Christi, quam aut Patris, aut ἔpiritus suncti Nomine Daemonibus disiccsstis imperatu . Tertium
quodnam potissimum Christi nomen s varia enim habet hic asi sumptiuusit. Quartum di pia remum, An iisse peritu incla Mi
180쪽
Nominis compei latione robur aliquod habeat, ad Spiritus exhominibus exis n. ος. Priniae q Pstionis definitio req Jrit, ut ambiguitas Nominis prius distinguatur.Nelie enim una est iplius significatio. Nunc pro impcri nunc pro meritis;nunc pro amnoritate; nunc pro Virtute ac potestate, sumitur. Exempluna primi est;quod Petrus in verboli: e Nomine n mim dixit se laxare rete. Exemplum secundi; quod Dominus promittat omnia petentibus de rogantibus Patrem in suo Nomine. Exemplum tertii; quod doceat P.inrem missurum Spiritum fauetum in suo Nomine. Exemplum quarti; quod in Patris Nomine asserar se vera
O prodigia fatere. Hoc constituto, dicimus, quod quamuis&Christi imperio; Sc Christi meritis; & Christi authoritate dici possit Daemonia eijci,
quando ad Nominis euu inuocationem pelluntur, proprie tamen τ rtutem eius intelligimus: ut idem sit in Christi Nomine; atque in virtute Christi Daemonibus exitum imperare. Quod dicimus, facito probabit: qui, quale opus sit, Daemonum eiectio,expedit. diuinum prorsus est, & humanas vires longissime superans.diuinam igitur virtutem requirit; quaDs mones ut expelli demonstremus, Christi Nomen, hoc est, virtutem, quae diuina est, inuocamus, σIdem snimaduertet; qui adorationem S. Bernardi volet attendere: quam cap. -ρ. huius disputationis referimus. Clim enim ar- roganter Spiritus quidam vini Iuliares: quod nec Syrulus S. Syru m intel lige,ad cui ReliquiasDemoniacum sernardus miserat
Itaque in hac Daemones eiiciendi ratione duo videntur concurrere. Primum est Christi Nina sinis vli irp. uio: alterum ei assem virtus & potestas. illud voce profertur: hoc animo concipitur,& verbo infinuatur. Et sic ad primam inaeshonem respontum iit. altera difficilior est: sed tamen breuiter dicimus, οὐ multas, ct munuό rati es in Fiij portus; quam aut Patris, aut Spiritis aucti aut etiam Dei Nomiue Daehionia pest . Quamuis enim omnium Personarum aequalis sit potesto;quia tamen Fili j diuinitas erat astrtienda,& doctrina confirmanda;omnino conueniebat; ut Filii Nomine inuocato Daemonia pellerentur; cum haec res egi mic ad utrunq; Valaet. Innotuerat olim mundo priana in diuinitate persona Pa ςi: Tilius don item. queae admodum igitur Pater multis rationibus se