장음표시 사용
301쪽
relli,nem illi apud Faeredes vrgcre merito potan'; tum qudd oristit biis bine velinti sed ijs inprimis quibus ipsi,quouis modo Deec tioccasio ut hic fi9suerunt; tum quod haec per haeredes facta re stitutio aliquod ipsis in scenis leuamen esse poliit. De quo plura capite N. Quod vero hi 'fritus merito petere possunt, qiuidni identidem permittit Deus opt. Max. & quidem ipsist Dei charissimis amicis' in rebus ut alieni est restitutio ad salutem maxin E neci Traj ζcum Magrio saepe eorum solatio&iructu, quorum bona ab iniquis porissoribus habentui 'Atque hae ex parte ipsorum Spirituum petitae sunt causae . Veoruntamen qnoniam ex Dei voluntate hic reditus maximὶ pendet, non negindum est, alias persaepe diuinam prouidentiam habere,
cui eoidem reditus pcrmittat: qui nunc ex vivorum, nunc ex assis defunct rum ratiorisbus petantur: nunc etiam in sbiam diuinam, mortalium gen ri occultissimam, prouidentiam reserantur: Addo praeterea, nectatum robur recensitas notas causas habere; ut semper credi debeat talibus Spiritibus facultatem fieri ad v, uos redeundi. eorumque sisti agra,excitatis tumultibus,imploraris di. Quemadmodum si, his diuina clementia mouetur, ut reditum permittat. Spiritus defunctorum possunt gratias agere; ita si redis tiam neger, non habent, quod conquerantur . fit,ptiitibra gratia, quod reaeant: non fit iniuria, si reditus ne tur.
sui ex Spiritibus hominum damnatorumfacilius aut frequentius ad vivos redeant j qile em
citatis thmultibus mole Bias pariam.
X peccatis hominum qui horiimspirituum molesti spatium in tiar;peccatis ιrem virituum, qui molestias asserunt: omnino Edeprehendi debet, Ouinam ep:rituum damnarrestre hominum facilius frequentiusque ad vii os tudeant, &iniisti sint. Et merio. quoniam vel i psorum Spirituum; via viventium pectatis tribuuntur, quae ab litam Oustia ιλ.uam e Huiusd
302쪽
Huius illud magnum argumentum est;qudd non Acilὸ hos 'staritus molestias attulisse deprehendes, quin vel Spirituum obserues delictum aliquod; vel hominum, qui molestias lustinent, culpam. Sed hoc maius, quod quavis graue hisce Spiritibus sit inferni carcere concludi,Vagarim malint;inuiti tamen ad vivos, ut ab ijs cognosecantur, redeant;& quotiescunque redeunt;in suam si non aliorum ad minimum poenam, quae peccato debetur, redeant. Nec enim videtur vlla esse alia ipsorum reditus ad vivos causa. Ipsi, qui redeunt, sibi bonum non petunt. non petunt alijsrquibuscunque tandem sese exhibeant. Illi, quibus apparent, ipso rum praesentia non delectantur: molestias vero fuerint aegerrimri An igitur alia de causa, quam sua, Vel viuentium culpa, vivos molestant Et ut fieri aliquando possit, qudd ob nullam β- culpam serant
molestias vivi: quis credat, ut malu aliquod sustineant, quod non merentur ,defunctio Cedit ad vivorum emolumentum, si immeriti aduersa patiantur; at emolumentum nullum sperant hi desumst rum Spiritus. Quocirca si non viventium, defunctorum saltem deis licto tribuamus, quod inuiti redeant. Creteium non omiuia vel ipsorum, qui redeunt,spirituum,vel vuuentium, ad quos redeunt, peccata, huius reditus sent causa. Quid φ/n non omnes omnino Spiritus damnatorum hominum redire neoeesse esset ad vivos, cum ipsorum nullus sit, que non sua peccata ad inferos detruserint' fit ex vivorum genere, quam sunt multi,qui tiam grauibus se inuoluerunt peccatis; & tamen horum Spirituum molestias nunquam experiuntur' Certa quadam peccata sunt, quibus hic, cum molestia conisictus. reditur tribui debere videtur.Nec math, tum quia rarius accidit; tu
quia,cum singulare quoddam insolitumq; vindictae sit genus,lingularibus quibusdam delictis, & non promiscuE quibusvis, ille d
cretus existimari debet. Atq; hoc insinuasse sorsitan videtur Posephyrius, i. a. de Abstinentia animal tu. Nam cum de prauis& fallaciabus Daemonibus dixisset, mox haec de Animabus subdit. Tales,inquit,sunt &Anime defunctorum, quae vari, oppletae e corpore mυgrarunt: conflictantur enim etiam tunc,irae & concupiscentiae pediturbationibus & in naturam conuersae Daemoniim,similes illorum redduntur noxii ac turbulentae in varias se vertunt formas:ac modo conspicuas se oculis praebent, modo recondunt:& ita eludunt aciem tum intuentium, tum etiam cogitantium. Hoc forpi rius.
Sed qua ista peccata Existimo horum alia ex ipsis molestantis
303쪽
hus spiritibus; alia ex viventibus, qui molestias patiuntur, esse petenda. Utrique possunt quaedam commisisse, quae propter & illos conueniat redire, viventibusque molestos esse; & viventes horum molestias su itinere. Et qua Spirituum defunctorumt haec prius indagemus,
Omnia, si generatim de iis loquamur, ad unum genus, quae Rcharitatis erga proximum iura enormius violantur, reuocari pose sunt: Si ad species descendamus, alia sunt, quibus officium, quod parentibus debetur, in grauem contumeliam est versum: alia, quibus viscera miseli cordiae ersa summa. vel graui,egestate laborantes clausa suerunt: alia, quibus iidem oppressi sunt. Vt huius reditus reis ste tria fere genera peccatorum constitui debeant, impiet vi, scilicet, mrgaparente . induratum erga gentem proximum pectus: O grauu in sub
Et quidem exempla eorum, qui reuersi leguntur, magnam no- 9.strae assertioni fi dem faciunt: Sed tamen ratio, quim hoc conuenienter fiat, clarius demonstrat.Primum optimo iure hic poena damo natis hisce debetur. Deinde. & mortales cognoscant Deum peccata, quibus in proximum grauius peccatur,tustissimε punire ut hic punit magnae rationes probant. Norunt omnes,quantum pietas erga parentes filijs commendata Io. esse debeat.Norunt, quantum supplicium impijs omni iure constitutum si t. Cum igitur deiunctorum Spirituum graue supplicium sit ad vivos redire; quis dubitabit, quin Deus hoc supplicii genere eorum peccara, qui in parentes impii fuerunt, vindicare iustissimhvelit' Ita misericordia indigni sunt, qui misericordiam inferis negant; & tu
quibus possunt modis&commodissime valent, miseris egentibus non subueniunt maluntq; cum Dei offensa in greges impudentium canum,aut obscuros Lenones,expεlere suas substantias; quam,cum maximo animarum suarum lucro, Christi membris egentibus conserre. Sacrarum literarum auctoritate confirmata est sententia. Iu- . dictum illisine misericorgia, qui non praestitit misericordiam. Iacob. a.Et hi
Nec meliori loco terti, illi habendi sunt. quin imo hoc illorum ineonditio est deterior, quod non sollim miseris pro ratione suarum facultatum non subueniant; sed etiam miseros reddant miseriores,& vul nera vulneribus, mala malis addant. Quorum vero aut par culpa est; aut etiam grauiore leuior erit poena atque supplicium3
304쪽
PARS PRIMAi ogelli est. ,prout diuinae prouidentiae visium suerit. Verum de hoc
trum semper inpropria persona adsint liuentibus
Spiritus dum moleHuas excitant: γ osIemditur ex omni genere aliquando
Tobus modis intelligi potest Spiritus molestijs, quae ab ipsis
N i geruntur,viventibus adesse, videlicet vel autoprosopos, id est, in propria pcrsona; Vel hetroprosopos in persona aliena.Quemadmodum enim quis duplicem personam potest sustinere, propriam, Vel alienam: ita potest vel propria, Vel aliena personi dici adesse, de se exhibere, atque moletius elle. De spiritibus igitur, qui molestias mortalibus afferre credun- rtur, quaestio est,Urrum quotiescunque rebus mortalium intersunt.
molestique sunt, semper adsint in propria persera: & quae fieri obseruuanthir, ipsi praestini; an non ipsi; sed alii i siorum nomine, qui quid agitur, perficiant qui ob id ipsorum perlonam sustinere & gmrere dici possint, Et quaestio est praecipua de bunianu Spiritibus. De Damonilin res 3 adeo quibusdam est certa, ut in illam suspitionem venerint; per
hos selor molestiis omnes affert'; nullas per Spiritus humanos. Spiritus humanos ita suis locis esse conclusos; ut nunquam exire inde liceat. quocirca & seinper illudi viventium sentibus, quotiescumque sub humana, quam etiam norunt, Spiritus conspiciantur, aut molestent. Et lententia haec nobiles authores habet, teste Maldonato, in /s. Lucae. Nam Chrisostomus in Homil. vltima de La aro, alijsque nonnullis locis: Tertullianus in libro de Anima & Athanasius, aut quisquis author est qq. ad Antiochum, q. D. & is. & Isidorus lib. 8.Etymolog.ca. 9. & Theophylactus in8. Matthaei, prorsus negant νηqiram fieri reditus animarum defunctorum, ad vivos. Sed & cur fieri non conueniat, multas rationes afferunt. Primum, id vivis utile non esse: qui si vivis non credunt, ne mortuis quidem
credent; ut Abraham diuiti respondet. Deinde, quod si etiam ipsis oculis damnatorum supplicia homines cernerent, nihilo se metgis a peccatis abstinerent.
305쪽
Quotidie, inquit Chrysostomus, fures o alios reos adseupplicia duci vident; ct ijsllem se, propter qua illi puniuntur, peccatu inuoluunt. Praeterea quod si id fieret: progressu temporis res in contemptum veniret. &non magis mortui nos, quam viui commonerent, ut eodem loco Ch sostomus inquit. Denique, quod ea res multorum errorum causa esse posset; dum Daemon fingens se alicuius mortui animam esse, homines ludificaret, & quidquid vellet, illis persuaderet, ut Tertulianus, Chrysostomus & Athanasius argumentantur. Nam θca iamin, inquit Chrysostomus, mortuorum animus non redire: ta, mensaepe Damon, per quietem o sommum, qua Pna ratione potest;animarum defunctorum personam sumit: quiuacturumfuisse,s animas redire scin rer. Ita dicti Patres. Quid nost4. Libenter his concedimus Spiritus Demoniorum auto prosopos ad siveros redire,iisdemque molestos esse. Ratio fieri posse docet. Probant quotidiana exempla.Communis hic omnium conspirat consensus. Nec est, quod contrarium demonstret. I, Damus quoque his, Non semper adesse humanos Spirituι,etiam tunc, quando omnino adesse videntur. Quot modis hominum sensibus possunt illudere Daemon est Quoties nunc hos, nunc illos exhibent; quando neutri autoprosopos adsunt Quoties tumultus, tragoediasque excitant,quae ipsis authoribus fiuni;& tamen Spiritibus humanis tribuunturi
mutant personam: nunc Sanctorum hominum; quemadmodum alias dictum est. Et qui horum possunt personam effingere, atque dissimulare; non poterunt Spirituum,vel purgandorum,Vel da tanatorum hominumi . Non minor est Daemonum virtus; quam bonorum Angelorum' si quid beneficio naturae habent, attendamus. At Angelos, &h minum, di Christi, &Dei personam sustinuisse tam est certum,.qiam quod certissimum. Quidni igitur personam purgandorum Spirituum, atque damnatorum hominum reserant aliquando Daeo monesis. Beatissimus Augustinus, libro de Cura pro mortuis agenda. cap. 3. quod probamus, probat; & ex illo colligit quod eundem Spiritum quandos eodem tempore in diuersis, maximus dissantibus locis apparuisse certa expertentia probatum sit: in quibus tamen locis ipsum. metreuera suisiepersonaliter non facile quis dixerit. Et quis eos Spiritus autoprosopos rebus, viventium adesse, aut interesse dixe-τlhquos Necromantici ad vivos reuocare se existimant Quales fue
306쪽
Plinium.li.s .ca.2.reuocaui trilli etiam, quos Appion per Cynoctaphaliam herbam,quae in Fgypto vocatur Osyrite adduxit,& qua patria Homerus,quibusve parentibus esset genitus, docuerunt. Proterea mortuus, qui sexto Pompeio exitum Pharsalicae pugnae de nunclauit,excitatus ab Erictone venefica ,apud Lucanum t Omitto his similes. Atque haec ex sententia S.Thomae I.partiquaest 80.art.8. ad a. nobis sunt dicta. Caeterum quamuis haec ita sint, dici tamen nIn deber. huinisos P
Spiritus,tam purgandos,quam damnatos,nunquam,auroprosiopos,ad superos reocviventibusque excitatis tumultibus &strepitu esse molestos.
An sorthloca, quibus ob merita destinati sunt, exire non permittuntur an exire quidem permittuntur ;sed Virium infirmitate praepediti,exire nequeuntlAn si & hoc postunt,& illud licet; frustra ad
vivos redirent;quia nullam nec gratam, nec aduersam,cum ijsdem possent habere communionem.
Primum dici non debet. Non est ipsis omnis facultas hac Ioca egrediem in di adempta Caelestium Spirituum, siue bonorum Angelorum proprius locus caelum est; non minus atque Purgatorium purgandorum,& damnatorum hominum, Insernus e veruntamen hi cura mnostri gerunt in terris. Idem caelum proprius locus est felicium Α-nimarum ;& tamen caelo ipsas concludere indignum censet B. Hieronymus.Tu,inquit,contra Uigilantium, Apostolis vincula injcis, ut esse ad diem iuditis cogantur in custodia ZEt rursus. Cum Diabolvi ct Demones Missi toto orbe vagentur; quare Martyrespost effusionem sangimis tenebum tur inclusi' Forte his conceditur facultas,quiassices sentinostris purgandis, II & damnatis negatur;quia sunt infelices. At infelices non minus sunt
Daemones, quorum proprius locus Insernus ; qui tam ea,vt B. Hieronymus loquitur,roto orbe vagantur.Praeterea, quemadmodum illorum non in hoc posita est felicitas, ut ubiuis esse possint: ita neque in selicitas horum in eo:vtvno tantum concludantur loco. Illi fel ces sunt visione Dei , ubicunque etiam agant: hi infelices sunt iudiplicijs ignis infernalis,quem secum,quocunque deueniunt,circum
Scio Christi Iege & sententia purgandis Purgatorium; damnatis Spiritibus Infernum esse destinatum: sed exceptionem illa admittit;
quemadmodum lex omnis,omniumq; Principum sentetiae Bonum
publicum legissatori semper propositum est. Hoc si lege praeterita obtineri potest, legis ratio magna non habetur. E s Secum
307쪽
Imist. Augustini, qui lib. de Cura pro Mortuis agenda, Can.
F. 16. ait, non nisi isnpudenter negari id posse: idemque confirmat exemplo l. Fesici, NOle Epi Icopi, quem ciuibus Nolanis apparuisse testatur sibi constare certis tesscibus: omitto etiam exempla, Samuelis, quem sacrae literae Offerunt.& aliorum,quos probatae hustoriae suppeditante ipsa quorundam Spi rituum species atq; forma, vox & oratio, officia, hisque si milia magnum saepe argumentum praebent, ut omnino autoprosopos Spiritus deiunctorum nobis adc sse credere debea m us. Nec Abrahami ad Let Earum saeti oratio nobis hic contradicit;in qua tamen plurimum praesidii quidam ponunt. Non enim respori delabraham,non iss aut non solere ad hanc vitam redire mortuos; quemad modii ante responderat. Et in his omnibus inter nos,o vos chaos magnum firmatum est , ut hi, iri volant hinc transire ad res, non pomi: sed responder, Habent Mysten ta propheras, ctc. Constitutum ergo hoc Capite si, bc Damoninum Spiritus ad viventevautoprosopos reuerti, moletiosque esse:& reuerti etiam a
toprosopos d functorum hominum; siue ignibus infernalibus ad tempus, siue perpetuo sint adiudicati. Sed qui frequentius'Hoc sorquenti Capite desiniendum.
sui ex molmantibus Spiritibus frequentius aulo prosiopos rebus visentium inter mi, er
qui rarius. Vod coniectura, rationeque consequi possumus, in prω n.
, ossa qua stione, id tribus membris concludimus, fi enrisimὸ rebas uiuentium interesse autoprosiopas Spiritru D iorum: Rarius Spiritus puriindorum:Raνβmὸ Spiritus dam. In his astruendis eaedem nobis hic seruiunt ratio-t'ernas, Capite quinto, docuimus rarissime molestos esse Spiritus hos postremos, Tequentiis secundos, sequentsme pri m s. 4
nes, qui Et de Damoniorum Spiritibus res clara est multis argumentis.Pri- rimo, quia etiam quando plerique humanorum adsunt; ipsi non desunt: & saepissime ipsi & suo priuato nomine molestant; & nomine Spirituum humanorum; quando omnino necesse cst ipsos in propria persona adu
308쪽
3. Deinde quotiescunque sub brutorum animantium forma eonspiciuntur Spiritusiquotiescunque monstra hibentur, dubium non est autoprosopos adeste Daemoniorum Spiritus. Hae formae humanis non conueniunt;conueniunt tamen, multis,iustisque de causis. Spiritibus Daemoniorum. Quoties vero sub his sormis conspiciuntur Spectrat 4. Tertio saepissime molestias tansas, & tales sustinent viventes, in Spirituum infestationibus,Viper humanorum Spirituu vires non posse videantur afferri. Hic si quandoque autoprosopos humani
Spiritus adsunt,prosecto non absunt Spiritus Daemoniorum. s. Quod si iam ingemum Daemonum attendamus;clarius. quod asse.
rimus,intelligetur.Cupiunt ipsi viventibus esse molesti; quocirca&ijsdem adesse. Desunctorum hominum alij,id est damnati, malunt hominibus esse ignoti alij,quamuis cognosci non resudant, moi sti tamen esse nollent, si alijs rationibus necessitates suas explicare possent. Molesti igitur Di sunt,quique conditionem suam innotescere cupiunt,ut plurimum Daemones erunt.
ε Dein quoque potest velle; ut ijdem saepissimὸ rebus mortalium intersint,partim ob grauia,quet in improbis vindicada sunt delictarpartim ob prosectum proborum;quorum per Daemones virtutem exercere solet. Vtraque enim,quamuis aliis rationibus, per infesta tes tamen Daemone ob plurimas causis,perficit. Nam in improboru delictis vindicandis,intelligunt mortales pec- catorum suorum grauitatem:desectus suos atque errata non latera Deum in caelis: futurae viti extremam miseriam: infelicissimam suam,nisi resipiscant,conditionem: denique non sabularum loco habenda, quet de suturae vitae,per Dimones afferendis,grauissimis toris mentis Sacri pagine recensent. quando eorum etiam in hac vita obis
seruant,&experiuntur quamuis leuia, argumenta.
8. Eadem possunt intelligere in proborum exercitio.Sed illud prγterea quod verissimE ab Apostolo dictum sit,Diabolum circuire, tanquam leonem rugientem ict erarere, quem deuora: hoc inquam possunt intelligere,quando non ex insidijs tantum,& occulth nos adoritur;
sed palam quoque insistationibus,molestiis,& terriculamentis or
pugnat,& exagitat. s. Hinc tot exempla infestationum Daemoniacarum, non Ecclesiis astici soldm, verum etiam profani Scriptores literis consignarnnt,& posteritati tradiderunt. Hinc tot nostris temporibus,si non apud probOS, quorum minor numerus, certe apud improbos Detem num,nunc ludificationes,minc infestationes.
309쪽
'Asts PRIMA. ' η Caeterum. Vt Demoniaci Spiritus frequentissim εἰ ita rarismeau. t . . rosi os adsiunt Spiritus damnatorum hominum. Neque enim ipsi camsas habentncur,ut ad vivos redeant affectare debeantrNeque. t Deus Opt. Max. ipsos identidem redire velit, rationes iussae inueniuntur: Neque petDemones, sub quorum potestate sunt,redire frequentius coguntur. Hic,quia superius docuimus.hIc repetere non est necem. A t non ita rarὲ autoprosopos viventium rebus intersunt Spiritus purgandi. LQuae eni in causae prohibent damnandorum hominum Spiritu redire;illae hos ad reditum prouocant. Arcet illos superbia: at hi Spiri tus, humilitatis sunt alumni;& honoris per hunc reditum vel iactuoram non faciunt;vel si faciunt,tanti non faciunt;quanti bonum,cinius consequendi spe lactantur,
Bonum h s proprium magnum est propositum;liberta videlicet, ii, a grauissimis poenis; hoc illi sperare non possunt Quocirca hi,non illi,in hoc suo reditu lingularem Dei clementiam agnoscunt Est& γliolum ii iis ianum propositum. quibLs se cxhibcnr, hos partim de futui e vitae suppliciis instruum;partim ad opera misericordiae Spiritualia, cumn gno ipsorum emoli mento, inuitant. Neutrum propositum est dacti rinis; licet prii s a li q randocueniat.
volet eoidem etiam saepius ad nos re .lire Domini. Max. non pro- l. teriam dictas catisas ramum; verum etiam qυia filiorum loco h ac , d gnosque ccnset, qiubiis ubi riora cliiticntiet argumenta a ιη iano ac iubeat. At haec in damnatorum hominum Spiritus non
Nec tardis neci tute: hi spiritur ad purgatoria laca. qua illi ad in t sirnum, alligui stiti t. Huius illud haud eue est arg. mentum; quod his nulla lit spes lusernum aliquando res inqucnai; illi cerdissimis D ,quod pui gatoriis lCOs perpetuo concludi non possint.
Haec confirmant ipsorum dii': rituum. qui plerumque molestant, I .c.isgo. Exorcismis enim adiuraci plui imi; ut quis 'n', quasve ob causas ad vivos redierint,prodant; miseriam suam cxplicau . runt, seque suffragiorum oti tincndorum causa acies I. professi sunt:& fidem verbis suis seccrunt;quia post si G. gia exhibita, na nis per illos allata molestia de insistitio conquieuit.
310쪽
depositi conssare Spiritus humanos afvο- prosopos rebus viventium interesse.
L Ou propositum nobis est hoc loco explicare quae res Spiritus humanos prodant: id ad secundam huiusDisputatio nis partem pertinet ibique multis Capitibus docetur in- quirendum est,ian)bus signis deprehendi possit alituro sopos rebus viventium intereste. Multum differunt. Spiritus humanos ades, Scautoprosopos adFAdesIe posIunt,& tamen non autoprosopos adess . Neque hoc mirum alicui debet videri, quia & beatorum hominum Spiritus,qui cum Christo in cflis degunt,saepe mortalium rein bus interes e leguntur; qliando tamen aret rosopos dicendi non sunt Huius D. Augastinus, lib.de Cura pro mortuis agenda, ca. 13 hoc non leue censet esse argumentum, quod eundem Spiritum quandoque eodem tempore, in d uersis, maximeque distantibus locis, apparuisse certa experientia probatum sit;in quibus locis ipsium autoprosopos fuisse nemo facile dixerit. 3. Lt Christi apparitiones quaedam,nobis hic patrocinantur. Saepe ille aliquibus legitur adfuisse;quibus non autopro sepos. Et dinctissimus nostrae Scocietatis Theologus, Franciscus Soar ΣTOmo a .in 3. partem D.Thoma: Disput. s .,cct... hoc duobus sere modisputat accidisse; scilicer,aut per solam imaginariam visionem qualu, inquit.credi potes Apparatiosicta S. Martino, Gimiles,quae in somnis saetae reseruntur, ut de Constantino inemorat Eusebius,lib i. in vita eius,cap. s. Et Socrates, lib. l. His .cap a Nde quodam Iosephor fert Epiphanius Haeret bo. Aut per repraesentationem extrinsecam& visibilem, in aliquo corpore ac reo , ad eum modum; quo olim. .
ante incarnationem solebat Verbum diuinti in in specie humana apparere. Et hoc modo exponi pol Junt Apparitiones laetae S. Car. p0, Antonio,& multo magis aliae, quae liguntur factae S. Biigitta Catharinae Senensi aliaeque id gem. S. Haec Soarc Z. Itaque & nostri Spiriti's; dest, damnatorum, purgandorumqUε ,.. hominum possunt dici rebus viventium interfuiste; S tamen non autoprosiopos, sed hetropa vos intersu se; & ob id ex alijs rationibus colligendum,Spiritus humanos rebus viventium liuersiisse, j que molestias atque tumultus tribuendo ; ex alijs humanos opiriti S es
se praetentes autoprosopo per se tumul tuu modistinumque esse . authores. PLrio