장음표시 사용
411쪽
De rationibus & notis , quibus distinguuntur, & cog noscuntur Spiritus humani,qui loca in festare solent. me hii manorum Spirituum a Darmonibus
di sinctio tenda As,quantum ratione str Coniectura consequi potuistis, diximus: Nunc qua ratione humani siunt enim duplicis conditionis Idissinguantur,inquiramus. Namor hos interno ere necesse esI eum,qui feliciter inliberandis se Spirituum in es latione, locis versari velit propterea quod non isdem rationibus cum purgandis 2r damnatis agendum e LI. In horum autem discrimine inue ligando idem,ui verius, sieruandus efἶ ordo: Tt Θ forma' qu os apparent orationes,qua ornaaut er mala, qua asserunt: incia, quae exercent, ae locorum qualitates, atque his similla sicrutemur diuranter γquid hostel istos Spiritus,purgandos inquam, vel damnatos prodat,v0remus. Res quemadmodum difficultatem habet non parriam, ita non caret utilitate Ο zoluptate.Sequcntia facilires intelligentur,si Angula cum praecedentibus4iam explicatis rationibus conferantur. Sedad rem. A forma principium infitia
412쪽
An, er quas rina humanos inter Spiritus, hoc eR, purgandos a damnatis diri inguat.
' Onomnes form* Spirituum, sub quibus conspiciunturi ti' hoc lo co nobis discuti edae sunt,quoniam non inter quont cunque Spiritus,qui se viventium oculis offerunt, discri , men inquirimus.Solum inspicienda est illa, quam humanorum Spirituum propriam diximus, Capite vigesimo sexto;&Vtru. in ipsa. at i qua distinctio sit, qua humani Spiritus differant.&cognoscantur inquirendum propterea, quod qua rationeIolum humani inter se discriminentur, hoc loco quaeramus. virum autem forivam humanam diximus, qCae humanos Spiritus a, prodat: illam videlicet, quae ita humana est, ut peregrinum & ab hii. mana alienum habeat nihil;nullaque ratione, vel modo ab humana degeneret. Hscenim, ut humanos Spiritus prodiqita utrisque communis est;& ijs qui perpetuis in serni cruciatibus addicti sunt, & quial icubi,ob peccatorum suorum demerita purgantur. Sed tamen non ita una est hae forma. min diicrimina & differentias multas admitta .Quc madmodum enim una est omnium hominum, qui vivunt sorma;& qusdam in hac sun quς distinguunt virila rex mina;senem a iuuene;Iudsum a Christiano;aegrum a sano;ita invita, sub qua humani Spiritus latent, forma; quae hos ab illis distinguum. possunt esse discrimina. Quixisplicia autem haec discrimina putauerim. Vnum qnantitate ..petitur alierum aq litate: reliqua tria ex mentis. ιι tu, cuius csse vi dentur indicia. Primo diff. ruri parui & magni: altero albi & nigri: terrio laeti &tristes;graues & leues; ruces S amabileb: Hecdiscri mi-Πi Vnitidemc; sormae humanae possunt accidere. An vero omnia Spiriti s discriminan Idd finiamus. u e a quantitate d ferentia sumitur, Spiritus non dJetuit. Nec parui I. '
dem quoque ossvnἰ cilc Lb forma rvsgna. in in o, quando in quantitate exccstus cst nimius, vel nimius 6. kscctus;non hoc linum, sed Det monum latcre SpiritLs, alias docui
413쪽
mus. Nee mal ἡ. Quoniam cum idcirco rebus vllientium Inter. sint humani Spiritus, ut cognoscantur; apparere ea Iorma credi debent quam ipsi dum corpora vegetarunt, habuerunt: quod non nisi ex hac cognosci queant. . Qui vivi procero corpore suerun sub magna. mortui. dum conspiciuntur, apparent figurar qui paruo; siub forma nani. At possunt feliciter mori, & ob id non damnari, illi: possunt quoque hi. Similiter, possunt illi cum praesentis vitae morte, mortem incurrere aeternam: possunt quoque hi nani. Magnitudo igitur, sue paruitas, etsi humanos Spiritus distinguat quandoque a Daemonibus; non tamen humanos inter se diiunguit. 1. Di ilitudo qualitatis informa .plarimum valet ad diiudicandos Spiritus humanos. Pro purgandis, nisi nox candorem vultus obnubialet, magnum argumentum cst color albicans;si uenatiuus,quem vi ut habuerunt: pro damnatis militat nister, clara praesertim in lucer Non idcirco solum, quia communis id nominum habet sensus; verum etiam,quia Vt niger damnatis Daemonibusque conuenit;& sub hoc frequenter damnati conspecti sunt: ita albicans conuenit bonis, beatisque; & sub hoc conspecti, qui purgatorios ignes sustinum
Seruit hic exemplum Isi lori, quod ex Euirato in Prato Spirituali, Capite 39. refert Cassiar Baronius Tom. s. l. 6 .circa annum Domini ue s. Isidorus hic genere Meliticiensis, Monachus fuit Monasterij Philoxemes, in emporio Cypri Dade dicto: & cum Seu riani dogmatis aliquando suisset assertor, uxori Catholicae, quae clam ipso communicauerat, sacram communionem per Vim im dignabundus, guttur eiusdem praemens, extorsit, indigneque traoctauit. Sed statim toruscationem hostia sacra diffundente peccatum situm agnouit: post biduum vero, paratum sibi supplicium inotellexit per Spiritum hominis damnati talem,qualem iam descripsimus. Rem refero ipsius verbis: Post biduum,inquit Isidorus, aspicio virum, quasi Aethiopem, semicintiis vestitum, dicentemque mihi: Ego&tu simul in unum supplicium condemnati sumus. Et ego ad eum: Tu;inquam, q Iis est Respondit: ego sum, qui condit rem Dominum omnium, Iesum Christum,in maxilla pereussi passionis tempore. Haec ibi. UiItis, lata orma utrisque Spiritibus cominxnis est. quamuis enim damnati, iustiorem tristitiae causam habeant, & tri item vultum formandi; non tamen sua carent tristi trapurgandi; ob graues quos
414쪽
, ΡΑRs ALΤER A. 3 3- uos ipsi,quocunque etiam loco agant, sustinent dolo es &crucia-us. Nussum igitur hinc iudicium de Spri ubi is sumi potc st. i, Trux vultus omnino conuenit damnatis: amabilis purgandis.Sed an ille 'damnatis tantum;& non etiam put grodis. hic purg .ndis tantum; &non etiam damnatis Quamuis hic iudicium praecipitare tem crariusit: propterea, quod etiam beati spiritias caelestium mentium, truces quandoque vultus sormarint, & Daemones formarint amabiles &Angelicos: facile tamen mihi paterer persuaderisola damnatis tr ces; tu purgandis amabilcs,aut certe non tr ices conuenire,propterea.q od cur truces purgandi;cur amabiles damnati simulent, causas non habeant. Grauitas ctieuitas, quam exterior forma qssantique secum fert, Spiritus humanos non distinguit. Sed tamen status & conditio Spirituum purgandorum potius grauitatem postulat, quὶm leuitatem; quam etsi prae se serre possint damnati; ut tamen pre se strant,nulla cogit ne
qui Hrepitus, atque gemitus prodant tam norum Spirituum conditionem er
tiatum. CApite vigesimo septimo ex ij que a Spiritibi s fiunt,& homi tinum auribus percipiuntur, hoc propemoduin solo distinximus humanos a D moniorum Spiritibus;quod suspiria, ge- mi tus, fletus, lachrymationes, si no seper: perspe humanos Spiritus prodant. An verbhaec humanis Viri tam purgandi quam damnatis, communia an ha,aut ille propria' Ρurgandis i. sso propria sorte quis inde coniecerri; qudd opis & a. subsidiorum videantur luaedam esse imploratio; quorum soli pu gandi Spiritus participes esse possunt. Vetusi ad damnatos quoque pertinere intinuat primum ut alios omittam Christi oratio, qui in infero docet suturum fletum,ars'idorem dentium. Tum deinde probat Spiritus Galbae Imperatoris, utique damnati hominis:cuius imgetes gemitus aliquoties cum maxima sua molestia,obseruauit Imperator Otto.Tertio confirmant illi Spiritus,qui eiulatu &stridulo vocis sono, domum compleuerunt,quam Romae inhabitauit Ale ander ab Alexandro. Interim tamen quamuis utrisque gemitus, eiulatus, atque sup hpiria sint communia : phetandorsim tamen hominam propria quis non
415쪽
. Suspiria ducant damnatorum Spiritus,tachrymentur,fleant, eiu lent:duo sere semper sunt, inorum aut alterum, lut utrumque ipsos
prodit; impatientia scilicet, qIam ipse gemitus arq e eiulatus secum affert; vel aliud qUid, quod purga adis Sprritibus tribui nequita Patientiam luctu, suspirijs.atque lachrymis, maEnum praebcreargu mutum, pro purgandis Spiritibus,inde clarum cumquod quamuis grauissimos cruciatus sustineant; non tamen impatientes fiant; nec ulla impatientiae dent signa: persteti iam in charitate. Contis. damnatorii Spiritu quemadmodum impatientissime serunt,quaecunque sustinent supplicia;ita impatientiae tuae non raro dant tcstis monia clari Isima.. Nouum vero quod de purgandorum patientia diximus, videri non debet, quia cognoscunt di iustissimas .ine, quas persoluunt poenas:& a clementissimo parente ipsis,taquam charissimis filijs, infligu&fuem breui habituras:&in summum, aeternumque gaudium
7' Impatientiae porro patientissi mi cur darent signa p& mortalibus darent, quorum ipsi, lachrymis atq; suspiriis, opem implorant' sufficit ipsis, si miseriam suam explicent: hic multis impatientiae argumentis indigent. Nec ob id impatientes habendi sunt,qubd poenis liberari deibderent r ut inepte quidam argumentantur. An etiam Christi im timpatientiae acculabimus, dum a se pet ij t transurri passionis casi-cerat .sὸ Sic de impariensia damnatorum certa res cst. Non volunt agnoscere iustae sic tua que.pro peccat is,patitu ur supplicia. Et, qi ἰ:ὶΠὶ uis iusta agnoscercnt. odio tamen habcrent implacabili, tum Daemon chqui supplicia ins gunt, um Detim,pro cui os voluntate atque impe rio infl gunt. Et si haec non essenr, vel id eos impatientcs redderet, quod nec fructum suorum suppliciorum ullum spe rent;nec ipsoruvllum in omnem aeternitatem ex cctent finem. . Qui vcro tot de causis impatientes sunnini patientiam suam p9ssunt dissimul aruῖsimulare patientiam'. . Hinc est,quod quicunque obseruati sunt Spiritus purgandi,non modo nulla impatientiae;sed multa quoque dederint parientiae signa,quemadmodum inter alios illi proba: quorum,meminit B Gr
sprius conir illi;qui damnati suci unt,cum eiulatu&su spirijs coniunx
416쪽
νARI ALTER A. . . 'minnxerint clamores. rugitus. aliaque impatientiae,haud lauta,arg
CAP. XL. An , Θ qua oratio humanos inter se Spiriitispurgandos nquam, a damnatis dia Binguat.
Iximus Capite vigesimo octauo,orationu multas esse spe
cies sed quae humanorum Spirituum sit propria, unam esse, vis ethoriam. Nunc Vtrum in hac aliquid sit, quod hinmanos inter se differre faciat; 3c purgandos, vel damnatos prodat, inquirimus. Esse,quidem negare possent: sed tamen qui penitus orationem petitoriam inflexeriq& quas conditiones habere possit attenderit: non ma=ὸ dixerit, aliquam inueniri, qua purgandos Spiritus prodat. Illa est quae & boni proprij est petitoria, & peccati sordibus inquinata non est.
Bene haec dici,clarum erit, si ilao demonstrauerimus. Alterum est, purgandorum Spirsuum Orationem essepropri, bom petitoriam; damnatorum non item. Alterum, purgandos peccare nonposse; damnatos non posse nonpeccare. His duobus fundamentis Astertio nostra incum
Primum conditio Spirituum,qui apparent,confirmat.Propositum est purgandis, ut viventium auxilia, &subsidia obtineant,eorumluffragijs umentur Quod si igitur aliquid,hoc pr cipue oratione sua quaerent. At damnatorum at ia conditio. Sciunt miseri nihil se subsidi j viventibus obtinere posse; nullam habere spem remissionis poenarum quas sustinenqCur igitur serio vivetium operam implorare dicendi sunt. Alteram omnium propemodum Theologorum habet sententia. Docent illi seri non posse. ut purgandi Spiritus peccatum aliquod
committant Docent damnatos non posse non peccare. An forte errant omnes
Scimus Lutheri esse assertionem, quod qui in purgatorio de. 6.gunt, peccent continuo. Sed apud nos plus omnium, quam unius Lutheri valet authoritas. Si continuo peccant purgandi; quis tan. dem purgatorii finis' Neque enim unquam plagarum modus ti finis erit;si nullus sit finis & modus delictorum. Quomodo peccare dicendi sunt, quibus facultas nulla est; ut ν. V a quicquam
417쪽
sso DE LOCII IN FEsTIs quicquam, quod ad gloriam, aut vitam aeternam illis prosit, faciant An sorte etiam in illa vita mereri contingit Praesens vita semen- tisaest, non futura. Cum nox venem inquit Dominus, nemo poterit ope. rari, Ioan 9. Quae feminauerit homo hac in vita, ubi sementis tempus hac metet, Galat. 6. Non poter mus villicare, ubi semel in fine vitae villicationu ratio fuerit reddita;Lucae i6. Sed & ad bonorum operum exercitium ita nos hortatur Sapiens, Ecclesiastici l . . ut siqnificet insutura vita illa locum non habere. Ante obitrem tuum, inquit, operare iustitiam: quia non est apud inferos inuenire cibum; & alibi Ecclesiastae 9.. cuns potest a'ere maniis tua, instanter operare: qllia nec opes, nec ra-t: 'necsapientia, necfrentia es Vlid inferos, qvb tuproperas.
8. B' Cyprianus, Sanctit simus Martyr, Scrmone 4. qui est de Mortalitate, etiam hanc ob causam dicit prodcsse mortem, quod apeccandi periculo liberat: cui, quamdiu in hoc praesentis vitae spa-cio decurrimus, expoliti sumus. Non displicet sententia Martyris Magno Augustino. Eandem his verbis reseri, Libro de Praedest,
natione Sanctorum cap. rq . Hu, inquir, atque huiusmodi, Doctor isse, sententiis in CathoI ca fidei luce ιlarasma, satis aperteque testatur, usque an huius corporis Lystionem peccandi perestita, tentationesique metuenda : denseps nulla talia quemque esse psisum. quod es non testarerin . . quando de bac re Christiams, qualisiunque, dubitaret 8 Ita Augustu
so Caeterum. Vt pDrgandi peccare non possunt: ira non possunt non peccare da mnar u Hoc quamuis non ita, ut pritis illud,extra Cmnem controuersiam videatur; Vero tamen est in gis simile,obodiu, quo acerbissimo Deum persequuntur: & authores in lignes, qui hac sententiam defendunti inter quos haud postremus est Dominicus So- q
IO. Forte & hoc insinuat Regius Propheta, dum Psal. 7 .superbiam 'eorum, qua Deum oderunt, docet Uendere se in per . Oui enim Deum magis odio habent damnatis3 Si vero superbia eorum simperastendit;quomodo non pecca semper3 Semper bene iaciunt, qui sunt in coelo; beati: Semper male facient, qui sunt in inscrno,damnati. Non volent illi quicquam mali facere;quod Deum offendat: quia Deum amant. Non volunt hi quicquam boni sacere, quod quouis modo Deo placeat quia Dei capitales, & iurati sunt hostes. Vide pro haere, Tom. a. Ludovici Molinae, in ι partem D. Thomae, circa art.2.
alia Haec cum ita sint; cum purgandos deprecatoria deceat oratio; damnatos non item: Rursus, cum non possint peccare purgandi
418쪽
ν ARS ALTER A. IsrSpiritus, & non possint non peccare damnati; omnino necesse est, ut si quam orationem edant Spiritns, quae N boni contineat precationem; & nulla peccati labe sit respersa; purgandos Spiritus, nen autem damnatos, eandem demonstrare. Interim tamen admodum s. ile est iudicium hoc, quod ex orationesumitur. Ostici lim uest ex hac Spiritus humani conditioncm colligere. Quarc Zquia dis scillimum est, utrum peccati labe oratio careat, An illa inlccta si h deprehendere. Quo i sim politum est mortalibus ficta orationes, Spiritibu13 1,. Quot sunt, qui, specie orationis decepti,cum putarc ni esse purgandas animas, & bonos spiritus, qui iecu m agerent; dcprehenderunt tandem esse versipellcst malos3 nequarny Daemones Disticultatis huius ratio ex ea pedet; quod oratio per se sanctita- t tem&pietatem non habeat; sed omnem a mente ipsorum, quoruinterpres est, accipiat: mentis vero ea sit conditio, ut non semper se oratione prodat: nunc aliud Velir,aliud oratione significet. nunc sonet pietatem, foueat autem impietatem,&c.
Est igitur dissicile iudicium, quod ex Spirituum oratione sumi- rLtes: An etiam imp ibilet Non hoc dixerim. Tria putarem esse,quae si in Oratione inveniantur,probabilem coniectura faciant, ipsam simulatam non esse, hoc est,uitio carere; & ob id purgandorum Spiritu. um esse indicem. Primum est, sit aperi , & ex suogenere, ut vocant, mala non ς '; hoc est,nec in Dei cedat iniuriam;ut est illa,qus cum blasphemia cst co- iuncta: nec proximo incommodet, ut in detractione, conuitii co- tumeliis, malis imprecationibus, turpiloquio &c. accidit. Alterum, si non solum ex genere suo mala non sit; sed quoque sit tr. bona: qualis est, qua vel Dei promouetur honor; vel nostrum aut proximorum emolumentum. Prioris generis erit, si ad Deu Sacrificium osserendum hortentur Spiritus: Posterioris, si ad eleemosynam pauperibus erogandam, aut sibi auxilium praestandum inui
Veruntamen hoc nequaquam sum cit; propterea, quod bona edi i8- iam male fieri possint. Deprehensum est certis exemplis malignos Spiritus suisse, qui viventium orationes postularunt. Petrus Marmorius in Gallia narrat Consollenti, ad Viennam fluuium, annor. 8. suisse Spiritum, qui animam defunctae se esse praedicasset; eundemque gemitibus, clamoribus, & quirimoniis omnia complesse; monuisse etiam habendas preces, peregrinationesque obsundas, praeterea res veras plurimas reuelasse; sed qui tandem sit
419쪽
CAP. XLI. is ex malis, γ molestiis, quae ab humanis Spiritibus afferuntur,cognosci posit: qua sit conditio humanorum Spirituum,qui
e Uemadmodum difficile fuit, Capite ast ex mala qui afferuntur per Spiritus, homanos distinguere a Daemonibus: Rita haud minus difficile, ex ij, dem inter se distinguere lim manos. Quia tamen molest:e tantum videntur humanis Spiritibus relictae; & malagrauiora. Diabolis authoribus ac ccidunt: sorte, ii molestim, quae a Spiritibus excitantur, penitius introspicia. nius;aliquam, quae humanos Spiritus inter se se8 tamen non Deemonibus distinguat,inueniemus differentiam. Vtrum qie prael temus, posterius prius. Molestiacrum nullam esse, cuius Damones authores eo nequeant,nullus Mnegauerit, qui Daemonum conditionem probe perspectam habuerit. Liberi sunt arbitrii Drmones;& ita quidem, ut cum libero eoru arbitrio egregia virtute , potestateque polleant. qua igitur potestate instructi sunt; possunt molestias excitarer qua libero arbitrio pollen possint excitare quas volunt, magnas, paruas, pernitiosias, non pernitiosas. Et si exemplis hic agedum est, possumus producere alia; quibus doceamus maximos tumultus ipsis Architectis excitatos esse: alia etiam, quibus leues.& ludicras quasi molestias. Quod hic possunt humani spiritus;non poterunt viribus praestantiorcs, Spiritus Dae
Habent igitur hoc commune Daemones cum Spiritibus huma- .nis. Utrique leuoter molessi esse possunt. FrLstra igitur, ex molestia, ipsorum distinctio petitur. Veruntamen si molestias iam timmi ab humanis proficisci Spiritibus; ucebit ascinti,con8jocre, non purgando ; sed damnatos esse Spiritus. de rursus cine purgandos; non damnatos, a quibus ipst affe
Et damnatos prodet primo, si cum mo Η allata a peccatum Aliquod extarentur uiueti es, qualecunq; ctiam illud sit. Hoc enim citina purgandis Spiritibus sita licia issimum, quemadmodum stipe issCapite quadragesimo, Thesi 67.&c. probatum est; non alios, quam damnatos Spiritus, potest habere aut hores. Deinde
420쪽
pARI ALTER A. ueniat. Alterum, hoc obsequiorum genus certos prodere Spiritus. purgandos scilicet. Tertium est. difficillimum esse cognoscere haec Obsequia, dum a Spiritibus praestantur. Quartum est, ex circumstantijs quibusdam, & accidentibus, posse aliquam de iis coniecturam fieri omnia ostendimus. Esse aliquοι obsequorum genus,quod no nisi humanis Spiritibus competat, in
docent illa officia, quae per se honesta sunt,& nullius circumstantia. rum accesilone vitium contrahunt. Nam & talia quaedam inueniuntur;&a Spiritibus possunt praestari: authores non possunt habe. re Daemones. Omnino igitur necesse est, ut humanos prodant Spi-titus.
Quid hic dubium 3 gn talia inuenire Obsequial An haec non nega F. uerit, qui se Catholicum haberi velit. Et profecth, nisi omnia, quae fiunt peccata dixerimus: nisi Deum ad peccata mortales hortari imp thiasii fuerimus et, nisi velimus asserere, nullam nobis esse im positam necessitatem a' iquid bene agendi; oportet concedamus, . milia obsequia inueniri. An sortὲ a Spiritibus hecferi nequeunti Cur quaeso Forte semper c. Spiritus pec. a. at quis tunc finis erit purgator' i /Forte licet no peccent semper haec obsequia praestare nequeunt at praestanteria his mora.Qui Deum possunt laudibus celebrare; ut cielebrant; qui persoluunt quas meruerunt poenas:q 1i rebus humanis sine peccato Interiunt; cur necessario peccant, si sua hominibus Obsequia offerat&praesti nil cum&nu a lege haec ipsis sint prohibita; de in homianum cedant coir modum atque emolumentum.
Quρd vero haec obsequia Damonum minisserio non erhibeantur , clarum 7. est. Quae , Daemonibus proficiscuntur; uniuersa, Vel talia sunt, ut per se, & ex natura sua. reprehensionem mereantur; Vel quamuis ex se bona sunt,intentione tamen & voluntate peruersa operantium
deprauantur. Nihil est, quod Daemones possint praestare bene.Nullum obsequium exhibent Nequam; quod, quamuis sanctissimum in speciem appareat, non aeterni infernalibusque suppliciis. sit dise
Quid hinc sequitur 3 qui Illud ipsum, quod primo Assertionis 3.
nostrae membro continetur; Me quadam obsequia, qtis non nisi humanos Spiritus authores habent: i ta scilicet, quae per se honesta sunt, nec vilius paruae circumstantiae accessiones cedantur. Caeterum, quemadmodum haec Obsequia Spiritus hominum V. distinguunt a Spiritibus Daemoniorum; ita eodem modo produnt conditionem humanorum Spirituum: produnt, inquam purgandos viax raus Diuili co by Coosla