장음표시 사용
51쪽
n. Nunquam animia hominum . quos possidem, in brutorum sormas tran simitant. quid quod nec trans nurare valeant Hoc quia ali :s De prodig . pparit. vitiorum) demonstratum est, hic longiqspcri qui nckcuo non est. ,2. Nunquam pQ ssunt easdem virifes ct faiuli. ii sim, is sis conetenti la& insciae ratis priuare. Vsque adeo altas illae in animo bus,& nroeas, radiccs egerunt; ut propemodum tam sit dis scite eaε tollere, qu. in ipsas animas in nihilum redigere. i Sic toltcre nequeunt habuiu, qui in iam dictis sunt facultatibus. N pc sunt animas priuare diuinis illis charismacibus; fide, spe,&cr .ra. itc: Non posunt spoliare reliquis virtutibus; liue illae in vo-l Lir a te sedcs suas habeant; siue in intel lectu. Ea ani marum homina, ea facilitatum earum, qui in ipsis sunt habituu conditio est, vi s litis Dci merum u absolutum admittant imperi utr; ipseque solus hia summum ius habeat.
a . Nequeunt etiam renitentes animarum vires ad operansim lmpei lere Daemones. Norunt hoc omnes. inde vero clarum&inanis citum est, quod alioquin ad peccatum, etiam inuitos, mortalesie- quam Spiritus impellerent: contra illud B. Aligustini, Serm. 197. qui est Sermo 2. in Dominica prima post Trinitat is . Lamtredin quir, potest Diabolus; sol :tare potest: mordere omnino non pytest, nisi Polentem. Non enim cogendo. ρdsua Ludo no: et, nec extorquer a nobἰs consensium,sed
perit. Eadem est Cyrilli Hierosolymitai sententia. Cateches A.
ii tu minatorum. Liberum arbitrum hiser uim a potes quidem Diab Ilia iiu r.ere: cogere autem, prseter voluntarem non poIest. Suiscit risisor in arιonu costa nisues s ru, proba sι nolu, improbia. Quoc t rca beta e d cet Cassianus, Coll. 7. cap. 8 Daemones ita nostris proscctibus a Guersari, Ut eos Untummodo incentores malorum,non etiam inlusorec
u. Sed tanten hoc tertio loco probandum era dum inco ora si . uiunt Dpmones, vadameriam dare derranent a=ervensvn.I.Vt enim dum coit ora bene habent, haud parua ad animas redundant emori lumenta. ita alitichis. & male a fi Itis corporibus, sua etiam detrumenta sentiunt animae.
36. Inter haec primum est , quod, quo tempore in corpora saeuiunt. animas 1 utriatum ' eqs vacare si neccsse; cum pleraque non nisi corporum nimiiterio adiutari aut prosccto corporum molest ijs
non impeditae, exercere valeant.
52쪽
dus, Ut malum sequantur, addere. Id nunc faciunt motus quosdam, quibus facit E se voluntas accommodat; in corpore excitando nunc obieeta, quae alliciant, sensibus tam internis. quam externis
Accedi I tertium. quod quando sensitum osticio priuat quod 18. haud raro si i) omnibus quoque commodis riuent; qιω sensuum benefi-it ιmenr0. Quot vero, & quanta haec ali quando suntl Docere hoc potest unus Euangelicus surdus, magno suo detrimento. Quartum est, quod eui habitus virtutum non tollant; frequenter tamen ira debilisent; ur nullam. vel exiguam, in hominibus functio-rina habeanr. Quod dicimus. in illi. maximὸ habitibus,quos Intelis lictuales dicimus, liquet. Quamuis enim hi in animae facultatibus sedcs suas habeant,phantasmatu tame egent ministerio, si actus thos exercere dc beant. at in phantasmata plurime possunt, qui homines occupant, Daemones. Quid quod omnia quandoq; confundat quandoq; etiam magna ex parte tollant Haec Daemonum in obsessis co poribus potestis. Quanta vero Hoc sequenti Capite.
Finitam ae certam potentatem dari Daemonibus mobst serum corpora: θ' hoc iussias ob causas.
Agnam Damonum potestatem esse norunt, qui in Sacris literis, etiam modiocriter, sunt exercitati. Alicubi sic diacitur: Non est super terram potes , quae comparetur ei quis effin est, ut nullum time.it. Omne sub me λ er. IUees Rex severniuerso fletos superbrae. Veruntamen hanc non semper permittuntur in e S, qtros ingre- α diuntur, exercere. Nisi frenum tortoribus iniectum esset, nullus Oblesiarum, salua viis,eoru tyrannidem. essu aeret. Neq, enim ipsis deest voluntas & libido.extrema damna mortalibus etsi rendi; n que potestas aut vires. Cur igitur extrema mala non asserunti quia a lierre non permittuntur. liga ae ipsorum sunt manus. Vide T statum, quaest. ες. in is . Matibaei, & Maldonatum, in M. cap. Lucae. super illud; Ecce Satanas expet t.
Et proh cto pulchre. Nam neque pro libidine possunt Morta- 'lcs incredi. Dei hic sententiam, & Oluntatem c. spectan .QDemauen odi in igitur non nis Dei iacultate obtenta, orpora ingredi tintiani a qι oq re hom)nibus, quos ingressi lunt, incommodare plus non valen .iciam a DeoOpt. Max. permittitur, & praescrἰbitur.
53쪽
. Hinc tanta in obsessis hominib. differen tia. Quidam grauissima
Matth. I s. patiuntur tormenta; qaem admodum filia mulieris Cannaeae. Quidam non ita gravia; viqiai audiendi sensu vel facultate loquendi per Daemones priuati lcguntur. Et grauissima patiebatur mulier. c. H. de qua in Vita S. Bernardi ib. a. cap. 3. si quidem linguam, insidens Spiritus, ad modum probolcidis elephantinae protrud ch u; & vultu mirum in modum deformabat: Illa quoque, quae Urgente S. D minico, pro eius sauitate solicito, cum Spiritu maxima & carbnnu, - &sang9inis vim euomuit. in Vita Domi. lib. r. cap. 9. Non ita gra-- uia; puella. quae solum aditu templi, ab inhabitante Daemone, pr
hibebatur; quam cura ait S. Germanus Episcopus Parisiensiis, teste Fortunato, in eius Uaa, cap. 27. Praeterea, quidam in se sunt crudeles: alij in alios. In se illi, de quibus Hircis. qui se concidebant lapidibiur in alios, hi. de quibus Matth 8.q ii ita erant frui, ut nemo uti deret transii e per viam:&, sequibassct rum i9. qui infiberim in Rosa ruratores, tyri domἰnabantur. ιta. Fr b nudi profugerem is νulnerati,ex obsessorum manibus.
r. Utinon,qui lanistissimi l ob felicitati inuidebat,non plus potuit; quam , Deo fuit permissus. Saeuijt primum in fortunas Iob; sod
Sancti viri corpus attingere nequaquam fuit ausus. Saeui jt deinde. Deo permittente, in corpus: sed, ne quod damnum animae afferret. prohibitus est. c. Ipsa quoque molestia, quae hominibus affertur, docet certas D
monibus leges prs scribi.Cum enim hic plerunque poena quidam de
peccato sumatur; conuenit, ut quia haec, Deo authore, exigitur, pro qualitate delicti exigatur ;& patiatur homo, non quantum Daem nes deliderant; sed quantum aequitas postulat. 7- Finita igitur est Ua monuin, in obtussis hominibus, potestas. cem iis legib. altricta est Tantum possunt. quantum ipsis a Deo permittitur. Quantum vero hoc Norum id, qui rorquent, Daemones. N uit, quoipli poteitatem habent, Deus O 't. Max. Ignorant miscrimortales, qui Daemonum carnificinam sustinem. aeterum res haec uularem Dei erga humauum genus demonstrat pro iudentiam; de testatur charitatem: N quidem tum maxime, quando in eos laeuiunt Spiritus, qui hoc sibi malum suo vitio compararunt. quamuis enim extremam Gyrannideri summo iure in hos cxercere pollent; non tamen exercere permittuntar; Deo, pro amore, quo hominus pro equitur, Daemonum scrociam continente.', addit deinde animum miserὲ αβ ciis, & citis usi is hominil, s: facit
54쪽
rari: nec plus inhomines pc se coniuratissimos humanae saluti hostis;qua magni si istissimisC; de causis,aDeo Opr. Max. permittit tunDeciarat tertio misi i Damorem conditioncm: qui cum plurimum incommodare valcant; incommodarc quoq; vehementer deside-rcn'; non tamcn permittantiir incorrrrodare; sed prorsus ab eius, quem sum τὰ oderunt,pendeant volvotate&permissu. Licet donique hinc intelligcre, iniustum eoram querelam, qui Dam num se astutia ct potenti.t cnrcumuerari causamur: & inultos ad peccata trahi asserun .Non permittit clementissimus Deus. ut quantum Valent, in corpora saeuiant Daemones; permitteret, ut innocentcs circumuenirent.& in uiros ad peccatum pertraherenti Vsque adeo V Iuntarium cst peccatum, ut nisi voluntarium sit, peccatum non sit.
Sextupliciafere mala obsi is hcminibvsper D mones posse asterri.
N. Aria incommoda &mala humanis torporibus Daemonum
ML studio & opera afferri nemo dubitat. Nos superius cap.
horum sex gcnera annotauimus. . Nain Vel IDCrtem 'afferunt: vel membrorum usu priuanti vel aliam, homini minime conuenientem, sormam procurant: vel sensibus spoliant: vel afflg mi morbis: vel occultis rationibus & modis exertaciant.
Et haec partim perficiunt, dum homines ciblidenr; partim dum extra homines sunt constituti & nunc quidem per seipsos; nunc per eos, qui ipsis operas suas locant. Quaedam nihilominus frequentius. dum in hominibus Iaten
operantum quaedam frequentius extra homines positi. quamuis m. nia,& in hon inibus posui,& omnia, extra eosdem constituti,peris
cere, tam per se, q am per alios valeant..
Nos, quae obsessis mala afferansia signamus Hic primusrecplemtissimumque est quod OGultu quibusdam rariomb. quibus medicoruarte remedium afferri nequit,ex minit &torqueat Vnde & stiritMinfirm iratis dicunti R Lucae s. Ita illorum quida Virginem afflixit,cuisius B. H cronymus, in Vita Hilari meminit .. Ita alius Principis
cuiusdam filiam, cuius in vita Theodori Archimandrit mcmio, Viginti annis, morbo grauissimo excruciavit; inj men morbi aLthor ignorabatur: donec puella ad Sammim virum addi eta, ipse se prodere coactus est. Ita tertius Petrum, litalium cuiusdam cauponis, cuius in eiusdem Theodori Vita describitur curatio,.VLXauit. Grauissima enim ille cordis Patiebatur tam
55쪽
menta: sed quZd Daemone illa afferrentur, ignorabat. intellexit autem consessione S. Theodori,q u dc Obsessi faciem cruce signauiti L cor eiusdem pulsando, Daemonium abegi . Utrumque hoc in Vita Theodori recensii Georgius prαbytor, eius discipulus, apud
alterum est, quddsensus 'rnunt. Illustre hi ius ore emplum pr ebent Saerae litterat,in Daemonio muto, e surdo; quod Domina ei cisse legitur. Neque enim credendum est Daemonium murum tuisisse&surdum. mutus 3c surdus suit Daemoniacus: & quidem Da .
moni j opera, quod mutum de surdum appellatur. Sic sexennio usu lingitae privasses'iritum quandam in ulierem, testarur in I it iabbatis Potii doni j, Sect. 7ι. Palladius. H ac refero, qudi sensus 'praestigijs fascinent, do ludificationibus miriis imponant mortalibus ut obsessi credant se percipere, quae reuera non pcrcipiunt. Hoc larsiitan in Nabuchodonosore locum habuit: si tamen in bovem laeonuersum esse existimauit: de quo plurima Tostatus, quaest m. in octauum Matthadii. Similiter in abbate M yse: de qio Cas i .nus,
Collar.7. cap. 17. quod traditus Daemoni, hamanaci ut loquitui γ V- liores ori seno ingesserit. Tertium est, quod strix Hem bonstrum Drmam intri dum destrn.int,de, nescio quam, peregrinam, humanissumstionibus minime conuentcntem, inducant. Et huiu exemplum Sacrae litterae suppeditant, in muliere, quae decem & o sto annis ira inc; inata incissiti visui sum resipicere prorsus nequiret. TO c malum, q it n. lm dum Ze secundum illud, cuius praecedenti Thesi mentio socii. niu. licri obsessae attulit Damon, per S. Bernardum aliquando cicelus. Is siquidem miseram & auditu. de visu. εἰ loquela priuar is: ad eiussidem linguam .pe in modum probo ciciis elephantinae protrudebat: vultum quoque ita deformaba ; ut monstrum, non hominem referret.Vide Caput . O hutias Disputationis
ἐam quεsi rabiem adigant, crudelibusque bes ijs reddant simili-mos: ut notisMo neces te ut vincula miteris adhibere. de compeii ne vel sibi, vel aliis noceant. Ira affixit Daernonium eo . quos Euangelista refert latitasse in sepulchris, & furore percitos saei. ijlla nunc in praetereuntes, nunc in seipsos. Quintum est,q:15d eo quandoque redigant mortales, Vt omnino sibim/rtem consi siere vi Dan ur deberet ne te id rat o ten in . Simili Spiritu vexabatur, quem S Marcu; rescrtalli semicrrae scede sipuniantem, dentibus stridente arescentem: sicqvcmer etiam in ignem x aquam praecipitatum. Hu
56쪽
His sextum malum addiderim, mortem ipsim, quam interdum s. asserui. Quid aliud moliebatur,cuius iam didias Marcus meminiti Procurauit eande Daemomu ut Sigisbertus in Chron. testatur quod Gundericum Vandalorum Regem,postqva,capta Hispali, Dei templum illud prophanaturus esset in gressus, inuasit. mox si quidem. iusto Dei iudicio, misere Regem contrucidauit. Et Nicomachum, . qui in tormentis Christum negarat, Daemonium ingressus est; nec vexandi finem fecit donec linguam ille tibi dilanians, &praemandens,expirauit. Vide Surium, Tom.3. l. 298. Sic crudeliter & m L sere hancyllam finiuerunt;qui, quod res Ecclesiae inuasissent, a Demonibus fuerunt correpti: de quibus Cap 3o. huius Disp Et ex Cap. iues. Prati spiritualis recitat Caesar Barcinius, Tom. 7. circa annum , Christi 186. l. 621. fuisset res Saracenos ob crudelem mortem, quam adolescenti cuidam Tyrio, per i dolorum sacerdotes, machinabantur Daemonibus obsessos, qui mox in seipsos laeuierint, seq;
mutuis vulneribus consecerint.
Haec praecipua sunr, quae corporibus obsessorum mala Daemones io. procurant. Si quae sunt alia, ad haec facile reuocantur . Sed quibus rationibus & modis haec efficiunt Id seqvcnti Capite explicandum.
Dini propemodum modis Daemones Obste rum
Vemadmodum varijs malis mortalium genus Daemones, solent affligere; ita varias habent rationes &modos,quii bus affligunt.Nos,quia de obsidentibus Spiritibus tantum disputamus, illas solum persequemur, quibus ijs, quta
obsident,nocent. Mortalibus igitur, vel per se ipsos incommodant, absque Vllius creaturae subsidio; vel opera seu ministerio aliquarum creatura , qu ibus t ibenter, ut tant o grauius affligant, Utuntur. Per se illi incommodasse videntur, quorum Sacrae Paginae me minerunt: Per creaturas etiam, qui nostris temporibus, postquam ex hominibus eiecti fuerunt; vel aciculas, Vel crines, Vel clauos, vel vitrorum I.rtes, suae crudelitatis argumenta, reliquerunt; quae mox, Daemonibus pulsis, illi, qui Obsessi fuerant,euomuerunt. Sed& praecedentia saecula hic suggerunt exempla. Reserimus unum ex Vita S. Dominici lib. a. cap. 9. Huius concionem, cum Daemoniaca
57쪽
quaedam,infrequentissima turba sedens, magnis edῖ is clamoribus, interturbaret;silentium Spiritibus imperat vir sanctus septem erat.& singuli suis se vocibus prodebano &.sacto Crucis ligno, in Chri st nomine egressum imperat. quid vero Mox magnam carbonum S sanguinis vim, per os evomit mulier,& vn, cum Spiritu animam credebatur exspirasse. Posterior haec ratio rarilis apud Obsessos locum habet.vsitatior est apud eos, quorum opera Daemones utuntur; Magos loquor.&Maleficos: At prior in usu hie frequentius est Ideo enim Spiritus ne quam ingrediuntur homines; ut per se noceaniter se affligant;per se detrimenta humanis corporibus afferant. Quaecunque vero mala afferunt,quinque modis efficere vi dentur. Phantasiae & sensuum fascinatione: virium hominis infirmatione:
corruptione organorum aliquorum membrorum aut contractione.aut distractione denique corporis depulsone sitie impulsu. Primo modo ei sciunt, ut mortales sibi persuadeant, se suos hostes cernere:cernere cruentas bestias:cernere Daemones, qui mortem de alia velint afferre.iudicent etiam se in bestias conueris,&ob id in alios,tanquam serae crudelissimae, saeuiant. Hic modus in illo Da moniaco locum videtur habuisse, qui gladio armatus urbem pervolitabat,& quoscunque obuiam habebat,petebat; quem Arsaci curauit:teste So2 omen ,lib. 6 cap. I x. Viriuν infirmatio sormam plerunque hominum destruit & di l-uit. Quemadmodum enim si illae integrae sint, singula suis locis membra consistunt &ocscia exequunturrita si infirmetur,pulcherrima hominis constitutio dissoluitur , & ad officia sua praestandae membra redduntur inepta. Hac effecit in puella quadam,ne templum posset ingredi.Eius meminit Fortunatus,cap. 17.in Vita S. Ger mani, Episcopis arisiensis. ICorrupt/oorganorum sensius. qui in organis sunt, vel tollit,uel limbetat. Quoniam sensuum ea ratio est; ut non nisi mediis corporeis
organis functiones sio cxtq tantur: quae cum Haemi Spcrdant, non mirum si sensus tollant. 1 in sensibit priuauu ὸν ut erem Ut υ cat V Vilhelums S Theodorici Q libas. in Vitas. Lernardi, li.a. s. Irrandaevam, qiaae nec videre quidquam soluit,Π .caudire. Dolorum, quos obsessi quandoque us hementissimo' expertuntur, causam non dixerimus membrorum quorundam. quam Spiritus in c t Spartibusvisiciunr,ciuum2ta, em ct dinamonNGM ximos enim dolores hac ratione excirari, uti solae patientes mu-
58쪽
distrahere non ignorant docti. at contrahere &d strahere id pro bar;quod non iidem semper dolores perseuerent: tum illud etiam, quod nulla medicorum arte ijs positi adhiberi remedium. Hac
ratione usus est Daemon,qui puerum, S.Macario curatum, discru-tiauit;cuius in modum viri totum corpus intumuit.de quo Palladius in Vita Macarii. Depulsione denique & usu corporum Spiritus mala afferunt. Exis IO. emplo is sit, quem nunc in ignem,nunc in aquam Euangelista testa- Mis stur praecipitatum . in quo vexando hanc solam rationem Daemon obseruasle videtur. His modis a D monibus detrimenta hominum corporibus pro-gurantur .Et aliquando hos omnes adhibent: aliquando plures; aliquando pauciores. Prout nocere desiderant&possunt;ita modos nocendi assumunt.
CVm iam dictis proxime coniuncta videtur Quaestio rVtrum
semper, dum corpora obsident Damones, molesι snt ct crucient: Scinper erram in corporibin eorum, quos obsident, resideam. Quaestioni occasionem praebet diuersitas causarum efficientium, & Pgentium. Duplicis enim generis agentia sunt. quaedam cum ratione agunt,ia libere;quaedam sine ratione,&ex necessitate Haec ad unum dete minata sunt;illa possunt contraria agere. Haec quoniam ex necessitate agunt, non possunt,non ager illa,cum agant liber , possunt nunc ager nunc actiones suas intermittere.
Si in posteriori agentium classe Daemones essent, facilis adpropositam Quaestionem esset responsio. Nunc quoniam prioris sunt ordinis,& libere agunt, non ita facilis: praesertim si de facto sit qua thio Nam si de Spirituum potestate agatur,no ita magna difficultas. Atque ut de potestate Daemonum hoc obiter dicatur,dubium non est,quin omni,quo sunt in homine, tempore molesti esse valeant, Se desiderent. Non ipsis deest nocendi libidor non desunt vires. &quae in nobis exercitio atque a Ctuum frequentatione fatigantur Scirxnguntur,ne continuas actiones exerceannillae nequaquam in Dq. monibus languescunt, aut deficiunt.
Sic dubium non est posse ipsos corpora. quae inhabitant, ad lepus C a deler
59쪽
2o PARS I. DISPUTAT.deserere. Tanta ipsorum cum corporibus unio non est; quanta animarum cum suis corporibus. In corporibus non nisi, ut motores
qaedam sunt, quocirca iacile ipsis est, tam corpora deserere; quam ingredi. s. Qiiod si de quibusdam legatur, quod exire ex hominibus desi. derauerint. nec tamen potuerint, non hoc desectu sit virium ipsorum Spirituum; sed iusto Dei iudicio. & Sanctorum hominum summa, quam in Spiritus habent, potestate.Talis suit,qui ad Theodorum Archimandritam adductus,certo loco haerere,nec ex eodem
discedcre iussus est: ncque discedere, etiam post multas preces, pintui misi quando discedendi facultas ipsi per S.Theodorum est facta. Hoc Georgius praesbyter, in Vita Theodori. . Uesum, quemadmodum diximus, de potestare praesens Quaestio non est; Quaeritur, Utrum quod possuntfaciant; Vtrum, inquam,
cruciatu miscrorum, in quibus sedes suas collocarunt,aliquando des stant atque Utrum eosdem nonnunquam ad tempus plane des rant, & postmodum domicilia sua repetant. r. mi aetatu quan doque desistere certum est. Videmus nonnunquam
nihil prorsus molestiatum Daemoniacos perpeti : Videmus eosdem nihil ab ijs. qui a Daemonum infestatione liberrimi sensi differre. Ipsi quoque se nihil pati palam testantur haud raro. Quocirca si nostris sentibus nolumus; ipsorum consessioni fidem adhibeamus. Et exemplum Saul Regis egregi E nobis hic sortiit: quem Sacrae literae
docent a malo.ypiritu obsessum fuisse, l .Regium ι6.3c tamen de eo dem eaedem sacrae literae testantur, quod aliquando letum habuerit
it refocillatus Lcge finem Capitis 16.c onfirmat hoc obsessus, cuius in Vita S. Parthenii fit mentio. hic, quamuis multis annis Daemonium habuisset, de Daemonio tamen nihil, vel ipse, vel alij suspicati sunt; donec praeteriens S.Parthenium, se prodidit. 1 cgendus Meti phrastes in Vita Parthenii. 7. Februarij. Confirmat L puella Magnoste lini cuiusdam, cuius in
Vita S. Germani meminit Fortunatus Episcopus, Cap. 27. quam uis enim multis annis ob lcssa haec fuisset: nullam tamen molestiam sustinuerat θ Spiritu: hoc solum nequam es scicbar; ne templum ingressura progredi p isset. 1liud huius exemplum Thes. habes, . Can. 7 huius disputationis Io, Sed ncque Deus permitti , ut semperas figant. Saepe ille iustitia suam miscricordia tcmpcrat. Di m iustus cst; non obliuiscitur' miscricordiae. Adde, quod nec tantae hominum vires sunt, ut continuas Daemonum inscitationes, & molestias ferre valcant. Quid
60쪽
quod ipsi Spiritus non velint semper molesti esset ne, scilicet, comtinuata vexatione vitam obsessorum abbreuienti, & sedes suas,quod πgerrime faciunt, relinquere cogantur .Hoc de cruciatu.
Difficilius fit, ut adtemptu homines deserant maligni Spiritus. sed tamen fieri quandoque subiecta historia docemus. Quo die Ma tinus Lutherus ex hac vita discessit, Daemoniaci, qui Gheolae Brabantiae oppidum est) plurimi erant & patrocinio S. Dymnae, quod iam multi multis annis experti erant) libertatem expectabant, Omnes a Daemonibus liberati sunt; & non ita multo post,ab iisdem rursus occupati. Res haec obscura non est. Siquidem postera die, cum miseros homirees rursus crudeles Spiritus torquerent, interrogati; ubi pridie delituissent; responderunt se mandato Principii sui, ad noui Prophetae, & fidelis cooperari j,Lutheri,funus euocatos suisse, eidemqne intersui se Confirmauit hanc rem Lutheri famulus, qui miserὶ morienti affuit, & cum per senestram,aurae capiendae gratia,
aspiceret, non sine magno terrore vidit, non semel, plurimos tete rimos Spiritus, haud procul inde saltantes. choreas agentes.Confir-marunt corvi, qui Lutheri corpus, cum Issebio V Uittenbergam d ferretur, magno clamore comitati sunt. Vide Bredenbach. Collati. lib. I cap. 39. Simile quid de Brunone, Pincerna Comitis de Monte, legimus. . Nam & eius funeri Daemones, qui Obscssos ad tempus relinquerant.. interfuisse dicuntur. Vide Caesarium, lib. II. cap. IO. Putarem & illos Spiritus reliquisse, ad tempus, homines obsessos qui tempestatis authores erun quando cum Lao socio S. Lupo in Britanniam prosectus cst, Euangelii seminandi causa, Germanu EpiscopusAnti sidioresis: δέ quidem eo tempore resiquisse, quo tem pestatem in mari, ut prosectionem impediren Spii itus cxcitabant. Quid enim'. n uno eodemque tempore in corporibus oblessis su runt, & mare turbarum ' Vide Constantinum preSby lcrum, in Vita.
Germani cap. II. apud Surium, Tomo . .
Sita a puero aliquo, quem torquebar, recesiisse Spiritum, quem Dominus eiecit, Apostoli autem eiicere non potuerunt, insinuat S. Lucas cap q. cum sic loquitur. Et vix discedit, dilanians eum. Notauit hoc Maldonatus in s. Cap. Lucae. Et Saul. non tantum leuius habuisse; sed etiam a Daemonio prorsus luisse libeYatum, qui tamen iterato ad eundem redierit docebitur Cap. 49. huius Disputa tionis.