장음표시 사용
111쪽
sona ad spectatores loquentis, partim hymnos canentis in laudem deorum, v. 514 -622. H. Finita parabasi Socrates Conspicitur senem docens, quem dubes ubi nimis indoeilomesse vident; suadent, ut silium, quem promptum jam forespondent, in disciplinam Socrati tradat, V. 623 - Sl0. VII. Senex silium, invitum quidem, sed non magnopere Pugnantem, ad Socratem adducit, v. 811 - 863. VIII. Socrates, in comtamen commissis justo et injusto oratore, quorum injustus vincit, optionem dat adolescenti, ab utro doceri malit, v. S63 - 11 17. IX. Parabasis inde chori sequitur ad spectato vos o personis Nubium verba facientis, V. III 8 - 1133. X. Se nox deinde silium bono cruditum ab Socrate accipit, V. 1134 1170. XI. Ille igitur quaedam edit doctrinae documenta, V. 1171 - 1215. XII. Quibus pater ad summam spem elatus, Pasiam creditorem cum teste a soribus as Pellit, V. 1216 - 1260. XIII. Mox etiam Amyntam, v. 1261 - 1304. XIV. Inde fructum disciplinae Socratica o chorus Praedicit Spectatoribus, v. 1305 - 1324. XV. Pater igitur, intus contumeliis a filio asso tus, de impietate ejus conquerens soras egreditur, cui filius dicendi peritia fretus, recte se se CisSς demonstrat, V. 1325 1479. X d. ob eam rem senex, de Socrate vindictam sumptu rus, aedes ejus incendit, v. 1430 - 1514. Sequitur, ut dicendum sit de universa actionis Compositione. Est au
tem ejusmodi, ut aut omnem veritatis Speciem deponere Videatur, aut vitam humanam imitari, Cuius delamitas redicule augeatur atque horrore nos persundat. Unde sit, ut in novum rerum ordinem, qui Vitae communi
oppositus sit, translati nobis Videamur, cum attente eos, qui Prodeunt, agere videritnus. Qua in re quid secuti sint poetae, hoc loco alienissimum est xl, Onere, Cum Prius dictum sit, quanto studio comici populi multituditiori sibi conciliare voluerint, quantaque laetitia gmne Comoediae genus elatum sit. Nec tamen inutile erit transferre, quod nostrae aetatis scriptor do illa
112쪽
tem perspicitur ex Ranarum sabula, quae quamvis habeat, quo nectatur in singularum partium ordine, tamen lepide omnino et vidiculo composita est, ut certam rationem sequi nolit. Cuius quidem partes describere, qu les institutae videantur, Omittamus; cum multi fuerint, qui hoc munus e Plerent, atque nos metuamus, ne longior fiat oratio. Restat , ut de singillari fabularum conformatione dicatur, quae duabus robus maxime cernitur, choro et parabasi. Quot autem et quales sint pa res hujus institutionis, non eget multa disputatione, cum habeamus Monymi
chori naturam attinet, quam attingere lubet, pDimum audiamus necesse est Aristotelem, summum Criticorum, cuius iudicium ita comparatum est:
αγωνι εσθαι, νι' ίqπερ Edριπίδης, ἀλλ' ἄσπερ Σοφοκλος. Adjungendus et Hor sus est, qui, cum multum in artibus ingenuis versatus sit atque etiam rei
scenicae admodum intelligens, negligi non debet:
Λctoris partes eborus ossiciumque virile Defendat; neu quid modios intercluat actus, Quod non proposito conducat et haereat apte. Ille bonis faveatque et coiisilietur amicis Et regat iratos et amet peccare timentes; Ille dapes laudet mensae hrevis, ille salubrem Iastilium Iegesque et apertis otia portis;
s. Apud Dindor . pag. XVII l. 10. Aristot. Art. poet. XVIII. 21. ii. Epist. ad Pison. v. 193. seqq.
113쪽
- , Illa tegat commissa deosque preeetur et oret, Ut redeat miseris, abeat fortutis snperbis.
Erat autem proprium munus chori, .ut gereret i ersonam Civitatis, cum ex populo delectus et instructus esset, ait Iuc ut deum, Cui sesti dies agerentur, aut cunctos duos eximiis laudibus celebraret. Est igitur chori natura talis, ut is ad deorum cultum omnino pertineat, quod idem valet de comicorum, theatro. Quac cum ita sint, Perspicuum est, quam Praecipua fuerit subularum pars, eo magis neCeMurio, quo SavPius ut homines et ros proIumerentur, quae' rempublicam attingerunt. ACccdit, quod cum initiis arti dramaticast arcto Conjunctus erat, ut multitudo chorum audiro at pio sallationes oculis auribus Pic perci Pere consuesset; quare non audiendi sunt, qui otiosum eum iaciant spectatorem actionisquo Oxportem. Quod autem chorus servabatur neque uncpiam tollebatur, id plurimum valuit ad sabularum varietatem atque es socii, ut tanquam ludi publici haberentur. Se Iuberius hanc rem exponendo hujus disputationis sines excederemus. Sin vero quaerimus, quae ratio intercesserit interestorum Et actores: animum illo attondobat ad ea, quae ab his susciperentur, ut integro iudicaret, si quid improbandum ageretur, aut secum PerPenderet, Pine narrata essent. Fit etiam nonnunquam, ut ex rebus gestis petat Occassionem, qua deorum laudps celebrare possit, aut saltationes instituero, aut etiam judices allo pii. Quod autem omnino ad chori institutioncm pertinebat, ut et musica adhiberentur et saltandi modi, quos Oculi perciperent, Verbo commemorasse satis erit, cum notissimum sit, ne sie habeum, epio rem explanare Possim. Nequc minus eognitum est Omnibus, quot homines chori numerus Comploxus sit, ut totam rem ad grammaticos rojiciamus, qui cunctos aut Viros, aut seminas, aut insanios, quatuor et viginti fuisse perhil, ant. i-- Doni fac addondum est, quod itor habuerit chorus, quo in scenam ingrederetur, ut Inumero langi POSSet, Di quos coII oris motus statusque expresserit, qui aptissimi essent, de quibus idem Anonymus itu explicuit: καἰ ει' ιἀν ώς uno τῆς πὀ
114쪽
τῆς δε ζιῶς, ἐν τετραγων id αχ ματι, ἀφορῶν εἰς τους ὐποκριτας. optime autem in stituto nostro consultum erit, si adiunxerimus id, quod et accurate et e
piose Suevemius de chori natura disputavit hoc modo: tar disser
praesit. pag. L. S. 80. 81. cons. Aristoph. Nub. ex recens. G. Herm.
115쪽
Ut vero ad alterum transcamus, quod totius consormationis maxime proprium est: intelligi dcbet, parabasin omnino ad antiqui generis subulas pertinuisse. Qui autem in chori numero erant, Cum in Scenum professissent, quadrato agmino, Sive ἐν τετραγ- ρ sium, disponebantur, ita ut ad theatrum conversi essent, ut die Sermories Conserebunt nonnunquam ciun cis, quos in proscenio, quod dicitur, agentes rel=erissent. Ita ordinati instructi que carmen canero incipiebant, quod στάσι/ιον Plerumque dicitur, cuius qui dem natura talis est, ut parabasi ipsa non Contineatur. IIaec enim tum demum orditur, cum actorcs theatro abiere, ut omnia et carmina ct doela mationes complecti videatur, quae Per illud tempuS a CliorO Iairasuranturi Ut ita sentiamus, auctor est Anonymus his verbis: 'O χορος ὁ κωπικυρ
ἔπτακις εστρέφετο ὁ χοεῖς, ποοσέχων eτ' ἰκάτερα εαρ' του θεατρον. Qui idem explicatius etiam de Parabasis natura atque denominatione disseruit, ut non dubitemus verba ejus transscribere, Consentientes, hoc nomine significari conversionem chori ad eos, qui audirent, sive Ivitius discessum ad alteram partem. Quae modo diximus, hueC SNnt: ly. παούβασις δέ ἐστι τοιουτο. μετὰ
15. Apud Ditidors pag. XIV. ist. ibid. Pag. XVIII. 17. Ibid. pag. vi. IS. ibid. pag. XVIII.
116쪽
Ηujus autem institutionis origo, qualis fuerit, ut explicetur: est quidem
ex artis dramaticae insantia repetenda, quae omnino in lyricis consisteret nihilque nisi Parabasin contineret, quod dramatici generis nomino insigniri posseti Quod si recte statuimus, non erit negandum, Parabasin tanquam antiquissimum et quasi principale fuisse, quocum tempore interiecto totius sabulae ratio conjungeretur. Sed ut propius ad rem accedamus a quo ingenuo Dicamur, quid nos sentiamus: Parabasis ita erit accipienda, ut prologum significet, quem poeta sabulae finibus inscruerit. Quod omnino perspicuum est, si perpendimus, non alium DPPortunitatem datam esso, qua poetae uti possent, si sorte de comoediis suis ad spectatores verba sacere vellenti At vero ne quis inde colligat, quasi prima comoedia in parabasi cernatur, Cum non habeamus, quo si muri possit, ut tota res in conjectura posita siti Sin Vero quaerimus, qua ratione chorus a parabasi dispositus sit instructusque, nihil saei te erit, quod pro certo amrmari pos sit, cum praesertim testes desuerint, quorum auctoritate nitamur. Est enim res impeditissima, ut etiam recentiori scriptori, cujus omne studium in hac re expedienda collocatum sit, erroris Venia danda sit. Sed quod Heri mannus, rerum antiquarum Peritissimus, proposuit judicium, ita institutum est, ut toti rei aptissimum sit moi meque cum eis, quae tradita sunt, scia-tire videatur. Facile igitur adducimur, ut Verba ejus, quibus, quantum sieri potest, parabasis motus explicetur, hoc loco aiseramus: Siss man
19. G. H. Kolster dissertati de pat abasi, veteris comoediae Atticae parte antiquissima.
117쪽
und das αντεnissentia iurat. Quot autem et quales Parabasis puries fuerint, non multum haesitamus, quid recte suituendum Sit, cum nonnulli fuerint, qui omnem qua stionem solvere Vollent. Re ramus nos igitur ad eum, quem saepissime laudavimus, Anonymum, cujus quidem testimonia in his
Eandom rem attigit doctissimus S liger, qui haec habct: 'a. Habebat auiatem n α ρ αισι ς Purtes Septem: κομ/ιατιον, quae erat constitutiolis evioris partis; unde et nomen R Praecisione. Altera pars dicebatur Anapaestica: quia olim ex So i is an a Paestis consi- ciebatur: postea suppositis aliis pedibus nihilo secius notamen vetitio baL Tertium VOCarunt μακρον, non Propter tractum productiorem: erat enim brevissima: sed quia unico im-l et ii sine respiratione absolvendum esset: Luserunt in nomino Ludiones ad laborem potius res Pi Cientes. Post eam erat Strophe, cui Antistrophos respondebat: huic Epodos succedet, at, aut Epirrhema: cui ante Pirrbem a respondebat: quod XI l. non amplius versibus Constare, lex sui L Aristophanes
Dum ortam auxit. Purtiebantur Rutem utrum que in Semicho i tilia: irator dum versu una Paestico, sive commatio et stropho:
voluti in Runis apud Aristophanem. Sed ne relinquaturi quo lumen instituto nostro assundi possit, parabasis I vrios paucis Iaersequenda sunt, ut, quid in singula quaque chorus expresserit, intelligatur. Sed quoniam haec omnia cuique aperta sient, qui Aristophanis fabulas inspicorse voluerit, Cum viii multis verbis exposuerint, quae dicenda essent, hac disputatione supersedere posse putavimus. Quid autem in parabasi secuti sint i,oetae, de eo nonnulla disserere in animo est. Quod supra indicavimus,
118쪽
comicos retinenda . parabasi Oecasionem sibi Servare voluisse, qua, si quid res serret, spectatores alloquerentur, id saCile appareat ex fabulis, quae ad nostram memoriam pervenerunt, ut non indigeamus aliorum scriptorum judicio. Quae enim in Equitibus legitur Parabasis, ea habet poetae commendationem, qua is Patriam amaro et malos homines persequi dicituν, quamquam sperandum non Sit, lare, ut SPectatorum gratiam Consequatur, qui reliquos poetas prorsus negligero coeperinti Finitur haec chori parseo, quod omnes, qui uudiunt, ad Poetam probandum Provocantur. Idem sere valet de Nubium parab si, in qua chorus conqueritur Poetae fortunum, ess eum praemio dignissimum, quod aliis deseratur, qui subularum ejus sexpilatione victoriam adepti sint; studere eum omni modo, ut patri ac salutem asserat. Quod in Pacis parabasi reliquarumque subularum inest, in eo eadem poetao ratio apparet, ut diutius in hac re versari supervacancum esses videatur. No quis igitur quaesiverit, quae et qualis Sit parabasis summa, aut quid sibi voluerint poetae in ea adhibcnda, cum ex cis, quae disputata sunt, consari debeat, aut laudes Poetarum praedicari, si quid in arto aut civitate perfecerint, aut etiam aemulos gloriae deridori. Sed pergamus ad reliqua.
Dcinccps, ut est propositum, de genere dicendi dicatur, quale antiquieomici adhibuero. Qua in re definienda ne salii videamur, major quaedam
eura adhibenda est. Optime autem, quod Volumus, Consequi Possimus, si dicendi genus, quo illa aetas liteicturi quodque aliquatenus ad comicos pertineret, paucis explicuerimus: ut tota res repetenda altius videatur. Tullius, hujus rei intelligentissimus, breviter quidem, sed accurate significavit orationem ejus temporis, quo antiqua comoedia soruit, ut non dubitemukverbii ejus apponere: quibus temporibus quod dicendi genus viguerit, ex Thucydidis seris,lis, qui ipse tum fuit, intelligi maxime potest. Grandeserant verbis, crebri sententiis, cona Pressione rerum breves et ob eam ipsam s. in Bruto Vil
119쪽
causam interdum subobscuri. Quod idem scriptor alio loco, quo tria genera dicendi exponeret, disputavit, omnino tale est, ut referri huc possit; est autem locus ille hujusmodi: Num et grandiloqui, ut ita dicam, fuerunt
cum ampla et sententiarum gravitate, et maiestate verborum, Vehementos, Varii, copiosi, graves ad permovendos et convertendos animos instructi et parati. Quae omnia si consideramus, sacile adducimur, ut singularem illius aetatis orationem dicamus, quae, quemadmodum in Aeschylo, Thucydide aliisque cognoscitur, amplitudine, copia, gravitate, ornatu excolleret, in qua Vis maxima esset, ut tractare animos omnique modo PermOVere Posset. Se- qui enim naturam maluit, quam ad artom accommodari, ut non mirum osse videatur, quod figuris atque luminibus dicendi frequenter usa sit, eum non admitiantur aut raro adhibeantur eae orationis Partes, quae Cum a Plo qua iam usurpari sol cant. Haec autem oratio, qualis descripta est, qui ritum iii comicis poetis aliparcat, jam erit dicendum, si prius monuero, quomodo iam tum adeo excoli potueri L Ouutino nutem tenenda est ratio eortim, qui Homeri carmina aliorumque Poetarum I iublice decantarent, nut etiam pueris odiscenda traderent, ut omnium judicium informari posset. Addo ii,sius sermonis naturam, rei Publicae statum, omnem vivendi morum, alias ros: non dissicile erit ad explicandum, iam Democritum ornato locrutum esse et clarissimis verborum luminibus usum, Empedoclem poetica locutione laudem habuisse. Sed ud instituta I ergamus. Erit autem proposito alitissimum, si nos reseramus ad eos, qui Clarissimi merito habeati
tur, antiqui generis poetas, ut initium fiat a Crathii dictione. Quae qua lis fuerit, recto judicasse videmur, si admirabili ubertate et locupletissima copia fuisse dixerimus, cui immiscerentur dicendi lumina, ut etiam tragi covum et lyricorum spiritu ferri vellet. Quod quidem intelligi dohot eY
nακτῆρα. 6. Quid autem sibi volucrit scriptor ille quodque dicendi goniis
significaverit, non est, quod haereamus, cum Verborum sensus nPertus sit 2. Orat. ad M. Bratum V. 3. De Orat. I. 2. .. orat. XX. 5. Apud Dindors pag. VIII. O. Ibid. pag. IX.
120쪽
nihilque aliud expresserit, quam sententiarum gravitatem, poetici sermonis magnificentiam et tragicae poesis spiritum, qui Aeschylum imitaretur. Sed etiam Aristophanes, quo quis possit esse gravior testis, indicare voluit, quid de Cratini seiunone sentiret. Habemus enim hos versus: .
quibuscum comparari possunt, quae in Ranis leguntur:
Qua in re qui plura discero vult, habebit Meinckium, ex quo aliorum
etiam scriptorum tectimonia peti possint: p. transeamus ad Eupolidem. Eius autem dicendi genus ut persiliciatur, non diu quaerendum est, Cum idem Arionum is auctor sit, sum uti voluisso orationis sublimitate et gravitate, Cum lepore conjuncta, ut nitorum poetarum maximeque Cratini atrocitatem leniret. Quod ne temere dictum videatur, legantur haec Verba: ωσπερ
autem Aristophanes dicendo valuerit, non iudigemus tostium auctoritate, cum cuique eum adeundi copia facta sit, atquc ex eis, quae praesuti sumus, omnis ejus virtus aliparoat. Sod tamen Placet nonnulla asserem quas rem nostram attingant. Quod in univorsum dicatur, adhibet ille omnes di eondi modos mira uni ictale, ut modo humillima socci oratione inccdere, modo altissimo tragicorum et lyricorum spiritu servi soleant. Ac si quis singula circumspicere velit, quantum ei tribuendum sit, intelligi maximo potesti Ut enim omni arto diligoni inque utebatur, qua sabulas Componeret, mi m gna lando dignus haberi doheat: sic in orationis genero talis exstitit, qui Omnem veni Statem Consessur vellet, quique se applicaret ad eum dicendi morem, quem Atticorum purissimum esse dicimus. Quae quidem laus eo magis eluCet, quo saepius Vocabula ruperiuntur et locutiones, quae omnino in ludicris sunt. Quis est enim, qui non adverterit verborum lusus, similes eorum P xitus aliasque res, quae Poctae Consilio aptissimae videan-
Τ. Equit. v. 528. seqq. 8- Ban. v. 357. s. Quaest. scen. specim. I. pag. 20. 21.10. Apud Dindors pag. III. coiis Pug. X.