장음표시 사용
121쪽
tur 7 Huic enim nonnunquam consentaneum suit, ut ii etiam sermones, qui apud infimos homines valere solent, immisCorentur, atque vocabula componerentur, qualia nunquam nudita essent, quaeque pro monstris ti
heri debeant. Quod autem maxime miramur, adhibet poeta in dicendo
omnes cas sermonis discrepantias, quibus Graeci laterentur, ut non Popudiet, si quid res serat, aut Byzantinorum, aut aliarum gentium orationem. Quid inde ossiciatur, in promptu est, cum hoc modo fieri posset, ut omnes sententiarum rationes exprimerentur. Neque ineptum dicendum erit, si servus, culus ingenio durior Sermo Cori veniens sit, Doriensium oration utitur, aut si quis vehemens gaudium elluridere Proponitur. Ium vero Explicandum est, quanta rius ars fuerit in tragicae orutionis usu. Sed quoniam exempla supra allata Sunt, ex quibus Perspici Potest, ad quantam animi elationem et chori et alii sabularum loci sese attollant, quacum dicendi genus optime congruat, non opus est hujus rei explicatione. Quam docte autem atque audacter Poeta tragicorum orationem traduxerit, ut etiam imitari non ubnueret, qui nccuratius cognoscere Cu Pit, is adeat Ranarum L hulam in eaque re Consulat, quod Helcherus ad multos ejusdem locos di ligonter annotaviti Reliquum est, ut de nonnullis aliis poetis adjiciatur, quantum in dicendi genere elaborarint. Fertur eorum Phrynichus talis suisso, qui singulari elegantia et eximio vigore conspicuus esset, ut Moi nekii verba mea faciam, quique eis annumerandus PMet, quorum opera antiqua comoedia maXime DXColeretur. Quaecunque autem ei obiiciun tur, quamvis gravissima sint, tamen cum eis sentire non dubito, qui Ox mutuo obtrectandi studio, quale DPud Comicos usitatum esset, fluxisse putatarint. Major etiam laus Platoni tribuatur, necesse est, si sidem habeatu, ois, quae veteres de eius gloria tradidere. Sunt enim testes locupletissimi, adhibuisse eum λαιιπρον χαρακτορ in subulis, ut merito ad Cratini laudo,
nec ossisse habendus sit, id quod fragmentorum indolo sutis firmatur. Ad jungatur unus Pherecrates, cujus Virtus in dicendo tanta fuisse perhi holus,
122쪽
ut ἁττικωτατος di Ci posset, neque discrepat ab eo, quod traditum est, sing-mentorum natura, quae Omnino elegantem Eum suisse doceant.
Quod postremo adiungi debet, id ad metrorum rationem Pertinet, C jus quidem tanta est laus, ut etiam cum tragicorum comparari possit. F cillime autem, quod volumus, intelligetur, si quis utriusque generis choros, quomodo instructi compositique sint, contulerit. Sunt igitur metrorum modi, quos comici Poetne adhibere voluerunt, omnino ad artem instituti nihilque a tragicis videntur disserro, nisi quod majorem facilitatem ac varietatem prae se serunti Quod autem de omnibus dictum cst, hoc maximo ad Aristophanem roseratur, qui cum in multis, tum in hac re sibi deesse non vel lot; qua re iure tanquam αγιστος τεχνίτης laudatur. Ex hac eius praestantia, quae omnibus fabulis docetur, optime enicitur, quid eum impulerit, ut Omnes eos aut Dithyrambicos aut Tragicos vehementer exagit ret, qui novae metrorum rationi studerent, relicta prioris aetatis integritato. Hinc igitur illa Agathonis irrisio, cujus tanta mens in molles Asiae modos incumberet, quae eo justior dicenda est, quo majorem gloriam ipse Aristophanes in hae arte adipiscebatur. Nec dubium est, quin musicorum ope multae facetiae iacerentur, quae omnino nos latere debebunti Sod ut aliorum quoque poetarum montio fiat, tribuit Cratino Meinckius metrorum
rationem grandem et magnificam; quid de Phrynichi arte iudicandum sit, non facile essiciatur, cum desint, quibus nitatur iudicium; sortasse ta--men alicujus momenti est, quod quaedam versuum formae nomen ab eo duxerunt. De metro Pherecrateo multa apud Hermannum in libro clari simo accurate disputantur, ut res ne verbo quidem indigeat.
Quod de antiqua comoedia dicendum videbatur, id sere diximus.
ib. Ibid. pag. 32. 16. Apud Dindors pag. XIL 17. Quaesti scen. specim I. pag. 21.
123쪽
Quod supra demonstratum est, intelligi non posse, quid in quoque
comoediarum genere inesse videatur, aut quae Sit cujusque natura, nisi prius civitatis status descriptus sit, et totius vitari ad quam quodquo 13 6 tineat, ratio explicata et eo satis defendetur id, quod de tempore Praemon bitur, in quo inedia como dia norere coepit. Sed qualo illud quidem sum rit, repetendum altius videtur. NOLilissima de clade, quam Athonarum exercitus ad Syracusas accePerant, Cum nuntius Perlatus Esset, Primo nia quam audiebatur, quia nemo fidem habebat rei, quao praeter omnium opinionem accidisset. At Vero interjecto tempore' cum unum et idem traderetur, neque amplius de Veritate dubitari posset, omnium animi gravissimo commovcbantur. Hi ne terror maXimus, moeror acerrimus. Singuli cnim cives, quo quid possit esse tristius, deplorant filios aut mortuos aut captivos, omisso eorum desiderio, quibuscum conjunctissime viverent; tota civitas conqucritur de sorte sua, quod omni auxilio destituta sit nihilquo habeat, quo publica salus sustentari possit. Periit flos iuventutis, periere sortissimi duces, est penuria subsidiorum, quibus Classis parari Possit, denique desunt omnia, quae accrptum damnum rosarCiant. a. Accedit sociorum ratio, qui, cum Auieuienses aflictos atque etiam exhaustos viderent, data occasioni deesse nolunt, Ut udVersariorum Partem Sequantur omniaqlio agatit, quibus dominorum arrogantia acerbo imminuatur. J. Adjungitur ad haec mala, quod hoStes cum TiSsa Pherne BC TEge Persarum foedus sauci utit, quo facilius Atheniensium classem profligarent: - quae quidem ros satis se lieiter illis cossit. Haec et talia circumspicienda sunt, ut appareat, quam vehementer tota. res publica labefactari Potuerit, utque omnes in eo, quoa
agere atque scutire Consuessent, PertuΓbari. Laducebantur enim eo, ut I. Tlincyd. Vm. 1. 2. Id. ibid. a. Thu tyd. VIlI. 2. 4. Thucyd. VIII. Ita b. Id. VIll. 28. 29. 36.
124쪽
omnem salutem in. manus hominis traderent, qui jam olim perverse ben siciis patriae usus esseti Alcibiades igitur, quem dicimus, tantum valuit apud cives suos, ut etiam civitatis sormam mutare posset. Quod ut perfuceret, multas artes adhibuit, quae bono cive prorsus indignae haberi d
beant. Adiit enim Tissaphernem, cum in Lacedaemoniorum venisset suspi- Cionem, eique Persuasit, ut Parcius solveret Pecunias, quibus Peloponnesii ad res suas augendas uterentur, si, Cum Probe cognovisset, fore, ut hoc modo cum civibus suis in gratiam redire posset. Quod idem communicavit cum amicis, qui apud Samum commorabantur, adiecto, se Tissaphernem patriae conciliaturum esse, si ipse urbe exciperctur, at pie olitimatium p testas constituta esset, sublato populari imperio. Cujus quidem rei sui cum Athenas pervasisset, Omnium movit admirationem , Cum multi ira Exax descerent, quasi res civitate indigna esset, alii aliter perturbati viderentur. Nee tamen sesellit spes hominem audaciSsimum, cum Consequeretur, quod
sibi proposuisset. Studebat enim pro virili parte, ut primum Sami rei publicae forma, Pialis significata est, institueretur; quod cum perfecisset, Alli
nas mittebantur, qui tanta Celeritate munere fungerentur, ut, quo rcsisti possi, tempus non daretur. Quae quidem constitutio qualis fuerit, Thundi des lueu- lenite ostendit, qui omnem potentiam narrat traditam esse quinque millibus civium, quorum summum esset ossicium, ut Patriae saluti omni modo inservirent, ex Piibus eleptus sit senatus quadringentorum virorum, cujus omnis auctoritas in rerum publicarum administratione posita esset. Sed cum ouinia ratione animoque. lustraveris novamque imperii formam perpenderis, in promptu est, non diu stare potuisse, quae tanta Celeritate atque etiam temeritate in
civitatem invecta esset. Quid igitur evenitῖ multi populi, ad quos Porum
norat, eam tollore Properabant, ut etiam Sami prioris sententino mutatio serot. Ibi enim, Thrasybulo et Thrasyllo potissimum auctoribus, i R. ros eo deducta est, ut populi imperium restitueretur, Cum paucorum administratio et lili oriati perniciosa et saluti communi minus accommodata esse videretur; mittunt etiam Chaeream quendam in urbem, qui, quod milites
6. Tliuerd. VIII. 45. 46. Plutaretii Alcibiad e. 25. 7. Id. VIII. 47. S. Thm' cyd. VIu. 65. 67. s. Id. VIII. 68. 70. Id. Thucyd. VII l. 76. 80.
125쪽
vellent, civibus significaret. Ipse cum in portum Piraeum delatus esset, multa
perpessus est, quae animum paucorum et insonsum et Cari delem exprimeront, cum nonnulli sociorum aut capti essent, aut etiam in ullas naves transv Cti, atque ilise reditum parare cogeretur. Sed revorsus Samum nihil omittebat, quo tradendis eis, quae expertus esset, animos incenderet, ut militos, adjunctis Sami incolis, sacramento adigerentur, se sui Cire Velle I,opulare i-Perium, quadringentos vero pro hostibus habere nihilque admittore, quo 'edire in gratiam possent. Cum tanta esset dissensio, nihilque prodesso quod Alcibiades ad permulcendos animos tentasset, sicile fieri potuit, latvirorum, quos saepe dicimus, potentia labefactaretur, neque sui eveSSotqiiidquam, quo sustineri posset, cum praesertim Theramenes et Aristoer tes alteram eandemque validiorem partem sequi incepissent. Quas Thor menes orationes habuit et victoria, quam Lacedaemoniorum Classis TEPOPta Vit, socerunt, ut magistratu se abdicarent quadringentila, omnemque civitatis administrationem aut quinque millibus traderent, aut eis, qui Plena arma parare possenti Quid autem dicendum est, cum belli Pelol,onti - siaci finis adductus csset, quo post multas fortunae vicissitudines omnibus
inalis civitas obruerotur: umissus Drat Principatus, amissae possessiones, Cla sos, copiae, erepta omnino libertas, quoniam exhausta urbs, quae olim universae Gracciae dux suisset, ad nutum sultet bae dominae so applicaret. Constituitur enim nova civitatis regendae ratio, deleguntur triginta viri ad leges ordinandas, malas ubrogandas, novas, quae necessariae viderentur,
serendus. Sed cum ad rem publicam accessissent, nihil omnino secerunt, suod in ossicio esset; diiserunt negotia, OccupaDt omnes magistratus, imp tratisque corporis stipatoribus, non modo malos cives supplicio afficiunt, verum etiam bonos innocentissimosque direpta re familiari. Nec vero
satis est: eo immanitatis, qua quid possit esse dotestabilius, progrediuntur, ut, cum civitatis principes exsules esse jussissent, aut odio, aut aviditate, etiam interdicant propinquis, ne suos sepeliant eorumque laneribus iusta
solvant. 7. Communium Terum quam graVes casusi Lacerarunt omni scelereri. Id. VIII. 92. 93. 12. Thucyd. VIlI. 95. 96. 13. Id. Vlli. M. 14. X. noph. Hi,t. Graee. IL 2. 3. 1β. Id. ll. 3. io. Ne pla. l. c. II. Id. l. e.
126쪽
patriam, et in ea landitus delenda occupati suerunt. Quae omnia qui a curatius cognoscere vult, is liabebit plurima I,erdiligenter at ud Xenophontem scripta. Quot autem ut qualia fuerint vitae PriVatae mala, aut Piam vehementer res domesticae amictae, ejus rei auctor est idem scriptor, cujus montio facta est. Is enim tradidit, 't. cos iIisos cives, qui cum splendore vivere consuessent, CoaCtos ESSE, ut merced 'm manuum opera qua
rerent, alii alia ratione vitam tolerarent, Cum amissae essent externae l3o sessiones, neque habitationes Propter caritatem nummorum et hominum inopiam locari possent, et Pecuniae mutuo sumi. Quid inde secutum sit, id bene exposuit Boccisius, i '. qui idem omnem civitatis felicitatem evanuisso Putat, quod mercatura ct navigatio coercita fuerit. 20.
Sed cum omnia, quae de re publica disputata sunt, animo Comprehcnderis, ex quibus appareat, quam malo affecta fuerit, non facile te fugiat, quomodo Poesis genus, quod populare supra dietum in publica vita omnino
niteretur, paulatim decrescere potuerit. Conciderat omnis res publica, practerierat illa aetas Periclea, quae ad cultum antiqui comoediae generis gravissima esset, cum multa praebuisset, quibus id maxime sorore posset. Erat enim civitatis forma ex libidine constituta, erant populi moderatorcs avari, omnibus rebus ad arbitrium relatis, erat nova diCendi ratio, ad S Phistarum morem Composita. Omni modo enitebantur comici, cum data esset occasio, ut priscae actutis integritatem defenderent, quam Pothssimum sequerentur. At Vero Cum res co deducta esset, ut pauci administrar ut civitatem, imo lacerarent omni scelere, nihil omnino obstabat, quo minus novus idomque perniciosus agendi utque sentiondi modus in civitatem ii ruoret, cujus usum a Patria depellere antiqua comoedia studuisset. Accodit, ut, quod sceleratissimi hominos Committerent, quodque Omnibus civibus immineret, id omnem hilaritatem, petulantiam, audaciam, qua Poetae olim 18. IIen orab. Socrat. II. 7. S. 19. Die Etaaldhaughaltung ber Nisener, von N. Baud I. S. 128. 20. Piesesbe, Eanb I. S. 493.
127쪽
uterentur, plane exstingueret, Sublato Cuiusque Sensu, quo gentem suam diligeret. Sin igitur contentio quaedam et comparatio fit, ut explicetur, quid in eo, quod modo excultum est, Comoediae genere inesse Videatur, aut quaesit ejus natura: habebimus, quo justam viam ingredi possimus. Quod Pau- Cis praemoneatur: Poctae, Cum fracta osset populi libertas, novam ludendi materiam circumspiciebant, quae nihil haberet, quo impotentes homines offenderet. Sed de his infra dicatur. Reseramus nos ad desiniendum g nus, quod medium vocari solet, quod quamvis nonnulli viri prudentes suisse negaverint, tamen ne ita statuatur, multa nos Probibent, quemadmodum ex eis, quae deinceps sequentur, facile intelligatur. Quod ut pomsciatur, audiamus in lγrimis Anonymi doctrinam, quae hujusmodi est: λ
οἱ χορηγοί. Quid autem choragia sublata, de qua Postea uberius Oxponotiar, valuerit ad commutandum comoediae genus, Cum chori Partes paene omnos detraherentur, id idem grammaticus his verbis nitigit: )- καὶ ἐπελιπον οἱ χοnο
sεχοντας. Quo proPius etiam ad id, quod Volumus, accedatur, logantur haec, ex quibus apii arcat, quid sibi Volucrit tota ratio: σκοπου γὼρ υλος
2. Apud Dindors pag. V. VI. a. Ibid. pag. VI. 4. Ibid. pag. Vl.
128쪽
plura ejusdem scriptoris addam, quibus res omnino dilucere possit:
οντων. Insuper referri huc debent, quae de Cocali sabula tradita sunt, cujus argumentum tute suisse perhibetur, ut, quod propositum est, ill strare possiti Audiantur igitur haec: Πρωτος δὲ καὶ Ἀριστοφάνης τῆς νέας
ἐψξλωσε Mένανδρος. Utrum autem Cocali fabula ad mediam, an ad novam comoediam pertinuisse videatur, quaeri non debet, cum omnem dubitati nem sustulerit Grauertus his verbis: At Aristophanis fabula, quamquam inductis φθορῆ et ἀναγνωρ ισμου magis Varia ejus C O mPO-sitio facta est atque artificiosior, ipsa tamen tota inediae adhuc comoediae est, et ob argumentum et ob argumenti tra-
Ctationem: grammatici enim verbis semidocti quis si dommagnam adhibueriti omnino autem, Pro tota res conficiatur, Pluti sabulae mentio fiat, in qua quid inesse videatur, paucis adjiciatur necesse osti Descripsit quidem Aristophanes in Pluto, id quod facile lγerspiciatur, aequalium vitia ex hom
129쪽
latusque est, ut ista declinarentur, sed tamen multa insunt, quibus a reliquis fabulis disserro appareat. Itaque probe definitur a nitiem argumem tum, Cum ouuiem vim comicam cadere dicit in insanam ditescendi cupiditatem, quae tum fuisse dicatur, et ineptum tueri studium. Sed is, qui censorias libri partes suscepit, paulo aliter rem explicuit, hoc modo dispu
Quae autem vitia exagitantur, ea non singulos homines attingunt aut solos Athenarum cives, sed ejusmodi sunt, ut ad omnes Graecos referri possintat suo etiam omnibus sere temporibus cognosci. Ex quo intelligitur, quam optime bem assecutus sit grammaticus, qui, quod vellet, ita significarcι: καὶ
θο εροι καὶ χορῶν ἐστέρ τα ' οπερ τῆς νεας υπῆρχε κωφιροδιας. Quod igitur supra pluribus verbis demonstratum est, ceteras nostri Poetae fabulas in rebus, quae ex re publica Vitaque Communi Sumerentur, totas versari, unde existeret magna totius generis Petulantia utque etiam acerbitas, idem non valet de ea, quam dicimus, sabula, cujus Omnis ratio talis sit, ut uno σεις tr clare sive vitam moresque uni VerSOS describere voluerit. Quantum autem ex Pluti argumento elici potuerit, ut Probaretur, nos emendationem secuti dam legere, quae ad medium genus omnino Pertineret, tantum acute mlterus Perfecit, qui omnem quaestionem probe absolveritis. De Aristoplianis Pluto Dissertat. ed. Fr. Ritteri pag. 5. 10. Iahrbi dier sar
II. Apud Dindors pag. XIII. cons. pog. XVII. 12. De Aristophanis Pluto, pag. 46. seqq.
130쪽
Reliquum est, ut aetas significetur, in qua medium genus maxime si ruerit, atque etiam poetarum nomina, qui praecipui suerint, adjiciantur. Qua in re habemus Mei natum, qui viam muniverit, quam ingredi possimus, ut verba ejus nostra faciamus: Succedat iam media, quam veteribus criticis dicere placuit, comoedia, cujus aetatem ita desinire licebit, ut circiter ab olymp. XCVII. usque ad proelium Chaeronense h. e. Olymp. CX. 3. Pestinuerit. Huius aetatis poetae ab Anonymo de Com. Pag. XXVIII. numerantur septem et quinquaginta, fabulae autem septendecim supra Sexcentas, repugnante Athenaeo, qui Lib. VIII. pag. 336. d. se plus octingentas mediae comoediae sabulas legisse narrati Itaque videndum est, ne a Pud Anonymum in numeralibus eris ratum et pro legendum sit ωιζ h. e. 817., qui numerus jam cum eo, quem Athenaeus Posuit, Optime concordat. Sunt a
tem nomina poetarum illa quidem: Ararus, Alexis, Antiphanes, Ampliis, axandrides, Axionicus, Augeas, Anaxitas, Antidotus, Archidicus, Calliades, Callicrates, Cratinus iunior, Dromo, Epicrates, Ephippus, Epigenes- Eubulus, Eubulides, Eriphus, Heraclides, Heraclitus nisi apud Athenaeum X p. 414. d. 'φ-uίδος legendum est , Heniochus, Mnesimachus, Nicostratus, Ophelio, Philippus, Philiscus, Philetaerus, Sophilus, Sotades, Stephanus,
strato si , Timocles, Timotheus, Xenarctius. Ex eorum numero primas deintulerunt Antiphani et Alexidi, quorum summa esset laus in genere suo; sed tamen Anonymus, cujus auctoritatem infringere nolimus, longe aliter judu
vero aut ipse erravit in his tradendis scriptor ille, quemadmodum alii monuerunt, aut librariis vitio dandum est, quapropter recte omnino statu runt, qui Alexin Stephani loco ponendum putaverint.
13. Quaest. scen. specim. II. pag. 2. 14. Ibid. pag. 5. 11. Apud Dindors pag. XI