장음표시 사용
321쪽
deficiant probationes. IagundeZ excusat Vterque , ptimo quod ea Propositio non extet in editione Lugdunensi I 63r. Ita est, sed fraude factum fuit, quia metu censurae erasia est, quamuis primae editioni fuisset inserta di imo
excusabat poenitentem non denunciantem, futili cauillo: Bullam Pontificiam in eos latam, qui in tantam proru- Perint iniquitatem, ut Sacramento Poenitentiae in sacramentali consessione abuterentur : abusus autem inquit Fagundez frequentiam actuum dicit, sicut& usus: unde
infert, Ergo non sincit semel solvistus , ut quis pec-Cet contra hoc praeceptum : quasi qui hoc tantum una vice tentarit immunis sit a sacrilego huius Sacramenti abusu. Ita vero huic opinioni, a qua illum excusant Α- madatus & Aquila, mordicus adhaeret, ut ausus sit concludere, tam soladu sendamentis niti , ta tam expressa
mentem Lerisatoris videra continere , ut 1lti contradacere
Nec sincerius agunt cum Serrae testimonium aduocant ex 2.2. quaest. 68. art. I. dubio I. nam eo loci cautissime
loquitur Serra , praeinissa distinctione denuntiationis ab accusatione , qua hoc ait differre , quod denuncians non Leneatur probare , quod denunciati inde concludit , si quis non possit probare crimen , nec subinde debeat ac cusatoris partes suscipere, teneri denunciare. Vnde tandem concludit, in his casibus pertinentibus ad Tribunal inquisitionis haereseos illicitationis in consessione, denuntiationem esse faciendam , etiamsi delator, ne queat crimen probare: nam in odium haereseos & sa Ri-l ij, & metu damni, quod inde impendet,abrogatur tu illud commune, ne quis accuset, aut deserat cuiusquam. Crimen, cuius aliqua infamia non laboret.
Examen Propositionis. Α LrΑs colligit Amadatus propositiones quae obliqve. 9 fidem petunt.
322쪽
De quarto loco Animarum. HVivs generis est . ex Bellarmino l.α. de Purgatorio
c. .& est octaua apud Aquilam: ea vero ex quadam reuelatione relata a Beda l. s. historiae c. I . quam videtur non improbare Gregorius l. 4. Diat. c. 36. & a Dionysio Cariusiano desenditur: quartus locus animarum ab inferiano , Paradiso, & Purgatorio seiunctus constituitur, veluti quoddam pratum florentissimum, lucidissimum , odoratum , amoenissimum, in quo animae expertes visionis Dei degunt, velut in Purgatorio mitissimo, & carcere sinatorio atque honorato.
Ad hanc Propositionem impugnatam a Maluenda cap. 92. resellendam sussicit censura Suaris Tom. 4. in 3. partem disp. 46.siectione I.ubi pronuntiat,esse contra communem sensum Theologorum, es a veritate, iatque a mente SS. Patrum abenam. Addo etiam esse periculo fiam : inde enim prodiit Ludovici Enriqueet liber hoc titulo, Entre. tenimiento de los Santos en et eielo , sui Prouincialis suffragio munitus Salmanticae I 63 I. ubi Author resert de statu beatorum similia iis, quae Mahometus in seum paradisum inuexit: Beatorum quemque sirum domum, Christum v ro Palatium magnificum inhabitaturum,Anselos mundo muliebri ornandos, balnea non destitura, quibus indiscri-riatim, mulieres pueris & viris permixtae abluantur & se
visendas ostulandas praebeant, & alia his similia leguntur, quae pudor iubet taceri. Videat Amadaeus, an post ista, possit iuste instaurare
accusationes in Canum, & in Sotum. Diatribas de immunitate Cyriacorum striptas, puto eo animo huc transtulisse, ne ullus esset locus dubitandi ab eodem authore
utrumque opus esse exaratum. Sed non immoror his ca-
sumniis resellendis, quia id abunde praestitum est duabus Apologiis ad eius Diatribas.
323쪽
De D. Ignatio 2 eitu exercitiis. VNosciMA Propositis, Est apud Aquilam 2 p. quam Eselapes dicebat i. editione Ioannis Eusebij libelli de
amore Iesu & Mariae extare, N posterioribus sublatam esse: Ea vero sanctus Iguatius dicebatur. maiorem quam D. Paulus, prudentiam sin rivus assecutus, &si Apostoli hac tempestate degerent,eumdem que ocietas, Uiuendi
modum amplexarentur; uterque apologista meLam Calumniam esse aiunt, sed qui respondet Aquilae Franciscua a Pietate testatur, sibi a fide digno assertum , hanc Pr positionem I. illius libri editioni itasertam: sed cum standalo esset omiabus , exemplaria illius editionis omniasin vi cura suille occultata, α aliam editionem suste-Ptam , erasa illa Propositionς. Sed Amadaeus hac Aquilae responsione, qua depelliturae alio non contentus , duas de immanitate Cyriac rum ealumnias in Nicolaum Ian senium scriptas de in gressu Pauli in scholam S. Tbomae , & in Franciseum Corri fisium de eodem Paulo .D. Petro indiuidue iuncto, in Sede Omana script s, hic instaurat, Vt agnoscamus eumdem esse huius opustuli, de de immunitate Cyriaco- um authorem -utrumque opus codem in Dominica. nos , id est , hostili animo fuisse scriptum: sed vixaque calumnia duabus aporogiis validὶ confutata est. Et I. sancnescio, an plus ineptiae resipiat quam malignitatis .' qua si Paulus D. Thomae scholam dictus sit a Nicolao ing mssus Diste, potius in discipulus, quam ut magister, a quo ex Pistoria S. Thomae habemus multa didicisse mythma. Quod ad P. Combefistum attinet, uon minus ascria dcm ligna, quam superiorest calumnia; neque enam Paustum Petri consontem facit potestatis ordinariae cui sita C serit1t Pontifices Romani, sed stapientiae, & paelmae mμ- yrii, atque illius gloriae, quae in Ecclasiam Romanam, eK - troque principe Apostolorum redundauit. Duodecima Propositio, etiam deprompta est ex Aqui-Iκ 29. seu potius ex lib. primitivo exercitiorum S.Igna iij,
324쪽
Iesua illustris ille Patriarcha Societatis videtur innuere, viatoris esse perfectionis, animum habere indifferentem ad exequendum quod Deus reuelarit, quam determinarum , ad id quod Euangelium nos docuit: uterque ad bonum sensum trahit hanc propositionem & Sandris mi parentis verba, ait Amadaeus , adeo pero cua esse ut nesciat. cus e lumnιiam vertar. ignorantia, an malitia ' Cum tantias
Magister non contumetiosis verbir deiici , sed potius ras laeti. dibus extolli deberet . qu/bus mero mos adficit Augus num Epist. as. Macte virtute , rn orbe celebrans , Gihotitate conditorem antiqua fidei venerantur, es quod signum maioris gloria es, omnes haretici detestantur.
Harum Ausustini laudum participem D. I gnatium volo , sed non a auertit Amadaeus, se eadem Propositione ita agere in D.Ignatij calumniatorem, ut iustam praebeat hae reticis ansam de se & de Catholicis omnibus,si illi assi ii se rint, expostulandi. Contendit enim , hoc citra haeresim non potuisse obiici libello exercitiorum S. Ignatii prob ho Bulla Pauli III. post examen Cardinalis Burgensis Episcopi Seleuciarum , & AEgidii Foscarij, quibus curam legendi & probandi libelli iniunxerat summus Pontifex .ea vero probatione Pauli, non putat magis licere quidquam huic libello obiici aut ex illo reuocari in dubium,& minus probari, quam libris Scripturae Canonicis , ut videatur paris facere authoritatis. Hoc si intelligant limretici, criminabuntur Catholicos singulis diebus libro Tum canonicorum numerum augere , eoque prouehi , quotquot praefixam habuerint Pontificiam approbatio nem , quod citra ludibrium Ecclesiae Catholicae nec dici potest, nec cogitari. Desidero etiam in Amadaeo aequum & Sratum antinum, si quae occurrat occasio grauandI Dominicanos, nusquam patitur elabi, sed nomen , familiam diligentissime annotat , Ut errorem inurat, aut calumniam, tacet vero diligentissime & occultat Dominicanae familiae nomen, sicubi locus aliquis sit comprobandi, in omnes, maxime in Societatem bene merendi studium. E tribus censoribus Pontificia authoritate praefectis examini exercitiorum D. Ignatii, duo erant Dominicani, nempe Ioannes To-
Ietanus Cardinalis, & Episcopus Burgensis, & AEgidius rostarius Episcopus Mutinensis author catechismi Rο-
325쪽
mani, & corrector Missalis ac Breuiarii Romani, quem Sixtus Senensis vocat omnium Episcoporum fui temporis eruditissimum atque sanctiomum. Is ille est tantopere laudatus in historia Bartholomaei a Martyribus nuper Gallico idiomate edita, & omnium applausu excepta: 'tanta non solum professionis, sed etiam sanctitatis cognatione Bartholomaeo simillimus , ut quo primum die licuit se visere , non minus arcta amicitia coniuncti sint. quam si a decennio convixissent;& AEgidium hoc nomine. tibi Bartholomaeus anteponat, quod mille nummorum reditibus, plura molitus fit, & effecerit in subsidium pauperum , quam ipsemet Bartholomaeus in pauperes ess1sssimus, decies locupletiori sacerdotio. Sed quid attinet illius viri in omnes eximiae charitatis argumenta longius repeterc, cum ipsummet examen exercitiorum S. Ignatii luculentissimum sit illius sanctitatis testimonium: sic enim Prima exercitiorum approbatione fatur amantissime,
dum prast-e cultibet studiose : νdeo obuiis etram minis amplectenda sunt; & secunda probatione post eximiam commendationem utilitatis harum exercitationum,ait, procul dubio ex scripturarum studiis ,-lovo rerum usu natos
esse. In Dominicatios Vatiniano odio, ut ubique scribit Amadatus in Societatem , eiusque institutorem infensos . . Sed ad rem, vel ad ipsius libelli authoritatem parem libris canonicis assertam ab Amadaro , ut si quis dubitet de authore libelli vel de qualibet re illi inserta, perinde haereticus sit, ac si Euangelium calumniaretur. Verum hanc. censuram non timent Patres Benedicti ni ex Monasterio S. Germani Parisiensis suburbii a prato qui libellum Ioannis de Cineros ex sua Familia & ex Monte Serrato editum Barcinone anno millesimo quingentesimo trigesimo sua bibliotheca seruant dono datum Caroli de Montchal nuper Archiepiscopi Tolosani, & Petri de Marca proxime
decesseris. Eo vero assierunt ad minus prima lineamentae& rudimenta contineri exercitiorum D. Ignatij, quae exceperit, cum primum apud Monserratum rerum diuina'
rum & spiritualium peritia imbutus est sub Magisterio Benedicti norum , quae ipse longo huius diuinae kientia
usu absoluerit: atque illa exercitia variis incrementis nata'. ista esne norunt qui Hispano de Latino sermone exarata
326쪽
1egerunt, non minus inter se , quam a primis Ioannis
Cineros elementis: vi certa illa & Apostolica traditio nota potuerit illis authoritatem asserere , qualem vindicae Amadaeus , ut reus sit haereseos, quisquis non exceperie fide diuina , quae illis continentur. Et cum toties aucta demutata esse constet, non potest exigi ea fides & veneratio. nisi prius Amadarus compertum faciat, nihil illis additum aut detrachium , ex quo prodierunt munita Pontificio de creto : posset enim subesse fraus, si ut omnino eadem , ω Prorsus immutata velint excipi , quamuis ad arbitrium multa inserta fuerint. Sed ut rem paucis absoluam, summa veneratione excipiendum censeo librum Pontifieia authoritate confirmatum, non tamen eodem loco quo libros canonicos esse reponendum,& aliquantulum etiam minus certae esse aut horitatis, quod non sit omnino indu
sitatum eadem prorsus forma approbatum a Pontifice, qua hodie editus est,& Iegitur. Propositio 13. etiam ad Sanctum Ignatium pertinet 3 r. apud Aquilam ex Baesa Tom.. I. in Evang. lib. 2. cap. 7.paragr. II. ubi haec habet, si unatam coirectur- Soraeea
rem , Nadsum texam: m reonqueret , secum , cilicium famem ostentaret, quoties h ocriss notam 3ncurreret 8 metarum sapιentior se gladius μcutus , non hypocritum .mpeiarium portans . patrio calceis obterit gladii duritiem.
Iste author similis est omnino scriptori anni Caecularis, &passim Narcistum agit, mire sibi, sivisque canit, cum modestiae noxa, & aliquo etiam aliorum ordinum vituperio. Quo sane vitio non caret hic locus; videtur enim oblique, non solum alios Ordines sugillare, qui seueriorem disci ptiuam , & maximum vitae Christianae rigorem pro fitentur , & prae se serunt, dum haec austeritatum insignia vocat Dpoerisum imperaum ; sed etiam in aliquam Christi offensionem incurrit, qui primum Apostolos ad praedicandum misit sin aero calceamentis. Absit ut illius instituti professores patiar Baeta assentiri. quod Pharisaico tvpho non careret, si ex vita communi honesta quidem, sed minus austera, quam profitentur, putarent se aliis asperioris vitae studiosis anteponendos, hoc nomine, quod isti propius Ioanni Baptistis austerissimae vitae cultori, eiusque discipulis, illi vero Apostolis christoque accedant, qui vitam communem vixerit, δο
327쪽
instituerit, nec dedignatus sit nuptiis intereste, & PhaΗ-saeoruni conuiuiis. Alienissima est haec cogitatio a viris modestissimis & religiosissimis: sed non dubito quin aliquorum mentem subire possi, nec ab ea longe aberat il-Ie, de quo P. Nicolao Rodulphio Generali ordinis Magistro reserente audiui, in alliciendis ad suum institutum adolescentibus nobilibus & ingeniosis , adeo solerti, ut inde piscatoris cognomento donatus sit. Ille patrem Ro-dulphium tum optimae indolis, & maximae spei, ac nobilii limae famili , Collesii Romani conuictorem , hoc Baeta argumento, veluti aucupio quodam conatus est deducere ad sui instituta delectum, quasi hoc nomine caeteris praestantioris , quod ad Christi exemplum, totum esset compositum, uno vitae communis tenore, semotis ieiuniis, aliisque vitae rigidioris exercitationibus: quibus cum alii ordines attendant, id unum lucrantur, ut antiquam legem magis resipiant quam Euangelium, & Ioanni Baptistae eiusque discipulis similiores sint, quam Christo MApostolis. Hoc arserrime se audiuisse leuabatur P. R dulphius , eoque se argumento magis deterritum , ab illo instituto suscipiendo , quia pati non poterat ad laudem &commendationem trahi, disciplinae austerioris summe ad salutem necessariae remissionem:& quasi adhuc adolescens senili prudentia polleret , iudicabat hac re minus conuenire , nos Christum imitari, aut inde aliquam gloriam captare; nec posse etiam nos eximere ab hoc vitae rigore, nisi ab omni incentivo peccati qua Christus innata potiebatur immunitate, nou praeuentos & donatos credamus r&ieiunii aliarumque rigidiorum exercitationum studium conuenientissimum esse, iis quibus ablatus sit sponsus , &qui perpetuis experimentis sentiant , se spiritu quidem vivete ex iustificatione, corpore adhuc mortuo per peccatum , vel potius, heu nimium t vivaci ad libidinem & concupiscentiam, ieiuniis , lecto duro , aliisque macerationibus domando, quod vetius Christi gratiae quam spocri-rum ιmperaum in prauos nostros affectus dixero. PARAORAPNvs
328쪽
De Domini canis In quifluoribsu. p RoposiTro ri. apud Aquilam 36. lex Deirio, Dam;
nι canos . Tribtinati Inquistorum excludendos , ait, mee iure admιui passe m accusetorer cs testes , nee in Censeres Librarum Societatio ad fidei causas. Vterque eadem responsione propositionem excipit,& excuset Del-rium nolle in totum Dominicanos exulare a Tribunali foro Ecclesiastico, sed tantum cum de causis & Librist Patrum Societatis agitur, quod videantur apertum in illos odium profiteri. Iis adiuit Amadaeus rerum vices mutatus, nec instaurato a P. Generali Dominicanorum stri iacto amicitiae foedere , fidem habendam Deirio , cuius Epistola ad Tomum de Magia haec habebat iustii Praepositi Generalis expuncta : & modo Societatem desiderare Dominieanos me iudices ta ut te steri, nec ut accubιtores timere t Crederem Amadarum sincere hoc scripsiste, nisi con- . tra starent Diatribae de Immunitate Cyriacorum, quarum hic unus scopus est, sicut & peroratio monstrat. Domina. eanos malos male perdendos esse , ese officitis qua hareditaria habent, is per quadringentos annos numqωam snterrupta se- erie se arunt, omnino esse deiiciendos , ali que etiam δε- cularibus tradenda, quasi aliis a scolis, quν fructum serant temporibuae suis, o ominicanos vero sentibuου γ 'inis Schola asDelos , domesticarum opinιonum praeiudiciis corruptos , totum orbem Christianum ex perasse, in Sedem Apostolicam, conflasse ineendium Lotheranae haereseos , n hildensque non esse motitos , qua toram Ecclesia excιdium luis geremm , nisi nos Dem respexi sset, es mala auertisse qua
his inciis re per summam imprudentiam defunm , aue
per parem in litiam abusi ιmportarunt. Et licet m omnes D unidem exercuerint , in nullis tamen atrocius fa --iisse , in μοι. Haec sunt sensa & vota petri a
Clausa valle quibus certus sum aequiores, ne dum ex aliis Ordinibus, sed etiam ex Societate viros nusquam assensu-Ios esse, & cum Amadaeus damnet, hinc si1spicio est, si ex animo ita scribat, alium esse a Petro.
329쪽
'Dko postrio Ir. Quas Aquila octo habet a s . usque a
74. Propositiones in hanc unam compegit Amadaeus, ubi sic habet , Plures Propositiones apud Indos defensa- με contrin potestatem Episcopas super q-bus condemnati fuerint ab Innocentio X. in Euia expedιω die ro. Majanno IGF. Hinc intelligat Lector, Amadarum ubique secutum Aquilam, ab illo disserte Propositionum numero, quas enim habet si1pra centum triginta duas Hispanus Scriptor, supra centum viginti quinque perstrinx' Am datus, quod has octo de Privilegiis sui instituti,seu Immua nitatibus ab Episcoporum Potestate , una complexus
Amadaei modestiam & silentium imitabor, nec distinctδIeseram : duo tantum monebo, cum huiusmodi Privilegia, nec ipsi, nec ulli Religiosorum possint obtendere, nisi Pontificia authoritate collata, cum hac de re sis mota fuit ab Episcopo Angelorum,&Romam deducta ad Summum Pontificem, huiusmodi Privilegiorum legitimum
audicem, ius mero arbitrio sunt collata: non capio, quci iure eo inuito & abrogate,seruari aut usurpari possint. Intercesserunt tamen aduersarij detrectato, qua licuit iudicio Pontisicio, ad Regium confugere, causati Episcopum Romam appellasse contra Regij patronatus, propriaque iura, & pusticam tranquillitatem. Iure an iniuria, & nimio litigandi aestu haec tentata sint, alij iudicent. Quod ad me attinet, mallem mihi abrogari omnia priuilegia,
quam iis artibus & vitilitigationibus tutari: nec crederem salua conscientia usurpari, ubi primum sicivelim aflixum ad valvas S. Petri decretum, quo reuocentur. Neque enim obtenderem quoscumque patronatus, aut titulos onerosos, quia mero arbitrio Pontificum data excepi,nec conquererer mihi abrogata, eodem in Pontifices, quo soleo, aut certe debeo comparatus esse in Deum, a quo solam obsequii gloriam, magis quam donorum ambiremidi qui vitam dedit, si auferat, prumptus & gratus parebo.
330쪽
dieque mihi satisfacit exceptio Amadaei, vitiligatum comtra Gregorij XV. decretum, quod reste Falgado posteriori Vrbani VIII. rescistam circumferretur. Nam praeater quod, testari oportebat gratum animum in Grego iarium XV. quo nullus melius de Societate meruit, aut mereri potuit, relatis albo Sanctorum Diuis Ignatio MXauerior quid decretum dubium ab uno teste obscurum, ambiguum, ac subinde apud me nullum, ad decretum, quod toto orbe circumferebatur p
De Fidei obiecto, an ad istad pertineat Fides exinplicita Trinitatis 2 Incarnationis ut medium ad salutem necessarium.
ANIMADvxRsio Nas in hunc de Fide Tractatum, hae Propositione, in eo & apud Aquilam prima absolitam, quod sit omnium grauissima, & ad fidem directe spectet.Discordias more suo inter D.Th.discipulos &Maia istrum, quasi neget quod illi affirmant, concitat Ama aeus, quas sedare non est dissicile, si aliqua addamus aperioribus de distinctione rerum ad salutem vi medis a
praecepti necessariarum. PARAGRAPH Ff PRIMUS.
obseruationes ad quastionis resolutionem.
ID vero diligenter obseruandum est, unde caeteris quae dicturi siumus maxima lux accedet: hoc differre rem a bsalutem vi medij, a necessaria ex solo praecepto, quod illa sit vera causa salutis operatoria, & in illam positive influat ; haec vero tantum submoueat peccata leu impedimenta salutis. Nam cum ieiunii legem seruamus, dum rem furto ablatam restituimus, & quodlibet aliud praeceptum implemus , euadimns peccatum , quod fit legis Prae ricatione & saluti nocet, ac proinde dum fugi-