장음표시 사용
211쪽
1 o Diad. PI. Pars II. Deprimo Principis.
se communicet, oportet ut non solum habeat virtutem, sed etiam inclinationem ad se communicandum. Ergo ut aliquid natura sua sit dissu sivum sui, oportet ut hoc habeat ex se Mnatura sua. Atqui hoc conuenit Primo bonornam certum est ex se habere virtutem se communicandi , cum sit principium productivum rcertum est etiam habere ex se inclinationem ad se eommunicandum , quia inclinatio in cae teris rebus ad se. diffundendum est a primo Bono, quia est ultimus earum finis. Cum igi tur primum bonum habeat ex natura sua viri tem de inclinationem ad se communicandum. sequitur quod ex natura sua sit diffusilium sui.& sit eius proprietas, ita ut illi primo conueniat, caeteris vero per illud. Et potest huc re.. ferti quod dicit D. Dionys. lib. de diu.nom. c. q.
Amorem esse in bono eminenter : nam per amorem
illum nihil aliud intelligit praeter illam ineli nationem quae est in bono ad se diffundendum.
amor enim est extaticus. Haec propositio potest colligi ex verbis Pla tonis in Timaeo. Nam cum quaerit causam qu re opifex mundi mundum hunc sensibilem produYit sibi simillimum, quantum eius natura patitur, primo rationem reddit quia bonus est i Secundo reddit rationem quare quia bonus est
id praestitit, non quia habet virtutem, sed quia
habet inclinationem : sanus , inquit, Detis inis Didet nemini, nan taneitur insitata. Nam nihil est
quod magis impediat inclinationem ad boni
212쪽
communicationem, quam inuidia quae amori . Opponitur. Plotinus & Proclus eandem rationem reddunt quare bonum se diffundit, quia cum habeat potestatem se distundendi At se communicandi non detinetur inuidia ne se communicet : Plotinus quidem Enn. s. lib. r. cap. 7. & Proesus lib. 3. Theol. Plat. ςap. DECIMA PRO Pos ITIO. Bonum primum est pacis aut hor. Probatur primo , quia pax inter aliqua otitur ex eo quod consentiant inter se: at quaecunque consentiunt intet se, in virtute primi boni consentiunt ; nam omnia adeo consentiunt quia sunt ab uno primo principio , unum enim principium dat conformitatem suis estectibus,cum det suam omnibus pariticipationem : at unuin illud principium est bonum. Secundo , quia pax oritur inter aliqua ex eo qubd illa sibi inuicem communicent suam bonitatem, non enim tunc est discordiar aequod sibi inuleem communicem suam bonitatem , hoc oritur a primo bono. Terti b, quia omnia quae sunt in rerum natura e spirant ad bonum commune ; ergo quantdm ad hoc hἹ-bent pacem: at non conspirant ad bonum comis mune,nisi m virtute primi boni. D. Dionys. lib.
de diu. nom. c. . Neque duo rei sim contraria principia possibile est o ea in se mutuo oe in muudo esse repugnantia. Nam si boc detur, erit quoque Deus non
exors diJeultatis atque molesiae, si quidem: sit ali-qη id quod ipseum quaque perstringaι r deinde cuncta
erunt inordinata atque pianantia. O in certe bonum
213쪽
t 1 Dial. PI. M II. De primo Principio.
ipsum qua sunt omnia amicitiae foedere copuianeris; ipsa ine pax cir pacis largitor Glebratur a Ibεοluir sanctis. Quocirca oe bona omnia amicitiae foedere nectuntur sibique consentiunt una ex vita protentia atque ad unum eampac a bonum, er placida atque simialia σ ρ icis appellatione eoniuncta.
Hae e propositio est secundum doctrinam Platonis, ut patet ex Proclo lib. a. Theol. Platonicae cap. I. Nam primo ait participationem esse eommunionem dc sympathiam eorum quae participant cum iis quae participantur e ex eo vero sequitur bonum esse causam sympathiae& pacis omnium cum nihil sit quod non boni sieparticeps. secundo conuersionem non distinguit ab amicitia, quia sicut amicitia fit per similitudinem, ita amicitia. At certum est bonum conuertere omnia ad se & imprimere omnibus siti similitudinem. Ipsum bonum. inquit, conuem
tit res generatas ad Ras causis ; ipsa vero conuess
214쪽
Fratre issum B usum sunt bona /rticipata: Sunt qa -- alam bona participata in ordine diuino: Bonam paristic'aιam, etiam in gradu diuina . u. est per hesubsistens: Bouum parric patum in ardine heu gradu nimi boni est supernaturale : Bonum partici patum quod est seriei cr WAnis primi Boni habet
suo parate anti lumen seupernaturali. P Rr MA PRO Pos IIo. Praeter ipsum Bonum primum, sunt aliqua alia bona participata. Probatur, quia in quolibet gradu si1- periori, praeter illud quod est primum, necessarium est ut sint aliqua participata : nam superiora participantur ab inferioribus , at non possunt superiora participari ab inserioribus,
nisi, praeter id quod est primum in superiori. sie iquod participatu, quia quod est prinum, est
imparticipabile, & non se communicat, nisi mediante suo participato, unde sequitur qubdsit aliquod p xtticipatum. Q idd si sint in ins riori gradu multa participantia, debent etiam esse multa participata in superiori, quia quodlibet participans perficitur formaliter per participatum, at unumquodque habet suam perfectionem sormalem distinctam ab alia. Cum
215쪽
' ergo gradus boni sit supremus omnium debet parti ei pari ab inferioribus gradibus , ac proinde debet esse aliquod participatum: & cdm sint multa participantia in illis gridibus ins rioribus, necesse est plura participata esse in supremo illo gradu. D. Dionysius lib. de diu. nom. cap. 4. loquens do primo pulchro quod se communieat aliis et Iis, inquit,'in sub sen
Haec propositio est secundum doctrinam Platonis. Nam secunddm eius doctrinam,quod in commune multis, est in multis tantum per sui participationem, sicut geneta sunt in speciebus per participationem, & species in i uiduis ; primum autem Bonum est commune multis: Ergo est in illis per participationem. Proclus in Elem. prop. 13. Omne, inquit, impartici bile eonstituit a seipsa qua participantur: Et rationem reddens postea et si enim, inquit. Uaecundum staret per se , sie nihil honorati haberet. vel daret aliquid a se; π illud cloidem quod accepisset, participaret ipsum, illud vero quia disium fuit fit, subsisterer ρεν ριν icipationem ; π ei in id quod participaret , esset particulare , esset posteriin ea quod omnibuν pariter adest. Nam quod est in una, in aliis
ηρη est: quod veνο ρariter omnibus adest, ut omniba a illacesicat. non est in uno , sed axte omnia; vel enim
in omnibus est. vel in uno omnium , vel anιe omnia.
Sed illod quid is quad est in omnibuι, ei. m sit in
216쪽
e 'abunι,μhoc quidem alter , hoc vero alterius. eum unum sit diui n. Si vero sit in uno omnium, non amplius erit omnium , sed unius. Si igitur sit eom.. mune eorum qua participare possunt s' idem omnia Uit ante omnia, s hoe est imparticipabile. SECvNDA PRopos ITIO. Sunt quaedam
bona participata in ordine diuino. Probatur.
unusquisque effectus primi boni illud participat , quantum sua natura patitur; nam bonum est sui diffusiuum . neque per inuidiam detinet sui influentiam. D. Dionys. lib.de diu.nom.c. q. imprimis comparat Deum Soli, quia sicut Solemittit ex se radios de illuminat omnia prouehabent capacitatem ad recipiendum lumen, ita bonum illuminat quae possunt lumen recipere.
Iliaminas, inquit , qMe lueem admittant omnia.
Deinde ait pulchrum quod cum bono conium sit, vocari pulchritudinem propter illam quam tradit subsistentibus omnibus pro captu cuius. que. Λtqui sunt quidam effectus istius primi Boni qui sunt capaces participationis boni diuini in ordine diuinor nam intellectuales creaturae possunt per negationem & analogiam et nare se ad hoc ut cognoscant illud esse primam causam . ac proinde habent appetitum ut cum illo coniungantur & habeant participationem huius diuini Boni in ordine diuino. Cum ergo non sit frustraneus appetitus qui inest naturae cuiuslibet tei , necessarid debemus fateri esse aliquam participationem per quam ef
fectus intellectuales participem illud primum
217쪽
I 6 Dia Pl. Pars V. De primo Principis.
Bonum in ordine diuino. Confirmatur authois ritate Scripturae. Nam x. Petri I. dicitur quδd diuinae sumus consortes naturae. Et D. Ioannes loquens de Verbo quod caro factum est : QM., inquit, receperant eum , dedit eu potestatem
silii exe s amnes. D. Thomas 2. 2. qu. IIo.art. 2. hanc diuinae naturae participationem vocat participationem diuinae ιοnitatis.
Hae e propositio est secunddm doctrinam
Platonis. Proclus in Elem. prop. 1 I. absolute asserit omnem unitatem producere multitudinem sibi cognatam. Omnu. inquit, oris ab una state ducens snitium progredituν in multitudinem sibi gnatam. Et lib. 3. Theol. cap. I. probat ex eo
quod opifex uniuersitatis , clim sit bonus, propter ipsam bonitatem omnia sibi simillima con stituere, & ipsum fontem omniu bonorum mul- id magis constituere bonitates tibi naturalitet Walias. Et colligitur ex discursu Plotini Enn. 6. lib. 7. cap. 1s esse participationem boni in ora dine diuino. Nam ait semper superius esse perfectionem in serioris,& cdm ipsum Bonum sit superius mente, esse persectionem ipsius menistis. Ex hoc autem sequitur participationem, per quam mens perficitur u bono, esse ordinis diuini, ac proinde sicut participatio mential erquam anima perficitur e st ordinis mentalis, . di participatio animae per quam perficitur cox-pus est ordinis animalis : s nam per participationem mentis anima dicitur mentalis seu intellectualis,
218쪽
Caput primum. De Bonβ. 177tellectualis , & corpus per participationem 'animae dicitur animatum.& vitaens) ita etiam intellectus per participationem primi boni, quod est Deus, cicitur diuinus.
ticipatum , etiam in gradu diuino', non est petse subsistens. Probatur quia bonum partici-paIum necellarium est, ad hoc vi substantia spiritualis habeat esse diuinum in se, dum eleuatur ad gradum diuinum : at non est necesi
se qubd bonum participatum sit per se subsistetis , ad hoc ut substantia spiritualis habeat esse diuinum in se formaliter , sed suffcix vest aliquod esse accidentarium quod recipiatur formaliter in participante, etiamsi ab illo dependeat : quia quamuis forma accidentaria se dependens a subiecto, nihilominus iathen illud afficit dat illi suium esse. Cum ergo' bonum participatum sit oesynis diuini, ac proinde habeat hue diuinum , quamuis non sit substantia, sed accidens, dabit tamen esse diuinum formaliter substantiae spirituali. de sufficienter illam elevabit ad gradum diuinum. Confirmatur
aut horitate D. Thomae I. 2. qu. No. ar. 2. ad a.
ubi loquens de gratia quae est participatio na- . turae diuinae dicit non esse quid per se subsisten , sed tantilm accidens receptum in anima tanquam in subjecto, a quo dependeat in suo esse : Id qώ.d , inquit, est sabstantialiter in Deo,
aeridentaliter est anima participante diuinam
219쪽
Haec propositio est contra doctrinam Plato. Inis, si credimus Proclo. Nam in Elem. prop. Mε . duplicem constituit participationem uni- uersaliter di absolute ; unam , quae est perfecta hypostasis . videlicet quae per se subsiliit & ab. strahit a participante ; alteram quae est tantum illustratio & forma accidentaria, quae dependet in suo esse a participante. Et prop. Ii . dicit diuinum numerum esse quid per se subs- - stens, & non simplicem illustrationem. Sed pri- . mo, quod ait 'niuersaliter duplicem in quoli bet ordine esse participationem. unam quaest e se subsistens, alteram quae sit tantum ilIuratio dependens a parti cipante , refellitur , Syriano. Nam non agnoscit participationem per se subsistentem in omni gradu propter ean- dem rationem quam attulimus , quia suffieit tantiam illustratio ad hoc ut anima rationalis eleuetur ad gradum intellectualem. Secundb quod dieit participationem in ordine diuino esse per se subsistentem, est prima origo unde natus est exror multitudinis Deorum & idolatriae , ut patet ex ipsemet Proclo, qui loquens de illis participationibus diuini ordinis , loquitur de Dijs quibus committitur administ ratio & regimen totius uniuersi, quod est contra fidem. Ex quo sequitur quod non debemus admittere vllam creaturam per se subsistentem in ordine diuino , sed tantom in ordine naturali, ut sunt substantiae spiritales 3c materiales. v ARTA PROPOs TIO. Bouum Par.
220쪽
Caput primum. De Bonst. ticipatum in ordine seu gradu primi Boni est supernaturale. Probatur, quia certum est parti- .cipationem primi boni in suo ordine esse foriana aliter & praecisξ in ordine naturae diuina ma. quamuis sint multa in Deo, ut 'uod sit ens, vi-υens,intelligens & primum bonum, essentia tamen & natura diuina cousistit tantum in ratione primi boni, ut diximus supra . non solum in doctrina Platonis, sed etiam ex sententia T heologorum secundum relationem D. Dionysij: Ex quo manifeste sequitur quod participatio autentis, aut vitae, aut intellectus, aut alicuius huiusmodi quod spectat ad rationem entis, non sit in ordine naturet diuinς sed solum participatio quae est in ordine primi boni, quia ordo naturae diuinae praeeisὸ & formaliter debet peti ab eo in cuius ratione natura & essentia Diuinitatis eonsistit: Cum ergo non consistat nee in ente, nec in vita, nec in intellectu, sed in solo bono primo, sequitur qubd ordo naturae diuinae non
debeat peti, nisi a primo bono. Qyod si ita est, sequitur quδd bonum participatum in gradu primi boni sit supernaturale et nam quod est in
ordine rinturae diuinae est supernaturale, quandoquidA ordo naturae diuinae est supernaturalis, id est, supra omnem ordinem cuiuscunque
alterius naturae, Et confirmatur , quia eorum omnium, quae in rerum natura subsistunt pet
participationem primi principii , persectissimus est gradus intellectualis : at participatio primi boni in suo orgine est sui a omnem in-