장음표시 사용
241쪽
2oo Dial. H. Pars II. De primo Principis.
uimus sectione superiori pro p. s. colligitur ex principijs doctrinae Platonicae non esse malitin purum extra singularia, quod non sit nisi m tum , & per se sub istat. Quae cum ita sint, s quitur ex sententi a Platonis, non posse esse m rum nisi in bono.
potest esse in Deo. Probatur quia non potest esse malum in primo bono : nam primum bonum es purum & per se bonum: at purum & per se seu ipsum bonum non est nisi bonum nec potest habere aliquod malum adiunctum. Secundbprimum bonum est per se lassiciens & pullius Indigum: at quod habet in se malum , non est per se suffetens, sed indiget aliquo: uam qui quid priuatur bono, indiget bono quo priuatur. Non ergo in primo di per se ac ipso bono p
test esse malum : atqui iam probauimus natu ram diuinam consistere in primo bono. Sequiatur ergo quod non possit esse malum in Deo. D. Dionysus cap. 4. de diuiti. nominib. Proinbat in Deo non esse malum. quia est primum principium, primum enim principium non est multiplex. Nata, inquiit, daalisas primipiμφvitas
242쪽
nitas vero daalitatis erit initium. Esset autem multiplex . fi in eo esset malum:nam in ipso reperiis rentur duo contraria , bonim & malum. Fieri,
inquit, non potest ut sit ipsum principium αεn simplix π si uotire , sta dissum σ praeferens dualitatem,
ear trari*mque fibi imum atque mutatum. Et Paulbpbstita concludit. Itaci e non es in Deo malηm,
Haec propositio est Platonis in Thecteto. . Ibi enim expressis verbis asterit mala quidem deleri non posse, & ex necessitate venire, sed
non esse apud Deos . verum apud mortalem naturam, inferioremque hunc locum circumuolui. Proclus lib. I. Theolog. cap. 39. Necesse ast omne diuinum immutabile esse permanens in suassatu. Quidquid igitur est se iens , o impastu rum, or sempe eodem modo . pariter permanens, ex Dijs manat Si enim non mutantar in melius quod suam natuνam habean optimam, sua sorte bunt ea renti, nec uniuerseram bonorum indigentes: o fi num. quam ranstunt in deterioσem sartem , impolluti peris manent in sinu excellanisu colloeati. Et Pauld pdstrSoli Dii, quod in hae entium e cellentia buas uni ins colloearint sium immu abiles prWrietates, . pri-ms . sine pissione. Igibilenimes in ipsis qΛod non sit unum tar essentia, sed quemadmodum ignis omnem
alienam'contrariam faenitatem delet. O.quem δε modum iux omnem obscoritatem ex ellat, i quemad. modu fulmίna per omnia vadunt immaculata e etiam Deoi um unitates omnem quidem inaltitudinem uniunt,
243쪽
eto et Dial. pl. Pars II. De primo Principis. T ERTIA PRO Pos Ixio. Quidquid est
cum materia coniunctum, est malo obnoxium natura sua. Probatur,quia malum oritur ex infirmitate eorum quae natura boni participant: ex hoc enim aceidit, ut non possint conseruare 'impollutam boni donationem, ac pro inde eo
trahant proprii boni aliqua ex parte priuationem. Et hanc rationem adsert D. Dionys. c. a. de divin. nomin. cur daemones mali sint. ma inquit, esse Asmtur , quod eisca naturalem ver timem in hinentur ; auersis itaque es illis maiam. quod exeiderint, potitique non sint nataralibus bonis, imperfectisque, . imbecillitas, s infirmita ,-cfuga. . prolapsio virtutis creseruantis eis inditam pem monem. At certum est ex unione & coniunctione cum materia oriri infirmitatem & impotentiam in entibus, cdm materiast potentia passi- , neque ullam habeat activitatem: certum igitur est ea quae sunt eum materia coniuncta esse malo obnoxia. Et confirmatur primo ex
Corporum natura , nam etatio quare corpora sunt corruptioni obnoxia materia: Vnde
Aristoteles, quia existimauit corpora coelestia esse incorruptibilia, in illis non agniniit mat
riam, vi ex Peripateticis annotarum multi, Minter Platonicos Plotinus. Secundo, confirm tui ex eo quod anima rationalis, propter uni nem cum corpore, contrahit irrationales pansiones quae animam impellunt ad peccatum rAdde quod non habet liberam omnino intelligendi facultatem,ex volone cum corpore.uinta
244쪽
illud sapientiae s. corpus,quod corrumpitur Mai lammam : ..d primit bensum multa cogitantem. . Haec propositio est. secundum doctrinam Platonis, ut patet ex verbis Platonis loco cita to, cdm aid malum esse apud mortalem natu 'ram, in setioremque locum circumuolui. Nam, . ut ait Plotinus Enn. I. lib. 8. cap. 7. Plato hoc. loco intelligit uniuersum istud, materiale. Nixta est, inquit, bui simia natura ex nec itate. simul atque menter Saηὸ quacumque in hune mundum
a Deo prauemunt, bona bunt ἔ mala πινὸ ex antiqua natura ,' inquit piato signi icans materiam non Ain 'xornatam. -do eo ingradu prsieerietur. Idem Enn. q. lib. 7. cap. I. . Accipiamus, inquit , 'animam nondum in corpore irrationabiles coucupiscentiar iras eoneipien/em perturbatisnesque alias ad- mittentem , sed quae haec expultrit omnia, neque eum corpore eommeretum habeat ullum, nisi quantum humma cogat nee ritas: quae quid/m anima nobis propuldubio patefaciet, vitia cir malaissius anima additamenta quaedam esse, α ab extrinseco nobis injecti. χέεπὸ puri=eato iam anima inelle eomperiuntur optima, stille et faρientia, e r reliqua virtus, tanquam familiaria. Ex quo concludit animam natura sua esse immortalem cum sapientia & vera vir- .,
tus, ut potὰ quae diuinis res sint, non possint ali. Cui unqu ni vili mortalique naturae inesse, sed neces e sit tale quiddam esse diuinum.
tura est natura sua malo obnoxia. . Probatur . quia immunitas , malo oritur ex lassicientia o
245쪽
2o4 Pars II. De primo Princi io.
iminutabilitate : nam malum oritur ex infirmi- state virtutis & indigentia : atqui infirmitas & indigentia non tollitur, nisi per sufficientiam: cum ergo immunitas a malo oriatur ex sussicientia . sequitur id quod non est natura sua officiens sed infirmum , esse obnoxium malo: Atqui. nulla creatura est natura sua sibi suffaciens, cum sit dependens a Deo cui soli conuenit independentia;&.susscientia non sit cum dependentia. Sequitur ergo quod nulla crea. xura est immunis a malo natura sita. Alexandet de Halis tres adfert rationes, quare nulla Cre tura possit esse natura sua impeccabilis. Primo quia nulla creatura est regula suae actionis, sed habet regulam superiorem aliam a se: at id quod non est: regula suae actionis, potest natura sua deflectete a sua regula. Secundd quia creatura intellectualis non habet pro obiecto adaequato primum bonum, sed bonu quod est commune ad . bonum verum, via apparens: Ergo potest na- tuta sua tendere in bonum apparens, quia potentia potest tendere in id omne quod sub suo obiecto continetur. Tertio quia freatura est ex nihilo; ergo potest tendere in nihil. Et confirmat authoritate Patrum : Anselmus lib. a. cari Deus bρmo: quaestioni, An Deus potuit Derecreaturamim ecabilim: Respondet; Quia,inquit. 'nan patuit fadere D. Hieronymus in tra
Ratu de filio prodigo asserit . solum Deum es in quem non possit cadete peccatum. Denique D. Augustinus lib. 3. contra Maximum et cism
246쪽
- Caput siecundum. De Mati. et os
euilibet , inquit, natina praestatur ut peccare nos possit, bae est non natuia, sed oratiae. Haec propositio est secundi, rn doctrinam Platonis. Nam ex sententia Platonis certum est immutabilitatem natura sita conuenire solinuiuini Diuitio , ita ut sitim pollutum, & non transeat in deteriorem sortem & si aliis conuenit, non conuenire natura sua,sed per Diuini numinis participationem, ut patet ex Procloeap. 19. lib. I. Theolog. Neque, inquit, intellectuatimn essentissum imma tabilitas exaequaturniis: propter enim ipsam cum viis unionem, or ipse mens est immutabilis oe' expers lectuum, π cum se- eundis non mixta es ut quidem uniformis talis est, , mi verὸ multiplex, in stipia continet quida m quod est . pr ηutiuι, quiddam quod est deterius boli vero Dij.quod in hae entium excellentia suas uniones collocarint, sunt immutabiles proprietates'expertes sectuum. Ex hoc autem necessarib sequitur solum Diuinuni numen esse impeccabile & non obnoxium malo ; quoniam impeccabilitas non potest esse sine immutabilitate. QVINTA PRO.Ρo sITIO. Per unionem Cum Deo creatura potest reddi impeccabilis. Probatur, quia creatura per unionem cum Deo potest purgari a deterioribus, & confirmari in eo miti, ne inςidat in deteriora et Hoc enim pertinet ad virtutem purgatiuam & conseruatiuam . quae sunt virtutes diuinae &conueniunt
Deo prim b & per se. At per has virtutes quibus creatura quae alias esset obnoxia pec- .
247쪽
aos Dial. Pl. Pres II. Deprimo Principis.
Cato , conseruatur ne incidat in deteriora, redditur impeccabilis , cum peccatum sit per defectum a propria persectione lapsum ad deteriora. Sequitur ergo 'ubd creatura, natura sua est obnoxia malo & peccato, . possie reddi impeccabilis, per unionem eum Deo. D. Diony cap. q. de divin. nom. Bovum, inquit, quibuscumq; se perfeBὸ insim auerit, perfecta facis CV mera atque integra bona r Et lib. de Caelesti Hierarchia cap. loquens de diuina beatitudine : plena, inquit , est sempiterni luminis, perfecta, ni illas perfectionis egens, totius perfecti is
indultrix , purgans . illuminans a que persic eny.
Confirmatur, quia non solium Angeli,sed etiam Apostoli.in hac mortali vita fuerunt confirmati in bono , ita ut fuerint impeccabiles , hoc . vero factum est per unionem cum Deo, quoniam hoc habuerut per gratiam quae unit cre turam cum Deo , & ad Deum erigit. . Haec propositio est secundum doctrinam PI ' tonis. Proclus enim expressis verbis asserit mentem habere immutabilitatem per unionem eum Diis, & qui a redditur uniformis, loco ci- tato Theolog. lib. I. cap. 39. Vbi etiam asserie mentem, animam, & uniuersum habere suffi- , cientiam propter communionem, illuminationem, de similitudinem Deorum, cumisi Dii propter seipsos & pex se ipsos habeant suffcientiam. mens quidem, inquit, communionem. anima vero ρον illuminationem, hoe vero uniuersu n
248쪽
sunt. Et in elementis propos. Is . Omne, inquit. q. Od in Diis eustodiendi facultate praeditu unam- qnanique rem in sua ordine construaι per exemptionem ab luserioribus caer eum superioribus eoniunctionem. Si εαim ipsa eustodia uniuμμiusque rei menseram . rabilireν eanseruas .m omnia quae custodiuntuν in μὰ perfectione eontinet, omniuem indit excellentiam seu a inferiora, oe unumquodque constituit non misium in seipsa constanter, puritatis impolistae, tuis qua eum. Humar, causa ea isens, σ in superioribus eollocat.
sed per accidens e Dein non est causa mali: Dein malum ereuertit in bonum cy' in ordinem.
PRIMA PRO Post TIO.. Mali non est causa essiciens. sed deficiens. Probatur. quia quod habet causam essicientem, habet boni participationem in se formaliter e nam causa effetens agitan virtute primi boni, ac Proinde essectus omnis causae vicientis prod citur pri d ab ipso primo Bono tamquam a Primo principio. Cum ergo effectus sit participatio suae causae, maxime vero eius quae est
prima & praecipua,sequitur qubd quidquid habet causam essicientem, habet in se formaliter boni participationem: Atqui malum non ba
249쪽
ao 8 Diat. PI. pars II. De primo Principio
bet boni participationem, est quidem coniunctum cum eo quod habet boni participationem sed forma litet in se & natura sua nullam habet participationem boni, cum nihil aliud sit sot- maliter, nisii priuatio boni. Confirmatut ex his . quae diximus supra, malum ideo reperiri in rebus, quia sunt quaedam res quae possunt bono deficere : ex quo sequitur malum oriri ex aliquo desectu : At quod oritur ex desectu non habet causam efficientem sed deficientem. D. Dionysius cap. q. de diu. nomin. Atque Hρσιναι , inquit, expediam , boni ex una o ista causa, malum ex mutiis paνticularibusque issectibuae. Et paulo post: mali, inquit; eausa sunt plurimae,
non tamen efficientes malorum ratisnes atque virtutes,
sed impotentia s infirmitas cir disi ilium incongrua
Haee propositio est secundum doctrinam Platonis. Nam Proclus loco citato t. I. Theol. cap. 17. satis expresse asserit quae imperfecta sent, esse eausam mali quod in ipsis est proptet
imminutionem virtutis & imbecillitatem. bona partieipant, alia quidem puram conbernant boni participationem, F prv ium borium puro 'scipi ntia Fnu νetinent conuenientem sibi bonorum partem plute facultatis abundantiam valia vero tu extremis coll- ta , omninὸ qhidem . ipsa suunt r Devium bonἐ-tate: neque enim feri potes uti iπt , atque ut primum μιsistant ea quae boni praesentia ρνον με carent ; cum me, o susceperint talem 'uxum, neqMe integram crmixtam solent conseru re ad se peruenienton donati
250쪽
Caput secvindum. De Malo. Io '
nem , neque retinere consanter cr semper eadem modo
particularia. or materiata , . repleta subiectae r r-ralitatis, ordina quidem ino, ainatronem , rationι νcνὸιν rationalitatem , vi tuti vero vitium opponunt': Et aliarum unaquaque ex baiAsipodipe uersione es exeimpta, eo quod persectiora in ipsis p incipatuit, semper obtineant , particularia vero propter ipsam faculta iaimminutionem , in multitudinem semper er diai p. nem uniuersoram ingPedientia , obscorant quidem l .m boni communionem jubstituunt verὸ contrarium. SECvNDA PRO pos ITIO. Mali non
est eausa per se , sed per accidens. Probatur, quia quod fit praeter intentionem agentis non habet causam per se, sed per accidens: unde ea. quae fiunt casu & soli una dicuntur fieri per accidens . quia sunt praeter intentionem agentis, ut docet Aristoteles secundb Phys. Atqui malum est praeter intentionem agentis: nam boni gratia omnia fiunt , quia quidquid appetitur subetatione boni appetitur; sequitui ergo quhil
malum est praeter intentionem agentis. D. Dionysius cap. . de divin. nom. Βιni, inquit, omnia sunt, . quaque bona , o' quaeque contraria; o baee enim appetitu boni aggredimur: nemo enim, i malum intκens, agit qua operatur; idci co neque sub