장음표시 사용
231쪽
Iρo Dial. Pl. pars II. De primo Principio. Deitim discessus bono. Secundo quidquid
est reale appetit bonum, omnia enim bonum appetunt: at malum non appetit bonum, nihil enim appetit suum oppositum. D. Dionysi scap. q. de divin. nomin. ex duobus principiis colligit malum non esse substat iam & quia malum non appetit bonum, & quia malum non habet principium & finem nemo enim intendens ad malum operatur. Si q- buni, inquit, pulebrum bonumque desiderant, o omnia quaecμnque faeiunt, propter id quodvidetur bonum faciunt, omnib- subsantia destinatis principi,m G sinem habet bonum. Quomodo ergo erit inter substantias malum aut qua modo substantia est eum elusemodi appetitu δ-sisutum. Immb asserit malum non solum non esse inter entia, sed etiam inter non entia. Bonum, inquit, erit longe prilis cir eo quod simpliciteres, or eo quod non est, atque excillentiuu fixum; ma tum vero neque in iis quae liuot es neque in iis quae non
μηρ. μή ipso quod non est a bono alienius est malum. Haec propositio est: secundum ψoctrinam
Platonis. Plotinus Enn. I. lib. 8. cap. I. Ckm c
gnitia fingauram per similitudinem quandam persiciatur , intellectui namque caer amima , .lim species . quaedam situ, =ecies quoqne cognoscunt speciesque naturaliter appetunt : at vero malum nemo bab fleetei 'ratione potes effluere , cum in qua/am boni totius absentia cogitetur. Et cap. Reliquum es Utur ρ- est bi malum es , in iis quae non fiunt reperiri, s' circa
aliquid eorum quae non enti miscentur, vel quomo/cμnque babeant cum non ente commercium. Et colli .
232쪽
Capulsecundum. De Malo. I9rgitur ex verbis Procli lib. I. Theologiae c. 38. malum non consiliere in aliquo positivo, sed in negatione. Nam asserit ea quae ita de bono participant ut non possint retinere constanter
tuum proprium bonum , postquam faeta sunt infirma & particularia , ordini confusionem opponere , & rationi defectum rationis. Et paulo, post: ipsi, inquir, malorum parDpostasis Uvn per jaculiatem subsistit, sed ab resirmitate eorum
quae Deorum illuminatisnes recipiunt. Vbi notan
dum Proclum non assignare malo hypostasim, sed tantum par hypostasim.
liter iansistit in priuatione. Probatur, quia malu eonsistit sim aliter vel in negatione pura& simplici, vel in priuatione ; Nam quidquid non est Rositiuum vel est Puta & simplex nega-vio , vel priuatio. Atqui habemus ex superiori propositione malum formaliter nou consistere in aliquo positivo, sequitur ergo quod consist e formaliter vel in pura & simplici negatione
vel in priuatione. Iam vero certum est non consistere inpura & simplici negatione ; nam se queretur primo , ea quae nullomodo sunt esse mala; secund4. quamlibet rem esse malam quae non habet bonuin alterius rei: quae sunt absurda. Relinquitur eigo quod malum consistat for Haliter in priuatione. D. Dionysius cap. 4.dsdivin. nomin. asserit malum quod emn animabus esse piluationem boni. Simatis, inquit, si νἐ animas dicimin, in nisi in b.η--
233쪽
Isa Dia Pl. Pars II. primo Principio.
qualita inn, operationumque , atque ex provenient e ex infirmitate propria , priuatione ac prolapsione fruendi bonis fur, Naturae etiam malum dicit esse priuationem naturalium. Singulari nainra , in- , parim, sicutidam. na urim erit partim non seΠim praeter naturam alij aliud , cr quod est bale μ- eun9um naturam , alteri praternaturam es naturae vitium quod praeter naturam est ipsaque priua is
Haec propositio est secundum doctrinam Platonis ut patet ex verbis Procli lib. I. Theol. Pl. cap. 18. Nam loquens de ijs quae non possunt conseruare boni influentiam & donationem: μm, inquit , facta sunt infirma m porticularia cirm/teriata . plena bubiecta mortalitatu, ordini quidem siti, λαξ eo rationi vero ἀώ. λογίαν : haec enim vocabula priuaticipem o dinis & rationis significant. Et Plotinus En n. i. lib. 8. cap. iI. Contraria , inquit , uniuersae speciei natura priuatis en, priuatio aμrem semper in alio, in seipsa vero non es bubstantiη ; malum igitur si en iis priuatione situm, eerte in est 'Myd specie priuatum es. erit; malum itaque per sie ipsum esse non poterit. Si ergo in anima erit priuaiio, in ea malum cu' prati
Qv ARTA PRO pos ITIO. Materia non est malum natura sua. Probatur, nam mali natura de ratio consistit in priuatione, ut probauimus superiori propositione, at natura &ra-
tio materiae non consisti. in priuatione, qui αest unum ex principijs intrinsecis corporum quae
234쪽
4 ae saeit compositionem cum forma, de hoc est secundum doctrinam Aristotelis, nam asin 'serit quidem materiam habere adiunctam pri- uationem, sed non dicit esse eandem cum priuatione nisi tantum subiecto. D. Dionys. e. q. de divin. nominib. Hane doctrinam probat
muliis rationibus : Sed ne in materia, inquit, unia otissimum est, τι aiant, malum materia est. Et ipsa enim ad krnatus,pulebruuὰinis, s speciei ae- dit consortium: Si autem extra bac materia existens
in siet a qu/lisalem βeciemque desiderat, qua tacto facis aliquid malaria. qua ne se ut pati ρυῖit fecun- .um sei ain habet praeterea quomodo malum es materia. Nam fi quidem nusquam,ηκ lρ με pact. est,
naturam malum, quamodo item gignit ac nutri/ naturam materia fi mala es t malum enim ea qua maum est, ημllisa es gemni, auι nutriens, aut omninὸ ef=
Hae e propositio est seeundum doctrinam Platonis, & colligitur necessarid ex principiis ipsiusdsctunae. Nam prim4 Plato asserit mate-CC
235쪽
δ' Pars II. De primo Principso.
etiam esse locum & receptaculum formarum, habete rationem matris quae lauet & conseruuidearum parti ei pationesi atqui haec non conueniunt priuationi , sed naturae postiuae & reali. Secundb in doctrina Platonis materia habet boni appetitum, omnia enim bonum appetunt,& bonum omnia ad se conuertit: at malum non appetit bonum, nihil enim appetit suum conistrarium. Tertio ex sententia Platonis materia est potentia ens . immo est potentia omne ena, ut patet ex Plotino Em. 1. lib. s. cap. q. At malum non est potentia ens,ut mitum sit ipsumna et Plotinum multis in locis asserere materiam natura sua malum esse. INTA PRO Posi TIo. Non datur summum malum quod sit per se de primum malum. Probatur primo,quia quod est primum pex se non habet aliquid admixtu de opposito suo. It patet in bono i nam primum & per se, seu ipsum bonum non habet aliquid admixtum de
malo. At malum non potest esse, nisi sit admix, tum aliquod bonum:nam malum reperitur ideo quia cum omnia , bono oriantur diuersimod δ& per gradus , sunt quaedam quae non possime seruare ipsius boni influentiam di donationemrex quo sequitur in illis esse defectum & privationem boni, in qua eonsistit ratio di natura mali. At hoc non potest esse sine admixtione boni : nam res quae bonum sirum purum non conseruat, non amittit omnem boni parricipationes nam non esset omninb. D. Dionisius
236쪽
eap. 4. de divin. nomin. per omnem modum, inquit, bana priuatum es, nusquam, neq/ν quam ne- Mefuit, neque neque erit, neque esse pares: verbi gratia . impudieas per irrationabilem cine piscentiam bono priuatus est . in eo quidem nos est neque concupiseit ea qua seunt iuxta tamen ipsam eoniunctionis vi ae amieitiae vel tenuem imaginem est particeps boni. Seeund probatur , quia malumeonsistit sormaliter in priuatione boni: at implicit priuitionem boni esse per se;nam priuatio quamuis duat nMationem formae cuius est priuatio , inuoluit tamen necessarib subtectum in quo est talis priuatio: at implicat contradictionem quod est in subiecto aliquo esse per se de ipsum. Cam ergo malum includat in tui ratione subiectum in quo sit, non potest
diei quδd sit per se & ipsum malum.
Haec propositio non est in terminis apud Platonem, sed taeile potest colligi ex principiis ipsius doctiinae. Nam primo certum est apud
Platonem malum e se contrarium bqno,id enim habet expresse in Theeteto: At illa contrarietas non potest intelligi secundum veram contrarietatem, quae est inter realia ex utraque parte, nam malum Don est quid reale ex se tenti a Platonis, cum omnia realia habeant boni participationem m se praecisὸ & sormaliter, malum autem non habeat in se formaliter boni parti ei pationem: Sequitur ergo quod malum priuatiuὸ opponatur bono. At certum est nullam
priuationem esse per se, sed eonnotare aliquid
237쪽
r latri. Pars II. De primo Principis.
reale in quo habeat suam existentiam .seeundo certum est, malum quod est in rebus non esse per se malum ex sentent ia omnium Platoni e rum: quod si ita est frustra desideratur aliquod aliud malum per se. In quo mirum est Ploti
num, praeter malum quod est in rebus, agnosce cre aliud malum, per se extra res, cdm ipsemet agnoscat mali naturam consistere in priuatione loco citato proposit. 3. ex lib. 8. Enn. Dcap. II. dc cap. I s. dicat non esse malunt nisi eum bono coniunctum i malum, inquit, non tam malam est ob iUam bari potensiam atque naturam, quoniam oecurrit ex necessitate pulebris quibas dam vinculis comprehensium atque φριrtum , instar eorum qηi eat benis Mureis vinciuntur , ne palam is esηρ rum deorum prodeat, neue bomines nudum ma-
Iam semρεν ante oculis babeant, σ si quando q quo mori videant, tune pulcbris ipsius boni simulataru a.
sua est 4estructivum. Probatur primb, quia oppositum bono est natura sua destructivum. nam oppositoram opposita est consequentia: at bonum est conseruatiuum . destructiuum verbopponitur conseruatiuo: sequitur ergo quhil oppositum bono sit destructiuum : At malum opponitur bono . est enim priuatio boni so maliter . ergo malum est natura sua destruictivum. secundo, quia omnis priuatu, est destru- istiua natura sua, destruitur enim quaelibet re, per absentiam eius per quod coinituitui Set s
238쪽
eonseruatur; priuatio aute est absentia eius per quod tes constituitur de conseruatur, est enim absentia formae, forma autem est quae dat esse rei; sequitur ergo quod omnis priiratio est natura suasormaliter destructiua : At certum est rationem & essentiam mali consistere in priuatione : Ergo sequitur malum esse nabura sua
destiustiuum. D. Thomas qu. 48 art. I. ad . aetere dicitur triplieiter,uno mois formaliter, eo modo loquendi Acitur albedo facere album... se malum etiam ratione ipsius priuationis dieitur eam rumpere honum. quia est ipsιmet e ruptio vel priu61ὸ boni. D. Dionysius cap. q. de divin. non in . Respondens ad obiectionem. Dicet, infinit. ιιιιac Ivera ratio , viaeum qua parte es in Hum nullam substanti/m aut generationem facere, solumque viaia-νe4t us eorrumpere , quoad in ipso est , substantiam νεrum. Q ad si quis ipsum distat generatis is auib/rem , quod alterius corruptione alteri tenerationem largiatur : spondebimus veri lanie quod n qua parte corrumpit, tribuit generationem, sed qua earra-ptio cr malam est, eorrumpit ae violat solam. Heept opositio est Platonis Dial. io .de Re p. inquit, puto e Je quod dissoluit atque corrumis pii ς quod verὸ seruat- iuuat, bonam; bonum cuique, inliquod bauum s aliquod malum , cr fermὸ tu sinu i-bus secundam naturam est proprium malum ; qMoties ob usmodi quidquam alicui accidit , deterius illud esse'. ae denique to um dissoluit o perdit. Ubi no-xandum qu id Plato hane propositionem a Timit tamquam principium, ut probri anim
239쪽
rys Diac H. Pars II. De primo Principio.
tationalem esse immortalem. Nam cum proprium malum animae sit vitium, sicut virtus est eius bonum, si anima esset corruptibilis & mo talis, vitium illam corrumperet eique mortem afferret: malum enim cuiusque rei natura sua est eius destructivum. Cam ergo videamus vitium non afferre mortem animae , sequitutanimam esse incorruptibilem & immortalem natura sua.
Dea: Quidquid est eum materia eaniuntium est nais
tura sua mala obnoxium Omnis ereatura est natura sua malo obnoxiM: Creatura erunionem cam Deo
pales redάi immunis ab omni mali. PRIMA PRO Pos ITIO. Malum non potest esse nisi in bono. Probatur, quia malum non potest elle nisi in aliquo reali. Nam priuatio ad hoc visit, requirit aliquod subiectum capax recipiendi formam cuius est priuatio : hoe verbest aliquid reale, nam in nihilo' non est expaeitas & aptitudo ad aliquid reci. piendum : cum ergo malum sit priuatio , non popest esse nisi in aliquo reali. At quidquid in reale. est bonum: nam bonum ad omnia se e tendit non solum entia sed etia non entia, ita ut
nihil sit quod non habeat aliquam boni partiei-
240쪽
pationem. Sequitur ergo quod malum non pos. sit ese nisi in bono. Confirmatur, quia quod est in alio , vel est in bono aliquo tanquam subiecto, vel in malo: at malum est in alio, nam non
est per se ut probauimus superiori sectione, quidquid autem est, vel est per se, vel in alio: Ergo nilum est in bono, vel in malo aquam in subiecto: Atqui non potest esse in malo,quia de isto malo recurret eadem quaestio, & ita erie progressus in infinitum. Sequitur ergo quod malum non possit esse nisi in bono. D. Dionys.
Hae e propositio est secundum doctrinam Pla..tonis. Nam primo eertum est secundum doctrinam Platonis, mala particulatia esse in subiectis quς habent aliquam boni participationem nam loco citato superiori sectione, prop. sexta constat esse cuiusque rei malum particulare quod est destructiuum rei. Neque Plotinus &.
Proclus negant esse mala pavicularia in rebus subiectis. Plotinus Enn.I. lib.8. cap. II. asserit malum,quo anima dicisur mala, non esse purum malum. Est igitur ιιna virtὸ qua bonam aliquad abeat vestigium intellectus , neque Ox seipse malum. Neque igitur imὸ malam est, neque νηrius qηιά est