장음표시 사용
261쪽
aeto Dial. PL Pars II. De primo principio
aliud nisi unum. Secundo certum est apud Plato nem in Philebo , ens este unum & multa. At multa & unum , non possunt misceri intet se de eonstitui, nisi in virtute unius primi, quod est per se unum. Nam . miscentur inter se. vel virtute alicuius unius quod cum multis mise
tur, vel virtute primi quod per se est v nu. Nam certum est per mistionem non fieri unum nisi virtute unius: Non potest autem dici quod fiat mixtio , virtute unius quod cum multitudine mixtum est, nam redibit eadem quaestio . deerit progressus in infinitum. Sequitur ergo
quod unum & multa in entibus uniantur virtute primi vilius quod sit per se unum. Hanc rationem fuse explicat Proclus lib. 2. Theol. cap. r. SECvNDA PRO Pos ITIO. Primum de
per se unum , secundum ratio em, est superius ente. Probatur primo, quia quando aliqua ita se habent inter se, ut unum de alio praedicetur, dc non e contra, illud quod praedicatur est si perius eo de quo praedicatur, superiora enim de inferioribus praedicantur & tantum aequalia vicissim praedicantur. Atqui unum de ente
praedicatur, & non e contra , nam omne ensest unum, non omne verb unum est ens : nam
quae circumstant ens non sunt entia, quodlibet vero eorum est unum,uerbi gratia motus, status identitas. & alteritas, & praeterea materia est unum quid: non est autem ens. Secundo probatur. quia unum est ante multitudinem, ut patet.
quia ante dualitate' est unum. Atqui ens co
262쪽
Caput tertium. De Vno. arasistit in multitudine: nam in ente reperi uiriut tria principia infinitum, terminus.& unum: te periuntur etiam quinq; genera essentia,motus. status, identitas,& alteritas. Cum ergo primum unum sit superius multitudine . sequitur primum unum esse superius ente. D. Di On. cap. II. de diu. nom. asserit ipsum unum esse supersubstantiale Niliis, inquit, inuenies in iis quae sunt, quodno uno, secundum quad Omnis diuiniεas substantia iter nominatur . sit id quod est π pei ieiatur atque seruetur. Et paulo pbst: Unum quia est, inter ea quae sunt connumeratur e porro numerus substantiae particeps est, unum vero illud seuperbubstantiale σνnum quod est oe omnem numerum terminat.
Haec . propositio est secundum doctrinam Platonis. Nam imprimis Plato dicit, In Parmenide suppositione prima ipsum unum non esse
ens: probat enim quaecunque dicuntur de ente, ut sunt motus, status,&c. non dici de ipso uno, di ita concludit; Non itaque ita ess ut sit unum; esset enim inn ens, cr essentia particeps. imo vero, ut videtur,neque unum eri,neque eA, si quid bule rationi credendum est. In secunda verb suppositione dicit ens esse unum & multa, &ex eo in Philebo colligit duo principia entis, infinitum & terminum. Ex his vero sequitur unum esse supra ens. Cum ens non praedicetur de uno , unum verb . Pra dicetur de ente. Deinde, ex sententia Pla. rouis , certum est ens ineludete multitudinem: dicit enim ens esse unum & multa. locis citatis. Certum est autem, ex sententia Platonis, unum
263쪽
222 Dia. H. Pars II. De primo Principis. esse superius multitudine, dualita, enim supponit unum : Et Proclus probat in elementis multitudinem esse posteriorem ipso uno. Proposiquinta, quia neque est ante unum ipsum, sic enim non erit particeps unius: si vetb simul eum ipso sit di neutrum sit prius altero, sicut multitudo est particeps unius , ita unum erit particeps multitudinis; quod est absurdum. Plotinus Enn. lib. 9. cap. 8. Nullitudo, inquit, semp/ren uno iseriar : hae autem numerines: meri vero prineipium en unitas. Quae cum ita sint certum est ex Platonis sententia unum esse ente superius. Idem Enn. s. lib. I. cap. Io.Dm verὸ, InquIt , demm Bratum est supra ens vomtere esse unum, quale desiderabat ratio demona, aνι quant, bellieeι δε νebus talibus demaninari ρε ε; esse autem ροn 'bum v n. ens atque intellectam'
Vide lib. g. cap. 9. Enn. . ubi asserit primum &simplicitet unum tale esse vide ipso nihil prae- dieari queat, non eris, non essentia, non vita, proptere. quod super haec omnia sit. TERTIA PRO Pos ITIO. Nihil est superius primo & per se uno. Probatur primδ. Nam fieri non potest ut aliquid sit, quod non se
unum, aut multa : nam vel est unum vel non
unum ; si non unum erit multa. Atqui quod est
ante unum , neque unum est, neque multa: non unum, nam inserius non participatur superiori, sed contra: non multa, quia omnis multitudo particeps est unius; non esset autem par
ticeps unius. secundb probatur, quia quod ha-
264쪽
caput tertium. De o. 223 et aliquid se supellus, praeter id quod habeen se, includit rationem superioris : superiora: nim de inserioribus praedicantur, ac proinden clud tuitur in illis : Ex quo sequitur quia il-ud quod habet aliquid superius, non iit omniis io simplex. Atqui primum unum, nihil est prae-er unum, de est omninbsimplex: Nam si inclu-leret in sua ratione formali aliquid praeternum, illud additum cum ipso uno faceret du itatem & multitudinem, ac proinde non esset in per se unum. Sequitur ergo qubd nihil po- est esse supelius ipso per se uno. D. Diony-us. .inquit, dualisar
Haec propositio est secundam doctrinam PI,
anis. Proclus in Elementis prop. s. probae ihil esse ante unum de multa. quod uniae pia duo eo nitaria , nimirum unum & mutitudinem. Si quid, inquit,saerat ante ipsa quodea, Veι -m ea, vel non unam 3μdsi non i multa, vel nihil, sed neque multa, ne multisada Farte ipsam unum ; neque nihil, quomodo enim quod en bit, coget i Et prop. xx. probat omne primum se unum: omne. inquit, qηοd en primo π pre
', esse unum tantam, non autem duo primὸ existis. . vel plura: Et prima mens, est uua sola, non aviem tae primae mentes; o prima anima, una est una aqueformarum, vι id quia imo pulibrum, tre.
265쪽
TIDI PH. Pari II. Destimo Priscipio. Ex hoc vetdsequitur nihil eile prius primo &. per se uno, quia nihil potest esse prius primo Nam s primum est vinim in quolibet genere, sequitur quod illud quod est absolute primum, usi id quod est primo & per se unum. Plotinus
EnnG. lib. 8. c. 9. in unum, . in quolibet quidem unum est ad quod reducitur ; s uniuersum, in unum quod ante ipsum non simplieiter unum , ventum sit ad ipsum sim lictio Uum: boe autem non ulterius refertur ad aliud. Qv Α'RT A P ROPOsITIO. Natura primi & per se unius consistit in aliquo positiuo, dc absoluto. Ptimui 3uod non consistat in negatione , sed in aliquo positivo. Probatur,quia Ominis negatio fundatur in . aliquo positivo, ae proinde supponiti aliquid se prius, nimiidni illud in quo fundatur ;& idcirco non potest id quod est primum absolute consistere in aliquo uegativo, ctim nihil supponat se prius. Atqui pcimum & per se unum est primum ab Iule, quia nihil est superius primo uno. Ergo primiae: per Ie unius natura non potest consistere taeci qua negatione, sed consilit in aliquo positia uo. Qubd si per negationem diuisioais naturam ius exprimimus , cum dicimus unum esse indiuisum , non est quδd consistat in negatione. sed quia non potest faeila, nisi per negationem intelligi. Quia ruetb non consistat natura unius in aliqua relatione , sed in aliquo absoluto.
Probatur per eandem rationem: nam relationi
repugnat esse primum quid ,quia supponit subiectum
266쪽
Caput tertium. De Vno. 22sectum iam constitutum quod reseratur adliud, & propterea in tractatu de generibustitis diximus relationem non esse inter primaenera entis. Cum ergo primum di per senum sit absoluid primum omnium , sequitur uod eius natura non possit consistere in rei ione. Haec propositio est secundum doctrinam latonis. Plotinus Enn. 6. lib. cap. I3. Pro- at primδ unum esse naturam aliquam , tum uia nihil potest intelligi fine uno. tum quia onfert unum ad cuiuslibet rei subsistentiam. Si , inquit, non licet intelligere quicquam absqueno, vel duobus , vel alio quadam numero , non licet 'irere non existere illud abseque quo intelligere atque cere aliquid non valemus. Impossibile enim est ηε- re illud existere , qηο non exsente vel intelligere, et dicere non poJumus :bed illud quod omnino necestrium est ad amnem intelligentia, sermonisque gene-
tionem, anteeedere siermonem , intelligentiamque artet , se enim ad borum generationem esse eηdam
gumi posse videtur. eood si s ad egentia euia libeti flentiam neeessario eonfert nullam enim est ens
ad non fit . unum inimirum m ante essentiam ex- .it, genitque essentiam. Secundb probat unumsse naturam quandam communem omnibus 'uae de multis praedicatur, sic quae existit pet: ipsam, ante illud quod singulis inest. Tettio
vobis cap. I . unum non esse in quadam rela One. Quio linum unum non est ride ut patiente alio ,
267쪽
nece latium est , F ex ipse quod unum ea syrum sit,
mi & per se unius habet rationem substantiae. Probatur, quia ratio substantiae consistit in eo quod sit per se & non in alio tanquam in sublaeio, dicitur enim primum& per se unum: Sequitur ergo quod natura primi & per se unius . habeat rationem substantiae. Q iod si ita est, primu & per se ψhum non intelligitur,ut adiunctum alicui naturae, quam assiciat per modum attributi, sicut diximus de primo bono. Hoc vero non impedit quominus non sit in alio. dum modo non sit per modum adiuncti & attributi, ut patet de ideis quae sunt per se re primae antiae, & tamen certum est non esse extra intellectum diuinum r neque etiam hoc imp dit quominus habeat identitatem cum aliis; de hoc modo dicimus, quidquid est in Deo, esse substantiam, & tamen nihil in Deo praeter per fonas distinguitur realiter, sed omnia habent persectam inter se identitatem. Haec propositio est secundum doctrinam Platonis. Plotinus loco cit.Enn.6.lib. 6.cap.13. Si unam , inquit, re es in continuo , magisque etiam in re prorsus indisti bili. emistat piaπὸ sic me
modum de umqariae sensibiliam, ae etiam de intellia
268쪽
Caput tertium. De Vno. 227telligibilibus praediramus , in ipsis entisim ordine hoe pseum quod dicitur metu principaliusque ponentes atque ens magis in substantia etiam sensibili , qham
n generibus aliis : sequnum magis ac principaliur,um iu Vsis intelligibilibus inllicientes, eJe confideranus modis omniώω amam, o ad ipsum unum deniqua: uncta referri. SEx TA PRO Pos ITIO. Primi unius na-ura est eadem cum primi boni natura. Proba-ur, quia non est, nisi una natura, quae est abso-ute prima,& primum tenet locum in rerum naura, itavi nihil sit illa superius, nam quod est Vimum in aliquo genere, non est nisi unum: irgo quod est absolute primum non est nisinum. At bonum primum, & primum unum si- nificant natura quae est prima absolutὸ. vini m-lue enim ita primum est, ut nihil illo sit si peius: Bono quidem nihil est superius, quia esset liquid melius bono , quod est absurdum: unoerbnihil est superius , quia non esset unum, uini est absurdum nihil enim est expers unius. equitur ergo quod natura primi unius & pri-ii boni natura, non sint diuersae naturae, sed
na & eadem natura , itavi istis duobus no-iinibus exprimatur una natura quae est prima solutὸ dc primum locum tenet in rerum na-
: Consolatione. per bre quod Mut omnia desiderantinum, ita desideram unitatem . sine qua esse πνη ρεμ ut e nam unamquodque in tamism est, i 3 quaatum
269쪽
a18 Diac Pl. pars II. De primo Principio.
unum est. Unde videmus qu)d res ντε gnant sua di, sis visioni luantum possunt, cir quod dissolutio uniubeatus, e rei prouenit ex defectu illius. Haec propositio est secundum doctrinam Platonis, ut patet ex Proclo lib. 1. Theolog. cap. 4. Nam ibi docet Platonem unius eiu denique primae causae & primo principio rerum omnium duo nomina assignasse, nimirum nomina unius & boni in lib. de Repub. & in Parm nide : quoniam ipsum bonum habet vim conis uertendi ad se, ipsum vero unum est fundatrix causa : haec vero primo principio maxime conueniunt : Neque vero propterea, inquit, putes id quod est in gabile nominari posse, neque duplieari id quod omnis unionis est eausa. Nam lue etiam ipsa
greg- . aut ad ipsum in Orbem reuersiones θectantes, ad ipsum transferimus quoniam ex ipse quidem ipsa multitud. subfistit , unitu appellationem ipsi eriabuimis: quia vero ad ipsium omnia, vel obscurissima quaeque reuertuntur, 'sium bonum anellamus. Et in elementis propos. i3. Si ipsa v ia bosum est per sicio ipsium bonum est unificum . illud quod es simpliei
obrem etiam ea quae bono exciderunt, ipsa quoq; unius 'communione priuantur,o' ea qua buut unius expertia, diuisionis plena , etiam ipso bono priuantur eodem mo-
270쪽
Caput tertium. De Vm'. 2293er se unum est ineffabile & ignotum. Prob
ur prim b, quia illud est ineffabile & ignotum auod est supra ens: Nam quidquid est suprantelligibile omne, est ignotum: quidquid auem est supra ens, est supra intelligibile: quidi uidenim est intelligibile, est ens, & nihil in-elligitur nisi sub ratione entis. Atqui primum
c per se unum est supra ens, ut probatum est; ' equitur ergo quia primum & per se unum estiaesibile & ignotum. Confirmatur, quia quid-iuid seientia vel intelligentia attingitur, inludit multitudinet scientia enim & intelligenia adaequatur rei cognitae, & fit per similitudialem: scientia verb&intelligentia non possunt daequari, nisi obiecto quod multitudinem inludit, quia scientia de intelligentia inultitu-inem includunt, sunt enim rationes & sormae, omnis definitio suas habet partes. Atqui pri- rimum & per se unum non includit multitudi- em, sed est omnino simplex & omnis diuisio-is. expers; sequitur ergo quod primum & noner se unum potest scientia aut intelligenti attingi, ac proinde est ineffabile. Hae e propositio est Platonis in Parmenide appositione prima. Ei vero quod non est , inquit,um es vel ipsius aliquid i at quomodo ' non itaque essi nomen, non sermo, non seientia quaedam, non sin- .
s , non opinio: Non videtur. Quapropter nec nomistur , nec dicitur, nee opinione cogitatur , nee eotnομ
tur, nee ab aliquo ex iis qua sunt siextitur. Plotinusnn. 6. lib. 9. cap. 3. Quidu/m igitur est Vsiam