장음표시 사용
281쪽
a o Drat H. Pars II. De primo Principis
mum unum. D. Dionys. lib. de diu.nom .cap. I;. Vnum vero Dein eli. inquit, quia .mnia γnices secun um vnieam eminentiam νnitatis , Omniumque unum en eausa. numquam egrediendo discea endliis
ab uno. Et paulo post : Hae ratione sacra eloquia
Diuinitatem totam, ut omnium causam uniιμ πριι- latione concelebrant, GR unus Dein ac pater.'unus
Dominiu Iesus Christiu . . πης atque idem Spiria tu , per excellens totim diuina νnitatis individuum, eminentemque simplieitarem , in qua sum omnia singulariter collina atque coniuηcta , cs' ante buperia substantialiter eomprehensa. Quocirca σ omnia ad ipsam iuste referoniar atque rediguntur, a qua . ex qua, cr per quam , is in qua . . ad qηam --nia sunt constituta sunt, cy' permanent, s contianentur ae implentur, atque conuertuntur. Nihil deniaque in iis quae sunt inuenies, quod non uno secum dum quod amnis Diuinitas supersubsunt taliteν πο-miuatινὶ fit id quod es s' perficiat ur atque seruetur. E expedit ut nos quoque a multis ad unum virtute ἀiuinae unitatis conuersi unicὸ laudemu3 totam atque
Nnam Deitatem, unum omnium causam. iIIaec propositio est secundum doctrinam Platonis. Proclus in Elem. IIq. propos. Omnis Dem , inquit, est unita perfecta, omnis unitas perfecta est Dem. Et prop. seque'ti probat om- nem Deum esse superessentialem, quia Deus est in ordine unius quod est primum absolut E. Et pro p. 733. Ommis, inquit, Deus es unitas bene-Fea, o bonitra unifiea; ετ istam habet ebbentiam, qua-οεηλ unusquisque Dese est: sed primus simpliciter est
282쪽
Caput tertium. De Vno. 24 Ibonum o simplieiter νηum et unusiluisque verὸ eorum . qui sunt ρσli illum primum , est quaedam bonitas. c quaedam unitas. Confirmatur, sitia ex sententia Platonis Diuinum numen est primum omnium: haec enim est Philosophorum antiquorum opinio . ut patet ex Aristotele I . Metaph. qui ex eo principio confirmat suam doctrinam de prima substantia ; Si quis, inquit, ipsium solam priam- heparando , accipiat quὸd Deos arbitrabantur imas bubstantias esse , diuinὸ profecto dictum putabis. Et Proclus lib. I. Theolog. eap. ex eo Platonicam doctrinam de Diis confirmat quod omnes qui Theologiam attigerunt, ea quae secundum naturam prima sunt, Deos nominarunt. Clim ergo ex doctrina Platonis primum& per se unum sit primum omnium , quo nihil superius est, sequitur ex sententia Platonis primum & per se unum non esse nisi Deo attribuendum.
INTA PRO pos ITIO. In primo & per se uno natura & essentia Diuinitatis consistit. Probatur, quia in qualibet re non possunt considerari nisi illa tria, essentia , principia, Mquae circumstant essentiam : Ergo primum MPex se unum, vel est principium Diuinitatis. vel essentia, vel ex iis quae circumstant essentiani. Atqui non potest dici, quod sit principi j Diuinitatis: nam Diuinitatis nomine intelligitur id quod est primum: neque potest dici, quod sit aliquid circumstans Diuinitatem : nam quod circumstat Diuinitatem, non est primum
283쪽
et et Dist pl. Pars II. De primo Principio.
in Diuinitate, sed supponit essentiam Diuinitatis, primo autem & per se uno nihil est prius. quia elt absolutὸ primum. Sequicur ergo quod in primo & per se uno sit essentia & natura
diuinitatis. Et confirmatur ex Verbis Domini nostri. Nam ut ostendat se habere unam &eandem naturam & essentiam cum Patre, dicies se este unum eum Patre, Iohau. Io.-s Pater unum sumus. Et hoc satis manifest E declarae D. Dionysius,cum ait sacra eloquia totam Diuinitatem unius nomine celebrare.
Haec propositio est secundum doctrinam Platonis. Nam certum est ex doctrina Platonis naturam & essentiam Diuinitatis consistere in bono, ut patet ex Proclo in elementis propo
stione Iii. Omne, inquit, Divinum uumen essentiam quidem habet ipsam bonitatem , potentiam vero incomprehensem omnibus sicuηdis. Certum etiam
est secunddin doctrinam Platonis, ipsum unum esse ipsum bonum, ut patet ex eodem P*oeso
in Elem. prop. Ii9. Primum, inquit, nam enbooum, . qua parte bonum est νηηm, σ qua parte unum es bonam e G Omnis series Deorames τηψομmis cr boniformis propter unam proprietatem, o non est νωιAsisque unitas cir bonitas propter aliud. Cum
ergo ex principiis doctrina Platonicae bonum& unum sint idem, ita ut bonum, qua bonum. sit unum; & unum, qua unum, sit bonum : si natura & essentia Diuinitatis consistit in bono. sequitur quod etiam consistat in V no. .
284쪽
Caput tertium. De Vno. sECTIO TERTIA.
ctualest primum se per se unum
P RiMA PRO post TIO. Primum &per se unum omnia praehabet in se. Haec propositio habet duas partes: prima est, quod primum & per se unum omnia in se praehabet: secunda est , qu bd omnia praehabet unit8. Probatur prima pars , qubd scilicet primum & pet se unum praeliabet in se omnia. Nam prinei pium praehabet in se illud omne cuius est principium t principium enim dat esse ei cuius est principium: at nemo dat quod non habet : si ergo dat esse, habet illud. Quod si principium praehabet in se illud cuius est principium , quod est principium omnium in se prae habebit omnia. Atqui primum &per se unum est primum omnium principium : Ergo omnia praehabet in se, & omnium esse in se continet. Secunda pars probatur, nempε qudd primum& per se unum omnia praehabet in se unire : quia principium praehabet in se esse eiuscuius est principium: Ergo si repugnat naturae principij, ut praehabeat formaliter, necesse est dicere qu.d praehabeat eminenter. Nam non
285쪽
Caput tertium. De o. et sappellatione concelebrant : Et ex eo totam ratio.
nem foecunditatis in Diuinitate agnoscit, quod omnia vilitὰ comprehendit propter summam& simplicem unitatem. Hanc veritatem explicat eodem lib. cap. s. exemplo Solis qui sensibilium substantias & qualitates & multas dedissetentes ipse unus existens , & uniformitet lucendo renouat, nutrit, seruat, & plurimorum participantium unus in seipso causas antὸ uniformiter accipit.
Haec propositio est secundum doctrinam Platonis. Ac primo quidem quod omnia sint in ptimo & per se uno tamquam in primo omnium principio,probatur ex verbis Plotini loco
citato. Asserit enim ipsum unum esse omnia. quia ibi cuncta concurrunt. Et confirmatur ex Proclo in Elem. propos. 18. Omne, inquit, quod
ipsium εδε βορρeritat aliis, illud es primὸ quod in pertii iis quibus bae suppeditatur. Quod si ita est. 'sequitur in primo omnium principio esse omnia & hoc ipsum esse quod habent praeaccipi. in primo principio , nam primum omnium principium suppeditat omnibus ipsum esse. Quod verb omnia sint in primo & per se uno
vnite, Plotinus explicat exemplo arboris iacuius radice continetur indivisibiliter tota araboris vita diuisa per totam arborem, Enn. lib. 8. cap. 9. Cogita, inquit, arboris ingentis Ῥι-
tam se per totam arborem propagantem , manente
princi ρ , neque diuiso per istum, sed velut in radiee fundata:boe Hique praebet quidem totam arbori vitam
286쪽
2 6 Pars II. De primo Principio.
.ercitie naultiplicem e ipsum vero manet nequaqua in muli plicatum , sed multiplicis vitae principium. Communiter vero Platonici adducunt exemplum seminis, in cuius virtute formattice simplici continentur tot diuersae partes corpori, organici: semen enim est uniforme &omogeneum , & tamen est prineipium productitium multitudinis formarum quae sunt in corpore viventis. Q d traxit in admirationem Philosophus, inter quos est G alentis, qui existimaui ein semine esse virtutem diuinam; & Averroes, qui recurrendum olfe censet ad virtutem diuinam : quos Philosophos sequutus est Scorus in
a. sent. dist. 78. SECvNDA P Ro pos IT Io. Primum per se unum est sussiciens. Probatur, quia suniicicos est quod nulla re indiger, sed se solo
est contentum : atqui primum & per se ununtinulla re indiget, sed se solo contentum est. Primum enim & per se reum, neque indiget principio a quo si, neque ali quois quo sit, neque alio quo constituatur , neque alio ut fiat unum. Ac principio quidem non indiget, cum sit primum omnium principium, primum enim principium non est a principio: non indiget etiam alio in quo sit, cum primum S ' per se unum non sit in uio, sed per se retreque praetereo indiget aliquo constituente, clam sit simpli etiasmum & nullam multiciidinem includat: Denique non indiget aliquo ut fiat unum, cum sie- per se unum. Quae cum ita sint, sequitur pri-
287쪽
Caput tertium. De Vno. 247mum & per se unum, esse omnino J: persectissime sufficiens: si enim esset indigens,maxime indigeret principio a quo esset, vel aliquo in quo esset, vel aliquo costituente, vel deniq; aliquo a
quo fieret,num. Confirmatur,quia quod eli omisnia unite eli sitssiesens : Nam quod omnia continet, nulla re indiget, si ita omnia contineat ut non desinat esse unum & non sit multa: quia si omnia continens esset multa indigeret aliquo ut esset unum. Qu9d autem continet omnia unite & illa unis xmiter prae accipit, non desinit ςsse unum,& non est multa ex eo quis domnia contineat. Sequitur ergo quod illud quod est omnia, & omnia unite continet, itave non discedat ab uno simpliciter, nulla re indiget. Atqui primum & per se unum omnia continet & praeaceipit unite, non discedendo ab Vno , ut probauimus. Certum igitur est quia
primum & per se unum sit omninὀ & persectis.
sime suffciens. Hac propositio est secundum doctrinam Platonis. Certum quidem est apud Platonem suis eientiam attribui ipsi bono, in Philebo, Ut notauimus in primo capite huius partis sect. 3. prop. I. ubi etiam Plato ixia boni et menta assignat optabile , sussiciens, & persectum. Vetum non potest negari eandem sussi. cientiam attribuendam esse ipsi uno non ta rum qua parte est eadem natura cum ipso bono,
sed etiam ex se & qua parte unum est. vi paledri Plotino Enn. 6. lib. 2. cap. 6. ubi multis
288쪽
et 8 Diat K. Pars II. De primo Principio.
argumentis ex natura & ratione ipsius unius probat ipsum unum esse sufficientissimum. γο-
res, inquit, per id quod seipse Ius ciens appellatur .stinimam Dei unitatem nihilominus comprobare: oportet enim hummum rerum principium nullo
modo inήigum esse . sed sufficienti silmum omnium , maximeque seipso eontentum. Quidquid autem non , num est, sed multum, necessario est egenμm, quippe ςμm ipsium quidem non sit unum, sed ex multis unum evadat: itaque eiuι essentia indiget unt sieri. At ipsium unum stipse non indiget, ipsum namque iam biit. Quin etiam quod in sie molia est , tot indigetquρι ω existit, σ quodlibet eorμm qua sunt in eo, talis n.n in stiρμ sit, sed una eum careris , certe indiget aliis , idiorve er secundum unumquodque o ρ- eundum totum elusinori,aliquid esse declarat egenum. Si ergo necessarium es aliquid esse suffciemissimum. esse opoitet cr a nam tale solum, videlicet existens, i neque ad seipsum, neque ad aliud quicquam sis egenum : N G enim quaerit aliquid ut quanisque fit, neque rursus ut bene sit, neque etiam ut ibi fundo mr: nempe eῖm aliis ipsium sit filmessendi tum bene
essendi causa , merito boe ipsium quod est σ benὸ est,
TERTIA PRO pos ITIO. Primum & per se unum est persectimium absolute. Probatur primo , quia primum omnium principium est, perfectum absolute & in omni genere , nam certum est nihil else principium productivum. quin sit perfectum in eo genere in quo est principium, nihil enim producit, nisi sit persectum
289쪽
Caput tertium. De Vno. et , ctum in eo genere in quo est principium; nihil enim producit, nisi sit perfectum, ut patet
experientia : Et huius rationem reddit D. Thomas , quia unumquodque agit inquantum est actu, actus autem dicit perfectionem : Ex quo
sequitur quod illud quod est primum omnium absolute sit etiam absolute perfectissimum: Atqui ratio primi omnium principii maxime proprie & praecise conuenit primo & per se viri, ut probauimus supra et Sequitur ergo quod pri naum & per se unum sit persectissimum absolutE. Secundo probatur, quia quod continet , omnes perfectiones , idque perfectissimo &praestantissimo modo est perfectissimum absolute, nihil enim ipsi deest de iis quae pertinent ad rationem perfectionis : Atqui primum &rer se unum continet omnes perfectiones,
idque perfectissimo & praestantissimo modor
Nam continet omnia eminenter ut omnium
principium, ac proinde omnium perfectiones continet, quia causa & principium continet 'quidquid est perfectionis in eo cuius est principium, & praeterea continet perfectissimo Scpraestantissinais modo , quia hoc est eminenter continerer sequitur ergo quod primum & pet se unum sit omninδ & absolute perfectum. Et certe non est sine ratione quod D. Dionysius
coniunxit tractationem de perfecto cum ea quae est de uno cap. I; . de diu. nom. scilicci ut ostendat rationem perfectionis conuenire primo & per se uni.
290쪽
Haec propositio est secundu ip doctrinam Platonis. Certum quidem est Platonem attribuere perfectum ipsi bono : nam in Philebo assignat tria boni elementa optabile , sussiciens .& perfectum : Et Proclus in Elementis propos. 23. asserit perfectum esse aliquam boni Partem. Vetum certum etiam est secundLim doctrinam Platonis, elle peculiarem rationem in ipso uno, quare perfecthim ipsi possit attribui : Nam perfectum attribuitur principio productiuo , & ex sententia Platonis ipsi uni maxime proprio conuenit ratio principij productivi, ut supra probauimus. Sequitur ergo rationem perfecti conuenite ipsi uni secundum Platonis doctrinam. COROL LA RIvΜ. Ex hoc sequitur primoqii bd nihil habet virtutem producendi , nisi quod in suo genere perfectum est : Nam nihil producit, nisi quatenus participat de virtute primi principii productivi & illud imitatur.
Cum ergo primum principium productivum. diue consideretur secundum rationem primi boni, siue secundum rationem primi unius, sit persectum , & non haberet vim prodructricem nisi perfectum esset ii sequitur φδd nihil habet virtutem producendi nisi quod est in suo genere perfectum. Proclus propos. 2s.
Otune, inquit, pi Uefismin procreationes progreditareorum q'ae produeere potest, uniuersarum rerum prinis eipiam imitans. Et pro p. 27. Omne quod producit propter perfectionem . faculiatis abundistitiam