장음표시 사용
311쪽
Caput tertium. De Vn'. 27 Idiuina . corpus vero Humiser me. Quamuis enim omnis Deorum numeruo etiam supra mentem sit, ipsa tamen ρM ticipationes per c ata milia perficiunt Ar. Indiuidua quidem elbentia participat primo uni tates superessentiales ; secundo vero essentia quae peν generationem attingit , tertio ipsa generatis; Gr 1i η-guia per proxime superiora continue participant. Ee progredituν quidem ipsa Deorum proprietas usque ad ultima . per media vero, illa quae ipsi bunt cognata ivnitas enim primae quidem daι suam eximiam in diis uinis facultatem cr perficit etiam illam mentem talem qualis est in fingulari multituὰint; per mentem vero G animam ades, illam etiam simul aecendenseam ipsa m nte ,- mul lolammans ,si mens fueria partieipabitis: per anima verὸ extremum bonum etiam
VI eavari suam proprietatem tapertit , si corpuν animae particeps fueris , s' sc corpiu simu solum animatum cir intellectuale , sed etiam disiκum. Hue referri potest quod ait Plato in Timaeo corpus non esse capax quod mentem recipiat, nisi mediante anima: Nam sicut corpus non est capax montis, nisi mediante anima ; ita corpus non est capax diuinae unitatis, nisi mediante mente M
TERTIA PRO Pos ITIO. Per unum diuinum participatum creatura intellectualis habet sussieientiam persectam. Probatur primb. quia. creatura quae assequuta est suum ultimum
finem habet perfectam sufficientiam, quia nulla re amplius indiget; id enim cuius appetitus est quietatus, nulla re indiget; quietatur a
312쪽
a a Pars II. De primo Principis.
tem appetitus creaturae per assecutionem finis. nam per eam tollitur eius indigentia quae est causa desiderii. At creatura intellectualis, per unum participatum diuinum in ordine diuino. assequitur suum ultimum finem; reducitur enim ad primum & perastvnum,in quo consistit eius vltimus finis & beatitudo. Secundδ probatur, quia ereatura intellectualis habet perfectam
sufficientiam per illud , per quod possidet
omne bonum : Nam quod tollit omne desiderium dat persectam sufficientiam , quam quis semper censetur habere cum nihil amplius desiderat : possessio autem omnis boni tollie omne desiderium, .sicut eius absentia faeie vedesideretur. Atqui per unum participatum in , ordine diuino creatura intellectualis possidee
omne bonum; unitur enim cum primo uno, primum autem unum est omne bonum , nam primum unum est Deus , Deus autem est omne bonum: cum enim Deus promittit Abrahae se-
ipsum illi manifestaturum: iniendam , inquit, tibi M,ne bonum. Et ideo T heologi demonstrane hominis beatitudinem non consistere in aliquare creata, sed in Deo, quia non potest qui tari appetitus, nis in possessione boni uniuersalis , quod omne bonum contineat: at non conuenit vlli rei e reatae esse bonum uniuers te, quia quaelibet ereatura est tantam bonum partieulare. Sequitur ergo quod per unum participatum in ordine diuino creatura intel- .
lectualis habeat persectam sufficientiam. Confirmatur
313쪽
Caput tertium. . De Vno. 2firmatur aut holitate Scii plurat. Nam qu dgratia nobis conferat susticientiam , t citatur D. Paulus, cum ait in ea dissicultate quam patiebatur ab angelo sathanae , sibi respontuna este a Deo. Si,' it tibi oratia mea. Et quid aliud. nobis insinuat D. Noster citra Mart hae delua sorore conquerenti respondit, Mart bis, marib bossicita es, . tui baru e plurima ; porro unum est necessariνm, nisi solam gratiam & unionem cum
Deo esse necessariam, ac proinde in illa 'H- cientiam consistere 3 Vbi notandum est gratiam nobis conferre illam sum cientiam , non solii mquando est consummata in aeterna vita, verum
etiam quando est inchoata in hae vita mortali. Haec propositi est secundum doctrinam Platonis. Certum ertim est secundum doctrinam Platonis, per unius participationem in gradu diuino creaturam intellectualem, quae immediate est capax huius participationis, eleuari ad gradum diuinum, ita ut sit Deus petparticipationem, ut probauimus supra. Certum verb est secundum eande doctrinam iis qui sunt dii etiam secundum participationem eonvenire sussicientiam : ac proinde sequitur secundum Platonis doctrinam , quod creatura intellectualis per uniim participatum in gradu diuino habet suffcientiam. Plot. Enn 6. lib. 9. cap. 9: dicit animam, postqtiam eleuata est ad gradum
diuinum , nihil amplius desiderare : quod qui- dem sine lassicientia state non potest.
inquit, is ne aiiam agis vitam, vique protrediens σ
314쪽
iiim progressa, cs' Dei m denique consequuta , plane coguoscit iam pro sus assecta , quod adsit ipse verae vitae largitor. Ei prose io nulla illic est ερω νlterim, sed contra caetera prorsus δponere debet cm in eo consistere , Deus q*e fieri tantum , reliquis penitus amputatis quae circnm nobis adhaerent. Proclusca P 19. lib. i. Theol. Platonicae diuinis unitatibus susti sentiam per se attribuit, quia hanc habent quatenus sunt unitates diuinae: menti ver V& animae illam attribuit, quatenus sunt uniformes & participant diuinas unitates. Et certe cum unitates participatae formaliter &per se contineant lassicientiam, fieri non potest ut perficiant formaliter seipsis mentem de animam , quin simul illis conferant sufficientia MaQv ARTA P Ropos ITIO. Per unum participatum in gradu diuino creatura intellectualis habet perfectam libertatem. Probatur primo , quia libertas pertinet ad perfectionem creaturae intellectualis; libertas enim consistit in eo quod aliquid se moueat, se determinet. habeat dominium sui, sit causa sui, non seruiat alteri r quae omnia persectionem in se includunt. Atqui unum participatum in ordine diuino complet ea quae pertinent ad perfectionem creaturae , a qua participantur : sequitur ergo quod conseri persectam libertatem. Secundδ probatur , quia perfecta libertas competit naturae diuinae. Ergo uni participato in
gradu diuino competit per pauicipationem; in
315쪽
Caput tertium. De Vno. a svno enim participato in gradu diuino est natura diuina participata. Αt unum participatum in gradu diuino confert suo participami id quod habet in se formaliter : sequitur ergo qubd conferat perfectam libertatem suo participanti: Tettio. quia unum participatum in gradu diuino constituit creaturam intes lectualem in statu filiorum Dei. Nam cum in primo& per se uno consistat natura diuina , unum Participatum confert creaturae intellectuali secundum se & formaliter particip&tionem naturae diuinae , iuxta illud D. Petri a. Epist. cap. I. ubi asserit nobis dari consortium naturae diu inae: quod fit per gratiam,quam Maeologi dicunt consistere in participatione naturae diuinae. Quod autem creaturae intellectuali dat participatione naturae diuinae eleuat creaturam ad statum filiorum Dei, iuxta illud D. Iohan. 2. Ep. cap. Videte qualem ebaritviem aedit nobis pater. νι filii Dei nominemur . simus. Atqui conditio
filiorum Dei est supra statum seruitutis. & includit libertatem : est enim distinctio filij a seruo, vi docet D. Paulus ad Rom. 8. auscumque, inquit, liritu Dei aguntur , bis seunt filii Dei: no enim aeevistis liritum seruitutis iterum in timore, . sed acevisti, s=iritum adoptionis filiorum Dei, in quo vclamamus abba Pater; ipse enim liritus rem inanium
reddit θiritui nastro quod sumua jlii Dei e si autem
silis , ω baredes ; haeredes quidem Dei, cohaeredes autem christi. Vbi notandum est D. Paulum
assignare triplicem distinctionem inter filios
316쪽
α ό Dial. PI. Pars II. De primo Principio. Dei & sexuos , primo quM filii respiciunt
Deum ut Patrem, serui ut Dominum: Secundo sudd fili j erga Deum habent amorem , serui habent timorem , ut dicitur Malach. I. Si ego I iter, ubi es bonor inem ' bi Dominus , ubi est timorvem ' Tertio, quia filii habent ius ad haereditatem Dei, serui non item. Quae cum ita sint, sequitur quod unum participatum constituit creaturam intellectualem supra conditionem scrui, ac proinde conferat perfectam libertatem. Confirmatur, quia duo sunt maxime quae possunt impedire libertatem creaturae intellectualis, nimirum peccatum, & coniunctio cum materi q. Nam qui facit peecatum , seruus es e
cati: Et praetere. corpud quod corrumhitur aura uat animam c deprimit sensum multa colitantem; ex
coniunctione siquidem cum materia oriuntur concupiscentiae quae impediunt lumen intellectus , & appetitum intellectualem inclinant versus bonum sensbile contra rectam rationem. Atqui ab his duobus impedimentis creatura intellectualis eximitur per unum participatum in ordine diuino. Nam peccatum quidem de medio tollit, I. Iohan. 3. Omnis quina tus es ex Deo , peccatum non facit, quoniam semen ipsius in ea manet o non potest peccare , quoniam ex
Deo natus es. In hoc mansuit boni fili Dii s Ilii diaboli. Quantdm vero potens sit illa diuinae naturae participatio aduersus concupiscentias, explicat D. Paulus ad Heb. q. rium Linquit, firma Dei s Usi ax, or penetrabiliεν omni gladia
317쪽
put tertium. De Vago. 277 ancipiti , pertingens usque ad diuisiὸnem animae cr
Haec propositio est secundum doctrinam Platonis quam Plotinus explicat Enh. 6. lib. 8.qui hanc materiam de libcitate primi principii fuse explicat. Et cap. quidem tertio probat Deos habere liberum arbitrium . quia agunt per mentem & non per imaginationem. Iam . inquit, prope ad illud accedimus qώοδ de Diis videbatur esse quaerendum , quippe cum hoc ipsum quod est in nobis , idest arbitrium , in iistumatem
principio retulerimus, deinde bane in ratione ealticaverimus, post baee in ratione recta mentiam in eludente. Non enim si quis refiὸ opinatus aliquid egerit. iam arbitνium abseque controuersia , nisi propter quia recte sic opinetur , agnouerit: sed forte vel imaginatione quadam in id quod oppertunum es , incidisse videtur e nempe eum imaginationem haud prorsus in arbitrio nostro positam eoncedamus , meriιὸ eos qui β-cundum eam agunt, inflatu libero minime comput mus. Verum bie nos imaginationem illum aecipimus quam imaginationem proprie quis acceperit . quae scialicet ex passionibus corporis excitatur: vacuitas enim cibi potusque, itemque saturitas imaginationem aliter
uuasi aliterque essi se. Eos igitur qui per eiusmodi
vinationes agunt; in principio agendi libero minime collocamis. Quapropter . prauis fecundum imaginis isses eiusmodi plurima facientibus , neque
authoritatem agendi liberam , neque maures volunta
rium tribuemus, sed illi potius qui per mentem agit liber ab omnibus corp/ris p igionibus, frbitrium pro-
318쪽
α 8 Di . Pl. Pars II. De primo Principio.
euiauluο liberum concedemus. Atque ita ipsam τη- ῶ liber/m potestatem in prineipium quam pulcherrimum reducemus, ad actum mentis praecipuὸ referentes: quin etiam propositiones , deliberationesque inde prUectas rurbasque appetitiones ab intelligentia exiscitatas reuera liberas confitebimur, Deos quin etiam hae νatione viventes, quicumque mente G' appetitu quadam mentem sequenti vivunt, eiusmodi libertistem
habree dicemus. Et capit. 6. docet intellectum maxime tunc liberum esse, quando cum bono conivninis est. intellectus , inquit , contemplatorear primus sic babet quod dicitur in seipso, quod opus illius nullo modo consistit in alio, sed totus νεφλιαν
nee indigens vora , sed plenus , pro voluntate vinitia votum. Et cap. 1 f. asserit libertatem perfectam consistere in participatione primi principit. In boe, inquit, sola canuit sui ipsius dominium
ιiberumque exsere peν actum videlicet quendam luminis boniserinis . boni exuperantu mentem ; actum inquam,vim non aduentitiam in se habentem,qua. omnem excedat intelligentiam. Huc ergo eam ascende-νimus solumque id euaserimus , caeteris longe past ba-ιisu , inge qhidnam de hoc statu dicem ιιι , profecto clamabimus nos esse tune libertate , Omnique arbitrio valde severiores.
319쪽
Caput quartum. De Multitudine. 27 CAPUT QUARTUM.D E MULTITUDINE.
Hoc capite tria explicanda sunt de Multitudine ; primum, Quid fit: secundum, Palis sit tertium, Q stuplex sit: ac proinde tot erunt huius capitis sectiones.sECTIO PRIMA. QUID SIT NU LTI TU DO.
Trultitudo alia est ab uno: Nulti multitudo es expers unius : M vnino cr non unum : Est infinitate Non es sine termino : Oritur ab uno. P RiMA PRO pos Iaero. Multitudo alia est ab uno. Probatur primo, quia unum &multa sunt opposita; multitudo enim dicit di-llisionem, unum vero indiuisionem, ut doeee Aristoteles Io. Metaph. cap. 3. Oyponuntur, inquit , unum oe multa multis κωδis, quorum una
vutim multitudo ut indivisibile γ' diuisibile: qa.denAn aut diuisum aut ἁiui bile est, multitudo quaedam dicitur, quod vero indivisibile aut non diuisum,unum. Atqui opposita.alia sunt ab inuicem. Non ergo unum est multa, nec multa unum , ac proinde multitudo est alia ab uno. Secundδ probatur, quia unum in sua ratione non dicit partem ubiam, cum nihil dicat proet ynqm; ex quo fit
320쪽
a 8o Dia pl. Pars II. De primo Principio.
vi uni non repugnet omnimoda simplicitas, de possit dari aliquod unum in quo nulla sit pars omnino, & nihil sit omnino praeter unum; multitudo vero in sua ratione dicit necellario plura uno & partes aliquas, itavi ei repugnet omnimoda simplicitas , nec possit dari multitudo in qua non sint partes, & in qua non sit aliquid Pr aeter unum. At quod est simplex omnino non est idem cum eo quod non est simplex, & quod non habet partes non est idem cum eo quod habet paties. Sequitur ergo quod multitudost alia ab uno. ' ρ, H.ee propositio est Platonis in Parmenide. Suppos. I. probat ipsum unum non eis: multa, quia neque totum est, neque partem habet: istitur , inquit, si unum est, non utique multis erit ipsum unum. Qui sti enim t Neque igitur partem
esse illius aliquam , neque totum ipsem esse oportet. CMν nam ' pars utiqne, totius pars est. Quiὰ vero tN σnne tolum es eui ntilla pars deest i Prorsus. Vtrvisque itur ipsum inam ex potibus elyt , toιumque xisms ac partes babens ς Necesse est. Vtrinque rum μs ipsium unum multa potius quam unum esseι 8 Veis νμm. Oportet autem non multa , bed unum ipsum existret Oportet sane. Itaque neque totum erit . neque partes babebit , partes enim ipsius baec essent. Probe. Et suppos. probat alia ab uno esse alia quam unum, quia habent partes: .Alia, inquit, ab uno ex eo qaad partibus constant alia μι qMam ne ni, nisi enim partes baberent, unum pinitus essent.