장음표시 사용
331쪽
Zuali Dudo disit patentiam ex sie π natara sua : Quo . propriar, est uni , eo perfectiomes eius potentiar
. Pex multitudinem qualibet res recedit a stipue a r
PIHtitudo prior est m,gnitudine: o principiam
PRIMA PRα Rosi TIO. Multitudo dicie,
potentiam ex se & natura a. Probatur, prim δέ quia omne infinitum dicit potentiam. ; omne enim indeterminatum dici; potentiam: t omne infinitum est, quid inde ternunatum. Ergo omne infinitum dicit potentiam hoc apparet in materio infinita & habee rationem potentiae. Multitudo autem ex sede natura sita dicit infinitatem, ut supra probatim S. . Ergo,&c. Secundo , quia progressio Raliquo inuoluit potentiam , nam nihil progreditur. ab aliquo , nisi mediante potentia. Effectris enim non progreditur a causa , nisi mediante potentia, quia enectus non progrederetur a causa, nisi esset in potentia causae.'i aut causa posset producere effectum, & eL sectus posszt produci causa. Atqui multitudo . ex natura sua dicit progressionem ab uno: uam omnia ab uno progrediuntur ; non
possunt autem pupedi nisi mediante multitu-'dint, quia quod Mogreditur ab .vno non est
332쪽
Diu PL pars II. Denimo Principis.
unum, ac proinde est nitiltitudo. Sequitur ergo quod multitudo ex se natura sua habet aa.
Hae e propositio est secundum doctrinam Platonis. Nam Proclus lib.ῖ. Theol. Plato c.' explicans verba Platonis in Philebo, ubi di cie infinitum & terminum esse duo chris principia, asserit infinitatem respondere potentiae a ceristum est autem doctrina Platonis in Philebo; . ideo infinitatem requiri tanquam principiumentis, quia ens cum vno habet multitudiuem.& est vini de multa. Si ouam, inquit, entu Gr ipsum ens consiluit in ipso erit 'is vi entis teneratν ix quidquid enim aliquid μνηdueisi prodaeit se avdain burin parcntiam quae mediis o pia in iurer producens G ea gnae producumiis est borahar ει'. butin quidem est prurest in cr quo emte siν. Et paulb pdit: Ηος icitar unum , quod es μω ipsam potentiam , . quod primum ab inpari eipabili γ' ignota rerum cosa subsistit . Socrates in philebo finem v llat : generatricem vero 'su. lo,otentiam vocat infinitatem. χ Et hoc explicat per onmia entia usque ad corpora, quorum principia fluat materia & forma, ex quibus materiam anfinitati, formam fini respondere asserit. SECvNDA PRO Pos ITIO. Multitudo, quo propior est uni, ed persectior est eius po- teratia. Probatur, quia potentia quae magis es
coniuncta cum actu, eo persectior est , perfectio enim potentiae est Hir . tqui qub propior est multitudo via, eius poleigia ed metis
333쪽
Caput quartum. De Mahitudine. est coniuncta cum actu: nam potentia multitudinis est infinitum, eius vero actus, terminus. Λtqui qud magis multitudo accedit ad unum, eo magis in finitum est coniunctum cum termino. de maiorem cum illo habet unixatem. Ergo quo multitudo propior est uni , eo eius potenti
maiorem habet coniunctionem cum actu , ac
proinde magis perfecta est. Secundb probatur. quia qud magis aliquid accedit ad unum , eb maiorem habet potentiam, quia suprema potentia est in ipso uno, clam sit primum principium; certum est autem quod qub aliquid propius acetait ad hi quod habet summam potentiam , eis maiorem habet potentiam, quia est uti niugis simile . atque magis illud participat. Sequitur ergo quia qub magis multitudo accedit ad unum, eo maior est eius potentia. Haec propositio est secundum doctrinam Platonis. Proetus in Elem propos. 9so Omnis
sinestas , inquit, qsiae maρu una est, magis est in=mta quam ea multiplieatur'. Si enim. prima in nitas propius acer dit ad Dum, iπter potestates illa qua massis. erite ala risi, reii magis in inita quamilia qua ab imo magis reeedit: elim enim multiplis tur,amittis suam uniformitatem,in qua manens sev alias potestates babebit excellentiam, in se estucta ρεν is huisibilitatem : potentia enim quasium inpa tibus euincongregantur simul, multiplicantur ; c suere, diuiduntur, debilitantur. Et ob eam rationem sequenti propos. probat, omnem potest infinitam esse incorporeara.
334쪽
tura prior est magnitudine. Probatur Prinid, quia multitudo includitur in magniti ine. &,
non e contra: nam magnitudo supra pluralitatem partium dicit vinculum commune . quo
partes illae imi icem copulantur. Moltitudo . vero non dicit secundum se nisi plin alitatem partium: ex quo fit ut multitudo abstrahat a nagnitudini, magnitudo verd non abstrahata multitudine : Illud autem . quo alterum non potest abstrahere έ est prius matura illo altero: Ergo multitudo natura prior est magnitudine. Secundo probatur, quia multitudotest mensura magnitudinis: non enim possumus quantit tem magnitudinis metiri , nisi per numerum aliquem, sumendo aliquam partem deterministam quae per multiplicationem applicata ad magnitudinem designet eius quantitatem . vr- . pote quae ant vel tot partes contineat: Αt qui mensura prior est natura mensurato, Ergo,&c. Haec propositio est: secundum doctrinam
335쪽
Caput quartam. De Multilodine. 293
aliam eum aliis uniat e sis autem alit quidam conci lator, tunc quod fusum est, permaneydosit magni-
tudinem quaelibet res a seipsa recedit. Probatur, quia unaquaeque res se ipsam habet & pqDsidet quando est una , quia unumquodque est quando est ynum , verbi gratia domus est quando partes domus conspirant in unum , & si uno priuantur per diuisonem, non amplius domus est. Atqui per multitudinem quaelibet res,.quantum est ex natura multitudinis , non est una; nam multitudo est alia ab uno ex se &natura sua , & dicit priuationem unitatiM. ω-quitur ergo qudd quaelibet res per multitudinem non est una. Qubd si ita est . certum est quod per multitudinem quaelibet res recedita
seipsa, &inonyossidet laipsam. Haec propositio est secundum doctrinam
Platonis. Plotinus Enn. 6. lib. 6. cap. q'o se, inquit, non alis de petit. sed stipsiam: trogressiueantem ad externa factiu vel vaniti est vel certe coactus. praecipi troes unumquodque, neu quanda sit moltum aut magnηm, sed quaηdo sui ipsius exist th: Di vero ipsina aes quando solam sibimet annuit. Quod autem appetit sc feri magnμm, ignorat quid re vera sit magnoin, fisi vatage quo non expedit,sid exιra prorumpit. . ., se autem ve εre, es int .so lyidue permavere. Testathr id praecipue quod es eitur magnitudine ; si enim extra protrabitsr, adeo ut
336쪽
pa=tes erant , sed non proprie id quod ab initio. Sir ero erisi utar, variet partes omnes ad unum veni, adeo ut illud existat quando quoquomodo unum est, non quando magnum: qa φοιν- opto ipsam ma- ,
guitudinem, o quamum-inea a seipsis di θενῶ ars quatenus lautem habet unum, babet,q-que sei πιη.z v I N TA PRO Pos ITIO. Multitudo est principium numeri. Probatu , quia nume- rus dicit duo, nimirum pluralitatem& aliquid praeterea quo illa: unitues ad unum totum determinantur. Ac quod numerus dicat pluralitatem unitatum , certum est :, nam internario sunt tres unitates , dc similiter in aliis numeris'. Quod autem praeter unitates illas, sit aliquid quo illae unitates agi unimi t tum determinantur probatur , quia. terruirius numerus v. g. est aliqvi unum: at nun habet quod sit Antim ex illis tribus unitatibus emam unum est indivisibile .. tres vero illae unitates .
dicunt diuihon m. Sequitur ergo quω praeter illas uni tries fit aliquid quo illae mitates de
terminantur ad untini: Ex his sequi lux duci esse principia ni mi, quorum Maera est multitudo, & alieno, unum. Nam cum num us cneat - Pluralitatem unitatum inclaidit in semestistidiis nem, pluralitas enim vestatum est tmettitu&x: eum autem dicat aliquid quo unitares Haeddi terminantur ad viniin , includit in seunum. Et horum qindeni alterum habot rationem mat - Tite, iamrram malii tudo P alterum formae, ni-nai remmium. Et illad quidem habet rationem
337쪽
putriarium. De Multiso sine. 297 ipfiniti . hoc verb rationem termini. Atqui
quae ita includuntur in aliquo ut eorum alterum habeat rationem formae, alterum rationiis materiae; alterum rationem tςrmini, alterum rationem infiniti; sunt illius principia intrinseca. Sqquitur ergo quod multitudo & unum sunt principia intrinseca numeri. Haec propositio est secundum doctrinam Platonis. Plotinus Ean. s. lib. q. cap. 2. Ex infinita, inquit, dualitate or uno, lircies numerique gignuntur. Vbi per dualitatςm infinitam intelligir multitudinem , nam post unum est dualitas, multitudo autem est post unum. Et Aristoteles explicans opinionem Platonis de ideis
numerorum lib. 3I. Met. c p. II. ait : Quo quiadem modo contingit ex uno multitudine numerum
esse , nibit dicere eon/ntur ; quomodocunque autem Aeant, eadem dissicultates accidunt qua illis quoque qisi ex uno i indeterminata dualitate dicebant: quia vim namque ex eo quod uniuersaliter radicatur, crnulla multiisdine numerum generat; quidam ex aliqua multitudine, prima tamen: dualitatem namque primam multitudinem esse. Praeterea qudd praetexmultitudinem seu dualitatem indeterminatam lix numeri constitutione requiratur unum, v. g. in ternario praeter tres unitates requitatur unitas aliqua, quae comprehendat illas tres unita- . . tus. itavi ex iis coalescat ternarius numerus:
probat Plotinus Enn. O. lib. 6. cap. s. ubi post multam disputationem concludit: Itaque . inquit , ipsa decas ante illud extat de quo praedieatur
338쪽
:98 Dial. P Pars r I. De primo Principio.
decas , atque boc ipsum est ipsa decas : non enim resiilia γεl in illa , in qua decas inst icitur, Heas ipsa eνit. Et Troclus in Elem. pro p. a. alserit nihil fieri unum . nisi per participationem unius; ac prolude ex sententia Platonis tres unitates non possunt fieri unum quid , it aut coalescant in naturam unius numeri, nisi per aliquam unit tem quae sit participatio ipsius unius. Immd id colligitur ex verbis ipsius Platonis, suppos. q. in Parmenide, cum ait per unius participationem non solum ea, ex quibus constat multitudo , liabere rationem partium , verum etiam multitudincm habere rationem totius.
SECTIO TERTIA. QUO TU PLEX SIT NULTI TU DO.
Intibituri alia ex unitis s unitatibus r Alia ex simplicibus . eompe his : Alia magis una, alia minus : Asia restondet infinito O' termino : Alia in numero monadico oe essentiali.
P RiΜέ P Ropos ITIO. Multitudo alia est ex unitis & unitatibus. Probarur, quia unitates aliae sunt ab iis quae unita sunt; vilitum enim est unum & non unum, quia est particeps unius, quod vero est particeps unius, unum est Ac non unirin ; unum , quia participat unum, non inum vero , quia si esset ex se unum, non esset unum pex participationem. Hoc autem
339쪽
Caput quartum. De misitudine. et synon potest dici de unitate, quod sit una& non una, non enim est particeps unius, sed ipsa est illius participatio. Clim ergo unitares aliae sint ab iis quae unita sunt, sequitur quod si multit o sit ex unitatibus, erit alia a multitudine quae sit ex unitis. Aequi non est dubium quin sit multitudo unitatum. ; nam chim multa sint quae unum participant, necessarid debent esse multae unitates ; non enim potest esse participatio unius sine unitate, quia per unitatem fit unius participatio. Haec propositio est secundum doctrinam
Platonis. Proclus in Elem. Propos. 6. Omnis multitudo vel xsex vel ex unitatibus. Perliacuum enim est quὸd ipsorum multorum unumquodque non es futurum o ipsa multitudo solum , s rursus unumquodque multis ado. Sin autem non es multituri tantum, vel unitum ε', vel unitates: G si quidem est ρήrticeps uni- , est unitum: si vero constat ex iis, quibus sit ρνειὸ unitum , est unitates. Si enim esti Am per se unum, es σ id quod primo participat' unum m quod primo est unitum. Hoc vero est ex unitatibus i si enim es ex unitis, rursus unita erant ex quibusdam unitis, s se in inseitum. SECUNDA PRO pos ITIO. Multitudo alia est ex simplicibus , alia ex compositis. Probatur, quia multitudo quae magis accedit ad unum , alia est a multitudine quae magis recedit ab uno : e multitudo quae constat ex simplicibus madi accedit ad unum , quia scilica est magis similis uni , multitudo vero quae
340쪽
constat ei compositis, magis recedit ab uno, quia est miluis similis uni & minus uniformis. Ergo alia est multitudo ex simplicibus, alia ex com positis. Haec propositio est secundum doctrinam Platonis, & colligitur exsuperiori propositione. Nam multitudo quae est ex unitis potest esse ex compositis, quia unitum potest componi ex unitatibus, ut probat Proclus : multitudo vero ex sinitatibus est multitudo ex simplicibus, nam unitates sunt simplices. At multit do , quae est ex unitis, alia est ab ea , quae est
ex unitatibus. ai TERTIA PRO Pos ITIO. Multitudo alia magis una, alia minus. Probatur primo , quia cum omnis multitudo oriatur ab uno, tamquam a primo omnium principio , una magis accedit ad unum, alia minus: progressiis enim non fit
sine ordine , & similia prius quam dissimilia
progrediuntur a principio. At multitudo, quae propius accedit ad unum, est magis una, quia est magis uni similis. Sequitur ergo quδd multitudo alia est magis una alia minus una. Et confirmatur , quia quamuis entia spiritualia dicant multitudinem , sicut entia corporea, tamen est magna differentia inter illa: nam illa multitudo quae est in entibus spiritualibus magis una est, quam ea quae est in entibus corporeis.
Hree propositio est secundum doctrinini Platonis. Nam certum est umstitudinem, quae